Ξεκίνησε η ρουφιάνα η σεζόν! Αφού μας προκάλεσε παροξυσμό και αδημονία με τα όσα διαδραματίστηκαν το καλοκαίρι, σε μια φοβερά γεμάτη free agency, μετά από ένα draft που περιελάμβανε πολύ καλό κόσμο, και βλέποντας όλους αυτούς να προσπαθούν να κερδίσουν τις θέσεις τους στα summer leagues, και τους προπονητές να μοντάρουν τις ομάδες στην preseason, πλέον έφτασε η ώρα να τα δούμε όλα αυτά στην πράξη. Μπαίνοντας στον δεύτερο χρόνο του The Ball Hog, σας ευχαριστούμε για τη στήριξή σας, και υποσχόμαστε για άλλη μια φορά αυθεντικό περιεχόμενο και σας περιμένουμε για ακόμα περισσότερη μπασκετική κουβέντα.
Ας δούμε όμως, τί αποκομίσαμε από την πρώτη εβδομάδα:
Με ονομασία προέλευσης: Stan Van Gundy
Ο Stan Van, είναι τύπος που ξέρει τι ζητάει, και πως να το αποκτήσει. Πέρσι ψηλάφισε το υλικό που βρέθηκε στα χέρια του και το εμπλούτισε με ένα δυναμικό PG που βρήκε στο πρόσωπο του Reggie Jackson. Και φέτος, με ένα καλοκαίρι πίσω του, όπου είχε το χρόνο να μοντάρει την ομάδα, όλοι περιμέναμε να δούμε το αποτύπωμά του στο παιχνίδι των Pistons. Έφερε τον κόσμο που ήθελε (ψηλά forwards που σουτάρουν – Marcus Morris, Ersan Ilyasova στους ρόλους των Lewis, Turkoglu – και τον Aron Baynes για βαράει τις βολές και τα σουτάκια που φέρνουν ίλιγγο στον Drummond), βάφτισε Howard τον Drummond, με τις ομοιότητες στο παιχνίδι να είναι έκδηλες, αγκάλιασε τα τούβλα του και έδωσε το ελεύθερο σε όποιον κάνει drive να σουτάρει κάπου προς το ταμπλό, με την σιγουριά ότι ο Andre θα είναι εκεί για το rebound. Είναι νωρίς, αλλά το μοντέλο φαίνεται να δουλεύει, καθώς οι Pistons είναι στο 3-0 (βρέθηκαν 2 νίκες πάνω από το .500 για πρώτη φορά μετά από 6,5 χρόνια), κερδίζοντας μάλιστα Atlanta, Utah και Chicago, ομάδες με προβολή παρουσίας στην post season, με τον Drummond να είναι καθημερινά απειλή για 20/20, και τον Marcus Morris να βρίσκει επιτέλους τον ρόλο του μετά από τέσσερα χρόνια που βολόδερνε μεταξύ πάγκου, ανυποληψίας και της σκιάς του τίτλου “ο κακός Morris εκ των διδύμων”. Ο Van Gundy δεν του ζητάει να δημιουργήσει ή να μπουκάρει προς τα μέσα, όπως κάποιος θα ήθελε από το τριάρι του, ούτε να ποστάρει σαν παραδοσιακό τεσσάρι. Τον θέλει για να εκτελεί με πρόσωπο από μέση και μακρινή απόσταση, κι αυτό ακριβώς κάνει ο πρώην ήσσον αδερφός Morris.
Το 19,3/7,7/2,3 με 57% (2 σουτ από το κέντρο συμπεριλαμβανομένων) δεν είναι κάτι παραπάνω από αποτέλεσμα μικρού δείγματος γραφής, αλλά εφόσον ο Morris μπορεί να δίνει 2 τρίποντα ανά αγώνα, τα κλασσικά του step-backs από τα 5-6 μέτρα, 7-8 rebounds χωρίς δισταγμούς και λάθη, τα $ 5 εκατ. που θα παίρνει ανά έτος για την επόμενη τετραετία, μπορούν να μείνουν στην ιστορία ως το μεγαλύτερο bargain της δεκαετίας.
Ο Drummond δεν είναι βέβαια Dwight Howard, όσο και αν βρισκόμαστε στην ανατολή του άστρου του και τη δύση εκείνου του Dwight, ο οποίος έχει καταφέρει παράλληλα να γίνει ένας από τους αντιπαθητικότερους τύπους στη λίγκα. Ο παίκτης που ο Van Gundy είχε στα χέρια του στο Orlando, είχε ένα post game, το οποίο ήταν μεν κωμικά σπασμωδικό, μα έφερνε αποτελέσματα, βάζοντας την ουσία πάνω από την αισθητική. Ο Drummond αντίθετα, κατά βάση απλά πετάει την μπάλα περίπου προς το καλάθι μετά τα ποσταρίσματά του, κάτι που εξηγεί τα χαμηλά ποσοστά του (3/18 φέτος) και την αξιολόγησή του ανάμεσα στους χειρότερους σε αποτελεσματικότητα στα post-ups (για την ακρίβεια αποτελεί τη βάση όσων είναι eligible στο stats.nba) . Την ίδια στιγμή όμως, ο Andre την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, δεν χαζεύει το αποτέλεσμα της προσπάθειας του, αλλά κυνηγάει το rebound του με μανία, και κάπως έτσι εδώ και δύο χρόνια έχει περισσότερα από 5,5 επιθετικά κατά μέσον όρο. Ο Van Gundy θα του δώσει μπάλες προσπαθώντας να τον κάνει έστω αξιοπρεπή post-player, αλλά μπορεί να ζήσει και τις δεύτερες ευκαιρίες του Drummond.
Σκορπίζω στην υφήλιο απελπισιά και τρόμο
Αγάπη κι αηδία
Την επόμενη φορά που θα μετράς τα 20λεπτα για να δεις τί μπορείς να παραγγείλεις να φας, θυμήσου ότι αυτοί οι τύποι μπορούν να αγοράσουν όλα τα σουβλατζίδικα και όλες τις πιτσαρίες που έχεις δοκιμάσει στη ζωή σου χωρίς να ελαφρύνει καν η τσέπη σου, κλάψε1)Πέρα από την πλάκα, αγαπάμε επιφανειακά Mark Cuban, αλλά κωλόφατσες σαν και δαύτους πρέπει μια μέρα να τους φάμε:
Μικρό μέγεθος δείγματος: Η άμυνα των Bucks
Η περσινή επιτυχία των Bucks βασίστηκε κατ’ αρχήν στη δημιουργία ενός δάσους από άκρα, που έκαναν την διείσδυση στη ρακέτα τους εγχείρημα ανάλογο με εξερεύνηση του Αμαζονίου με ματσέτα στο χέρι. Τόσοι και τόσοι παγιδεύτηκαν στις περικοκλάδες των Γιάννηδων (Henson και Antetokounmpo), του Middleton και – εσχάτως – του Michael Carter-Williams, φέρνοντας την ομάδα του Milwaukee να φιγουράρει στη δεύτερη θέση σε Defensive Rating και σε μια απρόσμενη παρουσία στα playoffs. Κατά τη διάρκεια της περσινής σεζόν δέχτηκαν 118 ή περισσότερους πόντους μόλις τρεις φορές, ενώ φέτος το παθητικό τους ήταν 122 απέναντι στη Νέα Υόρκη, 118 απέναντι στους Wizards και 106 στις 1/11 με τους Raptors.
Στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν έλειπε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, και οι Monroe, Copeland και Vasquez ακόμα ψάχνουν τον ρυθμό τους στην άμυνα των Bucks. Παρ’ όλα αυτά, οι παίκτες του Kidd μοιάζουν αποφασισμένοι να σκοράρουν περισσότερο από τους αντιπάλους τους, με αποτέλεσμα να ξεχνιούνται στις επιστροφές και να δέχονται αρκετούς πόντους στο transition(σύμφωνα με το stats.nba, οι αντίπαλοί τους σκοράρουν στο 60% των ευκαιριών που έχουν για transition, αρκετά κακό για να είναι 28οι στη λίγκα, την ώρα που είναι στο χειρότερο μισό του πρωταθλήματος σε transition κατοχές αντιπάλων). Την ίδια στιγμή, το μήκος της ομάδας δεν αρκεί για να καλύψει τα άσχημα rotations στην άμυνα, που έχουν ως αποτέλεσμα οι Bucks να δέχονται κοντά στα 11 τρίποντα ανά αγώνα (28οι και εδώ) με το μακράν καλύτερο ποσοστό (46,4% των προσπαθειών που δέχονται καταλήγουν στο καλάθι τους).
Τα αποτελέσματα παραείναι ακραία για να διατηρηθούν, παρ’ όλα αυτά, η περσινή αποτελεσματικότητα δεν θα κληρονομηθεί αυτόματα και στη φετινή ομάδα, και η κακή περιφερειακή άμυνα απέναντι σε ομάδες που δεν φημίζονται για την αποτελεσματικότητά τους από αυτή τη ζώνη είναι βάσεις για ανησυχία. Ο εφησυχασμός είναι δηλητήριο για την αμυντική προσπάθεια, και θεωρητικά αυτά τα παιχνίδια θα λειτουργήσουν σαν καμπανάκι για τον Jason Kidd.
Καταδικάζουμε τους κάφρους από όπου κι αν προέρχονται
“He’s arrived.”
Βλέπεις τον Kevin Durant να αναμετράται με τον Kawhi Leonard, και σκέφτεσαι ότι δεν είναι πολύ χειρότερος του MVP των τελικών του 2014. Block στον Durant, και μάλιστα αφού σε έχει περάσει, είναι από αυτά που δεν γίνονται. Κι όμως ο Kawhi τον έσβησε με τον τρόπο που θα δείτε αν κλικάρετε στο video. Και δεν ήταν το μόνο του block στον τέως scoring champ εκείνη τη βραδιά. Γιατί όμως ανάγκασε τον Popovich σε αυτή την ασυνήθιστη γι’ αυτόν δήλωση-απειλή; Γιατί στην καταπληκτική άμυνα πάνω στον Durant (22 πόντοι με 19 σουτ, 0 assists) πρόσθεσε και 32 δικούς του πόντους. Δείτε πως εκμεταλλεύεται τη δύναμή του στα drives. O Adams και ο Kanter όχι μόνο δεν τον βγάζουν από την πορεία του, αλλά, όταν τον προλαβαίνουν και προσκρούουν πάνω του, πέφτουν σαν τα κοτόπουλα δεξιά κι αριστερά. Παρατηρήστε την υπομονή με την οποία ψάχνει το σωστό σουτ μετά από επιθετικό rebound, αλλά και την αστραπιαία αντίδραση με σουτ αμέσως μόλις πάρει την μπάλα σε post-up, πριν ο αμυντικός διαβάσει τι πρόκειται να κάνει.
Όπως είπαμε, η μη κλήση του Leonard σε all-star game μοιάζει απίστευτη, μα ο Kawhi με το επιθετικό skillset που δείχνει στο ξεκίνημα της σεζόν, και τον Popovich πλέον να του δίνει μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας της επίθεσης των Spurs, στοχεύει ψηλότερα από τη γιορτή του Φλεβάρη.
Κι όλα αυτά, την ώρα που οι Spurs δεν κατάφεραν να κερδίσουν τους βασικούς αντιπάλους τους στη Δύση, καθώς ο Westbrook έχει βαλθεί να γίνει ένα κράμα Jordan και Iverson, με ολίγη από Pippen.
Ουράνια τόξα
Aκόμα και στην πιο μουντή, βροχερή μέρα.
Παράλληλα, αν εικονοποιούσαμε τη φράση “Τέλος Εποχής” τα δύο παραπάνω videos θα ήταν ακριβώς αυτό.
Παρά τις σκόρπιες ηλιαχτίδες, οι Lakers δεν έχουν γευτεί ακόμα τη χαρά της νίκης, και ο Hibbert δεν αρκεί για να πάει την ομάδα από το καταστροφικό στο ανεκτό επίπεδο άμυνας. Οι Kings, στην μεταξύ τους αναμέτρηση, είχαν ένα επιμέρους 80-38 σε πόντους στο ζωγραφιστό, το οποίο με απλά λόγια θα μπορούσε να μεταφραστεί σε “περάστε, κόσμε!”.
No match-up
Το χειρότερο είναι ότι ο Matt πιθανότατα απολαμβάνει αυτές τις δηλώσεις πίνοντας μπύρες και λέγοντας ιστορίες από τους τελικούς.
C.J. McCollum
Τον ξεχνάμε στο αφιέρωμα με τους shooting guards, βάζει 37. Μας τη λέτε. Τον αναφέραμε. Εντάξει;
Fatty Boom Boom
Μονομαχία Diaw-Sullinger. Υπάρχουν πολλοί Ιάπωνες που θα πλήρωναν πολλά χρήματα για να τους δουν με ένα κορδόνι μόνο αντίπαλους #SASvsBOS
— The Ball Hog (@TheBallHogNet) November 1, 2015
Όπως συζητούσαμε και με τον Νίκο, απόδειξη της μη ένταξης ακόμα του LaMarcus Aldridge στον οργανισμό των San Antonio Spurs, είναι το πως πιάνεται στον ύπνο από τις πάσες-κομψοτεχνήματα του Manu Ginobili. Και είναι αλήθεια πως ακόμα μοιάζει εκτός συγχρονισμού, προκαλώντας ένα σχετικό ρετάρισμα στη λειτουργία της μηχανής των Spurs.
Ακόμα και έτσι όμως, απόδειξη της ποιότητάς του αποτελεί το γεγονός πως είναι εγκληματική ενέργεια να ρίξεις πάνω του κοντύτερο παίκτη, με τον Stevens να εμπιστεύεται στο τέλος το μαρκάρισμά του στον Jared Sullinger, και τον Τεξανό power forward να του βάζει 6 πόντους στη μάπα, κλείνοντας την αυλαία στην υπόθεση νίκη.
Rookie Watch
Το ξεκίνημα των φετινών rookies προϊδεάζει για μια φουρνιά που θα βγάλει superstars και θα μείνει στην ιστορία:
Υπεργεμάτο ντεμπούτο για τον Jahlil Okafor με 25 πόντους, 10/16 σουτ, 7 rebounds, 2 blocks αλλά και 8 λάθη, ισοφαρίζοντας εκείνη τη στιγμή το ρεκόρ του Shaquille O’ Neal.
Most turnovers in NBA debut (since TO kept, 1977-78) Emmanuel Mudiay 11 Jahlil Okafor 8 Shaquille O'Neal 8 Gary Grant 8 via @EliasSports
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) October 29, 2015
O Emmanuel Mudiay, όπως είπαμε και στο αφιέρωμα στους PGs, δεν είναι τύπος που θα κοτέψει ενώπιον οποιασδήποτε πρόκλησης. Όχι μόνο είδε τα 8 λάθη του Jahlil, αλλά ανέβασε το ποντάρισμα στα 11. Οι 17 πόντοι με 9 assists και 11 λάθη που μέτρησε, είναι όσα περιμέναμε και ελπίζαμε από τον Emmanuel, κι ακόμα περισσότερα. Κι αν στο Denver υπήρχαν ακόμα ανοιχτές πληγές από την αποχώρηση του Ty Lawson, ο Νιγηριανός τις έγιανε, οδηγώντας την ομάδα του Colorado σε νίκη με 20 πόντους απέναντι στους contenders Rockets, σε ένα παιχνίδι που ο μικροσκοπικός πρώην point guard της ομάδας ήταν άνευρος. Μόνο αγάπη.
Και όπως έλεγε και ένα ιερόσυλο μήνυμα που έφτασε στο κινητό μου το επόμενο πρωί:
Emmanuel Power Rankings : Mudiay>Ginobili>Kant
Ο εντυπωσιακότερος όλων όμως, δεν ήταν άλλος από τον Karl Anthony Towns. Έγινε μόλις ο τέταρτος teenager που σημειώνει double-double στο ντεμπούτο του τα τελευταία 20 χρόνια, και θεωρώντας μάλλον πως αυτό δεν είναι αρκετά εντυπωσιακό επίτευγμα, στο δεύτερο επαγγελματικό του παιχνίδι έγραψε 28/14/4blks, μια επίδοση που ο άνθρωπος που έχει κάνει την παγκόσμια μπασκετική κοινότητα να παραμιλά, ο Anthony Davis, έχει πετύχει μόλις τρεις φορές σε μια τριετία στη λίγκα. Ο πιτσιρικάς είναι συγκλονιστικός.
Είναι μια υπέροχη εικόνα να βγαίνουν μαζί στο παρκέ ο Kevin Garnett, ο άνθρωπος που, έφηβος τότε, πριν από 20 χρόνια ακριβώς, στάλθηκε από τη μοίρα στην παγωμένη Minnesota για να αλλάξει τις τύχες του νεαρού τότε franchise, μαζί με τον Towns, ο οποίος σήμερα βρίσκεται στην ίδια θέση. Πριν κλείσει τα 20 του χρόνια, φτάνει σαν από μηχανής θεός για να σώσει ένα ταλαιπωρημένο franchise που έχει να μπει στα playoffs 11 χρόνια και 10 να τελειώσει με θετικό ρεκόρ. Μπορεί άραγε να γίνει ο άνθρωπος που θα βγάλει από την αφάνεια μια παραδοσιακά αποτυχημένη ομάδα;
Block Party
Από τα 6 blocks του Pau στην πρεμιέρα2)είπαμε Pau και θυμηθήκαμε πως πρέπει να γράψουμε για το εντυπωσιακό ξεκίνημα του Mirotic σε ρόλο βασικού, αλλά ο αλήτης θα μας δώσει πολλές ευκαιρίες μες στη σεζόν, οπότε θα γίνει σύντομα κι η αναφορά σε αυτόν και τα όργιά του, συμπεριλαμβανομένου και του game-winning πάνω στον James, στα – από το πουθενά – 5 του Wall την επόμενη μέρα, τα 5 του – θεωρητικά όχι rimp protector – Vucevic, έως τα – πιο αναμενόμενα – 7 του DeAndre το τελευταίο βράδυ του Οκτώβρη, ήταν μια καλή εβδομάδα για shot-blockers.
Sorry Cleveland, Houston, Memphis, San Antonio
O tempora O mores
Ομαδικές αυτοκτονίες παρατηρήθηκαν στις τάξεις των δεινοσαύρων φίλων του NBA, αυτούς με τις μόνιμες επωδούς “δεν υπάρχουν πια ψηλοί που να ποστάρουν”, “πάει χάλασε και το NBA”, “Αυτούς το ’80 θα τους κατάπιναν και θα φτύναν και τα κουκούτσια”.
Τρεις από τους κατά τεκμήριο καλύτερους ψηλούς της λίγκας, μετέφεραν το παιχνίδι τους προς την περιφέρεια φέτος. Ο Al Horford που πέρσι σούταρε carreer-high 36 τρίποντα, φέτος σε 4 αγώνες έχει ήδη 4,5 ανά αγώνα (5/18). Ο Davis δικαίωσε επίσης την κουβέντα γύρω από τον εξοπλισμό του με σουτ από τα 7,25, πετυχαίνοντας 4/9 σε τρεις αγώνες, μα ο Βρούτος που μαχαίρωσε σαν άλλους Kαίσαρες τους νοσταλγούς των εποχών του ass-first basketball, ήταν το αγαπημένο παιδί τους, ο DeMarcus Cousins, ο οποίος μπήκε από το πουθενά στην πρεμιέρα και έγραψε 4/5 τρίποντα.
Η εξέλιξη του αθλήματος, για καλό ή για κακό, είναι εντυπωσιακή και απρόβλεπτη τα τελευταία 15 χρόνια, και η γεωμετρία του παιχνιδιού αλλάζει ανάλογα με τα trends πολύ γρηγορότερα από ότι στο παρελθόν. Το άθλημα δεν είναι στατικό, αλλά διαρκώς εξελισσόμενο.
Η εμφάνιση της εβδομάδας
Φυσικά ο Steph, οι 53 του πόντοι, τα 8 του τρίποντα και οι 9 τελικές πάσες του. Μια συμπαθητική εβδομάδα για τον Curry, που έχει μέσο όρο παρά τρίχα 40 πόντους σε 3 αγώνες και έχει βάλει πλώρη για να σπάσει το φράγμα των 300 τριπόντων τη φετινή σεζόν. Παράλληλα οι 118 πόντοι που έχει σκοράρει, είναι οι περισσότεροι στα 3 πρώτα παιχνίδια από τη σεζόν 1989-90 και κάποιον Michael Jordan.
Κανένα πρόβλημα, σουτάρω κι από εκεί.
Ο περσινός MVP εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη, και κάνει τα σχόλια μας για τον Anthony Davis ως θεϊκή φιγούρα που προκαλεί θρησκευτικό δέος, να μοιάζουν προσβολή για ένα από αυθεντικότερα ταλέντα που έχουν τιμήσει τα παρκέ. Ο Curry είναι με μια λέξη unguardable. Είναι ταυτόχρονα ο καλύτερος σουτέρ και ο καλύτερος playmaker της λίγκας. Ταυτόχρονα μπορεί να φτάσει με άνεση στο καλάθι, χρησιμοποιώντας τον θαυμάσιο έλεγχο της μπάλας που διαθέτει, αλλά και να τελειώσει τις φάσεις εκεί με μια ποικιλία κινήσεων που κάνει ακόμα και τον Kyrie Irving να ζηλεύει. Η ταχύτητα με την οποία βρίσκεται από το ένα σημείο του μισού γηπέδου στο άλλο, μπαίνει σε shooting motion και εκτελεί δεν έχει προηγούμενο, και ταυτόχρονα κανείς δεν μπορεί να έχει παράπονο από την άμυνά του.
Από πέρσι, δείχνει ταυτόχρονα πείσμα κι εγωισμό, ή swagger όπως θα λέγανε και στην Αμερική.
Το παιχνίδι της εβδομάδας
Η συναρπαστική νίκη της Oklahoma στο Orlando με 139-136 μετά από δύο παρατάσεις. Συνοπτικά, Durant-Westbrook έβαλαν 91 πόντους και μαζί με τις αθροιστικά 10 assists τους, ίσως να ήταν υπεύθυνοι για όλους τους πόντους της ομάδας τους όσο βρίσκονταν στο παρκέ. Έτσι έγιναν οι μόνοι συμπαίκτες στην ιστορία του NBA με περισσότερα από ένα παιχνίδι, στο οποίο και οι δύο σκοράρουν 40+. Μετά από το τεράστιο τρίποντο του Oladipo 5” πριν από τη λήξη, ο Westbrook φώναξε “Ταμπλό!” και έσταξε ένα απίθανο buzzer beater από τα 10 μέτρα, την ώρα που οι Magic είχαν στο νου τους τα πανηγύρια. Στην πρώτη παράταση ο Oladipo απάντησε με εξίσου εντυπωσιακό “μόνος μου και όλοι σας” buzzer beating τρίποντο. Ο ίδιος έκανε triple-double με 21 πόντους, 13 rebounds και 10 assists, έστω και αν του πήρε 27 σουτ και 50 λεπτά για να μαζέψει αυτά τα στατιστικά.
Weirdest Statline
Δεν σας κάλυψα;
Chucker of the week
Η τιμή του Kobe θα σωθεί, γιατί η ενότητα ανήκει δικαιωματικά και αναμφισβήτητα στον James Harden και την επενέργεια της κατάρας των Kardasian σε αυτόν, αλλά και στο σύνολο της ομάδας των Rockets. Ετοιμαστείτε να βουτήξουμε στο βούρκο της φθίνουσας αποτελεσματικότητας του Bearded One, στα τρία παιχνίδια που έχασαν οι Rockets, με 20 πόντους διαφορά το καθένα. Ξεκινάει τη χρονιά με το κλασικό κακό ματς Harden, 6/21 σουτ, 2/12 τρίποντα και 22 πόντοι. Κακό, αλλά respectable, το έχει κάνει πολλές φορές. Συνέχεια απέναντι στο Golden State, 4/18, 1/10 τρίποντα και τέλος Κυριακή βράδυ, ο James παρέδωσε το magnum opus του: 2/15 σουτ με 0/10 τρίποντα, στο παιχνίδι που οι Rockets προηγήθηκαν με 21 και κατάφεραν να ηττηθούν με 20. James Harden, τα 3/32 τρίποντά σου (9%) κάνουν τη στήλη περήφανη, και νοηματοδοτούν την ύπαρξή της.
Να είσαι καλά γενειοφόρε πρίγκηπα.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Πέρα από την πλάκα, αγαπάμε επιφανειακά Mark Cuban, αλλά κωλόφατσες σαν και δαύτους πρέπει μια μέρα να τους φάμε |
|---|---|
| ↑2 | είπαμε Pau και θυμηθήκαμε πως πρέπει να γράψουμε για το εντυπωσιακό ξεκίνημα του Mirotic σε ρόλο βασικού, αλλά ο αλήτης θα μας δώσει πολλές ευκαιρίες μες στη σεζόν, οπότε θα γίνει σύντομα κι η αναφορά σε αυτόν και τα όργιά του |
Καλά το ότι είμαστε παλαβοί οι άνθρωποι σαν είδος δεν νομίζω
να διαφωνεί κανένας . Να δεις που θα ρθει ο καιρός που τα center θα παίζουν
στην περιφέρεια για να ανοίγουν χώρους στους
pg για
να ποστάρουν! Και εμείς από κάτω θα λαλαμε
για το ποιος έχει τις καλύτερες ass moves και πως τέτοιες έχουμε καιρό να δούμε
.:P
Για LaMarcus Aldridge συμφωνώ και δείχνει προς ώρας να κολλάει καλυτέρα
ο παιχταράς West. Πάντως, δεν νομίζω πως θα αργήσει ο καιρός που ο Aldridge θα γραφεί κάτι σαν 20-10.Με τέτοιο τάϊσμα
που θα πέσει από Manu και Parker, συν την μηχανή των spurs δε βλέπω να γίνεται και αλλιώς .(Είναι και αυτή
η αλεπού στον πάγκο…)
Καραγουστάρισα 76ers και Okafor (δε πάω καλά το ξέρω) και τους Blazers
που με ψήνει πολύ η βασική πεντάδα τους .Οι
Magic τα σπάνε και θα τους παρακολουθώ όπως και τα ταυράκια που άνοιξαν ρυθμό
και rotation.
Αυτά για τώρα αρχηγέ!
Εσένα σε πάω, να ξες. :p