Το συλλογικό κωλοδάχτυλο των απανταχού μετεωρολόγων, ηγούμενων από τον Τάσο Αρνιακό, έστειλε με τη μορφή χιονοστοιβάδας στον διάολο την φυσιολογική ύδρευση, θέρμανση και παροχή internet στη Θεσσαλονίκη, και μαζί και την φυσιολογική ροή του weekly report. Ίσως πάλι φταίει που συγκεκριμένος συντάκτης του Ball Hog παράτησε τα πάντα για να πίνει καφέ και να χαζεύει το χιόνι και την απελπισία των οδηγών, τις ώρες που δεν έπαιζε με τη λευκή οπτασία.
On a sidenote, ένα χιόνι είναι παιδιά. Φίλοι οδηγοί, δεν αλλάζουν ξαφνικά οι οδηγικοί κανόνες με το χιόνι, αν δεν παγώσει, οδηγείτε κανονικά αλλά με περισσότερη προσοχή, χωρίς απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, επιταχύνσεις και φρεναρίσματα (ιδεατά μόνο με τις ταχύτητες). Το πρόβλημα δεν είναι το χιόνι, το πρόβλημα είναι ότι οδηγούμε ούτως ή άλλως σαν ηλίθιοι. Αν επιταχύνεις συνεχώς για να πλακωθείς στα φρένα στο stop, μην τυχόν και χάσεις θέση στις κατατακτήριες δοκιμές, δεν φταίει ούτε το χιόνι, ούτε το χαντάκι που κανείς δεν μπήκε στον κόπο να γεμίσει. Δεν φταίει το χιόνι που παρέλυσαν οι δρόμοι, αλλά το γεγονός πως η ατομική λογική μπορεί να οδηγήσει σε συλλογικό παραλογισμό. Όταν σου λένε “δεν πάει από εδώ, έχει γίνει ατύχημα” και απαντάς βρίζοντας ότι “εγώ από ‘δω πάω δεν με ενδιαφέρει”, μοιραία θα κολλήσουμε όλοι. Ευχαριστώ.
Νέμεσις
Οι Warriors δεν δυσκολεύονταν απέναντι στους Grizzlies, οι οποίοι δεν κατάφερναν να τους οδηγήσουν σε λάθη, όπως στο προηγούμενο παιχνίδι, λάθη που τους οδήγησαν σε μια απρόσμενης έκτασης και ευκολίας νίκη. Οι Warriors έβρισκαν τα σουτ που ήθελαν, καθώς η πίεση και οι παγίδες που προσπαθούσαν να στήσουν οι παίκτες του Fizdale αντί να οδηγούν σε κλεψίματα και εύκολα καλάθια, απλώς δημιουργούσαν ευαίσθητα σημεία στην ίδια τους την άμυνα, τα οποία οι Warriors εμβόλιζαν για να βρουν τα σουτ που θέλουν ή να πάνε στη γραμμή για βολές. Πέντε λεπτά πριν τη λήξη της τρίτης περιόδου ο Vince Carter κάνει ένα χαζό foul στον Steph Curry, ο οποίος έπαιζε στα περσινά MVP levels, την ώρα που δοκίμαζε πίσω από τα 7,25. Ευστόχησε και στο τρίποντο και στη βολή, και έκανε το σκορ 88-64, με τον Fizdale να δείχνει αμήχανος στον πάγκο των Grizzlies. Η τρίτη περίοδο συνέχισε να κυλά με τους Warriors να σκοράρουν όποτε θέλουν, και να έχουν ήδη χαλαρώσει, με γελάκια από εδώ και από εκεί, ενώ οι παίκτες του Memphis κατέφευγαν σε βεβιασμένες προσπάθειες και έκαναν αρκετά λάθη.
Το τέταρτο δωδεκάλεπτο ξεκινάει με τους Warriors στο +19.
Έξι λεπτά αργότερα, οι Warriors, λόγω ενός συνδυασμού χαλαρότητας και εξαιρετικής άμυνας των Grizzles, είχαν σκοράρει μόνο από βολές. Ο Allen κόλλησε στον Durant, με West και Pachulia μαζί στην πεντάδα οι διάδρομοι που χρειάζεται ο Livingston ήταν ανύπαρκτοι, και ο Thompson καλά κλεισμένος αφού δεν δημιουργούνταν ρήγματα στην άμυνα. Μόλις άρχισαν να μπαίνουν και τα τρίποντα της ομάδας του Memphis, η διαφορά έπεσε στους εννέα πόντους, στα μισά της περιόδου, ενώ ήδη είχαν επανεπιστρατευτεί Green και Curry. Το κομμάτι που λέγεται χαλαρότητα βγαίνει από κάτι απόπειρες του Durant να δώσει την μπάλα σκαστά στον David West πίσω από την πλάτη σε έναν συνωστισμό από χέρια, και από απόπειρα του δεύτερου να σουτάρει τρίποντο από την κορυφή ως τρέιλερ με 20” στο ρολόι για την επίθεση (ενώ και στο τέλος της τρίτης περιόδου είχε πετύχει και ένα ενδιαφέρον αυτοκαλάθι στη διεκδίκηση του rebound με τον Z-Bo). Το κομμάτι που λέγεται “καλή άμυνα” αναφέρεται στο γεγονός πως για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι οι Grizzlies προβληματίζουν τους Warriors, που για κάποιον λόγο φαίνεται να μην τους υπολογίζουν φοβερά.
Οι Grizzlies επιστράτευαν double teams από τη σέντρα, και έκλειναν passing lanes με χέρια, πόδια και Tony Allen. Άλλο ένα λεπτό, και τα μαρτύρια που υπέβαλε ο Randolph τον Pachulia έφεραν το παιχνίδι στους δύο, με τους Grizzlies να έχουν τρέξει ένα εντυπωσιακό 16-0 σε λιγότερο από 3′. Ύστερα από αυτό φάνηκαν να σβήνουν, με Daniels και Conley να μην κεφαλαιοποιούν τις ευκαιρίες τους από μακριά, οι Warriors όμως παρέμεναν σε απόσταση βολής. Πώς; Με τους Grizz να κάνουν foul σε κάθε ευκαιρία, μη θέλοντας να επιτρέψουν στους Warriors να στήσουν το παραμικρό play.
Εντυπωσιακά 0/2 Thompson και 1/4 Durant. Βολές.
Μέχρι το 3:11 για τη λήξη οι Warriors είχαν μηδέν (0) εύστοχα σουτ εντός παιδιάς, σε επτά προσπάθειες, έναντι 19 προσπαθειών για τους Grizzlies.
Τεηκ-αγουεης
- Ο Troy Daniels είναι αυτός που δίνει μια νέα πτυχή στους Grizzlies, οι οποίοι ποτέ δεν βρήκαν/ανέχτηκαν έναν τέτοιο μονομανή gunner, και ίσως να ήταν αυτό που πάντα τους έλειπε.
- Κάθε άγγιγμα του Tony Allen στην επίθεση είναι μια εν σπέρματι συμφορά. Είναι όμως τόσο συγκλονιστικός, ψυχοπαθής αμυντικός και τόσο καταπληκτικός crunch time rebounder που είναι αδιανόητο να μην είναι στο γήπεδο στο κλείσιμο των παιχνιδιών.
- Ο Randolph είναι πρόβλημα για τους Warriors, ακόμα και στα 35 του. Οι δίδυμοι πύργοι μπορεί να έσπασαν, αλλά ο ερχομός του Z-Bo από τον πάγκο δημιουργεί match-up problems στους Dubs. Είναι too skilled για τον Pachulia, too smart για τη δυναμική άμυνα του West και too strong για οποιονδήποτε άλλον. Το 27/11/6 δεν το είδε κανείς να έρχεται.
- Αν υπάρχει ένας λεκές στο πόσο τρομερό shooting υπάρχει στους Warriors είναι όταν το πράγμα στραβώνει σουτάρουμε χωρίς να εξερευνήσουμε άλλες επιλογές. Προσέξτε την αντίδραση του Green. Και τα δύο τελευταία σουτ του Curry ήταν κάτι παρόμοιο.
- For what it’s worth, οι Warriors είναι στο 0-5 απέναντι σε Grizzlies, Rockets, Cavs και Spurs. Μπορεί να είναι απολύτως τυχαίο, μπορεί και οι πρώτες ενδείξεις ότι η λίγκα έχει αρχίσει και λύνει το ξόρκι τους.
NBA teams have lost 662 consecutive games when trailing by at least 19 points entering 4th quarter.
Grizzlies can snap that with a win
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) January 7, 2017
The rich getting richer
Ο LeBron προσφάτως ανέβηκε πρώτος στη λίστα με assists που καταλήγουν σε τρίποντα (ή, τέλος πάντων, αυτό διάβασα κάπου που δεν μπορώ να βρω τώρα). Τα ποσοστά των συμπαικτών του είναι αισθητά ανεβασμένα μετά από πάσες του στην γραμμή των 7,25. Ο Channing Frye σουτάρει με περίπου 60% όταν δέχεται την μπάλα από τον King James.
Παραπάνω βλέπετε το πρώτο καλάθι του Kyle Korver με τη φανέλα των Cavs, σε ένα απόλυτα λογικό trade, και ταυτόχρονα εξοργιστικό για τους υπόλοιπους 29 της λίγκας. Φοβάμαι να σκεφτώ τη βροχή στους Τελικούς.
The War of the Worlds
Οι Spurs έχουν από χρόνια λάβει τον χαρακτήρα μιας αδιάστικτης λειτουργίας μηχανής, με τον προσωπικό εγωισμό να δίνει την θέση του στον αγώνα για τη συλλογική επιτυχία, και την υποταγή του “εγώ” να κεφαλαιοποιείται με τη μορφή μιας ομοιογενούς ομάδας που στηρίζει τα μέλη της και παίρνει τη μεγαλύτερη δυνατή απόδοση από το σύνολό τους, ακόμα και αν τα μέλη δεν αποδίδουν στο 100%, κρύβοντας αδυναμίες και τονίζοντας πλεονεκτήματα σε πραγματικό χρόνο.
Αν έπρεπε να φέρουμε έναν παίκτη σαν απόλυτη αντίθεση στο Spurs Basketball, αυτός θα ήταν ο Michael Beasley. Ένας παίκτης, καθόλα αδιάφορος για τις προσταγές του επαγγελματισμού, απερίσκεπτος με ελάχιστο σεβασμό στα “θέλω” του προπονητή, ένας αμετανόητος chucker για τον οποίον το “Εγώ” παίρνει θέση μπροστά από το “Εμείς”. Ένας παίκτης φοβερά ταλαντούχος, ο οποίος όμως δεν μπορεί να μεγιστοποιήσει ούτε το προσωπικό του ταλέντο στο ομαδικό πλαίσιο, αλλά και – ιστορικά – αδυνατεί να ανεβάσει το πάτωμα της ομάδας με τις ατομικές του ικανότητες.
Γι’ αυτό και είναι ακόμα καλύτερο το γεγονός πώς ο Michael Beasley σκότωσε τους Spurs στην έδρα τους με ένα ανελέητο iso-ball στο δεύτερο ημίχρονο, με πρέζες από καλό διάβασμα της άμυνας και κρίσιμα defensive plays που δεν τον χαρακτηρίζουν.
H επιστροφή του D-Mo
Η σχέση Motiejunas – Rockets είναι ένα από τα πιο αδιάφορα και ανέλπιστα storylines των τελευταίων ετών στο NBA. Ο Λιθουανός τσεκάρει σχεδόν όλα τα κουτάκια του Daryl Morey, έχει αποδείξει τη χρησιμότητά του ως ένας undervalued και ευέλικτος ψηλός με πολύπλευρο skillset, έχει κάνει μια εξαιρετική σεζόν, κι όμως κάτι έχει χαλάσει, κάτι που έθεσε τον D-Mo εκτός ομάδας και διέλυσε την αξία του, φέρνοντας τον Morey σε μια σπάνια κατάσταση, να μην έχει δηλαδή μεγιστοποιήσει την αξία ενός asset του.
Παρότι δεν έχασε καμία σεζόν, και πέρσι έπαιξε μέχρι και στα playoffs, ο Motiejunas μοιάζει τελείως ξεχασμένος, ανάμεσα στο ακυρωμένο περσινό trade και στην αχρησία του φέτος. Οι Pelicans, σε μια δίνη αναζήτησης παικτών να πλαισιώσουν τον Anthony Davis πριν ξενερώσει τελείως, του έδωσαν την ευκαιρία να αναγεννήσει την καριέρα του, καθώς θα επανέρχεται σε game shape. Το δράμα της υπόθεσης, βέβαια, είναι ο ξεριζωμός του από το Houston και κυρίως τους announcers των Rockets. Το “D-Mo with the Three-Mo” ίσως να είναι κάτι που μόνο αυτοί οι υπέροχα βλαμμένοι τύποι μπορούν να υποστηρίξουν, οι ίδιοι που λέγανε λάγνα στον αέρα “Del-fine-o” σχολιάζοντας την εμφάνιση του Αργεντίνου swingman, προκαλώντας εγκεφαλικά στους απανταχού ομοφοβικούς και δεν ντρέπονται να πετάνε την ατάκα “Ariza with the Threeza” on live TV1)Μόνο ο Snoop Dogg θα ήταν περήφανος για τις -eeza καταλήξεις.
Ο Motiejunas μετακόμισε λοιπόν 350 χιλιόμετρα ανατολικότερα, για να ξαναβρεθεί να συναγωνίζεται τον Terrence Jones για αγωνιστικά λεπτά, με ένα τελείως διαφορετικό προφίλ. Στο herky-jerky driving game του T-Jones απαντάει με ένα πιο αξιόπιστο τρίποντο, στο bully-ball κάτω από το καλάθι με ένα αισθητικά οργασμικό post-game και το ομορφότερο hook της λίγκας, ενώ στην άμυνα έχει το ύψος που είναι το μόνο που λείπει από τον ομόσταυλό του για να παίξει center και στερείται σχεδόν όλα τα άλλα.
Οι Pelicans, έχοντας στο ρόστερ τους Asik, Jones, Motiejunas και τον γεννημένο στο Houston Tim Frazier, μοιάζουν αλλόκοτα με το μικρό ξαδερφάκι των Rockets που κληρονομεί τα ρούχα που του μίκρυναν και τα παιχνίδια που βαρέθηκε το μεγάλο.
Ενότητα “Συστατικά“
Random Career Highs
Ο Willie Reed, διακαής πόθος μου για τον Άρη προ διετίας, βρήκε ευκαιρία μπρος στην πραγματικότητα του να είναι ο Udonis Haslem ο μόνος ενεργός “center” των Heat, και απάντησε με ένα απρόσμενο 22/18, καθιστώντας τη λέξη “απρόσμενο” μάλλον περιττή όταν μετά από τρεις μέρες ξαναπέτυχε 22 πόντους.
Οι Heat του Pat Riley κάνουν μια από τις αξιοπρεπέστερες και πιο αθόρυβες tank jobs/auditions, έχοντας πετάξει ανερυθρίαστα το “βάρος” θρύλων της ομάδας όπως ο Wade και ο Bosh, ουσιαστικά χωρίς να ανοίξει μύτη και γλιτώνοντας αριστοτεχνικά το ενδεχόμενο drama. Βρίσκονται στο 2-14 από τις 3 Δεκέμβρη, και μοιάζουν φριχτά άνετοι με αυτό. Ειδικά με τον James Johnson να παίζει WWE με μπάλα:
Eπίσης2)Να πανικοβληθούμε;;;:
Weirdest Statline
Λίγο πριν το τέλος της αναμέτρησης με τους Raptors, ο Montrezl Harrel είχε 12/12 σουτ, πλησιάζοντας το απόλυτο ρεκόρ του Gary Payton. Και 28 πόντους στο ενεργητικό του, έναν λιγότερο από το προσωπικό του ρεκόρ. Ήταν έτοιμος να μπει στο πάνθεον με τις τρεις καλύτερες επιδόσεις και να βάλει το όνομά του δίπλα στα χρυσά γράμματα του “The Glove”, τα εμποτισμένα με αλκοόλ του Vin Baker και στον Roy Hinson. Δυστυχώς αστόχησε στο επόμενο σουτ και στερήθηκε αυτή τη θέση, όπως και ένα ακόμη career high για φέτος. Έτσι ο Tony Allen παραμένει το πιο wtf όνομα της λίστας με κριτήρια 12+ προσπάθειες και 100% ευστοχία.
Στο ίδιο παιχνίδι, ο James Harden πέτυχε ένα εντυπωσιακό quadruple double. 40 πόντοι, 10 rebounds, 11 assists και 10 λάθη για τον υποψήφιο MVP. Τα δύο κλεψίματα και blocks είναι bonus.
Ο Mason Plumlee ψάχνει απεγνωσμένα το πρώτο του triple double. Στις οχτώ του μήνα έφτασε πολύ κοντά, καθώς άρπαξε 12 rebounds, έδωσε 10 τελικές πάσες αλλά σουτάροντας με ένα απογοητευτικό 4/11, έμεινε στους οχτώ πόντους απέναντι στο Detroit, πετυχαίνοντας ένα σπάνιο double-double χωρίς πόντους.
Σπάνιο αν δεν είσαι ο Draymond Green, που το έχει πετύχει τρεις φορές φέτος, ο μοναδικός άλλος πλην του Plumlee που έχει τέτοια επίδοση. Διαχρονικοί πρωταθλητές της κατηγορίας “The Jason Kidd”3)Ο νυν προπονητής των Bucks είναι εκτός συναγωνισμού με 25 τέτοια double-doubles; Ο Rajon Rondo με οχτώ τέτοια παιχνίδια, όσα και ο Mark Eaton -αλλά με blocks-, και ο Nate McMillan με έξι. Honorable mention στον Manute Bol που έχει πέντε!
Chucker of the week
Τα χρόνια έχουν πέσει βαριά στον Jamal Crawford, ο οποίος απέναντι στους Heat είχε ένα από αυτά τα ντροπιαστικά sub 10% games, ευστοχώντας μια φορά σε 12 προσπάθειες.
Η μεγαλύτερη έκπληξη, πάντως, ήταν ο συνήθως συνεπής Al Horford, ο οποίος απέναντι στους Pelicans είχε 3/18.
Και οι δύο ομάδες κέρδισαν, πάντως, παρά τις οικοδομικές εργασίες.
Ένα ταπεινό tribute στον Ben Wallace
O σύγχρονος A.C. Green του NBA, o Tristan Thompson, είχε 100% στις βολές από τις 31 Δεκέμβρη μέχρι το ξεκίνημα του παιχνιδιού έναντι των Nets στις 6/1 (ok, σε τρεις όλες κι όλες προσπάθειες). Από την τρίτη περίοδο και μέχρι τις 10/1 είχε και πάλι 100% (ok, σε οχτώ προσπάθειες). Στις δύο περιόδους που μεσολάβησαν αυτού του διαστήματος, έχασε εννέα συνεχόμενες βολές. Αυτό, δεν έχω κάτι άλλο να πω.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
Ξεχασατε και το σημαντικοτερο στο σκιαγραφημα του Μπισλι:τα βαμενα νυχια του.