Playoff Playlist III: No Comments

Posted on Jun 27 2021 - 10:42pm by Aris Tolios
Categorized as
1111
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

#1. Intro

Αλήθεια, τι μπορείς να γράψεις για δύο τέτοια παιχνίδια;

Σε τι κριτική αντέχει το δεύτερο ματς Bucks-Hawks και το τέταρτο Suns-Clippers;

Από τη μία, το φαβορί για το πρωτάθλημα αυτή τη στιγμή διέλυσε το αουτσάιντερ με 34 πόντους. Οι Bucks στέρησαν τον Trae Young από τους Hawks και την δημιουργία πρωτογενών ή δευτερογενών πόντων από τον Trae Young. Αν θυμηθεί κανείς τα διαστημικά νούμερα του απέναντι στον ίσως καλύτερο αμυντικό της regular season Ben Simmons στην αμέσως προηγούμενη σειρά (δηλαδή ένα αδιανόητο 8+ assists/turnovers ratio) θα καταλάβει τι ζημιά έκαναν οι Bucks στα «γεράκια» όταν άφησαν τον σταρ τους με τρεις assists και εννιά λάθη. Ακόμα περισσότερο τον άφησαν με 1/8 τρίποντα και μάλιστα, με καταλυτικό τον Brook Lopez στις αλλαγές (ο άνθρωπος κάνει υπέρβαση των αγωνιστικών του δυνατοτήτων όποτε αναρωτιόμαστε «μήπως θα ήταν καλύτερα χωρίς αυτόν;»), οπότε πραγματικά, είμαστε σε σύγχυση για το αν ο Trae Young είναι όντως τόσο αποτελεσματικός σουτέρ τριών πόντων και όχι απλώς ο τύπος που μπορεί να βάλει το οτιδήποτε. Είμαστε πλέον σίγουροι πως ο Budenholzer παρακαλάει να τσιμπήσει ο McMillan και να βάλει μέσα τον Lou Williams, που αυτό θα μπορούσε να το κάνει, αλλά θα στοίχιζε σε τόσα άλλα επίπεδα.

Επομένως κάπως έτσι και ελλείψει δεύτερου που να μπορεί να κατασκευάσει μόνος το σουτ του, μια άστοχη βραδιά του Trae Young είναι αρκετή για να μην εκτεθεί ανεπανόρθωτα το εμμονικό drop coverage του “coach Bud”. Δεν ξέρουμε αν το να μην φάει μετά από screen καλάθι από drive είναι μια υπόσχεση που είχε δώσει ο μικρούλης Budenholzer π.χ. στην αγαπημένη του γιαγιά όταν αυτή έφευγε από τη ζωή και τον ακολουθεί για πάντα, αλλά πλέον έχει καταντήσει κουραστικό. Τέλος πάντων, ομολογουμένως προχτές ήταν θεσπέσιο στο να κόψει κάθε δίοδο του Young προς το καλάθι (μόλις τέσσερα σουτ μέσα στο ζωγραφιστό, όταν στο πρώτο παιχνίδι πήρε 14 και φυσικά, λίγες βολές). Είναι σαφές ότι όταν δεν πληρώνει την επιλογή του drop coverage το Milwaukee, είναι μισό βήμα για την κατάκτηση του τίτλου. Εδώ βλέπουμε μια εξαιρετική ανταπόκριση των Γιάννη και Brook στο screen του Capela.

Το άλλο μισό ονομάζεται Γιάννης Αντετοκούνμπο – ή ορθότερα, «ο Γιάννης Αντετοκούνμπο επιχειρεί σουτ όλο και λιγότερο». Η τάση που ξεκίνησε από το game 4 με τους Nets συνεχίστηκε, με τον Γιάννη να σουτάρει μόλις 2/8 έξω από το ζωγραφιστό. Τούτου δοθέντος, αντί να κλαιγόμαστε για το τρίποντο που δεν έχει ο Γιάννης, ίσως θα έπρεπε να το πάρουμε απόφαση πως, ειδικά αν πάρει και το πρωτάθλημα, το μέλλον του ως Hall of Famer και top-25 παίκτη ever διαγράφεται εξασφαλισμένο από τώρα. Και ο λόγος είναι αυτός:

Βέβαια ο Clyde Drexler, συμπαθέστατος κατά τα άλλα, έχει την άποψη ότι “…his play style – his demeanor on the court, his inability to shoot…his limitations on the court have and will continue to cost his team. It doesn’t matter what adjustments Coach Mike makes, he is holding them back…”1)Στην ίδια πηγή, επίσης αναφέρει ότι ο Karl Malone είναι ο σπουδαιότερος power forward ever. Όχι κι από τις καλύτερες μέρες του “The Glide” ομολογουμένως.

Ας αφήσουμε όμως έναν παίκτη που έφαγε έξι τρίποντα από τον Jordan (!) σε ένα δωδεκάλεπτο και ας ασχοληθούμε με τους Bucks. Το δεύτερο παιχνίδι, χωρίς πολλά σχόλια, είναι αυτό που θα έπρεπε να κάνουν οι Bucks – ίσως σε μια εκδοχή “on steroids”, αλλά και πάλι: να αμύνονται σε δύσκολα σουτ, να κόβουν τους διαδρόμους και τις πάσες με τα τεράστια χέρια τους και να βγαίνουν στον αιφνιδιασμό, όπου είναι ίσως οι καλύτεροι επιθετικά στο ΝΒΑ και οι Hawks ίσως οι χειρότεροι αμυντικά. Ναι, δεν θα τρέχουν σερί 20-0, όπως στη δεύτερη περίοδο, ούτε θα σουτάρουν με 64,6% στο α’ ημίχρονο ή 78,3% στο δεύτερο δωδεκάλεπτο. Όμως, αν κάνουν αυτά που πρέπει, θα κερδίζουν με 10 αντί για 30.

#2. Αυτό που χρειάζονται οι Suns: Ayton, άμυνα και κούραση.

Life is nothing but a competition to be the criminal rather than the victim.

– Τίτλοι αρχής του ένατου επεισοδίου της τέταρτης σεζόν του Fargo, που μνημονεύουν την γνωστή ατάκα του Bertrand Russell.

Από την άλλη, το χτεσινό Suns-Clippers μας χάρισε άλλο ένα δίωρο αναστοχασμού για το αν τελικά σε έναν αγώνα ΝΒΑ για μια τραγική επίθεση αξίζουν συγχαρητήρια στην άμυνα του αντιπάλου. Προτού απαντήσουμε αυτό, ωστόσο, ας γράψουμε ορισμένα λόγια για τον αγώνα.

Οι Suns είδαν τον Payne τελικά να επιστρέφει χωρίς πρόβλημα, τον Paul να αγωνίζεται για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι και τον Booker να φτάνει στο σημείο να βγάζει και τη μάσκα του.

Επομένως, οι Suns έμπαιναν χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα στον τέταρτο αγώνα για να κάνουν το break.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ty Lue μέχρι στιγμής έχει απαντήσει στις περισσότερες από τις προκλήσεις που του έχει βάλει η περιφέρεια των Suns, αν όχι όλες – και του αξίζουν ξανά συγχαρητήρια, καθώς επινοεί πράγματα από αγώνα σε αγώνα.

Βάζει ο Booker σαραντάρα στο πρώτο ματς; Πάνω του o Beverley για σαράντα λεπτά, αν γίνεται.

Οργιάζει στα δύο πρώτα ματς ο Cameron Payne, πολύ ψηλός για τον Beverley και πολύ γρήγορος και μακρύς για τον Morris; Στο τέταρτο ματς, κάθε φορά που σηκωνόταν ο “Campaign” από τον πάγκο, ο Lue θυσίαζε  άλλοτε τον Mann πάνω του και άλλοτε τον Batum – δηλαδή αυτούς που παίζουν center στα πολύ χαμηλά σχήματα των Clippers!

Όσο για τον Chris Paul; Τα γράψαμε και στο προηγούμενο κείμενο. Αυτό το midrange fadeaway σουτάκι που επιχειρεί βγαίνοντας από τα screen, του το δίνουν αφειδώς οι Clippers (διότι ότι φεύγει προς την κατεύθυνση του Ayton είναι απλώς σκέτο χρυσάφι) και καλά κάνουν, αφού η εκτέλεση του είναι τόσο αργή που επιτρέπει στον Zubac, αφού έχει κάνει drop coverage, να προλαβαίνει να το μαρκάρει. Θα χρειαστεί μια σπουδαία εύστοχη μέρα από τον “Point God” – που στο τέταρτο ματς επιτέθηκε σχεδόν μόνο έτσι – για να αγχωθούν οι Clippers. Στο safezone του, δηλαδή οι πόντοι που συνήθως δημιουργεί για τον εαυτό του από το midrange, είναι έξω από τα νερά του προς το παρόν: πολλά σκοτωμένα σουτ με κρεμασμένο τον Zubac πάνω του. Μάλιστα, στο α’ ημίχρονο o Paul κάθισε αρκετά στον πάγκο (εννιά λεπτά), ενώ όταν ξαναμπήκε στον αγώνα, έπαιξε αρκετά μαζί με τον Payne (έξι λεπτά).

Ότι καλό, λοιπόν, συνέβη για τους Suns στο χτεσινό αγώνα προέκυψε είτε από τον DeAndre Ayton είτε από την φοβερή άμυνα τους.

Ο Μπαχαμέζος απλά δεν παίζεται σε όλη τη σειρά. Μοιάζει σαν το πολύ ψηλό παιδί σε αγώνες δημοτικού (αν φυσικά αυτό το παιδί μπορούσε να ακουμπάει τόσο μαλακά τη μπάλα στο καλάθι μετά από ένα pick’n’roll ή ένα tip-in). Ας μην μας παρεξηγήσει ο Ivica Zubac, που είναι τιμιότατος και νευραλγικός για την ομαδική άμυνα των Clippers, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τους guards των Suns. Όμως, σε ότι αφορά τη μάχη κοντά και κάτω από το καλάθι, ο Ayton είναι ανίκητος: 20,3 ppg / 13,5 rpg / 1,8 bpg / 70% στα σουτ. Σε όλη μα όλη την Ιστορία των τελικών περιφέρειας, μόνο ο Ayton και ο Shawn Kemp απέναντι στους Jazz το ’96 έχει πιάσει αυτά τα νούμερα. Και το κυριότερο είναι ότι φαίνεται να έχει ευεργετηθεί απίστευτα από το mentorship του Paul και να μην έχει καμία σχέση με την κάπως ράθυμη στάση που φαινόταν να έχει τα προηγούμενα χρόνια – κυνηγάει ακόμα και χαμένες φάσεις μετά από screen, δεν φοβάται τις αλλαγές με κοντύτερους επιτιθέμενους, στήνει εξαιρετικά screens, ενώ έχει κάνει θραύση στα επιθετικά rebounds, με το τελευταίο να αποτελεί πασπαρτού για την έκβαση κλειστών ματς.

Η άμυνα των Suns, όμως, ήταν χτες όλα τα λεφτά. Φοβερά switches σε όλο τον αγώνα, δεν χάρισαν τίποτα και σήκωσαν το γάντι του physical game, προτιμώντας ακόμα και να γκρεμίζουν τον αντίπαλο τους στον αιφνιδιασμό, παρά να τους αφήσουν το layup ή το κάρφωμα. Οι έξι πόντοι, το +4,2 στο box plus/minus ή ακόμα και τα 13 rebounds δεν αρκούν σε καμία περίπτωση για να περιγράψουν το πόσο παντού ήταν χτες ο Mikal Bridges, εύκολα ο καλύτερος αμυντικός που παίζει τέτοια εποχή μπάσκετ στο ΝΒΑ, αν όχι στα φετινά playoffs συνολικά.

Επιτρέψτε μας, όμως, να έχουμε την άποψη πως ακόμα κι έτσι, ο πρώτος και κύριος λόγος για την χτεσινή ήττα των Clippers2)Fun fact: σε συνολικούς πόντους, οι Clippers, παρότι υπολείπονται 1-3 σε παιχνίδια των Suns, έχουν συνολικά τρεις πόντους παραπάνω είναι ότι πλέον φαίνονται λιωμένοι. Το έλεγαν και το ξανάλεγαν στη μετάδοση χτες: gassed. Αν καταφέρουν και φτάσουν στους τελικούς του ΝΒΑ – κάτι που αυτή τη στιγμή, χωρίς τον Kawhi Leonard, φαίνεται ηράκλειος άθλος – θα το έχουν καταφέρει σε 20 ματς στα playoffs3)Η μοναδική ομάδα που το είχε καταφέρει αυτό ήταν οι Celtics το 2007, όταν παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Doc Rivers να καταφέρει άλλη μια σαρωτική ομάδα του στη regular season να αποτύχει στα playoffs, ο assistant coach Thibodeau ήταν εκεί για να γλιτώσει το title run των «Κελτών»..

Παρατηρώντας τους χτες, ήταν να απορείς, εκεί στην τέταρτη περίοδο, όταν το σκορ είχε κολλήσει στο 70-71 για πάνω από τέσσερα λεπτά, πως στην ευχή δεν είχαν καταφέρει να περάσουν μπροστά ήδη κανά δεκάλεπτο πριν4)Τελικά, έκλεισαν τον αγώνα με 48′ να έπονται στο σκορ μόνο. Ανάμεσα στις δύο, είναι η ομάδα που έχει βρει τις περισσότερες τεχνικές απαντήσεις και με τη σειρά της, αυτή που προκαλεί τα περισσότερα αδιέξοδα. Οι Suns όμως είναι πιο ξεκούραστοι και με περισσότερες λύσεις.

Ειδικά ο Paul George ήταν πολύ κουρασμένος και θεωρούμε πως πλέον, η κούραση είναι αυτή που οδηγεί την αστοχία του – όχι μόνο στα σουτ, αλλά και στις βολές, όπου ένας εκτελεστής του 83-84% φέτος, σουτάρει στη σειρά με κάτω από 70%. Επιπλέον, ίσως ακόμα χειρότερο νέο από τον καλύτερο σου παίκτη να μπορεί να αντλεί πόντους με συνέπεια από τις βολές και αυτό με μέτριους όρους πλέον, είναι να αναγκάζεται να παραδίδει λεπτά πρωτεύοντος δημιουργού στους Jackson και Beverley, που δεν μπορούν να δώσουν μια απλή πάσα από ένα σημείο του (μισού) γηπέδου σε άλλο. H συσσωρευμένη κούραση φάνηκε να ξεχειλίζει στο τέταρτο παιχνίδι για τον PG13, αφού όχι μόνο τον «έσκασε» ο Bridges, όχι μόνο φάνηκε ακόμα και η σωματικοποιημένη φθορά από τα σκληρά fouls στον αιφνιδιασμό, αλλά η μειωμένη του ενέργεια έγινε αντιληπτή και από αντιπάλους σε φανερά mismatch. Έτσι, ο George επιχειρούσε να κάνει abuse τα mismatch του π.χ. με τον Booker μόνο στον αιφνιδιασμό, ενώ όταν άλλαζε πάνω του ο Paul, ήταν ήσυχος ότι το πεδίο δράσης του σε σετ παιχνίδι έχει μεταφερθεί μακριά από το καλάθι και δεν πρόκειται, για παράδειγμα, να τον ποστάρει ο σταρ των Clippers.

Τα κακά νέα, λοιπόν, είναι ότι οι Clippers τα έχουν φτύσει. Τώρα χρειάζονται πραγματικά τον Kawhi και πραγματικά το αν θα αγωνιστεί στο πέμπτο ματς θα είναι ένα testament στο load management που έχει ως υπέρτατη αξία ο “Board Man”, ένας «Ρουβίκωνας» που δεν έχει διαβεί ποτέ και για κανέναν – και από ότι φαίνεται, οι συμπαίκτες του έχουν δεθεί αυτή τη στιγμή με τέτοιο τρόπο που δεν φαίνεται κανείς να επιζητεί την παρουσία του (ίσως, πολύ κακώς κιόλας). Τα καλά νέα είναι ότι δεν ξέρω αν θα είναι ξανά τόσο άστοχοι, αν και ομάδες που εξαρτώνται τόσο πολύ από το τρίποντο τα έχουν αυτά5)Οι Clippers αυτή τη στιγμή είναι αυτή τη στιγμή τέταρτοι σε προσπάθειες τριπόντων ανά αγώνα τελικών Περιφέρειας, με 36,5, πίσω μόνο από τους Warriors το ’18 και αμφότερους Bucks και Raptors στη μεταξύ τους σειρά το ’19 – ειδικά όταν ζεις και πεθαίνεις με τον Reggie Jackson.

Επίσης, αυτό που μπορούν να περηφανεύονται και πάνω του να επιχειρήσουν να κεφαλαιοποιήσουν τις εναπομείναντες πιθανότητες τους, είναι ότι έχουν καταφέρει να σπάσουν τον Booker και τον Paul. Ήταν πολύ ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο για τον Lue το ματσάρισμα του Mann πάνω στον Paul, με αποτέλεσμα να δούμε ξανά σε περιορισμένο ρόλο τον Marcus Morris, αφού ο πιτσιρικάς πλέον λειτουργεί σχεδόν σε ότι σχήμα θέλει ο προπονητής του. Ακόμα περισσότερο, η άμυνα του Beverley έχει κυριολεκτικά στοιχειώσει τον “Book”. Δεν θυμόμαστε παίκτη να βγαίνει τόσο πολύ off their game στην πρόσφατη Ιστορία. Η δε ενέργεια του είναι από άλλο πλανήτη – χαρακτηριστική είναι η φάση ένα λεπτό και κάτι πριν το τέλος, όπου έχοντας 33′ ατελείωτου τρεξίματος ήδη στην πλάτη του, υποχρεώνει τον σταρ των Suns σε βήματα.

Το φάντασμα του Pat Bev έχει μπει μέσα στην ψυχή του Booker, που δεν βγαίνει ούτε με εξορκιστή. Ακόμα και όταν έβγαλε τη μάσκα, ακόμα κι όταν ο Beverley ήταν εκτός παρκέ, ενώ στην αρχή φαινόταν να αδράττει την ευκαιρία ο Booker και ήταν κάπως εύστοχος χωρίς το τσιμπούρι πάνω στο σβέρκο του, από ένα σημείο και μετά έκανε μόνο κακές επιλογές, άστοχα σουτ και φάουλ – μέχρι που αποβλήθηκε.

Και αυτό ήταν μέχρι χτες:

#3. Το φάντασμα του Ben Simmons

Μιλώντας για φαντάσματα, o Ben Simmons θα πρέπει χτες να είχε λόξυγκα.  Παρακάτω θα σας παραθέσουμε ορισμένα ευρήματα από τον χτεσινοβραδινό βομβαρδισμό στο LA.

  1. Οι Suns και Clippers σκόραραν μαζί 29 πόντους στην τέταρτη περίοδο – 15 οι Suns, 14 οι Clippers.
  2. Oι Suns και Clippes σούταραν μαζί 9/51 τρίποντα σε όλο το ματς – 18% παρακαλώ6)Σε ένα παλαιότερο trivia στο Ball Hog, είχαμε πει «τι θα γινόταν αν ενώναμε τα δύο game sevens των τελικών περιφέρειας του 2018;». Τότε, οι Rockets, το πρώτο seed σε όλο το ΝΒΑ, μετά από την πρώτη χρονιά που συνυπήρχαν οι D’Antoni-Harden-Paul και έσπασαν όλα τα ρεκόρ στα τρίποντα, έπαιξαν στην έδρα τους τους Warriors ουσιαστικά χωρίς τον Chris Paul και σούταραν 7/44 τρίποντα – αν έβαζαν τρία, θα είχαν ισοφαρίσει το χειρότερο ποσοστό τους μέσα στη χρονιά και θα πέρναγαν. Οι δε Celtics, χωρίς Irving-Hayward τέντωσαν όσο δεν πήγαινε τον LeBron και τους Cavs και τελικά αποκλείστηκαν, έχοντας σουτάρει 7/39 τρίποντα μέσα στη Βοστώνη. Μαζί, Rockets και Celtics, άθροισαν 14/83, δηλαδή 17%. ΟΚ, υπάρχουν και χειρότερα δηλαδή…
  3. Οι Suns και Clippers σκόραραν μαζί 1 (ολογράφως, ένα) τρίποντο σε όλο το β’ ημίχρονο. Το μόλις 1 από τα συνολικά 16 που επιχειρήθηκαν το έβαλε ο Reggie Jackson, με 3’32” να απομένουν στο τρίτο δωδεκάλεπτο.
  4. Ο “Mr. June” ήταν ο μόνος σε όλο το ματς που έβαλε πάνω από ένα τρίποντο. Είχε 2/9.
  5. Τα μεγαλύτερα περιφερειακά όπλα της σειράς, δηλαδή οι Chris Paul, Devin Booker, Paul George και Reggie Jackson άθροισαν 86 πόντους με 27/88 σουτ, 3/26 τρίποντα, 15 λάθη και 17 fouls.
  6. Ο Paul George τελείωσε τον αγώνα με 23 πόντους, 16 rebounds και 6 assists, αλλά 5/20 σουτ και 1/9 τρίποντα. Ήταν το 11ο παιχνίδι playoff στην καριέρα του που σουτάρει με το πολύ 25% με τουλάχιστον 15 σουτ.
  7. Οι Clippers στην τέταρτη περίοδο σούταραν συνολικά με 3/18. Ακόμα ειδικότερα (και χειρότερα):

Για πείτε λοιπόν, έχετε κάτι εναντίον του Ben Simmons;

#4. Όλη η ομορφιά του κόσμου (#not)

Εντάξει, με τις δυο ομάδες να αγωνίζονται με πληθώρα τραυματισμών, σε ένα τόσο βεβαρυμένο πρόγραμμα και με δύο εξαιρετικά διαβασμένες άμυνες μπορούμε να βρούμε αρκετές δικαιολογίες για το σχολικού επιπέδου 9/51.

Για το διαιτητικό τρίο όμως ήταν μια ιδιαίτερα ειδεχθής βραδιά κατά τη διάρκεια της οποίας απέτυχαν παταγωδώς σε κάθε σκέλος της δουλειάς τους. Σίγουρα, φυσικά, μπορούν να υπερηφανεύονται ότι δεν επέτρεψαν στον Beverley να κόψει την μύτη του Booker όπως ο Polanski στον Nicholson στο Chinatown. Σε οτιδήποτε άλλο όμως, έκαναν λάθος: είτε στα πρώτα σφυρίγματα, στις τεχνικές ποινές, ακόμη και σε αυτά τα reviews που ρε γαμώτο υποτίθεται ότι είναι το πιο εύκολο πράγμα, αλλά αποτελεί εύκολα ότι χειρότερο σε αυτά τα playoffs μετά τους τραυματισμούς. Κι ενώ όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια εκτείνονται στο άπειρο γιατί οι άλλοι διαιτητές πρέπει να δουν στο replay κάθε στιγμή του παιχνιδιού λες και προσπαθούν να εξιχνιάσουν κάνα έγκλημα, ο Zach Zarba αποφάσισε χθες να το πάρει πάνω του και να μην συμβουλευτεί την τεχνολογία στην στιγμή που έκρινε το ματς 7″ πριν τη λήξη.

Θυμίζουμε πως το “non call” (ή πιο σωστά: non review) ήταν η παρακάτω. Είναι μια πραγματικά πολύ δύσκολη φάση, η οποία προκάλεσε την βιτριολική αντίδραση του Pat Patterson (ζει αυτός;).

 

Και παράλληλα, είχε προηγηθεί όμως και το φάουλ που δεν σφυρίχτηκε στο layup του Mann…

 

Πρωταγωνιστής στο ότι το παιχνίδι κράτησε περίπου ένα μισάωρο παραπάνω από το κανονικό ήταν ο βετεράνος Ken Mauer που δεν μπορούμε να καταλάβουμε αν σφύριζε Suns ή απλώς αμφιλεγόμενα για να γίνονται reviews μέχρι να μας πάρει ο ύπνος. Και εν τω μεταξύ αν όντως τύχαινε να σε πάρει ο ύπνος νόμιζες ότι έβλεπες μια συρραφή από διαφορετικά παιχνίδια σε ένα mini movie. Μόνο έτσι γινόταν να εξηγηθεί ότι οι 84 πόντοι των Suns μπήκαν ως εξής: η πρώτη ντουζίνα σε 2,5 λεπτά, συνολικά 25 στο δωδεκάλεπτο, 39 στην αρχή της δεύτερης περιόδου και μετά άλλοι 45 μέχρι το τέλος του αγώνα! Από την άλλοι οι Clippers με το καλύτερο ποσοστό από το τρίποντο στην ιστορία της λίγκας για κανονική περίοδο ξεκίνησαν με 1/19 τρίποντο στην πρώτη περίοδο, σκόραραν 36 στο πρώτο ημίχρονο, συνέχισαν με 30 στην γ’ περίοδο για να τελειώσουν με ένα φεστιβάλ τούβλων όταν έμεινε το σκορ κολλημένο στο 71-70,

Συνολικά οι Suns και οι Clippers έβαλαν 13 και 10 πόντους στα τελευταία δέκα λεπτά αγώνα. Και με το ματς να είναι τόσο κακό επέστρεψε το μπάσκετ στη λίθινη εποχή. Οπότε δύο ήταν οι τρόποι με το οποίους μπορούσε να μπει η μπάλα στο καλάθι. Πρώτον, οι δεινόσαυροι, με τον Ayton να κάνει 19-22 και τον Zubac να αγωνίζεται για πρώτη φορά στην καριέρα του σαράντα λεπτά. Και δεύτερον, τα κοράκια, που με τους παίκτες να τα έχουν σπάσει, ήταν τελικά αυτοί που πήραν την ευθύνη να αποφασίσουν ποιος θα σκοράρει και ποιος όχι.

Αλλά ότι και να συμβεί ο Mark Jackson είναι εγγύηση για το lowlight του παιχνιδιού.

Mark, you are the real LVP.

5#. Highlights

Tο αντίστοιχο midair switch του Jordan απέναντι στους Lakers της εποχής μας

Χέρια σαν υπέροχα βελούδινα μαξιλαράκια που πάνω αράζουν γάτες σφιγξ.

Eπίσης μαζί με τα υπόλοιπα σουτ του Ayton, μπορούμε να κάνουμε ειδική μνεία στο goaltend στο 1’40” που ο Batum ξαφνικά πήδηξε τόσο ψηλά όσο ποτέ τα τελευταία δέκα χρόνια;

Αφιερωμένο σε διάφορους που λένε κατά καιρούς ότι η εμπειρία (εντεκαετής, σε αυτή την περίπτωση) «είναι τα πάντα». #veteranplay

Μια από τις λίγες φορές που έπιασε το contested stepback midrange του Paul απέναντι στον Zubac ήταν αυτή η street «βρωμιά»

What a fun guy. Επίσης, τρομερή αυθόρμητη και έγκαιρη ατάκα από τον Mike Breen. Kudos.

The following two tabs change content below.

Aris Tolios

Αναγνώστης του The Ball Hog, βρέθηκε σε αυτό επειδή είχε μπάρμπα στην Κορώνη, για να προσθέσει το τελευταίο λιθαράκι γραφικότητας. Έχει αγαπήσει με τη σειρά τους Suns, τους Sonics, τους Knicks, τους Clippers, τους Mavericks, τους Warriors και τους Hornets, αλλά πιο πολύ θα παραμένει ταγμένος στη Δύση (και ειδικά στην Pacific). Φτερνίζεται λέξεις σε χιλιάδες και νιώθει περήφανος που σε κάθε κείμενο, η πλατφόρμα του επισημαίνει πως οι προτάσεις του παραείναι μεγάλες. Έχει σταματήσει να ανησυχεί και έχει μάθει να αγαπά τον αναπόφευκτο υποκειμενισμό και ζει για να περνάει καλά, διαβάζοντας μεγάλα κείμενα. Γράφει για τον εαυτό του στο τρίτο ενικό.

 

References
↑1 Στην ίδια πηγή, επίσης αναφέρει ότι ο Karl Malone είναι ο σπουδαιότερος power forward ever. Όχι κι από τις καλύτερες μέρες του “The Glide” ομολογουμένως
↑2 Fun fact: σε συνολικούς πόντους, οι Clippers, παρότι υπολείπονται 1-3 σε παιχνίδια των Suns, έχουν συνολικά τρεις πόντους παραπάνω
↑3 Η μοναδική ομάδα που το είχε καταφέρει αυτό ήταν οι Celtics το 2007, όταν παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Doc Rivers να καταφέρει άλλη μια σαρωτική ομάδα του στη regular season να αποτύχει στα playoffs, ο assistant coach Thibodeau ήταν εκεί για να γλιτώσει το title run των «Κελτών».
↑4 Τελικά, έκλεισαν τον αγώνα με 48′ να έπονται στο σκορ μόνο
↑5 Οι Clippers αυτή τη στιγμή είναι αυτή τη στιγμή τέταρτοι σε προσπάθειες τριπόντων ανά αγώνα τελικών Περιφέρειας, με 36,5, πίσω μόνο από τους Warriors το ’18 και αμφότερους Bucks και Raptors στη μεταξύ τους σειρά το ’19
↑6 Σε ένα παλαιότερο trivia στο Ball Hog, είχαμε πει «τι θα γινόταν αν ενώναμε τα δύο game sevens των τελικών περιφέρειας του 2018;». Τότε, οι Rockets, το πρώτο seed σε όλο το ΝΒΑ, μετά από την πρώτη χρονιά που συνυπήρχαν οι D’Antoni-Harden-Paul και έσπασαν όλα τα ρεκόρ στα τρίποντα, έπαιξαν στην έδρα τους τους Warriors ουσιαστικά χωρίς τον Chris Paul και σούταραν 7/44 τρίποντα – αν έβαζαν τρία, θα είχαν ισοφαρίσει το χειρότερο ποσοστό τους μέσα στη χρονιά και θα πέρναγαν. Οι δε Celtics, χωρίς Irving-Hayward τέντωσαν όσο δεν πήγαινε τον LeBron και τους Cavs και τελικά αποκλείστηκαν, έχοντας σουτάρει 7/39 τρίποντα μέσα στη Βοστώνη. Μαζί, Rockets και Celtics, άθροισαν 14/83, δηλαδή 17%. ΟΚ, υπάρχουν και χειρότερα δηλαδή…