Πως αποχαιρετάς μια δυναστεία που δεν ολοκληρώθηκε;
Η περσινή σεζόν είχε από την αρχή ως το τέλος δράμα, ιδιαίτερα σε ότι αφορούσε τον Kevin Durant και τους τραυματισμούς. Οι Golden State Warriors μπορεί να πέτυχαν μόλις το 3/5 στην εποχή του Kerr, αλλά δημιούργησαν τέτοια δυναστεία που ταυτιζόταν με μυθολογία.
Ίσως πράγματι οι θεοί του μπάσκετ είδαν τον ερχομό του Durant το 2016 ως «ύβρις». Ίσως πράγματι οι απουσίες των Bogut, Green και των Durant, Thompson, Looney από τους χαμένους Τελικούς του 2016 και του 2019 να ήταν η απάντηση των ίδιων θεών στην διευκόλυνση που πρόσφεραν στο δρόμο για τρία πρωταθλήματα οι τραυματισμοί των Irving, Love το 2015, του Kawhi Leonard το 2017 και του Chris Paul το 2018.
Ή ίσως, όλα αυτά είναι ένα μάτσο ανοησίες. Ίσως οι Warriors δεν υπόκεινται σε μυθικούς κανόνες και είναι μια σύγχρονη μορφή δυναστείας, με όλες τις δυσκολίες που αυτή συνεπάγεται: διαχείριση κρίσεων, rotation και load management, συνεχείς προκλήσεις από αντιπάλους της και πίεση από το player mobility της εποχής μας.
Aν λοιπόν ισχύουν όλα αυτά, τότε γιατί να μην είναι και το 2019-20 ένα ακόμα κεφάλαιο της δυναστείας;;;
Offseason Moves
To καλοκαίρι οι Warriors περπάτησαν τον δρόμο της απώλειας, αφού, παρότι άδειασαν ταμεία για τον Durant με την κορυφαία – οικονομική – πρόταση από όλους (221 εκατομμύρια για πέντε χρόνια), αναγκάστηκαν να τον υπογράψουν με 164 εκατομμύρια για τέσσερα χρόνια για να τον δώσουν στους Nets, μαζί με ένα top-20 protected pick για το 2020. Σε αντάλλαγμα, οι Warriors πήραν πίσω τον D’ Angelo Russell και – μέσω Minnesota, για να μην πολυλογούμε – τα δικαιώματα για τον Lior Eliyahu.
Η αλήθεια είναι ότι ένα πολύ κρίσιμο καλοκαίρι, όπου η μεταγραφή του Durant μπορούσε να αποσυντονίσει ή και να αποσυνθέσει το franchise, το Golden State το διαχειρίστηκε άψογα και με τρομερό ρεαλισμό. Την ίδια ώρα που η διοίκηση των Rockets ξυπνά και κοιμάται με την εμμονή να βρίσκεται κάτω από τα επίπεδα του luxury tax, οι Warriors έκαναν ρελάνς στον Durant προκειμένου να διασκεδάσουν τις όποιες ευθύνες τους στη διαχείριση των τραυματισμών του, ανανέωσαν ότι εκτιμούσαν ως κρίσιμους αρμούς του rebuilding τους (δηλαδή τους Klay Thompson, Kevon Looney και πρόωρα τον Draymond Green) και άδειασαν από ότι θεωρούσαν περιττό για τη νέα εποχή τους: έδωσαν τον Andre Iguodala και το πρώτο pick του 2024 στο Memphis για τον Julian Washburn1)Είναι κρίμα πάντως που οι Warriors έκαναν waive τον μικρό Washburn και δεν τον είδαμε ποτέ με τη φανέλα των “Dubs” ως ένα μικρό homage για τον πατέρα του Chris, σταρ του NC State στο πλάι των Vinny Del Negro, Nate McMillan, Spud Webb, Charles Shackleford και Παναγιώτη Φασούλα και #3 επιλογή των Golden State Warriors στο «καταραμένο draft του 1986, που έλιωσε την καριέρα του στην κοκαΐνη, αποχαιρέτησαν τον Shaun Livingston που σταμάτησε την καριέρα του και αντάλλαξαν τον Damian Jones και ένα pick β’ γύρου του 2026 για τον Omari Spellman της Atlanta.
Κατά τα άλλα, κατά τη προσφιλή συνήθεια των contenders στην εποχή των supermax συμβολαίων και των cap exceptions, γέμισαν το ρόστερ με βετεράνους ρολίστες σε minimum συμβόλαια (Alec Burks, Glenn Robinson III, Marquese Chriss, Andrew Harrison) και άντλησαν από το ντραφτ νέο αίμα στα πρόσωπα του – κλώνου του D’ Angelo Russell σε μίνι έκδοση – Jordan Poole του Michigan στο #28, του Σέρβου Alen Smailagić στο #392)με ένα background το οποίο οι Warriors έκαναν απίστευτα ιντριγκαδόρικο και του Eric Paschall του Villanova στο #41.
Παράλληλα, σε μια άλλη προσφιλή συνήθεια τους, οι Warriors υπέγραψαν τον Willie Cauley – Stein σε mid – level exception, όπως και τον DeMarcus Cousins πέρυσι, όχι μόνο επαληθεύοντας τις διαπραγματευτικές δυνατότητες του Bob Myers απέναντι σε αθλητές με ‘post-Sacramento trauma’, αλλά και σημειώνοντας μια εξαιρετικά υποτιμημένη προσθήκη.
Κλείνοντας αυτή την ενότητα, σαφώς και πιστώνεται στους Warriors ως franchise ότι ο Durant δεν τους χρέωσε τον τραυματισμό του, παρά τα σχετικά υπονοούμενα από τον Kyrie Irving – είτε όντως δεν έφταιγαν είτε έφταιγαν, αλλά έχουν εξασφαλίσει τέτοιο σεβασμό που περισσότερα μπορεί να τους χρεώσει ο Durant για την motion offense, παρά για το ότι τραυματίστηκε με τη φανέλα τους.
Curry responds to Durant’s criticism of the Warriors offense: pic.twitter.com/hHR5YVgP94
— 95.7 The Game (@957thegame) September 18, 2019
A ναι! Φαντάζομαι μάθατε ότι ο έκτος τελικός πέρυσι ήταν ο τελευταίος στην Oracle Arena του Oakland πριν οι Warriors μετακομίσουν στο Chase Center του San Francisco, σωστά;
Depth Chart
PG Stephen Curry, Jacob Evans, Andrew Harrison
SG D’ Angelo Russell, Alec Burks, Jordan Poole
SF Klay Thompson*, Alfonzo McKinnie, Glenn Robinson III
PF Draymond Green, Omari Spellman, Eric Paschall
C Willie Cauley-Stein*, Kevon Looney, Marquese Chriss, Alen Smailagić
Ο Παίκτης Κλειδί
O D’ Angelo Russell, για πολλούς λόγους, ίσως κρύβει το κλειδί μιας ενδεχόμενης επιτυχίας των Warriors.
O πρώτος λόγος είναι ο προφανής: ένας νεαρός all-star, προερχόμενος από την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, προστίθεται στη φαρέτρα των Warriors. Οι περσινοί του αριθμοί προδιαθέτουν για μια χρονιά με πολύ ενεργό ρόλο στην παραγωγή πόντων.
Σε καμία περίπτωση, βεβαίως, δεν είναι ασφαλές ρίσκο ο Russell, όπως για διάφορους λόγους ήταν ο Cousins. H κάποια αμυντική του προσήλωση πέρυσι δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι κακός αμυντικός. Ο Steph δεν είχε στο πλάι του γκαρντ με perigree δημιουργίας από την εποχή του Monta Ellis, αλλά δεν έχει παίξει και με κακό αμυντικό από την εποχή του… Monta Ellis3)και τότε, στο περίπου.
Όσο για τις ανασφάλειες που συνόδευαν το παρελθόν του, με αποκορύφωμα το ρουφιάνεμα στον “Swaggy P” όταν ήταν στους Lakers, φαίνεται να αποτελούν σημείο του παρελθόντος. Ενώ σε μια αντίθετη περίπτωση, ο Russell θα ζοριζόταν να δώσει το ρόλο του “alpha dog” στους Nets σε κάποιον άλλον, ερχόμενος στην κεκτημένη κουλτούρα των Warriors, ο D-Lo εμφανίστηκε ταπεινός και ενθουσιασμένος. Μην ξεχνάμε πως ο Russell μπήκε στο ΝΒΑ ως #2 pick αμέσως μετά το πρώτο πρωτάθλημα των Warriors που θεμελίωσε το #DubNation.
D'Angelo Russell on being with Curry, Draymond and the rest of the Warriors: "I played with them the first time last week, and I literally called my dad. Like, 'Yo, this is gonna be so fun."
— Phil Barber (@Skinny_Post) September 30, 2019
Παράλληλα, ας μην ξεχνάμε πως οι Warriors δεν άφησαν τίποτα στην τύχη και στην περίπτωση του Durant, όπως ας πούμε, οι Hornets με τον Kemba. Έτσι, ο “Durantula”, όχι μόνο δεν έφυγε για το τίποτα, αλλά έφερε πίσω στο San Francisco έναν από τους κορυφαίους φετινούς free agents, ο οποίος μπορεί να γίνει κεντρικό asset σε μια μεγάλη ανταλλαγή (έχει ακουστεί μέχρι κι αυτή), όταν γυρίσει ο Klay.
Επομένως, είτε οι Warriors μπαίνουν σε τροχιά να αλλάξουν ξανά το μπάσκετ, εισάγοντας για πρώτη φορά τριάδα σταρς στο backcourt από την εποχή των “Run-TMC”, είτε απλώς θα βιώσουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται την περίοδο αποκατάστασης του Klay και μετά θα πατήσουν το κουμπί για το νέο μεγάλο trade.
Κορυφαία Προσθήκη
Εξαιρώντας τον Russell, στον οποίον ήδη αναφερθήκαμε, ξεχωρίζει ο Willie Cauley – Stein. Ειλικρινά, ίσως η καλύτερη value/money προσθήκη του καλοκαιριού για ομάδα που – αν αποτελεί κριτήριο ο άρτι αφιχθέντας D’ Angelo Russell – θα παίξει pick’n’roll μέχρι το pick’n’roll να πει «όχι άλλο ρε παιδιά». Μιλάμε ήδη για μια ομάδα που έκαψε το Houston στην έδρα του στον έκτο τελικό, με τον Steph να γράφει στο δεύτερο ημίχρονο 33 πόντους παραπάνω από το πρώτο και 33 στο σύνολο, παίζοντας ανελέητα pick’n’roll με τον Draymond. Ο Bob Myers τα έβαλε κάτω τα δεδομένα και είδε πως οι Warriors είναι η ομάδα που παίζει το καλύτερο pick’n’roll στη λίγκα, αλλά συνήθως το λιγότερο. Ε τι πιο λογικό από το να προσθέσει άλλους δύο παίκτες που ζουν και αναπνέουν για αυτό;
Δεν είναι παιχταράς ο WCS, ούτε έχει αυτό του είδους το ταλέντο που δεν δημιουργεί ανισότητα, όπως ο Cousins. Παράλληλα, η περσινή πρόοδος του ήταν το «αποκορύφωμα» μιας διαδικασίας απογοητευτικά αργής, κατά το οποίο ο Cauley – Stein έδειξε σημαντική πρόοδο, όχι όμως αντίστοιχη «χρονιάς συμβολαίου». Δεν θα σταθούμε, επίσης, στο πόσο καταλαβαίνει το μπάσκετ4)έμφαση στο «καταλαβαίνει», διότι ευτυχώς υπάρχουν οι Draymond Green και Kevon Looney να έχουν το μυαλό πυρηνικού φυσικού. Έτσι, σε μια κατάσταση, που είναι τόσο αυτός όσο και οι παραπάνω δύο υγιείς, συγκροτείται ένα εξαιρετικό frontcourt, καλύτερο και από αυτό που ξεκίνησε τον μύθο των Warriors. Ο δε WCS , τουλάχιστον με ότι έδειξε πέρυσι και με εξαίρεση τις πολύ ιδιαίτερες συνθήκες με τις οποίες αγωνίστηκε ο Cousins στην ομάδα, είναι ο καλύτερος center που είχαν οι Warriors από την εποχή που ο Bogut ήταν υγιής5)Βέβαια, ο WCS θα χάσει όλο τον Οκτώβρη τουλάχιστον, αλλά καταλάβατε το νόημα.
Γενικά, πάντως, θα πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια HR ή εταιρικού μάνατζμεντ τόσο το πως οι Warriors ενσωματώνουν με επιτυχία περιπτώσεις που θεωρούνται, κατά το μάλλον ή ήττον, «προβληματικές» (McGee, Young, Cousins, Cauley – Stein), όσο και για το πως ποιοτικοί παίκτες με έντονα την free agency στο μυαλό τους, έρχονται για το τίποτα με τα σάλια να τους τρέχουν (Cousins, WCS).
Τρία ερωτήματα ψάχνουν απάντηση
α. Θα έχει ο Steph load management;
Γενικά, ο Steph ετοιμάζεται για μυθική χρονιά, με ισχυρή υποψηφιότητα, τόσο για τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, όσο ακόμα και για MVP. Ωστόσο, η περσινή χρονιά χαρακτηρίστηκε από δύο λέξεις: load management. Και κανείς δεν υπέφερε από αυτό, όσο οι Warriors. O Steph φυσικά έκανε το σχετικό αστειάκι του…
"48 minutes a game for 82."
–Steph Curry on what the Warriors staff expects his workload to be like 😂 pic.twitter.com/FuSXWbLZXG
— ESPN (@espn) September 30, 2019
Η αλήθεια είναι ότι ο Kerr διαχειρίστηκε με θαυμάσιο τρόπο τον Curry την τελευταία πενταετία της δόξας τους: 32,7 mpg το 2014-15, 34,2 το 2015-16, 33,4 το 2016-17, 32 το 2017-18 και 33,8 το 2018-19. Για την ακρίβεια, αν φιλτράρουμε τη λίστα με όσους έχουν τουλάχιστον 28 USG% την τελευταία πενταετία, ο Steph είναι μόλις 51ος, 59ος, 64ος, 73ος και 77ος. Είναι πολύ δύσκολο για τον 31χρονο guard, o οποίος μετά τις αποχωρήσεις του καλοκαιριού, είναι πλέον ο μεγαλύτερος στην ομάδα, να αναπροσαρμοστεί σε αισθητά μεγαλύτερ χρόνο. Ας σημειώσουμε κάτι ακόμα εδώ, απλώς για να υπάρχει: μπορεί για λίγο, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι η σεζόν που ο Steph έγραψε τα μεγαλύτερα νούμερα σε λεπτά συμμετοχής και usage είναι αυτή του 2015-16 – τότε που έκανε μια κτηνώδη σεζόν, βγήκε ομόφωνα MVP, οι Warriors έκαναν 73-9, αλλά στους Τελικούς, ήταν σωματικά και πνευματικά «λιωμένος» και χάθηκε το πρωτάθλημα.
Από την άλλη, το frame του Curry μπορεί να φαίνεται κάπως ασθενικό και injury prone, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας τρομερά δυνατός σωματικά παίκτης που δεν αποφεύγει και ιδιαίτερα την επαφή, ξέροντας να προστατεύει το σώμα του. Τις τελευταίες δύο χρονιές έχει χάσει περίπου το 30% των παιχνιδιών της regular (συμπεριλαμβανομένων DNP και τραυματισμών σε αγκώνα, γόνατο και λεκάνη) και έχει καταγράψει και τον τραυματισμό που παραλίγο να κόψει την καριέρα του στην τρίτη χρονιά – πέραν τούτου, στο σύνολο της καριέρας του, σχεδόν μηδέν. Ο Bob Myers το ξέρει αυτό και γι’ αυτό είπε ευθύς εξαρχής πως η μεγαλύτερη πρόκληση για φέτος είναι η αύξηση των λεπτών του Curry.
Bob Myers said Warriors don't have plans to rest Stephen Curry "unless something develops." Myers said "the bigger discipline will be, do you increase [the minutes]."
— Mark Medina (@MarkG_Medina) September 30, 2019
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση προφανώς: είναι εξίσου παράλογο σε μια μεταβατική σεζόν που ξεκινάει με τρομερές απουσίες και μπορεί να ολοκληρωθεί κιόλας έτσι, να μην αυξηθεί ο ρόλος, άρα και τα λεπτά του Curry με το να αρχίσει να πιάνει το usage των Harden – Westbrook και τα λεπτά του Beal. Σε αυτό κρίσιμο ρόλο έχει βεβαίως και ο Russell, ο οποίος είτε θα μπορεί να ελαφρύνει τα παραγωγικά καθήκοντα του Curry είτε θα μπορει να ηγηθεί ενός αξιόμαχου second unit.
Το κρίσιμο σταυροδρόμι, εκείνο που θα φανεί αν ο Curry θα βρει χρόνο ξεκούρασης για τα playoffs και αν θα αποκλίνουν μεταξύ τους οι πιθανότητες να βγει MVP και να πάρουν το πρωτάθλημα, είναι στο σημείο επιστροφής του Klay Thompson στο παρκέ. Πιο πριν, δύσκολα θα τον βλέπουμε για λιγότερο από 35′ ανά παιχνίδι.
β. Ποιος θα παίξει άμυνα;
Ότι ημερομηνία γέννησης κι αν έγραφε η ταυτότητα τους, ένας προς έναν όσοι αποχαιρέτησαν το καλοκαίρι (Kevin Durant, Andre Iguodala, DeMarcus Cousins, Quinn Cook, Jordan Bell, Shaun Livingston) ήταν από αξιοπρεπείς μέχρι elite αμυντικοί.
Όσοι ήλθαν το καλοκαίρι είναι από “promising” (Andrew Harrison, Glenn Robinson III, Omari Spellman, Eric Paschall, Alen Smailagić, Marquese Chriss) μέχρι “underwhelming” (D’ Angelo Russell, Willie Cauley – Stein, Alec Burks, Jordan Poole). Και επειδή, όλο αυτό το μισό-random μισό-ενδιαφέρον νεανικό ταλέντο που έχει μαζευτεί στο San Francisco είναι περισσότερο ένα prequel ενός spin-off, παρά η βασική αφήγηση της χρονιάς, οι Warriors μπορεί να πονέσουν πολύ με τον Russell και τον Cauley – Stein, ιδιαίτερα όσο απουσιάζουν από το rotation οι Thompson – Looney.
Προσοχή: δεν σημαίνει πως μέσα στη σεζόν μπορεί να μη δούμε περίεργα σχήματα με κύριο επιθετικό πυρήνα τον Curry ή/και τον Russell και κύριο αμυντικό πυρήνα τον Green ή/και τον Looney να περιστοιχίζονται από ένα μάτσο κορμιά, τα οποία να καταστρέφουν την επιθετική γραμμή του αντιπάλου. Απλώς, δεν θα είναι αυτά που θα βλέπουμε για 25′, όπως π.χ. τον D-Lo και τον WCS.
γ. Μήπως η αλήθεια βρίσκεται τελικά στο Villanova;
Στα πιο hipster νέα της ομάδας, το Golden State επανένωσε το δίδυμο ψηλών της πανέμορφης Villanova που πήρε το πρωτάθλημα το 2018, δηλαδή τον Eric Paschall με τον Omari Spellman – ή μάλλον, για την ακρίβεια, τον μισό Omari Spellman, αφού από τα μέσα Ιουλίου έχασε, σύμφωνα με δηλώσεις, 20 κιλά. Βέβαια, όταν ξεκινάς και από τα 150-160 περίπου και φτάνεις στα 140, και πάλι δεν τα λες και λίγα.
Τέλος πάντων, η ουσία είναι πως από αυτή την επανένωση των Wildcats, μπορεί να προκύψουν πολύ ωραία πράγματα. Δεν έχουμε κρύψει ούτε δευτερόλεπτο στο θαυμασμό μας για τα προϊόντα της σχολής του Jay Wright και ιδιαίτερα της τελευταίας πολύ ανταγωνιστικής πενταετίας: Josh Hart, Mikal Bridges, Ryan Arcidiacono, Donte DiVincenzo, Jalen Brunson και οι δύο Warriors πλέον – κανένας από αυτούς δεν είναι «παιχταράς», αλλά είναι όλοι εξαιρετικοί επαγγελματίες και σύγχρονοι ρολίστες με 3&D χαρακτηριστικά, ανεξαρτήτου θέσης. Στα πρόσωπα των Paschall – Spellman, οι Warriors δεν περιμένουν να βρουν τους νέους Green – Iguodala, αλλά είναι αρκετά πιθανό να βρουν τους νέους Speights – Barnes6)εντάξει, σε μια πιο μυώδη και λιγότερο φινετσάτη έκδοση. Καθόλου άσχημο.
Για μια ομάδα που εδώ και αρκετά χρόνια, δεν κατάφερε να ανανεωθεί, περιμένοντας τους McCaw και Bell να ωριμάσουν ή τον Damian Jones να παραμείνει στοιχειωδώς υγιής και κατέληξε να παίζει 30′ ανά αγώνα και 15 αγώνες βασικό τον Andre Iguodala7)που στα 35 του ήταν ο δεύτερος νεότερος στο top-10 εν ενεργεία αθλητών με αγώνες στα πόδια τους, μετά τον LeBron, οι δύο πρώην Wildcats ενδεχομένως να είναι νερό στην πηγή της ανανέωσης.
Quo Vadis?
Γενικώς, οι Warriors γέμισαν με πρωτοφανή – για τα δεδομένα τους τα τελευταία χρόνια – τρόπο το rotation τους, ακριβώς για να αποφύγουν την λειψανδρία που τους έφερε στα όρια τους στον έκτο τελικό.
Πρακτικά, τι σημαίνει αυτό;
Πρωτίστως, ότι εν μέσω μιας χρονιάς που θα επιστρέφουν κατά σειρά οι Kevon Looney, Willie Cauley – Stein, Klay Thompson (;) από τραυματισμούς, ο Draymond Green ίσως ξαναχτυπήσει κόκκινο στη ζυγαριά και κάπου στη μέση θα αποχαιρετήσει (;) ο D’ Angelo Russell, ο Kerr θα έχει πάρα πολλά σώματα και ρολίστες για να πλαισιώσει το “Steph” show που θα στηθεί φέτος. Το φετινό ρόστερ των Warriors αυτή τη στιγμή μοιάζει με bootcamp που θα καταλήξει, μετά από πολλές δοκιμές, στο ανταγωνιστικό ρόστερ της χρονιάς – ή ενδεχομένως και στον ευρύτερο κορμό των επόμενων ετών, μιας και ο στενός κορμός είναι εκεί για να μείνει: Curry – Looney μέχρι το 2022 και Green – Thompson μέχρι το 2023.
Για να είμαστε ειλικρινείς, δυσκολευόμαστε να προσδιορίσουμε γιατί οι Warriors θεωρούνται στην καλύτερη περίπτωση “sleeper” για τους φετινούς Τελικούς Δύσης – μάλλον επειδή η φετινή χρονιά δεν είναι «μειωμένων προσδοκιών», αλλά «ψαξίματος». Και είναι ομολογουμένως πολύ περίεργο, για πρώτη φορά εδώ και τέσσερα χρόνια, όταν συζητάμε για τις προσδοκίες των Warriors, να μην απαντάμε θετικά, αλλά «γιατί όχι;».
Έστω. Από άποψη οπλοστασίου και πάντα με την υγεία ως αστερίσκο, πόσο χειρότερη να είναι η φετινή ομάδα από την ομάδα που έκαψε τους Blazers στους Τελικούς της Δύσης χωρίς τον Durant και παραλίγο να φτάσει σε έβδομο τελικό τους Raptors, χωρίς Durant, Thompson και Looney; Ειλικρινά, πόσο καλύτερες είναι οι υπέροχες φετινές ομάδες των Jazz και Blazers; Ή είστε σίγουροι ότι οι Lakers και οι Rockets έχουν τις απαντήσεις, απέναντι στους Warriors σε πλήρη διάταξη;
Να το πάμε ακόμα παραπέρα: πόσο καλύτερη, πάντα στα χαρτιά, ήταν η ομάδα του 73-9 το 2016;
Γιατί όχι, επομένως στην χειρότερη περίπτωση, έκτοι στη regular στη Δύση και στην καλύτερη περίπτωση, τελικοί Δύσης;
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Είναι κρίμα πάντως που οι Warriors έκαναν waive τον μικρό Washburn και δεν τον είδαμε ποτέ με τη φανέλα των “Dubs” ως ένα μικρό homage για τον πατέρα του Chris, σταρ του NC State στο πλάι των Vinny Del Negro, Nate McMillan, Spud Webb, Charles Shackleford και Παναγιώτη Φασούλα και #3 επιλογή των Golden State Warriors στο «καταραμένο draft του 1986, που έλιωσε την καριέρα του στην κοκαΐνη |
|---|---|
| ↑2 | με ένα background το οποίο οι Warriors έκαναν απίστευτα ιντριγκαδόρικο |
| ↑3 | και τότε, στο περίπου |
| ↑4 | έμφαση στο «καταλαβαίνει» |
| ↑5 | Βέβαια, ο WCS θα χάσει όλο τον Οκτώβρη τουλάχιστον, αλλά καταλάβατε το νόημα |
| ↑6 | εντάξει, σε μια πιο μυώδη και λιγότερο φινετσάτη έκδοση |
| ↑7 | που στα 35 του ήταν ο δεύτερος νεότερος στο top-10 εν ενεργεία αθλητών με αγώνες στα πόδια τους, μετά τον LeBron |
