NBA Playoff Report : Round 1 Game 1

Posted on Apr 20 2015 - 10:05pm by Mitsos Mavrakis
Categorized as
1710
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Golden Shower

H Oracle Arena έμοιαζε με το Κλεάνθης Βικελίδης με τόσα κίτρινα μπλουζάκια.

Για τρεις περιόδους, μέeχρι ο Anthony Davis να αποφασίσει να συστηθεί στο κοινό για πρώτη φορά σε post-season, οι Pelicans έμοιαζαν φριχτά υποδεέστεροι των Warriors, και το sweep το ρεαλιστικότερο σενάριο.

Πρώτο ενδιαφέρον κομμάτι, η μονομαχία του draft του 2009: o rookie of the year Tyreke, προοδευτικά χειρότερος μέχρι να αναγεννηθεί φέτος δίπλα στον Anthony Davis σαν περιφερειακός μπαλαντέρ – πολιορκητικός κριός των Pelicans, απέναντι στον Stephen Curry, που ξεκίνησε την καριέρα του σαν εντυπωσιακός ζογκλέρ με θανάσιμο ψεγάδι τους προβληματικούς αστραγάλους του και έφτασε να γίνει, στα 26 του, ο πιο τρομακτικός σουτέρ της ιστορίας και παράλληλα ένας παίκτης που σηκώνει την Oracle Arena στο πόδι κάθε φορά που έχει την μπάλα μπροστά από το κέντρο – ένας παίκτης που καταφέρνει να προσφέρει στιγμές μαγείας σχεδόν σε κάθε επίθεση των Warriors σαν να είναι ρουτίνα, με μια αποτελεσματικότητα που είναι σχεδόν άδικη για την αυτοεκτίμηση των αντιπάλων του, το μπασκετικό ισοδύναμο του Ronaldinho.

30 πόντοι από τον Steph, σε ένα βράδυ που το σουτ του είχε πάρει ρεπό (4/13 τρίποντα), αλλά με μια μοναδική ικανότητα να δημιουργεί χειμαρρώδη ατμόσφαιρα με τον χειρισμό της μπάλας του, την ώρα που ο Reke, πριν τραυματιστεί είχε μείνει στον έναν πόντο σε 12 λεπτά, μοιάζοντας χαμένος στην άμυνα πίσω από τα screen των Draymond Green και Andrew Bogut.

Οι δυo τους, αμφότεροι στη συζήτηση για το βραβείο του καλύτερου αμυντικού, συνθέτουν ίσως το πιο δημιουργικό δίδυμο «ψηλών»1)κι ας είναι ο Draymond βαριά 1,98 στη λίγκα. Τι έκαναν χτες; 27 πόντοι, 26 rebounds, 12 assists, 5 κλεψίματα και 4 τάπες, την ίδια στιγμή που για 3 περιόδους έριξαν τον Davis στην παγίδα του midrange, και έκαναν τον Omer Asik να μοιάζει με μεθυσμένο που κάνει οχταράκια στην πλατεία Taksim και όχι με έναν από τους καλύτερους αμυντικούς centers στο ΝΒΑ. Ο ταλαίπωρος δεν είχε ιδέα τι να κάνει όταν βρισκόταν πρόσωπο με πρόσωπο απέναντι στον Bogut.

Οι Pelicans δεν κατάφεραν ποτέ να αντιμετωπίσουν τα screens του ιδιοφυούς διδύμου και δε σταμάτησαν ποτέ να τα θαλασσώνουν στις αλλαγές, προσφέροντας πολύ συχνά άκοπα καλάθια στους Warriors, είτε αφήνοντας ορθάνοιχτες driving lanes με την βοήθεια να είναι απασχολημένη να χαζεύει τα off ball screens, είτε μένοντας στον ίδιο παίκτη από ασυνεννοησία με τον Curry και τον Thompson να βρίσκονται ελεύθεροι κάτω από το καλάθι για εύκολα τελειώματα. Ο Ajinca, ο οποίος στο λίγο που έπαιξε αποτέλεσε μια αξιόπιστη επιθετική λύση, ήταν εύκολη λεία για τους Warriors.

Randy Wittman vs Dwayne Casey VS Basketball

Ο Randy o Wittman σίγουρα δεν φημίζεται για την προπονητική ευφυΐα του και θεωρείται από την κοινή γνώμη το βαρίδι που κρατάει χαμηλά τους Wizards. Όχι άδικα άλλωστε, καθώς το να παρακολουθείς την επίθεση των Wizards είναι μια άσκηση υπομονής, καθώς καταφέρνει να μην εκμεταλλεύεται ούτε τους σουτέρ του (Beal, Pierce), οι οποίοι μόνο συμπτωματικά σκοντάφτουν σε ελεύθερα τρίποντα, βάζοντας τους να τριγυρνάνε ανάμεσα σε screens για να πάρουν σουτάκια από τα 5-6 μέτρα, δημιουργώντας παράλληλα με αυτόν τον τρόπο συνωστισμό στη ρακέτα και έτσι από μόνος του εξουδετερώνει το πυρηνικό όπλο που λέγεται John Wall και την ασύλληπτη ταχύτητά του – όσο και το top-10 court vision που διαθέτει. Πρέπει να παραδεχτούμε όμως ότι έτρεξε μια πανέξυπνη κομπίνα διαρκείας, χρησιμοποιώντας όλη τη σεζόν τον Pierce στο 3, για να τον εξαπολύσει στην post-season σαν small-ball τεσσάρι να πλανεύει κόσμο με τις γέρικες προσποιήσεις του και τα slow motion step backs που προσγειώνονται κατευθείαν στο διχτάκι, ακολουθόντας μια τέλειας καμπύλης τροχιά πάνω από το τεντωμένο χέρι του εκάστοτε απελπισμένου αμυντικού που αναρωτιέται τι λάθος έκανε στη ζωή του και βρίσκεται στο κολαστήριο του The (ancient) Truth… Έκανε την πλάκα του για ένα εξάμηνο, περιφέροντας το φαινομενικά ταλαιπωρημένο κορμί του στα παρκέ, δίνοντας το χρίσμα του ηγέτη στη νέα γενια και τώρα εμφανίζεται από τις σκιες για να χαζέψει κόσμο, όπως συνηθίζει την τελευταία 15ετία. Ο Casey ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τι τον χτύπησε.

  • Ο James Johnson είναι νεκρός.
  • Ο James Johnson έφαγε το τελευταίο κομμάτι της πίτσας του Dwayne Casey.
  • Ο Pierce κρατάει ομήρους τα παιδιά του Casey.

Αυτές είναι οι μόνες αποδεκτές εξηγήσεις στην αδιανόητη απόφαση του Casey να μην τον ρίξει πάνω στον Pierce, την ώρα που αυτός μαγείρευε το break.

Η μαρκίζα του Wizards – Raptors ήταν η σύγκρουση δύο εκ των καλύτερων back courts στο ΝΒΑ, και σίγουρα δύο από τα πιο σημαντικά για τις ομάδες του. Ωραίο no-show και από τα δύο δίδυμα.

The Drew Gooden Experience

Οι σχολιαστές ανέφεραν ότι ο Gooden πέρσι τσίλαρε και έπαιζε σε rec leagues στην Washington, και έπειτα απλά πήγαινε να κάνει προπονήσεις με τους Wizards για να έρθει σε σωστή φυσική κατάσταση, μέχρι να αποφασίσουν ότι, “χμ, είναι ψηλός και νομίζω είμαστε η μόνη ομάδα του ΝΒΑ που δεν έχει φορέσει τη φανέλα της, ας τον υπογράψουμε!”.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η Drew Gooden era στην Washington. Και είναι glorious.

Συνοψίζεται στην φάση όπου σταματάει εμφατικά τον Valanciunas που είναι έτοιμος να καρφώσει με μανία στο καλάθι των Wizards, με μια έκρηξη στα πόδια ασυμβίβαστη με την ηλικία και τα κιλά του, μόνο για να πασάρει μερικά δευτερόλεπτα μετά στον Beal, την ώρα που αυτός βρίσκεται εκτός τελικής γραμμής.

Κι όμως, φτάσαμε στο σημείο που ο Gooden τραβούσε το κουπί για τους Wizards, με τρομερές μάχες κάτω από τα καλάθια για επιθετικά rebounds, και καλή δουλειά σε screens και handoffs (Randy, γιατί τόσα handoffs;). Δεν υπάρχει δικαιολογία όμως crunch time επιθέσεις να καταλήγουν σε μακρινά δίποντα του Gooden.

Κανείς δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος μετά από αυτό το παιχνίδι.

Zaza pour hors-d’oeuvre

Από την πρώτη φάση του Bulls – Bucks φάνηκε ότι θα ακολουθήσει μια πολύ, πολύ διασκεδαστική σειρά. Το play του Kidd ήταν να ακουμπήσει ο MCW την μπάλα στον Αντετοκούνμπο στο high-post, σε έναν κλασικό σχηματισμό της επίθεσης τους, για να δοθεί έπειτα screen στον Pachulia να βγει και να σουτάρει από την πάσα του Γιάννη από τα 5 μέτρα. Χλατς. Playoffs, 2015. Jason Kidd, είσαι τεράστιος.

Τα κοντοπούτανα του Thibodeau

Αυτοί οι σποραδικοί μικροτραυματισμοί του Rose, έχουν δημιουργήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα παράδοση στο Chicago. Μικροσκοπικοί plug-n-play scoring PGs, που μπουκάρουν στο παιχνίδι και δημιουργούν πανικό, σώζοντας τη φάση για τον Thibodeau. Πριν μια τριετία ήταν ο Robinson, πέρσι ο Augustin και φέτος ο Aaron Brooks. Ο τελευταίος χτες μπήκε στο παιχνίδι θυμίζοντας νυχτερίδα σε διαμέρισμα, κουτουλώντας σε screens και τρέχοντας πάνω κάτω χωρίς προφανή σκοπό στην επίθεση. Και φυσικά στη λήξη του δεκαλέπτου, θα βάλει το απίθανο για να αυξήσει ανεπιστρεπτί τη διαφορά των Ταύρων.

Το μπλε χάπι

Όταν ο Paul Pierce προσπαθούσε απεγνωσμένα μονάχος να δώσει λίγο ενδιαφέρον στην σύγκρουση της Ανατολικής μετριότητας λέγοντας απλά πως οι Raptors δεν το έχουν, ο Amir Johnson απάντησε:

Γεγονός είναι πως ο Paul Pierce είχε πριαπισμό, σαν να είχε κουμπώσει Viagra πριν τον αγώνα. Μπορεί  να τον ερέθιζαν οι κραυγές των 20 χιλιάδων Καναδών εναντίον του. Μπορεί απλά να είναι σε τέτοια κατάσταση επειδή είναι τα playoffs.

Το αποτέλεσμα πάντως ήταν ο ακόλουθος διάλογος:

– Οι Raptors δεν το’χουν.

-Ποιο;

-Αυτό. 0-1

Κερδίστε Χάνοντας

Το επιθετικό σύστημα των Raptors είναι το ακόλουθο: ντριμπλάρει ο περιφερειακός την μπάλα μέχρι να πάει με το πάσο του ο ψηλός να παίξουν ένα pick’n’roll. Μετά το υποτυπώδες σκριν ο ψηλός πηγαίνει με αργά βήματα προς τη ρακέτα και ο DeRozan κατά προτίμηση θα ντριμπλάρει λίγο ακόμα στην περιφέρεια έχοντας το άλλοθι πως το p’n’r δεν δούλεψε μέχρι να σουτάρει υπό πίεση από τα 6 μέτρα.

Απέναντι στους Wizards το Toronto αντιμετωπίζει τον προπονητή που είχε σχεδιάσει στην τελευταία επίθεση της κανονικής διάρκειας το σύστημα “Κρατάει ο Wall μπάλα στα χέρια του 19 δευτερόλεπτα και μετά σουτάρει υπό πίεση από τα 6 μέτρα”.

Βέβαια αυτό ήταν πταίσμα σε σχέση με την επίθεση στην παράταση που ολοκληρώθηκε με fadeway τρίποντο του Nene.

Βέβαια, τί παραπάνω θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από έναν προπονητή που δεν μπορεί να κρατήσει το πινακάκι;

Παρακολουθώντας την μονομαχία των δύο πάγκων και γνωρίζοντας ότι η ομάδα που θα αποκλειστεί πιθανότατα θα αλλάξει προπονητή μήπως θα ήταν προτιμότερο να αναθεωρήσουμε για το ποιον θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε ως ουσιαστικό νικητής της σειράς;

Ο πιο επικίνδυνος πάγκος της Λίγκας
Σε μια, εν τέλει, εύκολη νίκη με διψήφια διαφορά, ο ανύπαρκτος (πλην του Jamal Crawford) πάγκος των Clippers είχε συμμετοχή 31!! αγωνιστικών λεπτών και προσέφερε συνολικά 5 πόντους.
Στα τρία λεπτά με την έναρξη της δεύτερης περιόδου που οι Clippers αγωνίστηκαν με την αναπληρωματική τους πεντάδα, οι Spurs έκαναν ένα σερί 10-0 δίχως καν να ιδρώσουν υποχρεώνοντας τον Doc Rivers να επαναφέρει άρον-άρον τους βασικούς.
Οι αναπληρωματικοί των Clippers αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την πορεία της ομάδας.
Για παράδειγμα ο Blake Griffin μπορεί να μην αντιμετώπισε το παραμικρό πρόβλημα με τους ψηλούς των Spurs, αλλά οριακά γλυτώνει το λουμπάγκο προσπαθώντας να σηκώσει τον Big Baby.

Beno Udrih: Point God

Είναι γεγονός, πως είχαμε αναφέρει στα preview μας πως οι Dame Lillard και C.J. McCollum δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε αμυντικοί εξολοθρευτές (ο Steve Blake πιάνει αμυντικές επιδόσεις περσίνου Derek Fisher -δίχως το flopping- αλλά δικαιολογείται στην ηλικία του, ενώ η μόνη πιθανότητα να παίξει ο Chris Kaman καλή άμυνα είναι να επιτραπεί η κατοχή και η χρήση όπλου μέσα στο γήπεδο).

Αλλά δεν θα μπορούσαμε ποτέ να περιμένουμε ότι θα κατόρθωναν να πιάσει επιδόσεις Chris Paul ο Beno Udrih! Ξκίνησε με 9/10 σουτ και 6 rebounds και 6 assists σε 14 λεπτά!! Αυτό που θα αποκαλούσαν στο πάλαι ποτέ Τρίποντο: “έσπασε το TENDEX” (ωραίες επόχες, πριν αλώσουν οι Καταλανοί πειράτες τη FIBούλα μας επιβάλουν τα ιβηρόφερτα index rating)

Μέχρι να επιστρέψει ο Afflalo, η περιφερειακή άμυνα του Portland θα ανασταίνει και νεκρούς (όπως η περιφερειακή επίθεση των Grizzlies).

Εμπρός Νικ, να η ευκαιρία μπας και πληρωθείς το καλοκαίρι!!

The following two tabs change content below.

Mitsos Mavrakis

Χαζοχαρούμενος κουλτουριάρης για τους Τζιτζιφιώτες, χυδαίος κάγκουρας για όλους τους άλλους, ένα κιτς, παρτσακλό πολύχρωμο αγόρι, που γίνεται ένας λαϊκός καργιόλης όταν βλέπει/παίζει μπάσκετ (ή ακούει hip hop) o Μήτσος Μαυράκης νοιώθει απολύτως άνετα μόνο όταν είναι ανάμεσα στις γάτες ή όταν παραληρεί για το BallHog.

 

References
↑1 κι ας είναι ο Draymond βαριά 1,98