“I Never Promised You a (Madison Square) Rose Garden”

Posted on Jun 24 2016 - 10:59am by Aris Tolios
Categorized as
1651
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Το πρώτο ηχηρό trade της φετινής ΝΒΑ post season έσκασε και αφορούσε έναν former MVP. Ο Derrick Rose για τον επόμενο χρόνο θα είναι κάτοικος “Μεγάλου Μήλου”, σε μία ακόμη κίνηση του front office των Knicks που εγείρει πολλά ερωτηματικά. 

Ο Άρης Τόλιος καταγράφει τις πρώτες εντυπώσεις.

13450762_1086523874742480_8770973548230079954_n
Με δύο λέξεις: “holy shit!”

Κανείς δεν περίμενε αυτό το trade, παρότι οι φήμες για μετακίνηση του Rose από την γενέτειρα του υπήρχαν ήδη από τις 14 Ιουνίου και για εμπλοκή της Νέας Υόρκης στις 17 Ιουνίου.

Αλλά, πώς να το πούμε, 19 Ιουνίου τελείωσε επίσημα η σεζόν στο NBA… Κανείς δεν περιμένει πως τέτοιες φήμες, ειδικά για την περίπτωση του Derrick Rose, θα ήταν βάσιμες τόσο νωρίς στην επόμενη σεζόν. Ή, βασικά, τόσο αργά σε αυτήν που μόλις έληξε!

Αλλά, ας μην χάνουμε χρόνο.

Πρώτο ερώτημα. Ποιος κέρδισε;

Με ορατά αγωνιστικά κριτήρια το Chicago, διότι:

  • Άδειασε χώρο στο salary cap, για να προσελκύσει όποιον αυτός θέλει και νομίζει πως μπορεί να παίξει το ”Hoiball”. $ 21,3 εκατ. είναι πολλά λεφτά, Άρη1)Ναι, μόλις συνομίλησα με τον εαυτό μου!.
  • Τα σουτ που κατανάλωνε ο περσινός Rose ήταν αντίστοιχα του MVP του 2011, αλλά αναντίστοιχα του D-Rose του 2016. Έτσι, η ανταλλαγή αναμένεται να απελευθερώσει πλήρως τον Jimmy Butler (Αν και εφόσον αυτός παραμείνει στην “Πόλη των Ανέμων” και οι Bulls δεν πάνε για full rebuild), που σε μεγάλα τμήματα των περσινών παιχνιδιών κατέβαζε την μπάλα έτσι κι αλλιώς, ενώ ο Rose είχε πραγματικές εκλάμψεις (και μόνο) από τα μισά της σεζόν και μετά -όσο ήταν υγιής πάντα, δηλαδή σε καμιά τριανταριά παιχνίδια. Αν δείτε τον Butler του χρόνου σε 24+ πόντους και στην καλύτερη αμυντική πεντάδα, μην εκπλαγείτε. Δεν μπορεί να υπάρξει πιο απλό επιχείρημα για όλα τα παραπάνω (δηλαδή την ζωή του Butler χωρίς τον «μέντορα» του) από αυτό το tweet:

  • Κέρδισε έναν -από ό,τι δείχνουν τα πράγματα- αντικαταστάτη του Noah, στο πρόσωπο του Robin Lopez, που στην κατάσταση που είναι ο Γάλλος σήμερα, μπορεί να αποδειχθεί και πιο πολύτιμος. Με τον Pau Gasol να επιλέγει να κάνει opt out από το τρέχον συμβόλαιό του, δύσκολα θα είναι συμπαίκτης με τον συμπατριώτη του Calderon, που επίσης έφτασε στην ομάδα.
  • Ο οποίος Calderon, βέβαια, θα μπορεί να δίνει 20’ ποιοτικά λεπτά, με ρόλο αρκετά διακριτικό για τον “χώρο” που θα χρειαστεί ο Butler. Αν πάλι βασικός είναι ο ελπιδοφόρος Grant (που μεταξύ μας δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να διακριθεί στη Νέα Υόρκη, όπου ο οποιοσδήποτε guard μπορεί να έχει την ευκαιρία του εδώ και χρόνια), πάλι τα ίδια. Απλώς κάπως διαφορετικά (καλός σουτέρ – κακός αμυντικός ο Calderon, σε αντίθεση με τον Grant), μπορεί να περιμένει ο Jimmy στο πλευρό του: κακό σουτ, χειρότερο τρίποντο, καλή άμυνα, μέτρια πάσα, καλή συμμετοχή στο playmaking. Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, ο Phil Jackson δεν τον πήγαινε και μέχρι να “ανθίσει” στα τελευταία ματς της σεζόν, έφαγε πάγκο με το φτυάρι.

  • Το ερώτημα είναι ποιος θα παίξει PG: ο Calderon, ο Grant ή ο Aaron Brooks; Ή μήπως ο Spencer Dinwiddie, που μόλις προ ημερών αποκτήθηκε από τους Pistons για τον Cameron Bairstow, και πέρυσι δεν κατάφερε να εξασφαλίσει παρουσία στο rotation των Pistons, παρά τα συμπαθητικά του νούμερα; Η απάντηση είναι μάλλον προφανής: κανένας. Όσο χώρο κι αν χρειάζεται για να ευημερεί ο Butler (και η αλήθεια είναι ότι είναι από τους πιο “λιτοδίαιτους” παίκτες της αξίας του), το Chicago χρειάζεται κάτι καλύτερο παίχτη στο point.
Δεύτερο ερώτημα. Τί στο καλό σκέφτονταν οι Knicks;

Θα επιχειρήσουμε να μην εξετάσουμε την απάντηση με ορατά αγωνιστικά κριτήρια, διότι μας ξεπερνάνε κάποια πράγματα που γίνονται στο “Μεγάλο Μήλο”, αλλά με όρους ψυχολογίας και κοινωνικής ψυχολογίας – οι οποίοι είναι βεβαίως επίσης σημαντικοί:

  • Σε μια εκδοχή που θυμίζει περισσότερο (νεο)ελληνική αθλητική πραγματικότητα, παρά τον κυνισμό ή πραγματισμό του ΝΒΑ και που θα έκανε τον Billy Beane του ”Moneyball” να πέφτει στα αντικαταθλιπτικά, οι Knicks δίνουν στον Rose μια ευκαιρία για μια νέα αρχή στο μεγαλύτερο stage του πλανήτη για να δείξει ποιος πραγματικά είναι. Σαν να λέμε “παιχταρά μου, πάρε τα 21 μύρια και δείξε ποιος είσαι”. Η λογική λέει πως το πείσμα του Rose θα αγκαλιάσει την πρόκληση. Αν τους βγει, κερδισμένοι είναι. Αν δεν τους βγει, τί είχαμε, τί χάσαμε -άλλη μια χρονιά βλακείας και γκρίνιας και στο τέλος της, μένει και ελεύθερος ο D-Rose. Με όλα αυτά, βέβαια, φοβόμαστε μην καεί ο καημένος ο Porzingis. Τέλος πάντων…
  • Κακά τα ψέματα, σε ό,τι αγωνιστική κατάσταση κι αν είναι ο Rose, το όνομά του κάνει τρομακτικό γκελ σε μια πόλη σαν την Νέα Υόρκη. Αν κατέληγε σε μια καλύτερη ομάδα, αλλά μικρότερη αγορά, όπως για παράδειγμα η Atlanta, δεν θα ήταν τόσο ”big news”. Όμως, η προσωπικότητα του πρώην MVP είναι κυριολεκτικά τεράστια και μπορεί να δημιουργήσει πραγματικό mojo στη Νέα Υόρκη μετά από πολλά χρόνια. Διότι, κακά τα ψέματα, όσοι πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια για να ζευγαρώσουν με τον ”Melo” -από τον Marbury ως τον Stoudemire- δεν ήταν τόσο μεγάλα μεγέθη όσο η προσωπικότητα του Rose. Η ενέργεια που μπορεί να προσδώσει στη «Μέκκα» είναι εφάμιλλη μπασκετικά με του Latrell Sprewell2)Ξαναλέμε: ως ενέργεια, όχι ως παίκτες.. Τελεία.
  • Βέβαια το πλάνο μπορεί να είναι κι άλλο. Ο Zen Master σε ανύποπτη στιγμή πέρσι το καλοκαίρι είχε πει πως έναν GM τον κρίνεις στον πέμπτο του χρόνο κι όχι στον πρώτο. Ενδεχομένως το πλάνο του Jackson είναι να πάρει τον Rose για έναν ακριβώς χρόνο, τόσο ώστε να αδειάσει κι άλλο το cap του του χρόνου το καλοκαίρι, να dealάρει τον Melo για άλλες πολιτείες, και σε συνδυασμό με τα picks που θα ξαναρχίσει να έχει στην επόμενη διετία να στήσει από το μηδέν τους Knicks που οραματίζεται. Ως τότε πρέπει κάπως να πουλάει μπλουζάκια και χάντρες στην αδηφάγο fan base του. Αυτό, βέβαια, είναι το καλό σενάριο, που όμως έχουμε διαπιστώσει, σπανίως ως ποτέ δεν πραγματοποιείται για τους Knicks.
  • Α! Παρεμπιπτόντως μια και που μνημονεύσαμε Ian Begley νωρίτερα, ας τον θυμηθούμε και πάλι για να κρατήσουμε στο νου μια ωραία σκέψη για τους Knicks.

  • Προφανώς, το πιο ευάλωτο κομμάτι από την απόκτηση του Rose είναι αναμφίβολα το salary cap των Knicks. Είναι, όμως, όντως έτσι τα πράγματα; Οι Knicks απορρόφησαν περίπου $24,5 εκατομμύρια, μένοντας με μόλις – πάντα λαμβάνοντας υπόψιν την καθολική εκτόξευση του salary cap φέτος – $ 26 εκατ. διαθέσιμα από εδώ και πέρα, για να καλύψουν πραγματικά μεγάλες τρύπες. Με πρώτη την ανανέωση με τον Afflalo, που έκανε προ ημερών opt-out. Κοινώς, όπως εύστοχα παραληρούσε ο Σταύρος Μαρίνος, οι Knicks πλέον έχουν πέντε παίκτες σε συμβόλαια (και άλλους τέσσερις που μπορούν να ανανεώσουν μονομερώς), με $ 45 εκατ. δεσμευμένα σε Anthony και Rose και κανένα pick. Μπορείτε να δείτε την παρούσα κατάσταση του salary cap των Knicks σε βάθος τριετίας εδώ:
Knicks Salary Cap 2016-2019

Πηγή: postingandtoasting.com

Όμως: την σεζόν 2017-18, είτε δεν θα έχουν τους νεοαποκτηθέντες Rose και Holiday, είτε αυτοί δεν θα έχουν τα συμβόλαια που είχαν3)Ειδικά ο Rose αποκλείεται, ακόμα κι αν ανοίξει τη θάλασσα στα δύο.. Αντίστροφα, οι Bulls “παντρεύονται” τα συμβόλαια του Grant μέχρι το 2019, του Lopez μέχρι το 2018 και του Calderon μέχρι το 2017. Κάτι που σημαίνει πως, ναι μεν φέτος οι Bulls έχουν λιγότερα κλειστά συμβόλαιο και cap room θεωρητικά μεταξύ $ 20,3 εκατ. και $ 62,8 εκατ., αλλά τα τρία συμβόλαια που φορτώθηκε θα κοστίσουν φέτος $ 27 εκατ., τη σεζόν 2017-18 $ 17 εκατ. και την σεζόν 2018-19 $ 3,8 εκατ. -αν δεν ανανεώσουν τον Grant νωρίτερα σε μεγαλύτερο.

Πηγή: blogabull.com

Πηγή: blogabull.com

  • Το πραγματικά ανεξήγητο είναι πως ακριβώς το σκέφτονται στη Νέα Υόρκη με τους guards. Πέρυσι η frontline των Melo, Porzingis και RoLo ήταν πράγματι από τις πολύ καλές της Ανατολής, αλλά η περιφέρεια ήταν αβυσσαλέα. Και φέτος -προς το παρόν- φαίνεται χειρότερη, αφού έκανε opt-out ο Afflalo, έμεινε ελεύθερος ο Tony Wroten, την ίδια μέρα που η νεότερη βερσιόν του, ο Jerian Grant όδευε προς το Chicago, ενώ ο Justin Holiday ήρθε μάλλον για να αποτελέσει τη φωτοτυπία ενός άλλου veteran, του Langston Galloway. Η αρχική σκέψη λέει, λοιπόν, πως, ειδικά με ένα frontcourt σαν αυτό, θα έχουμε σκηνικά τύπου “μια μπάλα για τον Anthony, μια για τον Rose και μια για όλους τους άλλους”. Όμως, η αλήθεια είναι πως έχει λείψει στον Melo κάτι σαν το παρακάτω:

Βέβαια, γενικά η κατάκτηση του τίτλου από τον LeBron έχει δημιουργήσει μια σειρά από παράλογες σκέψεις, όπου πλέον όλα είναι πιθανά, οπότε γιατί όχι κι αυτό;

Just saying (και στις δύο περιπτώσεις)…

Συμπέρασμα:

Δεν υπάρχει σαφές. Η μετακίνηση του Rose στο Garden έχει αξιοσημείωτο potential και τεράστιο excitement – ακόμα και για μη λάτρεις του ανατολικού μπάσκετ, όπως ο γράφων.

Από την άλλη, αγωνιστικά μιλώντας, ο υγιής Rose (ή όπως μπορούμε να φανταστούμε τον “υγιή Rose” πλέον) δύσκολα θα μπορέσει ανεβάσει επίπεδο τους Knicks, δηλαδή πάνω από την ζώνη των 45 νικών. Όμως, θα είναι μια δικαίωση που θα την καλωσορίσουμε με ανακούφιση για τον πρώην MVP.

Από την άλλη, το Chicago δύσκολα θα μπλεχτεί τόσο πολύ όσο φέτος. Δεν ισχυρίζομαι ότι θα είναι καλύτερο, καθώς ακόμα είναι νωρίς για να υπάρχει σαφής εικόνα για το roster, αλλά θα είναι σίγουρα πιο συμβατό στο “Hoiball” που θέλουν να εφαρμόσουν οι ιθύνοντες των “Ταύρων”. Λογικά, αυτά που εξοικονόμησαν φέτος, (για την ακρίβεια, επαναλαμβάνουμε πως περισσότερο προχώρησαν σε μια αναδιάρθρωση των ενεργών συμβολαίων και λιγότερο γλίτωσαν χρήματα) συν το αυξημένο cap room, θα προσανατολιστούν στην απόκτηση βασικού PG, στη διατήρηση του Moore, για αμυντικούς μύες στην περιφέρεια μαζί με τους Grant και Dinwiddie, στην προσθήκη ενός ακόμα αναπληρωματικού center, που θα είναι το τελευταίο κομμάτι της ενδιαφέρουσας frontline των Portis-Mirotic-Gibson-R. Lopez, και ενδεχομένως με τα εναπομείναντα $15-20 εκατ., να κινηθούν στην αγορά ενός λαμπερού free agent.

Εν κατακλείδη, αυτό ήταν το kick-off trade μιας άκρως ενδιαφέρουσας και αναμένουσας ιδιαίτερα παράλογης off season. Προσδεθείτε!

Καλά ξεκινήσαμε πάντως…

The following two tabs change content below.

Aris Tolios

Αναγνώστης του The Ball Hog, βρέθηκε σε αυτό επειδή είχε μπάρμπα στην Κορώνη, για να προσθέσει το τελευταίο λιθαράκι γραφικότητας. Έχει αγαπήσει με τη σειρά τους Suns, τους Sonics, τους Knicks, τους Clippers, τους Mavericks, τους Warriors και τους Hornets, αλλά πιο πολύ θα παραμένει ταγμένος στη Δύση (και ειδικά στην Pacific). Φτερνίζεται λέξεις σε χιλιάδες και νιώθει περήφανος που σε κάθε κείμενο, η πλατφόρμα του επισημαίνει πως οι προτάσεις του παραείναι μεγάλες. Έχει σταματήσει να ανησυχεί και έχει μάθει να αγαπά τον αναπόφευκτο υποκειμενισμό και ζει για να περνάει καλά, διαβάζοντας μεγάλα κείμενα. Γράφει για τον εαυτό του στο τρίτο ενικό.

 

References
↑1 Ναι, μόλις συνομίλησα με τον εαυτό μου!
↑2 Ξαναλέμε: ως ενέργεια, όχι ως παίκτες.
↑3 Ειδικά ο Rose αποκλείεται, ακόμα κι αν ανοίξει τη θάλασσα στα δύο.