Ελπίζουμε να είστε εξοικειωμένοι με τον όρο “roast“. Εμείς τα λατρεύουμε.
Επίσης, μια γνωστή φράση των “roasts” λέει “you only roast the ones you love”. Και η αλήθεια είναι ότι λατρεύουμε και τη φετινή σεζόν, όπως λατρεύουμε και το ΝΒΑ.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως ως Έλληνες οπαδοί δεν έχουμε τη γνωστή εθνική μας εμμονή στο «κράξιμο» και προφανώς απολαμβάνουμε να είμαστε haters. Aν ταυτίζεστε, ήρθατε στο σωστό μέρος.
Διότι σας παρουσιάζουμε… The Roast of the Charlotte Hornets.
Περσινά, ξινά σταφύλια
Μετρίως μετριότατοι και πάντα μετρημένοι, οι Hornets για άλλη μια χρονιά «κονταροχτυπήθηκαν» με τις περσινές random μεσαίες ομάδες της Ανατολής (enter: Pistons, Magic, Wizards, Heat) για τα playoffs και για άλλη μια χρονιά παραλίγο να μπουν. Δεν μας νοιάζουν αυτά, όμως.
Να και κάτι άλλο που σκεφτήκαμε: οι Hornets είναι η μόνη ομάδα που ο ιδιοκτήτης της έχει μεγαλύτερη εμπειρία από playoffs από ότι αυτή σε όλη την Ιστορία της.
Να κι άλλο ένα: οι Hornets είναι η μόνη ομάδα που έχει μεγαλύτερο μπασκετικό ταλέντο στα γήπεδα του γκολφ από ότι στο παρκέ.
Καλοκαίρια είδα μπετά να λιώνουν σαν παγωτά
Μια από τις τρεις ομάδες με τους περισσότερους τίτλους στο μπάσκετ1)της Βόρειας Καρολίνας χτυπήθηκε όσο καμία άλλη από το “cap spike” του 2016 και υπέγραψε την σπουδαιότερη “Big Three” κακών συμβολαίων (Batum, Williams, MKG), υποθηκεύοντας μεσοσταθμικά 50 εκατομμύρια ετησίως για τα επόμενα 4-5 χρόνια, ενώ στην πορεία των πραγμάτων, απορρόφησε άλλο ένα συμβόλαιο «διαμάντι» από το 2016, εκείνο του Bismack Biyombo.
Αυτή η υποθήκη φαίνεται πως δημιούργησε στην διοίκηση των Hornets σύγχυση, μεγαλύτερη κι από transgender που θέλει να κατουρήσει σε δημόσια τουαλέτα στη Βόρεια Καρολίνα. Αποφάσισαν κάθε χρόνο να γίνεται όσο πιο ανταγωνιστική γίνεται (ανεπιτυχέστατα) και ταυτόχρονα, να μην έχουν κανένα σαφές πλάνο για το πως θα κρατήσει τον Kemba Walker στις τάξεις της. Ας είμαστε ειλικρινείς: δεν είναι ακριβώς ότι «ζμπρώχνονται» και αστέρες για να πάνε εκεί. Ο Walker θα μπορούσε να περάσει άλλα 5-10 χρόνια εκεί, όπως ήθελε, και ο Jordan να σταυρώσει τα δάχτυλα του να γίνουν ότι καλύτερο μπορούν τα πιτσιρίκια της ομάδας, ώστε να μπορέσει να πλαισιώσει τον Kemba με κάποιον ακόμα αστέρα σε 1-2 χρόνια που και τα κακά συμβόλαια θα έχουν ξεφορτωθεί και πλούσιες draft classes και free agencies θα έχουν επέλθει. Θα μπορούσαν να τα κάνουν όλα αυτά οι Hornets.
Δεν είναι όμως τίποτα φλώροι – στην τελική, ποιος νομίζεις πως είσαι κιόλας κύριε Kemba μας που θα μας μείνεις με το ζόρι, επειδή θες; Οι Hornets είναι επαναστάτες και δεν συμβιβάζονται. Αποφάσισαν να γίνουν «φτηνοί στο αλεύρι» στην περίπτωση του Walker και να τον αφήσουν να φύγει, αμέσως μετά από μια ακόμα χρονιά που έγινε καλύτερος. Η δε αναπλήρωση του Kemba Walker από τον Rozier πρέπει να είναι ότι πιο άνισο έχει δει ποτέ η ανθρωπότητα από τότε που έπαιξα quizdom με τη τρίχρονη ανιψιά μου2)ή από τότε που έβαλα τον Μαυράκη να πει «Αντετοκούνμπο».
Στα καλά νέα της υπόθεσης, ωστόσο, πρέπει να πιστώσουμε στους Hornets ότι έστω και αργά, αναγνώρισαν την πραγματική αξία του Kaminsky: μακριά από την ομάδα που τον έχει.
Κατά τα άλλα, η ομάδα ενισχύθηκε στο ντραφτ με τους P.J. Washington στη θέση #123)τα τελευταία έξι χρόνια, η ομάδα έχει επιλέξει δύο φορές στο #9, δύο φορές στο #11 και μία στο #12. Αυτά είναι τα μακροχρόνια αποτελέσματα της γνωστής στρατηγικής “I have no idea what the fuck I ‘m doing” και Cody Martin στη θέση #36.
Βασικά, σβήστε ότι είπαμε. Αυτό είναι οι Charlotte Hornets του 2019-20 – σε μορφή προοικονομίας και roast ταυτόχρονα:
Ναι τι; Δεν κοντράρεις στα ίσια κάθε μέρα τον κινέζικο δράκο, που έχει τερματίσει και μια φορά στην Ιστορία του όγδοος σε Μουντομπάσκετ.
Η ώρα της κρίσης
Η στιγμή της καταξίωσης επιτέλους ήρθε, λοιπόν. Και ο καλός θεούλης θα μας ευλογήσει να δούμε ταυτόχρονα τους Michael Kidd Gilchrist, Bismack Biyombo, Devonte Graham να συνυπάρχουν ταυτόχρονα στο παρκέ για πραγματικά αποκρουστικές στιγμές επίθεσης.
Σε ότι αφορά το σύνολο του ρόστερ, αυτό συγκροτήθηκε με την αφρόκρεμα των παικτών που ξέρουν να κάνουν ένα ή δύο πράγματα καλά. Όλο αυτό ακούγεται βαρετό, αλλά δεν είναι έτσι: είναι πολύ βαρετό.
Πάντως, η ομάδα έχει σαφές πλάνο επιτέλους: πάει κατευθείαν για tanking. Και είναι μάλλον το φτωχότερο μπασκετικά ρόστερ στο ΝΒΑ. Κατά τα άλλα, όλα καλά, όμως.
#bad_art_time
Κάποτε, πριν καμιά 25αριά χρόνια, υπήρχε μια ταινία «Οι Σπεσιαλίστες», της οποίας ο αρχικός τίτλος ήταν “The Specialist”4)φαίνεται πως από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα οι «σπεσιαλίστες» πολλαπλασιάζονταν ή δεν ήθελαν να προκληθεί σύγχυση με την τότε γνωστή αλυσίδα πιτσαρίας. Η ταινία ήταν αίσχος, παρότι/επειδή πρωταγωνιστούσαν οι Sylvester Stallone και Sharon Stone – δηλαδή οι δύο βασικότεροι λόγοι για να δει το ανδρικό κοινό χολιγουντιανή ταινία τότε. Απορία επίσης μου είχε προκαλέσει γιατί η ταινία λεγόταν έτσι, διότι αν ήταν επειδή ο “Sly” ήταν επαγγελματίας δολοφόνος, ήταν υπερβολικά generic ο τίτλος και αν δεν ήταν για αυτό, γιατί λεγόταν εν τέλει έτσι;
Οι Hornets δημιουργούν τα ίδια ερωτήματα ακριβώς σε κάθε άνθρωπο που θα ασχοληθεί μαζί τους. Έχει πολλούς «σπεσιαλίστες» η ομάδα, αλλά σε τι ακριβώς εξειδικεύονται; Είναι απτό; Είναι μετρήσιμο; Γίνεται αντιληπτό ή είναι αντικείμενο γούστου; Και είναι κάπου, πόσο αφορά το ίδιο το μπάσκετ; Και αν το αφορά, τότε γιατί η ταινία είναι τόσο κακή;
#save_...
Cody_Zeller. Ναι, προφανώς, τι περιμένατε; Από τη στιγμή που έφυγε ο Kemba, για τον οποίον σε λίγο θα γινόταν petition στο avaaz.org για να λευτερωθεί, ο αμέσως επόμενος παίκτης που ξέρει ακριβώς τι να κάνει με τη μπάλα του μπάσκετ5)Προσοχή: όχι από άποψη ταλέντου ή αθλητικών προσόντων, αλλά αυτογνωσίας και μεγιστοποίησης potential είναι ο Cody Zeller. Τα screens που στήνει το λευκό άτι από την Indiana είναι τόσο θρυλικά, που παράγουν δημιουργία για την ομάδα του (οι λεγόμενες screen assists, κατηγορία που διαπρέπει ο ήρωας μας).
Από την άλλη, καταλαβαίνετε την κατάντια μιας ομάδας όταν όλοι οι υπόλοιποι είτε έχουν χειρότερο ταλέντο από τον Cody Zeller είτε δεν αξίζουν να σωθούν.
Worst case scenario
Η φετινή σεζόν.
Μάλλον και η επόμενη.
Black Mirror
Το βάζουμε στο απολύτως δυστοπικό σενάριο, γιατί δεν βλέπουμε πως θα γίνει, αλλά “here goes”.
Ο Jordan εμφυσεί το “competitive nature” του στην ομάδα και δεν της επιτρέπει να τανκάρει για άλλη μια χρονιά. Ο Rozier γίνεται ένας «Westrbook των φτωχών», ένας πραγματικός ηγέτης μιας μέτριας ομάδας, που, παρότι δημιουργεί τον ρυθμό που αναπόφευκτα τον καταπίνει, τον αγαπούν όλοι, αφού παίζει με αδιανόητη αυταπάρνηση. O Malik Monk παίζει στο πλάι των Graham – Bacon στο second unit και παίρνει είκοσι τρίποντα ανά αγώνα ως ο μοναδικός που γνωρίζει ότι πέρα από τη γραμμή του τριπόντου, δεν υπάρχει κάποιο μοχθηρό τέρας που καταπίνει όποιον τολμήσει να φτάσει εκεί. Ο Miles Bridges μετατρέπεται σε αριστερόχειρα Aaron Gordon, με σουτ και επίγνωση σε ποια θέση παίζει. Ο Cody Zeller κάνει αυτά για τα οποία είναι γεννημένος, στήνοντας πλέον screen ακόμα και σε αυτοκίνητα μπροστά σε διάβαση πεζών. Ο Michael Kidd Gilchrist παρακολουθεί ανελλιπώς τα βιντεάκια που γυρίζει το καλοκαίρι και καταλαβαίνει επιτέλους «πως στην ευχή βάζω τόσα τρίποντα στις καλοκαιρινές προπονήσεις». Ο Batum συνειδητοποιεί πως χαραμίζεται στην περιφέρεια όταν είναι ταυτόχρονα και γοητευτικά αργός – έτσι, παίρνει τη γενναία απόφαση να κάνει τη δίαιτα του Boris Diaw και να πλακώσει τις τιραμισού και τα κόκκινα κρασιά, με απώτερο στόχο να αξιοποιεί τα playmaking skills του αυστηρά ως center. O Biyombo μαθαίνει επιτέλους ότι αυτό το πορτοκαλί πράμα στα χέρια του είναι για να μπαίνει στο καλάθι. Ο Marvin Williams – σε ένα όντως πολύ ταιριαστό σενάριο – κατεβαίνει για κυβερνήτης σε μια από τις πιο ρατσιστικές Πολιτείες των ΗΠΑ και κερδίζει, με τον Jordan να απαντάει στους Ρεπουμπλικάνους “Democrats buy sneakers, too”. Τέλος, ο MJ παρακολουθεί το “Space Jam 2” και συνειδητοποιεί πως ο μόνος λόγος που κέρδισε τους Monstars στην πρώτη ταινία ήταν επειδή είχαν κλέψει ταλέντο από παίκτες των Hornets.
Γιατί όλο αυτό είναι εφιαλτικό, όμως;
Διότι και όλα αυτά να συμβούν, οι Hornets θα τερματίσουν 8οι στην Ανατολή και το tanking θα πάρει αναβολή για άλλον ένα χρόνο!
Χώρια που μπορεί να τους υπογράψουν ξανά όλους αυτούς. Μπρρρ….
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | της Βόρειας Καρολίνας |
|---|---|
| ↑2 | ή από τότε που έβαλα τον Μαυράκη να πει «Αντετοκούνμπο» |
| ↑3 | τα τελευταία έξι χρόνια, η ομάδα έχει επιλέξει δύο φορές στο #9, δύο φορές στο #11 και μία στο #12. Αυτά είναι τα μακροχρόνια αποτελέσματα της γνωστής στρατηγικής “I have no idea what the fuck I ‘m doing” |
| ↑4 | φαίνεται πως από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα οι «σπεσιαλίστες» πολλαπλασιάζονταν ή δεν ήθελαν να προκληθεί σύγχυση με την τότε γνωστή αλυσίδα πιτσαρίας |
| ↑5 | Προσοχή: όχι από άποψη ταλέντου ή αθλητικών προσόντων, αλλά αυτογνωσίας και μεγιστοποίησης potential |
