Playoff Playlist IV: Μήπως σιγά – σιγά να το μαζεύουμε;;

Posted on Jun 29 2021 - 7:56pm by Aris Tolios
Categorized as
1288
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

zz#1. Intro

To μόνο κοινό που έχουν οι δύο σειρές των τελικών περιφερειών ως τώρα είναι ότι έχουν τραβήξει πολύ.

Στη Δύση, οι Clippers και οι Suns ανταλλάζουν χτυπήματα και σίγουρα ο νικητής θα βγει από μια σειρά 6-7 παιχνιδιών, νιώθοντας ότι έχει παίξει 10.

Όμως, στην Ανατολή, η σειρά, όπως εξελίσσεται, θα είναι υπερβολή ή έκπληξη να κλείσει μετά το πέμπτο παιχνίδι: οι Bucks είναι απλώς η καλύτερη ομάδα και είναι τρομερά έτοιμη για το πρωτάθλημα.

Είναι τόσο καλύτεροι όπου σε έναν τελικό περιφέρειας, ο χρόνος που παίρνει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για να εκτελέσει βολές καταλήγει να αποτελεί το major storyline στης σειράς. Είναι τόσο καλύτεροι που μπορεί το καλύτερο plus/minus τους να το έχει ο Pat Connaughton από τον πάγκο (+25) και το δεύτερο καλύτερο ο Bobby Portis (+17) που έπαιξε – ξανά – μόλις 16,5 λεπτά. Είναι τόσο καλύτεροι που μπορούν μόνο στις τέταρτες περιόδους να αμολάνε το υπερ-όπλο τους, δηλαδή το smallball με τον Γιάννη κατά συνθήκη στο “5” και να γίνονται αυτομάτως contenders. Παρεμπιπτόντως, ο Γιάννης έγραψε το ένατο του παιχνίδι 30-10 στα playoffs και από το τέταρτο ματς με τους Nets και έκτοτε, δηλαδή ως «πεντάρι», έχει 32,9 ppg/59,6% FG, όντας απίστευτα dominant και σουτάροντας ακόμα και από το τρίποντο ποιοτικότερα1)μέχρι τότε, στην postseason είχε 25,6ppg/49,6% FG.

To κυριότερο, όμως, είναι ότι είναι τόσο καλύτεροι που μπορούν να παίζουν κακά και χαζά για τρεις περιόδους και μετά να αποφασίζει ο Khris Middleton να βάλει 20 πόντους με 8/13 σουτ σε ένα δωδεκάλεπτο και να τελειώσει το παιχνίδι έτσι απλά2)O Khris είχε 18 πόντους σε τρεις περιόδους. Στην τελευταία έβαλε 20 και όλη η Atlanta 17. Μέχρι το 41′ είχε 21. Και στα τελευταία επτά λεπτά έβαλε 17/25 πόντους των Bucks. Οι πόντοι των Hawks στο ίδιο επτάλεπτο; Επτά…. Όπως ανέφερε ο Ernie Johnson, όταν ο Middleton σουτάρει με 40% και πάνω – όχι τίποτα σπουδαίο δηλαδή – οι Bucks έχουν 9-0 νίκες, ενώ όταν σουτάρει κάτω από 40% 1-4 ήττες. Αναρωτιόμαστε αν αυτό το 38/11/7 με 60% στα σουτ και 50% στα τρίποντα είναι αρκετά για να πειστούν οι Έλληνες αθλητικογράφοι ότι ο Γιάννης δεν χρειάζεται καλύτερους συμπαίκτες, αλλά που να τους πιάσεις κορόιδο αυτούς τελικά… Δεν πειράζει τουλάχιστον παίρνει σιγά σιγά τον σεβασμό που αποδίδουν οι NBAers μπροστά στις μεγάλες παραστάσεις στα playoffs.

Πάντως, οι Bucks σε γενικές γραμμές δεν ήταν καλοί στο ματς. Ο Gallinari τους σκότωνε συστηματικά από τον πάγκο, ενώ η άμυνα στον Young δεν ήταν και η καλύτερη, ξανά υποτονική και κάπως υπεραπλουστευτική – με εξαίρεση την «ποδιά» που κατά λάθος του έβαλε ο διαιτητής και μπορεί να τον κρατήσει εκτός για το επόμενο παιχνίδι. Αν έπρεπε να ποντάρουμε τα λεφτά μας πάντως, θα λέγαμε ότι ο Young θα παίξει, καθώς δεν φάνηκε τόσο σοβαρός ως τραυματισμός.

 

Ως προς τους Hawks, αφού κάνουν τον σταυρό τους να είναι ο Trae Young καλά3)Ελπίζουμε πάντως να παίξει, ώστε όχι μόνο να είναι ανταγωνιστική η σειρά, αλλά για να μην κυνηγιούνται οι κάτοικοι της Atlanta που θεωρούν ότι τους ψεκάζει κάποια συνωμοσία και Hawks, Falcons, Braves και Dream έχουν να θυμούνται μόνο ένα πρωτάθλημα στη World Series του 1995, ίσως θα πρέπει να ξανασκεφτούν το μαρκάρισμα του Middleton, ο οποίος – άσχετα από το τι κάνει ο Αντετοκούνμπο (που σε αυτή τη φάση είναι βασικά ασταμάτητος) – είναι το κλειδί για τους Bucks. Μήπως ήρθε η ώρα να δούμε τον Cam Reddish να παίρνει λίγο από τον χρόνο του – τραυματία – Bogdan Bogdanovic;

#2. O Paul George είναι καλός στο μπάσκετμπωλ

O Ivica Zubac έχασε ματς για πρώτη φορά εδώ και πάνω από δύο χρόνια, αφού κόντεψε να πάθει ρήξη πρόσθιου χιαστού στο προηγούμενο ματς – προς το παρόν είναι διαγνωσμένος ακριβώς με αυτό που έχει και ο Kawhi, οπότε και πάλι μην έχετε και τεράστιες προσδοκίες.

Και όμως μολαταύτα, ο Ty Lue συνεχίζει να χτίζει τον μύθο του στα elimination games.

Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις, αλλά επιτρέψτε μας να ξεκινήσουμε με δύο facts.

Το πρώτο είναι αυτό.

PG MAKES HISTORY

Το δεύτερο είναι ότι είναι ένας από τους μόλις δύο ανθρώπους που έχουν καταγράψει παιχνίδι playoff με τουλάχιστον 40 πόντους, 10 rebounds, πέντε assists και 75% στα σουτ- ο άλλος είναι ο Pat Ewing. Ever.

Χρωστάμε μερικές παραπάνω αράδες για τον George, καθώς σε μια από τις πιο οριακές, πιο δραματικές σειρές των τελευταίων ετών, είναι δεδομένο πως είναι ο ανθρωπότυπος που ή θα ζήσει έναν σπουδαίο θρίαμβο ή μια μεγάλη ήττα. Δεν θα το δείτε εδώ, αλλά σε επόμενο κείμενο. Προς το παρόν, σε μια βραδιά εφάμιλλη των πολύ σπουδαίων φετινών (top-3 μαζί με του Lillard απέναντι στους Nuggets και του Durant απέναντι στους Bucks) και προσωπικό του ρεκόρ πόντων σε playoff, ο George έγραψε 41 πόντους, 13 rebounds, 6 assists με 15/20 σουτ, 8/8 βολές σε 40′4)Ακόμα και να διαφωνήσουμε αν ο χτεσινός P ήταν πιο “Playoff” από ποτέ άλλοτε, το δεύτερο ημίχρονο του ήταν vintage απλά: 29 πόντοι, 10/12 σουτ, 3/4 τρίποντα, 7/7 βολές, 9 rebounds, δύο assists και δύο κλεψίματα.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η χτεσινή βραδιά του είναι εξαίρεση σε μια σειρά αγώνων που είναι πολύ άστοχος ο PG13 (42,6% στα σουτ, 30,6% στα τρίποντα, 74,5% στις βολές – και όλα αυτά συνυπολογίζοντας τα χτεσινά του θαύματα) ενώ κάθε βράδυ βρίσκει απέναντι του ένα defensive beast στο πρόσωπο του Mikal Bridges ο οποίος προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να μην αφήσει ούτε εκατοστό στον George. Όμως, κάτι τέτοιο θα ήταν δήλωση παντελώς εκτός context, χωρίς να υπολογίζονται τα 735 αγωνιστικά λεπτά ως τώρα (40+ ανά αγώνα) και το πόσο φτωχές είναι οι εναλλακτικές των Clippers, όχι τόσο γενικά στο ρόστερ, όσο ειδικά στην δημιουργία, με τους Jackson-Beverley να είναι απαγορευτικοί σε οτιδήποτε σχετίζεται με οργάνωση και πάσα και τον Rondo να σουτάρει 4/6 τρίποντα στη σειρά και ούτε αυτά να είναι αρκετά για να τον ανεχτεί ο Lue στο παρκέ. Το φορτίο που σηκώνει ο George είναι πραγματικά τεράστιο, τόσο καθαρά αγωνιστικά όσο και σε leadership που προσφέρει στην ομάδα με την πιο ατσαλωμένη ταυτότητα από τις τέσσερις εναπομείνασες – και όλα αυτά για έναν παίκτη που έχει βασανιστεί από τραυματισμούς και από το ανελέητο trolling των ΜΜΕ. Αφήνουμε μια δήλωση του Cousins εδώ και σταματάμε για άλλη φορά την κουβέντα για τον Paul George.

#3. Chaotic evil (boss)

Αν κάποιος είδε το παραπάνω βιντεάκι με τον τρελάκια τον Beverley να μην χορταίνει το γιουχάρισμα από τους οπαδούς του Phoenix και θυμήθηκε το “Scott Jorgensen, I love it! I love it! I’m actually gonna murder you“, δεν θα έχει άδικο.

Ο Bill Laimbeer, ένας από τους πιο υποτιμημένους αγωνιστικά και πριν από την εποχή του center, είχε δύο σπουδαία χαρακτηριστικά. Πολλοί στέκονται στο ξύλο που έριχνε και στο βρώμικο παιχνίδι του, αλλά προσπερνούν πόσο πολύτιμος ήταν στο να σπάσει τον τσαμπουκά του αντιπάλου και να προκαλέσει όσο χάος χρειάζεται ώστε η σκόνη που θα σηκώνεται να καλύπτει οτιδήποτε είχε θεωρηθεί ως “edge” πριν τον αγώνα: έφτυνε το σήμα των Celtics στο Boston Garden, έκανε flopping, έκανε trash-talk, κοκορευόταν στα ΜΜΕ, κορόιδευε τα matchups του.

Ο Beverley αυτή τη στιγμή είναι ο Laimbeer, ο τύπος που αναλαμβάνει να σπάσει πνευματικά τους αντιπάλους. Όλους, όμως – από τον Ayton που του αρπάζει ουρλιάζοντας το rebound μέσα από τα χέρια, από τον Booker που του έχει κάνει τοξική τη ζωή μέχρι ακόμα και τον Chris Paul πιθανόν. Άλλες φορές το ταλέντο είναι απλά υπερβολικά μεγάλο (βλ. Durant στη σειρά Clippers-Warriors το ’19) και ο Pat Bev είναι καρικατούρα, ένα γραφικό ζιζάνιο που μιλάει ασταμάτητα. Όμως, άλλες φορές, ο Beverley είναι pure chaotic evil και του ανήκει το παιχνίδι.

Σκεφτείτε λίγο το continuity αυτής της φάσης.

Ο Ayton στήνει screen για να σουτάρει ο Chris Paul και ο Beverley το τρώει. Αντί όμως να αφεθεί στο τρακάρισμα του με τον ψηλό μιας και δεν προλαβαίνει πλέον να μαρκάρει τον Paul, σκύβει, βουτάει και κάνει κάτι σαν σκαμνάκι στον “Point God”, με κίνδυνο κιόλας να τον τραυματίσει. Επειδή όμως μάλλον δεν υπήρξε αυτός ο κίνδυνος, ο Beverley σηκώνεται και κοροϊδεύει την πτώση του Paul. O δε Ayton τον κοιτάζει αποσβολωμένος, σε φάση «τιναφτορε».

Και μετά ακολουθεί αυτό: “way to sell it“.

Αυτή τη στιγμή το μπάσκετ που παίζεται δεν είναι στα μέτρα των Suns – ακόμα κι αν τελικά επικρατήσουν για δευτερεύοντες λόγους – αλλά το μπάσκετ του Beverley.

#4. The Ayton cure (?)

Και αν τυχόν στο πέμπτο ματς γίναμε μάρτυρες του αγωνιστικού ή και ψυχολογικού μουδιάσματος του Ayton, δεν ξέρω πραγματικά πως μπορεί το Phoenix να πάρει τη σειρά – όσο τουλάχιστον δεν χρειάζονται απινιδωτές οι Clippers για να συνεχίζουν να παίζουν μπάσκετ.

Ο DeAndre Ayton ήταν η απόλυτη σταθερά στη σειρά ως τώρα και το μοναδικό ερώτημα που έβαλε ο Monty Williams στον Ty Lue και φαινόταν αναπάντητο ακόμα, ίσως και μέχρι το τέλος – ο Booker περιορίστηκε, o Cam Payne το ίδιο, ο Paul δεν είναι γενικά ο εαυτός του σε ένα πολύ ευνοϊκό ματσάρισμα για τους Clippers, οπότε ο ψηλός από τις Μπαχάμες ήταν το μόνο σιγουράκι, αν και οι Suns δεν κατάφερναν να τον τροφοδοτούν όσο θα ήθελαν, λόγω των αλλεπάλληλων switches και doubles. Οδεύοντας προς τον πέμπτο αγώνα, ο Ayton σκόραρε όλο και περισσότερο είτε ως finisher αψεγάδιαστων, ανίκητων pick’n’rolls με τον Paul είτε παράγοντας μόνος του πόντους π.χ. μέσα από επιθετικά rebounds. Όμως, πριν το ματς, βγήκε off o Zubac, οπότε τι μπορούσε να τον σταματήσει πλέον, σωστά;

Οι Clippers βασικά εκμεταλλεύτηκαν (και τελικά τους βγήκε) ότι ο Ayton δεν είναι ο center που θα εκμαιεύσει με “sheer power of will” τους πόντους του, δεν είναι ο παίκτης που θα σπρώξει μέχρι να βάλει τον αντίπαλο του στο καλάθι και αν χρειαστεί θα τον στουμπώσει μέσα ή στην χειρότερη, θα κερδίσει βολές. Χωρίς μεγάλο κυνηγετικό ένστικτο, ο Ayton βασίζεται στα τρομερά σωματικά του προσόντα και στην τεχνική του, όμως είναι πολύ κακός στο να κερδίζει fouls: μόλις 2,4 ανά αγώνα στη regular season, μόλις 2 ανά αγώνα στα playoffs, μόλις 1,3 ανά αγώνα στη σειρά με τους Clippers (πίσω και από τον Okongwu!). Το abuse που κάνει στους Clips είναι μικρό, πολύ μικρότερο από ότι θα μπορούσε όταν ο ψηλότερος παίκτης στο ρόστερ τους είναι πρώτα ο μισός DeMarcus Cousins και στη συνέχεια ο Marcus Morris των 2,04. ΟΚ, σουτάρει βολές με 76% στη regular, 66% στα playoffs και 60% στη σειρά (μόλις 3/5 βολές σε πέντε αγώνες, παιδιά, δεν είναι αστείο), αλλά ακόμα κι αν υπάρχει ένα pattern εδώ, τι να πει π.χ. ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που κερδίζει 8-9 βολές και βάζει τις μισές με το ζόρι; Παράλληλα, ο Paul συνεχίζει να παίζει το – σίγουρα χορταστικό για αυτόν, κατά τα άλλα – παντελώς αναποτελεσματικό ως τώρα παιχνίδι μετά το screen με την χαρακτηριστικά αργή εκτέλεση, η οποία στο σύνολο της στερεί πολλά pick’n’rolls με τον Ayton που δεν εκτελούνται ποτέ, αφού οι Clippers καλύπτουν πάρα πολύ γρήγορα.

Είμαι σίγουρος ότι τα analytics θα μιλήσουν για πόσο αναποτελεσματικό είναι το παιχνίδι στο post στην επίθεση στο μισό γήπεδο. Σίγουρα, επίσης, όταν οι guards είναι άστοχοι, διευκολύνουν άμυνες ζώνης που τους κόβουν τα passing lanes προς τον ψηλό. Τέλος, φυσικά και κοιτάζει ο Monty Williams τον Ayton να μοιάζει να κάμπτεται σε κρίσιμα στοιχεία του παιχνιδιού του στα playoffs (εκτός από τα κερδισμένα φάουλ και την ευστοχία στις βολές, δείτε ακόμα κάτι: 0,94 πόντους ανά κατοχή στο post στην κανονική περίοδο και 0, 47 αντίστοιχα στα playoffs). Όλα αυτά δεκτά – αλλά, είτε με ευθύνη του Williams, είτε των Paul-Booker, είτε του ίδιου, χτες ο Ayton θα μπορούσε και θα έπρεπε να κάνει θραύση.

Τα στατιστικά του χτες; 5/9 σουτ, 10 πόντοι, 11 rebounds, -22 στο plus/minus.

#5. Highlights

Το μέτρημα των οπαδών της Atlanta μέχρι το 10 όταν ο Γιάννης εκτελεί βολές είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχω δει

Υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο PJ Tucker;

Μια όμορφη και παντελώς αχρείαστη στιγμή για τον Αντετοκούνμπο… Ποιος Chris Paul τώρα!

Unfair

Beautiful

 

Sick

Αλήθεια, μετά από αυτό, συζητάμε ακόμα για το αν ο Beverley έδωσε κουτουλιά στη μύτη του Booker στο Game 2;

Πόσο χειρότερη θα μπορούσε να είναι αυτή η φάση για τον CP3 ειλικρινά;

Να ήταν όλες οι επιθέσεις των Suns τόσο όμορφες σε αυτή τη σειρά

The Reggie Jackson game

Bonus: η αηδία της ημέρας

The following two tabs change content below.

Aris Tolios

Αναγνώστης του The Ball Hog, βρέθηκε σε αυτό επειδή είχε μπάρμπα στην Κορώνη, για να προσθέσει το τελευταίο λιθαράκι γραφικότητας. Έχει αγαπήσει με τη σειρά τους Suns, τους Sonics, τους Knicks, τους Clippers, τους Mavericks, τους Warriors και τους Hornets, αλλά πιο πολύ θα παραμένει ταγμένος στη Δύση (και ειδικά στην Pacific). Φτερνίζεται λέξεις σε χιλιάδες και νιώθει περήφανος που σε κάθε κείμενο, η πλατφόρμα του επισημαίνει πως οι προτάσεις του παραείναι μεγάλες. Έχει σταματήσει να ανησυχεί και έχει μάθει να αγαπά τον αναπόφευκτο υποκειμενισμό και ζει για να περνάει καλά, διαβάζοντας μεγάλα κείμενα. Γράφει για τον εαυτό του στο τρίτο ενικό.

 

References
↑1 μέχρι τότε, στην postseason είχε 25,6ppg/49,6% FG
↑2 O Khris είχε 18 πόντους σε τρεις περιόδους. Στην τελευταία έβαλε 20 και όλη η Atlanta 17. Μέχρι το 41′ είχε 21. Και στα τελευταία επτά λεπτά έβαλε 17/25 πόντους των Bucks. Οι πόντοι των Hawks στο ίδιο επτάλεπτο; Επτά…
↑3 Ελπίζουμε πάντως να παίξει, ώστε όχι μόνο να είναι ανταγωνιστική η σειρά, αλλά για να μην κυνηγιούνται οι κάτοικοι της Atlanta που θεωρούν ότι τους ψεκάζει κάποια συνωμοσία και Hawks, Falcons, Braves και Dream έχουν να θυμούνται μόνο ένα πρωτάθλημα στη World Series του 1995
↑4 Ακόμα και να διαφωνήσουμε αν ο χτεσινός P ήταν πιο “Playoff” από ποτέ άλλοτε, το δεύτερο ημίχρονο του ήταν vintage απλά: 29 πόντοι, 10/12 σουτ, 3/4 τρίποντα, 7/7 βολές, 9 rebounds, δύο assists και δύο κλεψίματα