BallHog’s NBA Playoffs 2019 Walkaround #19: “Strength In Benches”

Posted on May 22 2019 - 11:54am by The Ball Hog
Categorized as
725
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα NBA Playoffs 2019 είναι εδώ και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς.

Eastern Conference

(2) Bucks 102 @ 120 Raptors (2)
Game 4:

Στις μεταξύ μας συζητήσεις στα HogQuarters, έχοντας την εικόνα όλης της σεζόν, της ως τώρα πορείας των δύο ομάδων, τόσο στα Playoffs, όσο και στα τρία πρώτα παιχνίδια των μεταξύ τους αναμετρήσεων, περιμέναμε τους Bucks να κερδίσουν το Game-4. Kαι μάλιστα σχετικά εύκολα. Στην τελική, δύο παρατάσεις, με τον Kawhi να κάνει πράματα και θάματα και να τελειώνει τον αγώνα τραυματίας, χρειάστηκαν για να τους καταβάλουν στο τρίτο. Πως ακριβώς θα μπορούσαν να το επαναλάβουν;

Φευ.

Το παιχνίδι, ωστόσο, ξεκίνησε, με την αρχική εικόνα αυτού να είναι κοντά στο τι περιμέναμε να δούμε. Λάθος του Siakam στην τρίπλα, η μπάλα στην -πελώρια- αγκαλιά του Giannis, euro-step για να περάσει αγνοήσει τον Marc Gasol, καλάθι. Δύο τρίποντα, από τους Mirotic και Lopez, δύο ακόμα καρφώματα του Antetokounmpo ακόμα, και η διαφορά ήταν +7 για τους Bucks μόλις στο τρίτο λεπτό του αγώνα.

Άμεση αντίδραση από τον Nick Nurse και time-out.

Και ήταν από τα time-outs, που ό,τι και να τους είπε, έπιασε τόπο.

Ο Giannis σκόραρε στη συνέχεια του αγώνα μόλις 19 πόντους, με 6/14 σουτ, με τα περισσότερα άστοχά του να οφείλονταν στην παρουσία του Kawhi απέναντί του. Ακόμα και με τον Ibaka σαν κύριο αντίπαλό του, τον Siakam να έρχεται για βοήθεια, στους ελιγμούς του και στη δύναμή του να τους ξεφορτωθεί, έβρισκε στη συνέχεια σαν απροσπέλαστο τελευταίο εμπόδιο μπροστά του τον κουτσαίνοντα και ασθμαίνοντα Kawhi. Έναν Kawhi, που έχοντας αποκαταστήσει το status του, ως ένας από τους πέντε καλύτερους μπασκετμπολίστες του κόσμου, πλέον αποκαθιστά και το status του ως ο καλύτερος man-to-man αμυντικός του κόσμου (καλύτερος αμυντικός χώρου παραμένει -εύκολα- ο Draymond).

Κάπως, έτσι, με τον Giannis να βελτιώνει αισθητά την απόδοσή του επιθετικά, σε σχέση με τους 12 πόντους του στο Game-3 της σειράς, έφτασε τους 25 σε αυτό το παιχνίδι, παρέα με 10 rebounds, πέντε assists, τέσσερις τάπες, αλλά συνολικά ήταν στο -19 στο plus/minus, καθώς και πάλι ανησυχητικά άστοχος από τις βολές, όπου είχε 6/10, αλλά και για δεύτερο σερί παιχνίδι μία εξ αυτών airball, μάλιστα στο πρώτο ημίχρονο (τουτέστιν πολύ νωρίς για να χρεωθεί σε ενδεχόμενη κούραση).

Το πρόβλημα για τους Bucks ήταν πως, πέρα του συγκλονιστικού Middleton, που έγραφε από παντού, στον δρόμο για 30 πόντους, με 11/15 σουτ, εκ των οποίων 4/7 τρίποντα, έξι rebounds και εφτά assists, και του Nikola Mirotic, που τελείωσε με 11 πόντους, κανένα άλλο Ελάφι δεν είχε διψήφιο αριθμό πόντων. Σαν να τέλεψαν ξαφνικά όλα τα θάματα από τους Brook Lopez, Malcolm Brogdon και George Hill. Μόνη σταθερά, αλλά για όλους τους λάθος λόγους, ο αποκρουστικός για έναν ακόμα αγώνα Eric Bledsoe, που τελείωσε το παιχνίδι με πέντε πόντους και τρία rebounds, σε 20 λεπτά συμμετοχής, που, μεταξύ μας, και αυτά πολλά του ήταν.

Από την άλλη, ο Leonard, δύο μέρες μετά τα 52 λεπτά που αγωνίστηκε στο Game-3 των δύο παρατάσεων -τα περισσότερα στην καριέρα του- και παρά το εμφανές πρόβλημα στο αριστερό του πόδι (το άλλο από αυτό που τον κράτησε πέρσι σχεδόν όλη τη σεζόν εκτός), παρά τους μόλις 19 πόντους του, ήταν και πάλι χάρμα ιδέσθαι. Αμυντικά ήταν ογκόλιθος (τέσσερα κλεψίματα, μα και αυτά μικρή απεικόνιση της συνολικής του αμυντικής παρουσίας αποτελούν), επιθετικά έθετε όλον τον μηχανισμό των Raptors σε λειτουργία Παίρνοντας το αριστερό drive που η άμυνα των Bucks με χαρά και χωρίς δισταγμό του έδινε, με το που έβλεπε τη βοήθεια να καταφθάνει, πάσα έξω, προσπάθεια προσαρμογής της άμυνας εκεί, δεύτερη πάσα, ελεύθερο τρίποντο στη γωνία, συνηθέστερα από τον Norman Powell (που τέλειωσε τον αγώνα με 13 προσπάθειες για τρίποντο, οι τέσσερις εύστοχες).

Άξιοι συμπαραστάτες του, τόσο ο Lowry, που για δεύτερο σερί παιχνίδι δείχνει να ξεπερνά τα προβλήματά του όταν βλέπει παιχνίδι με τον τίτλο “playoff” μπροστά, που τελείωσε τον αγώνα με 25 πόντους, έξι assists και πέντε rebounds, μα και χωρίς να αστοχήσει σε καμία από τις 10 βολές που εκτέλεσε, όσο και ο εξαιρετικός Marc Gasol. Ο Ισπανός, επίσης ανταπεξερχόμενος θετικά μετά τα δικά του προβλήματα στα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς, ήταν πρώτος σε assists για τους Raptors, με εφτά, οργανώνοντας όλο τους το παιχνίδι από την κορυφή, και χαρίζοντας ακριβώς το μπασκετικό ΙQ για το οποίο η ομάδα του Καναδά τον απέκτησε. Τρομερή ανάγνωση του παιχνιδιού, εξαιρετικές πάσες για τους ελεύθερους σουτέρ, όπου κι αν αυτοί βρίσκονταν. Παράλληλα, συνεισέφερε και 17 πόντους μαζί με πέντε rebounds.

Ακόμα και έτσι ωστόσο, οι πρωταγωνιστές για τους Raptors στον συγκεκριμένο αγώνα σηκώθηκαν από τον πάγκο τους: Norman Powell, Serge Ibaka και Fred VanVleet συνδυάστηκαν για 48 πόντους, νικώντας τη μάχη στην οποία θεωρητικά οι Bucks είχαν σαφές προβάδισμα πριν την έναρξη της σειράς, αυτή των πάγκων των δύο ομάδων, με 48-23 και δίνοντας όλη την απαραίτητη βοήθεια που χρειαζόταν η ομάδα τους για να φέρει τη σειρά στα ίσια. Ο Powell τελείωσε τον αγώνα με 18 πόντους, πέντε rebounds και τρεις assists, ο Ibaka προσέθεσε 17 πόντους και 13 rebounds, ενώ ο VanVleet, χαρούμενος από τη γέννηση του παιδιού του, όπως στο τέλος του αγώνα δήλωσε, έκανε την πρώτη του καλή εμφάνιση στα φετινά Playoffs, καπάκι μετά την άθλια του 1/11 στο Game-3, με 13 πόντους, 5/6 σουτ, εκ των οποίων 3/3 τρίποντα, μαζί με έξι assists. Oι τρεις τους τελείωσαν τον αγώνα με +29, +24 και +25 αντίστοιχα στο plus/minus.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό, πως με τις δύο ομάδες να κονταροχτυπιούνται πόντο-πόντο μετά το time-out του Nick Nurse που αναφέραμε ανωτέρω, στον δρόμο για το 32-31 υπέρ των Raptors στο τέλος της πρώτης περιόδου, με το που μπήκαν οι αναπληρωματικοί των Καναδών λίγο πριν τη λήξη αυτής, έτρεξαν ένα σερί 13-0, για να κάνουν το σκορ 41-31. Η ομάδα τους ποτέ στη συνέχεια δεν ξανααπειλήθηκε ουσιαστικά στο υπόλοιπο του αγώνα. Ως την ανάπαυλα, με τη διαφορά σταθερά ως εκεί στους 10, ο πάγκος των Raptors είχε συνεισφέρει 18 πόντους, οι 12 του Ibaka (μαζί με εννέα rebounds).

Στην τρίτη περίοδο είναι που ανέλαβε ο Kawhi, ακριβώς όπως αναφέραμε παραπάνω: drive, kick, swing, Powell from the corner. H άμυνα των Bucks έδειχνε καλά σχεδιασμένη για να αντιμετωπίσει αυτές τις καταστάσεις, αλλά σαν να της έλειπε το καθαρό μυαλό και η συγκέντρωση. Τα στοιχεία που απαιτούνταν για να μην εκτελούν μηχανικά τις όποιες οδηγίες, αλλά να τις προσαρμόζουν στις απαιτήσεις του κάθε play του αντιπάλου.

Γενικά, θα έλεγα, τους χαρακτήριζε μια έλλειψη συγκέντρωσης στον συγκεκριμένο αγώνα. Δεν ήταν μόνο το airball σε βολή του Giannis στο πρώτο, ήταν το χαζό foul του Middleton, 20 μέτρα μακριά από το καλάθι του, τρία δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του ημιχρόνου, τα αψυχολόγητα midrange του Antetokounmpo από τα έξι μέτρα. Αυτή ήταν μία μη-Bucks εμφάνιση σε σχέση με ό,τι μας είχαν συνηθίσει όλη τη σεζόν ως τώρα.

Μόνη παραφωνία στους εξαιρετικούς χτες βράδυ Raptors, ο διαρκώς εκνευριστικός μαϊντανός Drake, που -μα τον όποιον- παρακαλούσα να εφαρμοστούν κανόνες Premier League και να του στερήσουν δια βίου την παρουσία στο γήπεδο, επειδή έκανε βόλτες στον αγωνιστικό χώρο κάθε τρεις και λίγο.

Σε κάθε περίπτωση, με αυτές τις δύο νίκες τους οι Raptors ζωντάνεψαν τη σειρά, έθεσαν πραγματικά προβλήματα στην ομάδα του Milwaukee, που οι Bucks καλούνται πλέον να λύσουν άμεσα. Kαι αν ο Kawhi παραμείνει υγιής και ανταγωνιστικός, στο ως τώρα επίπεδο παρά τον τραυματισμό του, η σειρά -προς τέρψιν των φιλάθλων, Λίγκας, που δεν θέλει να μείνει χωρίς “προϊόν” για μια βδομάδα, μα ιδίως, Warriors- έχει πολύ δρόμο ακόμα.

Western Conference

(4) Warriors 119 @ 117 Blazers (0)
Game 4:

Οκ. Τι να γράψουμε τώρα;

Τί, που να μην το έχουμε γράψει ήδη για το Game-2 ή το Game-3;

Οι Warriors με μία ακόμα μεγάλη ανατροπή στο Oregon, έκαναν το 4-0 και θα ξεκουραστούν εννέα ολόκληρες μέρες μέχρι το ξεκίνημα των NBA Finals, που ξεκινούν στις 30 Μαΐου (ξημερώματα 31.05 για εμάς), ευελπιστώντας πως μέχρι τότε θα έχουν στις τάξεις τους ξανά υγιείς, τόσο τον Iguodala, όσο και τους Durant και Cousins. Οι τρεις απόντες δηλαδή από το τέταρτο παιχνίδι, σε ένα τεστ αντοχών, πάγκου, αλλά ενδεχομένως και χαβαλέ, ως προς το ποιους νέους τρόπους μπορούν να ανακαλύψουν για να φτάσουν και πάλι στους Τελικούς.

Συγκεκριμένα, με τις δεδομένες απώλειες, ο Kerr άνοιξε το rotation του, βάζοντας 11 παίκτες στο παρκέ στο πρώτο ημίχρονο. Κοιταζόμασταν μεταξύ μας να θυμηθούμε ποιος διάολο είναι ο Jacob Evans όταν πάτησε το παρκέ και που τον έχουμε ξανακούσει, μέχρι να μας σκουντήξει ο Λουκάς “μαλάκες, το #28 του περσινού draft είναι, νιώστε!”.

Ακόμα κι έτσι όμως, οι Warriors ξεκίνησαν αρκετά καλά, όντας μπροστά στο σκορ στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, με τον Curry οδηγό, αλλά και βοηθούς στην επίθεση τους Thompson, McKinnie και Bell. Όμως οι Blazers προσπάθησαν να πάρουν το πάνω χέρι, και τα κατάφεραν, κυρίως χάρη στον Meyers Leonard που πραγματικά έκανε τρελά πράγματα στο πρώτο μισό του αγώνα. Με τους Warriors να ντουμπλάρουν τους κοντούς των Blazers, ο Leonard βρήκε χώρο να δράσει και τον εκμεταλλεύτηκε στο απόλυτο: είχε 25 πόντους, τέσσερα rebounds και δύο assists, έχοντας 10/12 σουτ εκ των οποίων τα 5/6 τρίποντα. Ως την ανάπαυλα! Ένας Leonard που ήταν μόλις ο 10ος Blazers σε χρόνο συμμετοχής στην κανονική διάρκεια -και αυτό αποκλειστικά επειδή ο Kanter προστέθηκε αργά στο roster και δεν πρόλαβε να τον περάσει- και είχε δει να τον προσπερνούν στο rotation, πέρα του Nurkic, τόσο ο Zach Collins, όσο και ο Tούρκος. Και παρόλα αυτά, παραλίγο να αποδειχθεί ο απόλυτος “x-factor” της σειράς, καθώς κατάφερε να αποτελέσει πραγματική απειλή για τους Warriors, με 46 πόντους, 15 rebounds, εφτά assists, και 8/15 τρίποντα στα δύο παιχνίδια στο Moda Center.

Και στο Game-3 λοιπόν, αυτός ήταν και ο λόγος που οι γηπεδούχοι κατάφεραν να χτίσουν μια διαφορά που έφτασε μέχρι και τους 12 πόντους 32 δευτερόλεπτα πριν την λήξη του ημιχρόνου. Τα τελευταία αυτά 32 δεύτερα, όμως, ήταν χαρακτηριστικά ολόκληρης της σειράς: οι Warriors έτρεξαν ένα 8-0, με οχτώ πόντους του Stephen Curry, η διαφορά μαζεύτηκε, το deja vu διαγράφηκε στα βλέμματα όλων, θεατών και παιχτών.

Στην τρίτη περίοδο οι Warriors άλλαξαν την άμυνα σε switch-all, ο Leonard απενεργοποιήθηκε, και την σκυτάλη πήραν οι συνήθεις ύποπτοι, Lillard και McCollum. Όμως παρότι η διαφορά έφτασε και πάλι μέχρι και τους 17 πόντους υπέρ των γηπεδούχων, το σενάριο φαινόταν γνωστό και ξαναγραμμένο.

Για να υπάρχουν κάποιες διαφοροποιήσεις σε αυτό, έλαβαν χώρα και ορισμένες σημαντικές προσαρμογές στο πως φτάσαμε στην ίδια ακριβώς κατάληξη. Τα 16 τρίποντα των Blazers ήταν μία από αυτές, μα η σημαντικότερη ήταν η απενεργοποίηση στο τέλος των “Splash Brothers”. Ο Curry, που αγωνίστηκε σερί στα τελευταία 25 λεπτά του αγώνα, ήτοι σε όλο το δεύτερο ημίχρονο και την παράταση, ήταν άποντος στα τελευταία 04:20 της τέταρτης περιόδου, αλλά και στην παράταση, έχοντας 0/6 σουτ. Στο ίδιο διάστημα, ο Klay Thompson είχε 1/7 και τρεις πόντους. Όταν όμως κόλλησαν οι δύο, ήταν εκεί ο -δεν έχουμε λόγια πια να τον περιγράψουμε- Draymond Grren για να πάρει την ομάδα από το χέρι σκοράροντας, δίνοντας ενέργεια στην άμυνα -με ένα καθοριστικό κόψιμο στον Lillard-, αλλά και κατεβάζοντας όλα τα αμυντικά rebounds, δείχνοντας το πραγματικό του αγωνιστικό πρόσωπο στη σειρά με τους Blazers, όπου είχε μέσους όρους σχεδόν triple double, με 16,5 πόντους, 11,8 rebounds και 8,8 assists. Πολύτιμη βέβαια και η βοήθεια των Looney και McKinnie, oι οποίοι ανανέωσαν επτά επιθέσεις (πέντε επιθετικά rebounds o center και δύο o 26χρονος forward) και αποτέλεσαν τους από μηχανής θεούς που χρειαζόντουσαν στην συγκεκριμένη κατάσταση οι Πρωταθλητές.

Για να φτάσουν, βέβαια, σε αυτό το σημείο, να διεκδικούν και να κερδίζουν -και- αυτό το παιχνίδι, χρειάστηκε μία ακόμα μυθική εμφάνιση του Curry, που παρά τους χαμηλούς ρυθμούς του στο τέλος -λόγω ξελιγώματος από τα σερί 25 λεπτά που αγωνίστηκε- δεν παύει να είχε πάνω από 30 πόντους για πέμπτο σερί παιχνίδι. Απέναντι στο Portland έκανε τα πάντα. Έτρεχε σαν Speedy Gonzalez από screen σε screen, έσπαγε τα double teams, σκόραρε από τα οχτώ και εννιά μέτρα, έβαζε κάθε απίθανο ανάποδο lay-up.

Αλήθεια, όμως, απολαύστε τον:

Συνολικά δε, έβαλε τα 26 από τα 46 τρίποντα των Warriors στη σειρά, με μόνο τον αδερφό του, Seth, να μπορεί να σταθεί κάπως αξιοπρεπώς αμυντικά απέναντί του.

Ταυτόχρονα, εύφημος μνεία απαιτείται και για τον Kevon Looney, ο οποίος με ένα ακόμα προσωπικό ρεκόρ σε rebounds, με 14, αποτέλεσε αυτό ακριβώς που και ο προπονητής του τον χαρακτήρισε στην συνέντευξη τύπου: “One of our foundational pieces”. O Looney κάνει τρομερά Playoffs ως τώρα, παίζοντας εξαιρετική άμυνα, όντας τρομακτικά αποτελεσματικός στις αλλαγές στα αντίπαλα guards, μαζεύει ό,τι “σκουπίδι” βρίσκεται στο διάβα του, ενώ τελειώνει αποτελεσματικά ό,τι πάσα του δίνεται στο ζωγραφιστό (έχοντας 73% ποσοστό ευστοχίας). Στα δε λεπτά που είναι στο παρκέ, και συγκεκριμένα σε 328 ως τώρα, έχει το εντυπωσιακό +107 στο plus/minus.

Από την άλλη, οι Blazers, ενώ κατάφεραν να είναι αρκετά συγκεντρωμένοι στην άμυνα τους στην τέταρτη περίοδο και στην παράταση, κρατώντας χαμηλά το Golden State, δεν μπόρεσαν να σκοράρουν με την ίδια ευκολία και έτσι έχασαν ένα παιχνίδι που θα μπορούσαν να είχαν κερδίσει εύκολα. Τα 15/33 που είχαν μέχρι το 43ο λεπτό ήταν ένα εξαιρετικό ποσοστό, με την κούραση των παικτών του Scotts να βγαίνει εν τέλει μπροστά, μάλλον λογικά και αναμενόμενα, αφού οι Warriors το εκμεταλλεύτηκαν κερδίζοντάς τους επί μέρους 24-16 στην τέταρτη περίοδο και 8-6 στην παράταση. Ο δε Lillard, αστόχησε σε αμφότερα τα buzzer beaters του, τόσο στην κανονική διάρκεια του αγώνα (σε ένα floater, που το προτίμησε από τρίποντο από μακριά, λόγω κούρασης, όπως ο ίδιος είπε), όσο και στην παράταση, σε ένα εντελώς ελεύθερο τρίποντο από τη γωνία.

Σε κάθε περίπτωση, η φετινή πορεία των Blazers ως τους τελικούς της Δύσης μόνο επιτυχημένη μπορεί να χαρακτηριστεί, με τη διοίκησή του να το αναγνωρίζει και ήδη να ακούγεται πως προτίθεται να προτείνει τόσο στον Lillard πρόωρη ανανέωση, για το super max και $191 εκατ. για τέσσερα χρόνια, όσο και νέο τετραετές συμβόλαιο στον προπονητή της ομάδας, Terry Stotts. Τι σου φέρνει η υπομονή και η επιμονή, αν έχεις πίστη στο σχέδιό σου, ε; Ποιος να το έλεγε πως θα γράφονταν οι παραπάνω γραμμές, έναν μόλις χρόνο μετά τον οδυνηρό -“σκούπα” και τότε- αποκλεισμό από τους Pelicans.

Όμως ας επιστρέψουμε στους Warriors, καθώς η πρόκρισή τους, πέρα για πέρα καθαρή και δίκαιη, έσπασε και μερικά ρεκόρ στην πορεία.

Ξεκινώντας από τα ατομικά, όπου οι Curry και Green έγινα το πρώτο δίδυμο στην ιστορία των NBA Playoffs που καταφέρνει να κάνει triple double στο ίδιο παιχνίδι.

Ο Steph Curry με τους 36,5 πόντους μέσο όρο στην σειρά με τους Blazers μπήκε δεύτερος στη λίστα ως προς τον υψηλότερο μέσο όρο πόντων σε τελικούς δυτικής περιφέρειας, πίσω μόνο από τον Amare’ Stoudemire και τους 37 πόντους του μέσο όρο το 2005 απέναντι στους San Antonio Spurs. Παράλληλα, όμως, κατάφερε να γίνει ο πρώτος σκόρερ σε σειρά-σκούπα στην Ιστορία:

Και συνεχίζοντας με τα ομαδικά, όπου οι Warriors έγιναν η πρώτη ομάδα που κερδίζει τον τίτλο της δυτικής περιφέρειας για πέμπτη συνεχόμενη φορά, και η πρώτη ομάδα μετά τους Boston Celtics (1957-1966) που έχει πέντε συνεχόμενες παρουσίες στους Τελικούς του NBA. Ενδεχομένως αυτό το ρεκόρ να μην εύκολο να γίνει κατανοητό, ως προς τη δυσκολία του, την σπανιότητά του και τη σημαντικότητά του, οπότε ας το δούμε και χρονικά προσδιορισμένο:

Τα νούμερά τους δε, σε αυτήν την πεντεατία ζαλίζουν. Είναι 18-1 στις σειρές (μόνη ήττα ο Τελικός του 2016), 75-24 συνολικά στα Playoffs, 44-10 την τριετία με τον Durant στην post season, 16-7 εναντίον των Rockets (την πρόκριση απέναντι στους οποίους πανηγύρισαν πολύ πιο έντονα από ό,τι την αντίστοιχη απέναντι στο Portland να σημειώσουμε), 15-7 εναντίων των ομάδων της Ανατολικής Περιφέρειας -δηλαδή τους Cavaliers- και 12-0 εναντίον του Rodney Hood, τον οποίον τρεις διαδοχικές χρονιές “τον σκουπίζουν”, με όποια εμφάνιση και αν τον πετυχαίνουν απέναντί τους (κατά σειρά με Jazz, Cavaliers και φέτος Blazers).

Πλέον έχουν τη δυνατότητα να γίνουν η πρώτη ομάδα που κάνει το three-peat, μετά τους Lakers του 2000-02, και τρίτη στην Ιστορία, μετά από Celtics, Lakers και Βulls.

Γενικό σχόλιο διημέρου:

Το πανέμορφο με τα γύρω-γύρω των τελικών των περιφερειών είναι που σου δίνεται η ευκαιρία από πρώτο χέρι να καταλάβεις γιατί τέσσερις ομάδες είναι σε αυτό το σημείο και όλες οι άλλες όχι.

Να, για παράδειγμα, οι Lakers: