Ελπίζουμε να είστε εξοικειωμένοι με τον όρο “roast“. Εμείς τα λατρεύουμε.
Επίσης, μια γνωστή φράση των “roasts” λέει “you only roast the ones you love”. Και η αλήθεια είναι ότι λατρεύουμε και τη φετινή σεζόν, όπως λατρεύουμε και το ΝΒΑ.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως ως Έλληνες οπαδοί δεν έχουμε τη γνωστή εθνική μας εμμονή στο «κράξιμο» και προφανώς απολαμβάνουμε να είμαστε haters. Aν ταυτίζεστε, ήρθατε στο σωστό μέρος.
Διότι σας παρουσιάζουμε… The Roast of the Washington Wizards.
Περσινα, ξινά σταφύλια
Η τελευταία φορά που οι Wizards ήταν επιτυχημένοι ήταν τη σεζόν 1978-79. Την παρουσία τους στους τελικούς του ΝΒΑ ακολούθησαν 40 χρόνια αποκλεισμών στο β’ γύρο των playoffs στην καλύτερη των περιπτώσεων. Για να το βάλουμε σε πλαίσιο, τότε οι Rockets, Jazz και Spurs έπαιζαν στην Ανατολή, οι Bulls, Pacers, Bucks έπαιζαν στη Δύση, οι Clippers στο San Diego, οι Jazz στη Νέα Ορλεάνη και οι Kings στο Kansas City, ενώ στη λίγκα δεν είχαν παίξει ακόμα οι Magic Johnson – Larry Bird, δεν υπήρχε το τρίποντο και οκτώ ομάδες, o Jordan ήταν στο Λύκειο και ο LeBron δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια φευγαλέα σκέψη στις πρώιμες εφηβικές κάψες της 11χρονης μαμάς του.
Για μια ομάδα, λοιπόν, που έχει να φτάσει στους τελικούς της Περιφέρειας της Ανατολής όσα χρόνια και οι San Antonio Spurs, η αποτυχία θα έπρεπε να είναι γνώριμο τερέν. Κι όμως, συνεχίζουμε να εκπλησσόμαστε που οι Wizards είναι το χειρότερο franchise του ΝΒΑ: μέτριες ως κακές επιλογές στα ντραφτ, τεράστια συμβόλαια, κακή διάρθρωση του ρόστερ, έλλειψη στρατηγικής και σχεδιασμού.
Όσο για την περσινή χρονιά, αυτή ξεκίνησε ως παιδομάζωμα των πιο προβληματικών περιπτώσεων, αφού στην αρχή συνυπήρχαν οι John Wall, Markieff Morris, Dwight Howard, Austin Rivers, όμως στην πορεία οι Wizards βρήκαν την ευκαιρία να προσφέρουν χαρά σε πάρα πολύ κόσμο. Πρώτα και κύρια στον Bradley Beal, όταν τραυματίστηκε ο Wall. Επιπλέον, στον Tomáš Satoranský, όταν τραυματίστηκε ο Wall. Επίσης, στους Bulls που τους έδωσαν κοψοχρονιά τον Otto Porter με αντάλλαγμα τα άθλια expiring contracts των Jabari Parker – Bobby Portis, αμέσως αφότου έδωσαν τον Oubre στους Suns, που για πρώτη φορά δεν βρέθηκαν στην πλευρά του κορόιδου, με αντάλλαγμα ότι είχε απομείνει στον Ariza από την κατάχρηση του D’ Antoni – και όταν τραυματίστηκε ο Wall. Στον Thomas Bryant, όταν ο καλός θεούλης τους έσωσε από μια χρονιά αποφασισμένου να σουτάρει τρίποντα Dwight Howard, όταν ο τελευταίος τραυματίστηκε. Τέλος, στους οπαδούς τους, που είδαν το μπάσκετ των Wizards να αποκτά πολύ ωραίο flow με τους Jeff Green, Trevor Ariza, Otto Porter Jr., Thomas Bryant να συνυπάρχουν στην πεντάδα, όταν τραυματίστηκε ο Wall – και ο Howard.
Γενικώς, ο τραυματισμός του Wall ήταν το καλύτερο νέο που τους έφερε από τότε που του έδωσαν το ακριβότερο συμβόλαιο στο ΝΒΑ επειδή μπήκε στην All-NBA τρίτη πεντάδα. Για τον δε Howard που δήλωνε έτοιμος να επιστρέψει από το Γενάρη, φανταζόμαστε ότι, αν ο λόγος του δεν ήταν ότι πιο αναξιόπιστο στη λίγκα, είχαν έτοιμο σχέδιο να του ρίχνουν αρσενικό στον ορό του, για να βεβαιωθούν ότι δεν θα αγωνιστεί ξανά με τη φανέλα τους. Μέσα στην ανικανότητα ατυχία τους, οι Wizards βρέθηκαν τυχεροί να στερούνται τον βασικό «άσο» και «πεντάρι» τους.
Και επειδή θα μας πείτε πάλι υπερβολικούς, ορίστε. Πείτε μας πόσην ώρα σας πήρε να βρείτε τον John Wall εδώ. Δηλαδή, όποιος έφτιαξε την αφίσα για λογαριασμό των Wizards, σας φαίνεται ενθουσιώδης που τον έχουν;
Why they do John Wall like that???
😂😂😂 pic.twitter.com/fOgurHSGZh— 𝟜𝟘° (@a40degreeday) October 24, 2019
Καλοκαίρια είδα μπετά να λιώνουν σαν παγωτά
Βεβαίως, μια οποιαδήποτε άλλη ομάδα, θα είχε εντάξει αυτές τις «ατυχίες» μέσα σε ένα σχέδιο συντεταγμένου rebuilding, tanking ή εξέλιξης κάποιου παίκτη. Όχι οι Wizards.
Στο draft πήγαν χωρίς GM, οπότε επέλεξαν τον Rui Hachimura. Δεν χρειάζεται να σταθείτε στα νούμερα που μπορεί να γράψει ο Ιάπωνας φέτος, καθώς κυριολεκτικά ο οποιοσδήποτε που επιλέχθηκε παρακάτω και έχει μεγαλύτερο potential, είναι βέβαιο πως θα διέπρεπε στους φετινούς Wizards.
Έχασαν τον Tomáš Satoranský, που πήγε με τα ίδια λεφτά για να κουτουλάει με τους White, Lavine, Dunn σε μια άλλη ομάδα που δεν θα μπει στα playoffs της Ανατολής, έδωσαν 25 εκατομμύρια για τρία χρόνια στον Thomas Bryant για να μην τον πάρει ο ανταγωνισμός τους (ομάδες του Eurocup) και απορρόφησαν χωρίς να ξεφορτωθούν τίποτα το «επτάρι» του Dāvis Bertāns.
Στα μοναδικά καλά νέα που θα μπορούσε να έχει η σεζόν, ο Troy Brown Jr. είναι ένας ωραίος sleeper του περσινού ντραφτ, όμως χάνει τον πρώτο ενάμιση μήνα, οπότε θα βρουν την ευκαιρία να παίξουν τα ασυνόδευτα «γερμανάκια» των Lakers Moritz Wagner και Isaac Bonga που, όταν οι πραγματικά ταλαντούχοι συνομήλικοι τους πήγαν στην Νέα Ορλεάνη για τον Davis, βρήκαν και αυτά την ευκαιρία να περάσουν την πόρτα της εξόδου, λες και έκαναν ντου στο γήπεδο.
Η ώρα της κρίσης
Ο Bradley Beal θα χάνει μέρα με τη μέρα μπασκετικά εγκεφαλικά κύτταρα, συνυπάρχοντας στην πεντάδα των Wizards με όλους αυτούς. Βασικός στο πλάι του θα είναι ο Ish Smith, ένας βέρος pass-first PG, που δεν κατάφερε τόσα χρόνια να φάει στους Pistons ούτε τη θέση του Reggie Jackson – μέχρι τουλάχιστον να αναλάβει σημαντικά καθήκοντα ο Isaiah Thomas1)άραγε τι να λέει η Mia Khalifa τώρα, καθιστώντας την περιφερειακή αμυντική γραμμή των Wizards και επίσημα τη χειρότερη στην λίγκα. Το χειρότερο είναι πως η εκδίκηση που υπομονετικά σχεδιάζει, σαν τον “Old Boy”, ο “King of the Fourth” απέναντι στους Celtics από τότε που τον πέταξαν με τον πιο άθλιο τρόπο, είναι αρκετό κίνητρο για τον overachiever Thomas, ώστε να οδηγήσει την Washington μακρυά από το tanking, προς απογοήτευση των τελευταίων λογικών ανθρώπων εκεί πέρα.
Το μόνο που μπορεί να συγκριθεί με την περιφερειακή άμυνα των Wizards είναι οι ψηλοί της, αφού τους Bryant, Hachimura, Bertāns, Wagner και ΠΡΟ-ΦΑ-ΝΩΣ Ian Mahinmi δεν θα τους επέλεγε ο μεγαλύτερος χίπστερ στον πλανήτη, ακόμα κι αν του έταζαν τσάμπα καρό skinny fit πουκάμισα εφ’ όρου ζωής.
Βασικά, για να λέμε την αλήθεια, ακόμα και οι χίπστερς (προσπαθούν να μας πείσουν ότι) βρήκαν χρυσάφι μέσα στα σκατά και έχει το όνομα Admiral Schofield. Μάλλον στο μυαλό των Wizards ήταν εξίσου σημαντικό με το να ανεβάσουν τόσο το συμβόλαιο του Beal ώστε να μείνουν οι μισητοί τους Celtics με την όρεξη με το να βρουν το αντίστοιχο «τριάρι» παλαιστή, σαν αυτά που έχει η Βοστώνη.
Όσο για το μέλλον;
Τα 65 εκατομμύρια το χρόνο2)και 94 σε τρία χρόνια από τώρα, έστω και με το cap hold του Beal που πάνε στους Wall-Beal τους καθιστούν σήμερα το έκτο πιο ακριβοπληρωμένο ντουέτο στο ΝΒΑ. Από μόνο του, θα μπορούσε να εγγυηθεί πράγματα, αν οι Wizards είχαν οποιοδήποτε ταλέντο στην οικοδόμηση roster, αλλά κυρίως αν υπήρχε κάποιου είδους φιλία, καλή σχέση ή καλή χημεία ανάμεσα στους δύο. Καμία σχέση δηλαδή, σε αντίθεση με τα πέντε ντουέτα που συναντά κανείς πιο πάνω.
Χωρίς αμφιβολία, το χειρότερο πράγμα που υπάρχει στη Washington από τη στιγμή που ανέλαβε ο Trump Πρόεδρος, είναι οι Wizards.
#bad_art_time
Δείτε στην επόμενη ενότητα το μοναδικό πράγμα που μπορεί να συγκριθεί με τους φετινούς Wizards.
#save_…
Κανέναν.
Ακόμα και ο Bradley Beal, με το μυθικό extension που υπέγραψε για να ισχύσει από το 2021, απλώς σφράγισε το διαβατήριο του για να πάει αλλού, φροντίζοντας να πάρουν κάτι και οι Wizards σε αντάλλαγμα για το max που θα φορτώσουν σε όποιον τον κερδίσει. Κοινώς: είτε ήθελε να μείνει είτε ήθελε να γίνει ανταλλαγή, η φάση θυμίζει το «Κωνσταντίνου και Ελένης».
Beal και Wizards συνυπάρχουν σε ένα σήριαλ που φαίνεται να παίζεται αιώνια, προσπαθώντας και οι δύο πλευρές να κερδίσουν χρόνο μέχρι να δουν τι θα κάνουν: οι δε Wizards περιμένουν να γυρίσει ο Wall που δεν μπορεί να ανταλλαχθεί να δουν μπας και μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί τελικά, ο μεν Beal προσπαθεί να καταλάβει αν του έλεγαν τόσα χρόνια ψέματα κάτι τρελοί. Μέχρι να κλείσουν συμφωνία οι Wizards με μια ομάδα της προκοπής και όχι την πρώτη που θα τους προσφέρει δύο picks και δύο πίτα γύρο απ’ όλα, ο καθένας κάνει τη ζωή δύσκολη στον άλλον, με την επέκταση του συμβολαίου, τον όρο της «μη ανταλλαξιμότητας» και το 15% trade kicker.
Το τελικό αποτέλεσμα, όπως και σε όλες τις σειρές του Χάρη Ρώμα, είναι προφανώς απαίσιο.
Worst case scenario
Κάπου στα μέσα της χρονιάς, οι Wizards βλέπουν τον Isaiah Thomas να φτιάχνει σιγά – σιγά ξανά το όνομα του, με αποκορύφωμα τρομερά revenge games απέναντι στη Βοστώνη και μάλιστα, για λογαριασμό των Wizards, από όλες τις ομάδες. Παράλληλα, ο Beal σκοράρει ακατάπαυστα και νομοτελειακά, οι Wizards καταλήγουν να κερδίζουν μερικά ματσάκια εδώ κι εκεί.
O ορισμός του «ουδέν μονιμότερος του προσωρινού» general manager Tommy Sheppard αποφασίζει και λέει “fuck this” και προβαίνει σε δραστικά μέτρα: δίνει τα κλειδιά της ομάδας στα σκραπ των Lakers που βρήκαν οι Wizards στα σκουπίδια (Bonga, Wagner, Bryant), με τον πρώτο να γίνεται ο PG της ομάδας, τη θέση που έπαιζε ως έφηβος στη Γερμανία δηλαδή. Σε συνδυασμό με τους Troy Brown και Schofield, η πεντάδα των Wizards θυμίζει μια νεότερη εκδοχή των “Bad Boys” Pistons: ατάλαντη μεν, γεμάτη δίψα να μάθει λαβές στο παρκέ. Ταυτόχρονα, κλειδώνουν τον Bradley Beal στα αποδυτήρια, μέχρι να μπορεί να γίνει πλέον ανταλλαγή (έστω και με trade kicker) και βγαίνουν στην τηλεόραση να πούνε «τι κακό που μας βρήκε, ο ένας μας παιχταράς να τραυματίζεται στον αχίλλειο και ο άλλος έχει εξαφανιστεί, η Παναγιά να μας βοηθήσει» για να κερδίσουν τη δημόσια συμπάθεια.
Κερδίζουν χάρη σε αυτές τις υπερβάσεις το χειρότερο ρεκόρ στη λίγκα και η τύχη δεν τους στρέφει την πλάτη, επιβραβεύοντας τους με το #1 pick. Για κακή τους τύχη όμως, ο Michael Jordan εκδηλώνει ενδιαφέρον και αγοράζει την ομάδα από τον Ted Leonsis, βλέποντας πραγματική προοπτική (;). Μπροστά στην πρόκληση του #1 pick, ο Jordan σνομπάρει τον James Wiseman και επιλέγει, σε μια επανάληψη του 2001, τον Jalen Green: ένα oversized prospect που παίζει σε θέση που η ομάδα δεν έχει κενό και έχει τη φάτσα δεκάχρονου – κοινώς, ο τύπος ανθρώπου που αρέσει στον Jordan να βασανίζει.
Black Mirror
Οι Ρεπουμπλικάνοι του Trump εδραιώνουν για τα καλά την εξουσία τους στη Washington, με το “alt right” να πιάνει σαφές στασίδι στον Λευκό Οίκο. Κοιτάζοντας τους Wizards, τους πιάνει μια αηδία κι αυτούς και απαιτούν αλλαγές. Mε μια σειρά ανταλλαγών με τους Thunder, Spurs, Pelicans ξεφορτώνονται, δήθεν για “cap space”, ότι της προκοπής έχουν και φέρνουν τους Dennis Schröder, Danilo Gallinari, Nicolò Melli και Marco Belinelli. Με το ρόστερ να συμπληρώνεται από τους Hachimura, Wagner, Bonga, η πρόθεση της αναβίωσης του Άξονα Γερμανίας – Ιταλίας – Ιαπωνίας, είναι προφανής!
Αρχηγοί στην ομάδα τοποθετούνται οι Hachimura, Bonga, Schröder για να κάνουν τους Colin Powell, Michael Steele και Ben Carson3)Στελέχη των Ρεπουμπλικάνων, όλοι μαύροι της υπόθεσης απέναντι στις αιτιάσεις των “liberals”. Ο μόνος που παραμένει στην ομάδα είναι ο Ian Mahinmi για να κάνει τον Vichy της υπόθεσης4)Αν και η πραγματικότητα είναι πως ακόμα και μετά τη λήξη του συμβολαίου του παραμένει αδύνατον να μετακινηθεί και ο Bertāns που έχει τη φάτσα και τη χάρη Λετονού συνεργάτη των ναζί.
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | άραγε τι να λέει η Mia Khalifa τώρα |
|---|---|
| ↑2 | και 94 σε τρία χρόνια από τώρα, έστω και με το cap hold του Beal |
| ↑3 | Στελέχη των Ρεπουμπλικάνων, όλοι μαύροι |
| ↑4 | Αν και η πραγματικότητα είναι πως ακόμα και μετά τη λήξη του συμβολαίου του παραμένει αδύνατον να μετακινηθεί |
