BallHog’s NBA Playoffs 2019 Walkaround #6: “The Shot & the Wave”

Posted on Apr 25 2019 - 2:41pm by The Ball Hog

Τα NBA Playoffs 2019 είναι εδώ και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς.

Eastern Conference

(1) Magic 96 @ 115 Raptors (4)
Game 5:

Θα μπορούσαμε να αφήσουμε την παρακάτω φωτογραφία και να μην πούμε τίποτα για το πέμπτο παιχνίδι της σειράς. Όμως δεν θα το κάνουμε, μια σειρά τελείωσε, ας της φερθούμε καλά μιας και έδωσε παραπάνω από αυτά που περιμέναμε.

 

Για την ιστορία, στο γράφημα φαίνεται ότι οι Magic δεν κατάφεραν να περάσουν μπροστά στο σκορ σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Για την ακρίβεια μετά το τέταρτο λεπτό που οι Raptors προηγήθηκαν με 14-3, δεν ξαναέπεσε η διαφορά κάτω από τους δέκα πόντους.

Οι γηπεδούχοι κυριάρχησαν κατά κράτος, με τον Lowry να είναι πραγματικά σε τρελό ρυθμό, σκοράροντας 12 πόντους στο πρώτο τέταρτο του αγώνα. Την ίδια ώρα οι Gordon και Vucevic καθηλώθηκαν στον πάγκο της ομάδας τους με fouls, δύο και τρία αντίστοιχα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι φιλοξενούμενοι έκαναν 16 λεπτά και πέντε δευτερόλεπτα για να σκοράρουν τρίποντο, χάνοντας τα πρώτα 11, συνεχίζοντας το κακό ποσοστό τους σε αυτή την σειρά. Τελείωσαν τον αγώνα με 9/34 και 26,4%.

Το παιχνίδι δεν αξίζει και μεγάλη ανάλυση, καθώς σε κανένα σημείο οι Magic δεν έδειξαν ότι μπορούν να κοντράρουν την ομάδα του Toronto. Από την σειρά κρατάμε το πρώτο παιχνίδι και την αδυναμία και το ξεμπλοκάρισμα των Raptors μετά από αυτό. Τα σημαντικά για τους Καναδούς ωστόσο τώρα ξεκινούν.

(1) Nets 100 @ 122 Sixers (4)
Game 5:

Ένα ακόμα παιχνίδι που δεν μπορεί να σηκώσει τρομερή ανάλυση στην Ανατολή με το φαβορί (SIxers) να επιβάλλεται με τόσο εκκωφαντικό τρόπο απέναντι στο αουτσάιντερ, τρόπο που λίγοι περίμεναν ύστερα από το πως είχε κυλήσει η σειρά στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια.

Οι Nets ξεκίνησαν το παιχνίδι με το παραπάνω στατιστικό και το 14-0 ή το 25-3 που ακολούθησε έμοιαζαν εντελώς αναπόφευκτα και εντελώς φυσιολογικά. Δυστυχώς για αυτούς δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν την εξαιρετική άμυνα των Sixers σε κανένα σημείο στο πρώτο ημίχρονο, σουτάροντας μόλις με 26,1% και μένοντας πίσω στο σκορ με 60-31. Αξιοσημείωτο στοιχείο του αγώνα πως ο coach των Sixers, Brett Brown για ένα ακόμα παιχνίδι ξεκινά την δεύτερη περίοδο και με τους πέντε βασικούς, πράγμα αρκετά ασυνήθιστο για ομάδα του NBA. Η απίστευτη εμφάνιση του Embiid, που σε 20:22 λεπτά συμμετοχής είχε 23 πόντους, 13 rebounds και δύο assists, μοιάζει εκτός πραγματικότητας και χαρακτηριστικό είναι ότι και οι 13 παίκτες των Sixers που έπαιξαν, σκόραραν στο προχθεσινό παιχνίδι.

Ο μοναδικός παίκτης των Nets που διασώθηκε ήταν ο Caris LeVert που είχε 14 από τους πρώτους 23 πόντους της ομάδας του, ενώ ο Rondae Hollis-Jefferson σκόραρε 19 από τους 21 δικούς του στο δεύτερο ημίχρονο, όταν πια η αναμέτρηση είχε κριθεί. Το μυαλό των Nets πλέον είναι στην free agent, ενώ οι Sixers, μετά την dominant εμφάνιση τους, έδειξαν τα δόντια τους και μένει να δούμε πως θα σταθούμε απέναντι στους πάνοπλους Raptors.

Western Conference

(2) Spurs 90 @ 108 Nuggets (3)
Game 5:

Για πρώτη φορά στη σειρά οι Nuggets ξεκίνησαν το παιχνίδι δυνατά. Έχοντας χάσει τα προηγούμενα πρώτα 12λεπτα με συνολική διαφορά 31 πόντων, σε αυτό ξεκίνησαν με ένα 14-2 ενεργοποίησαν ένα από τα γνωστά γρήγορα Popovich time-outs. Οι Nuggets είχαν 5/12 τρίποντα και μία γενικά ισορροπημένη επίθεση στο πρώτο, με την παρουσία του παίκτη που ξεχώριζε να είναι αυτή του Gary Harris, που ήταν εξαιρετικός και στις δύο πλευρές του παρκέ, καθώς αμυντικά είχε κλειδώσει τον άνθρωπο των τριών πρώτων παιχνιδιών της σειράς, Derrick White. Πέρα από τον White, όμως, οι Spurs δεν είχαν καμία βοήθεια από τους αστέρες τους, DeRozan and Aldridge που δυσκολεύονταν να βρουν δυχτάκι ανεξαρτήτως τρόπου και θέσης. Και κάπως έτσι οι Nuggets ήταν μπροστά με  26-19 στο πέρας της περιόδου.

Στο δεύτερο, η περίεργη σύνθεση που επέλεξε ο Malone να ξεκινήσει την περίοδο, με μόνο βασικό τον -αναπληρωματικό και τον ίδιο για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν- Torrey Craig και τέσσερις αναπληρωματικούς, επέστρεψε στους Spurs να επιστρέψουν κάπως, μόνο και μόνο για να μπει ξανά εσπευσμένα στο παρκέ ο Jokic και να αποκαταστήσει τα πράγματα. Ο Barton, που ερχόμενος στα τελευταία δύο από τον πάγκο βοηθάει πολύ ουσιαστικότερα τους Nuggets, με εφτά πόντους διατήρησε την κατάσταση, για να κλείσει το ημίχρονο με την κυριαρχία του two-man-game των Jokic και Murray, για προβάδισμα με 53-42 στο ημίχρονο.

Mε καλάθια των Millsap και Murray ξεκίνησε το τρίτο 12λεπτο και η διαφορά έφτασε στους 20. Οι Nuggets έδειχναν να ευστοχούν από παντού. Με τον Murray να παίρνει τον αντίστοιχο ρόλο του Harris στο πρώτο, ως τον καθοριστικό παίχτη των “Σβόλων” για το συγκεκριμένο 12λεπτο. Συγκεκριμένα, σκόραρε 10 πόντους στην περίοδο στον δρόμο των Nuggets για την απόκτηση μίας διαφοράς ως και 30 πόντων. Αντίθετα, οι Spurs δυσκολεύονταν στα πάντα. Ακόμα και έτσι όμως, με ένα σερί 10-0 μάζεψαν τη διαφορά στο κλείσιμο του 12λέπτου πίσω στους 20. Με δύο τρίποντα του Jokic, όμως, και αυτό το σερί έσπασε και στην τέταρτη περίοδο οι Nuggets έμπαιναν με προβάδισμα 85-63. Το εντυπωσιακό στατιστικό ως εδώ ήταν πως οι Nuggets είχαν πετύχει τα 23 από τα 29 καλάθια τους με assist συμπαίκτη τους.

Με το καλημέρα και ένα τρίποντο του Malik Beasley ο Pop αναγκάστηκε σε ακόμα ένα πολύ γρήγορο time out, μόλις 22” στην περίοδο. Το υπόλοιπο παιχνίδι μάλλον ήταν στη συνέχεια διαδικαστικό με κυρίως αναπληρωματικούς των δύο ομάδων να αγωνίζονται.

Οι Nuggets σκότωσαν τους Spurs από μακριά έχοντας 14/33 πίσω από το τρίποντο, έχοντας έξι παίχτες να ευστοχούν πίσω από τα 7,25, πέντε εξ αυτών τουλάχιστον δύο φορές, δείχνοντας και εξαιρετική βελτίωση σε αυτόν τον τομέα σε σχέση με το σκάρτο 31% τους των δύο πρώτων αγώνων, αλλά και σε σχέση με το 35,1% της regular (ποσοστό που τους κατέτασσε στην 17η θέση της Λίγκας). Την ίδια ώρα, αμυντικά ήταν εξαιρετικοί κρατώντας τους αντιπάλους τους στο 29% από το τρίποντο και 41% στο παρκέ, με, μάλιστα, μόλις 20/46 στο ζωγραφιστό από όπου έχασαν και μία σειρά από εύκολα lay ups εντελώς ανεξήγητα. Το σημαντικότερο είναι πως με τους Harris στον White, Craig στον DeRozan και Millsap στον Aldridge δείχνουν να έχουν καταφέρει να εξουδετερώσουν το iso παιχνίδι των Spurs με τους συγκεκριμένους παίχτες τους-βασικά τους όπλα στη σειρά (αλλά και στη σεζόν, ειδικά αναφορικά με τους δύο τελευταίους, γενικότερα). Ταυτόχρονα, η απαλλαγή από το κυνήγι του White από τον Murray, έχει εκτοξεύσει τα δικά του νούμερα, που στις δύο πρόσφατες νίκες των Nuggets “τρέχει” με 22,5 πόντους και 6,5 assists κατά μέσο όρο, όταν έξι assists είχε στα πρώτα τρία παιχνίδια αθροιστικά.

Σημαντική προσαρμογή για τους Nuggets και η μετατόπιση του Barton στους αναπληρωματικούς, με τον Craig να δίνει καλύτερη ισορροπία στην βασική πεντάδα της ομάδας του Denver, αλλά και τον Barton –παρότι γκρίνιαξε για αυτή την απόφαση του προπονητή του- να οργιάζει απέναντι στα second units των Spurs με 17 πόντους και από πέντε assists και rebounds στο Game-5. Ιδιαίτερα σημαντικό το 63,% της ευστοχίας του στo ματς αυτό, ειδικά συγκρινόμενο με το 29,3% που είχε στα πρώτα τέσσερα.

Οι Nuggets με τις εμφανίσεις τους στα τελευταία δύο παιχνίδια θυμίζουν ξανά την ομάδα που σκόρπιζε αντιπάλους στη regular στον δρόμο για τις 54 νίκες, ενώ δείχνουν να αποκτούν σιγά-σιγά αυτοπεποίθηση playoff, ειδικά όταν επιβάλλονται τόσο εμφατικά στους Spurs της γνωστής εμποτισμένης κουλτούρας σε τέτοιες καταστάσεις.

Οι οποίοι Spurs μάλλον είχαν για καλύτερό τους παίχτη στον συγκεκριμένο αγώνα τον Jakob Poeltl και αυτό μάλλον τα λέει όλα. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε και ο Pop μετά το τέλος του αγώνα: “They just outplayed us in every facet of the game.

 

(1) Thunder 115 @ 118 Blazers (4)
Game 5: “Damian Lillard, are you kidding me?”

Δίχως αμφιβολία, τα ως τώρα Playoffs φέρνουν πλατιά-φαρδιά την υπογραφή του Damian Lillard. Και πως να αντεπιχειρηματολογήσει κανείς; Είναι πρώτος σκόρερ στην post-season με 28,8 πόντους μέσο όρο και με εμφανίσεις που θα μνημονεύονται ως “classics” στα επόμενα χρόνια. Κορυφή όλων, θα είναι αυτή που μας χάρισε στο παιχνίδι αυτό, καθώς με ένα buzzer έστειλε τους Blazers στον επόμενο γύρο, έχοντας τον Paul George “κρεμασμένο” πάνω του. Αλλά πριν φτάσουμε εκεί, ας τα πάρουμε ένα-ένα και να ξεκινήσουμε από το γεγονός πως οι Thunder έκαναν μάλλον το καλύτερο τους παιχνίδι στην σειρά. Το ποσοστό τους ήταν εξαιρετικό (54,7%) και γι’αυτό ευθύνεται εν πολλοίς ο Paul George, ο οποίος εμφανίστηκε “καυτός” από την αρχή ως το τέλος και αυτήν την φορά, ούτε ο Harkless, ούτε ο Aminu είχαν κάποια απάντηση στο μαρκάρισμά του.

Oι 36 πόντοι που σημείωσε, έχοντας ποσοστό 70% (14/20), αποδεικνύουν ακριβώς αυτό. Όπως επίσης πιστοποιούν και αυτό που αναφέραμε στο preview του ζευγαριού: Πως η πορεία της OKC θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την κατάσταση του ώμου του. Και αυτό το παιχνίδι, αποτέλεσε μάλλον ένα “πυροτέχνημα” όσον αφορά τον ώμο του και δημιούργησε και ένα τεράστιο “αν” στην περίπτωση που ο παίκτης ήταν υγιής. Μιλώντας για ποσοστά, πάντως, πέραν του George, και οι υπόλοιποι βρέθηκαν σε εξαιρετική βραδιά. O Grant είχε 7/8, ο Adams 5/8, o Schroder 7/10. Ποιος μένει; Φυσικά ο Russell Westbrook, ο οποίος μπορεί να σημείωσε ακόμα ένα triple-double (29/11/14) που τον έφερε στην τέταρτη θέση στην ιστορία των playoffs μαζί με τους Larry Bird και Rajon Rondo, ωστόσο τα 11/35 σουτ κάθε άλλο παρά κολακευτικά είναι. Και ενώ ο George είναι αυτός που το “ένιωθε” όλο το βράδυ, ο Brodie επέλεξε να πάει στην τελευταία επίθεση, σε ένα από τα γνωστά του hero-balls.

Αυτό που κάνει ακόμα χειρότερη την ήττα -και κατ’ επέκταση τον αποκλεισμό- των Thunder είναι το γεγονός πως περίπου επτά λεπτά πριν το τέλος της αναμέτρησης βρίσκονταν μπροστά με 15 πόντους και έδειχναν ικανοί να πάνε την σειρά σε έκτο παιχνίδι. Είχαν κλείσει καλά την backcourt του Portland και φαινόταν πως είχαν τον πλήρες έλεγχο του ρυθμού. Κάπου εκεί, όμως, ο Lillard αποφάσισε να αλλάξει την προσέγγιση του και να μοιράσει το παιχνίδι, κάνοντας μια μίνι παύση από το κομμάτι της εκτέλεσης. Βλέποντας πως οι άμυνες των Thunder ήταν πλήρως προσαρμοσμένες πάνω του, είδε σε αρκετές περιπτώσεις τους αντίπαλους αμυντικούς να αφήνουν ελεύθερο τον Harkless. Επιπλέον, πέρα από αυτό, άρχισε σιγά-σιγά να ανεβάζει απόδοση και ο McCollum, ο οποίος είτε με floaters είτε με σουτ από μέση απόσταση ροκάνιζε την διαφορά. Σε κάθε περίπτωση και παρά το -15, οι Blazers δεν πανικοβλήθηκαν, δεν άρχισαν να παίρνουν “τραβηγμένα” τρίποντα, αλλά επέλεξαν να πάνε σε πολύ πιο ορθολογικές επιθέσεις, κάτι που ίσως και οι Thunder να μην περίμεναν.

Και ενώ οι McCollum, Harkless και Kanter σημείωσαν διψήφιο αριθμό πόντων (από 17 οι δύο πρώτοι και 13 ο Τούρκος), η επίδοση του Dame στο παιχνίδι αυτό δεν μας αφήνει να ασχοληθούμε με κάποιον άλλο από το ρόστερ των Blazers. Ακόμα και τα τέσσερα -υπερπολύτιμα- κλεψίματα που έκαναν συνολικά οι Seth Curry και Zach Collins, μοιάζουν σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε αυτά που έκανε ο Lillard. O ηγέτης των Blazers θα έλεγε φυσικά πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αλλά επιτρέψτε μας τις υπερβολές. O 28χρονος guard, λοιπόν, τελείωσε το παιχνίδι έχοντας 50 πόντους, επτά rebounds, έξι assists, τρία κλεψίματα, ένα block και ποσοστό της τάξης του 51,5% (17/33). Με αυτό το statline έγινε “έγραψε” το ρεκόρ πόντων από παίκτη των Blazers στα playoffs, σπάζοντας τους 46 του LaMarcus Aldridge από το 2014, έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των playoffs που σημειώνει τουλάχιστον 50/5/5 και 10 τρίποντα, ενώ πλαισίωσε ένα πολύ κλειστό γκρουπ παικτών.

Και φυσικά μας χάρισε έναν επίλογο που θα έχουμε την χαρά να τον μνημονεύουμε για πολλά πολλά χρόνια ακόμα.

Ερωτηθείς μετά το τέλος παιχνιδιού ο George για το πως έκρινε την επιλογή του Lillard, o παίκτης των Thunder απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη πως “ήταν ένα κακό σουτ”. Ήταν όμως;

Παρεπιμπτόντως, όπως ήταν αναμενόμενο, ο πρωταγωνιστής του ματς διάβαζε την δήλωση του George και έδωσε μια μικρή απάντηση, έκτασης μόλις τριών γραμμάτων.

Σε κάθε περίπτωση, το Portland ανασαίνει πολύ πιο ελεύθερα πια. Πέταξε από πάνω του τον περσινό αποκλεισμό από τους Pelicans, αποδεικνύοντας πως ήταν μια πολύ κακή παρένθεση. Απέδειξε στην πράξη επίσης πως χωρίς τα πολλά λόγια και με την σκληρή δουλειά μια ομάδα μπορεί να ξεπεράσει οποιεσδήποτε δυσκολίες. Πλέον, περιμένουν τον αντίπαλό του από το ζευγάρι Nuggets-Spurs, σε μια σειρά που αναμένεται συναρπαστική. Όσο για τους Thunder, τα δύσκολα τώρα ξεκινούν. Είναι σαφές, πλέον, πως η απώλεια του Durant δεν θα αναπληρωθεί ποτέ, κάτι που έχει αποδειχθεί στην πράξη. Η Oklahoma μετράει τρεις σερί αποκλεισμούς στον πρώτο γύρο από Rockets, Jazz και Blazers, με το επί μέρους ρεκόρ να είναι στο 4-12. Η φετινή off-season ίσως αποδειχθεί η πλέον κομβική για την ιστορία της ομάδας, καθώς είναι βέβαιο πως κάποιος θα χρεωθεί αυτά τα λάθη. Το ποιος θα είναι αυτός και τι θα σημάνει για τον μέλλον των Thunder, αναμένεται με ενδιαφέρον.

(1) Jazz 93 @ 100 Rockets (4)
Game 5:

“Παραλίγο”. Aυτό θα έπρεπε να σκέφτονταν άπαντες στο στρατόπεδο των Jazz, μετά την λήξη του πέμπτου παιχνιδιού απέναντι στο Houston. Και ίσως αυτό το παραλίγο, να γίνεται ακόμα πιο πικρό, αν αναλογιστούμε πως κατά την διάρκεια των δύο πρώτων παιχνιδιών, η Utah, η δεύτερη καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, δεν προσέφερε κανέναν ανταγωνισμό στην επίθεση των Rockets. Στην περίπτωση του πέμπτου παιχνιδιού, όμως, είχαμε ματς. Η ομάδα του Quinn Snyder επέδειξε έναν αξιοθαύμαστο πλουραλισμό στην επίθεση, κόντραρε στα ίσα το κομμάτι των rebounds, κράτησε κάτω από το 40% (10/26) τον James Harden και έδειξε ικανή σε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού, στο να κάνει το break και να επιτρέψει την σειρά στην έδρα της.

Ωστόσο, δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί σε καμία περίπτωση στο ματς αυτό (καθώς επίσης και σε όλη την διάρκεια της σειράς αυτής), τα ελεύθερα σουτ. Πάρτε για παράδειγμα το σουτ του Ricky Rubio, 1:12 πριν το τέλος του παιχνιδιού, με τους Jazz να βρίσκονται μόλις ένα πόντο πίσω.

Σε τέτοιου είδους παιχνίδια και σε τέτοιου είδους καταστάσεις, αν δεν βάλεις αυτά τα σουτ δεν μπορείς να διεκδικήσεις το δικαίωμα της νίκης. Και όχι μόνο στην περίπτωση ενός τόσο κρίσιμου χρονικού σημείου, αλλά σε κάθε ματς. Το στατιστικό που προσφέρει ο David Locke, που είναι insider στην ομάδα της Utah, δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα:

Ας επικεντρωθούμε όμως στο ματς αυτό, μιας και όπως είπαμε ο λόγος που οι Jazz κρατήθηκαν κοντά στο σκορ, ήταν οι πολλές επιθετικές της επιλογές. Ο Joe Ingles εμφάνισε -επιτέλους- το πρόσωπο που θαυμάσαμε από εκείνον στην regular season, τελειώνοντας το ματς με 11/6/9/3, παίζοντας παράλληλα μερικές εξαιρετικές άμυνες. Αυτό το “γεμάτο” statline του Αυστραλού ήταν ένα από τα πράγματα που έλειψαν -πολύ- στους Jazz στην σειρά αυτή. Ειδικά, όσον αφορά τον τομέα της δημιουργίας. Σε έναν τομέα που για μια ακόμα φορά ο Rubio έδειξε πως πρόκειται για έναν από τους καλύτερους distributors της λίγκας Οι 11 assists του το καταδεικνύουν και με το παραπάνω. Ο Ισπανός έγραψε και πάλι ένα γεμάτο double-double (17/11) με μερικές πολύ ωραίες στιγμές. Αν έβαζε και το τρίποντο παραπάνω, ίσως να μιλούσαμε για άλλο ματς. Ωστόσο, αν κάτι περιμένεις σε τέτοιου είδους “do or die” παιχνίδι, είναι τον Donovan Mitchell να κάνει μια μεγάλη εμφάνιση. Φευ. Ο Spida δεν κατάφερε να πιάσει υψηλή απόδοση, περιορίστηκε στους 12 πόντους, έχοντας γραμμένο στην στατιστική του ένα άθλιο 18,2% (4/22 σουτ). Ας μην τρελαινόμαστε όμως. Μιλάμε για έναν παίκτη που μόλις τελείωσε την δεύτερή του χρονιά στο NBA και το μέλλον του είναι υπέρλαμπρο. Ή τουλάχιστον υπάρχουν οι βάσεις για κάτι εντυπωσιακό.

Κλείνοντας τους Jazz, θα πρέπει να κάνουμε μια ειδική αναφορά στον συγκινητικό Royce O’Neal, η περίπτωση παίκτη που δείχνει ίσως τι ομάδα είναι οι Jazz. O forward της Utah τελείωσε το παιχνίδι με 18 πόντους και εξαιρετικά ποσοστά (8/13 – 61,5%), ενώ ευθύνεται εν πολλοίς για αυτό το 38,5% του Harden. Αυτοί οι 18 πόντοι, όμως, τον ανέδειξαν ως τον πρώτο σκόρερ της Utah στο ματς αυτό και εκεί ακριβώς έγκειται το πρόβλημα: Αν ο O’Neal αποτελεί τον πρώτο σκόρερ της ομάδας σου στους 18 πόντους , τότε δυστυχώς, δεν μπορείς να έχεις αξιώσεις. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η χρονιά των Jazz ήταν για μια ακόμα φορά πετυχημένη. Έχουν έναν κορμό παικτών που παίζουν αρκετά χρόνια μαζί και αυτό μόνο καλό μπορεί να αποδειχθεί για την επόμενη σεζόν. Περισσότερα γι’αυτά, στα ετήσια farewells που έρχονται σύντομα.

Για τους Rockets θα σταθούμε, για αρχή, εκεί απ’όπου κλείσαμε το προηγούμενο walkaround. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε το “σφιχτό” rotation του Mike D’Antoni. Σαφώς και αποτελεί εικόνα από το κοντινό μέλλον και το πως θα αντιμετωπίσει τους Warriors (ή μήπως όχι;;;), αλλά ας μην ξεχνάμε πως οι τεράστιες σε διαφορά νίκες των δύο πρώτων παιχνιδιών επιτεύχθηκαν (και) χάρη στην απλωμένη διαχείριση των παικτών του. Κατά τα άλλα, όπως είπαμε, ο Harden τελείωσε το παιχνίδι έχοντας 38,5% ευστοχία (10/26 σουτ) και ένα statline της τάξης του 26/6/6/3/4. Μάλιστα, αυτά τα τρία κλεψίματα και τα τέσσερα blocks μας χάρισαν ένα ενδιαφέρον ιστορικό στοιχείο.

Παρά τα άσχημα ποσοστά, όμως, του Harden, του Paul (37,5%) και του Gordon (38,5%), η αλήθεια είναι πως τα 13 τρίποντα που σημείωσε το Houston ήταν αρκετά για να του χαρίσουν τη νίκη. Αξιοσημείωτα επίσης και τα 12 blocks στο παιχνίδι αυτό, με τον Harden όπως είπαμε να έχει τέσσερα, τον Tucker επίσης τέσσερα και τον Capela τρία. Κλείνοντας, αφήνουμε μια μικρή γωνία για τον Gordon, o οποίος τα πήγε περίφημα στο μαρκάρισμα του Mitchell και έχει μεγάλη συνεισφορά στο χαμηλό ποσοστό του Spida. Πλέον οι Rockets περιμένουν τον αντίπαλό τους από το ζευγάρι Warriors – Clippers (3-2).

(2) Clippers 129 @ 121 Warriors (3)
Game 5:

Όταν οι Warriors έχαναν το δεύτερο παιχνίδι της σειράς από τους Clippers, πάλι στην έδρα τους, και ενώ προηγούνταν με 31 πόντους 20 λεπτά πριν τη λήξη, ήταν η υπερβολική αυτοπεποίθησή τους και έλλειψη συγκέντρωσης που ευθυνόταν για το πατατράκ. Μία έλλειψη συγκέντρωσης που αποτυπωνόταν και στα 22 λάθη τους. Όμως, στο Game-5 είχαν και πάλι 31 assists, όσες και στο Game-2, αλλά τα λάθη αυτή τη φορά ήταν μόλις οχτώ. Και μπορεί ο Klay Thompson στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα να είπε πως είχαν το μυαλό τους στους Rockets, με κύρια ευθύνη δικιά του που μετά το τέλος του Game-4 είχε πει πως δεν ήθελε να έχουν οι Rockets παραπάνω μέρες ξεκούραση από αυτούς, ωστόσο το πρόβλημα θα πρέπει να αναζητηθεί αλλού. Και δη στην άμυνα.

Γιατί σε παιχνίδι που ο Durant κάνει career high για τα Playoffs με 45 πόντους, Curry και Thompson συνεισφέρουν άλλους 24 και 22 αντίστοιχα (με τον πρώτο μάλιστα να γίνεται ο μοναδικός παίχτης που έχει ευστοχήσει σε 400 τρίποντα σε post season), σαν ομάδα έχουν 15/39 από το τρίποντο (38,5%) και Ass/TO 31/8 στην έδρα τους και χάνουν, τότε το πρόβλημα είναι σαφώς στο αμυντικό κομμάτι, όπου και οι Clippers τέλειωσαν τον αγώνα με 54,1% από το παρκέ.

Κάτι που αναγνώρισε και ο Draymond Green, ο οποίος παρότι έπαιζε με πρόβλημα στον δεξί καρπό, παραδέχτηκε πως από αυτόν εξαρτάται η ένταση και ο αμυντικός ρυθμός της ομάδας και στον συγκεκριμένο αγώνα μπήκε χαλαρά, παρασύροντας σχετικά και τους συμπαίχτες του.

Θα ήταν όμως κρίμα και άδικο να μην γίνει εκτενής αναφορά και δεν αποδοθούν τα εύσημα στους εκπληκτικούς Clippers. Μία ομάδα, που όπως έχουμε τονίσει ξανά και ξανά, άλλαξε το μισό της ρόστερ στο trade deadline και έχει τα 3/4 αυτού free agents το καλοκαίρι, αλλά, παρ’όλα αυτά, κατεβαίνει σε κάθε αγώνα με το μαχαίρι στα δόντια και με διάθεση να κοιτάξει τους Warriors στα μάτια, σε όποια στοιχεία και αν αυτοί θεωρούνται εξαιρετικοί ως ανίκητοι. Και για δεύτερο παιχνίδι στη σειρά αποδεικνύουν εμφατικά πως κάθε άλλο παρά ανίκητοι είναι.

Ο Lou Will, ερχόμενος κλασσικά από τον πάγκο, ενώ δεν είχε σκοράρει ποτέ στην ως τώρα καριέρα του πάνω από 22 πόντους, το κατάφερε και εχτές για τρίτη φορά στη σειρά, έχοντας στον συγκεκριμένο αγώνα 33 πόντους και 10 assists και ευστοχώντας στο ένα μεγάλο σουτ μετά το άλλο. Ο Patrick Beverley έβγαλε και πάλι τρομακτική ενέργεια στο παρκέ, με 17 πόντους και κυριαρχώντας και στα rebounds, καθώς μάζεψε 14 από δαύτα, και προσέφερε και σε μία μόλις φάση όλη την απαραίτητη εικονοποίηση της νοοτροπίας αυτής της ομάδας: βγαίνει το παπούτσι του, το αγνοεί, τηρεί το play, η ομάδα του ευστοχεί σε τρίποντο, γυρνώντας στην άμυνα μαζεύει το παπούτσι και με αυτό στο χέρι παίζει αμυνάρα κερδίζοντας επιθετικό foul.

O Gallinari μετά από το nο show στο Game-4 έκανε παραπάνω από αισθητή την παρουσία του με 26 πόντους, ο JaMychal Green, που διατήρησε για δεύτερο σερί παιχνίδι τη θέση του βασικού, ανέβασε κι άλλο τις μετοχές του εν όψει της free agency του, ευστοχώντας σε κρίσιμα τρίποντα, ενώ συγκλονιστικός ήταν και ο Montrezl Harrell, με 24 πόντους με 11/14 σουτ, αλλά και ένα καθοριστικό κόψιμο.

Κάπως έτσι, ενώ οι Warriors σκόραραν 41 πόντους στο πρώτο 12λέπτο, επίδοση που καταφέρνουν για τρίτη φορά σε post season από τότε που μπήκαν τα 24 δευτερόλεπτα, βρέθηκαν να χάνουν με 71-63 στην ανάπαυλα. Οι Clippers άνοιξαν τη διαφορά στο τρίτο, οι Warriors τη μάζεψαν στο τρίποντο, για να κλείσουν το 12λεπτο με 7-0 σερί οι Clippers και τη διαφορά πάλι στους 10. Σκάρτα πέντε λεπτά πριν τη λήξη, με τον Durant να βγάζει φλόγες, οι Warriors είχαν καταφέρει να ισοφαρίσουν, και ενώ όλοι νομίζαμε πως το παιχνίδι και η σειρά οδεύει για ένα αγχωτικό, αλλά τελεσίδικο τέλος, ο Lou Will άρχισε να κάνει τα απίθανα δικά του. Με το ερώτημα που θα πρέπει να απασχολεί τους Warriors να είναι “αν δεν μπορείς να σταματήσεις τον Lou, έναν poor man’s Harden, πως θα σταματήσεις τον ίδιο τον Harden;” που πλέον σε κοιτάζει να αγκομαχάς με αυτούς τους Clippers και σε περιμένει; Ιδίως όταν οι Rockets έχουν το δεύτερο καλύτερο offensive rating της Λίγκας και σαν Warriors μόλις έχει δεχθεί ρεκόρ πόντων για εντός έδρας σε playoff παιχνίδι στην Kerr era δύο απανωτές φορές από τους Clippers με 135 και 129. Πρόβλημα δεν νομίζετε;

Ο Kerr στις δηλώσεις του ήταν χαλαρός πάντως, μιλώντας για τα επιτεύγματα αυτής της ομάδας, ως τον βασικό λόγο που δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή ανησυχία.

Όμως, συγγνώμη Steve, σου έχω απεριόριστο σεβασμό, τόσο σε εσένα, όσο και σε όσα έχουν κάνει οι Warriors υπό τις οδηγίες σου την τελευταία πενταετία, αλλά το videάκι που θες να μας στείλεις θα αφορά τα ως τώρα. Το πρόβλημα είναι το τώρα και το μετά. Και δυστυχώς, στο μπάσκετ, όπως και στα ομόλογα “οι παλαιότερες αποδόσεις δεν εξασφαλίζουν μελλοντικές”. Η εικόνα της ομάδας απέναντι στους Clippers στον πρώτο γύρο την κάνουν να μην φαντάζει ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί απέναντι στους Rockets, σε ένα match-up, που όσο και αν Warriors και -ιδίως, μιας και τα εύσημα σε αυτούς πρέπει να πάνε- Clippers το καθυστερούν, νομοτελειακά θα έρθει. Mε το γεγονός το ότι έχουν χάσει δύο φορές στην έδρα τους από τους Clips να εκμηδενίζει μάλλον και το όποιο πλεονέκτημα έδρας απέναντι στους Rockets στα Semis.

Γενικό σχόλιο διημέρου:

Αυτό μόνο, τίποτε άλλο.

1 Comment so far. Feel free to join this conversation.

  1. Pepe April 25, 2019 at 18:13 -

    Συγχαρητήρια για τις στοχευμένες και ουσιαστικές αναλύσεις σας.