Το παιχνίδι της εθνικής και ο θρίαμβος της απέναντι στην ομάδα του Rick Fox, αυτό το τραγούδι της Celine Dion για το soundtrack του “Τιτανικού” που ακουγόταν από τα ερτζιανά, απειλώντας να μετατρέψει το μυαλό μας σε χυλό, το τραγούδι του Bryan Adams για το soundtrack του “Ρομπέν των Δασών”, που ακουγόταν από τα ερτζιανά διαλύοντας τα νεύρα και τη ψυχική μας υγεία, ο Drake που μπορεί ευθέως να κατηγορηθεί για την βουβωνική πανώλη της μουσικής που ακούει στον ήχο “Σταν”, η αδράνεια τους, σαν δύναμη στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνας μας το 1821, μέχρι την ανάδυση του Justin Pierre James Trudeau σαν poster boy των απανταχού φιλελέδων, η σχέση μεταξύ Ελλάδας και Καναδά δεν είναι η καλύτερη διαμέσου των αιώνων. Όμως, οι σχέσεις μας με τους άσπονδούς μας φίλους θα φθάσουν στο ιστορικό μας χαμηλό το Σάββατο το βράδυ όταν τα μάτια του απανταχού ελληνισμού καρφωθούν στην σύγκρουση για τα φετινά playoffs στο Air Canada Centre, μεταξύ των Raptors και “της ομαδάρας μας”, τους Milwaukee Bucks.
Στην Regular Season
25/11: Raptors 105 @ Bucks 99
12/12: Bucks 100 @ Raptors 122
27/01: Bucks 86 @ Raptors 102
04/03: Raptors 94 @ Bucks 101
Οι Raptors αποτελούν τον κακό δαίμονα για την νεαρή ομάδα των Bucks, καθώς το Milwaukee κατάφερε να πάρει την πρώτη τους νίκη στις τελευταίες δύο σεζόν, και μόλις τη δεύτερη συνολικά την τελευταία τετραετία, όταν η κάθε μία από τις δύο ομάδες βρήκε τον εκ Νιγηρίας προερχόμενο Μεσσία της: οι Raptors των GM Ujiri, και οι Bucks τον Antetokounmpo.
Στα τέσσερα φετινά παιχνίδια η άμυνα του Milwaukee δεν έχει κατορθώσει να σταματήσει την περιφέρεια του Toronto, επιτρέποντας στους Raptors να σουτάρουν 45/103 τρίποντα, και ειδικότερα το απίθανο 46,3% (38/82) στις τρεις νίκες στους αγώνες που οι Καναδοί αγωνίστηκαν σχεδόν πλήρεις. Την ίδια στιγμή, οι δύο αστέρες του Toronto, Lowry και DeRozan, κέρδιζαν βολές εύκολα, εκμεταλλευόμενοι το κενό στη ρακέτα του Milwaukee (Xαρήκαμε για την γνωριμία John Henson), δημιουργώντας και όλα αυτά τα ρήγματα που έδιναν τα εύκολα τρίποντα στους συμπαίκτες τους.
Οι Bucks επιχείρησαν τον ίδιο αριθμό τριπόντων στους τέσσερις αγώνες, ευστοχώντας -αναμενόμενα- σε 16 λιγότερα, σουτάροντας με μόλις 28%. Η νίκη τους ήρθε εν την απουσία του Lowry, με μια σπάνια εμφάνιση του Spencer Hawes, ο οποίος έδωσε ώθηση στην ομάδα των Ελαφιών, σημειώνοντας 16 πόντους – χορηγία του προέδρου Brogdon και του κλασικά άκεφου Valanciunas, που κάτι τέτοια κάνει και είναι συνήθως θεατής στην τέταρτη περίοδο των κλειστών αγώνων.
Toronto Raptors
Η περσινή πορεία των Raptors στα playoffs, πορεία που επιστέγασε την καλύτερη χρονιά της Ιστορίας τους, παρόλο που ήταν λιγότερο αποτέλεσμα της εκπληκτικής απόδοσής τους, αλλά μάλλον τέκνο της θλιβερής κατάστασης της Ανατολής, αποτέλεσε ένα κομβικό σημείο που φαίνεται πως έχει αλλάξει τη ψυχοσύνθεση του οργανισμού.
Οι Καναδοί ξεκίνησαν ορμητικά τη φετινή χρονιά, με τον DeRozan να οδηγεί σε ομαδικά seppuku τους συμμετέχοντες του Sloan Conference, ενώ ήταν πρώτος σκόρερ της λίγκας, παίρνοντας αυτά τα σουτ από το midrange που κάνουν “τζιζ” για τους moneyballers, και τον Lowry να ηγείται μιας second unit που έκανε τη διαφορά για την ομάδα του Dwane Casey. Λίγο οι τραυματισμοί και η κούραση, το Toronto ξεφούσκωσε ελαφρώς στη συνέχεια, και τότε ήταν που ανέλαβε δράση “ο Σατανάς των Γραφείων”, ο Masai Ujiri, που έλυσε το κενό της ομάδας στα forwards. Συνειδητοποιώντας πως με τον Siakam βασικό οι Raptors ξεκίναγαν κάθε αγώνα με τέσσερις παίχτες και πως ο Sullinger ήταν παλαίμαχος ετών 24, έκανε τις πιο καθοριστικές κινήσεις στο trade deadline φέρνοντας στον Βορρά τους Serge Ibaka και P.J. Tucker. Στο Toronto έμαθαν να ζουν και χωρίς τον Lowry, κάνοντας στο φινάλε της σεζόν επίδειξη του αξιοθαύμαστου βάθους τους, και πλέον μπαίνουν στα playoffs ως τρίτοι στην Ανατολή, αλλά έχοντας κάνει all-in σαν η μεγαλύτερη απειλή να στερήσει από τον “Βασιλιά” τον έβδομο συνεχόμενο Τελικό του.
Γιατί θα περάσουν
Οι Raptors μπορεί να μην έχουν κάνει -βάσει ρεκόρ- την καλύτερή τους χρονιάς φέτος, αλλά πρώτη φορά μπαίνουν στα playoffs απαλλαγμένοι από τα συμπλέγματα του παρελθόντος και είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα, διεκδικώντας την πρόκριση μέχρι τον Τελικό. Tο roster της ομάδας έχει απύθμενο βάθος, και -για την ακρίβεια- έχουν ομολογουμένως τον καλύτερο πάγκο του ΝΒΑ, έχοντας παράλληλα καλύψει το κενό που έχασκε τόσα χρόνια στο power forward (και το center, μιας που ο Casey δεν εμπιστεύεται τον Valanciunas στα τέταρτα δωδεκάλεπτα).
Η επίθεση τους είναι πιο αποτελεσματική από κάθε άλλη χρονιά. Οι DeRozan και Lowry κερδίζουν και ευστοχούν σε βολές με χαρακτηριστική ευκολία, χτυπώντας τους αντιπάλους στην καρδιά της άμυνας, δίχως να ανοίγουν τον ρυθμό ή να βασίζονται σε ποσταρίσματα. Ταυτόχρονα, οι δύο stars της ομάδας είναι πιο εύστοχοι από ποτέ, παίρνοντας προσπάθειες που θα έμοιαζαν απαράδεκτες για οποιουσδήποτε άλλους παίκτες. Η δυνατότητα να σκοράρουν με isolation δίνει στους Raptors πόντους απέναντι σε δύσκολες άμυνες, όταν η ομάδα κολλάει. Παράλληλα το βάθος τους τούς επιτρέπει να κατεβάζουν εξαιρετικά second units που κερδίζουν διαφορές όταν οι αντίπαλοι ξεκουράζουν τους βασικούς τους, και τους δίνει μια φοβερή ευελιξία, ευελιξία που τους επιτρέπει να προσαρμόζονται σε ό,τι σχήμα παρατάξουν οι αντίπαλοι στο παρκέ.
Το πιο σοκαριστικό στατιστικό για το Toronto, όμως, όπως παρατήρησε ο Sekou Smith, είναι πως πρόκειται για την ομάδα με το καλύτερο +/- στις τελευταίες περιόδους σε όλο το ΝΒΑ, και αυτό καθώς σκοράρουν κατά μέσο όρο 13 πόντους ανά 100 κατοχές περισσότερους από τους αντιπάλους τους1)Για σύγκριση οι τρίτοι Spurs είναι μόλις 4,5 στο +/-.. Τότε κατεβάζουν και τη δικιά τους “line-up of death”, με τους Lowry-Joseph-DeRozan-Tucker-Ibaka, μια πεντάδα με τρεις δημιουργούς και δυο ψηλούς που μπορούν να αλλάζουν σε κάθε screen. Το Toronto με την προσθήκη των Tucker και Ibaka τον Φλεβάρη έχει μια σειρά από εξαιρετικούς αμυντικούς (τους προαναφερθέντες, μαζί με τους Carroll, Joseph, Lowry και Powell) που μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα σε κάθε υπεράνθρωπο παίκτη που θα βρουν απέναντί τους.
Γιατί θα αποκλειστούν
Και έφτασε πάλι αυτή η εποχή του χρόνου, που η Περσεφόνη γυρνάει στον Άδη, αυτός ο μήνας που η Σταχτοπούτα από τον Καναδά ξαναφοράει τα κουρέλια, και η επίθεση των Πτερόσαυρων μεταμορφώνεται, από άμαξα που την τρέχουν αφηνιασμένα άλογα, σε κολοκύθα που την σέρνουν ποντίκια.
Μόλις φθάσουν τα playoffs κάθε χρόνο αποκαλύπτεται και η επιθετική ένδεια της ομάδας του Dwane Casey και ξαφνικά τα p’n’r του Lowry αντιμετωπίζονται πιο εύκολα από μια συμπαγή άμυνα, που ρισκάρει τα ελεύθερα σουτ με σοφία, ενώ τα isolations του DeRozan θυμίζουν Kobe, αλλά αυτόν τον Kobe της περιόδου 2015-16, όταν και βοηθούσε σε ένα σατανικό σχέδιο τους Lakers να κάνουν tanking, βυθίζοντάς τους στη βαθμολογία, ένα τούβλο τη φορά.
Για τρεις συνεχόμενες χρονιές όταν μπαίνει η άνοιξη παρακολουθούμε την επίθεση του Toronto να καταρρέει απέναντι στις πιο σφιχτές άμυνες των playoffs και τους Raptors να παλεύουν να σκοράρουν εκτελώντας κατά κύριο λόγο εναλλάξ isolations από τους δύο stars τους2)και παίζεις πολύ isoball, όταν ο Lou Williams φθάνει στο σημείο να λέει ότι το παρακάνεις που νομίζεις πως φοράνε την κόκκινη κορδέλα του καμικάζι και κυνηγάνε ένα ηρωικό και ένδοξο θάνατο.
Τα στατιστικά είναι ενδεικτικά:
| Πόντοι ανα Παιχνίδι | Ποσοστό Σουτ | Ποσοστό Τρίποντα | ||
|---|---|---|---|---|
| 2013-14 | Κανονική Διάρκεια | 101,3 | 44,5% | 37,2% |
| Playoffs | 96,1 | 44,1% | 31,3% | |
| 2014-15 | Κανονική Διάρκεια | 104 | 45,5% | 35,2% |
| Playoffs | 96,3 | 41,6% | 30% | |
| 2015-16 | Κανονική Διάρκεια | 102,7 | 45,1% | 37% |
| Playoffs | 93,4 | 42,1% | 29,8% |
Η άμυνα του Milwaukee μπορεί να έδωσε πολλά ελεύθερα σουτ στα παιχνίδια της κανονικής περιόδου, αλλά με την προσθήκη του Middleton -που θα παίξει πάνω στον DeRozan-, και τους Brogdon και Delly να κυνηγάνε τον όχι απόλυτα έτοιμο μετά τον τραυματισμό του, Lowry, και τον Γιάννη σε ρόλο λίμπερο, μπορεί να κλειδώσει μια προβλέψιμη επίθεση σαν κι αυτή του Toronto και να τους υποχρεώσει στις προβλέψιμες επιθέσεις που μας συνηθίζουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή, χαμηλώνοντας αρκετά το σκορ για μία έκπληξη.
X-Factor
Ο P.J. Tucker ήταν το κερασάκι στην τούρτα της οικοδόμησης ενός ιδανικού ρόστερ σε αυτό το masterclass που παραδίδει τα τελευταία χρόνια στον Καναδά ο Masai Ujiri. Ανάμεσα στα πυροτεχνήματα της αποχώρησης του Boogie από το Sacramento δεν ήταν και η πιο εντυπωσιακή μεταγραφή του Toronto στο trade deadline, καθώς αυτή του Ibaka -που κάλυψε το κενό στην frontline των Καναδών- ακούστηκε περισσότερο, αλλά μάλλον ήταν η πιο καθοριστική για την έκβαση των φετινών playoffs. Όντως ο πρώην παίκτης του Άρη δεν ακούγεται ιδιαίτερα, αλλά η απόκτησή του στα μουλωχτά από τους Raptors ήταν η μεταγραφή που όλοι οι διεκδικητές του Τίτλου θα εύχονται να είχαν κάνει.
Συγκλονιστικός αμυντικός, ικανός να κλειδώσει τον οποιόνδηποτε αντίπαλο (παίζει ένα παιχνίδι με τη Νέα Ορλέανη στην αρχή της σεζόν που κάνει τον Anthony Davis να ξυπνάει κάθιδρος μέχρι και σήμερα) είναι ο ιδανικός ρολίστας που μπορεί να αλλάξει την υφή μίας ομάδας γεμίζοντάς την με σκληράδα και τσαμπουκά. Ο Γιάννης θα είναι ο καλύτερος παίκτης της σειράς, αλλά ο Tucker θα είναι αυτός που θα κληθεί να τον καθηλώσει σε γήινες εμφανίσεις. Και όταν ο Delly κάνει κάποιον από τους συνηθισμένους του τσαμπουκάδες, ο Tucker θα είναι εκείνος που θα τον στείλει με την πλάτη στο παρκέ.
Milwaukee Bucks
Η φετινή σεζόν δεν ξεκίναγε με τις καλύτερες προοπτικές για την ομάδα της πολιτείας του Wisconsin. Ο ανατριχιαστικός τραυματισμός του Middleton στερούσε από την ομάδα τον δεύτερο καλύτερο παίκτη που συμπλήρωνε ιδανικά τον αστέρα της, τον Γιάννη Antetokounmpo. Το rotation στο center ήταν προβληματικό, καθώς η ομάδα είχε βρεθεί να πληρώνει συνολικά $ 45 εκατ. για τις μετριότητες των Henson και Plumlee, αλλά και τον Monroe που βρισκόταν με το ένα πόδι έξω από την πόρτα. Στον άσσο θα ξεκίναγε ο φιλότιμος -πλην μέτριος- Delly, ενώ ο πάγκος ήταν γεμάτος με βετεράνους, που το μόνο που ήξεραν ήταν να σκοράρουν, αλλά και πάλι μόνο όταν ήταν στα φεγγάρια τους, όπως κάνουν οι Teletovic, Beasley, και Terry. Στο draft η ομάδα είχε τολμήσει να επαναλάβει τη ζαριά που είχε ρίξει με τον Αντετοκούνμπο, επιλέγοντας τον αγνώστου ηλικίας Thon Maker.
Ε, λοιπόν τίποτα από αυτά δεν είχε σημασία. Ο “Greek Freak” ξεπέρασε το όρια του μύθου και έκανε μία χρονιά την οποία θα διηγούμαστε μετά από χρόνια και θα ακουγόμαστε σαν μυθομανείς γεροξεκούτηδες. Τα στατιστικά του επιτεύγματα είναι μοναδικά για την Ιστορία του αθλήματος, μιας και έγινε ο πρώτος αθλητής του ΝΒΑ που τελείωσε την regular season όντας στην πρώτη 20άδα και των πέντε βασικών στατιστικών κατηγοριών, ήτοι των πόντων, των rebounds, των assists, των κλεψιμάτων και των κοψιμάτων. Αλλά και πάλι τα επιτεύγματά του ωχριούν μπροστά στην συλλογική έκσταση που δημιουργεί αβίαστα το παιχνίδι του. Η εξωπραγματική χρονιά του Γιάννη, σε συνδυασμό με τον πιο μεστό -μέχρι τον τραυματισμό του- Jabari που βρήκε τον ρόλο του σαν υπερσκόρερ, την αποκάλυψη του Malcolm Brogdon, που έδωσε σταθερότητα στον άσο, και την αποδοχή του Monroe στον ρόλο του έκτου παίκτη, κράτησαν τους Bucks σε τροχιά playoffs. Η επιστροφή του Middleton μετά το All Star game βοήθησε την ομάδα να ξεπεράσει την απουσία του Jabari που τραυματίστηκε στο παιχνίδι της επιστροφής του πρώτου, και με ένα εξαιρετικό ντεμαράζ στην τελική ευθεία, έδωσε στο Milwaukee την επιστροφή στα playoffs.
Γιατί θα περάσουν
Οι Bucks, με την επιστροφή του Middleton και την καθιέρωση των δυο rookies στην πεντάδα, του ιδανικού συμπληρωματικού παίκτη στην περιφέρεια, Brogdon, και του Maker, που επιτρέπει στον Monroe να αγωνίζεται κυρίως απέναντι σε αναπληρωματικές πεντάδες, έχουν αρχίσει να βρίσκουν ρυθμό στην ιδανική περίοδο της χρονιάς. Οι επιδόσεις τους δεν έχουν αλλάξει δραματικά, αλλά πλέον τελειώνουν δυναμικά τα κλειστά παιχνίδια και έχουν αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που τους καθιστά επικίνδυνη ομάδα στα playoffs.
Η άμυνα έχει δυναμώσει και, ενώ δεν είναι ακόμη αρκετά καλή απέναντι σε ομάδα με πραγματικά καλή κυκλοφορία της μπάλας, μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα, πνίγοντας μια προβλέψιμη επίθεση όπως αυτή των Raptors. Αν και εφόσον οι Raptors ξανακυλήσουν στις συνήθειες τους και προσπαθήσουν να πάρουν τη σειρά με ατομικές ενέργειες των δύο αστέρων τους, τότε θα συναντήσουν μπροστά τους το τοίχος με τα χέρια που θα σχηματίσουν οι Bucks. Με τους Brogdon, Middleton και Giannis είναι ικανοί να κρατήσουν την επίθεση των Καναδών σε χαμηλές επιδόσεις και, εφόσον κατορθώνουν να μένουν μέσα στα παιχνίδια, τότε ο Γιάννης έχει τη δυνατότητα να κυριαρχήσει και να πάρει την ομάδα από το χέρι, σπρώχνοντάς την προς τη νίκη.
Γιατί θα αποκλειστούν
Με 94,5 κατοχές ανά παιχνίδι η επίθεση των Bucks παίζει σε έναν απελπιστικά αργό ρυθμό. Αν μάλιστα αφαιρέσουμε τους αιφνιδιασμούς που τρέχουν, ως αποτέλεσμα του διασκελισμού του Γιάννη, και της αστείρευτης ενέργειας του Jabari (R.I.P.), τότε μιλάμε για την πιο αργόσυρτη ομάδα του ΝΒΑ. Παίζοντας σε αυτόν τον ρυθμό και με την εκτέλεση στο μισό γήπεδο να μην είναι ακριβώς εμπνευσμένη, μιας και στηρίζεται πρωτίστως στα κέφια του Greek Freak και το post παιχνίδι του Monroe, συνεπικουρούμενη από μερικά πρόσφατα iso του Middleton, οι Bucks ετοιμάζονται να πέσουν ακριβώς στις δαγκάνες της άμυνας του Toronto, που διαθέτει το καλύτερο καρέ αμυντικών στα forwards με τους Tucker, Carroll, Ibaka και Powell, ένα καρέ ικανό να κρατήσει την ομάδα του Jason Kidd σε απαγορευτικά σκορ για τη νίκη.
Παράλληλα, το πρόβλημα στην καρδιά της άμυνας των Bucks3)Γιατί να μην δοκιμάσουν να ξαναπάρουν τον Sanders τώρα που έμεινε ελεύθερος; Στο ίδιο ρόστερ με τον Beasley τι χειρότερο μπορεί να συμβεί;! μπορεί να επιτρέψει στους DeRozan και Lowry να φθάσουν εύκολα στο καλάθι, και μέχρι που μπορεί να γίνει αιτία για την εξιλέωση του Λιθουανού για τις προσδοκίες που ούτε φέτος δικαίωσε.
X-Factor
Ο Khris Middleton καλείται να κυριαρχήσει και στις δύο πλευρές του γηπέδου απέναντι στον DeMar DeRozan, αν και λογικά ο Dwane Casey θα κρύψει τον all star του πάνω στον Snell, αφήνοντας τους DeMarre Caroll και Norman Powell να κυνηγήσουν τον swingman του Milwaukee, που θα κληθεί να σκοράρει μέσω isolation και ποσταρισμάτων στις στιγμές που θα κολλάει η επίθεση της ομάδας του. Παράλληλα, ο Middleton θα πρέπει να κρατήσει τον DeRozan μακριά από τη γραμμή των βολών και να τον ωθήσει σε ένα ρεσιτάλ τούβλων από μέση απόσταση.
Αλλά το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στον Greg Monroe. Στην αρχή της χρονιάς το Toronto κατέστρεφε ολοκληρωτικά τα second units των αντιπάλων με μια πεντάδα που την αποτελούσαν ο Kyle Lowry και τέσσερις αναπληρωματικοί, και ήταν για το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς η πιο αποτελεσματική πεντάδα όλου του ΝΒΑ (σε plus/minus), πίσω μόνο από τα χαμηλά σχήματα των Warriors. Σε όσο καιρό μεσολάβησε από τότε, ο Lowry μεν τραυματίστηκε, αλλά έχει πλέον επιστρέψει υγιέστατος, και ο πάγκος του Toronto έχει γίνει ακόμη πιο ισχυρός. Ο Moose θα σημαδευτεί ανελέητα στο pick’n’roll, και, ενώ έχει δείξει μεγαλύτερη αμυντική διάθεση, θα πρέπει να κάνει την υπέρβαση κοντά στη ρακέτα της ομάδας του προστατεύοντάς την, κάτι όμως που δεν του επιτρέπουν τα αργά πόδια του. Παράλληλα, σαν ο πιο συνεπής σκόρερ αυτών των πεντάδων, θα πρέπει να σκοράρει αρκετά και να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του, ως ο αξιόπιστος τρίτος πυλώνας της επίθεσης, ώστε να μπορέσει το Milwaukee να μείνει στο παιχνίδι για αυτά τα λεπτά στα οποία οι Bucks δεν θα έχουν το δίδυμο Αντετοκούνμπο-Middleton στο παρκέ.
Πρόγραμμα
Game 1: Κυριακή 16 Απριλίου, Bucks @ Raptors, Air Canada Centre, Toronto, 00:30 π.μ.
Game 2: Τετάρτη 19 Απριλίου, Bucks @ Raptors, Air Canada Centre, Toronto, 02:00 π.μ.
Game 3: Παρασκευή 21 Απριλίου, Raptors @ Bucks, BMO Harris Bradley Center, Milwaukee, 03:00 π.μ.
Game 4: Σάββατο 22 Απριλίου, Raptors @ Bucks, BMO Harris Bradley Center, Milwaukee, 10:00 μ.μ.
Game 5 (αν χρειαστεί): Τρίτη 25 Απριλίου, Bucks @ Raptors, Air Canada Centre, Toronto
Game 6 (αν χρειαστεί): Πέμπτη 27 Απριλίου Raptors @ Bucks, BMO Harris Bradley Center, Milwaukee
Game 7 (αν χρειαστεί): Σάββατο 29 Απριλίου, Bucks @ Raptors, Air Canada Centre, Toronto
Τι θέλουμε να γίνει
Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ εθνικός μειοδότης, θα θέλαμε πως ο Γιάννης να κάνει ανεπανάληπτα όργια μεν, αλλά θα είναι προτιμότερο για τη λίγκα να περάσουν οι Raptors, που είναι η μοναδική ομάδα της Ανατολικής περιφέρειας που μπορεί να βγάλει το λάδι στους Cavaliers με το βάθος της και να μας δώσει κολασμένους ημιτελικούς στην Ανατολή.
Συγγνώμη συνέλληνες. Μην κατηγορείτε εμένα…
Τι θα γίνει
Ο Masai Ujiri διαφεντεύει το ΝΒΑ, όπως ο Shaka kaSenzangakhona τους Zulu. Εδώ φέτος πάει για την μεγαλύτερη του εκστρατεία, να ρίξει τον “Βασιλιά” από τον θρόνο της Ανατολής. Μόνο του εμπόδιο που τον σαμποτάρει, σαν χαλίκι μέσα στο παπούτσι, ο ανέμπνευστος στρατηγός Dwane Casey. Η παρουσία στα playoffs αποτελεί ένα πρώτης τάξης παράσημο για τον Γιάννη, αλλά και ο αποκλεισμός μετά από πέντε -αντικειμενικά άσχημα- παιχνίδια θα είναι πλέον τιμητικός. Οι Raptors με 4-1.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
| ↑1 | Για σύγκριση οι τρίτοι Spurs είναι μόλις 4,5 στο +/-. |
|---|---|
| ↑2 | και παίζεις πολύ isoball, όταν ο Lou Williams φθάνει στο σημείο να λέει ότι το παρακάνεις |
| ↑3 | Γιατί να μην δοκιμάσουν να ξαναπάρουν τον Sanders τώρα που έμεινε ελεύθερος; Στο ίδιο ρόστερ με τον Beasley τι χειρότερο μπορεί να συμβεί;! |
 Toronto Raptors Vs Milwaukee Bucks (6)){kind=link}