Στο καντόνι του Nidwalden της Ελβετίας, το μπουκάλι ενός Chateau Lafite Rothschild Bordeaux της σοδειάς του 1959, κοστίζει €2415 ευρώ. Στο Austin της Αμερικής, το βρίσκεις και στα €4662. Ίσως σε αυτό οφείλεται ότι το 2006 στο καζίνο του Palms στο Las Vegas, το οποίο άνηκε στους τότε ιδιοκτήτες των Kings, αδερφούς Maloof, το combo meal ενός burger και αυτού του κόκκινου κρασιού είχε τιμή τα $6000. Πάντα νόμιζα ότι ήταν το burger. Ήταν η τελευταία χρονιά που οι Kings προκρίθηκαν στα playoffs και σήμανε το απόγειο της ασυδοσίας και φτήνιας των Maloofs και την αρχή της πτώσης τους. Μέχρι να τελειώσει η ξηρασία, δεν υπάρχει preview των Kings που να μην στοιχειώνεται από την καταστροφική κληρονομιά που άφησε αυτή η οικογένεια στην κουλτούρα της ομάδας.
Το 2006, ο Steve Nash ανακηρύχτηκε MVP, ο Chris Paul ήταν rookie και 28 παίχτες έπαιζαν πάνω από 37 λεπτά κατά μέσο όρο. Πέρσι κανείς. Από τότε οι Kings, έφτασαν στο χείλος της μετακόμισης στο Seattle, διαπομπεύτηκαν σαν το χειρότερα οργανωμένο franchise και μέσα από το χάος κατάφεραν να επανέλθουν στην επιφάνεια. Όχι μόνο σαν μια ομάδα που επιβίωσε, αλλά σαν την έκπληξη της περσινής χρονιάς, με μπασκετική δυναμική να μπουν στα playoffs και με international branding, χάρη στον Ινδό ιδιοκτήτη Vivek Renadive. Κάτι που συνάδει απόλυτα με τη νοοτροπία του NBA να γίνει παγκόσμιο προϊόν, κυρίως σε χώρες με τεράστιο πληθυσμό, χαμηλό πολιτισμικό επίπεδο για καλύτερη χειραγώγηση και δικτατορικό καθεστώς.
Offseason Moves
Στο πρώτο μισό της περσινής σεζόν φλέρταραν με θετικό ποσοστό νικών και παρ’ότι έδειξαν να χάνουν την μάχη για τα playoffs, η απόκτηση του Harrison Barnes τον Φεβρουάριο, επιβεβαίωσε πως η διοίκηση έχει υψηλούς στόχους. Αν οι Clippers δεν αναγεννιόνταν απροσδόκητα μετά το “ξεπούλημα” του Tobias Harris τον Φεβρουάριο (ρεκόρ 18-8 χωρίς αυτόν), οι Kings θα ήταν η ομάδα που θα προκρινόταν με το 8ο seed και θα απέκλειε τους Warriors.
Με δεδομένη την εξέλιξη της γενικότερα νεανικής ομάδας, η στρατηγική της offseason ήταν απλή: απόκτηση βάθους, εμπειρίας και αμυντικογενών παιχτών. Αυτό επιτεύχθηκε με τις υπογραφές τον Cory Joseph, Dewayne Dedmon, Trevor Ariza και Richaun Holmes.
Ο Joseph, ένας καθιερωμένος backup guard με καλή καριέρα και πρωτάθλημα στους Spurs, είναι ο πρώτος που θα βοηθήσει αμυντικά το back court. Προ λίγων ημερών ο Fox του έλεγε για το πόσο δύσκολο είναι να παίξει άμυνα τον Lillard. Ο Joseph του απάντησε πως όσο είναι στο παρκέ μαζί, δεν θα χρειάζεται να ανησυχεί για αυτό φέτος.
90 seconds of Cory Joseph making a variety of different plays on defense. The Pacers were better defensively across the board with Joseph on the court, which is saying something considering they were a top-5 defensive team last season. pic.twitter.com/QOGaHopeKZ
— Scary Tony (@TonyXypteras) July 1, 2019
O Dedmon μπορεί να μην έχει τις αθλητικές (και καλλιτεχνικές) ικανότητες του Cauley-Stein που δεν ανανεώθηκε από τους Kings, αλλά με σαφώς καλύτερο footwork και σωστή τοποθέτηση, είναι η πιο έμπειρη κι αξιόπιστη λύση. Ενδιαφέρον θα έχει η προσαρμογή των guards στα πικερό με τον Dedmon, αφού τα τελευταία χρόνια είχαν -κακώς- συνηθίσει σε λόμπες στον Cauley-Stein ενώ τώρα θα χρειαστεί να λειτουργήσουν με bounce πάσες και καλύτερα κοψίματα. Δύσκολα ξεχνάει κάποιος τις κωμικές προσπάθειες του Κουφού να πιάσει ψηλές πάσες. Χάρη στο καλό εξωτερικό σουτ, ο Dedmon προσθέτει και την δυνατότητα του πικεπό, κάτι που με τον WCS ήταν αδύνατο. Η φετινή σεζόν θα είναι η πρώτη μετά από μια δεκαετία, όπου ο σκληροτράχηλος Ariza θα παίξει από τον πάγκο, πιο κοντά στα 20 λεπτά, αποδεχόμενος τα 34 χρόνια του. Ο νεοεισελθών Holmes γίνεται αυτόματα ο καλύτερος blocker στο ρόστερ και θεωρητικά ταιριάζει πολύ καλά στο ταχύτατο pace της ομάδας λόγω της ασταμάτητης μηχανής και αθλητικότητάς του.
Depth Chart
PG De’Aaron Fox, Cory Joseph, Yogi Ferrell
SG Buddy Hield, Bogdan Bogdanovic, Kyle Guy
SF Harrison Barnes, Trevor Ariza, Justin James
PF Marvin Bagley, Nemanjia Bjelica, Caleb Swanigan, Tyler Lydon
C Dewayne Dedmon, Richaun Holmes, Harry Giles
Ο Παίκτης Κλειδί
Στην ετήσια έρευνα του NBA.com, οι General Managers της λίγκας ψήφισαν τον DeAaron Fox ως τον πιο πιθανό παίχτη για breakout χρονιά. καθώς και τον πιο γρήγορο με την μπάλα. Αν κι αυτό είναι κάτι που ήδη πέτυχε φέτος με 18 ppg, 7 apg και καλά ποσοστά, είναι γενικά αποδεκτό πως παρά τα 21 του χρόνια, εξελίσσεται σε ηγέτης. Παρά τις επιθετικές του αρετές φαίνεται από το παιχνίδι του πως προτιμάει την κίνηση της μπάλας και την ομαδικότητα παρά να εξαναγκάσει προσπάθειες. Χαρακτηριστικό που δύσκολο βρίσκεις σε scoring guard που εύκολα θα αγνοούσαν μια καλή πάσα για να τελειώσουν την φάση μόνοι τους. Στην rookie χρονιά ξεχώρισε για την ταχύτητά του αλλά σαν sophomore κατάφερε να επιτύχει κάτι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει πολλοί ακόμα. Το γεγονός ότι η elite αθλητικότητά του πλέον συνδυάζεται με υψηλό βαθμό αποδοτικότητας, τόσο σε ποσοστά, shot selection, θετική άμυνα και ομαδική νοοτροπία.
Κορυφαία Προσθήκη
Luke Walton. Λεγόταν πως από μικρός ήταν από τους ανθρώπους που μπορούσε εξίσου εύκολα να συζητήσει για φιλοσοφία ή να “αράξει χύμα” με τους κολλητούς. Ήταν ένας από τους πιο ευφυείς παίχτες τις προηγουμένης δεκαετίας και μετά την απόσυρσή του θεωρήθηκε coach-ταλέντο. Οδήγησε τους Warriors σε ρεκόρ 39-4 όταν ο Kerr απουσίαζε και προσλήφθηκε από τους Lakers σαν ταλαντούχος πρωτοποριακός coach. Μετά από τρεις χρονιές τσίρκου στο LA στα συντρίμμια που άφησε ο Kobe, τώρα ξαναβρίσκει μια υγιή ομάδα για να αποδείξει αν μπορεί να ενταχθεί στους καλύτερους προπονητές του NBA
Fun fact: Μια βραδιά της rookie σεζόν του, ο Walton πήγε το πρωί στην προπόνηση και η αναπνοή του μύριζε αλκοόλ. Ο Kobe το κατάλαβε και είπε σε όλη την ομάδα να μην τολμήσει κανείς να βοηθήσει τον Walton στην άμυνα, διότι εκείνη την ημέρα θα έπρεπε να φυλάει τον ίδιο για όλη την προπόνηση.
Στο παρκέ, δεν ξεχωρίζει μία συγκεκριμένη κίνηση αλλά το ότι απέκτησαν τέσσερις ποιοτικούς ρολίστες (Joseph, Dedmon, Ariza, Holmes) και πέτυχαν διπλό σκοπό: την βελτίωση της άμυνας που είναι η αχίλλειος πτέρνα της ομάδας (21οι σε Defensive Rating) και την εμβάθυνση του πάγκου με έμπειρους παίχτες που θα αποτελέσουν το συμπαγές υπόβαθρο έτσι ώστε οι νεότεροι βασικοί να επιτύχουν τον σκοπό των playoffs.
Τρία ερωτήματα ψάχνουν απάντηση
α. Ποιο είναι το ταβάνι του DeAaron Fox;
Δεν υπάρχει fanbase που να μην εξιδανικεύει και υπερεκτιμά τους νέους παίχτες της. Από το όνειρο πως ο Quincy Douby (2006) θα γίνει από τους καλύτερους σκόρερ στο NBA, μέχρι το reality show που είχε στηθεί από τους μαρκετάδες των Kings το 2014 για την διαδικασία του draft, που κατέληξε σε βεγγαλικά και πανηγύρια για την επιλογή του Nik Stauskas (#8). Τουλάχιστον ο Douby κατάφερε να έχει πολλαπλές 30άρες ppg κάπου στην Ασία.
Ο Fox είναι από τις περιπτώσεις που τα όνειρα βγαίνουν αληθινά. Η rookie χρονιά του χαρακτηρίστηκε από κακό shot selection με πολλά άστοχα mid range σουτ και την κακή χρήση του από τον Dave Joerger, που συχνά τον τοποθετούσε άσκοπα σαν combo guard δίπλα στον βετεράνο George Hill. Αυτά άλλαξαν πέρσι χάρη στην προσωπική του βελτίωση σε όλους τους τομείς, του δόθηκαν τα κλειδιά να αναλάβει την οργάνωση της ομάδας και φυσικά στο ότι οι Kings από τελευταίοι σε pace το 2017-18, μεταλλάχτηκαν στην τρίτη πιο γρήγορη ομάδα του πρωταθλήματος αντιστοιχώντας το playstyle τους με τα προσόντα του Fox.
Η γενικευμένη πρόοδός του είναι πραγματικά εντυπωσιακή, για αυτό άλλωστε ψηφίστηκε και τρίτος Most Improved Player της σεζόν 2018-19. Υπάρχει όμως το ερώτημα που ταλανίζει τις νύχτες των Kings fans που με αγωνία δυσκολεύονται να κοιμηθούν. Θα γίνει ο σταρ που θα μεταμορφώσει την καλή ομάδα σε contender; Αυτό που δεν έχει εκφράσει ακόμα ο Fox είναι το killer instinct. Δεν ήταν λίγες οι φορές που σε σετ άμυνα, η επίθεση των Kings ήταν αμήχανη και για μικρές χρονικές περιόδους έμενε στην σκιά διστακτικός.
Σε αντίθεση με πλειάδα παιχτών στο NBA που έχουν το αντίθετο το πρόβλημα, δηλαδή της υπερβολικής αυτοεκτίμησης που δεν επαληθεύεται από αντίστοιχη μπασκετική ικανότητα, ο Fox χρειάζεται να γίνει εγωιστής και πραγματικός ηγέτης. Το clutchness του είναι αποδεδειγμένο και το skill set είναι υπαρκτό. Αυτό που μένει είναι να αδράξει την ευκαιρία. Ενδεικτικός ο πίνακας με το usage των κορυφαίων PGs του ΝΒΑ σε συσχέτιση με την ηλικία τους. Ας μην ξεχνάμε πως μέχρι πριν λίγους μήνες, δεν του επιτρεπόταν να αγοράσει αλκοόλ.
β. Ποια θα είναι η εξέλιξη του Buddy Hield και η ανησυχία για το νέο συμβόλαιο.
Ήταν πιο δύσκολο να βρω στο google αν ο γεννημένος στις Μπαχάμες λέγεται Μπαχαμέζος (όποιος ξέρει ας στείλει ένα μήνυμα) από το να πιστέψω πως μέσα σε τρία χρόνια ο Chavano Rainer Hield εξελίχθηκε από bust (#6 στο draft 2016) των Pelicans σε χρήσιμος 6ος παίχτης και τελικά σε έναν από τους καλύτερους σουτέρ στο NBA. Έχουν περάσει δυο χρόνια από τότε που Kings ξεπούλησαν τον τότε ασταμάτητο DeMarcus Cousins, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα τον Buddy και ένα κομμάτι ψωμί, λαμβάνοντας εξευτελιστική αντίδραση από την μπασκετική υφήλιο. O Divac από το γραφείο του, ακόμα και σήμερα θα παραμιλά “Well, who’s laughing now, bitches?” (με μαφιόζικη σέρβικη προφορά). Παίχτης που διατηρεί 46% (FG%) παίρνοντας 8 τρίποντα ανά αγώνα, δείχνει πως έχει το έχει περιθώριο να αυξήσει ακόμα περισσότερο τους πόντους του από το 21 ppg.
Το απρόσμενο πρόβλημα που προέκυψε όμως προ ημερών είναι η ανανέωση του συμβολαίου του. Οι δύο πλευρές φαίνεται πως απέχουν. Αυτό όμως δεν είναι τόσο ανησυχητικό όσο η ανώριμη συμπεριφορά και η έλλειψη ευγνωμοσύνης κι επαγγελματισμού προς στο franchise που τον έφτιαξε ως παίχτη και τον γλίτωσε από την μαύρη τρύπα. Δεν εννοούμε να μην λάβει τα χρήματα που αξίζει, αλλά δεν δίστασε να μιλήσει υποτιμητικά για την πόλη, “πες μου έναν free agent που έχει έρθει στο Sacramento”, και πως πως τα “$90 εκατομμύρια / 4 χρόνια είναι προσβολή”.
Αν και η αιώνια μάχη των εργασιακών σχέσεων συνήθως ταυτίζεται με πιο χαμηλόμισθους πολίτες έναντι πλούσιων εργοδοτών, στο NBA η σχετικά πρόσφατη επανάσταση του προλεταριάτου των εκατομμυριούχων αθλητών απέναντι στους δισεκατομμυριούχους ιδιοκτήτες, γίνεται ενίοτε έντονα γραφική. Μετά τα πρόσφατα συμβόλαια του πρωταθλητή Siakam και του δις All-Star Bradley Beal, οι οποίοι θα πληρώνονται (κατά μέσο όρο) με $32.5 και $36 εκατ. το χρόνο, φαίνεται πως ο οικονομικός στόχος του Hield που μέχρι πέρσι ήταν από τους συμπαθείς 6ους παίχτες του NBA, έχει επηρεαστεί.
γ. Τι θα δούμε από τον Bogdanovic και τον Harry Giles;
Τρία πράγματα δεν κρύβονται στον κόσμο: ο έρωτας, ο βήχας και η γιουγκοσλάβικη μπασκετική ποιότητα. Ο Bogi είναι ο παίχτης που χρειάζεται την μπάλα στα χέρια του για να δημιουργήσει και να ζωγραφίσει σε picks. Μέχρι τώρα βρισκόταν σε μια κατάσταση που ενώ μπορούσε να εκφράσει την ποιότητά του, δεν του ήταν δυνατό να έχει τον πλήρη έλεγχο της επίθεσης που συχνά χρειάζεται για το ταλέντο του. Φέτος, δεν προβλέπονται απαραίτητα περισσότερα λεπτά, αλλά θα είναι ο αρχηγός του second unit και αυτή τη φορά με πολύ πιο αξιόλογους παίχτες για να δημιουργεί.
Ο άλλοτε θρύλος του high school και ταλαιπωρημένος από τα γόνατα, Harry Giles, ακόμα προσγειώνεται στο NBA αργά και σταδιακά. Η περσινή του καθυστερημένη rookie χρονιά, έδωσε feel good χαμόγελα και κρυφή ελπίδα για απώτερο μέλλον. Και φέτος όμως, ξεκινάει με άγνωστο τραυματισμό στο αριστερό γόνατο και ανησυχία για την μακροπρόθεσμη υγεία του.
Quo Vadis?
Σε καμία περίπτωση δεν είναι make or break χρονιά, αλλά ξεκάθαρα ο στόχος είναι τα playoffs, έστω και με το τελευταίο seed σε μια Δύση που είναι πιο άγρια από ποτέ.
Latest posts by Stavros Marinos (see all)
- TheBallHog Watch: Phoenix Suns και Aron Baynes - December 2, 2019
- 2019-20 Previews: Washington Wizards - October 27, 2019
- 2019-2020 Previews: Sacramento Kings - October 20, 2019
- Deep Για Deep Fantasy Sleepers 2019-20 - October 8, 2019
- Ο καλύτερος παίχτης του Κόσμου για 10 μέρες - March 14, 2018
Μην τον κακολογείτε τον Buddy Hield. Ψάχνει το 2ο του συμβόλαιο σε ηλικία που άλλοι παίκτες (π.χ. Γιάννης Αντετοκούνμπο) θα ετοιμάζονται για το τρίτο.