Rumble in the Bubble: Day 10

Posted on Aug 9 2020 - 1:30pm by The Ball Hog

Καλώς ήλθατε στην σημερινή επισκόπηση του NBA Bubble, λιτή, απέριττη και ενδιαφέρουσα (ελπίζουμε), την οποία θα παρουσιάζουμε κάθε μέρα που θα κρατήσει αυτή η ιδιότυπη κατάσταση, με πολύ μεράκι και ακόμα μεγαλύτερη αυταρέσκεια.

Πάμε να δούμε τι είδαν τα ματάκια μας χτες, χρησιμοποιώντας ορισμένα από τα πιο κρύα λογοπαίγνια από τα άπειρα που μπορούμε να σκαρφιστούμε με τη λέξη “bubble”, περιμένοντας στα σχόλια τα δικά σας (όχι σχόλια, λογοπαίγνια).

Bubblegum

ΒubbleΤι;

Q: To Bubble βρήκε πραγματική ταυτότητα, αφού μόνο ένα πράγμα έλειπε, ένα ωραίο σωστό beef (και όχι ξαναζεσταμένα φλώρικα τύπου Warren – Butler). Μπορούμε να ακούσουμε μερικά νηφάλια επιχειρήματα ένθεν κακείθεν;

Α: Δείτε καταρχάς όλες τις εξελίξεις εδώ και εδώ.

Team George: Εντάξει μπορούμε να χαλαρώσουμε λίγο με το Dame Time. Έχει γίνει το θαύμα και έχει ξαναρχίσει η λίγκα και όλοι μα όλοι το μόνο με το οποίο ασχολούνται είναι το αν θα καταφέρει η ομάδα του Mario Hezonja να έρθει ένατη στη Δύση. Σαν να είναι πρώτο θέμα στις ειδήσεις τα ημιτελικά της Eurovision.

Camp Lillard: Μάλιστα… Τώρα μίλησαν και τα αιώνια sidekicks. Οι άνθρωποι που είναι πάντα #2 και όταν ξεμένουν χωρίς πραγματικά αστέρια, ούτε τότε παίρνουν το τελευταίο σουτ.

Τώρα που είπα τελευταίο σουτ, θυμάσαι πέρυσι που, αφού το κάρφωσα στη μάπα σου, έστελνα «μπάι-μπάι» έτσι; Έχεις καταλάβει ότι δεν πήγαινε σε εσένα, αλλά στον πραγματικό alpha, τον Westbrook.

Team George: Εν τω μεταξύ, εσύ το alpha dog, ο ηγέτης εχείς σκεφτεί πόσο αρέσει αυτή η συζήτηση για τα περσινά playoffs στον Carmelo; Έστω, περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις. Και ρε φίλε μην ξεχνάς ότι ανδρώθηκα μπασκετικά στην πολιτεία της Indiana, where basketball is a religion. Ο Larry Bird πάντως δεν θα καταδεχόταν να στήσει η ομάδα του ένα παιχνίδι μπας και πάνε οι Blazers στα playoffs και να μας λες πόσο clutch είσαι.

Camp Lillard: Δεν μου λες ρε George… Χτες όταν σε έβαλε ο Doc στον πάγκο για να στήσει τον αγώνα, τρία λεπτά πριν τη λήξη με το σκορ στα ίσα, σου είπε «κάνε το κορόιδο, γιατί θα θυμηθώ τι έκανες στην κόρη μου». Αχ γλυκούλη, δεν τον έχεις ικανό να στήνει από τώρα το playoff tree ε; Τον άνθρωπο που εξοστράκισε τον γιο του μπας και δει άσπρη μέρα;

Άσε τα μισόλογα και παραδέξου την αλήθεια: πρώτα, έκανες το νεκρό σε κάτι κάδους και μετά έτρεξες πίσω από τον ανευλαβή τον Beverley για να τσιμπήσεις λίγο clout.

Team George: Ρε, Dame με αντιπάλους τους Shamet-McGruder-Mann-Patterson-Green έπαιζες σε παιχνίδι που μέχρι κι ο ίδιος ο προπονητής των αντιπάλων σε υποστήριζε και δεν μπόρεσες να βάλεις δυο βολές για να κερδίσεις. Τι άλλο πρέπει να κάνουμε για να μπεις στα playoffs; Να βάζουμε αυτοκαλάθια όπως στο Κηφισιά- Άρης;

Εντάξει Dame καταλαβαίνω το πόνο σου που δεν μπόρεσες να κερδίσεις ένα παιχνίδι που το είχαμε στήσει. Υποθέτω κι ο δικτάτoρας του Τουρκμενιστάν θα είχε βγει στο twitter αν είχε χάσει τις εκλογές που ήταν ο μόνος υποψήφιος. Έλα κόψε την κλάψα έχεις παιχνίδι σήμερα με τους Sixers και θα είναι αμαρτία να χάσεις από τον Raul Neto.

Και κάτι τελευταίο μπορεί να μην καταλαβαίνω τουρκμενικά, αλλά οι ρίμες-φωτιά του Gurbanguly Berdymukhamedov είναι σίγουρα καλύτερες από το “Suckas pray and pray on my downfall but every time I hit the ground I bounce up like roundball”

Camp Lillard: Για να τελειώνουμε. Καταλαβαίνω πως έχετε κατουρηθεί πάνω σας μην τυχόν και δεν πάρεις ούτε εσύ ούτε το προφίλ Β της πόλης του Los Angeles το «σίγουρο πρωτάθλημα» και θέλετε να μπούμε εμείς μπροστά για να καθαρίσουμε. Δεν τρέχει τίποτα, απλώς αν έρχονται σε οργασμό οι οπαδοί σας, θα είναι λόγω του Dame Time, όχι επειδή καθαρίζετε την Utah ή το Dallas.

Team George: Τι είπε η αδερφή σου για την γυναίκα μου ρε;

Camp Lillard: Τι είπε η γυναίκα σου ρε για την αδερφή μου;

Double Bubble Trouble
Mr. Bubblicious

Ποιος είναι ο παίκτης με τα περισσότερα triple-doubles με 30 πόντους τις τελευταίες δύο σεζόν;

Sidenote: O Luka έχει τα περισσότερα TD φέτος με 17.

Ποιος έχει περισσότερα triple doubles στην Ιστορία πριν κλείσει καλά-καλά τα 22 του;

Sidenote: Luka είναι ο νεαρότερος παίκτης που ηγείται του ΝΒΑ σε TD σε μια σεζόν. Είναι επίσης ο νεαρότερος που κατέγραψε statline 35/10/15, περνώντας σχετικό ρεκόρ του Michael Jordan.

Και γιατί ένα τεράστιο άσβηστο άλικο γράμμα έχει ξεκινήσει και διαγράφεται ήδη από τη δεύτερη σεζόν του Luka στο κούτελο του Divac;

Sidenote: Στην πραγματικότητα, τα παραπάνω αδιανόητα στατιστικά απλώς προσπαθούν να συμπυκνώσουν σε μερικές αράδες το μεγαλείο του Luka. Πράγματα που δεν ποσοτικοποιούνται, όπως το feel του για το παιχνίδι, το court-vision του, ο συγχρονισμός του (ή ορθότερα, το πως συγχρονίζει το περιβάλλον γύρω από αυτό που κάνει σα να είναι στο Matrix) είναι πράγματα που προσφέρουν εμπειρία. Έχουμε έναν άνθρωπο που σκοράρει σαν τον Harden και πασάρει σαν τον Jokic, την ώρα που τρέχει το γήπεδο σαν τον Jokic. Και όλα αυτά απέναντι στην καλύτερη άμυνα του ΝΒΑ. Τα open looks που έβγαλε χτες, πολλά από τα οποία θα μετέτρεπαν οι συμπαίκτες του σε πόντους για τους ίδιους και assists για τον Σλοβένο αν δεν λέγονταν π.χ. Maxi Kleber, ήταν άπειρα και το κυριότερο, δημιουργούσαν χώρο εκεί που δεν υπήρχε. Ακόμα και στην άμυνα, ώρες-ώρες έμοιαζε ο μόνος Maverick που καταλάβαινε που έπρεπε να κάνει switch και σε ποιον χώρο να κινηθεί.

Στο τέλος, πέταξε κι αυτό, έτσι για το μεγαλείο:

Θα μπορούσαμε σήμερα να μιλάμε για το πόσο σπουδαίος αμυντικός είναι ο Mikal Bridges που κατάφερε να σβήσει για λίγο τον διαπλανητικό TJ Warren. Ή το πόσο λυτρωτικό θα πρέπει να είναι αυτό το 5-0, το πρώτο την τελευταία πενταετία, που γράφουν οι Phoenix Suns. Σοβαρά, ας μην κλειστούμε σήμερα στον μικρόκοσμο του Bubble – υπάρχει εκεί έξω ένας MVP που δεν θα πάρει φέτος βραβείο.

Be quiet, you bubbling fool!

Με τους Lakers να έχουν εξασφαλίσει την πρώτη θέση ο Anthony Davis φαίνεται ότι κάνει συντήρηση δυνάμεων στο bubble. Στα δύο παιχνίδια που ήθελε να προσπαθήσει (εναντίον των Clippers και των Jazz φάνηκε σαν ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. στα υπόλοιπα φάνηκε άκεφος. Μετά από μέτριες εμφανίσεις απόψε φαινόταν ότι θα επανέλθει στις επιβλητικές εμφανίσεις. Το αποτέλεσμα ήταν 8 πόντοι σε 14 προσπάθειες, τέσσερα λάθη και -20 στο +/- σε έναν αγώνα που κρίθηκε το σουτ.

Η άκεφη του επιθετικά μέρα όμως δεν ήταν το πιο ανησυχητικό στοιχεία της εμφάνισής του. Ο AD ανέλαβε την αμυντική αποστολή του T.J. Warren και ο G.OA.T. του Bubble τελείωσε τον αγώνα με 39 πόντους εκ των οποίων 7 στα τελευταία 100 δευτερόλεπτα όταν και οι Lakers είχαν προηγηθεί με έναν πόντο.

Ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα από την άμυνά του στην μπάλα ήταν σε περιπτώσεις που ο Warren ήταν εκτός φάσης ο Davis έμενε να κοιτάει την μπάλα όπως η γάτα το laser pointer ξεχνώντας την ύπαρξη του παίκτη που μπήκε στην λίγκα με το προσωνύμιο “Death from a thousand cuts”. Εύκολοι πόντοι τότε για τον Warren, του οποίου το scouting report ξεκινάει έχοντας γραμμένο με κεφαλαία το “ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΟΒΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ BASELINE”.

Triple Bubble

– Οι Clippers κέρδισαν το Portland με 122-117. Αξιοσημείωτο είναι πως όλη η βασική τους πεντάδα είχε αρνητική αξιολόγηση στον δείκτη +/-, ενώ όσοι αναπληρωματικοί τους αγωνίστηκαν είχαν θετική.

– Ποιος θα περίμενε πως πέντε αγώνες μετά την έναρξη του bubble ο T.J. Warren θα ήταν ο πρώτος σκόρερ του τουρνουά; Ο sf της Indiana έχει 34,8 πόντους μέσο όρο με 60,5% (!) στα εντός πεδιάς, 55,5% στα τρίποντα και 88,8% στις βολές. Έχει επιχειρήσει τουλάχιστον 17 προσπάθειες σε κάθε αγώνα, ενώ έχει ευστοχήσει σε τουλάχιστον 7 σουτ κάθε φορά.

– Στην ακριβώς αντίθετη κατάσταση από τον T.J. Warren φαίνεται να βρίσκεται ο Anthony Davis. Έχει μεν 18 πόντους μέσο όρο, όμως έχει σκοράρει περισσότερους από 17 μόνο σε έναν αγώνα. Αντιθέτως, σε δύο περιπτώσεις δεν κατάφερε να πετύχει διψήφιο αριθμό πόντων (!). Τα ποσοστά ευστοχίας του δε είναι απελπιστικά, καθώς σουτάρει με 38,2% εντός πεδιάς και με 27,7% απο το τρίποντο.

– Στην χθεσινή νίκη του επί της Utah το Denver είχε τέσσερις παίκτες με τουλάχιστον 20 πόντους (Jokic, Murray, Grant και Porter Jr.). Με τους 23 που πέτυχε ο Porter Jr. διατηρεί έναν “ικανοποιητικό” μέσο όρο σκοραρίσματος, που μετά από πέντε αγώνες ανέρχεται σε 25,6 πόντους.

Bubblewrap

Ήταν η ενάτη Απριλίου του 2019. Ήταν η τελευταία βδομάδα της κανονικής περιόδου και όλες οι ομάδες του ΝΒΑ ετοιμαζόντουσαν είτε για τα playoffs ή έβλεπαν βίντεο από τους παίκτες που είχαν δηλώσει συμμετοχή στο draft. Στο Miami οι Heat αναγκάζονταν να κάνουν μία κίνηση που είχαν προσπαθήσει να αποφύγουν όλη σεζόν και έκοβαν από στο roster τους τον Rodney McGruder, ώστε να βγάλουν το $1,536,222 από το salary cap και να αποφύγουν να πληρώσουν το salary tax στο τέλος της σεζόν. 

Ο  McGruder είχε ξεκινήσει 45 παιχνίδια για τους Heat με τους ταπεινούς μέσους όρους των 7.6 πόντων, 3.6 rebound και 1.7 assist και είχε εξελιχθεί σε έναν πολύ αξιόπιστο 3&D ρολίστα από αυτούς που θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν σε κάθε ομάδα. Προς έκπληξη όλων η ομάδα που κινήθηκε άμεσα να τον αποκτήσει από τα waivers ήταν οι Clippers που ετοιμάζονταν να παίξουν εναντίον των Warriors στον πρώτο γύρο των playoffs. O McGruder θα είχε δικαίωμα συμμετοχής στα playoffs, αλλά θα έμπαινε στο καλοκαίρι σαν restricted free agent με τους Clippers να μπορούν να ματσάρουν κάθε προσφορά που θα είχε λάβει.

Δεν χρειάστηκε. Ο McGruder υπέγραψε για τρία χρόνια με το mid level exception για τρία χρόνια, οι Clippers απέκτησαν ένα καλό ρολίστα στο πιο βαθύ ρόστερ του NBA, οι Heat δεν πλήρωσαν φόρο πολυτελείας και στο BallHog γράψαμε ένα κείμενο για το πόσο έξυπνο management έχουν και για το ότι με τις κινήσεις που έχουν κάνει θα γίνουν η επόμενη σπουδαία ομάδα του ΝΒΑ. Όλοι ικανοποιημένοι, λοιπόν;

Σχεδόν όλοι γιατί στο Portland ίσως έχουν ξενερώσει που η τρίτη πεντάδα των Clippers μπορεί να βάλει στο παρκέ παίκτες όπως ο McGruder.