The Ball Hog presents: “Project Giannis” – Part ΙI.b: Η Μπασκετική Ανάλυση, To Σήμερα

Posted on Jan 8 2016 - 10:04am by The Ball Hog

To Ball Hog, όπως ενδεχομένως ήδη γνωρίζετε, είμαστε ένα site ερασιτεχνών, μιας παρέας που απλά αγαπάει το μπάσκετ και ιδιαίτερα το ΝΒΑ. Παράλληλα με τον μαγικό κόσμο του παιχνιδιού καθεαυτού, το επίπεδο παρακολούθησης, κάλυψης και ανάλυσης αυτού στην άλλη όχθη του Ατλαντικού αποτελεί έναν αντίστοιχο μαγικό κόσμο. Σαν Ball Hog μας εντυπωσιάζουν και οι δύο αυτοί παράλληλοι κόσμοι εξίσου. Σαν site ερασιτεχνών, δυστυχώς, δεν διαθέτουμε ούτε την υποδομή, ούτε το χρόνο, ούτε φυσικά τους πόρους για να μπορέσουμε να φτάσουμε το αμερικάνικο επίπεδο ανάλυσης του παιχνιδιού, καθώς εδώ αφιερώνουμε μέρος του προσωπικού μας χρόνου, του χρόνου διασκέδασής μας, με μοναδική εισφορά μας την αγάπη μας για το παιχνίδι. Παρόλα αυτά στόχος μας είναι κάθε γραμμή που γράφεται στο site να είναι όσο το δυνατότερο καλύτερα τεκμηριωμένη και επαγγελματικά προσεγγισμένη, όσο πιο κοντά στα πρότυπα των sites που οι ίδιοι αρεσκόμαστε να διαβάζουμε. Όταν, λοιπόν, από το καλοκαίρι άρχισαν να πληθαίνουν οι προτροπές αναγνωστών μας για να κάνουμε σαν site ένα αφιέρωμα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο ήμασταν ιδιαίτερα διστακτικοί. Η ήδη υπάρχουσα πληροφόρηση και κάλυψη του φαινομένου “Giannis” από τον διεθνή μπασκετικό τύπο, αλλά και η εκνευριστικότατη φουστανελάτη κάλυψη του φαινομένου από τον εγχώριο τύπο, θεωρούσαμε πως δεν μας άφηναν περιθώρια για παρουσίαση κάτι πρωτότυπου ή διαφορετικού από τα ήδη ειπωμένα, χωρίς την περαιτέρω ρήξη με τον εγχώριο μπασκετικό Τύπο, γεγονός που δεν ήταν μέσα στις επιδιώξεις μας, όχι από το φόβο της ρήξης καθεαυτής με την εγχώρια μπασκετική κοινότητα (άλλωστε επαγγελματίες σε άλλους τομείς είμαστε εμείς), όσο για την αποφυγή της μομφής του τακτικού ετεροπροσδιορισμού. 

Παρόλα αυτά, η εξέλιξη του Giannis σαν μπασκετμπολίστα, που πλέον συγκαταλέγεται στα top 50 ονόματα του ΝΒΑ, αλλά και η διαιώνιση του φαινομένου της -κατά συντριπτικής πλειοψηφίας- μη αντικειμενικής κάλυψης της εξέλιξης του ανθρώπου και αθλητή Αντεντοκούνμπο από τον εγχώριο Τύπο, άρχισαν να μας προκαλούν ερεθίσματα εντονότερα από την όποια διστακτικότητα. Η τελική αφορμή δόθηκε από δύο άσχετα μεταξύ τους γεγονότα. Πρώτον, από τα fora συζητήσεων των fantasy λιγκών του Ball Hog, όπου και ξεκίνησε μία μεγάλη συζήτηση γύρω από τη σωστή ή μη χρησιμοποίηση των ταλέντων του Αντετοκούνμπο από το προπονητικό team των Bucks, και για το αν η εξέλιξή του είναι αντίστοιχη των δυνατοτήτων του ή όχι. Και δευτερευόντως από την προκλητικά αντιφατική δημοσιογραφική κάλυψη του παρελθόντος της οικογένειας Αντετοκούνμπο, και της ένταξης αυτής στην ελληνική κοινωνία, σε σχέση με την δημοσιογραφική κάλυψη των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών στη χώρα μας, όπως αυτές έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια.

Τα παραπάνω βοήθησαν στο να παρθεί τελικά η απόφαση για ένα μεγάλο, όσο πιο αναλυτικό, αφιέρωμα στο φαινόμενο Giannis από το Ball Hog. Ένα αφιέρωμα για το οποίο επιστρατεύθηκε σύσσωμο το συγγραφικό δυναμικό του Ball Hog, για τον μεγαλύτερο δυνατό πλουραλισμό και την πληρότητα οπτικών και απόψεων πάνω στην περίπτωση του Αντετοκούνμπο. Ένα αφιέρωμα σε ένα φαινόμενο τόσο μεγάλο για τα ελληνικά μπασκετικά δεδομένα που για την πλήρη κάλυψή του αποφασίσαμε να το χωρίσουμε σε τρία μέρη, όσες θεωρούμε πως είναι και οι διαστάσεις του: η pop culture διάστασή του, η κύρια διάστασή του, η μπασκετική, και η κοινωνική του διάσταση, με τις όποιες προεκτάσεις αυτή έχει στην ελληνική, όχι αποκλειστικά μπασκετική, κοινωνία, και τί αποκαλύπτει, και μάλιστα εμφατικά, γι’ αυτήν. Συνέχεια σήμερα με το δεύτερο μέρος του Δεύτερου Μέρους του project Giannis του Ball Hog: η Μπασκετική Ανάλυση, Το Σήμερα του Giannis Antetokounmpo στο ΝΒΑ.

“Project Giannis” pt II.b : Η Μπασκετική Ανάλυση, Το Σήμερα

[Σημείωση: Τα στατιστικά του κειμένου αναφέρονται ως και την Πρωτοχρονιά 2016]

Δύο πράγματα θυμάμαι από την Οδύσσεια στο γυμνάσιο: την ομώνυμη επική βιντεοταινία με τον Kirk Douglas, και τον τρόπο αφήγησης “in medias res“. Μπορεί ο 99χρονος ηθοποιός να μην έχει σχέση με μπάσκετ, αλλά πριν περάσουμε στα φετινά μπασκετικά άδυτα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, μπορούμε να ξεκινήσουμε από την παρούσα κατάσταση των προβληματικών μεν, αλλά άκρως ενδιαφέροντων δε, Milwaukee Bucks. Πριν βουτήξουμε στα βαθειά νερά της ανάλυσης του παίχτη, είναι αναγκαίο να δούμε σε τί περιβάλλον λειτουργεί, για να τον κατανοήσουμε καλύτερα σαν μέρος του ομαδικού συνόλου.

Οι Bucks βρίσκονται στην πιο συναρπαστική στιγμή εξέλιξης ενός franchise. Αυτή που ένα παιδί αρχίζει να μαθαίνει τις δυνάμεις του και πως να τις χρησιμοποιεί. Είναι η περίοδος που το μυαλό  αμφιταλαντεύεται μεταξύ των σκέψεων “λες να είμαι super hero;” και “τελικά είναι δύσκολο να ανέβεις δύο σκαλοπάτια με ένα βήμα“. Είναι η φάση που ονειρεύονται μεγαλεία, πιστεύοντας ακράδαντα πως είναι εφικτά, ενώ προσγειώνονται ανώμαλα στην σκληρή πραγματικότητα που απαιτεί χρόνο και γείωση. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ιδανικότερο παράδειγμα για την τελευταία φράση, από δύο πρόσφατους αγώνες τους: το Σάββατο της 12ης Δεκεμβρίου σόκαραν τους πάντες θέτοντας τέλος στο ιστορικό 24-0 των πρωταθλητών Warriors, κερδίζοντάς τους 108-95, με τον Γιάννη να τελειώνει τον αγώνα με παρολίγον triple double (ακυρώθηκε την επομένη λόγω δύο λανθασμένα χρεωμένων assists). Ενώ τρεις μέρες μετά την θριαμβολογία έχασαν εύκολα από την χειρότερη ομάδα του NBA1)Είπαμε πως τους 76ers δεν τους λαμβάνουμε καν υπόψη στο Los Angeles, με 95-113.

Το Milwaukee βρίσκεται στην 13η και προπροτελευταία2)Μην μου πείτε ότι δεν το λέγατε κι εσείς μικροί; θέση της θεωρητικά αδύναμης Ανατολής. Μια θέση που δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να θεωρηθεί αποδεκτή, παρότι η ομάδα έχει τον δεύτερο μικρότερο μέσο όρο ηλικίας στο NBA με 24,4 έτη. Κι αυτό,  διότι κοιτάζοντας την πορεία της τα τελευταία τρία χρόνια (που τυγχάνει να συμπίπτει με την καριέρα του Γιάννη), η φετινή σεζόν αναμενόταν σαν το βήμα που θα τους έβαζε στην ελίτ της περιφέρειάς τους.

Δεν υπάρχει season preview του καλοκαιριού που να μην τους προέβαλε σαν την πιθανότερη breakout team του 2015-16 ή στην χειρότερη περίπτωση στο 8ο seed των playoffs. Η απόκτηση του δεύτερου σημαντικότερου off-season free agent3)Με πρώτον τον LaMarcus Aldridge., Greg Monroe, και η ωρίμανση του ταλαντούχου νεανικού ρόστερ, δεν άφηναν περιθώρια να σκεφτεί κάποιος πως αυτή η ομάδα μπορεί να γίνει χειρότερη.

Milwaukee Bucks
Άμυνα

Ακόμα και οι πιο εξειδικευμένοι μπασκετόβιοι, δεν μπορούν να εξηγήσουν με σιγουριά την άμυνα roller-coaster των Bucks. Η μεταμόρφωσή της από την προτελευταία θέση το 2013-14 (29οι σε defensive rating) στην 2η καλύτερη το 2014-15, όταν κι άρχισε να τους προπονεί ο Kidd, ήταν αποτέλεσμα μιας σκληροτράχηλης “grit and grind” λογικής. Ενώ πέρυσι λειτούργησε άκρως επιτυχημένα, φέτος χωρίς αλλαγή στην νοοτροπία, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, όντας 28η σε defensive rating. Τα χαρακτηριστικά πάνω στα οποία χτίστηκε είναι:

  1. Το νεαρό της ηλικίας και η αστείρευτη αντοχή στο τρέξιμο.
  2. Οι εντυπωσιακές αθλητικές ικανότητες.
  3. Τα τεράστια μήκη και πλάτη της βασικής πεντάδας (υψηλός μέσος όρος ύψους και τεράστια wingspan), χαρακτηριστικά γύρω από τα οποία συνειδητά χτίζεται εδώ και δύο χρόνια.

Επί του πρακτέου, o γνωστός για την ευφυΐα του Kidd, εξελίσσοντας την Θιμπόντια4)= Είδος άμυνας που καθιέρωσε ο Tom Thibodeau στην coaching θητεία του σε Celtics και Bulls. άμυνα επινόησε μια ιδιαίτερη αμυντική λειτουργία που απρόσμενα έδειξε να πετυχαίνει για ολόκληρη την περσινή σεζόν, αλλά να αποτυγχάνει φέτος οικτρά. Αφενός χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο το overloading στην strong side5)H μεριά του γηπέδου όπου βρίσκεται η μπάλα., βάζοντας έναν έξτρα αμυντικό στο ζωγραφιστό για να μπλοκάρει τους διαδρόμους, αναγκάζοντας τον εκάστοτε αντίπαλο αστέρα να συμβιβαστεί με σουτάκια αντί για διείσδυση. Αφετέρου, με “σκυλίσια” άμυνα, ατελείωτο τρέξιμο για αλληλοκαλύψεις ειδικά με close out στην weak side, που είναι πάντα εσκεμμένα εκτεθειμένη, ρισκάρει να δώσει το εύκολο τρίποντο. Τη σεζόν 2014-15 δέχτηκαν τις περισσότερες προσπάθειες από τα γωνιακά τρίποντα από κάθε άλλη ομάδα, αλλά η ευστοχία των αντιπάλων τους ήταν κάτω του μέσου όρου. Αυτό φυσικά οφείλονταν στα τεράστια χέρια και την ταχύτητα των Middleton, Αντετοκούνμπο και Michael Carter-Williams, που έτρεχαν σαν τον Βέγγο να καλύψουν τον ελεύθερο σουτέρ.

Το ίδιο σύστημα δοκίμασαν και φέτος, με καταστροφικές, όμως, μέχρι στιγμής συνέπειες. Οι αντίπαλοι συνεχίζουν να πυροβολούν από τις γωνίες, αλλά αυτή τη φορά με μεγάλη επιτυχία. Οι Bucks δέχονται περίπου 10 πόντους σε κάθε αγώνα μόνο από corner 3s (2η χειρότερη επίδοση στη λίγκα) με ένα ανοιχτόκαρδο 45%, και συνολικά 27 πόντους από την περιφέρεια.

Επιπλέον, ενώ η ωμή δύναμη με πολλά τζατζαρίσματα6)Ούτε ο Βαμβακούλας. στην άμυνα, παρενοχλεί τον αντίπαλο σωματικά αλλά και ψυχολογικά, έχει ως παρενέργεια τα πολλά φάουλ (1οι στη λίγκα σε φάουλ). Κι ενώ την προηγούμενη χρονιά η εξαιρετική αμυντική λειτουργία, δεν το αναδείκνυε σαν ιδιαίτερο πρόβλημα, φέτος μοιάζει σαν ακόμα ένα βέλος στο στήθος. Οι Bucks δέχονται 20 πόντους σε κάθε αγώνα μόνο από βολές.

Τρίτη, και ίσως σημαντικότερη αδυναμία, που εμφανίστηκε φέτος είναι η πανωλεθρία στα rebounds. Παίρνουν μόλις το 71,3% των πιθανών αμυντικών rebounds (τελευταίοι στο NBA) και προφανώς επιτρέπουν στους αντιπάλους τους να μαζεύουν περισσότερα επιθετικά από κάθε άλλη ομάδα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δέχονται 15 πόντους κατά μέσο όρο (3η χειρότερη επίδοση στο NBA), χαρίζοντας 2ες ευκαιρίες (2nd chance points) με γενναιοδωρία Άγιου Βασίλη.

Είναι εύκολο να αναφέρουμε τα προβλήματα, αλλά πως μπορούν αυτά να εξηγηθούν, με δεδομένο ότι μετά την πολύ θετική περσινή σεζόν, ενισχύθηκαν τόσο σε παίχτες (Greg Monroe), όσο και σε εμπειρία (που τόσο χρειάζονται οι νέοι);

Η απάντηση έχει να κάνει με ποιοτικούς κυρίως λόγους, κι όχι με ξεκάθαρα στατιστικά στοιχεία και απολυτότητες:

  1. Scouting. Οι υπόλοιπες ομάδες του NBA έμαθαν να χειρίζονται την ιδιαίτερη άμυνα των Bucks με την υπερφόρτωση της strong side. Πως; Ο μπασκετικός ημίθεος Zach Lowe το είχε εξηγήσει λαμπρά, αλλά πιο επιγραμματικά μιλώντας, η απάντηση είναι: περισσότερο passing game, λιγότερα isolation και δημιουργία πιο περίπλοκων plays που ξεκινούν με διείσδυση χωρίς να έχουν σκοπό το layup, αλλά την ενεργοποίηση ενός ντόμινο κινήσεων για να ανοίξει η αντίπαλη άμυνα (για παράδειγμα kick out πάσες με off-ball screens).
  2. Η απώλεια των Zaza Pachulia και Jared Dudley, φανέρωσε πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν σε ένα ρόστερ παίχτες με υψηλό μπασκετικό ΙQ κι αίσθηση ομαδικότητας. Ενώ και οι δύο είναι σαφώς κατώτεροι του μετρίου, για επίπεδο ΝΒΑ, σε ατομικό ταλέντο, η ικανότητά τους να λειτουργούν σαν καλολαδωμένα γρανάζια της ομαδικής μηχανής (άψογα box out, καλύψεις σε passing lanes, καλή αμυντική τοποθέτηση σε πικερό κτλ) τους καθιστούν υπερπολύτιμους.
  3. O Greg Monroe, δείχνει να είναι το ακριβώς αντίθετο. Ο καλοπληρωμένος Moose ($ 50 εκατ./3 χρόνια), ενώ επιθετικά είναι all-star επιπέδου, στερείται του “μαφιόζικου” Γεωργιανού ενστίκτου για να κάνει την βρώμικη δουλειά στην άμυνα.
  4. Η επιστροφή του sophomore Jabari Parker, που ουσιαστικά πήρε τα αγωνιστικά λεπτά του Dudley, σε καμία περίπτωση δεν αντικατέστησε την αμυντική του αξία (παρά το ανώτερο ταλέντο του), αλλά ήταν ακόμα μια παράμετρος που δημιούργησε μεγαλύτερο disturbance στην αμυντική Force των Bucks7)Star Wars joke. Έψαχνα ώρα για το που θα μπει στο κείμενο!. Με άλλα λόγια, τόσο ο Monroe, όσο και ο Parker, λόγω της αμυντικής τους αδυναμίας, διατάραξαν την χημεία της ομάδας, διαλύοντας το καλοφτιαγμένο παζλ της περσινής σεζόν.
Επίθεση

Μπορεί η άμυνα των Bucks να είναι φέτος κάκιστη, αλλά οι περσινές επιδόσεις έχουν αφήσει την αίσθηση πως η ολική επαναφορά είναι εφικτή. Αντίθετα, η επίθεση παραμένει στον πάτο του βαρελιού, σταθερή στο bottom 5 της λίγκας εδώ και τρία χρόνια. Κάτι που ούτε ο Kidd κατάφερε να ανατρέψει. Το βασανιστικό ερώτημα που αναδύεται είναι το πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο, όταν έχουν το 5ο καλύτερο ποσοστό ευστοχίας (FG%), το 10o σε FT% και 16ο σε τρίποντα; Επιπλέον, είναι από τις καλύτερες passing ομάδες στο NBA, όντας 4οι σε Assist Ratio8)Αριθμός assists ανά 100 κατοχές., πίσω μόνο από ομάδες-φαβορί (Warriors, Spurs, Hawks).

Η απάντηση είναι πως -αναγκαία ή μη- τρέχουν μια παλιομοδίτικη επίθεση που βασίζεται κυρίως στο σκοράρισμα κοντά στο καλάθι. Είναι με διαφορά η πρώτη ομάδα στο Association της οποίας ακριβώς τα μισά καλάθια (49,9%) προέρχονται από το box. Ευστοχούν μόλις σε έξι τρίποντα ανά αγώνα9)Την στιγμή που σε πέντε ευστοχεί ο Curry… (27η επίδοση) και είναι 27οι και σε κερδισμένες βολές. Ξεκάθαρα μπορεί να δει κάποιος παρακολουθώντας αγώνες τους, πως συνειδητά δεν παίρνουν προσπάθειες από την περιφέρεια (παρ’ότι Middleton και Bayless είναι από τους πολύ καλούς σουτέρ φέτος, με 43% σε τρίποντα), και δυσκολεύονται πολύ στο να εκμαιεύσουν φάουλ. Για κάποιο λόγο που ούτε ο Kidd φαίνεται να γνωρίζει, μιας και φωνάζει μονίμως για το αντίστροφο, στην εποχή της ταχύτητας, το Milwaukee έχει το 26ο pace και μια από τις πιο αργές επιθέσεις (αντίθετα με πέρυσι που ήταν 12οι).

Η επίθεση των Bucks είναι τόσο αναιμική που δεν θα ξεδιψούσε ούτε βαμπίρ10)Έπιασαν τα κρύα…. Η βασική αιτία πίσω από αυτό είναι η ολοκληρωτική έλλειψη κάποιου στοιχειωδώς καλού go-to man. Κάποιος αισιόδοξος θα μπορούσε να υποστηρίξει πως είναι από τις λίγες ομάδες με πολυφωνία στην επίθεση, μιας και διαθέτουν εφτά παίχτες με διψήφιο ppg. Η αλήθεια, όμως, είναι πως μοιάζει περισσότερο με φάλτση χορωδία, με την απουσία ενός σοβαρού σκόρερ να φαίνεται τρανά σε κάθε κατοχή. Για αυτό άλλωστε είναι και η μοναδική ομάς που ο πρώτος της σκόρερ, ο Khris Middleton, έχει μόνο 16,2 ppg.

Giannis
  • Λίγο τα νέα πλουσιοπάροχα συμβόλαια του Middleton (G/F) και του John Henson (F/C).
  • Λίγο η επιστροφή/ανάρρωση του Jabari Parker (F), που με την επιλογή του στο #2 του 2015 draft class θεωρούνταν υλικό Hall of Fame.
  • Λίγο ο ερχομός του νέου αστέρα Greg Monroe (F/C).
  • Λίγο τα αναρχικά rotation του Kidd, με τα οποία δεν ξέρεις από ποιο στενό των Εξαρχείων θα εμφανιστεί ο επόμενος κουκουλοφόρος/starter.
  • Πάνω από όλα η ικανότητα του Γιάννη να παίξει σε όλες τις θέσεις της 5άδας.

Τα άνωθεν έδωσαν το έναυσμα σε μια παράξενη σεζόν για τους Bucks και συγκεκριμένα για τον Αντετοκούνμπο, διότι ούτε ο καλύτερος fantasy manager δεν θα μπορούσε να προβλέψει με ασφάλεια την θέση που θα έπαιζε, τα λεπτά συμμετοχής του, το usage του αλλά και την μπασκετική του πορεία, σχετικά με τους τομείς που θα έδινε έμφαση. Σε μια απογοητευτική σεζόν για την ομάδα, δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως η διαρκής βελτίωση του Έλληνα παίχτη, είναι ένας φωτεινός φάρος για το φετινό Milwaukee.

Επίθεση

Εκτός της ανίατης αρρώστιας του να ξενυχτάμε παρακολουθώντας αμέτρητους αγώνες NBA, χάρη στην εξωγήινη τεχνολογία που πλέον μας επιτρέπει να μελετήσουμε αναλυτικότατα κάθε πτυχή του παίχτη, μπορούμε να δούμε την λειτουργία του στο παρκέ.

Ξεκινώντας από τα βασικά, ο Giannis φέτος σκοράρει με μέσο όρο 15,5 πόντους. Ναι μεν είναι ο δεύτερος σκόρερ των Bucks, αλλά σε usage11)Το ποσοστό των προσπαθειών της ομάδας που παίρνει ο παίχτης όσο βρίσκεται στο γήπεδο. δε, δέκα(!) παίχτες της ομάδας βρίσκονται κοντά στο 20% (λόγω της “πολυφωνίας” που προαναφέραμε). Παρότι δεν είναι η αιχμή του δόρατος, βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή, σουτάροντας με 50,7%. Κάτι που θα τον έβαζε ελαφρά πάνω από το μέσο όρο της λίγκας σε ευστοχία, αναλογικά με τα μέρη από τα οποία σουτάρει.

Ο Giannis ζει και πεθαίνει στη ρακέτα. Το 71% των προσπαθειών του προέρχονται από το box, από όπου πετυχαίνει τους 10 από τους σχεδόν 16 πόντους του. Οι τρόποι που καταλήγει εκεί είναι ποικιλόμορφοι και σίγουρα δεν μοιάζουν με το παραδοσιακό camping έτερων ψηλών που στρώνουν τραπεζομάντιλο για πικ-νικ στο ζωγραφιστό.

Drives, cuts και iso

Αν έπρεπε να κατηγοριοποιήσουμε τις επιθετικές του ενέργειες, δύο θα ήταν οι βασικοί άξονες κι εξαρτώνται από την τοποθεσία που ο Αντετοκούνμπο λαμβάνει την πάσα. Κατά κύριο λόγο, και παρ’ότι τυπικά παίζει ως power forward, στις κατοχές των Bucks τείνει να μένει μακριά από το καλάθι και να “τραβιέται” στο τρίποντο παρακολουθώντας την εξέλιξη του play. Κατά τη μία περίπτωση, κι όσο η υπόλοιπη άμυνα συγκλίνει στην μπάλα, προσπαθεί να αποκτήσει απόσταση από τον προσωπικό του αντίπαλο, έτσι ώστε, όταν του πασάρουν, να έχει ήδη χώρο για να επιτεθεί face-up με φόρα. Λόγω του κακού του σουτ, συχνά οι αντίπαλοί του δεν τον φυλάνε σφιχτά στην περιφέρεια. Αυτό έχει όμως το αντίθετο αποτέλεσμα. Ο εκάστοτε αμυντικός που θα τολμήσει να του αφήσει χώρο 1-2 μέτρων στο τρίποντο ουσιαστικά υπογράφει την καταδίκη του, διότι του δίνει την ευκαιρία να ξετυλίξει τα φυσικά του προσόντα. Χάρη στον τεράστιο διασκελισμό, τον καλό χειρισμό και την άριστη ταχύτητα για το ύψος του, με λίγα βήματα μπορεί να ξεφύγει και να αφήσει την μπάλα στο καλάθι, συχνά με το αγαπημένο του spin και το πολύ καλό footwork που έχει πλέον αναπτύξει. Η ειρωνεία είναι πως τις περισσότερες φορές δεν φταίει η θέση ή η αργοπορία του αμυντικού, αλλά το απλό γεγονός πως τα γιγάντια άκρα του Γιάννη δεν δύναται να καλυφθούν από την στιγμή που θα κερδίσει  χώρο κοντά στη ρακέτα.

H τρίπλα που κράτησε ένα αιώνα

Με αυτόν τον τρόπο, επιχειρεί 5,9 drives ανά αγώνα, όντας 6ος στην σχετική κατηγορία στο NBA ανάμεσα σε forwards. Περισσότερα από αυτόν έχουν μόνο κλασικοί κοντύτεροι G/F scorers, όπως οι LeBron, Butler, Hayward, Evans κι ο ανεκδιήγητος (για πολλούς off-topic λόγους) DeMarcus Cousins, που σουτάρει με μόλις 41%. Έχει καλύτερο ποσοστό στα drives από όλους τους προαναφερθέντες με 51%.  Επιπλέον, κινούμενος στην περίμετρο, του δίνεται η δυνατότητα για isolations (15% των προσπαθειών του) στα οποία είναι 9ος στο NBA στους forwards.

Λόγω απουσίας ηγέτη στο Milwaukee, αλλά και της γενικότερης εξέλιξης πολύπλοκων motion offense συστημάτων, σπάνια οι Bucks χρησιμοποιούν plays αποκλειστικά για τον Αντετοκούνμπο (ή για όποιον συγκεκριμένο παίχτη). Μέσα από κάθε σύστημα, όμως, δημιουργούνται πολλαπλές επιλογές για να σκοράρει κάποιος, ανάλογα τον τρόπο που θα εξελιχθεί η επίθεση. Με διαρκή κινητικότητα, ο Giannis συχνά βρίσκει διαδρόμους για cuts (top 25 στο ΝΒΑ), που πάντα καταλήγουν στη ρακέτα ή ενίοτε δέχεται την μπάλα κοντά στο καλάθι λόγω της άναρχης κατάληξης ενός play, όπου είναι ήδη πολύ αργά για κάποιον αμυντικό να τον σταματήσει.

distance_chart_efficiency_giannis_antetokounmpo_2015

Όσο το σουτ του απομακρύνεται από το καλάθι, μειώνεται και το ποσοστό (κόκκινη γραμμή) συγκριτικά με τον μέσο όρο της λίγκας (γαλάζια γραμμή).

Το σουτ

Παρά την περσινή βουτιά της τρίποντης ευστοχίας του από το μέτριο στο κακό (35% το 2013-14, 16% το 2014-15), φέτος έχει “ανακάμψει” στο 27%. Ποσοστό που ενώ ντρέπεσαι να αναφέρεις στους γονείς σου, παράλληλα δίνει την αίσθηση ότι δεν είναι παντελώς ακίνδυνος από μακριά. Εν τούτοις, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται ότι σχεδόν ένα στα τρία σουτ του είναι από μέση ή μακρινή απόσταση (εκτός paint δηλαδή), στα οποία ευστοχεί συνολικά με το κακό 30%.

Ο θετικός οιωνός στο θέμα του σουτ είναι πως η καλοκαιρινή προπόνηση φαίνεται να αποδίδει τουλάχιστον στις βολές. Ενώ την πρώτη του χρονιά είχε 67% από την γραμμή, την δεύτερη βελτιώθηκε στο 74% και φέτος βρίσκεται ήδη στο άνω του μετρίου: 80%.

Αιφνιδιασμοί

Παρ’όλο που η άμυνα των Bucks δεν θυμίζει σε τίποτα τα περσινά μεγαλεία και την πρώτη θέση στα κλεψίματα, φέτος είναι 11οι σε πόντους αιφνιδιασμών. Σε αυτό δεν θα μπορούσε να λείπει η σφραγίδα του Γιάννη ο οποίος “ξεχύνεται σαν αετός” σε κάθε transition12)“σαν εμετός” θα έλεγε ο αλησμόνητος Μανώλο Μαυρομάτης!, και είναι 3ος σε fast break points ανάμεσα σε καθαρόαιμους forwards, ακολουθώντας μόνο τον LeBron James και τον Kevin Durant! Αντίστοιχα, είναι 10ος σε ολόκληρο το NBA σε πόντους που προέρχονται από λάθη του αντιπάλου.

Συνολικά το 40% όλων των προσπαθειών του γίνεται μετά από δύο τουλάχιστον τρίπλες, και στο 53% κρατάει τη μπάλα τουλάχιστον δύο δευτερόλεπτα. Κάτι που φανερώνει πως σαν παίχτης θέλει, κι έχει την δυνατότητα, να δημιουργεί τις δικές του προϋποθέσεις για σουτ.

Passing

Το ότι βρίσκεται στην πρώτη 20άδα του NBA σε assists (2,7) ανάμεσα σε forwards, δεν σημαίνει ότι είναι ο μεγάλος οραματιστής πασέρ. Δεν το αναφέρουμε για να μειώσουμε την πολύ καλή παραγωγή του, αλλά για να στρέψουμε την προσοχή εκεί που πρέπει. Το χαρακτηριστικό που τον αναδεικνύει είναι η προθυμία και η ανιδιοτέλειά του. Αυτό έχει βάση τόσο στον χαρακτήρα του, αλλά κυρίως στο έντονο passing game των Bucks, που μοιράζονται την μπάλα αφειδώς. Είναι μία από τις ελάχιστες ομάδες που εφτά παίχτες έχουν μέσο όρο πάνω από δύο assists (6ος ο Γιάννης). Γυρνώντας την μπάλα μονίμως στην επίθεση, και με δεδομένο ότι έχει πολλά touches μακριά από το καλάθι, πολλές από τις πάσες του βρίσκουν τον ελεύθερο παίχτη, με κύριο αποδέκτη τον Greg Monroe. Ενώ τα 2,4 λάθη του είναι πολλά (11ος σε λάθη στους forwards), τα περισσότερα δεν είναι αποτέλεσμα κακής πάσας, αλλά κυρίως ατσούμπαλης επέλασης προς στο καλάθι που κατέληξε σε κλέψιμο, επιθετικό φάουλ ή άλλο επουσιώδες λάθος.

Σε γενικές γραμμές αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει, είναι προφανώς οι σωματικές του διαστάσεις, η ταχύτητα, το εξαιρετικό για το ύψος του ball handling και τα καλά τελειώματα κοντά στο καλάθι. Αυτά υποστηρίζονται από έντονη πληθωρικότητα στον τρόπο που επιτίθεται, που παρά το στενό και λεπτό σωματότυπο, έχει την ικανότητα να απορροφάει κραδασμούς στις επαφές, λόγω γενικότερης εκρηκτικότητας.

Τα πιο εμφανή μειονεκτήματα είναι το γνωστό εύθραυστο σουτ από απόσταση. Παρακολουθώντας το κανείς αποκτά την αίσθηση ότι τα μακριά του χέρια δεν μπορούν να ελέγξουν την μπάλα με ακρίβεια. Η μεγάλη καμπύλη που δίνει στο τρίποντο περισσότερο άγχος προκαλεί, παρά ηρεμεί με την αργή τροχιά της. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά από τα σουτ του είναι πραγματικά άστοχα. Λέγεται άλλωστε, πως ο καλός σουτέρ δίνει ευθύβολη τροχιά στη μπάλα, ανεξάρτητα αν το σουτ είναι πιο δυνατό ή λιγότερο απ’όσο πρέπει. Αντίθετα, ο κακός σουτέρ αστοχεί δεξιά κι αριστερά.

Άμυνα
In the paint

Οι αμυντικές επιδόσεις του Αντετοκούνμπο κατάφεραν να ξεφύγουν από την φετινή κατρακύλα των Bucks. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές κοντά στο καλάθι όπου οι προσωπικοί του αντίπαλοι έχουν πολύ χαμηλότερα ποσοστά σε σχέση με τον μέσο όρο τους, όπως δείχνει και ο ακόλουθος πίνακας. Νούμερα που βελτιώθηκαν σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Η offseason γυμναστική δείχνει να απέδωσε καρπούς, μιας και ο όγκος και η μυική δύναμη ήταν κάτι που απελπιστικά χρειαζόταν για τις σωματικές επαφές, χωρίς όμως να χάσει ταχύτητα και εκρηκτικότητα.

Κοψίματα και κλεψίματα

Μόνο μια 11άδα παιχτών έχουν πάνω από 1,1 block και 0,9 steals ανά αγώνα στο NBA, κι αν μιλάγαμε για ποδόσφαιρο o Αντετοκούνμπο μάλλον θα ήταν box-to-box central midfielder. Τα blocks του παραμένουν στο 1,1 ανά αγώνα, νούμερο αξιοπρεπές αν λάβουμε υπόψη πως ο Γιάννης ξοδεύει αρκετό χρόνο εκτός της ρακέτας κυνηγώντας περιφερειακούς. Το ατελείωτο standing reach, τον βοηθάει τόσο στα 1 on 1 κοψίματα, όσο και σε help defense που πηδάει σε δεύτερο χρόνο ή σε chase down. Αντίστοιχα στα κλεψίματα είναι αποτελεσματικός και στην on ball άμυνα, αλλά και στα interceptions στις αντίπαλες πάσες. Η άμυνά του είναι ο ορισμός του all around, αφού είναι ικανός να φυλάξει σχεδόν οποιονδήποτε ανεξαρτήτως ύψους ή ταχύτητας, με μοναδικές εξαιρέσεις πολύ γρήγορους guards και ιδιαίτερα ογκώδεις ψηλούς.

Περιφέρεια

Μελανό σημείο είναι η περιφερειακή άμυνα. Σε αυτό ευθύνη έχει η νοοτροπία των Bucks που τον αναγκάζουν να σπαταλάει χρόνο σε αναποτελεσματικά close outs, ως αποτέλεσμα κακής ομαδικής άμυνας, αλλά και οι δικές του λανθασμένες επιλογές. Δύο είναι οι συνέπειες των παραπάνω: στην πρώτη περίπτωση, δεν είναι λίγες οι φορές που δεν είναι σίγουρος για το αν πρέπει να καλύψει τον off-ball αντίπαλο ή να μείνει στη θέση του, με κατάληξη να χαρίζει πολύ χώρο και να “τρώει” εύκολο τρίποντο. Στην δεύτερη, πολύ συχνά η “λαιμαργία” του να παίξει σκληρή άμυνα, τον φτάνει σε σημείο να παίζει άχαρη κι άγαρμπη άμυνα. Αποτέλεσμα αυτού είναι να κατέχει την 2η θέση σε όλο το NBA σε φάουλ.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι μόνο 21 ετών. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι μόνο 21 ετών. Όχι δεν είναι τυπογραφικό λάθος. Είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε τί έχει πετύχει, πόσο έχει βελτιωθεί και τί αξία ήδη έχει σε τόσο μικρή ηλικία. Αν κάνουμε ένα βήμα πίσω για να οραματιστούμε το μέλλον του, μπορούμε να δούμε πως δεν απέχει πολλές σεζόν από το all-star επίπεδο. Κι αν θέλετε ένα κριτήριο σύγκρισης, δείτε το βάρος των ονομάτων στην μικρή λίστα παιχτών από ολόκληρη στην ιστορία του αμερικάνικου μπάσκετ, που έχουν καταφέρει στα 21 τους να έχουν τουλάχιστον 15 πόντους, 6 rebounds και 2 assists.

players list 15-6-2

References
1 Είπαμε πως τους 76ers δεν τους λαμβάνουμε καν υπόψη
2 Μην μου πείτε ότι δεν το λέγατε κι εσείς μικροί;
3 Με πρώτον τον LaMarcus Aldridge.
4 = Είδος άμυνας που καθιέρωσε ο Tom Thibodeau στην coaching θητεία του σε Celtics και Bulls.
5 H μεριά του γηπέδου όπου βρίσκεται η μπάλα.
6 Ούτε ο Βαμβακούλας.
7 Star Wars joke. Έψαχνα ώρα για το που θα μπει στο κείμενο!
8 Αριθμός assists ανά 100 κατοχές.
9 Την στιγμή που σε πέντε ευστοχεί ο Curry…
10 Έπιασαν τα κρύα…
11 Το ποσοστό των προσπαθειών της ομάδας που παίρνει ο παίχτης όσο βρίσκεται στο γήπεδο.
12 “σαν εμετός” θα έλεγε ο αλησμόνητος Μανώλο Μαυρομάτης!

1 Comment so far. Feel free to join this conversation.

  1. Mr.White January 9, 2016 at 23:15 -

    “Αν κάνουμε ένα βήμα πίσω για να οραματιστούμε το μέλλον του, μπορούμε να δούμε πως δεν απέχει πολλές σεζόν από το all-star επίπεδο.” Συμφωνω απολυτα και πιστευω οτι με αυτα τα σωματικα προσοντα και την σκληρη δουλεια που κανει δεν μπορει να μην τα καταφερει. Το ερωτημα που τιθεται κατα την αποψη μου αυτη την στιγμη ειναι εαν οι Μπακς οπως εχουν διαμορφωθει αυτη την στιγμη ειναι το καταλληλο περιβαλλον για την περαιτερω εξελιξη του Αντε. Κατι μου λεει οτι απο την τριαδα Αντε, Παρκερ, MCW τουλαχιστον ενας αν οχι δυο θα αποχωρησουν.