The Ball Hog presents: “Project Giannis” – Part ΙI.a: Η Μπασκετική Ανάλυση, Οι Δύο Πρώτες Σεζόν

Posted on Jan 7 2016 - 11:10am by The Ball Hog

To Ball Hog, όπως ενδεχομένως ήδη γνωρίζετε, είμαστε ένα site ερασιτεχνών, μιας παρέας που απλά αγαπάει το μπάσκετ και ιδιαίτερα το ΝΒΑ. Παράλληλα με τον μαγικό κόσμο του παιχνιδιού καθεαυτού, το επίπεδο παρακολούθησης, κάλυψης και ανάλυσης αυτού στην άλλη όχθη του Ατλαντικού αποτελεί έναν αντίστοιχο μαγικό κόσμο. Σαν Ball Hog μας εντυπωσιάζουν και οι δύο αυτοί παράλληλοι κόσμοι εξίσου. Σαν site ερασιτεχνών, δυστυχώς, δεν διαθέτουμε ούτε την υποδομή, ούτε το χρόνο, ούτε φυσικά τους πόρους για να μπορέσουμε να φτάσουμε το αμερικάνικο επίπεδο ανάλυσης του παιχνιδιού, καθώς εδώ αφιερώνουμε μέρος του προσωπικού μας χρόνου, του χρόνου διασκέδασής μας, με μοναδική εισφορά μας την αγάπη μας για το παιχνίδι. Παρόλα αυτά στόχος μας είναι κάθε γραμμή που γράφεται στο site να είναι όσο το δυνατότερο καλύτερα τεκμηριωμένη και επαγγελματικά προσεγγισμένη, όσο πιο κοντά στα πρότυπα των sites που οι ίδιοι αρεσκόμαστε να διαβάζουμε. Όταν, λοιπόν, από το καλοκαίρι άρχισαν να πληθαίνουν οι προτροπές αναγνωστών μας για να κάνουμε σαν site ένα αφιέρωμα στον Γιάννη Αντετοκούνμπο ήμασταν ιδιαίτερα διστακτικοί. Η ήδη υπάρχουσα πληροφόρηση και κάλυψη του φαινομένου “Giannis” από τον διεθνή μπασκετικό τύπο, αλλά και η εκνευριστικά φουστανελάτη κάλυψη του φαινομένου από τον εγχώριο Τύπο, θεωρούσαμε πως δεν μας άφηναν περιθώρια για παρουσίαση κάτι πρωτότυπου ή διαφορετικού από τα ήδη ειπωμένα, χωρίς την περαιτέρω ρήξη με τον εγχώριο μπασκετικό Τύπο, γεγονός που δεν ήταν μέσα στις επιδιώξεις μας, όχι από το φόβο της ρήξης καθεαυτής με την εγχώρια μπασκετική κοινότητα (άλλωστε επαγγελματίες σε άλλους τομείς είμαστε εμείς), όσο για την αποφυγή της μομφής του τακτικού ετεροπροσδιορισμού. 

Παρόλα αυτά, η εξέλιξη του Giannis ως μπασκετμπολίστα, που πλέον συγκαταλέγεται στα top 50 ονόματα του ΝΒΑ, αλλά και η διαιώνιση του φαινομένου της -κατά συντριπτικής πλειοψηφίας- μη αντικειμενικής κάλυψης της εξέλιξης του ανθρώπου και αθλητή Αντεντοκούνμπο από τον εγχώριο Τύπο, άρχισαν να μας προκαλούν ερεθίσματα εντονότερα από την όποια διστακτικότητα. Η τελική αφορμή δόθηκε από δύο άσχετα μεταξύ τους γεγονότα. Πρώτον, από τα fora συζητήσεων των fantasy λιγκών του Ball Hog, όπου και ξεκίνησε μία μεγάλη συζήτηση γύρω από τη σωστή ή μη χρησιμοποίηση των ταλέντων του Αντετοκούνμπο από το προπονητικό team των Bucks, και για το αν η εξέλιξή του είναι αντίστοιχη των δυνατοτήτων του ή όχι. Και δευτερευόντως από την προκλητικά αντιφατική δημοσιογραφική κάλυψη του παρελθόντος της οικογένειας Αντετοκούνμπο, και της ένταξης αυτής στην ελληνική κοινωνία, σε σχέση με την δημοσιογραφική κάλυψη των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών στη χώρα μας, όπως αυτές έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια.

Τα παραπάνω βοήθησαν στο να παρθεί τελικά η απόφαση για ένα μεγάλο, όσο πιο αναλυτικό, αφιέρωμα στο φαινόμενο Giannis από το Ball Hog. Ένα αφιέρωμα για το οποίο επιστρατεύθηκε σύσσωμο το συγγραφικό δυναμικό του Ball Hog, για τον μεγαλύτερο δυνατό πλουραλισμό και την πληρότητα οπτικών και απόψεων πάνω στην περίπτωση του Αντετοκούνμπο. Ένα αφιέρωμα σε ένα φαινόμενο τόσο μεγάλο για τα ελληνικά μπασκετικά δεδομένα που για την πλήρη κάλυψή του αποφασίσαμε να το χωρίσουμε σε τρία μέρη, όσες θεωρούμε πως είναι και οι διαστάσεις του: η pop culture διάστασή του, η κύρια διάστασή του, η μπασκετική, και η κοινωνική του διάσταση, με τις όποιες προεκτάσεις αυτή έχει στην ελληνική, όχι αποκλειστικά μπασκετική, κοινωνία, και τί αποκαλύπτει, και μάλιστα εμφατικά, γι’ αυτήν. Συνέχεια σήμερα με το Δεύτερο Μέρος του project Giannis του Ball Hog: η Μπασκετική Ανάλυση του Giannis Antetokounmpo.

“Project Giannis” pt II.a: Η Μπασκετική Ανάλυση, Οι Δύο Πρώτες Σεζόν

Ας κάνουμε μια απόπειρα να δούμε λίγο τον Γιάννη από την οπτική γωνία των ανθρώπων που ασχολούνται με το NΒΑ και το μπάσκετ γενικότερα στο εξωτερικό. Έχουμε να κάνουμε με ένα παιδί 18 ετών, ένα θαύμα της φύσης που αποτυπώνεται στο θυμικό σου με την πρώτη ματιά, το οποίο ζει στα Σεπόλια και αγωνίζεται σε μια άσημη ομάδα της δεύτερης κατηγορίας του ελληνικού πρωταθλήματος. Κάτι σαν Division ΙΙ1)Aran Smith, NBADraft.net: “Recently got his Nigerian passport but his ability to work out for teams has been limited by this issue. He is the true International man of mystery, as teams have limited exposure with him and the level of competition that he played at this season is comparable to Division II or III in college. κολεγιακό επίπεδο στη συνείδηση των Αμερικάνων. Έναν χρόνο πριν το draft δεν βρίσκεται καν στα radars των scouts σαν υποψήφιο prospect, μα σιγά-σιγά μέσα στη σεζόν αρχίζει να εμφανίζεται σαν διάττων αστέρας στα mock drafts και να συζητιέται στα σκοτεινότερα βάθη των NBA draft maniacs. Η κατάσταση θυμίζει προηγούμενες δεκαετίες, με το παντελώς άγνωστο prospect που αναζητά και περιμένει κανείς κακής ποιότητας βιντεοκασέτες για να βγάλει άκρη. Σταδιακά videos και αναλύσεις για το παιχνίδι του Αντετοκούνμπο εμφανίζονται σε εξειδικευμένα sites, όπως το Nbadraft.net2)όπου το video report του, όπως είδαμε, δημοσιεύτηκε τον Φλεβάρη του ’13, και ο συνδυασμός απρόσμενου background και εξωπραγματικών φυσικών προσόντων αρχίζουν να κάνουν το επίθετο του Γιάννη έναν δημοφιλή και συναρπαστικό γλωσσοδέτη σε fora και front offices.

anteg

Στις πρώτες μέρες του στο Milwaukee, ο Αντετοκούνμπο έχει περίπου την αντιμετώπιση ενός παιδιού από ξένη χώρα που δεν ξέρει τη γλώσσα την πρώτη μέρα του σχολείου. Μια περιέργεια, αλλά και μια αίσθηση εξωπραγματικού. Το χαμόγελο και η συμπεριφορά του ίδιου, όμως, κερδίζουν εξ αρχής τη ζεστασιά συμπαικτών, coaches, αλλά και της fanbase του Milwaukee αρχικά, και ολόκληρου του φιλοθεάμονος κοινού στη συνέχεια. Εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται, όμως, περίπου σαν ένα πειραματικό υλικό, σαν ένας νεωτερισμός που θαυμάζεις για την πρωτοτυπία του, αλλά αναγνωρίζεις την πιθανότητα να μην χρησιμοποιηθεί ποτέ. Τα παραδείγματα τέτοιων projects, που διασκέδασαν το κοινό και απέκτησαν φήμη έξω από τα παρκέ, χωρίς ποτέ να δικαιολογήσουν με την απόδοση τους την παρουσία τους, ξεπερνούν σε αριθμό τα αντίστοιχα που μετουσίωσαν την ευκαιρία σε πραγματική παραγωγή στα γήπεδα του NBA.

Τα videos έδειχναν ένα παιδί που ξεχώριζε στα αλώνια, ένα πανύψηλο και λιγνό πλάσμα που αρεσκόταν να παίζει με την μπάλα στα χέρια, κάπως παράταιρο σε σχέση με το αρχέτυπο του ύψους και του σωματότυπού του, καθώς έβαζε την μπάλα στο παρκέ, έτρεχε με αυτή στο ανοιχτό γήπεδο, έφτιαχνε παιχνίδι και σούταρε. Όλα αυτά λειτουργούσαν σαν σπίθα για τη φαντασία, μα από το σημείο αυτό, μέχρι την ουσιαστική παραγωγή υπήρχε ακόμα μεγάλη απόσταση. Για κάθε ταξίδι ονειροπόλησης που προκαλούσαν τα videos, τα βαρίδια της πραγματικότητας ξανάφερναν την σκέψη στη γη: η ντρίμπλα που ξεχώριζε τον Γιάννη από άλλους μακρείς πιτσιρικάδες ήταν ακόμα χαλαρή, ευάλωτη στα γεράκια που κυκλοφορούν στο NBA. Το σκαρί του θύμιζε Manute Bol ή Austin Daye, χωρίς προοπτικές να γεμίσει, ακόμα και με προσεκτική διατροφή και εκγύμναση. Το σουτ μπορεί να ήταν σχετικά αποτελεσματικό απέναντι στον ως τότε ανταγωνισμό, αλλά η μηχανική αποκάλυπτε προβλήματα και ήταν αντικείμενο που θα έπρεπε να πέσει δουλειά -ενώ ήθελε αρκετό χρόνο για να εκτελέσει, κάτι που δεν συνάδει με τα αστραπιαία close-outs στο ΝΒΑ. Και ύστερα προκύπτουν τα ερωτηματικά που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον. Θα μπορεί η σκέψη του να ανταποκριθεί στην ταχύτητα του ΝΒΑ, που σε σχέση με την Α2 είναι σαν techno remix παλιού τραγουδιού; Θα μπορεί να κατευθυνθεί στους λαβυρίνθους που θα στήνουν οι επιθέσεις του ΝΒΑ για να τον χτυπήσουν στην άμυνα; Τί θέση θα παίζει; Όλες αυτές ήταν αξιόλογες, και απολύτως συμβατές με την πραγματικότητα, αμφιβολίες. Δεν υπήρχε τίποτα που να ξεχωρίζει τον Αντετοκούνμπο από τους Bruno Caboclo αυτού του κόσμου στα μάτια του ευρέος κοινού.

Τα scouting reports λένε την ίδια ιστορία. Προέβλεπαν πως χρειάζεται αρκετά χρόνια σε top ευρωπαϊκό επίπεδο για να είναι έτοιμος να πραγματοποιήσει με επιτυχία το άλμα στην ένταση και το επίπεδο του καλύτερου πρωταθλήματος στον κόσμο. Οι scouts τον χαρακτήριζαν ως late-bloomer, καθώς δεν βρισκόταν από πιτσιρίκι στα μπλοκάκια τους, ούτε δούλευε σε σοβαρό επίπεδο κατά τα εφηβικά του χρόνια, μα, κυρίως, αυτό που τρόμαζε και ταυτόχρονα συνάρπαζε τους ειδήμονες ήταν το γεγονός πως δεν μπορούσε να αξιολογηθεί ρεαλιστικά, καθώς η ανωνυμία του τον είχε κρατήσει στα στενά όρια της Ελλάδας, δίχως να έχει αναμετρηθεί με το υπόλοιπο παγκόσμιο ταλέντο στις διεθνείς διοργανώσεις νέων από μικρή ηλικία. Από τότε, πάντως, γινόταν αναφορά στην τάση του να προσπαθεί να συμπεριλάβει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι, παρά να διεκδικήσει τη δική του προσπάθεια, ένα σημείο που, μαζί με τις τακτικές των προπονητών των Bucks, έμελλε να γίνει ένα μόνιμο θέμα συζήτησης για την περίπτωσή του.

Μιλάμε επίσης για ένα παιδί που ψήλωνε ακόμα. Και οι scouts ξερογλείφονταν βλέποντάς τον να έχει αυτή τη ροή3)οφείλουμε ως χώρα κάποια στιγμή να βρούμε μια πιο ωραία απόδοση των όρων smooth και flow στα ελληνικά στο παιχνίδι του και το σχεδόν φυσικό ταλέντο στο να εκτελεί plays και να πασάρει μετά από ντρίμπλα στο 2,06 από όπου έβλεπε τότε τον κόσμο. Και ενώ λεγόταν ότι ακόμα αναπτύσσεται, το να διατηρήσει αυτά τα χαρακτηριστικά και να ψηλώσει για να φτάσει να ταξινομείται σαν 7footer έμοιαζε βγαλμένο από τις πιο ακραίες μπασκετικές ονειρώξεις για τον Υπεράνθρωπο.

Ο Γιάννης επελέγη τελικά στο #15, ψηλότερα ίσως από ότι κανείς θα περίμενε, και οι ιθύνοντες των Bucks, προεξάρχοντος του GM John Hammond, έχοντας συλλέξει αρκετό δείγμα Γιάννη από τον Φιλαθλητικό και -πλέον- τις μικρές εθνικές, αποφάσισαν να τον “μετακομίσουν” δίχως χρονοτριβή στο Wisconsin για να δουλέψουν από κοντά τον πολύτιμο λίθο που έπεσε στα χέρια τους.

Τα πρώτα μηνύματα ήταν ενθαρρυντικά, με τον GM της ομάδας να δηλώνει πως το πλάνο είναι να βρεθεί άμεσα χρόνος για τον Έλληνα rookie στο rotation των rebuilding Bucks, χωρίς όμως εγγυήσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι η αντίδρασή του στο νέο αγωνιστικό, αλλά και πολιτισμικό, περιβάλλον αποτελούσε ακόμα ένα ερώτημα δίχως απάντηση. Η διάθεση της ομάδας να τον εκπαιδεύσει σε πραγματικές συνθήκες ήταν δεδομένη, αλλά ταυτόχρονα ήταν πραγματικός και ο φόβος να καεί από την υπερέκθεση:

“We want to expose him but not overexpose him. Anytime that Larry Drew can find a way to get him on the floor, sneak in minutes for him, get him out there but not put him in too uncomfortable a position early on. But we’ll see how things go in training camp, how things go in exhibition season, really see what he’s capable of doing. “

Η ρευστή κατάσταση αναμενόταν να σταθεροποιηθεί μέσω πειραματισμού στο training camp και τα φιλικά της preseason. Το καλοκαίρι με την εθνική νέων είχε ζεστάνει τους φίλους του ΝΒΑ, που ήταν έτοιμοι για περισσότερο υλικό για συζήτηση και ανάλυση, για περισσότερο Giannis. Ο Hammond ήταν ανένδοτος στην πιθανότητα να αγωνιστεί ο Antetokounmpo στην D-League, δηλώνοντας πως σε κάθε περίπτωση τον θέλουν κοντά στην ομάδα, να προπονείται στις συνθήκες που θα αντιμετωπίσει και τα επόμενα χρόνια, απέναντι σε NBA-level ταλέντο και να εξοικειώνεται με τις δυσκολίες του αγωνιστικού προγράμματος και των συνεχών ταξιδιών.

Early Signs

Η πρώτη ευκαιρία, λοιπόν, ήταν η ανοιχτή προπόνηση και το διπλό στις 6 Οκτώβρη, όταν και το φίλαθλο κοινό είδε το test-drive του Γιάννη και ανακάλυπτε τα ψήγματα του μετέπειτα “Greek Freak”. Από το πρώτο jump-ball ο Giannis έδειξε τα χαρακτηριστικά του και άρχισε να πλάθει τον παίκτη που θα βλέπαμε στην πορεία της σεζόν, δοκιμάζοντας σαν παιδάκι τη θερμοκρασία του νερού με το πόδι, πριν βουτήξει με πάταγο στη θάλασσα. Εξ αρχής του δόθηκε/διεκδίκησε το ελεύθερο να τρέχει την μπάλα μετά από το δικό του rebound, παρουσιάζοντας στον κόσμο τον προκλητικό συνδυασμό των τεράστιων άκρων του με τον συνακόλουθα εντυπωσιακό χειρισμό της μπάλας και το βλέμμα που κοιτάει μονίμως ψηλά και πάνω από την άμυνα. Τα πιο κολακευτικά σχόλια μιλούσαν για “φυσική αίσθηση” του παιχνιδιού με την μπάλα στα χέρια, απότοκο της αντισυμβατικής μπασκετικής του ανατροφής4)coach Τάκη Ζήβα σου χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη που δεν πήγες να τον κάνεις center. Φαινόταν κάπου η ακατέργαστη πρώτη ύλη ενός point forward τύπου Diaw πριν τα 30 κιλά που έβαλε.

Κι όμως, αρχικά, αυτό δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια βάση για να συζητάμε την πιθανότητα να διεκδικήσει κάποια back-up λεπτά ανταγωνιζόμενος τον Khris Middleton.

Στα φιλικά η εικόνα του είναι ακόμη πιο ελπιδοφόρα, δείχνοντας τα πρώτα δείγματα του τί μπορεί να προσφέρει άμεσα στην ομάδα των Bucks. Άνεμος στους αιφνιδιασμούς, με ένα απρόσμενο για την εμπειρία και την ηλικία του euro-step5)gyro-step θα το πουν αργότερα οι γραφικοί Αμερικάνοι, ταυτόχρονα εναέρια απειλή για κάθε σκοπούμενο σουτ, έστω και αν συνολικά στην άμυνα έμοιαζε λίγο χαμένος και υπερβολικά πρόθυμος να καλύψει κάθε πιθανό χώρο, με διακύβευμα το προσωπικό του μαρκάρισμα.

Rookie Season

Η σεζόν ξεκινάει, με τον Αντετοκούνμπο να αγωνίζεται σε 10 από τα 15 πρώτα παιχνίδια, με τα λεπτά συμμετοχής του να ξεπερνάνε τα 20 μόλις μια φορά, στις 12/11 απέναντι στο Miami, που ήταν και το μόνο από αυτά τα παιχνίδια που ξεπέρασε τους 10 πόντους, σκοράροντας 11, με 3/5 τρίποντα. Εκλάμψεις υπήρχαν, μα η γενική εντύπωση ήταν πως παραμένει ανέτοιμος, overmatched απέναντι σε αντιπάλους που αγωνίζονται για χρόνια σε υψηλό επίπεδο.

Η πρώτη πραγματική προειδοποιητική βολή που έδειχνε τον δρόμο προς μια μακρά και επιτυχημένη καριέρα στο NBA, και, παράλληλα, το παιχνίδι που τον σταθεροποίησε στο rotation των Bucks ήρθε στην 11η συμμετοχή του, στη νίκη με εφτά πόντους απέναντι στους Boston Celtics, την τελευταία μέρα του Νοέμβρη του 2013, μια εβδομάδα πριν τα 19α του γενέθλια.

Σε 27′ έδειξε όλα τα στοιχεία εκείνα που τον καθιστούσαν εκείνη την περίοδο ένα από τα πιο μοναδικά prospects του παγκόσμιου μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Άριστο ballhandling για το ύψος του, ικανότητα για ανήκουστα blocks, συνδυάζοντας τα φυσικά του προσόντα με την εφηβική δίψα για την μπάλα. Τη μεταμόρφωσή του σε ασύμμετρη απειλή στο ανοιχτό γήπεδο, είτε καρφώνοντας πάνω από την άμυνα, είτε μοιράζοντας σεμιναριακά την μπάλα, όταν αυτή βρισκόταν στα χέρια του, στο άνοιγμα του αιφνιδιασμού. Αλλά και εξαιρετικά τελειώματα μετά από baseline cuts και καίριο μοίρασμα της μπάλας σε half court sets. Όλα αυτά σε ένα παιχνίδι με 10 πόντους, 7 rebounds, 4 assists και 1 τάπα.

Το παιχνίδι αυτό ήταν το statement του Γιάννη πως “ανήκει” στον γαλαξία του NBA. Από αυτό το σημείο και έπειτα έμοιαζε να είναι λιγότερο διστακτικός και να έχει αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι και τις δυνατότητές του. Σηκωνόταν δίχως δισταγμό για τρίποντα, επιχειρούσε πάσες που θα έστελναν άλλους rookies κατευθείαν στον πάγκο με βλέμμα βδελυγμίας από τον προπονητή τους και ενέδιδε στον πειρασμό του εντυπωσιακού σε άμυνα και επίθεση. Τα καλά παιχνίδια άρχισαν να συσσωρεύονται, με αποκορύφωμα ένα διάστημα 16 ήμερων από τις 11 έως τις 27 του Δεκέμβρη, όταν σε οκτώ παιχνίδια είχε μέσους όρους 11,5 πόντους/7 rebounds/2 assists/0,5 κλέψιμο/1 block με ποσοστά 48/30/84 σε 32,6′ ανά αγώνα. Τί κι αν το ρεκόρ των Bucks ήταν 1-7 σε αυτό το διάστημα; Ο Γιάννης αποτελούσε ούτως ή άλλως την μοναδική αποζημίωση για μια fanbase για χρόνια στερημένη από ελπίδα, ήταν το δώρο που ήταν κρυμμένο στο σοκολατένιο πασχαλινό αυγό που ήταν η σεζόν 2013-14 για τους Bucks. Σημασία δεν είχε το έξω, ο κόσμος δεν αγοράζει τα αυγά και τα παιδάκια δεν αδημονούν για τη σοκολάτα, αλλ’ αντίθετα, για το δώρο που κρύβεται μέσα. Ακόμα περισσότερο για την ίντριγκα του αγνώστου, της έκπληξης, που μαρκετάρεται για να αγοραστεί και η σοκολάτα. Έτσι κι ο μόνος λόγος για να συντονιστεί ο casual fan -και όχι μόνο- στο προϊόν των Bucks, ήταν το ερωτηματικό που κρυβόταν μέσα σε ένα απελπισμένο franchise.

Η σεζόν ήταν πεταμένη από πλευράς αγωνιστικών στόχων. Το πάντα περιστρέφονταν γύρω από δύο λέξεις: Antetokounmpo και Wiggins/Jabari. Δίχως λόγο να κυνηγήσουν περισσότερες νίκες, οι Bucks αφιέρωσαν τη σεζόν στον πειραματισμό. Έδωσαν στον Γιάννη το ελεύθερο να ανακαλύψει και να εξελίξει κάθε πτυχή του ταλέντου του μέσω της μεθόδου δοκιμής/σφάλματος, απαλλαγμένος από το σύνηθες άγχος των rookies, που έχουν κοντό χαλινάρι και τραβιούνται στον πάγκο μετά από κάθε σφάλμα. Του δόθηκε η ευκαιρία να σουτάρει, να τρέξει την ομάδα λειτουργώντας δίκην playmaker, να παίξει isolations6)κάπως έτσι δημιουργήθηκε και το φονικό spin move που διαθέτει σήμερα στο οπλοστάσιό του και να ορμάει σαν αιμοβόρο αιλουροειδές σε κάθε τι ευάλωτο στην άμυνα, ώσπου να βρεθεί κάποιος συνομήλικος να του κάνει παρέα για τα επόμενα χρόνια, ιδανικά στο ερχόμενο draft.

Ντοκουμέντα του ως άνω πειραματισμού υπάρχουν διάσπαρτα στο internet. Διαλέγουμε μια συλλογή από επιθετικά highlights για να μιλήσουμε για το αποτέλεσμα του:

Στην πειραματική σεζόν των Bucks, όταν ακόμα ήταν ζωντανοί οι φόβοι για τη μεταφορά της ομάδας μακριά από το Milwaukee, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε μέσους όρους 6,8 πόντους (44% δίποντα σε 3,9 προσπάθειες ανά αγώνα, 34,7% τρίποντα σε 1,5 προσπάθεια -συνολικό FG% 41,4%- και 68,7% βολές σε 2,6), 4,4 rebounds, 1,9 assists, 1,6 λάθη και από 0,8 κλεψίματα και τάπες σε 77 παιχνίδια και 24,6 λεπτά. Τα 61 blocks που έκανε κατά τη διάρκεια της σεζόν τον έφεραν στην κορυφή των rookies για τη σεζόν και ήταν η έβδομη καλύτερη επίδοση για rookie των Bucks στην ιστορία.

Shot chart 2013-14 Shot pie 2013-14

Ως rookie έδειξε αυτοπεποίθηση από μακριά, με το 28,2% των προσπαθειών του να έρχονται από απόσταση, νούμερο απίστευτο αν λάβουμε υπόψη την εξέλιξή του, όπως θα δούμε παρακάτω. Το 50,3% των πόντων του ήρθαν από δίποντα, το 23,4% από τρίποντα και το υπόλοιπο 26,3% από βολές, αποδεικνύοντας ότι δεν μπήκε με φόβο στον κόσμο του NBA και δεν δίσταζε να προκαλεί τις επαφές. Ταυτόχρονα, όπως φάνηκε και από το καλοκαίρι, η καλύτερη εκμετάλλευση της πρώτης ύλης του θα γινόταν στο ανοιχτό γήπεδο, με περίπου το ένα τέταρτο των προσπαθειών του να βγαίνουν μέσα από καταστάσεις αιφνιδιασμού. Αν και τα highlights δείχνουν αρκετές φάσεις όπου κόβει προς το καλάθι για εύκολους πόντους, στην πραγματικότητα η κίνησή του χωρίς την μπάλα αποτελούσε και αποτελεί ένα σημείο όπου υστερεί. Η σχεδόν εγγενής αίσθηση του γηπέδου που διαθέτει είναι εμφανής όταν έχει την μπάλα στα χέρια, όμως χωρίς αυτήν αρκετές φορές δεν αναγνωρίζει τις φευγαλέες ευκαιρίες που παρουσιάζονται για να τρυπώσει στην καρδιά της άμυνας. Το χαμηλό ποσοστό ευστοχίας του ως rookie είναι -μεταξύ άλλων- αποτέλεσμα και αυτού του μειονεκτήματος στο παιχνίδι του. Δεν ήταν σπάνιο φαινόμενο να περνά ολόκληρες επιθέσεις ακροβολισμένος, περιμένοντας μια μπάλα, που δεδομένης της έλλειψης δομής και playmaking στην ομάδα του Larry Drew, πολύ δύσκολα θα έφτανε με καλές προϋποθέσεις και χρόνο στα χέρια του.

Υπήρχαν φόβοι για το πως θα τα καταφέρει στην άμυνα την πρώτη του σεζόν, λόγω του υποδεέστερου ανταγωνισμού μέχρι τότε και του ξερακιανού σκαριού που έφερνε μαζί του στο NBA. Σε μια ομάδα που ήταν συνολικά χαμένη στην άμυνα είχε συμπαθητικές ατομικές επιδόσεις, με opponent FG% 45,1%. Tη δεύτερη χρονιά, μαζί με τα λεπτά του, αυξήθηκαν και οι αμυντικές ευθύνες. Στο γενικό πλαίσιο της ομάδας συνέβαλε στην ανάπτυξη του ανθρώπινου ιστού που έφερε τους Bucks δεύτερους σε defensive rating, μα σε ατομικό επίπεδο, τα ποσοστά των παικτών που μάρκαρε αυξήθηκαν στο 53,4%. Φέτος τα ατομικά του νούμερα έχουν επανέλθει κοντά στο 45%. Δείγμα του ότι μπορεί να παίξει καλή προσωπική άμυνα, αλλά και δείγμα του ότι αναγκάζεται να το κάνει μέσα σε μια τακτική που καταρρέει την rookie και τη φετινή σεζόν.

Ένα χαρακτηριστικό δείγμα της ενθουσιώδους άμυνάς του ως rookie, βρίσκεται σε αυτό το video, που όμως, κοιτάζοντας τη συνολική εικόνα, δεν είναι πάντα επωφελής για την ομάδα. Συμπτωματικά στο προηγούμενο video ο Γιάννης προσπαθεί να αναγκάσει τον Carmelo Anthony σε λάθος. Απέναντι σε αυτόν και τους Knicks έμελλε να τον δουν για πρώτη φορά από κοντά οι γονείς του, αλλά και να βροντοφωνάξει ότι “ανήκει” στο NBA, δείχνοντας έναν απρόσμενο τσαμπουκά απέναντι σε έναν superstar και με το μεταξύ τους trash talk, όπως αναλυτικά παρουσιάστηκε στο πρώτο μέρος του τρέχοντος αφιερώματος.

Οι Bucks της σεζόν 2013-14, χωρίς περιστροφές, είχαν τα χάλια τους. Ιδίως η επίθεσή τους παρουσίαζε μια θλιβερή εικόνα, η οποία δεν τους επέτρεπε να διεκδικούν παιχνίδια, ακόμα και όταν κρατούσαν τους αντιπάλους τους στους 90-95 πόντους. Είναι χαρακτηριστικό της δυσλειτουργικότητάς τους, πως σε 26 από τα 82 παιχνίδια σκόραραν 90 ή λιγότερους πόντους. Ακόμα και έτσι, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε εντυπωσιακά θετική συνεισφορά, όπως αποδεικνύεται από τα on/off splits που δημοσιεύτηκαν μεσούσης της σεζόν στο brewhoop.

OffensiveSplitsbucks

Αυτή η τάση συνεχίστηκε μέχρι το τέλος της αγωνιστικής περιόδου, με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να τελειώνει τη χρονιά με ένα κολακευτικό +7 στο net rating.

Η σεζόν θα τελείωνε με το franchise του Wisconsin να βρίσκεται στην 26η θέση σε Offensive Rating και να κατακτά την, διόλου τιμητική, προτελευταία θέση σε Defensive Rating, παρά τον συνδυασμό των άκρων του John Henson, του Giannis, αλλά και του, χρυσωμένου με $ 44 εκατ. για τέσσερα χρόνια ακόμα τότε, Larry Sanders και των εντυπωσιακών block totals του.

Offseason και προετοιμασία για εκτόξευση

Το καλοκαίρι του 2014 ήταν ένα καλοκαίρι ατομικής δουλειάς για τον Αντετοκούνμπο, αλλά, παράλληλα, και μια περίοδος συλλογής εμπειριών, με τον 19χρονο τότε παίκτη να αγωνίζεται για πρώτη φορά σε διεθνή διοργάνωση με τα χρώματα της εθνικής ανδρών, στο Μundobasket της Ισπανίας, κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο την δεύτερή του επαγγελματική σεζόν, που τον βρήκε μέσα σε ένα χρόνο από την A2 και τον Φιλαθλητικό με σχεδόν 2.000 λεπτά στο NBA στην πλάτη του, και αντιμέτωπο με τους κορυφαίους στο Μundobasket.

Αν η πρώτη σεζόν ήταν για τον Αντετοκούνμπο κάτι σαν μήνας του μέλιτος, μια περίοδος χάριτος, η ευκαιρία να συστηθεί στο παγκόσμιο κοινό ως μια καινοτομία, ο δεύτερος χρόνος φυσιολογικά ήταν ο χρόνος της απόδειξης, η περίοδος που έπρεπε να πείσει ότι είναι κάτι περισσότερο από ένα ρηξικέλευθο και ενδιαφέρον ταλέντο. Η κριτική πλέον δεν θα φιλτράρεται από τη νεωτερικότητα, αλλά θα γίνεται στη βάση της εξέλιξης του παιχνιδιού του και της βελτίωσης των σχετικών αδυναμιών. Με λίγα λόγια, οι δικαιολογίες του rookie σιγά σιγά ανήκαν στο παρελθόν και οι προσδοκίες αφορούσαν έναν κανονικό NBA player. Επίτευγμα από μόνο του, μα ταυτόχρονα και αυξημένο βάρος κι ευθύνη.

Οι Bucks θα παρέμεναν μια ομάδα σε rebuilding mode, χωρίς απαιτήσεις για μεγάλη βελτίωση στην στήλη με τις νίκες και τις ήττες, την ώρα που και με τον Jabari Parker στο ρόστερ της, θα έπρεπε να διυλιστεί η πρώτη ύλη για να αναδειχθεί ο κορμός από τα περιττά στοιχεία, και πάνω του να χτιστεί η νέα εποχή. Το άγνωστο και καινοφανές υλικό που ήταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε περάσει τα πρώτα τεστ και οι ιθύνοντες των Bucks πλέον γνώριζαν τί είχαν στα χέρια τους, και πώς θέλουν να το μορφοποιήσουν. Έφτασαν ακόμα και να του δώσουν λεπτά ως point guard κατά τη διάρκεια της preseason, εκμεταλλευόμενοι έναν τραυματισμό του Brandon Knight, και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι αυτή η κίνηση δεν ήταν παράλογη.

Όπως είδαμε και στο πρώτο μέρος, εικόνιζαν στο πρόσωπό του έναν παίκτη ο οποίος δεν περιορίζεται από τον παραδοσιακό χωρισμό των θέσεων. Ο νεοπροσληφθείς Jason Kidd ήθελε να του δώσει χιλιόμετρα ως playmaker, φαντασιωνόμενος  τον τεράστιο διασκελισμό του που του επιτρέπει να καλύπτει το μισό γήπεδο με δύο-τρεις τρίπλες, να ξεκινάει ταχύτατα την επίθεση της ομάδας του. Ταυτόχρονα ο John Hammond έβλεπε στο πρόσωπό του έναν small-ball center. Οι θέσεις 2-3-4 ήταν έτσι κι αλλιώς ρόλοι που είχε καλύψει στην παρθενική του σεζόν στη λίγκα των “μεγάλων”.

Ένα ζήτημα για τον Γιάννη ήταν να βάλει κιλά και να δυναμώσει, δίχως ωστόσο να χάσει την έμφυτη εκρηκτικότητα και την πλαστικότητα στις κινήσεις του, αλλά και να μάθει να ρίχνει το βάρος του στους αντιπάλους, έτσι ώστε στην πορεία του χρόνου να είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί το ύψος του για να σκοράρει ευκολότερα κοντά στο καλάθι.

Η στρατηγική είχε ως εξής:

  1. Αποφασίζουν ότι το σουτ του θέλει δουλειά, διαγιγνώσκοντας την αστάθεια στο κορμί του ως rookie και το αργό release του. Τα ποσοστά του ήταν ελπιδοφόρα, και οι προσπάθειες, όπως είδαμε, άφθονες, όμως οι Bucks προέκριναν την μακροπρόθεσμη εξέλιξη από την εκμετάλλευση της προσωρινής ευκαιρίας, και, πολύ απλά, απαγόρευσαν δια ροπάλου στον Γιάννη να σουτάρει από μακριά, σε μια προσπάθεια να ξαναχτίσουν το σουτ του σε σωστότερες βάσεις.
    HeatMap2013-14

    2013-14 Heatmap

    HeatMap2014-15

    2014-15 Heatmap

  2. Όπως φαίνεται και από τους παραπάνω χάρτες, η έμφαση δίνεται στο να παίρνει ο Γιάννης τις προσπάθειές του από κοντινή απόσταση. Όπως βλέπουμε, οι προσπάθειές του υπερδιπλασιάστηκαν, από τις 245 στις 538. Ακόμα και αν υπολογίσουμε τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής, η διαφορά είναι ενδεικτική. Ταυτόχρονα, τα 117 τρίποντα της rookie season έγιναν μόλις 44 στη sophomore season του. Η κατανομή των προσπαθειών του, δηλαδή, πήγε από το 71,8% και 28,2% σε δίποντα και τρίποντα, στο συντριπτικό 94,4% και 5,6% αντίστοιχα, και ευθέως ανάλογα αυτό καθρεφτίστηκε και στην κατανομή του σκοραρίσματός του: 73% από δίποντα, 25% από βολές και μόλις 2% από τρίποντα.
  3. Αυτή η ραγδαία αύξηση των προσπαθειών από κοντινή απόσταση δεν ήρθε φυσικά μόνο διαμέσου του κοψίματος των τριπόντων. Ο Αντετοκούνμπο, από την πρώτη κιόλας χρονιά, είχε το ελεύθερο να πηγαίνει σε isolation drives. Η έφεσή του αυτή ενθαρρύνθηκε ακόμα περισσότερο τη σεζόν 2014-15, αλλά η μεγάλη διαφορά είναι ότι οι Bucks ήθελαν να του δώσουν μπάλες με πλάτη στο καλάθι. Ενδεικτικά, τα τρία hook shots που επιχείρησε στη rookie season του έγιναν 36 την επόμενη χρονιά (με ποσοστό ευστοχίας 44%), ενώ ήδη για τη σεζόν που τρέχουμε, 2015-16, αυτά είναι 28, με ποσοστό λίγο πάνω από το 60%.
  4. Η μπάλα έπρεπε να πάει περισσότερο στα χέρια του Γιάννη, καθώς στην rookie season του δεν ήταν λίγες οι φορές που παρακολουθούσε τη φάση ακροβολισμένος, χωρίς να αγγίξει ποτέ την μπάλα για διαδοχικές κατοχές. Αυτό αντικατοπτρίστηκε στο στατιστικό που αφορά το ποσοστό των πόντων του που προέρχεται από assists συμπαικτών. Ως rookie τα καλάθια του ήταν κατά 64,2%/35,8% assisted/unassisted. Ο λόγος αυτός εξομαλύνθηκε στο 52,5%/47,5% στην sophomore season του, όσο ο Kidd του εμπιστευόταν την μπάλα περισσότερο για isolations και post-ups.

Η ενδυνάμωσή του και η στρατηγική μετατόπιση του παιχνιδιού του πιο κοντά στο καλάθι φαίνεται και στα ποσοστά ευστοχίας του. Η καλύτερη εκμετάλλευση του κορμιού του, αλλά και το γεγονός ότι ψήλωσε, βελτίωσαν το ποσοστό του εντός του ημικυκλίου από το 55% της πρώτης χρονιάς σε 61,2% την δεύτερη, πηγαίνοντάς τον από τον μέσο όρο περίπου της λίγκας σε ένα νούμερο ανάμεσα στην elite. Η κατάργηση του τρίποντου σε καμία περίπτωση δεν σήμανε την γενική απαγόρευση των jumpshots. Απεναντίας, ο Kidd του έδωσε περισσότερες μπάλες στους “αγκώνες” και το ελεύθερο να δοκιμάζει την τύχη του από μέση απόσταση, ένα σουτ το οποίο δεν ήταν στο ρεπερτόριό του όταν έφτασε από την Ελλάδα και που σαφώς είναι απαραίτητο στο skillset κάθε forward που φιλοδοξεί να μη ζει μόνο στο ζωγραφιστό. Ως rookie εκτέλεσε μόλις 55 midrange shots με ποσοστό 18,2%, μα την επόμενη χρονιά βελτιώθηκε στο αξιοπρεπέστατο 40,5% σε κάτι λιγότερο από 200 προσπάθειες, επιδεικνύοντας μια νεότευκτη αυτοπεποίθηση σουτάροντας μετά από τρίπλα. Το συνολικό ποσοστό του σε jump shots, σύμφωνα με το stats.nba, αυξήθηκε από το 26,9% στο 32,6%.

Έτσι και το eFG% του7)effective field goal percentage, ένα στατιστικό που συνυπολογίζει και τη μεγαλύτερη αξία του τριπόντου ανέβηκε από το 46,3% στο 49,6%.

Sophomore Season

Από το ξεκίνημα κιόλας της σεζόν 2014-15, ήταν εμφανές ότι, παρά τα όργια του Brandon Knight, οι Bucks θα επένδυαν στους τρεις νεαρούς forwards που είχαν στη διάθεσή τους. Jabari Parker και Giannis Antetokounmpo έριζαν για τον τίτλο του franchise player, την ώρα που ο Khris Middleton, που είχε αποκτηθεί για ψίχουλα, προσέφερε το spacing που έλειπε από τους δύο teenagers των Bucks. Παράλληλα, το προϊόν που παρουσιαζόταν στο παρκέ σιγά-σιγά έφτανε τα επίπεδα θορύβου που είχε δημιουργήσει η προοπτική του, βάζοντας το Milwaukee, αλλά και όλο το NBA σε full Greek Freak mode. Ήταν η περίοδος που άρχισε να σκάει την μπάλα έξω από το τρίποντο και να τελειώνει τη φάση με lay-up βάζοντας φωτιά στα θεμέλια του ίδιου του αθλήματος με plays σαν κι αυτά:

      Πυροδοτώντας, ταυτόχρονα, ατελείωτες συζητήσεις σχετικά με την ερμηνεία των κανόνων περί traveling.

Η αυτοπεποίθησή του ακολουθεί την αγωνιστική εξέλιξή του (ή και το αντίθετο) και πλέον δοκιμάζει να κάνει τα δικά του απέναντι στους καλύτερους.

Η αγωνιστική πρόοδος του Γιάννη, αλλά και η σταθερά αυξανόμενη εμπιστοσύνη του Kidd στο πρόσωπό του, εμφανίζεται και στα νούμερα της sophomore season του. Τελειώνει τη σεζόν 2014-15 με 12,7 πόντους (49,1% FG σε 9,6 προσπάθειες, 15,9% τρίποντα σε μισή προσπάθεια, 74,1% βολές σε 4,6 προσπάθειες ανά αγώνα), 6,7 rebounds, 2,6 assists, 2,1 λάθη, 0,9 κλεψίματα και 1 block, σε 81 παιχνίδια και 34,1 λεπτά μέσο όρο. Για να καταλήξουμε κατά πόσον η εξέλιξή του αυτή εδράζεται στον αυξημένο χρόνο συμμετοχής ή στην ωρίμανση του παιχνιδιού του μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στα στατιστικά του ανά 36 αγωνιστικά λεπτά:

  • 2013-14: 10 πόντοι (3,8 βολές), 6,4 rebounds 2,8 assists, 2,3 λάθη, 1,1 κλεψίματα, 1,2 blocks.
  • 2014-15: 14,6 πόντοι (4,9 βολές), 7,7 rebounds, 2,9 assists, 2,5 λάθη,  1 κλεψίματα και 1,2 blocks.

Προβληματικός τομέας και παράλληλα στοιχείο στο οποίο δεν παρουσίασε βελτίωση, αποτελούν οι καταστάσεις catch and shoot, όπου παραμένει σχετικά ακίνδυνος για τους αντιπάλους. Από το 40,5% της πρώτης σεζόν, έπεσε στο 38,2% της δεύτερης, ενώ πλέον σουτάρει με 40,7% eFG%.

Η αξία του, όμως, έρχεται στην ικανότητά του στα drives, συνδυασμένη με το ύψος του. Στην draft class του είναι φέτος στην 4η θέση σε drives per game με 6,2 και, την ίδια ώρα, είναι τρίτος σε ευστοχία, πίσω μόνο από Porter και Olynyk, οι οποίοι έχουν πολύ λιγότερες προσπάθειες. 4,5 από τους πόντους του ανά αγώνα έρχονται μέσω drive, πίσω μόνο από τον συμπαίκτη του στους Bucks, Michael Carter-Williams. Είναι δε 28ος από τους 166 παίχτες που φέτος έχουν τουλάχιστον 15 παιχνίδια και 1,5 drive ανά παιχνίδι σε ppg. Ας δούμε, όμως, τα αποτελέσματά του στο πέρας των σεζόν και την εξέλιξή του στον τομέα που σήμερα αποτελεί τη ναυαρχίδα του παιχνιδιού του: ως rookie σκόραρε μόλις 1,2 πόντους ανά αγώνα από drive, με 2,5 επιχειρούμενα drives ανά παιχνίδι, σκοράροντας με μόλις 29,6% FG σε αυτού του τύπου τις προσπάθειες. Το καλοκαίρι που ακολούθησε, όμως, γέμισε λίγο παραπάνω με μυς το κορμί του, και, με έναν χρόνο εμπειρίας στην πλάτη, σιγά-σιγά ξεκλείδωνε τον τρόπο να απορροφά τις επαφές. Έτσι, τη δεύτερη χρονιά του παρουσιάστηκε με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα να επιχειρεί 5,6 διεισδύσεις ανά αγώνα, σκοράροντας 3,8 πόντους από αυτές, με ποσοστό 46,7%. Όχι elite νούμερο, αλλά σίγουρα ελπιδοφόρο και προπομπός των σημερινών του επιδόσεων.

Μελανά σημεία

Κατά την διάρκεια της sophomore season του, όπως είπαμε, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αναδείχθηκε στον καλή τη πίστει franchise player των Milwaukee Bucks, και παράλληλα κάθε ίχνος του παιχνιδιού του εξεταζόταν με μικροσκόπιο, σε ένα πλαίσιο αυξημένης ευθύνης. Έτσι, ο Jason Kidd προκάλεσε αίσθηση με την απόφασή του να μην τον χρησιμοποιήσει καθόλου στο παιχνίδι της 9ης Απριλίου κόντρα στους Cavaliers, προσφέροντας μυστηριωδώς μηδενική εξήγηση γι’ αυτήν. Ο ίδιος ο Γιάννης δήλωσε πως πρόκειται για έναν τρόπο του Kidd να τον κινητοποιήσει, και πως “ό,τι κι αν είναι, κάνει το σωστό”.

Το παρκάρισμα στον πάγκο σαφώς δεν συνεχίστηκε και δεν δόθηκε έκταση από καμία πλευρά -και προς τιμήν τους- στο ζήτημα, το οποίο είχε ξεχαστεί μέχρι να το ανασύρουν ο Kevin Arnovitz και ο Zach Lowe στο podcast του τελευταίου στις 17 Δεκέμβρη 20158)γύρω στο 40ο λεπτό. Ο μεγάλος μανιτού του αθλήματος, Lowe, και ο εκ των κορυφαίων του επιτελείου του ESPN, Arnovitz, ανέφεραν πως υπάρχουν παράπονα για την προσπάθεια του Αντετοκούνμπο στην άμυνα, την έντασή του στις προπονήσεις, αλλά και τη διάθεσή του να ηγηθεί της ομάδας. Σύμφωνα με την ανάλυσή του, ο εξακοντισμός του Γιάννη στον πάγκο ήταν αποτέλεσμα των παραπάνω ζητημάτων, και ο έτερος νεαρός star της ομάδας, Jabari Parker, απευθυνόμενος στον Αντετοκούνμπο είπε πως θα πρέπει να αλλάξει νοοτροπία αν θέλει να γίνει ηγέτης.

Κατά την άποψή μας βέβαια, το όλο ζήτημα περί ηγεσίας είναι περισσότερο θέμα παραστάσεων παρά νοοτροπίας, ωστόσο δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού μας, όσο παρακολουθούμε την εξέλιξη των νεαρών Bucks.

giampari

Στο κομμάτι αυτό, προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε την αγωνιστική εξέλιξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο σαν μέρος του rebuilding των Milwaukee Bucks και της εκ βάθρων ανανέωσης του franchise υπό το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς των Lasry και Edens, που φιλοδοξεί να κάνει τους Parker και Antetokounmpo την εικόνα της ομάδας για τα επόμενα χρόνια, παρουσιάζοντας ένα ανταγωνιστικό προφίλ που θα συγχρονιστεί με τις απαιτήσεις της λίγκας, μετά από τη στασιμότητα σε όλα τα επίπεδα που χαρακτήρισε την εποχή του Herb Kohl. Τα όσα αναφέρθηκαν ελπίζουμε πως έστησαν ένα ακριβές πλαίσιο που περικλείει και εξηγεί την πορεία και τη σημερινή κατάσταση του φαινομένου Giannis “the Greek Freak” Antetokounmpo, που ακολουθεί στο δεύτερο μέρος της Μπασκετικής Ανάλυσης του φαινομένου Giannis Antetokounmpo από το Ball Hog.

References
1 Aran Smith, NBADraft.net: “Recently got his Nigerian passport but his ability to work out for teams has been limited by this issue. He is the true International man of mystery, as teams have limited exposure with him and the level of competition that he played at this season is comparable to Division II or III in college.
2 όπου το video report του, όπως είδαμε, δημοσιεύτηκε τον Φλεβάρη του ’13
3 οφείλουμε ως χώρα κάποια στιγμή να βρούμε μια πιο ωραία απόδοση των όρων smooth και flow στα ελληνικά
4 coach Τάκη Ζήβα σου χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη που δεν πήγες να τον κάνεις center
5 gyro-step θα το πουν αργότερα οι γραφικοί Αμερικάνοι
6 κάπως έτσι δημιουργήθηκε και το φονικό spin move που διαθέτει σήμερα στο οπλοστάσιό του
7 effective field goal percentage, ένα στατιστικό που συνυπολογίζει και τη μεγαλύτερη αξία του τριπόντου
8 γύρω στο 40ο λεπτό

12 Comments so far. Feel free to join this conversation.

  1. Mr.White January 7, 2016 at 14:58 -

    Και η συνεχεια του αφιερωματος πολυ ενδιαφερουσα! Ορισμενες παρατηρησεις για να βλεπετε κι εσεις ποσο πιστα σας διαβαζουμε:

    1. Ο Κιντ λοιπον φανταζεται τον Αντε σαν πλει μεικερ ο δε Χαμοντ σαν small ball center..Αν επιστρεψει ο Κιντ στο προπονητικο επιτελειο και παραμεινει ο Χαμοντ GM τοτε αντι για point forward ας τον κανουν point center να ειναι ολοι καλυμμενοι.

    2. Με το gyro step ο Αντε εδειξε οτι εαν δεν πανε καλα τα πραγματα στο ΝΒΑ υπαρχει και η εναλλακτικη λυση της καριερας σαν τριπλουνιστας.
    3. Αυτο το dnp στο ματς με το κλιβελαντ παραμενει μυστηριο. Η εξηγηση του Lowe den μου φαινεται και πολυ πειστικη ειδικα ως προς την δηλωση του Παρκερ ο οποιος εκεινο τον καιρο ηταν τραυματισμενος και δεν επαιζε.

    • Billy Hoyle January 7, 2016 at 15:10 -

      Δεν νομίζω να απαντήσει ποτέ ο Kidd ή ο Γιάννης για το ζήτημα του DNP, σε κάθε περίπτωση από την ιντερνετική σπέκουλα, νομίζω ο Lowe με τον Arnovitz είναι οι πιο αξιόπιστες πηγές, καθώς μιλάμε για τύπους που είναι μέσα στις ομάδες και μιλάνε καθημερινά με παίκτες και παράγοντες.

      Βέβαια το DNP in the grand scheme of things δεν έχει και καμία ιδιαίτερη σημασία, αφού δεν δόθηκε έκταση από τις δύο πλευρές και δεν ξανασυνέβη. Για μένα πάντως το συμβάν και η συζήτηση αποτελούν ένδειξη του ότι δεν αντιμετωπίζεται σαν παιδάκι ή ταλεντάκι, αλλά σαν ένας παίκτης που περιμένουν να ηγηθεί ενός franchise.

      Από την άλλη, small market και μέτρια κάλυψη του Milwaukee, αυτό το benching αν γινόταν π.χ. στους Lakers, θα είχαμε ακούσει τα πάντα!

      • Mr.White January 7, 2016 at 15:33 -

        Σιγουρα εχουν τις πηγες τους μεσα στις ομαδες και σιγουρα δεν ειναι πλεον πολυ σημαντικο ζητημα απλα η περιεργεια….Ο Κιντ αρνειτο πεισματικα και τοτε να δωσει καποια εξηγηση. Παντως αν θυμαμαι καλα καπου ειχα διαβασει οτι οταν εφυγε ο Νταντλευ και τον ρωτησαν για το θεμα ειχε πει οτι κατι ειχε γινει στην προπονηση αλλα δεν θυμοταν ακριβως.. Μαλλον υπεκφυγες γιατι δεν ηθελε να πει παραπανω.

  2. Nοτιος January 7, 2016 at 23:50 -

    Μια παρατηρηση μονο. Η λεξη fora που χρησιμοποιειτε ειναι λαθος. Το forum δεν εχει πληθυντικο και ουτε μπαινει στο τυπικο της ελληνικης γλωσσας.

    • Nicolas Radicopoulos January 8, 2016 at 00:44 -

      Η αλήθεια είναι πως μας προβλήματισε πως θα το βάλουμε, αλλά μετά από αρκετή εσωτερική συζήτηση, την ύπαρξη δύο δικηγόρων -δυνατών στα λατινικά- στο team, αλλά και αυτό http://grammarist.com/usage/fora-forums/ , καταλήξαμε στο fora.

  3. Μαζί φάγαμε,εσείς πλουτίσατε January 8, 2016 at 00:02 -

    Προσωπικά πιστεύω πως ο Κιντ αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη του Γιάννη και όλων των νεαρών παικτών στα Ελάφια.
    Φαίνεται και από τη φετινή εικόνα τους άλλωστε όπου δεν υπάρχει σύστημα και ο καθένας παίζει για τον εαυτό του. Αντί να κάτσουν να βελτιώσουν τους νεαρούς δίνουν πολύ χρόνο στους ανεκδιήγητους Mayo και Bayless.
    Να μην αναφέρω το μέγιστο λάθος με την έλευση του ανύπαρκτου PG MCW.

    • Mr.White January 8, 2016 at 03:24 -

      Δεν λες παλι καλα που τραυματιστηκε ο Βασκες..αλλιως θα ειχαμε δει τουβλα και τουβλα ακομα…ασε πια τον αλλο τον Κοπλαντ. Ευτυχως που το καταλαβαν και δεν τον βαζουν πλεον. Παντως δεν εχεις δικιο για τον Κιντ οτι δεν εξελισσονται μαζι του οι νεοι παικτες των Μπακς. Δες λιγο και τον Ομπραιαντ. Απο ο χειροτερος παικτης του ΝΒΑ που ηταν περσι φετος ειναι μονο χαλια.

      • Billy Hoyle January 8, 2016 at 10:33 -

        O Vasquez είναι γενικά από τις αδυναμίες μου στον άσσο, αλλά ήρθε πρόβλημα και χωρίς ουσιαστικό ρόλο, σε μια ομάδα που δεν του ζητούσε να είναι ο solid playmaker σε set παιχνίδι, που μπορεί να το κάνει καλά. Αυτό και να παίρνει μεγάλα σουτ. Πολύ πολύ κακό fit, αλλά ωραίος παίκτης.

        Αλληλεγγύη στον σύντροφο Copeland, αλλά και στη σύντροφο Copeland για το περιστατικό με το μαχαίρωμα. Ο απίθανος Flinder Boyd έχει γράψει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κομμάτι για την καριέρα και τη ζωή του: Warning, είναι μεγάλο: http://www.sbnation.com/longform/2013/4/11/4174374/chris-copeland-new-york-knicks-profile
        Καλό παλικάρι και αυτός, αλλά το γιατί οι Bucks πήραν έναν Jared Dudley απλά περίπου τεσσεράμιση φορές χειρότερο και χωρίς την εμπειρία και τον χαρακτήρα του, με υπερβαίνει, όταν είχαν τον κανονικό.

        Έκλαψα λίγο με την περιγραφή του O’ Bryant, να ξες. :p

        Για τον Kidd δεν μπορώ να αποφανθώ ακόμα, είμαι διχασμένος.

        • Mr.White January 8, 2016 at 20:23 -

          Μα αυτο δεν ειναι βασικα το κυριο προβλημα των Μπακς; Οχι τοσο το οτι οι παικτες ειναι κακοι ατομικα -που μερικοι απο αυτους σιγουρα ειναι-αλλα οτι δεν εχουν βρεθει οι καταλληλοι ρολοι για να ταιριαξουν μεταξυ τους. Ξεκιναμε απο τον Παρκερ και τον Αντε. Στην ουσια δεν μπορει να πει κανεις οτι προκειται για διδυμο forward που αλληλοσυμπληρωνονται και ταιριαζουν μεταξυ τους τουλαχιστον σε αυτο το σταδιο της καριερας τους, καθως ειναι και οι δυο μεταξυ 3 και 4, σκοραρουν και οι δυο απο διεισδυσεις, δεν εχουν ακομα καλο σουτ κτλ. Υστερα προστιθεται και ο Καρτερ Γουιλλιαμς απο τον οποιο δεν περιμενουν σκοραρισμα απο μακρια αλλα τον πηραν σαν pass first pg μονο που στην ουσια προκειται για αλλον ενα παικτη που το δυνατο του στοιχειο ειναι το σκοραρισμα με drives ενω στον οργανωτικο τομεα εχει προβλημα με turnovers κτλ. Σε μια ομαδα με καλο περιφερειακο σουτ ο MCW δεν θα ταιριαζε ασχημα αλλα στους Μπακς…Επισης και ο Μονρο χρειαζεται την μπαλα κοντα στην ρακετα. Και καθως δεν υπαρχουν τα επιθετικα plays στην ουσια για κανενα παικτη των Μπακς καταληγουν να βασιζονται στην εμπνευση των παικτων τους με αποτελεσμα η επιθεση τους πολλες φορες να ειναι κατι του στυλ η σειρα σου, η σειρα μου κτλ.
          Ευχαριστω πολυ για το λινκ για τον Κοπλαντ, καλογραμενο και πολυ ενδιαφερον. Οσο για τον Κιντ κι εγω ακριβως το ιδιο…καθως ολες του σχεδον οι επιλογες ειναι αμφιλεγομενες….αλλα δεν μπορεις να πεις οτι δεν εχουν και μια βαση.

    • nick January 8, 2016 at 22:28 -

      Θεωρω πολυ λαθος να χαρακτηριζεται ανυπαρκτος ο mcw…εχοντας δει σχεδον ολα τα ματς φετος ειναι ξεκαθαρο οτι οταν ο mcw ειναι καλος, τοτε ειναι και η ομαδα καλη. Επισης τον τελευταιο μηνα εχει ανεβει παρα πολυ… Και αυτος μικρος ειναι.. Δε χρειαζεται να του φορτωθει η (φετινη) αποτυχια των bucks. MCW, Parker, Middleton και προφανως Γιαννης ειναι το μελλον της ομαδας. Απλα ολοι ακομα μαθαινουν.

      • Billy Hoyle January 9, 2016 at 02:50 -

        Γεια σου φίλε Νίκο. Πρέπει να είσαι από τους ελάχιστους απολογητές του MCW παγκοσμίως!
        Για κάποιον ακατανόητο λόγο δέχεται τα πυρά των πάντων για περισσότερα από όσα φταίει ενδεχομένως. Θα ‘λεγα ότι είναι από τους λιγότερο δημοφιλείς παίκτες της λίγκας.
        Στα πιο ουσιώδη τώρα, τα εργαλεία για να γίνει από τους καλύτερους της θέσης τα έχει. Σωματικά ειδικά είναι από τους πιο εντυπωσιακούς point guards, και όταν του βγαίνει το παιχνίδι είναι χειμαρρώδης.
        Αλλά! Το σουτ του είναι δραματικό, σε επίπεδα Rubio σε αναποτελεσματικότητα, πράγμα που τον κάνει εύκολα αντιμετωπίσιμο καθώς δεν έχει το elite court vision και δεύτερον ώρες ώρες αργεί πάρα πάρα πολύ να δει τις πάσες, κάνοντας με να αμφιβάλλω για τα PG qualities που έχει.
        Δεν έχω καταλήξει ακόμα ούτε γι’ αυτή την περίπτωση.

        • Μαζί φάγαμε,εσείς πλουτίσατε January 9, 2016 at 17:17 -

          O Mr. White τα λέει ωραία για τον MCW.
          Δεν είναι PG επιπέδου ομάδας πλέι οφ.
          Και φυσικά δεν είναι επιπέδου Knight.
          Το κομβικοτερο σημείο και αυτό που πληρώνουν είναι κατα τη γνώμη μου η επιλογή τους να δώσουν max στον Midleton και όχι στον Knight.