Αν η ομάδα σου έχει στο ρόστερ της τον καλύτερο παίχτη του κόσμου, προέρχεται από τρεις σερί Τελικούς NBA, έχοντας κερδίσει τον έναν, και ετοιμάζεται να μπει στη σεζόν 2017-18 με το πιο γεμάτο ρόστερ της ιστορίας της, ενώ λίγο πριν την έναρξη της pre-season όλοι οι παίχτες της ομάδας συγκεντρώνονται από μόνοι τους για να προπονηθούν και φωτογραφίζονται χαρούμενοι, μάλλον είχε ένα όμορφο και ήρεμο καλοκαίρι, σωστά;
S q u a d.
(via Richard 👻) pic.twitter.com/SkY7lhViyq— Cleveland Cavaliers (@cavs) September 21, 2017
Εχμ… Τα πράγματα στο Cleveland δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι στην οff-season του 2017…
Καλοκαιρινός Σχεδιασμός
“One Crazy Summer” ήταν ο τίτλος μιας χαζορομαντικής ταινίας του ’86 με τον 20χρονο τότε John Cusack και την λίγο μεγαλύτερή του Demmy Moore, που είναι τόσο απαράδεκτα προβλέψιμη όσο φαντάζεστε. Παρόλα αυτά, αν χρειαζόταν να αναπαραστήσουμε τους διαλόγους που έλαβαν χώρα πρόσφατα στο Ohio των Η.Π.Α., μάλλον θα επιλέγαμε κάτι καλλιτεχνικά ακόμα χειρότερο:
“-Τι εννοείς καλοκαιρινός σχεδιασμός Βίρνα;”
“-Αυτός που ο GM της ομάδας μας φροντίζει να κάνει τις κατάλληλες κινήσεις, ώστε να γίνουμε καλύτεροι, χωρίς οι κινήσεις αυτές να αναστατώσουν το υπάρχον δυναμικό της ομάδας, προπονητές και παίχτες, Γιάγκο.”
“-Αυτό είναι καλοκαιρινός σχεδιασμός Βίρνα;”
“-Ναι, αυτό είναι καλοκαιρινός σχεδιασμός Γιάγκο.”
“-Ε, δεν είχαμε τέτοιον Βίρνα.”
“-Πως γίνεται να μην έχουμε καλοκαιρινό σχεδιασμό Γιάγκο; Τι έκανε ο GM μας το καλοκαίρι Γιάγκο;;”
“-Ούτε GM είχαμε το καλοκαίρι Βίρνα…”
“-…”
Όσο σωστά τα έκαναν όλα στους Τελικούς του 2017 οι Cavaliers -αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό-, τόσο λάθος τα έκαναν όλα στην off-season, αλλά με έναν πραγματικά μαγικό τρόπο, ίσως η έναρξη της σεζόν τους βρίσκει με το πιο πλήρες ρόστερ της ιστορίας τους. Στα χαρτιά τουλάχιστον.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη χρονολογική τους σειρά.
Το τελευταίο παιχνίδι των Τελικών του 2017 έλαβε χώρα στις 13 Ιουνίου στο Oakland, με τους Cavaliers να χάνουν τον Τίτλο.
Λίγες μόλις μέρες μετά, ο ιδιοκτήτης της ομάδας, Dan Gilbert, δηλώνει πως είναι πολύ ικανοποιημένος με την πορεία του οργανισμού και δεν βλέπει μεγάλες αλλαγές το καλοκαίρι που θα ακολουθούσε1)“Επική ειρωνεία” το λέγαμε στα ομηρικά έπη αυτό, το ακριβώς αντίθετο της “προοικονομίας”.. Οι δύσπιστοι, βέβαια, θυμόντουσαν πως το καλοκαίρι του 2016, μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, το συμβόλαιο του Lue είχε ανανεωθεί, ενώ αυτό του GM της ομάδας, του Griffin, όχι.
Συνεπής στα λόγια του στη μεγαλομανία του και την παρεμβατικότητά του, με το draft να ακολουθεί στις 22 Ιουνίου, μια ημερομηνία κρίσιμη για όλη τη λίγκα συνολικά, αλλά και κάθε ομάδα ξεχωριστά, μιας και μιλάμε για ένα τρομακτικά βαθύ draft πρωτίστως, αλλά και με τις μισές και πλέον ομάδες να έχουν δηλώσει πρόθεση για μεταγγραφικές κινήσεις πριν ή κατά τη διάρκεια αυτού, ο Dan Gilbert τερματίζει πρόωρα το συμβόλαιο του GM της ομάδας, David Griffin, στις 19 Ιούνη!
Την επόμενη ημέρα ξεκινάνε συζητήσεις με τον παλαίμαχο Chauncey Billups, συζητήσεις που θα κρατήσουν κοντά τρεις εβδομάδες μέχρι να αποβούν ατελέσφορες, γιατί “εντάξει μωρέ, καλοκαιράκι είναι, δεν κινείται και τίποτα…”.
Τη νύχτα του draft που ακολουθεί, οι φήμες που διαδίδονται αναφέρουν πως οι Cavs βρίσκονται κοντά σε συμφωνία για την απόκτηση του Paul George, με τον Kevin Love να πηγαίνει στους Nuggets, από τους οποίους οι Pacers θα αποκτούσαν τον Garry Harris και ενδεχομένως και τον Faried. Η -εύλογη- δυσκολία των Nuggets να αποχωριστούν τον Harris χαλάει τη μεταγραφή. Παρόλα αυτά, στα αξιοσημείωτα της βραδιάς είναι το γεγονός πως στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αναπάντεχα για τη λίγκα, βρισκόταν και το όνομα του Kyrie Irving.
Η -διαρκώς αυξανόμενη- τρέλα κάθε ΝΒΑικής off-season ξεκινά επίσημα την 1η Ιούλη με το July Moratorium και την (επίσημη) έναρξη συμφωνιών με παίχτες. Σε ένα από τα πιο απίθανα καλοκαίρια, από άποψη μετακινήσεων αστέρων, οι Cavs μπαίνουν χωρίς GM. Παρόλα αυτά, στις 2 Ιούλη ανακοινώνουν την τριετή ανανέωση του 36χρονου Kyle Korver, ενώ ακολουθούν οι ανακοινώσεις του ισότιμα χρήσιμου με παγοκύστη στην Ανταρκτική, Jeff Green, και των -πρώην- καλαθοσφαιριστών Jose Calderon και Derrick Rose, για να καλύψουν το κενό κάτω από το σεντόνι που έκανε το φάντασμα στη θέση του PG ο Derron Williams. Και οι τρεις υπογράφουν veteran minimum συμβόλαια. Yeah! Εξαιρετικές κινήσεις και οι τέσσερις! Να συνοδεύονταν μόνο και από τη χρονομηχανή που θα γύριζε τον κόσμο στο 2010…
Την όλη κατάσταση προς ώρας σώζει η υπογραφή του φερέλπιδα Τούρκου Osman για τρία χρόνια έναντι $ 8,32 εκατ.
Και τα προαναφερθέντα λαμβάνουν χώρα ενώ οι φήμες πως ο LeBron θα μπει στην τελευταία του σεζόν ως Cavalier, με τον “Βασιλια” να αρνείται να προβεί σε οποιαδήποτε επιβεβαίωση ή διάψευση σχετικά, γεγονός που λειτουργούσε -και λειτουργεί- ως έμμεση επιβεβαίωση εν τέλει. Το γεγονός πως περνάει το καλοκαίρι του στο L.A., πως εκεί μένει πλέον μόνιμα η οικογένειά του και πως εκεί πάνε σχολείο τα παιδιά του, πως εκεί είναι η βάση των επιχειρήσεών του και πως εκεί θέλει να δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά, στα πλαίσια του προτύπου των Magic και Jordan, ενώ ετοιμάζει και δυναμική είσοδο στη showbiz, με την κινηματογράφιση του Space Jam II, μάλλον δεν βοηθάνε το ενδεχόμενο να μην υπογράψει στους Lakers το καλοκαίρι του 2018, ε;
Η αλήθεια είναι πως ο Ιούλης του 2017 είχε στην εκεί πλευρά του Ατλαντικού περισσότερα άρθρα και podcasts αναφορικά με το ποιοι θα είναι συμπαίκτες του LBJ στους Lakers το 2018, παρά ποιοι θα είναι οι αντίστοιχοί στο Cleveland τη σεζόν που ξεκινά…
Και μέσα σε αυτό το όμορφα στημένο σκηνικό, έχοντας ενδιαμέσως γνωστοποιηθεί και το γεγονός πως συμπεριλήφθηκε σε συζητήσεις για trade κατά το draft, διαρρέει στις 19 Ιούλη η φήμη πως ο Kyrie επιθυμεί trade σε μία ομάδα εκ των Spurs, Knicks, Wolves, Heat. Οι φήμες λένε πως θέλει να επικεντρωθεί στο μπάσκετ, κι όχι να παίξει ρόλο κομπάρσου στην ετήσια παράσταση “Μένει ή όχι ο LeBron στο Cleveland, θα τον αποθεώνουμε όλη τη σεζόν για τον Τίτλο και τους Τελικούς ή θα τον χιουγάρουμε που ξαναφεύγει;” που είχε ήδη ξεκινήσει. Παράλληλα, τα δημοσιεύματα αναφέρουν πως οι μεταξύ τους σχέσεις -αλλά και με το σύνολο της ομάδας- δεν είναι στο καλύτερο σημείο τους. Φήμες που στο σύνολό τους επιβεβαιώθηκαν.
Και κάπου εκεί ο Gilbert θυμάται πως έχει μια μικρή εκκρεμότητα, “κάτσε να δεις ποια είναι… Α, ναι, να πάρουμε έναν GM ρε παιδιά!” και ανακοινώνει στις 24 Ιούλη την προαγωγή του Koby Altman στη θέση του General Manager της ομάδας. Μία ημερομηνία κατά την οποία το 95% των rosters των υπόλοιπων ομάδων έχουν ήδη οριστικοποιηθεί.
Το μεγάλο “μπαμ”, ωστόσο, γίνεται στις 22 Αυγούστου και είναι πολύ εντυπωσιακότερο του κάθε διοφορετικού ως τότε φημολογούμενου, όταν κυκλοφορεί η -μη επίσημη ακόμα- είδηση της ανταλλαγής του Kyrie Irving στους Celtics, και όχι σε κάποια από τις τέσσερις των προεπιλογών του, έναντι των Isaiah Thomas, Joe Crowder, Ante Zizic, αλλά και του unprotected 1st round pick των Nets για το draft του ’18. Ο ενθουσιασμός είναι διάχυτος και στις δύο ομάδας, καθώς πέραν του ιστορικού του γεγονότος πως πρώτη φορά λαμβάνει χώρα στη λίγκα trade μεταξύ των δύο αντιπάλων σε τελικούς περιφέρειας, και οι δύο εξυπηρετούν τόσο τους άμεσους, όσο και τους μεσοπρόθεσμους, στόχους τους.
Συγκεκριμένα για τους Cavs που μας αφορούν στο παρόν κείμενο, ο δυσαρεστημένος Kyrie αποχωρεί, πριν την έναρξη του training camp και την αμηχανία στο σύνολο της ομάδας που η εκεί παρουσία του θα έφερνε, και τα ανταλλάγματα είναι πολύ περισσότερα από ό,τι κανείς θα περίμενε για παίχτη που έχει δηλώσει την επιθυμία του να φύγει, επιθυμία που η δημοσίευσής της συνήθως ρίχνει την αξία του παίχτη, όπως χαρακτηριστικά είδαμε να συμβαίνει με τον Paul George και τα δύο τσουβάλια πατάτες με τα οποία ανταλλάχτηκε.
Στα ανταλλάγματα έρχεται ένας παίχτης που τελείωσε ψηλότερά του σε απόδοση τη σεζόν, ο Isaiah Thomas (PER 26,5 έναντι 23), όντας ο δεύτερος μέλος των All NBA teams (συγκεκριμένα στη δεύτερη), διάκριση που ο Kyrie ποτέ ως τώρα στην καριέρα του δεν έχει κατάφερει, σε ένα μάλιστα -αν και expiring- εξαιρετικό συμβόλαιο για την αξία του, αξίας $ 6,3 εκατ., ένας 3&D παίχτης που μπορεί να βοηθήσει άμεσα την ομάδα, και δη μαρκάροντας παίχτες που θα απαλλάσσει τον LeBron από την επιπλέον καταπόνηση, όπως (“τυχαία” αναφέρεται…) ο Durant, o Jae Crowder, σε ένα ακόμα πιο εξαιρετικό συμβόλαιο, των τριών εναπομείναντων χρόνων έναντι $ 22 εκατ., αλλά και ο φέρελπις Zizic και το pick των Nets του 2018, ένα pick που μπορεί να φτάσει ως και το #1. Ανάλογα δε, με τους στόχους της σεζόν 2018-19, οι Cavs θα μπορούν να επιλέξουν αν θα πληρώσουν ακριβά τον Thomas ή όχι, καθώς μέσω του trade έλαβαν και τα Bird Rights του, που τους δίνουν πλεονεκτική διαπραγματευτική θέση έναντι των υπόλοιπων ομάδων.
Επιπρόσθετα, το pick των Nets και η χρήση που θα γίνει σε αυτό, δίνει ένα επιπλέον διαπραγματευτικό leverage στο front office της ομάδας έναντι του LeBron μες στη χρονιά: αν ο LeBron αρχίσει και φέτος την γκρίνια “βελτιώστε την ομάδα, δεν είμαστε αρκετά ανταγωνιστικοί”, όπως έκανε διαρκώς πέρσι, θα του πουν “δεσμεύσου πως μένεις και δίνουμε το pick για παιχταρά”. Αν δεν το κάνει, θα του πουν “συγγνώμη μάστορα, αλλά αφού εσύ κουνάς μαντήλι το καλοκαίρι, εμείς πρέπει να κοιτάξουμε και την επόμενη μέρα, όχι μόνο το σήμερα”. Σατανικό!
Τέλος, με την κίνηση αυτή οι Cavs καταφέρνουν να ρίξουν το salary τους κοντά στα $ 8 εκατ., αλλά και επιπλέον πληρωτέα κοντά στα $ 30 εκατ. από τους οφειλόμενους φόρους, καθώς ήταν ήδη πολύ ψηλότερα του tax line.
Στον αντίλογο, βέβαια, υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα επίσης. Ο Isaiah Thomas προέρχεται από μία σεζόν που τα έδωσε όλα κυριολεκτικά για τους Celtics, παίζοντας από τον Φλεβάρη και μετά τραυματίας, παίζοντας μετά τον θάνατο της αδερφής του, έχοντας αναπτύξει μία εξαιρετική σχέση με το κοινό της Βοστόνης. To trade τον βρίσκει σοβαρά τραυματισμένο, με τις πληροφορίες από το U.S. να λέμε πως δύσκολα θα παίξει πριν το 2018, αλλά και τότε να μην είναι δεδομένο πως θα προλάβει τον Γενάρη. Το γεγονός αυτό από μόνο του ρίχνει αρκετά την αξία του Thomas, μιας και πλέον δεν μιλάμε για την τελευταία σεζόν του συμβολαίου του, αλλά για έναν ολιγόμηνο δανεισμό, με άγνωστη και την αγωνιστική του κατάσταση στην επιστροφή του. Άρα ουσιαστικά δεν ανταλλάσεται ο IT της σεζόν 2016-17, αλλά μια ριψοκίνδυνη εκδοχή του.
Επιπλέον, το pick των Nets, όπως αναλυτικά παρουσίασε ο Λουκάς στο preview των Celtics, με τη βελτίωση των ίδιων, αλλά και το tanking mode πολλών άλλων ομάδων της Ανατολής, αναμένεται να είναι πιο κοντά στο #10, παρά το #1. Και το συγκεκριμένο “μηδενικό” που τις διαφοροποιεί κάνει τρομακτικά μεγάλη και σημαντική τη διαφορά των θέσεων και του διαθέσιμου ταλέντου.
Σημαντικό να αναφερθεί εδώ πως τον Durant δεν μπορεί να τον σταματήσει ούτε ο LeBron (όπως αποδείχθηκε), ούτε κανένας. Οπότε το “ο Crowder θα μαρκάρει τον Durant και θα ξεκουράζει τον LeBron” να συμφωνήσουμε πως είναι εντελώς διαφορετικό από το “θα μαρκάρει αποτελεσματικά τον Durant και ο LeBron θα έχει το κεφάλι του ήσυχo”, έτσι; Το δεύτερο δεν θα συμβεί.
Τέλος, φήμες από τη Βοστόνη αναφέρουν πως κι ο Zizic συμπεριλήφθηκε στο trade γιατί η κατάσταση στην οποία εμφανίστηκε ήταν πολύ χειρότερη της αναμενόμενης, και ειδικότερα το σουτ του, το οποίο ήταν κακό από οποιοδήποτε range, οπότε ήθελαν να τον δώσουν όσο το hype για αυτόν ήταν ψηλό και πριν εμφανιστεί στο παρκέ και πέσει η αξία του. Αν και κατά πόσο αυτό ισχύει θα φανεί σύντομα.
Όλα τα παραπάνω, και ιδίως ο τραυματισμός του Thomas, σε μία μάλλον αναιτιολόγητα καθυστερημένη ανάγνωση των δεδομένων από πλευράς front office Cavs (ποιος αληθεια σοκάρεται;), προκάλεσαν έναν εκνευρισμό που καθυστέρησε την ολοκλήρωση του trade κατά οχτώ ημέρες. Μετά από μια σειρά από μουτράκια, γκρίνια και “θα κρατήσω την ανάσα μου μέχρι να σκάσω” στάση, ένα pick δεύτερου γύρου 20202)Στην πιο “χέστηκε η φοράδα στ’αλώνι” για όλον αυτόν τον ντόρο που μεσολάβησε κίνηση που θα μπορούσε να συμβεί…προστέθηκε από την πλευρά των Celtics στο deal για να καμφθούν οι όποιες ενστάσεις των “Ιπποτών”. Παρόλα αυτά, το trade ολοκληρώνεται με περισσότερες δεύτερες σκέψεις και πολλά ερωτήματα και για τις δύο ομάδες από τον δημοσιογραφικό κσμο, παρά με τον αρχικό ενθουσιασμό.
Ταυτόχρονα, οι Cavs περιμένουν να δουν τι θα γίνει με το συμβόλαιο του Wade στους Bulls και την ενδεχόμενη αποδέσμευση του τελευταίου, έχοντας εκφράσει την επιθυμία να τον εντάξουν και αυτόν στον roster τους. O LeBron, ως γνωστόν, τον αγαπά (ακόμα και στην τωρινή, απαράδεκτη στυλιστικά κατάστασή, του).
Με αυτά και με εκείνα, συνεπώς, με έναν μαγικό τρόπο, μετά από όλον τον παραλογισμό που προηγήθηκε, οι Cavaliers ετοιμάζονται να μπουν με ένα γεμάτο roster στη νέα σεζόν, ένα ρόστερ που τους δίνει την πρόσθετη ευελιξία να μπορούν να κοιτούν τόσο το παρόν, όσο και το μέλλον.
Το παρόν, με το ρεαλιστικό γεγονός πως -πέρα των προβλημάτων στο PG (τουλάχιστον μέχρι να γυρίσει ο IT, αλλά και να γυρίσει κάπου κοντά στην περσινή του οργιώδη κατάσταση, προβλήματα που ο LeBron αναμένεται να καλύψει για όσο χρειαστεί)-, το roster έχει βάθος και επιλογές σε όλες τις θέσεις. Διαθέτει τόσο τα κορμιά, όσο και το τρίποντο που καμία άλλη ομάδα της Ανατολής δεν μπορεί να ανταγωνιστεί και στους δύο αυτούς τομείς τη σεζόν που ξεκινά (με τα τωρινά πάντα δεδομένα). Επιπλέον, Love (η μπασκετική, αλλά και η ανταλλακτική αξία αυτού), Thompson (το αυτό με τον Love), Crowder, Osman, Zizic και 2018 1st round Nets pick, τους εξασφαλίζουν μία εξαιρετική βάση, βάση αγωνιστική, μισθολογική, αλλά και ανταλλακτική, για να μπορέσουν να ξεκινήσουν από μία πολύ καλή αφετηρία σε περίπτωση μετά την αποχώρηση του LeBron το επόμενο καλοκαίρι. Ιδίως στην αδύναμη Ανατολή.
Αυτά οι Cavs. Εσείς, για πείτε, πως περάσατε το δικό σας καλοκαίρι; Καλά όλα;
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
){kind=link}
Αυτό που συμβαίνει με τον Λεμπρόν κατά την άποψή μου είναι ότι είναι υπερβολικά φανταστικός παίχτης σε όλους τους τομείς (και υπερβολικά εγωιστής και με την καλή και με την κακή έννοια) για το καλό της ομάδας του. Δωσ’ του μέτριους συμπαίχτες και θα τους πάει πιο μακριά απ’ ότι φαντάζεται κανείς, αλλά και πάλι είναι αδύνατον να τα πάρει όλα. Δωσ’ του καλούς συμπαίχτες και επειδή (απολύτως λογικά) θα τους επισκιάσει θα δημιουργηθούν καταστάσεις όπως αυτή με τον Κάιρι, αν έχουν κι αυτοί ανάλογο ή συγκρίσιμο εγωισμό. Στην υπερομάδα του Μαϊάμι το τρένο μπήκε στις ράγες όταν ο Γουέιντ και ο Μπος έκαναν πίσω, γιατί όταν δεν έκαναν έχασαν ένα δικό τους πρωτάθλημα. Γενικά ομάδες σαν αυτές που έχει φτιάξει ο Λεμπρόν όλα αυτα τα χρόνια ΔΕΝ κερδίζουν συνήθως. Εντάξει αν πετύχει καμιά μπόσικη ομάδα σαν την Οκλαχόμα του 2012 θα την πατήσει χάμω, αλλά τα άλλα 2 πρωταθλήματα που έχει πάρει είχαν πολύ μεγάλη δόση τύχης (και δεν εννοώ το τρίποντο του Ρέι προφανώς, εννοώ όλη αυτή την ακολουθία συμβάντων που έγιναν στα τελευταία 30” εκείνου του ματς μέχρι να φτάσουμε σε αυτή την κατάστα), συν το ότι, τι διάολο, για τον Λεμπρόν μιλάμε, το μεγαλύτερο ταλέντο που έχει υπάρξει ποτέ μετά τον Μάτζικ. Μόνο αυτοί οι δύο θα μπορούσαν ποτέ να κερδίσουν με αυτές τις ομάδες (ντάξει, είπαμε είναι GM ο Λεμπρόν, δε σημαίνει ότι είναι και καλός GM).
Όταν είσαι παίχτης σαν τον Μπατίερ, τον Τζέιμς Τζόουνς, τον Κόρβερ και άλλους μονοδιάστατους σπεσιαλίστες που είχε συμπαίχτες ο Λεμπρόν τα τελευταία χρόνια, είναι η καλύτερή σου να παίζεις με κάποιον σαν τον Λεμπρόν αλλά και η καλύτερή του του ίδιου του Λεμπρόν. Από τη στιγμή που κυριαρχεί τόσο ολοκληρωτικά στο παιχνίδι της ομάδας του, άμα του βάλεις 4 μονοδιάστατους σπεσιαλίστες από δίπλα ΚΑΙ θα κάνει παπάδες η ομάδα όταν είναι μέσα ΚΑΙ δε θα βλέπονται όσο είναι έξω, πράγμα που πιστεύω ότι επιδιώκει κι έχει δημιουργήσει ο ίδιος για να φανεί ακόμη πιο ξεκάθαρα πόσο υπερπολύτιμος είναι. Κατά τα άλλα παίχτες σαν τους προαναφερθέντες ξεκάθαρα θα δείχνουν κλάσεις καλύτεροι απ’ ότι είναι παίζοντας δίπλα στον Λεμπρόν, μεγιστοποιώντας τις δυνατότητες της εκάστοτε ομάδας του, ενώ παίχτες που μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα όπως οι σταρ συμπαίχτες που είχε όλα αυτά τα χρόνια θα χάσουν τη δυνατότητα να δείξουν όλα αυτά που μπορούν να κάνουν, δημιουργώντας έτσι μια κατάσταση υποεκμετάλλευσης των δυνατοτήτων της ομάδας (γι’ αυτό κι εγώ προσωπικά δε θεώρησα τόσο σοβαρή την απουσία του Λαβ και του Κάιρι στους τελικούς του 2015, εντάξει ίσως λίγο του Κάιρι για τα iso του απέναντι σε κλειστές άμυνες). Κάποιοι είναι πρόθυμοι να κάνουν αυτή τη θυσία για τα δαχτυλίδια, κάποιοι όχι. Κι ο Γουέιντ μην ξεχνάμε ότι πήρε το ρόλο του δεύτερου βιολιού επειδή η ακμή του Λεμπρόν συνέπεσε με την αρχή της πτώσης του, αλλιώς μπορεί να ζούσαμε ακόμη τις ωραίες εποχές που κοροϊδεύαμε τον Λεμπρόν ότι έχουμε τα ίδια πρωταθλήματα με αυτόν.
Τέλος πάντων, με το ότι ο Λεμπρον είναι υπερβολικά καλός για το καλό της ομάδας εννοώ ότι είναι ένας πολύ καλύτερος σκόρερ, πολύ δυνατότερος και πολύ λιγότερο αλτρουιστής Μάτζικ (βασικά αυτός και ο Ρόντο είναι οι πιο εγωιστικά αλτρουιστές παίχτες του γαλαξία), και το ότι είναι τόσο καλός σε όλα τον κάνει να θέλει (και να μπορεί) να τα κάνει όλα μόνος του. Αν το έβαζε στο μυαλό του να έχει πχ. 20 πόντους και 15 ασίστ μέσο όρο, πολύ άνετα θα το κατάφερνε και ίσως να μπορούσε να χτυπήσει και τους Γουόριορς και, γιατί όχι, να θεωρηθεί και ο GOAT. Αλλά ο υπερβολικός εγωισμός (που καλό είναι να υπάρχει μέχρι ένα σημείο) όσον αφορά την εικόνα του χαμηλώνει το ταβάνι της ομάδας του, αλλά σκασίλα του γιατί δε χαμηλώνει το δικό του. Ακόμη και τώρα που τους διέλυσαν οι άλλοι, όλοι αποθεώνουν τον Λεμπρόν για αυτά που έκανε στους τελικούς. Αλλά όμαδες σαν αυτές που έχει φτιάξει δε θα κερδίσουν ΠΟΤΕ τους Γουόριορς εκτός αν γαμηθεί το σύμπαν όπως το 2016. Γι’ αυτό και μένει στην ανατολή άλλωστε, γιατί ξέρει ότι έχει εξασφαλισμένη τη θέση στους τελικούς και, άπαξ και φτάσει εκεί, που ξέρεις, μπορεί να κοιμηθεί ο θεός και να κερδίσει.
Όσον αφορά το θέμα Κάιρι, παίζει να ήταν μια αντίδραση του τύπου “Έτσι κι αλλίως θα μας βιάσουν που θα μας βιάσουν πάλι οι Γουόριορς, γιατί να μην κάνω τουλάχιστον αυτό που γουστάρω; Και γιατί να εξαρτάται το πού θα παίζω αύριο-μεθαύριο από τις καύλες του Λεμπρόν;”. Υπάρχει λέει ένα πασίγνωστο ρητό που λέει ότι κανένας παίχτης δεν είναι πάνω από την ομάδα.. ε λοιπόν ο Λεμπρόν ΕΙΝΑΙ. Γι’ αυτό κάνει μονοετή συμβόλαια κάθε χρόνο, για να μπορεί με την πρώτη μαλακία να τους κωλοδαχτυλιάσει και να φύγει. Κι από μαλακίες φέτος το καλοκαίρι..
Γενικά οι περισσότεροι από τους κορυφαίους όλων των εποχών έγιναν οι κορυφαίοι επειδή ήταν τα μεγαλύτερα μουνόπανα. Δηλαδή δεν πιστεύω ότι μπορείς να ανεχτείς για πάρα πολύ να είσαι συμπαίχτης του Κόμπε, του Τζόρνταν, του Λεμπρόν κ.α.. Σίγουρα θα επωφεληθείς σε πρωταθλήματα, σε συμβόλαια κλπ. αλλά αν δεν έχεις γερό στομάχι μέχρι ενός σημείου τους αντέχεις. Οι ίδιοι που δεν ήθελαν να παίξουν με τον Κόμπε στα
τελευταία χρόνια της καρίερας του θα τον παρακαλούσαν γονατιστοί λίγα χρόνια πριν. Ο Λεμπρόν από παίχτης που πήγε να παίξει με άλλους μπας και κερδίσει έγινε ο παίχτης που ΘΕΛΟΥΝ να παίξουν μαζί του για να κερδίσουν. Τέτοιο είναι το δέλεαρ του πρωταθλήματος, αλλά όταν έχει χαθεί όπως χάθηκε τώρα για τους Καβαλίερς δε χρειάζεται να καταπιεστείς άλλο να παίξεις με αυτούς τους παίχτες.
Δατ μπίινγκ σεντ, άμα θέλει ο Λεμπρονάκος να έρθει προς LA μεριά δε θα του κάνω και το δύσκολο.
Αδερφέ πιάνεις άπειρα θέματα για να σου απαντήσω σε κάθε ένα από αυτά.
Προφανώς ο πρωταθλητισμός εξ ορισμού απαιτεί να είσαι ακραία παραπάνω ανταγωνιστικός από το συνηθισμένο. Αλλιώς δεν θα επιδίωκες μανιωδώς να είσαι ο καλύτερος.
Προσωπικά θεωρώ τον LeBron την κορυφαία μπασκετική προσωπικότητα, μαζί με τον Jabbar, και το γράφω ακριβώς έτσι στο preview των Cavs που θα βγει αύριο. Είναι ο παίχτης που άλλαξε τους όρους διαπραγμάτευσης των παιχτών και τους έβαλε στον πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως τους άξιζε. Από σκλάβους των ομάδων τους, όπως ίσχυε μέχρι αυτόν, με τη συνειδητοποίηση πως αυτοί είναι το παιχνίδι, τους έκανε ξανά πρωταγωνιστές και κύριους χειριστές της μοίρας τους. Αν ο Kyrie είπε “φεύγω” οφείλεται στο ότι ο LeBron το 2010 φεύγοντας για Miami έδειξε σε όλους τι σημαίνει ελέγχω τις τύχες μου και επιλέγω για εμένα. Είναι αυτό εγωιστικό; Σίγουρα. Αλλά είναι και απελευθερωτικό για κάθε παίχτη. Εξ ου και τα μονοετή συμβόλαια. “Κύριε σου επιστρέφω υπεραξία εκατοντάδων εκατ. και το max που μπορείς να μου δώσεις είναι το 35% του cap, ήτοι κάπου 35 εκατ. Άρα υπογράφω ετήσιο, γιατί αν δεν μου αρέσουν οι κινήσεις που κάνεις θα πάω να προσφέρω αλλού τα εκατ. που κερδίζεις από εμένα”. Κοινώς αυτό που κάνει το βρίσκω εξαιρετικό.
Δες, αν δεν το έχεις ήδη δει, το αρθράκι (χιούμορ, 5.000 λέξεις είναι) που βγάλαμε το καλοκαίρι για τις επιπτώσεις της νέας CBA σχετικά με το θέμα.
Τα υπόλοιπα, τα αγωνιστικά, θέλουν πολύ γράψιμο κι έχουμε πολλά previews ακόμα να βγάλουμε για να κάνουμε την σχετική συζήτηση από εδώ και τώρα. Αλλά θα επανέλθουμε, γιατί έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Διαφωνώ δλδ πως αυτός βάζει το ταβάνι στις ομάδες του με το στυλ του, όπως αναφέρεις.