Mε την Post Season 2018 να είναι πια παρελθόν, η Λίγκα που δεν σταματά να λειτουργεί “στα κόκκινα”, μπαίνει στην τρίτη φάση της (ή πρώτη της επόμενης σεζόν), αυτής της off season, όπου το μεγαλύτερο μέρος της υλοποίησης του σχεδιασμού των ομάδων λαμβάνει χώρα. Με τα δύο μεγαλύτερα tasks της off season 2018 να αποτελούν το -διαρκές την τελευταία τετραετία- “How to beat the Warriors”, αλλά και το “Πού θα πάει ο LeBron;“, οι ομάδες έχουν πολλά σενάρια σε πάμπολλα επίπεδα να εξετάσουν, η καθεμία αναφορικά με την μίκρο εικόνα του franchise, αλλά και την μάκρο, της πορείας της Λίγκας συνολικά. Πριν την έναρξη του July Memorandum και την επίσημη έναρξη των κινήσεων των ομάδων, οι συντάκτες του Hog προσπαθούν να δώσουν ένα περίγραμμα της κατάστασης της κάθε μίας από της 30 ομάδες της Λίγκας αναφορικά με το που βρίσκονται και προς τα που καλό θα ήταν να κινηθούν.
Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο ψηλό το ράφι. Όχι το πάνω-πάνω, μα το αμέσως επόμενο. Sixers, Celtics, Raptors και Rockets ήταν οι ομάδες που κέρδισαν βλέμματα και χειροκροτήματα μες στη σεζόν, αλλά δεν κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου. Το γιατί, αλλά και τι πρέπει να κάνουν ώστε να τα καταφέρουν την επόμενη σεζόν εξετάζουμε στο σημερινό Summer Outlooks.
#06 Philadelpia 76ers
Κοσμάς Καψάλης: Τα αποτελέσματα του “Process” είναι πλέον εδώ και είναι σε πλήρη εφαρμογή. Μετά από χρόνια και χρόνια παρακμής, η εκτόξευση ήρθε απότομα. Η σεζόν έκλεισε με 50+ νίκες για πρώτη φορά από τη σεζόν που, με μπροστάρη τον Iverson, η ομάδα βρέθηκε στους Τελικούς και πρώτη χρονιά εισόδου στα Playoffs για την νέα εποχή. Η σεζόν έκλεισε με 16 συνεχόμενες νίκες, με τις μισές από αυτές να έρχονται με τον Embiid απόντα μετά από τον τραυματισμό που του χάρισε η σύγκρουση με το κεφάλι του Fultz. H κεκτημένη ταχύτητα που είχαν αναπτύξει τους βοήθησε να περάσουν και τον πρώτο γύρο και τους Miami Heat, χάνοντας μόλις ένα παιχνίδι, κι έχοντας από το τρίτο και μετά και τον Embiid ξανά διαθέσιμο. Στους ανατολικούς ημιτελικούς, ενώ αρχικά φαινόταν σαν το φαβορί, το μόνο που κατάφεραν να πάρουν από τους Celtics ήταν ένα μόλις παιχνίδι, αφού η εμπειρία που δεν έχουν σαν ομάδα αποδείχτηκε κρίσιμη σε πολλές στιγμές της σειράς. Ενδεχομένως να φάνηκε και η προπονητική ανωτερότητα του Stevens επί του Brown, αλλά ας μην το θίξουμε πολύ αυτό τώρα…
Αρκετά με τα περσινά, όμως, μιας και το καλοκαίρι μπορεί να είναι πολύ κομβικό για την ομάδα.
Οι Sixers είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα franchises αυτή την στιγμή στο ΝΒΑ. Έχει νέους και εξαιρετικά ταλαντούχους παίκτες, είναι ομάδα με μακρά παράδοση στη Λίγκα, και ο κόσμος διψάει ξανά για νέες επιτυχίες που δείχνουν επιτέλους να έρχονται. Τι λείπει; Να συμπληρωθούν τα κενά. Οι Sixers είναι αναπόφευκτο1)Στο μέτρο της λογικής. ότι με την ωρίμανση των παικτών θα πρωταγωνιστήσουν. Τι μπορεί να επισπεύσει τη διαδικασία; Είτε μερικοί βετεράνοι, αλλά σε καλό αγωνιστικό επίπεδο, παίκτες, είτε ένας και καλός superstar που θα ταιριάξει με το πνεύμα της ομάδας, θα συμβάλει στην ανάπτυξη του ήδη υπάρχοντος δυναμικού και θα κάνει τον συνδυασμό αχτύπητο. Στο πνεύμα αυτό, οι Sixers βρέθηκαν κάποια στιγμή στους σχετικά ρεαλιστικούς δελφίνους που επιβουλεύονταν την υπογραφή του LeBron James. Παίζουν στην Ανατολή, είναι καλή αγορά (δεν είναι Νέα Υόρκη, Σικάγο ή Los Angeles, αλλά ούτε και Cleveland ή Denver) και, το κυριότερο, έχουν ήδη καλή ομάδα που χρειάζεται πινελιές και όχι ξήλωμα και χτίσιμο εξ αρχής, καθώς και χώρο στο salary cap. Στην πόλη στήθηκαν τα σχετικά bilboards, o LeBron πιθανότατα δεν θα καταλήξει εκεί, αλλά τέλος πάντων, μέχρι να το ανακοινώσει επίσημα πως πάει στους Lakers μπορούν να ελπίζουν.
A Philadelphia-based company put up three billboards on highway to downtown Cleveland this morning saying that city wanted LeBron. Here they are in order. pic.twitter.com/vntsa8h3mE
— Darren Rovell (@darrenrovell) February 26, 2018
Αν, όπως όλα δείχνουν, δεν “κάτσει” η περίπτωση LeBron, οι Sixers θα στραφούν στους άλλους ελεύθερους της φετινής αφοράς, αν και οι καλύτεροι τρεις πολιορκούνται από τους Lakers. Και η προσωπική μου γνώμη είναι, ότι παρόλο που προφανώς δεν υφίσταται ατομική σύγκριση μεταξύ LeBron και George, Kawhi, οι τελευταίοι μάλλον ταιριάζουν καλύτερα στους Sixers του σήμερα. Ακόμα αυτή την στιγμή που γράφεται το κείμενο δεν έχουν φουντώσει οι φήμες για παίκτες πλην των τριών προαναφερθέντων2)Όχι μόνο για τους Sixers, αλλά γενικότερα. Είναι προφανές ότι η υπογραφή του “Βασιλιά” θα πυροδοτήσει και το υπόλοιπο ντόμινο, οπότε δεν έχει νόημα να κάνουμε name dropping. Σε κάθε περίπτωση, οι Sixers με άξονα τους Embiid-Simmons έχουν στήσει μια ομάδα πόλο έλξης πλέον των υπολοίπων παικτών κι έχουν και περίπου $30 εκατ. να ξοδέψουν. Saric, Covington είναι φοβερά χρήσιμοι σε κάθε ομάδα, ο Redick λέει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί πως θέλει να επιστρέψει και του χρόνου και ο Fultz κάνει ατομικές προπονήσεις με σκοπό να μας θυμίσει για ποιον λόγο ήταν το ομόφωνο #1 στο draft του 2017.
Οι Sixers βρέθηκαν και στο επίκεντρο του μέχρι τώρα γεγονότος του καλοκαιριού κι προφανώς μιλάμε για τον GM Bryan Colangelo. O Παράγοντας της χρονιάς στο ΝΒΑ για τις σεζόν 2005 με τους Suns και 2007 με τους Raptors, ήταν GM των 76ers από τον Απρίλιο του 2016 και βρέθηκε στο επίκεντρο ενός καθόλα κατινίστικου σκανδάλου. Συνοπτικά, το Ringer έβγαλε ένα άρθρο με το οποίο έγειρε ερωτήματα αναφορικά με την σχέση του Colangelo με τουλάχιστον πέντε ανώνυμους λογαριασμους στο twitter, μέσα από τους οποίους, για να το πούμε κομψά, έκραζε παίκτες και παράγοντες: Τον χαρακτήρα του Noel, την υγεία του Okafor, την κατάσταση του Fultz, τον Embiid, βεβαίως τον Sam Hinkie, και ασφαλώς αποθέωνε τις κινήσεις του Colangelo. Με τη δημοσίευση του άρθρου, οι δυο από τους λογαριασμούς απενεργοποιήθηκαν. Δυο μέρες μετά, η ομάδα ανακοίνωσε ότι το ζήτημα έχει προχωρήσει σε διερεύνηση. Μια βδομάδα μετά, ο Cοlangelo παραιτήθηκε, παραδέχτηκε ότι είχε δυο κρυφούς λογαριασμούς απλά για να παρατηρεί αθόρυβα τα τεκταινόμενα στο twitter και οι “κίτρινοι λογαριασμοί” ανήκαν στην σύζυγό του, η οποία πήρε την ευθύνη.
Και κάπως έτσι, οι Sixers, στην πιο κρίσιμη περίοδο οργανωτικά ενός franchise, το draft και την free agency, βρέθηκαν χωρίς GM, αλλά με ομάδα συντονισμού, με επικεφαλής τον coach Bown. Παρόλα αυτά, στο draft τα πήγαν αρκετά καλά: με το pick των Lakers επέλεξαν στο #10 τον Mikal Bridges, τριτοετή forward του Villanova. O Bridges γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια, πήγε Λύκειο 40 χλμ από τη Φιλαδέλφεια, το κολέγιο της Villanova βρίσκεται 20 χλμ από τη Φιλαδέλφεια, ενώ η μητέρα του είναι αντιπρόεδρος του τμήματος Ανθρώπινου Δυναμικού των 76ers. Για λίγα λεπτά, είχε ολοκληρωθεί ένα πολύ ωραίο παραμύθι. Τελικά, και ενώ ο Bridges έδινε περιχαρής συνέντευξη μαζί με τη μητέρα του, ανακοινώθηκε ότι οι Sixers τον αντάλλαξαν στους Suns, παίρνοντας τον Zhaire Smith, pick των Suns, μαζί με το pick πρώτου γύρου των Miami Heat του 2021. Η κίνηση αυτή ξένισε λίγο, μιας κι ο Bridges είναι πανέτοιμος παίκτης, ταιριάζοντας ιδανικά στις ανάγκες των Sixers, όντας εξαιρετικός 3&D παίκτης. Ο Smith έχει ίσως μεγαλύτερο ταβάνι, αλλά θέλει δουλειά ακόμα, ενώ προφανώς αυτό που θα ζυγίσει το trade είναι το pick του Miami, που δεν έχει καμιά προστασία και μπορεί να καταλήξει σε εξαιρετική θέση. Ή μπορεί και όχι. Με τούτα και με εκείνα, ο Mikal Bridges ήταν μόλις για ένα τέταρτο της ώρας περίπου παίκτης της ομάδας της καρδιάς του, χρόνος ικανός για να φωτογραφηθεί με το αντίστοιχο καπελάκι, πριν ανταλλαχθεί και κληθεί για πρώτη φορά στη ζωή του να παίξει μπάσκετ με έδρα την άλλη άκρη της χώρας και 3.700 χλμ μακρυά από το σπίτι του.
#05 Boston Celtics
Νίκος Ραδικόπουλος: Τι κι αν η ομάδα που είχε φτάσει στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας το 2017 ξηλώθηκε και στην preseason εμφανίστηκαν μόλις τέσσερις παίχτες από εκείνο το roster; Τι κι αν ο Gordon Hayward έπαιξε μόλις πέντε λεπτά στη σεζόν για αυτούς; (Και προσοχή εδώ: δεν τραυματίστηκε σε αγώνα της preseason για να υπάρχει χρόνος για αλλαγή σχεδιασμού. Τραυματίστηκε στην έναρξη του εναρκτήριου αγώνα της σεζόν, κάτι που δεν αφήνει χρόνο επανασχεδιασμού. Και παρόλα αυτά μετά από ήττες στα δύο πρώτα παιχνίδια, έκαναν 16 σερί νίκες!) Τι κι αν ο τραυματισμός του Hayward δεν ήταν ο μόνος σημαντικός, αλλά και η έτερη μεγάλη έλευση του καλοκαιριού 2017, ο Kyrie Irving, έπαιξε 60 παιχνίδια και ολοκλήρωσε την πρώτη σεζόν του από τον Μάρτιο; Τι κι αν, πέρα του Horford, o υπόλοιπος βασικός κορμός της ομάδας ήταν πιτσιρίκια; Ο “Σατανάς των Πάγκων”, ο Brad Stevens, ανταπεξήλθε σε κάθε μία από τις παραπάνω προκλήσεις. “Μα είναι ποτέ δυνατόν να πάρεις, ακόμα και από έναν από τους καλύτερους chefs του κόσμου, τα δύο βασικά υλικά του πιάτου που θέλει να μαγειρέψει, και μάλιστα το ένα αφού μόλις το έχει βάλει στη φωτιά, και παρόλα αυτά να σου φτιάξει πιάτο επιπέδου Michelin;” Ε, ο Stevens μπορεί! Γιατί λέτε να σας πρήζουμε τον έρωτα για αυτόν τόσα χρόνια;! Δεν βλέπετε τι κάνει κάθε χρόνο ο αθεόφοβος;!
Του άλλαξαν τα υλικά, λοιπόν; Άλλαξε κι αυτός την συνταγή. Έτσι, οι Celtics από top-10 ομάδα σε ORat και eFG% τη σεζόν 2016-17, έπεσαν σε 18οι σε ORat και 15οι σε eFG%. Παρέμειναν καλοί από το τρίποντο, έχοντας το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ευστοχίας με 37,7%, αλλά ήταν αποκρουστικοί στη ρακέτα, έχοντας το 26ο ποσοστό της Λίγκας σε ευστοχία στα σουτ απόστασης το πολύ ένα μέτρο από το καλάθι (62,8%)! “Και πως το πιάτο τότε παρέμεινε για αστέρι Michelin;” σας ακούω να αναρωτιέστε. Γιατί, με την επίθεση να μην αποδίδει στα ίδια επίπεδα, η άμυνα έγινε γρανιτένια. Για την ακρίβεια η πιο γρανιτένια της Λίγκας (μαζί με αυτή της Utah), έχοντας το καλύτερο DRat με 103,9 πόντους, έχοντας παράλληλα την καλύτερη περιφερειακή άμυνα, επιτρέποντας στους αντιπάλους τους να σουτάρουν μόλις με 33,9% από το τρίποντο, ενώ ήταν και top-5 σε πόντους που δέχονταν από αιφνιδιασμούς (10,4), αλλά και πόντους από επιθετικά rebounds (11,2). Κάπως έτσι οι “Κέλτες” είχαν έξι παίχτες στην πρώτη 40άδα των Defensive Win Shares, τους Tatum (4,3), Brown (3,8), Horford (3,7), Rozier (3,4), Baynes (3,2), και Smart (3,0). Michelin!
Mε την παραπάνω συνταγή ο “Chef Stevens”, στην πέμπτη του σεζόν στη Λίγκα, κατάφερε το ίδιο αποτέλεσμα με την προηγούμενη χρόνια, μα με ακόμα εντυπωσιακότερο τρόπο: τελικοί Ανατολής, εφτά παιχνίδια κόντρα στον “Βασιλιά”, ωρίμανση των πιτσιρικάδων, ηγετικός ρόλος για τον Horford, ξεπέταγμα του Roziers, εκτόξευση του Tatum.
Κι όταν λέμε εκτόξευση, εννοούμε αυτό ακριβώς: Το #3 του draft του 2017, μια ακόμα “ληστεία” του Ainge, που για να παραχωρήσει το #1, στο οποίο θα διάλεγε έτσι κι αλλιώς τον Tatum, έκανε απίθανα πράγματα στην πρώτη του σεζόν στη Λίγκα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Σούταρε τρίποντα (1,3 εύστοχα ανά παιχνίδι) με μεγάλη ευστοχία (43,3% πίσω από τα 7,25), έπαιζε άμυνα (ένα κλέψιμο και 0,7 κόψιμο ανά παιχνίδ, αλλά και το μεγαλύτερο DWS της ομάδας, με 4,3 όπως γράψαμε και παραπάνω), βελτίωσε το πως βλέπει το παιχνίδι (έφτασε τις 2,7 assists ανά παιχνίδι στα Playoffs από τις 1,6 που είχε στη regular), ενώ αν τα rebounds του είναι νούμερο rookie (πέντε ανά παιχνίδι), είναι ένα εξαιρετικό νούμερο που θα βελτιώσει κι άλλο. Στα δε Playoffs, όταν άλλοι rookies κρύφτηκαν ή εξαφανίστηκαν (ναι, Ben Simmons, για εσένα λέμε), αυτός έγινε ο ηγέτης της ομάδας του και ο πρώτος σκόρερ της με 18,5 πόντους ανά παιχνίδι. Highlight όλων αυτών; Το επικό κάρφωμα πάνω στον LeBron, στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της σεζόν.
Ένα κάρφωμα που κέρδισε την εκτίμηση του “Βασιλιά”, αλλά και ένα καθυστερημένο πολυπόθητο “follow back”:
Jayson Tatum finally got that follow back from LeBron! pic.twitter.com/cy8VF0F3Ws
— SB Nation (@SBNation) June 29, 2018
Και φτάνοντας κάπως έτσι στο σήμερα, κανείς δεν μπορεί πια να παραγνωρίσει πως οι Celtics είναι η καλύτερα τοποθετημένη ομάδα στην σκαριέρα για να πάρουν τα σκύπτρα από τους Warriors. Ακόμα κι αν ήμουν από αυτούς που θεωρούσε πως ο Ainge stashαρε assets με αποτέλεσμα να τα απαξιώνει, από πέρσι τα έβγαλε στην αγορά και το αποτέλεσμα αμέσως φάνηκε. Franchise players? Check. Young core? Check. Great coach? Check. Salary cap space? Check. More assets coming? Check.
Η αλυσίδα τροφοδοσίας και παραγωγής που στήθηκε από τη διάλυση της ομάδας του Τίτλου του 2008 αποδίδει ακόμα, κυρίως από το δίπολο “trade με Nets” (μονάδα τροφοδοσίας) και Brad Stevens (μονάδα παραγωγής). Ο Ainge έχει αποδείξει πως μπορεί τόσο να κλίνει εξαιρετικά deals, όσο και να διαλέγει εξαιρετικά στο draft, συνδυασμός ικανοτήτων που ελάχιστοι GMs διαθέτουν σε αυτό το επίπεδο.
Έτσι, με τα picks των “Κελτών” στη θέση τους, και εκείνα των Kings (top-1 protected), των Grizzles (top-8 protected για το 2018) και των Clippers (top-14 protected για το 2018), η ομάδα διαθέτει όλα τα assets απλά για να διαλέξει ποιον superstar θέλει να εντάξει στη μηχανή της. Ωστόσο, η συντηριτική στάση που κρατάνε ως προς την απόκτηση των LeBron, Kawhi, George, μην βγαίνοντας επιθετικά στη διεκδικησή τους, δείχνει την εμπιστοσύνη που υπάρχει στο υπάρχον υλικό. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι σε θέση να αποκτήσουν όποιον παίχτη θεωρήσουν πως θα τους βοηθήσει στο βήμα παραπάνω.
Στα μικρά, συνεπώς τώρα, της φετινής off season, έδειξαν πρόθεση να διατηρήσουν τον Baynes, που και τριποντάκι απόκτησε στα Playoffs και μια χαρά στάθηκε απέναντι στον Embiid, θέλουν να κρατήσουν και τον Smart, χωρίς να τον πληρώσουν υπερβολικά, μιας και του χρόνου θα πρέπει να πληρώσουν τον Kyrie, ενώ λήγει και του εντυπωσιακού φέτος Rozier, και του παραχρόνου θα είναι η στιγμή της πληρωμής του Brown. Άρα χρειάζεται μια κάποια σύνεση στην οικονομική διαχείρηση, σύνεση που με το παραπάνω έχουν δείξει πως διαθέτουν.
Το βασικό μέλημα, λοιπόν, είναι να επιστρέψουν -και να παραμείνουν ως τα κρίσιμα της Άνοιξης- υγιείς οι Irving και Hayward, για να δούνε, και οι ίδιοι και εμείς, πια είναι τα πραγματικά όρια των δυνατοτήτων αυτής της ομάδας. Αν αυτό συμβεί, η επόμενη χρυσή εποχή των Celtics, αυτή των Stevens, Irving και Tatum θα έχει σημάνει.
#04 Toronto Raptors
Gus Χρυσοχού: “Φέτος είναι η χρονιά”, μέρος 10. Ή κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν οι Raptors μετά από ακόμα μία εξαιρετική regular season και ένα επικό sweep από τους Cavaliers. Επικό όχι τόσο από την πλευρά της απόλυτης κυριαρχίας, όσο από τον τρόπο που προήλθαν δύο από τις τέσσερις ήττες, μία εκ των οποίων μας χάρισε ένα από τα απόλυτα highlight:
Kαι όμως, παρά το sweep αυτό από τον “Βασιλιά” και την παρέα του, φέτος πολλοί ένιωθαν πως θα ήταν η χρονιά του Toronto. DeRozan, Lowry, Ibaka και Valanciunas έδεσαν σε μεγάλο βαθμό, και σε συνδυασμό με έναν πάγκο που άφηνε καμμένη γη πίσω του, οι Raptors είχαν κάθε δικαίωμα να ονειρεύονται συμμετοχή στους Τελικούς του NBA. Και πάλι όμως, αυτά τα στοιχεία δεν ήταν αρκετά. Ο αποκλεισμός στον δεύτερο γύρο είχε σαν αποτέλεσμα ένα ντόμινο εξελίξεων, το οποίο ξεκίνησε με την απόλυση του προπονητή Dwane Casey μετά από επτά σεζόν, αλλά και μετά την καλύτερη επίδοση σε regular στην ιστορία του franchise, που το είχε βρει στην κορυφή της Ανατολής με 59 νίκες, επίδοση που του χάρισε το βραβείο του Προπονητή της χρονιάς. Χωρίς όμως συνέχεια. Αντίθετα, στη θέση του από την επόμενη χρονιά θα βλέπουμε τον μέχρι πρότινος βοηθό του, Nick Nurse, που βρίσκεται στον πάγκο των Raptors από το 2013 και επομένως ξέρει απ’έξω και ανακατωτά τον οργανισμό. Με την 1η Ιουλίου, όμως να βρίσκεται λίγες μέρες μακρυά, άπαντες έχουν στρέψει το βλέμμα τους στον κορμό της ομάδας, με το ερώτημα να είναι το εξής: “Ποιος θα είναι ο επόμενος που θα τον χτυπήσει αυτό το ντόμινο;”. Σενάρια που φέρνουν τους Raptors να προσπαθούν να μετακινήσουν τους DeRozan και Lowry έχουν ήδη διαψευσθεί από την πλευρά της ομάδας, ενώ πριν λίγo (από την ώρα που γράφονταν αυτές οι αράδες) ανακοινώθηκε πως οι Fred VanVleet, Malcolm Miller και Nando De Colo3)Οι Raptors εξακολουθούν και έχουν τα δικαιώματά του. έλαβαν qualifying offers, σε μια σαφή κίνηση να διατηρηθεί η χημεία στην ομάδα, αλλά και να υπάρξει ενίσχυση. Παράλληλα, το όνομα του Valanciunas γίνεται και πάλι προϊόν φημολογιών, καθώς πολλές ομάδες ερίζουν για την απόκτηση ενός center που θα τους κάνει να λύσουν μια καλή το πρόβλημα που υπάρχει στα rebounds. Όπως και για τους συμπαίκτες του πιο πάνω, οι Raptors διαψεύδουν και αυτές τις φήμες.
Ποιο μπορεί να είναι το πλάνο, λοιπόν, μιας φαινομενικά εξαιρετικής ομάδας; Ας μην ξεχνάμε πως οι Raptors πέρα από το καλύτερο ρεκόρ της Ανατολής, είχαν το δεύτερο καλύτερο offensive rating, το πέμπτο καλύτερο defensive rating, γαλόνια που αποκτήθηκαν μέσα από σκληρή δουλειά, αλλά και επειδή διατηρήθηκε ο κορμός αυτής της ομάδας, το continuity αυτής. Οι παρουσίες/βελτιώσεις των Siakam, Anunoby και Wright ήταν το αλατοπίπερο στην εξαιρετική regular season του Toronto, ενώ οι βοήθειες από τον C.J. Miles ήταν υπερπολύτιμες. Θεωρητικά, λοιπόν, το πλάνο είναι να διατηρηθεί ο κορμός αυτός για ακόμα μία σεζόν, κάτω από τις οδηγίες ενός νέου προπονητή που θα έχει για πρώτη φορά την ευκαιρία να δείξει την αξία του ως head coach. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί απελευθερωτικό για τους Raptors, όσο και καταστροφικό, αν δεν αποβάλλουν τον “τρόπο του Casey”. Δεν είναι λίγες οι φορές, άλλωστε, που έχουμε δει ομάδες να αλλάζουν προπονητές, αλλά επί της ουσίας να μη μπορούν να αλλάξουν νοοτροπία επειδή “η προηγούμενη δούλευε”. Φυσικά άπαντες αισιοδοξούν με την παρουσία του Nurse (και πολύ καλά κάνουν) αλλά αυτή η αισιοδοξία μένει να αποτυπωθεί στην πράξη.
Εφόσον δεν αλλάξει τίποτα λοιπόν στον Βορρά, οι Raptors έχουν και πάλι τις πιθανότητες με το μέρος τους για να πραγματοποιήσουν μια καταπληκτική regular season. Το πρόβλημα, όμως, πλέον στο Toronto δεν είναι τα παιχνίδια 1 ως 82, αλλά το πως θα φτάσει η ομάδα στα 90+.
#03 Houston Rockets
Gus Χρυσοχού: Το καλοκαίρι του 2017 όλοι είδαμε τον Daryl Mοrey σαν τον τρελό επιστήμονα. Έφερε τον Chris Paul στο Houston, για να πλαισιώσει τον James Harden, σε μια συνεργασία που ειδικοί και μη (ημών συμπεριλαμβανομένων) αναρωτιώντουσαν πως ακριβώς θα λειτουργήσει. Η κατάληξη της σεζόν είδε όλους μας να ακούμε από τα χείλη του Morey ένα ηχηρό “Μετανοείτε Άπιστοι!“, μιας και οι Rockets έφτασαν ένα ημίχρονο πριν την πηγή των Τελικών του NBA. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, έμειναν ένα πόδι μακρυά από τους Τελικούς, αυτό του CP3, που εύκολα πια μπορεί να χαρακτηριστεί ένας από τους μεγαλύτερους άτυχους στην Ιστορία του αθλήματος. Ωστόσο, στο Houston δεν φαίνεται πως ανησυχούν. Ναι μεν ο πόθος του Morey είναι η ομάδα να αποκτήσει τον LeBron James στην τρέχουσα off season, αλλά ο MVP της φετινής χρονιάς, ο James Harden, μίλησε, υποστηρίζοντας πως τα κομμάτια για να πάει η ομάδα στους Tελικούς και να διεκδικήσει το δαχτυλίδι βρίσκονται ήδη εκεί. Η χρονιά των Rockets, λοιπόν, χαρακτηρίζεται απόλυτα επιτυχημένη. Το “πείραμα” του Morey αποδείχθηκε πυρηνικό όπλο στα χέρια του Mike D’Antoni, με τους Rockets να τερματίζουν πρώτοι στη regular season, να είναι πρώτοι σε offensive rating, αλλά και εντυωπασιακά έκτοι σε defensive rating, και -όλως περιέργως- 13οι στο pace.
O “Μούσιας” πραγματοποίησε μία ονειρική χρονιά, με 30,4 πόντους, 8,8 assists, 5,4 rebounds και 1,8 κλεψίματα, που τον οδήγησε μέχρι και το βραβείο του Πολυτιμότερου Παίχτη. Ο CP3 έμοιαζε αναγεννημένος με το ότι έπαιζε δίπλα στον Harden, οι Gordon και Ariza προσέφεραν κάθε βράδυ κοντά 30 αθροιστικά πόντους από τον πάγκο, ο P.J. Tucker ήταν ο χαμάλης που θέλει κάθε ομάδα και ο Clint Capela έφτασε σε σημείο να ζητήσει max συμβόλαιο. Σημαντικός, επίσης, και ο Gerald Green από την στιγμή που πήγε στο Τέξας. Και μπορούμε να μιλάμε για πάντα για τον τραυματισμό του Paul που ίσως να στέρησε την συμμετοχή των Rockets στους Τελικούς, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ότι οι υπόλοιποι δεν έφταναν. Πέρα από τον τραυματισμό, ας μην ξεχνάμε πως σημαντικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός του περιορισμένου rotation των Rockets, απέναντι στο βάθος και ιδίως στα επιστημονικά προσεγμένα λεπτά συμμετοχής των stars των Warriors (ώστε αυτοί να είναι ξεκούραστοι όταν πρέπει). Αν θέλει, πάντως, το Houston να συνέλθει και μάλιστα γρήγορα, θα πρέπει να αφήσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα τη νόσο “τραυματισμός CP3”.
Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ο Harden τόνισε πως η ομάδα του δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ενίσχυση. Προφανώς ξεπερνάμε την πιθανότητα της μετακίνησης του LeBron εκεί, καθώς όπου και να καταλήξει ο “Βασιλιάς” η ομάδα που θα τον αποκτήσει θα ανέβει επίπεδα και πάμε λίγο στο πιο πρακτικό. Οι Rockets αποχαιρετούν κατά τα φαινόμενα τον Ariza, ο οποίος μετά την 1η Ιουλίου έχει κανονίσει να συναντηθεί με αρκετές ομάδες, μεταξύ των οποίων και οι Warriors, ώστε να δοκιμάσει την τύχη του στην free agency. Συνεπώς ένα πολύ σημαντικό κομμάτι φεύγει και θα πρέπει να αναπληρωθεί. Κάποιοι ενδεχομένως να πουν “Να η ευκαιρία του De’Anthony Melton”, τον οποίο το Houston επέλεξε στο #46 του φετινού draft, αλλά η αλήθεια είναι πως ο 20χρονος έχει αρκετό χρόνο να διανύσει μπροστά του για να φτάσει να είναι regular contributor στο line up της ομάδας. Πρέπει να δουλέψει πολύ το σουτ του, καθώς πέρυσι σούταρε μόλις με 28,4% από το τρίποντο και 70,6% από τη γραμμή των ελευθέρων βολών. Για shooting guard δεν είναι και τόσο κολακευτικά τα παραπάνω νούμερα. Παράλληλα, θα ήταν ευχής έργον να μπορούσαν να ξεφορτωθούν και το συμβόλαιο του Ryan Anderson, αλλά κάτι τέτοιο δεν μοιάζει πιθανό με τα τωρινά δεδομένα. Παράλληλα, ενδεχομένως να αλλάξουν οι αγωνιστικές ισορροπίες και με την περίπτωση του Capella, που μπαίνει σε καθεστώς restricted free agent, καθώς αναμένουμε να δούμε αν οι Rockets θα ματσάρουν την οποιαδήποτε προσφορά έρθει για εκείνον.
Σε κάθε περίπτωση, η πορεία των Rockets και την επόμενη χρονιά εξαρτάται εν πολλοίς από την υγεία των παιχτών τους. Ο Paul μπαίνει στο “λυκόφως” της καριέρας του πλέον, και ενώ θα ζητήσει max contract δεν ξέρουμε αν ο Morey είναι διατεθιμένος να του το δώσει, αλλά δίπλα στο prime του Harden αυτό ίσως διαρκέσει περισσότερο. Φυσικά, ο ερχομός ενός τρίτου σούπερ σταρ αλλάζει κατά πολύ την κατάσταση, αλλά ακόμα και να μείνει έτσι το ρόστερ, είναι ικανό να διεκδικήσει την παρουσία του στους Τελικούς του 2019, εφόσον άπαντες μείνουν υγιείς.
