Τι είναι πιο δύσκολο από το να υποστηρίζεις την Charlotte και να χρειάζεται να της κάνεις roast;
Να γράψεις preview για την (φετινή;) Charlotte, χωρίς να είναι roast.
Offseason Moves
Right…….
Οι Hornets «ξεφορτώθηκαν» τον Kemba Walker, πρώτα και κύρια, αυτό το καλοκαίρι. Σίγουρα, δεν ήταν απόφαση που έλαβαν ελαφρά τη καρδία, αλλά δεν αποκλείεται να την έλαβαν «ελαφρύ τω εγκεφάλω» – ο καιρός θα δείξει. Υποθέτοντας ποιο ήταν το σκεπτικό και αγνοώντας τόσο το ενδεχόμενο να έφαγαν απλώς το φαΐ που μαγείρεψαν τα τελευταία δύο χρόνια όσο και όλα τα επιχειρήματα υπέρ της παραμονής του Kemba στην Βόρεια Καρολίνα, θα πω πως δεν είναι τελείως παράλογο.
Ενδεχόμενη παραμονή του Kemba με το πρέπον φαραωνικό συμβόλαιο θα βίδωνε το πόδι των Hornets στον συμπλέκτη, τη στιγμή που έρχονται οι δύο επόμενες offseason – και τόσο η μεθεπόμενη, όσο και η επόμενη (που, αντίθετα με τα αναμενόμενα, μπορεί να κρύβει εκπλήξεις) θα χαρακτηρίζονται από κινητικότητα. Αυτές οι free agencies είναι που απαιτούν ευελιξία στο salary cap, την οποία θα προσφέρουν τα expiring contracts των Williams, MKG, Biyombo το 2020 και Batum, Zeller το 2021. Supermax συμβόλαιο θα ήταν «δυο βήματα εμπρός, ένα πίσω» για τις «Σφήκες». Αντιθέτως, η διοίκηση Jordan οραματίζεται να αναγεννηθεί μέσα από καλούς ρολίστες από 4-5 draft, να πληρώσει λίγο πάνω από την αξία κάποιον βετεράνο και να φτιάξει ένα πακέτο ελκυστικό για να προσελκύσει 1-2 μεγάλους free agents. Ας πούμε, αυτό είναι το πλάνο.
Άξιζε να φύγει απολύτως τσάμπα ο καλύτερος παίκτης στην Ιστορία του franchise προκειμένου να επιχειρήσουν ένα ακόμα ασθενικό run προς μια – στην καλύτερη περίπτωση – τυπική παρουσία στα playoffs και να αποφύγουν το “awkward” να φιλοξενούν το All-Star Game και να μην παίζει σε αυτό εκπροσωπόντας τους; Όχι, αν αυτό είναι πλάνο που προέκυψε το 2019.
Θα τους βγει; Δύσκολο να πούμε.
Το υπηρετούν; Όχι πάντα καλά.
Το εξαιρετικό “player friendly” συμβόλαιο που χάρισαν στον Terry Rozier μπορεί να ήταν τρόπον τινά αναμενόμενο, καθώς φαινόταν ακριβώς ο τύπος παίκτη που ασφυκτιά στη Βοστόνη, ευημερεί σε μικρότερα μεγέθη και δυστυχώς θα ακριβοπληρώσεις στην συνθήκη που είσαι, αλλά συγγνώμη κιόλας – μαλάκες είναι στους Celtics που δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή τα τελευταία τρία χρόνια «επ, γιατί δεν δοκιμάζουμε απλώς να πάμε με τον “Scary Terry”»;
Κατά τα άλλα, από το draft πήραν τον P.J. Washington και τον Cody Martin – αμφότερες επιλογές καλές, λαμβάνοντας υπόψη το «ρηχό βάθος» (sic) του draft, αλλά σίγουρα όχι σκανδαλώδεις κιόλας.
Όσο για αυτούς που έφυγαν, δεν έχει νόημα να αναλύσουμε το αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό κενό που αφήνει ο Kemba Walker, καθώς αυτό, για τα δεδομένα του franchise των Hornets, είναι δυσαναπλήρωτο.
Κι αν στους guard οι Hornets αποψιλώθηκαν ηθελημένα, με την απόσυρση του Parker και την μετοίκιση του Shelvin Mack στην Ιταλία, πραγματικά βρίσκω ακατανόητο γιατί έφυγε, χωρίς να χυθεί δάκρυ, ο Jeremy Lamb. Παίκτης με συνεχή άνοδο τα τελευταία τρία χρόνια που κάνει επίσης συγκεκριμένα πράγματα πολύ καλά, αλλά θα μπορούσε να δίνει έξτρα λύσεις σε αυτό το ρόστερ (και όχι αυτό να πέφτει ολόκληρο στην ανάγκη του Bacon), θυσιάστηκε για το τίποτα, επειδή οι Hornets πλήρωσαν τον Rozier1)επειδή αρνήθηκαν να δώσουν πέρυσι ανταλλαγή τον Kemba… Κοινώς, μύλος και θεία δίκη, ταυτόχρονα….
Τέλος, στα καλά νέα της ημέρας, θέλετε να μάθετε γιατί ο Justise Winslow κατέληξε στους Heat αντί για τους Celtics τη νύχτα του draft του ’15;
Ή θέλετε να μάθετε πως μοιάζουν τέσσερα picks πρώτου γύρου στη Charlotte2)ας πάρουμε ένα σενάριο δηλαδή, ούτε καν το πιο τραβηγμένο, όπου οι Jaylen Brown, Matisse Thybulle, Kelly Oubre Jr. και – ω του θαύματος! – Terry Rozier καταλήγουν στους Hornets;
THANK YOU @FSKPart3 for 4 seasons in #BuzzCity!! 👌🏼👌🏼👌🏼 pic.twitter.com/6sqs7FyWzn
— Charlotte Hornets (@hornets) July 18, 2019
Ναι, πράγματι… «Θενκ γιου Φρανκ», μας υποχρέωσες…
Depth Chart
PG Terry Rozier, Devonte’ Graham, Cody Martin, Kobi Simmons
SG Dwayne Bacon, Malik Monk
SF Nicolas Batum, Michael Kidd-Gilchrist
PF Miles Bridges, Marvin Williams, PJ Washington, Jalen McDaniels
C Cody Zeller, Bismack Biyombo, Willy Hernangomez, Thomas Welsh
Ο Παίκτης Κλειδί
Miles Bridges. “Sleeper” για το βραβείο MIP, παρότι σπάνια ως ποτέ αυτό δίνεται σε sophomores. Ο Bridges είναι μακράν η πιο ιντριγκαδόρικη περίπτωση στο ρόστερ των Hornets, αφού, όλα τα πράγματα στα οποία είχε εντυπωσιακά σκαμπανεβάσματα (ακόμα και για rookie), αλλά φαίνεται πως έχει ψηλό ταβάνι, είναι ακριβώς αυτά που λατρεύει το σημερινό ΝΒΑ: πραγματικός 3&D, αριστερόχειρας, εκρηκτικός, με ιδιαίτερη λατρεία να σουτάρει στα πιο «παρθένα» σημεία του γηπέδου (δηλαδή στη γωνία).
Miles Bridges's (@MilesBridges) 2018-19 Shot Chart:
Volume: AVERAGE | P_47 (percentile)
Shot Skill: MEDIOCRE | P_31
Efficiency: AVERAGE | P_61
Efficiency Value: AVERAGE | P_60Favorite Zone: Corner3
Best Skill Zone: Restricted
Best Value Zone: Restricted#MilesBridges pic.twitter.com/4mAEuizVcT— NBA Shot Charts (@NBAChartBot) September 22, 2019
Φέτος, τουλάχιστον από τα βιντεάκια, μας προδιαθέτει αφ’ ενός για έναν αθλητή που σε πυκνές στιγμές θα βάζει τη μπάλα στο παρκέ και αφ’ ετέρου για ένα undersized «τεσσάρι», χωρίς, σε γενικές γραμμές, να είναι κινούμενος στόχος στην άμυνα. Ένας ιδιότυπος “enforcer” στην περιφέρεια, μπορεί να εξελιχθεί σε Zion Williamson χωρίς θερμίδες ή πολύ απλά, το καλύτερο pick που είχαν οι Hornets3)τυπικά, καθώς τον επέλεξαν οι Clippers και τον αντάλλαξαν για τον SGA από το draft του 2011.
Κορυφαία Προσθήκη
Δυσκολεύομαι να ενθουσιαστώ για τον Rozier – εκτός αν συζητάμε για τις ικανότητες του ως “tank commander”. Ναι, έτσι μάλιστα.
Επομένως, αναγκαστικά4)εκτός αν θεωρήσουμε «προσθήκη» την αποχώρηση του Kaminksy ή ότι τώρα-τώρα-τώρα θα δείτε τον πραγματικό Malik Monk η καλύτερη προσθήκη είναι ο P.J. Washington. Στην καθιερωμένη συνάντηση τους με το Kentucky στο draft5)τα τελευταία επτά χρόνια, η Charlotte έχει αφιερώσει τέσσερα lottery picks σε προϊόντα του Kentucky, οι Hornets επέλεξαν τον μάλλον καλύτερο παίκτη των περσινών Wildcats6)Σοβαρά, πάντως, το γεγονός ότι ο “one-and-done” Callipari άφησε τον Washington να φύγει ως sophomore με ανησυχεί, παρότι φαίνεται ωραίο prospect. O Washington αποτελεί τη συνέχεια και μάλλον όχι την κορύφωση (αν κρίνουμε και από τον Cody Martin, αλλά και το επερχόμενο – τουλάχιστον – διετές rebuilding) του σχεδίου των Hornets να λύσουν μέσω του draft τις θέσεις “2”, “3” και “4” και μέσω της free agency τις άλλες δύο7)Ιδιαίτερα 90s προσέγγιση για την οικοδόμηση ρόστερ και μάλλον έμπνευσης MJ, αλλά ας μην το ανοίξουμε εδώ αυτό.
Πρακτικά, ο Washington κάνει πολλά πράγματα αρκετά ως πολύ καλά και είναι ένα αρκετά “safe” ρίσκο, υπό την έννοια ότι στη χειρότερη περίπτωση, η καριέρα του θα αντιστοιχεί στον τέταρτο ή πέμπτο καλύτερο ψηλό μιας ομάδας του ΝΒΑ και στην καλύτερη, νευραλγικό εργαλείο που θα μπορεί να παράγει πόντους με την μπάλα στα χέρια – είτε ως εκτελεστής είτε ως δημιουργός είτε με putbacks και να αναχαιτίζει “positionless” διατάξεις με μεγάλο μάκρος. Θέλω να πω, ο Washington δύσκολα δεν θα παίξει δέκα χρόνια στο ΝΒΑ – κάτι που δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί για τον Monk σε πέντε χρόνια από τώρα.
Φυσικά, έχει ορατές αδυναμίες. Οι Hornets οφείλουν να προβληματιστούν, όχι τόσο για την κάπως «περίεργη» μηχανική του στο σουτ (η οποία δεν συνδέεται ευθύγραμμα με την ευστοχία του σε λίγα σουτ υπό καλές προϋποθέσεις, αλλά νομοτελειακά θα τον δυσκολέψει σε παιχνίδι με ψηλό ρυθμό) όσο για το ότι μακριά από τη μπάλα δεν ξέρει τι να κάνει. Δεν είναι καλός cutter και έχει περιορισμένη αντίληψη του τι συμβαίνει έξω από την κοσμόσφαιρά του, ακόμα και στην άμυνα.
Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, επανερχόμαστε στα αρχικά: εξαιρετικό σώμα (δύο μέτρα και κάτι, wingspan κοντά στα 2,20 και 115 κιλά βάρος), καλός χαρακτήρας. Ότι πρέπει για να αντικαταστήσει τον Marvin Williams.
Τρία ερωτήματα ψάχνουν απάντηση
α. Μπορούν να συνυπάρξουν οι Monk-Bridges-Washington;
Νομίζω το αναλύσαμε – ναι και όχι. Στην πορεία τη σεζόν, οι Hornets θα γίνονται όλο και «νεότεροι», όμως σαφέστατα υπάρχουν κίνδυνοι.
Miles Bridges and PJ Washington in their first practice in Charlotte. 🤣🤣🤣 pic.twitter.com/l9XcBuSPrZ
— NBA Outrights (@OutrightsNBA) June 21, 2019
β. Θα πάνε τα πράγματα καλά για τον Cody Zeller;
To «λευκό άτι» της Indiana είναι γνωστό πως αποτελεί αδυναμία μου. Ανάμεσα στα τόσα που κάνει τουλάχιστον αξιποπρεπώς, τα screen assists του (κατηγορία στην οποία διαπρέπουν centers με εντυπωσιακά frames, όπως ο Rudy Gobert ή εντυπωσιακούς κώλους, όπως ο Tristan Thompson και σπάνια αμερικανοί «λευκούληδες») είναι μυθικά και λόγος να τον λατρέψεις. Ή όχι. Τέλος πάντων.
Το μόνο που χρειάζεται ο Zeller είναι ένας σπουδαίος περιφερειακός, ώστε να ρολάρει ή να του παρέχει χώρο για να εκτελέσει. Μέχρι φέτος τον είχε. Πλέον, δεν είναι σίγουρο αν θα τον έχει. Αν τυχόν, όμως, ο Rozier του χαλάσει τα συγκεκριμένα στατιστικά, ο Cody θα πρέπει να φύγει πάραυτα και να πάει σε μια contender ομάδα που θα είναι «ελίτ» αναπληρωματικός center και θα τον αγαπούν για αυτό που είναι.
γ. Ποιο είναι το ιδανικό σενάριο για τους Hornets;
Εξαρτάται τι εννοούμε. Ιδανικό θεωρώ να τανκάρουν αποτελεσματικά και με αξιοπρέπεια. Να χάσουν σχεδιασμένα και ταυτόχρονα να οικοδομήσουν. Είναι άλλο να τανκάρεις, να αυξάνεις τις πιθανότητες σου στα επερχόμενα draft, αλλά όπως και να’χει, να κερδίζεις κάτι στην πορεία (ήτοι, την εξέλιξη των νεαρών σου παικτών) και είναι άλλο να κάνεις αυτό που έκανε το Cleveland και η Νέα Υόρκη πέρυσι ή στο παρελθόν οι Lakers και οι Sixers και να ξεφτιλίζεσαι. Άρα, αν στα επόμενα δύο χρόνια, ο Monk βρει το mojo του και ο Bridges και ο Washington γίνουν αυτό που μπορούν, οι Hornets θα μπαίνουν στην νέα δεκαετία με ψηλά το κεφάλι και αισιοδοξία και κυρίως, με εξαιρετικά lottery picks και άπλετο cap space στη διάθεση τους.
Αν τώρα ιδανικό θεωρούμε το ανταγωνιστικό, τότε πράγματι, αν οι Williams – Biyombo παίξουν όπως το 2015-16, αν μπει ο Batum στον Kidd-Gilchrist και το αντίστροφο, αν ο Rozier καταλάβει ότι δεν είναι ηγέτης, αλλά μπορεί να γίνει ένας καλός facilitator σε μια γρήγορη και δυναμική επίθεση και γίνουν αυτά που είπαμε πιο πάνω με τους πιτσιρικάδες, τότε στη Charlotte θα φωνάζουν «δεν σε χρειαζόμαστε Kemba, μπορούμε να βρεθούμε οριακά εντός/εκτός playoffs και χωρίς εσένα». Πολλά «αν» δεν είναι μαζεμένα, όμως;
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, βεβαίως, στους Hornets εύκολα εντοπίζεις τη λιγότερη ποσότητα μπάσκετ – όχι κατ’ ανάγκη το χειρότερο ρόστερ – στη λίγκα.
Quo Vadis?
Ο προσανατολισμός πλέον είναι σαφής και μπράβο (;) στην ομάδα. Προσωπικά, η πεντάδα Rozier-Monk-Bridges-PJ Washington-Zeller με συναρπάζει: θα είναι ομάδα που θα τρέχει ασταμάτητα, θα σουτάρει συνεχώς και ακανόνιστα και κινείται σαν υπνωτισμένη κατευθείαν προς το κάρφωμα. Βέβαια, οι αντίπαλοι θα την χτυπάνε παντού, έτσι; 100 θα βάζει 110 θα τρώει. Και επειδή θα την χτυπάνε παντού, δύσκολα θα την δούμε, τουλάχιστον φέτος και τουλάχιστον για σοβαρά διαστήματα χρόνου. Αντιθέτως, θα χρειαστούν γερές δόσεις από Dwayne Bacon μπας και μαρκάρει κάποιος στην περιφέρεια με συνέπεια και Nicolas Batum, μπας και παίξει κάποιος pick’n’roll με τον άρχοντα Zeller – επομένως, υπολογίστε αυτούς τους δύο στη θέση των πρώην Wildcats Monk-Washington.
Γενικώς, είναι πολύ δύσκολο να βρεις την ιδανική lineup για τους Hornets. Μπορεί να φταίει να γράφω και υπό την επήρεια (της σχετικής έλλειψης μπασκετικού ταλέντου για τα δεδομένα του 2019), αλλά είναι δύσκολο να βρεις σε κάθε παίκτη παραπάνω από ένα, άντε δύο πράγματα που να κάνει φοβερά κάθε βράδυ. Αυτό οδηγεί απευθείας σε σχήματα με μεγάλα σώματα που κρύβουν τις αδυναμίες των παικτών που μπορούν όντως να είναι παραγωγικοί και δημιουργικοί. Ταυτόχρονα, ο Rozier χρειάζεται τον Batum (το ίδιο και ο Zeller, όπως προείπαμε) για να μοιράζεται το βάρος της δημιουργίας, o Bridges τον Zeller για να ανοίγει χώρος στο post, o Williams τον Biyombo επειδή είναι soft, ο Batum τον Bacon για να βγαίνουν άμυνες με αλλαγές, ο Monk τον Rozier για να ανεβαίνει ο ρυθμός, κτλ.
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | επειδή αρνήθηκαν να δώσουν πέρυσι ανταλλαγή τον Kemba… Κοινώς, μύλος και θεία δίκη, ταυτόχρονα… |
|---|---|
| ↑2 | ας πάρουμε ένα σενάριο δηλαδή, ούτε καν το πιο τραβηγμένο, όπου οι Jaylen Brown, Matisse Thybulle, Kelly Oubre Jr. και – ω του θαύματος! – Terry Rozier καταλήγουν στους Hornets |
| ↑3 | τυπικά, καθώς τον επέλεξαν οι Clippers και τον αντάλλαξαν για τον SGA |
| ↑4 | εκτός αν θεωρήσουμε «προσθήκη» την αποχώρηση του Kaminksy ή ότι τώρα-τώρα-τώρα θα δείτε τον πραγματικό Malik Monk |
| ↑5 | τα τελευταία επτά χρόνια, η Charlotte έχει αφιερώσει τέσσερα lottery picks σε προϊόντα του Kentucky |
| ↑6 | Σοβαρά, πάντως, το γεγονός ότι ο “one-and-done” Callipari άφησε τον Washington να φύγει ως sophomore με ανησυχεί, παρότι φαίνεται ωραίο prospect |
| ↑7 | Ιδιαίτερα 90s προσέγγιση για την οικοδόμηση ρόστερ και μάλλον έμπνευσης MJ, αλλά ας μην το ανοίξουμε εδώ αυτό |
