Πόση πλύση εγκεφάλου έχουμε δεχτεί; Πόσο μας έχει επηρεάσει η κατευθυνόμενη πληροφόρηση για χάρη του promotion, της εμπορευματοποίησης του αθλήματος, των χιλιάδων προϊόντων και των δισεκατομμυρίων δολαρίων που χορεύουν γύρω του; Τι ρόλο έχουν παίξει οι λιγοστές μας γνώσεις για τη στατιστική ή για παρασκηνιακά γεγονότα που αποκρύφτηκαν από το φως της δημοσιότητας; Πόσο έχουν επιδράσει πάνω μας τα επαναλαμβανόμενα replays συγκεκριμένων “ιστορικών” φάσεων, και η μυθοποίηση προσώπων; Πιο σημαντικά… πόσο δεκτικό, αφελές, με φυσική ανάγκη να εξιδανικεύει καταστάσεις και να ξεφεύγει από την πραγματικότητα, είναι το ανθρώπινο ον; Η παρούσα στήλη έχει ηθικό χρέος να αφυπνίσει τον φίλαθλο από τις δεκαετίες προπαγάνδας και μαζοποίησης.
- Τρεις φορές νικητής του διαγωνισμού 3 πόντων σε All-Star Game (1986, 1987, 1988).
- Τρεις φορές στο top 5, σε καλύτερο ποσοστό τρίποντου (1980, 1985, 1986).
- Πέντε φορές στο top 5, σε περισσότερα εύστοχα τρίποντα (1980, 1985, 1986, 1987, 1988).
Οι παραπάνω τρίποντες διακρίσεις ανήκουν φυσικά στον θρυλικό Larry Bird. Σε όλων μας το νου έχει χαραχτεί ένα από τα (λιγοστά άλλωστε) ιστορικά highlights της προ-ίντερνετ εποχής, όταν στον διαγωνισμό του 1988, μετά το τελευταίο σουτ, σήκωσε ψηλά το δάχτυλό του πριν καταλήξει η μπάλα στο καλάθι, γνωρίζοντας πως είναι ο νικητής.
Ακόμα και σήμερα, 23 χρόνια μετά την απόσυρσή του, στην ερώτηση “ποιος είναι ο καλύτερος σουτέρ που πέρασε ποτέ;“, η πλειοψηφία θα απαντούσε “ο Larry Bird“.
Πόσο καλός ήταν όμως;
Κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι πως η καριέρα του Larry Bird ξεκίνησε μαζί με την εμφάνιση της γραμμής του τρίποντου. Τα πρώτα χρόνια, αρκετοί επαγγελματίες του χώρου πίστευαν πως το τρίποντο είναι ένα διαφημιστικό κόλπο που δε θα κρατήσει για πολύ. Χαρακτηριστικό είναι πως την πρώτη πενταετία (1979-1984), ο μέσος αριθμός προσπαθειών από την περιφέρεια για κάθε ομάδα, ήταν κάτω από 3! Ακόμα και 13 χρόνια μετά, το 1992, την τελευταία σεζόν του Bird και της εμφάνισης της περίφημης Dream Team, ο μέσος όρος είχε φτάσει τα 7,6. Για να συνειδητοποιήσετε καλύτερα το συγκεκριμένο νούμερο, σκεφτείτε πως ο Stephen Curry πέρυσι σούταρε 7,9 τρίποντα ανά αγώνα.
Όπως ήταν λογικό για την εποχή, ο Bird μόλις για πέντε σεζόν ξεπέρασε το ένα εύστοχο τρίποντο (μ.ο.). Κι αυτό κυρίως στο δεύτερο μισό της καριέρας του, όπου τα σοβαρά προβλήματα στη μέση, τον είχαν αναγκάσει να λειτουργεί περισσότερο στην περιφέρεια. Από το 1980 μέχρι το 1984, σούταρε με αρκετά χαμηλό ποσοστό που κινήθηκε από 21% μέχρι 29%. Πολύ κακό για τα σημερινά δεδομένα, και μέτριο για τη δική του εποχή. Από το 1985 και μετά, με την παρότρυνση του τότε coach των Celtics, K.C. Jones, το τρίποντο άρχισε να αναγνωρίζεται σαν σημαντικό όπλο του παιχνιδιού, κι αυξήθηκαν τόσο οι απόπειρες από την περιφέρεια όσο και η ευστοχία του.
Στο prime του (1984-1988), βασίστηκε όλο το branding γύρω από το όνομα του, δημιουργώντας το τρίποντο-μύθο του Bird. Πράγματι, έφτασε σε πολύ υψηλά ποσοστά για την εποχή, ξεπερνώντας το 40%, αν και ποτέ δεν ήταν ο καλύτερος της κατηγορίας, τερματίζοντας πίσω από κλασικούς bombers, όπως ο Craig Hodges και Trent Tucker. Στη δύση της πορείας του, συνέχισε να έχει σκαμπανεβάσματα, πέφτοντας στο 33% (1989-90) και 38% (1990-91) λίγο πριν αποσυρθεί.
Η πράσινη γραμμή δείχνει το ποσοστό του Bird από την περιφέρεια κατά τη διάρκεια της καριέρας του, και η μπλε, το μέσο ποσοστό του NBA.
Λαμβάνοντας υπόψη το ακόμα ανειδίκευτο μπάσκετ των ημερών, που τότε έκανε τα πρώτα μωρουδιακά βήματα άνθισης, ο Bird σίγουρα για λίγα χρόνια στα τέλη των 80s, ήταν ένας από τους καλύτερους σουτέρ. Η τεράστια φήμη που είχε κερδίσει λόγω του γενικότερου ταλέντου του, της μεγάλης ομάδας των Celtics, και κυρίως των “χολυγουντιανών” διαγωνισμών τριών πόντων στα All-Star game, δημιούργησε τον μύθο του δεινού τριποντά.
Ήταν από τους πρώτους αστέρες που χρησιμοποίησε το τρίποντο σαν μια εύλογη κατάληξη επίθεσης, κι όχι μόνο για περιπτώσεις που μια ομάδα βρισκόταν πίσω στο σκορ (όπως συνηθιζόταν τότε). Άλλωστε σχεδόν κανείς από τα μεγαλύτερα ονόματα των 80s, δεν είχε καλό σουτ (Magic Johnson, Isiah Thomas, Dominique Wilkins, Michael Jordan, James Worthy κ.α.). Δικαιολογημένα ο “μονόφθαλμος” της κατηγορίας, βασίλευε.
Για τη γενιά που μόλις είχε ανακαλύψει την αξία της περιφέρειας, αποτέλεσε σύμβολο. Βάζοντας τον όμως σε ένα μεγαλύτερο και πιο πρόσφατο χρονικό πλαίσιο, τα επιτεύγματα του φαίνονται ξεπερασμένα. Καθόλου τυχαία βρίσκεται στη μόλις 115η θέση σε all-time ΝΒΑ ποσοστό (37,5%), πίσω από παίχτες όπως ο Mike Miller, Nick Young, Randy Foye, O.J. Mayo, Marco Belinelli κ.α.. Η καλύτερη του σεζόν με 42,7%, χρειάζεται χρονοβόρο scroll down, για να δούμε πως είναι 195η στη σχετική λίστα.
Την επόμενη φορά που βρίσκεστε στο γηπεδάκι της γειτονιάς σας, πριν σουτάρετε τρίποντο, σκεφτείτε πρώτα αν πρέπει φωνάξετε “Larry Bird για 3!” ή “Mike Miller!“.
Latest posts by Stavros Marinos (see all)
- TheBallHog Watch: Phoenix Suns και Aron Baynes - December 2, 2019
- 2019-20 Previews: Washington Wizards - October 27, 2019
- 2019-2020 Previews: Sacramento Kings - October 20, 2019
- Deep Για Deep Fantasy Sleepers 2019-20 - October 8, 2019
- Ο καλύτερος παίχτης του Κόσμου για 10 μέρες - March 14, 2018
Μην ενοχλείσαι, μαζεύω υπογραφές για το δημόσιο λιθοβολισμό σου.
1. Γιάννης Χάτσιος
2. Δημήτρης Μαντζούκας
Aka “the brainwashed list”!
3. Εγω.
Και η κυβερνηση λεει οτι συμφωνα με τα νουμερα εχουμε πρωτογενες πλεονασμα και πως θα βγουμε απο το μνημονιο αλλα τί γίνετε στην πραγματική οικονομία;
Να παρατηρήσω επίσης πως ο ίδιος ο Bird είχε δηλώσει πως στην αρχή της καριέρας του δεν ήταν φαν του μακρινού σουτ και ειδικά του τρίποντου. Μάλιστα δεν του άρεσε καν η ιδέα πως μπορούσε κάποιος με ένα απλό σουτ να ισοφαρίσει παιχνίδι με διαφορά τριών πόντων, αφού έτσι είχε συνηθίσει σε όλη του την μπασκετική καριέρα μέχρι τότε (βλ. αν η διαφορά είναι τρεις πόντοι, ο αγώνας δεν γυρίζει με τίποτα).
Ηταν απο τους καλυτερους ολων των εποχων και ο σημαντικοτερος ολων. Αυτα και ασε τα νουμερα να λενε.