BallHog’s NBA Playoffs 2019 Walkaround #1: “The Breaks”

Posted on Apr 15 2019 - 12:33pm by The Ball Hog
Categorized as
1247
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα NBA Playoffs 2019 είναι εδώ και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς.

Eastern Conference

 (1) Nets 111 @ 102 Sixers (0)
Game 1:

Τη σειρά την είχαμε χαρακτηρίσει ως ύποπτη, τόσο από το preview της, όσο και από το roundtable προβλέψεών μας. Ωστόσο, οι Sixers μπήκαν τόσο δυνατά στο παιχνίδι που έδειξαν πως δεν είχαν διάθεση για αστεία, παρότι ήταν εμφανές πως ο Embiid δεν πάταγε καλά, επηρεασμένος από τον τραυματισμό του. Σημάδεψαν και χτύπησαν από νωρίς τον Allen στην άμυνα, φορτώνοντάς τον νωρίς με δύο fouls, είχαν κλείσει όλους τους Nets πλην Joe Harris εξαιρετικά (στην αρχή του παιχνιδιού είχε ο Allen εννέα πόντους με 3/4 τρίποντα και 2/13 σουτ όλοι οι υπόλοιποι Nets) και τίποτα δεν έδειχνε πως η ομάδα από το Brooklyn θα μπορούσε να δημιουργήσει αναστάτωση.

Φευ.

Με 12-0 στα τελειώματα του πρώτου 12λέπτου και 20-1 συνολικά, στις αρχές της δεύτερης περιόδου οι Nets βρέθηκαν μπροστά με διαφορά 17 πόντων. Οι τρεις χειριστές τους, Russell, Dinwidie και LeVert, έκαναν πράματα και θάματα, συνδυάστηκαν για 67 πόντους στο παιχνίδι (με τον LeVert να έχει τους 16 από τους 23 του πόντους από το ημίχρονο), μα κυρίως ήταν η εικόνα που έβγαζαν, πως μπορούσαν να κάνουν σμπαράλια την άμυνα των Sixers όποτε το επιθυμούσαν.

Ο coach Atkinson δε, βλέποντας πως ο Allen δεν μπορούσε να σταθεί, έβγαλε λαγούς από τον πάγκο του, όπου τόσο στο πρόσωπο του συγκλονιστικού Ed Davis, όσο και -παραδόξως, μα αποτελεσματικότατα- στον θείο Dudley, σε ένα σύστημα χωρίς center, βρήκε τους παίχτες και το σύστημα που σταμάτησαν όχι μόνο τον Embiid (που τέλειωσε τον αγώνα με 5/15 σουτ, με την άμυνα των Nets να του επιφυλάσσει Ben Simmons treatment, αφήνοντάς τον εντελώς αμαρκάριστο να σουτάρει τρίποντα), αλλά όλη την επιθετική λειτουργία των Sixers. Ειδικά ο Ed Davis ήταν συγκλονιστικός με 12 πόντους και 15 rebounds σε 23 λεπτά συμμετοχής, για ένα εντυπωσιακότατο +18 στο plus/minus. Όταν χρειάστηκε δε να βγει κουτσαίνοντας 1,5 λεπτό πριν τη λήξη του τρίτου 12λεπτου, είχαμε σηκωθεί όρθιοι και τον χειροκροτούσαμε στα HogQuarters. Τόσο καλός.

Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί πως μάλλον δεν ήταν και τόσο δύσκολο να αναχαιτισθεί η ομάδα των Sixers, εν τέλει. Ασύνδετοι, χωρίς καμία βοήθεια από τον πάγκο, εμφανίστηκαν σαν μια All Star ομάδα που θα βασιστεί στο ατομικό ταλέντο για να κερδίσει, χωρίς όμως να διαθέτει όλη η πεντάδα της καν All Star επιπέδου ταλέντο.

Αντίθετα, οι Nets ήταν ομάδα. Δεμένη, με σχέδιο, με βάθος.

Έκλεισαν εξαιρετικά τους J.J. Redick και Tobias Harris οι οποίοι συνδυάστηκαν για μόλις 4/14 σουτ και καμία βολή. Τον δε Redick τον στόχευσαν τόσο επιθετικά στην άμυνα, που βγήκε με έξι fouls πέντε λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα, έχοντας αγωνιστεί μόλις για 23 λεπτά, έναντι των 31 κατά μέσο όρο στη σεζόν, και έχοντας ένα τραγικό -21 στο plus/minus.

Κάπως έτσι, τους Sixers προσπαθούσε να κρατήσει με ηρωικά στο παιχνίδι ο Jimmy Butler, που τέλειωσε τον αγώνα με 36 πόντους, τους 23 μαζί με ένα πανέμορφο buzzer από το ημίχρονο, μαζί με εννέα rebounds και από δύο κλεψίματα και κοψίματα, έχοντας μόνη βοήθεια από τον σαφώς τραυματία και πολύ μακριά από τον καλό εαυτό του (αλλά και μακριά από την ιδανική φυσική κατάσταση για παιχνίδι τέτοιας έντασης) Embiid, ο οποίος τέλειωσε τον αγώνα με 22 πόντους (αν και άστοχος, όπως προαναφέραμε), 15 rebounds, πέντε κοψίματα και τέσσερις assists.

Τρίτος σκόρερ τους, και μόνος έτερος με διψήφιο αριθμό πόντων; Ο Boban Marjanovic, με 13. Δράμα…

Εκεί όμως που ήταν πραγματικά τραγικοί, ήταν πίσω από τα 7,25, όπου τέλειωσαν το παιχνίδι με μόλις 3/25 (12%)!

“Και ο Simmons κύριε;! Δεν θα μας πείτε κάτι και για τον Simmons;”

Να σας πούμε.

Τραγικός ήταν.

Τόσο τραγικός που κατάφερε σε αιφνιδιασμό αυτού και του Butler εναντίον του γερο-Dudley, ο τελευταίος να του κλέψει την μπάλα!

Συνολικά τέλειωσε τον αγώνα με μόλις εννέα πόντους και 4/9 σουτ, μόλις 1/5 βολές και ένα -21 σε 32 λεπτά συμμετοχής, οδηγώντας τους ίδιους τους φιλάθλους της ομάδας του να τον γιουχάρουν, πριν αποχωρήσουν αρκετά πριν τη λήξη του αγώνα από το γήπεδο.

Κλείνοντας, ένα θεματάκι προέκυψε προς τα τελειώματα του αγώνα, όταν η κάμερα έπιασε τον Amir Johnson να κοιτάει το κινητό του στον πάγκο, μαζί με τον Embiid, κάτι που ρητά απαγορεύεται από τους κανόνες της Λίγκας. Ο Embiid τον δικαιολόγησε λέγοντας πως τσέκαρε την κατάσταση της υγείας της άρρωστης κόρης του, με τον προπονητή τους, ωστόσο, να δηλώνει πως θα υπάρξει πρόστιμο για αυτό. Όλα τα’χε η Μαριορή…

Σε κάθε περίπτωση, επειδή έχετε πολλά να διαβάσετε ακόμα, ας συνοψίσουμε:

(1) Magic 104 @ 101 Raptors (0)
Game 1:

Η επιστροφή του Kawhi Leonard στην post season ξεκίνησε όπως ακριβώς αρμόζει στον μεγάλο αστέρα, σκοράροντας επτά πόντους στα πρώτα 3:13. Την σκυτάλη μετά την πρώτη περίοδο στο επιθετικό κομμάτι των γηπεδούχων πήρε ο Siakam, όμως παρά το συνεχόμενο σκοράρισμα των δύο, το Orlando κράτησε τους Raptors σε σχετικά χαμηλό σκοράρισμα στο πρώτο ημίχρονο, 49 σύνολο εκ των οποίων 10 ο Kawhi, 11 o Siakam. Η, μικρή για τα δεδομένα των φετινών Raptors εντός έδρας, συγκομιδή του πρώτου ημιχρόνου έχει να κάνει με την τρομερή άμυνα των Magic, και κυρίως του Aaron Gordon πάνω στον Kawhi Leonard, όπου δεν τον άφηνε καθόλου από τα μάτια του, μην επιτρέποντας σε Vucevic και Birch να αλλάζουν πάνω στα screen του Gasol και του Ibaka.

Και σαν να μην έφτανε η άμυνα τους, οι Magic σούταραν εξαιρετικά και έξω από την γραμμή των 7,25, έχοντας στο πρώτο μισό με 8/15 και μάλλον επιβεβαίωναν σε μεγάλο βαθμό ότι βρίσκονται σε τρομερή κατάσταση, παίζοντας με κεκτημένη ταχύτητα από το τέλος της κανονική περιόδου. Ευτυχώς για τους γηπεδούχους τα δύο τρίποντα των Green και Gasol στο τελευταίο λεπτό του ημιχρόνου ήταν αυτά που έριξαν την διαφορά σε μονοψήφιο αριθμό και δεν επέστρεψε στους φιλοξενούμενους να διατηρήσουν το +16 που είχαν στο 23ο λεπτό. Χαρακτηριστικά στατιστικά του πρώτου ημιχρόνου ήταν τα μόλις τέσσερα λάθη των Magic, αλλά και οι μηδέν πόντοι από επιθετικά rebounds που είχαν οι Raptors.

Στην Τρίτη περίοδο οι Magic ήταν άστοχοι, όπου σίγουρα έπαιξε και τον ρόλο της η σκληρή άμυνα των Raptors, που επέτρεψε στην ομάδα του Nurse να πάρει ξανά τα ηνία του αγώνα, χωρίς όμως να δείχνει το απόλυτο φαβορί για το παιχνίδι. Σε αυτή την περίοδο είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι μιας και οι Augustin, Gordon και Vucevic έδειχναν να είναι βραχυκυκλωμένοι επιθετικά (δεν σκόραραν εντός παιδιάς παρά μόλις τρεις πόντους με ελεύθερες βολές), σκόραραν οι αναπληρωματικοί των Magic, χτυπώντας τους Raptors με το δυνατό τους όπλο, το βάθος του πάγκου.

Μπαίνοντας στο τελευταίο τέταρτο του παιχνιδιού λοιπόν, με τους Raptors να προηγούνται με βραχεία κεφαλή, όλα έδειχναν ότι το Orlando θα διεκδικήσει το παιχνίδι, και το πιο σημαντικό, ότι το φάντασμα του πρώτου παιχνιδιού σε σειρά Playoffs για τους Raptors ήταν εκεί. Ο Leonard, χωρίς να έχει πρόβλημα με fouls, έπαιξε μόλις 6:34 λεπτά και οι Raptors είχαν βραχυκυκλώσει με κακή κυκλοφορία της μπάλας και τους Siakam και Kawhi να παίρνουν τις μισές επιθέσεις της ομάδας. Από την άλλη, οι Magic σούταραν εξαιρετικά και πάλι από το τρίποντο, τελειώνοντας με 14/29 το παιχνίδι και χάρης στο τρίποντο του καλύτερου παίκτη της ομάδας στο συγκεκριμένο παιχνίδι, του D.J. Augustin, έφυγε με ένα διπλό που ελάχιστοι περίμεναν.

Ο Nick Nurse στην συνέντευξη τύπου απολογήθηκε γιατί έβαλε τον Kawhi να παίξει μόνο 33:05 λεπτά χωρίς να έχει τραυματισμό ή πρόβλημα με foul, παίρνοντας πάνω του το φταίξιμο. Ενώ υψηλή ήταν η κριτική για τον Kyle Lowry, του οποίου η απόδοση για ένα ακόμα παιχνίδι Playoffs ήταν κάτω των περιστάσεων, έχοντας 0/7 σουτ και 0/2 βολές και δύο λάθη σε 33:51 λεπτά συμμετοχής. Όμως ο coach Nurse δικαιολογήθηκε ότι ήταν ο παίκτης που είχε το καλύτερο +/- από όλη την ομάδα με +11 και για αυτό αγωνίστηκε πάνω από 30 λεπτά. Το σημαντικό για τους Raptors είναι ότι πλέον δεν μπορούν να προκαλέσουν φόβο σε καμία ομάδα των Playoffs και θα πρέπει καθημερινά πλέον να δείχνουν ότι είναι η καλύτερη ομάδα μέσα στο παρκέ. Μπορούν; Ενδεχομένως ναι, απλά περιμένουμε να το δούμε. Θα κλείσουμε με τους “Καναδούς”, σημειώνοντας ότι πλέον έχουν 2-14 σε πρώτα παιχνίδια σειράς στα playoffs.

Τέλος για τους Magic να πούμε ότι μας διέψευσαν σε ό,τι αφορά την πρόβλεψη μας στο Preview και πραγματικά απολαμβάνουμε να τους βλέπουμε. Πολλά συγχαρητήρια στον coach Cliff.

(0) Pacers 74 @ 84 Celtics (1)
Game 1:

Το πρώτο ημίχρονο στη Βοστόνη προμήνυε άλλο ένα παιχνίδι που το underdog εκμεταλλεύεται την πίεση του φαβορί για να διεκδικήσει ένα παιχνίδι με την άμυνα και την ψυχολογική πίεση.

Οι Pacers επέλεξαν να παίξουν μια πολύ επιθετική άμυνα, αλλάζοντας σχεδόν παντού εκτός από τον Kyrie, ώστε να βρουν εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, κι αυτό έδειχνε να πετυχαίνει, καθώς περιόρισαν τους Celtics στους 38 μόλις πόντους. Ο Wesley Matthews ήθελε πολύ να επιστρέψει στα Playoffs, το ίδιο κι εμείς, και στο πρώτο ημίχρονο έπαιξε φανταστική άμυνα πάνω στον Kyrie Irving και ήταν ο μόνος βασικός Pacer που ευστόχησε σε τρίποντο σε όλο το παιχνίδι. Ο Thad Young θύμισε σε όλους πως του αξίζει μια θέση σε all-defense team, και πως είναι από τους πιο πολύτιμους playoff defenders στο NBA. Οι Celtics δεν έβρισκαν πόντους από τα plays που έτρεχαν, και τα περισσότερα καλάθια τους ήταν από ατομικές προσπάθειες Kyrie, Morris και Tatum. Βέβαια ούτε οι Pacers είχαν εύκολο έργο. Ο Jaylen Brown, παρότι ήταν σαν να παίζει με παρωπίδες στην επίθεση, στην άμυνα δημιούργησε φοβερά προβλήματα στον Bojan Bogdanovic, στερώντας από τους Pacers την συνηθισμένη επιλογή να βασιστούν πάνω του. Η επιθετικότητα του Evans και οι συνεργασίες του Joseph με τον Sabonis όμως τους κρατούσαν στον αφρό.

Μέχρι την τρίτη περίοδο.

Εκεί έσβησαν τα πάντα.

Οι Pacers έβαλαν μόλις οκτώ πόντους, κάνοντας αρνητικό ρεκόρ Playoffs για το franchise, με αποτέλεσμα το το +7 να γίνει -11, καθώς κάθε άστοχο σουτ αποκαρδίωνε όλο και περισσότερο τους Pacers που έψαχναν απεγνωσμένα κάποιον να ζεσταθεί και να τους ξεκολλήσει. Οι Celtics έχουν το πλεονέκτημα όταν το παιχνίδι πάει στις ατομικές προσπάθειες, καθώς Morris και Kyrie μπορούν να τραβήξουν το σκορ, ακόμα και αν δεν είναι το βέλτιστο παιχνίδι για τον Stevens.

Το 74-84 θυμίζει σκορ δεκαετίας ‘90, και μάλιστα οι Pacers είχαν 63 πόντους 3’ πριν τη λήξη, έχοντας σκοράρει δηλαδή 18 σε 21’ στο δεύτερο ημίχρονο. Εν ολίγοις, οι Celtics δεν είναι αυτοί που θα θέλαμε να δούμε, καθώς παρασύρθηκαν έξω από το παιχνίδι τους, και όταν ο Marcus Morris είναι ο MVP τους σίγουρα δεν είναι καλό σημάδι. Αυτό που είναι καλό σημάδι όμως είναι ότι ακόμα και έτσι κέρδισαν, και σχετικά εύκολα, με αφοσίωση στην άμυνα από όλους, ακόμα και τον Kyrie.

Πιθανότατα οι Pacers θα βάλουν περισσότερα σουτ στο επόμενο παιχνίδι κι ο Bogdanovic θα βρει λύσεις απέναντι σε Brown, Hayward, Tatum. Ωστόσο πιθανότατα θα σκοράρουν και οι υπόλοιποι παίκτες των Celtics, επομένως δύσκολα θα δούμε κάποια έκπληξη στο δεύτερο παιχνίδι. Θα έχει όμως ενδιαφέρον να δούμε πιο επιθετική την frontline των Pacers, δεδομένου πως η απειλή από ντρίμπλα δεν είναι πολύ ισχυρή, και πρέπει να βρουν από κάπου αξιόπιστο σκορ.

(0) Pistons 86 @ 121 Bucks (1)
Game 1:

Όπως σωστά είχαν αναφέρει και οι Starters στην εκπομπή τους για τα previews των ζευγαριών, κρίμα για τον coach Casey που μέχρι τώρα έπεφτε πάνω στον LeBron και τώρα που εκείνος πήγε Δυτικά, ματσάρει στον πρώτο γύρο με τον αντικαταστάτη του ως τον καλύτερο παίχτη της περιφέρειας, τον Γιάννη. Από εκεί και πέρα, οι Pistons είναι ευχαριστημένοι και μόνο που έφτασαν ως εδώ, και, όπως αναφέρθηκε και στο preview μας, είναι το πιο δίκαιο matchup, ανάμεσα στην ομάδα με το #1 overall και αυτήν με το #16 overall. Χωρίς δε και τον Griffin, o οποίος πιθανότατα θα χάσει όλον τον πρώτο γύρο, το εμπόδιο των Bucks γίνεται δυσθεώρητο για τους Pistons. Όπως περίπου ήταν και το χθεσινό παιχνίδι, στο οποίο ήταν δεδομένο ότι θα ζοριζόντουσαν μονάχα από το άγχος του “πρέπει να κερδίσουν”. Τελικά κάτι τέτοιο δεν έγινε, το παιχνίδι όχι απλά δεν είχε ένταση αλλά θύμιζε σχεδόν φιλικό, και το 1-0 ήρθε εύκολα.

Τα Ελάφια έβαλαν 70 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, είχαν όλη την αρχική πεντάδα κι ακόμα τους Hill και Connaughton, να βάζουν διψήφια νούμερα, οι βασικοί αγωνίστηκαν 25′, ο Γιάννης 23′, Drummond, Jackson και Ellington είχαν -45, -31, -41 αντίστοιχα στο box +/- και κάπως έτσι το +35 της τελικής νίκης μοιάζει και είναι φυσιολογικό.

Από τα εγκαίνια του Fiserv Forum σε Playoffs παιχνίδι, κρατάμε την παρακάτω διαστημική φάση και πάμε παρακάτω.

Western Conference

(0) Clippers 104 @ 121 Warriors (1)

Σε ένα παιχνίδι που τα κεντρικότερα storylines ήταν η προσπέραση του Curry στον Ray Allen για τη θέση του πρώτου “τριποντέρ” στην Ιστορία των NBA Playoffs και η αποβολές Beverley και Durant (ποιών άλλων;) δεν είδαμε κάποια αγωνιστική έκπληξη.

Απεναντίας, αυτή η αποβολή ήταν και χαρακτηριστική του παιχνιδιού. Ο Beverley, που έπεσε πολύ πάνω στον Durant, μπορεί να γαβγίζει, να προσπαθεί να μπει μέσα στη φανέλα του αντιπάλου, να τον εκνευρίσει, αλλά είναι υπερβολικά μικρόσωμος, κι ο Durant υπερβολικά καλός -πέρα από μακρύς- για να έχει αποτέλεσμα. Κάπως έτσι και ο σισύφειος αγώνας των Clippers να παίζουν με πεντάδες που σκοράρουν, αλλά που δεν πεθαίνουν αμυντικά. Lou Williams και Montrezl Harrell πρόσφεραν απλόχερα σκορ, ιδίως ο Harrell ζόρισε όποιον κι αν έπεσε πάνω του, αλλά με τους δυο τους στο παρκέ οι Warriors σκόραραν όπως ήθελαν (περίπου 62% eFG%)

Παράλληλα, ενώ οι 22 πόντοι του Williams σε 21 προσπάθειες είναι μια αξιοπρεπής επίδοση, είναι μακριά από το συνήθως οικονομικό παιχνίδι του. Οι σφυρίχτρες είναι πιο διακριτικές στα Playoffs και ο Williams πήγε στη γραμμή μόνο για δύο βολές. Ο αστάθμητος παράγοντας σε αυτή την εξέλιξη; Ο Kevon Looney, ο οποίος έπαιξε 17’ με +30 στο +/-, και χόρεψε εξαιρετικά με τον Williams στις αλλαγές, δεν τσίμπησε στις προσποιήσεις του και απέτρεψε αρκετές συνεργασίες του με τον Harrell. Στο πρώτο διάστημα που μπήκε στην πρώτη περίοδο πυροδότησε ένα 10-0 που έφερε μπροστά τους Warriors, και όταν στην τρίτη περίοδο οι Clippers επιχείρησαν άλλο ένα comeback, ήταν η είσοδός του που συνέπεσε με την κατάρριψη των ελπίδων τους.

Από την άλλη πλευρά, είναι ενδιαφέρον το -17 του Cousins στα 22’ που αγωνίστηκε. Ακόμα και σε αυτή τη σειρά είναι unplayable αμυντικά απέναντι σε δυνατούς pick and roll συνδυασμούς, ωστόσο ήταν άστοχος στην επίθεση κι έτσι ήταν συνολικά αρνητικός για τους Warriors. Το δίδυμο Williams – Harrell είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τον Cousins· η ευελιξία του Harrell και το range του Lou τους δίνουν τη δυνατότητα να τραβάνε τον Cousins πολύ έξω από τον χώρο που αισθάνεται άνετα. Ας δώσουμε όμως μια περίοδο χάριτος, είναι το πρώτο παιχνίδι του στα Playoffs μετά από περίπου μια αιωνιότητα στη λοταρία, οπότε του συγχωρούμε τα έξι fouls και τα έξι λάθη. Αν έπρεπε να μαντέψω, θα περίμενα καλό παιχνίδι στο Game 2, άλλωστε έχει νόημα για τον Steve Kerr να τον κάνει να αισθανθεί άνετα. Να αναφέρουμε πως την εμφάνισή του έκανε και ο playoff Draymond, που πιστός στις δηλώσεις του πως είναι “16 games player” ήταν εξαιρετικός και στις δύο πλευρές του παρκέ, ευστοχώντας στα τρίποντα που επιδεικτικά η άμυνα των Clips του έδινε.

Στην ιστορική πλευρά του αγώνα, ο Steph Curry (που μάζεψε και 15 rebounds), πέτυχε οχτώ τρίποντα (σε μόλις 12 προσπάθειες…) στο παιχνίδι και πλέον είναι στην πρώτη θέση του πίνακα με τα περισσότερα τρίποντα στην ιστορία των Playoffs, έχοντας βάλει 386, ένα παραπάνω από τον δεύτερο πλέον Ray Allen, με τρίτο τον LeBron James με 370.

Those Spurs man, those Spurs…
(1) Spurs 101 @ 96 Nuggets (0)

Στις δύο νίκες τους στην κανονική περίοδο, οι Spurs κράτησαν τους Nuggets στους 103 πόντους, περίπου οκτώ δηλαδή κάτω από τον μέσο όρο τους στη σεζόν. Στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, η προβληματική τους άμυνα στην κανονική περίοδο επέτρεψε μόλις 96 πόντους στους Nuggets, μια από τις χαμηλότερες επιδόσεις της σεζόν γι’ αυτούς. Με κάπως μεταφυσικούς όρους, οι Spurs ήταν πιο έτοιμοι για τα Playoffs, και αυτό δεν είναι έκπληξη. 22 χρόνια εμπειρίας είναι αυτά, κι ακόμα κι αν είναι η πρώτη σεζόν που κανείς εκ των Duncan, Parker και Ginobili δεν φορούσε τις βαρετές φανέλες των Spurs, η τωρινή ενσάρκωσή τους έχει παίκτες με μεγάλη εμπειρία από τα Playoffs, και μια εμποτισμένη κουλτούρα, παρακαταθήκη των παλιών επιτυχιών. Αντίθετα, οι Nuggets δήλωναν από μόνοι τους την άγνοιά τους για τέτοιες καταστάσεις.

Γιατί ξεκινάω όμως από μια σχεδόν ψυχολογική προσέγγιση στο παιχνίδι; Παρ’ ότι θεωρητικά το match-up κλειδί της σειράς είναι η τιτανομαχία Aldridge-Jokic, η πραγματική ενδιαφέρουσα μονομαχία βρίσκεται στη θέση “1”, όπου ο – πρακτικά rookie και σχετικά αφανής – Derrick White έρχεται αντιμέτωπος με τον δεύτερο star των Nuggets και wannabe Curry, Jamal Murray. Για να καταλάβουμε λίγο τις καταβολές τους, ο Derrick White έπαιξε τρία από τα τέσσερα κολεγιακά του χρόνια σε Division II πρόγραμμα και ως rookie δεν ήταν καν στο rotation των Spurs, ενώ ο Jamal Murray ήταν ο MVP του Nike Hoop Summit και recruit του John Calipari στο Kentucky όπου με 20 πόντους κατά μέσο όρο ήταν ο καλύτερος freshman scorer στην ιστορία του κολεγίου. Eνώ και στο NBA η συζήτηση γύρω από το όνομά του είναι αν έχει ταβάνι all-star ή all-nba. Εν ολίγοις, αν κάποιος είναι έτοιμος για την κεντρική σκηνή, θεωρητικά αυτός είναι ο Murray.

Και οι δύο αντιμετώπισαν το παιχνίδι με αυτοπεποίθηση. Ο Jamal Murray με ένα είδος που θυμίζει άγνοια κινδύνου, ενώ ο Derrick White με την αυτοπεποίθηση που δίνει η φανέλα ενός οργανισμού που ξέρει τι ζητάει από τους ανθρώπους του εκπεφρασμένης μέσα από το μαστίγιο και το καρότο του Gregg Popovich. Τελικά ο Murray τελείωσε το παιχνίδι με 17 πόντους με 24 προσπάθειες και μηδέν assists, με τις επιλογές του στην επίθεση να αναδεικνύουν την ανωριμότητα του σε αυτές τις καταστάσεις, αλλά και την αδυναμία του συνόλου της ομάδας να βρει άλλες λύσεις. Ιδίως στο τέλος του αγώνα, τους έφερε σε θέση βολής, αλλά ταυτόχρονα έκαψε και τις τελευταίες επιθέσεις με άστοχα σουτ και λάθη, το χειρότερο, χωρίς να γυρίσει η μπάλα. Ο Derrick White ήταν ο αδιαμφισβήτητος MVP του παιχνιδιού, στο πρώτο του start στα Playoffs.

Χτύπησε όταν έπρεπε, με 16 πόντους από 10 προσπάθειες, υποχρέωσε τον Murray σε ένα κακό επιθετικά παιχνίδι, και όταν η δική του απειρία φάνηκε σε ένα άσχημο λάθος γύρω στο ένα λεπτό πριν τη λήξη που έδωσε την ευκαιρία στους Nuggets να περάσουν μπροστά στο σκορ, όχι μόνο δεν μάσησε, αλλά στην τελευταία φάση του αγώνα έκλεψε την μπάλα μέσα από τα χέρια του Murray, μην επιτρέποντας έτσι στους Nuggets να σουτάρουν για την παράταση, κλειδώνοντας το αποτέλεσμα με δύο δικές του εύστοχες βολές.

Οι Nuggets δύσκολα θα ξανασουτάρουν με 20% από τη γραμμή των τριών πόντων και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος σε τι ποσοστό συνέβαλε η άμυνα των Spurs και σε τι απλά το ότι δεν μπήκαν τα σουτ. Ο Jokic πέτυχε μεν triple-double στο ντεμπούτο του στα Playoffs, αλλά με μόλις εννέα σουτ δεν κυνήγησε προσωπικές φάσεις, μπαίνοντας σε σχετικά παθητική λειτουργία, κάτι που συνήθως ακολουθεί οργιαστική εμφάνιση.

Παράλληλα, έκανε εξαιρετική δουλειά πάνω στον Aldridge που τελείωσε με 6/19 και ελάχιστη συνεισφορά. Το trend που θέλει τους Spurs να κερδίζουν στα λεπτά που δεν παίζουν οι δύο stars τους συνεχίστηκε, και βρέθηκαν σε μια πραγματικά σπουδαία μέρα από τη μέση απόσταση. Πολλά δείχνουν, δηλαδή, ότι οι Spurs δεν έβαλαν κάποιον δυσεπίλυτο γρίφο στους Nuggets, απλώς εκμεταλλεύτηκαν τα εγγενή πλεονεκτήματά τους. Σε κάθε περίπτωση όμως, πλέον η έδρα είναι με το μέρος τους και το άγχος σε αυτό των Nuggets. Και αυτό ίσως να είναι αρκετό.

Αμφότερες οι ομάδες αρέσκονται στο αργό τέμπο· οι Nuggets συγκεκριμένα βρέθηκαν στην 27η θέση σε pace στην κανονική περίοδο, ενώ οι Spurs στην 22η. Κι όμως νομίζω ότι οι Spurs θα δυσκολευτούν περισσότερο σε ένα παιχνίδι πιο ανοιχτού ρυθμού, ενώ οι Nuggets θα μπαίνουν σε λιγότερα αδιέξοδα όταν πρέπει οι μη-Jokic παίκτες τους να πάρουν αποφάσεις με την μπάλα στα χέρια όσο περνάει ο χρόνος της επίθεσης. Θα ήθελα να δω την εκτίμηση του Malone ενόψει του επόμενου παιχνιδιού.

Kκλείνοντας:

 

(0) Thunder 99 @ 104 Blazers (1)
Game 1:

Η προσμονή ήταν μεγάλη στο Oregon. Το ίδιο μεγάλα ήταν και τα ερωτήματα. Θα μπορέσουν οι Blazers να ξεπεράσουν την περσινή -πολύ- κακή τους εμφάνιση απέναντι στους Pelicans; Είναι σε θέση ο Enes Kanter να κάνει τους φίλους του Portland να ξεχάσουν -έστω και προσωρινά- τον Jusuf Nurkic; Θα δούμε τον πραγματικό Damian Lillard, ο οποίος όποτε έχει προσωπικό αντίπαλο τον Westbrook σουτάρει περί το 20%; Όλα τα παραπάνω, και ακόμα περισσότερα, απαντήθηκαν με τον πλέον θετικό τρόπο για τους Blazers, οι οποίοι επικράτησαν των Thunder στο πρώτο παιχνίδι της μεταξύ τους σειράς με 104-99, έχοντας τους Lillard και McCollum σε μεγάλη μέρα, καθώς τελειώσαν με 30 και 24 πόντους αντίστοιχα.

Ωστόσο, ουδείς εκ των δύο δεν ήταν ο MVP του παιχνιδιού. Δικαιωματικά, ο τίτλος αυτός πάει στον Kanter, τον άνθρωπο για τον οποίο οι Knicks επέλεξαν να μην τον συμπεριλάβουν σε κάποια κουβέντα για ανταλλαγή, αφήνοντας τον ελεύθερο στην περασμένη trade deadline. Ο Τούρκος center όχι μόνο “γέμισε τα παπούτσια” του απόντα Nurkic, αλλά κυριάρχησε κατά κράτος στις δύο ρακέτες. Το ντεμπούτο του Kanter στα Playoffs με την φανέλα των Blazers, συνοδεύτηκε με ένα ηχηρό 20/18/2 και 8/15 σουτ. Αξίζει να σημειώσουμε πως για να βρούμε τον τελευταίο παίκτη που πραγματοποίησε ντεμπούτο με μια ομάδα στα Playoffs και είχε τουλάχιστον 18/18, πρέπει να πάμε πίσω στο 2005:

Σε κάθε περίπτωση, οι Blazers σέταραν από την αρχή το τέμπο του παιχνιδιού, χάνοντας το προβάδισμα μόνο για μία φορά σε όλο το παιχνίδι κι αυτό στην πρώτη περίοδο, όταν η OKC προηγήθηκε με 4-3. Πήγαν τους Thunder στο παιχνίδι τους, δηλαδή το περιφερειακό σουτ, ευστοχώντας σε 11 από τις 25 προσπάθειες (7/10 στην πρώτη περίοδο), την στιγμή που η ομάδα του Billy Donovan “έγραψε” 5/33 από τα 7,25 στον αγώνα. Τα 11 από αυτά τα άστοχα, τα πήραν Westbrook και Schroder μαζί (0/11) ενώ ακόμα και ο πιο “εύστοχος” παίκτης των Thunder από την περιφέρεια, ο George, είχε 4/15. Και εδώ είναι μια καλή αφορμή να σταθούμε λίγο παραπάνω στον George, ο οποίος συνέχισε από εκεί που σταμάτησε πέρυσι, στο έκτο παιχνίδι με τους Jazz, όσον αφορά τα ποσοστά του. Μπορεί ο forward των Thunder να τελείωσε με 26 πόντους το ματς αυτό, αλλά το έκανε έχοντας 8/24 σουτ, εκ των οποίων όπως αναφέραμε λίγο πιο πάνω, τα 4/15 ήταν τρίποντα. Παράλληλα, είχε και τέσσερα λάθη. Προς ώρας, θα ρίξουμε το φταίξιμο στον λαβωμένο του ώμο. Για όποιον είδε το παιχνίδι, ήταν σαφές πως ο PG13 δεν ήταν “άνετος” όποτε σούταρε.

Σημαντικό ρόλο στο κομμάτι αυτό, ωστόσο, έπαιξε τόσο ο Harkless, όσο και ο Aminu που ανέλαβαν το μαρκάρισμά του ανά διαστήματα. Το να σημειώσει ο George 26 πόντους, παίρνοντας 24 σουτ, αποτελεί μια επιτυχία. Όσον αφορά τον Westbrook, ο point guard των Thunder έγραψε εκ νέου με χρυσά γράμματα το όνομά του στα βιβλία της Ιστορίας, καθώς στο συγκεκριμένο παιχνίδι σημείωσε το ένατο triple-double της καριέρας του στα Playoffs, φτάνοντας τον Wilt Chamberlain στην πέμπτη θέση όλων των εποχών.

Προς το παρόν τα 30 του Magic μοιάζουν να είναι πολύ μακρυά. Σε κάθε περίπτωση, το δυστύχημα για τον ίδιο και τους Thunder είναι πως αυτή του η επίδοση δεν συνοδεύτηκε με το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ειδική αναφορά θα πρέπει να κάνουμε στον Steven Adams, ο οποίος ήταν μάλλον ο βασικός λόγος που η Oklahoma επέστρεψε από το μείον 19. Η εντολή του Donovan ήταν σαφής ώστε να τροφοδοτηθεί ο Νεοζηλανδός και εκείνος δεν απογοήτευσε: 17 πόντοι, με 8/14 σουτ και εννιά rebounds, τα έξι εκ των οποίων επιθετικά. Σε αυτό το πρώτο παιχνίδι, λοιπόν, μας λύθηκαν κάποιες απορίες, ενώ γεννήθηκαν μερικές ακόμα:

  1. Ναι, ο Kanter φαίνεται να είναι σε θέση να καλύψει το κενό του Nurkic και να το κάνει σε καλό βαθμό. Δεν περιμένουμε κάθε παιχνίδι του Τούρκου να είναι στα ίδια επίπεδα με τα όσα είδαμε στην πρώτη αναμέτρηση, αλλά τουλάχιστον όσον αφορά τα rebounds, μάλλον είναι ασφαλές να πούμε πως οι Blazers δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Παράλληλα, έδειξε πως μπορεί να παίξει και μια αξιοπρεπής άμυνα.
  2. Στo preview του ζευγαριού αυτού αναφέραμε πως οι Blazers θα επιχειρήσουν να πάνε τα παιχνίδια όσο γίνεται στο περιφερειακό σουτ. Τα 25 τρίποντα έδειξαν ακριβώς αυτήν την τάση και αναμένεται να συνεχιστεί.
  3. Με αφορμή το 44% από την γραμμή του τριπόντου, γεννάται η απορία αν υπάρχει λύση από την αμυντική λειτουργία των Thunder. Οι Lillard και McCollum δεν έχουν κανένα θέμα να σηκώνονται από τα εννιά μέτρα, κάτι που τους κάνει σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπιστούν. Πιθανό να δούμε στο επόμενο παιχνίδι τον Terrance Ferguson να μαρκάρει τον Dame από τα αποδυτήρια.
  4. Είναι σαφές πως ο Adams πρέπει να τροφοδοτείται σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού και όχι μόνο όταν η ομάδα του βρίσκεται (πολύ) πίσω στο σκορ. Ο center της OKC είναι από τους πλέον δυνατούς της θέσης του και όταν βάλει πλάτη δύσκολα αντιμετωπίζεται. Παράλληλα, το υπόλοιπο supporting cast πρέπει να κάνει το step-up.
  5. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, οι Aminu και Harkless θα είναι οι αφανείς ήρωες για το Portland. Ο τρόπος με τον οποίο τοποθετούν το κορμί τους όταν παίζουν άμυνα, το πόσο βοηθούν στα box outs και γενικώς πόσα πράγματα δεν χωρούν στην στατιστική και προέρχονται από αυτούς είναι αδιανόητο. Δικαιολογημένη λοιπόν η αποθέωση από τον Dame.

 

(0) Jazz 90 @ 122 Rockets (1)
Game 1:

Οι Rockets ξεκίνησαν την φετινή post season με μία εμφάνιση-δήλωση των διαθέσεών τους. Και δεν είναι η τελική διαφορά των 32 πόντων, όσο η εξουδετέρωση κάθε προσπάθειας των Jazz να τους δημιουργήσουν προβλήματα.

Η Utah ξεκίνησε από νωρίς την “καβουροάμυνα” στα αριστερά του Harden, όπως ο “Mούσιας”, χωρίς την παραμικρή έκπληξη ή δυσκολία, σκόραρε ή πάσαρε στον ελεύθερο συμπαίχτη.

Ο Harden τέλειωσε τον αγώνα με 29 πόντους, οχτώ rebounds και 10 assists, ωστόσο θα ήταν λάθος να πάρει μόνος του όλα τα credits. Η νίκη των Rockets ήταν ομαδική, μιας και όλοι οι παίχτες τους συνεισέφεραν σημαντικά. Όλη η βασική τους πεντάδα σκόραρε διψήφιο αριθμό πόντων, με τον Eric Gordon να έχει 17, τον Capela 16, τον Paul 14 και τον Tucker 11.

Ειδική αναφορά, ωστόσο, πρέπει να γίνει τόσο στον Capela, που τις τελευταίες ημέρες είχε ταλαιπωρηθεί από λοίμωξη του αναπνευστικού, ωστόσο πέρα από τους 16 πόντους του είχε και 12 rebounds και βοήθησε τα μέγιστα στην επικράτηση των Rockets σε δύο κατηγορίες του παιχνιδιού που οι Jazz είχαν θεωρητικά ξεκάθαρο πλεονέκτημα: τα rebounds, με τους Rockets να έχουν 42 έναντι 41 των αντιπάλων τους, μα και τους πόντους στο ζωγραφιστό, όπου έβαλαν 20 παραπάνω από τους Jazz των Gobert και Favors (62 έναντι 42). Επιπρόσθετα, σημαντική ήταν και η συνεισφορά του Austin Rivers, ο οποίος μπορεί επιθετικά να έμεινε στους τέσσερις πόντους, ωστόσο έπαιξε αμυνάρα πάνω στον Donovan Mitchell, τον οποίο σημαντικότερο από ότι τον κράτησε στους 19 πόντους με 7/18 σουτ, ήταν οι μηδέν assists του με τα πέντε λάθη του.

Κάπως έτσι, σε κάθε προσπάθεια των Jazz να πλησιάζουν τους Rockets, οι τελευταίοι απαντούσαν με δικό τους σερί. Η τελευταία σχετική προσπάθεια έγινε στα μέσα του τρίτου 12λέπτου, με τους Jazz να πλησιάζουν στους πέντε και εμάς αγουροξυπνημένους να θεωρούμε πως έχουμε παιχνίδι. Σε αυτό το σημείο, όμως, ανέλαβε και πάλι ο περσινός δήμιος της Utah, ο Chris Paul, ο οποίος στα ξεκινήματα της τελευταίας περιόδου οδήγησε τα second units των Rockets ξανά σε διαφορά ασφαλείας. Ένας CP3 που είχε μεν 0/3 πίσω από τα 7,25 του, αλλά με τα 7/10 δίποντα που είχε, τα περισσότερα από το mid-range, οδηγούσε και πάλι τον Gobert στην αμυντική του no-mans-land. Ο Gobert χτυπήθηκε πολύ από τους Rockets στο pick’n roll και σε αυτό το παιχνίδι, χωρίς να καταφέρει να ανταποκριθεί, αν και μάλλον είναι θέμα συνολικότερης λειτουργίας της αμυντικής συμπεριφοράς των Jazz να αντιμετωπίσουν την συγκεκριμένη σπαζοκεφαλιά που οι Rockets δεν θα σταματήσουν να τους βάζουν. Ο οποίος Γάλλος τέλειωσε μεν τον αγώνα με 22 πόντους και 12 rebounds, αλλά δεν ήταν αρκετά. Όπως αρκετοί δεν ήταν και οι 15 πόντοι με έξι assists του Ricky Rubio, ο οποίος ξεκίνησε πολύ δυνατά το παιχνίδι, μέχρι να αρχίσει να κάθεται με την πάροδο αυτού, με βασικό του πρόβλημα ωστόσο πως ο Harden αμυντικά τον κατάπιε.

Γενική Εικόνα Πρώτων Αγώνων:

Σε περίπτωση που ακόμα δεν θέλετε να δεχτείτε πια είναι η σύγχρονη εποχή του NBA:

2 Comments so far. Feel free to join this conversation.

  1. Keyser Söze April 15, 2019 at 16:32 -

    Πριν το ανοίξω είχα ήδη στο μυαλό σχολιάκι όπου θα έδινα το ρισπέκτο αν ο τίτλος ήταν εμπνευσμένος από Κέρτις Μπλόου. <3

    • Billy Hoyle April 15, 2019 at 17:19 -

      It practically wrote itself.