Postseason Rankings: “Succession” (of the Bucks)

Το “Succession” είναι η κορυφαία σειρά της τελευταίας πενταετίας, ένα πραγματικό αφηγηματικό – τολμηρό και δομημένο ταυτόχρονα – αριστούργημα. Ένα πραγματικό θαύμα του σύγχρονου αμερικάνικου mainstream, σατιρικό χωρίς ίχνος αστείου και φοβερά ψυχαναλυτικό, παρότι οι χαρακτήρες του είναι καρικατούρες, αφού οι σχέσεις ανάμεσα τους αποδίδονται με πιστότητα και συνέπεια.

Και από την άλλη, έχουμε το ΝΒΑ: την πιο απίθανη συλλογή χαρακτήρων, σχέσεων και σχολιασμού που υπάρχει στον παγκόσμιο αθλητισμό. Όλοι οι «ημίθεοι» είναι σε ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ τους, με το κοινό και ενίοτε ακόμα και απέναντι στις διοικήσεις των ομάδων τους σε δημόσια θέα και σε φοβερή αλληλεπίδραση με το fanbase – και όλο αυτό, βαθαίνει ένα αθλητικό προϊόν που διάγει την καλύτερη παρατεταμένη περίοδο της 75ετούς ζωής του.

Ποιος λοιπόν θα διαδεχτεί τους Milwaukee Bucks; Ποιος θα διαδεχτεί τον Logan Roy; Πόσο μακριά είναι το “Succession” από τις ζωές μας;

Γράφουν οι Μήτσος Μαυράκης και Άρης Τόλιος.

[Προοίμιο: το συγκεκριμένο κείμενο μας παιδεψε πάρα πολύ. Ξεκίνησε να γράφεται στα μέσα της τρίτης σεζόν, «σχεδόν τελείωσε» 2-3 φορές και παραλίγο να το παρατήσουμε δέκα αγώνες πριν τη λήξη της regular season.

Κοινώς, γράφτηκε, ξαναγράφτηκε και γράφτηκε άλλη μια φορά και τελική. Το αγαπήσαμε και το θεωρούμε πολύ καλό, από αυτά που αξίζει να γράφεις και να διαβάζεις το Ball Hog – από αυτά που συνεχίζουν την τρανή παράδοση των “«Ας Περιμένουν Οι Γυναίκες» Rankings” του 2015, των “Tarantino Rankings” του 2016, των “«Ελεύθερη Ώρα» Rankings” του 2020. Αλλά, μετά από τόσο κόπο (και αγάπη), η γνώμη σας έχει πραγματικά πολύ μεγάλη σημασία.

Μήτσος – Άρης.-]

1. Milwaukee Bucks (51-31) as Logan Roy

Υπάρχει κάτι στους πρωταθλητές – μια μεταφυσική αύρα (ή «η καρδιά του πρωταθλητή» που θα έλεγε και ο Tomjanovich) που τους συνοδεύει και την χρονιά αμέσως μετά από πρωτάθλημα (είτε είναι το πρώτο είτε είναι σερί), που τους κάνει να αισθάνονται ανίκητοι. Και σε μεγάλο βαθμό να είναι, για λόγους που ξεπερνούν τους καθαρά αγωνιστικούς.

Ο Logan Roy είναι νικητής. Όχι του μπάσκετ προφανώς, ούτε της ζωής, αλλά του ίδιου το καπιταλισμού. Και η αύρα του – μεταφορικά και κυριολεκτικά – απέθαντου που τον συνοδεύει, κάνει να τον τρέμουν όλοι οι άλλοι. Όχι επειδή είναι ο καλύτερος, ούτε ο πιο αδίστακτος, ούτε ο πιο φιλόδοξος. Αλλά επειδή, ως πρωταθλητής, αρνείται να χάσει όσο κανείς άλλος. Ακόμα κι όταν μινιμάρεται στο ελάχιστο δυνατό ανθρωπάκι, σώζεται σχεδόν από εξωτερική παρέμβαση την ώρα που πάει να τον καρφώσουν στον τοίχο. Και έχει όλα τα φόντα για να μην τον ξεφορτωθούμε με τίποτα για χρόνια.

Επομένως, παρότι δεν βγάζει ακριβώς νόημα ούτε να μην υπάρξει ποτέ κυριολεκτικά διαδοχή στο Succession ούτε να κάνουν repeat ή “three-peat” οι Bucks, δεν ξέρω, μήπως πρέπει να προετοιμαστούμε και για αυτό το ενδεχόμενο;

Μιλώντας λοιπόν για τα «ελάφια», πράγματι, μπορεί η Ιστορία να έχει καταγράψει ορισμένα σπουδαία αγωνιστικά comebacks από τη μία χρονιά στην άλλη (οι Spurs μόλις ήρθε ο Tim Duncan και επανήλθε ο David Robinson, οι Celtics όταν κατέκτησαν το πρωτάθλημα το 2007 ή ακόμα και οι φετινοί Cavaliers που κατάφεραν μόνοι τους να βγουν από το βούρκο της ανυποληψίας που τους καταδίκασε o LeBron χωρίς να έχουν τον LeBron). Λίγα μπορούν να αντέξουν σε σύγκριση με το ψυχολογικό comeback των Bucks, μετά από δύο τρομακτικούς αποστομωτικούς αποκλεισμούς, από τους Raptors και ειδικά από τους Heat. Και όσο κι αν εξωτερικές παρεμβάσεις στον ρου της Ιστορίας (π.χ. τραυματισμοί ή το παπούτσι του Durant) μπορούν να έχουν αυταξία για κάποιους, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι αυτό το small town όνομα είναι κατοχυρωμένα ένας τρομερός survivor.

Όπως τα παιδιά του Logan Roy, φαίνονται να έχουν όλα τα φόντα – όλοι μαζί ή ο καθένας ατομικά – να τον διαδεχτούν, έτσι και οι Sixers, οι Nets και οι Clippers μπορεί να έχουν στα χαρτιά τρία από τα πληρέστερα ρόστερ των τελευταίων ετών, αλλά μαντέψτε ποιος θα είναι φέτος στους Τελικούς περιφέρειας και ποιοι όχι.

2. Phoenix Suns (64-18) as Gerri Kellman

Αν πρέπει οπωσδήποτε να αντικατασταθεί ο Logan Roy, ειλικρινά δεν μπορούμε να διαλέξουμε καλύτερο άτομο για τη θέση του, που να μην είναι τρολιά. Όσο αγαπούλης κι αν είναι ο Kendall, όσο δαιμόνιος κι αν είναι ο Roman, η Waystar χρειάζεται σοβαρά χέρια να τη διοικούν. Περιμένουμε λοιπόν πως και πως η Gerri Kellmann να δει αυτή την κατάσταση, όπου η εταιρεία διοικείται από κάτι καθίκια που εμπλέκονται σε σεξουαλικά σκάνδαλα στο χώρο της δουλειάς και μερικά κακομαθημένα κωλόπαιδα να μυξοκλαίνε ότι δεν τους αγαπάει ο μπαμπάκας τους και να πει “fuck it, αναλαμβάνει η εμπειρία”. Ένα τέτοιο step-up θα μπορούσε και να κρατάει τον Logan σχετικά κατευνασμένο και τα κωλόπαιδα να βλέπουν το αφεντικό της εταιρείας σαν την τροφό τους¹⁾Η Gerri είναι ίσως ο μόνος χαρακτήρας που έχει αυτόνομη καλή σχέση, εντελώς διαφορετικής φύσης προφανώς, με καθένα από τους τέσσερις βασικούς Roys.

Και θα είχε ήδη συμβεί αυτό και θα είχαμε γλιτώσει καμιά δεκαριά ντροπιαστικές σκηνές και καναδυό θανάτους και θα είχε ήδη τελειώσει η σειρά, αγαπητή Gerri, αν καθόσουν και σκεφτόσουν «χμμ, τι θα έκανε ο Chris Paul;».

Η εταιρεία διοικείται από κάτι καθίκια που εμπλέκονται σε σεξουαλικά σκάνδαλα στο χώρο της δουλειάς;

Robert Sarver ✔️

Mερικά κακομαθημένα κωλόπαιδα;

Look no further από τον μπαφάκια Ayton και τον νέο γητευτή των Kardashians Devin Booker ✔️

Αναλαμβάνει η εμπειρία;

Free agency 2020 – Suns στους τελικούς το 2021 – #1 seed το 2022 ✔️

Και δείτε πως π.χ. ο Ayton, που είναι 10000% σίγουρο ότι τον βασανίζει συστηματικά ο CP3, στάζει μέλι όταν μιλάει για αυτόν. Λέτε να παίρνει τηλέφωνο τον “Point God” για να ακούει να τον αποκαλεί “revolting little worm”;

Που διαφέρουν ο Chris Paul και η Gerri Kellmann με όλους τους άλλους;

Αν δεν μπορεί να νικήσει, θα επιβιώσει για να μπορεί να δώσει την επόμενη μάχη. Και πάντα, συμφέρον είναι μόνο της ομάδας, όχι κάποιο ατομικό επίτευγμα.

Ίσως τελικά, αυτό που θέλουμε όλοι είναι (tough) love.

3. Miami Heat (53-29) as Lady Caroline Collingwood

Κυριολεκτικά, η μεγάλη απούσα της σειράς: όλα τα σύνδρομα των παιδιών (ο Kendall που απλώς θέλει να τον αγαπούν, η Shiv που έχει ενσωματώσει μόνο ματσίλα και ο Roman που δεν έχει αφαλοκοφτεί) ζέχνουν δική της απουσία – ή πιο συγκεκριμένα, του μητρικού ρόλου, της μεγάλης αγκαλιάς. Αδιάφορη για τα ανθρώπινα δράματα γιατί ζει τον δικό της μύθο, αδιάφορη και πιθανότατα χωρίς κανένα συναίσθημα, γράφει την δική της ιστορία.

Όμως, αν τυχόν δει τίποτα αλλαξοκωλιές, όπως για παράδειγμα η Shiv να τα βρίσκει με τον «προδότη» Kendall (ή οι Nets και οι Sixers να ανταλλάζουν προβλήματα μεταξύ τους και να τα βαφτίζουν ξανά ως mega stars), τότε επεμβαίνει στις ζωές τους για να τους επαναφέρει στην τάξη. Και να τους κάνει κομμάτια – ή στο λεξιλόγιο του δικού της, σχεδόν διαστροφικού parenting, να ξαναβάλει τα παιδιά σε τάξη.

Ακραίο σύνδρομο ελέγχου ή απλώς ναρκισσισμός και αυτοαναφορικότητα που επιβάλλει στους πάντες να ασχολούνται μαζί της και το πόσο bad bitch είναι;

Εντέλει οι Heat είναι καλοί. Πολύ καλοί και ικανοί. Είναι όμως τόσο bad motherfuckers όσο λένε; Είναι πράγματι τόσο κακοί που δεν την παλεύουν ούτε με τους εαυτούς τους; Και γιατί μας κάνουν να αισθανόμαστε ενοχές ότι θα το πληρώσουμε ακριβά αν δεν ασχοληθούμε εμείς με αυτούς;

4. Boston Celtics (51-31) as Marcia Roy

5. Memphis Grizzlies (56-26) as Greg Hirsch

O Greg είναι απλά ένας αγαθός stoner που είναι έξω από τα νερά του σε σχέση με τα υπόλοιπα τέρατα της οικογένειας. Δείτε τον πόσο χαριτωμένα τραυλίζει όταν και δέχεται το bullying από τον Tom και περιφέρεται τελείως αδαής σε καταστάσεις που τον υπερβαίνουν. Σαν τους χαριτωμένους Grizzlies που προσπαθούν να βρουν κι αυτοί μια θέση στα play-in ή πιο απλά στο bottom of the top οπως έταξε ο Tom στον Greg – και ξαφνικά, ετοιμάζονται για τελικούς Περιφέρειας. Στο Memphis έκαναν τις αγγαρείες παίρνοντας τα συμβόλαια των Iguodala και Waiters, κινήσεις τόσο τοξικές σαν να καταστρέφεις απόρρητα έγγραφα. Και μάζεψαν τα πικ στο τέλους του πρώτου γύρου σαν να ήταν πανάκριβα ρολόγια αμφίβολης αξίας.

Δεν θα έπρεπε να έχουμε προσδοκίες από τον κρεμαντάλα Greg που απλά χαίρεται που βρίσκεται εκεί σαν τους Grizzlies που έδωσαν το δεύτερο καλύτερο παίκτη τους πέρυσι (Jonas Valanciunas), απλά για να ανέβουν λίγες θέσεις πιο πάνω στο ντραφτ. Ο Greg βρίσκεται ακόμα εδώ γιατί πίσω από αυτό το άκακο προσωπείο έχει ένστικτο της επιβίωσης και είναι ο πιο βαθιά κυνικός κι αμοραλιστής χαρακτήρας σε όλο το Succession. Σαν τους Gregzzlies (sorry, not sorry) που δεν είναι χαριτωμένα αρκουδάκια, αλλα κανονικές αρκούδες με γαμψά νύχια και δόντια. Όσο για αμοραλισμό έχετε δει τον Ja Morant στο clutch;

6. Golden State Warriors (53-29) as Lukas Matsson

“We’re light years ahead of probably every other team in structure, in planning, in how we’re going to go about things”

– Joe Lacob, ιδιοκτήτης των Golden State Warriors / Lucas Matsson, Διευθύνων Σύμβουλος της GoJo

Οι Warriors παραμένουν μπροστά από τον ανταγωνισμό. Έχουν ακόμη σε γόνιμη ηλικία την τριάδα της προηγούμενης δυναστείας με τον Steph να σκοράρει σαν δαιμονισμένος, τον Draymond να είναι ο καλύτερος αμυντικός του ΝΒΑ οποτε αγωνίζεται και τον Klay να βγάζει σιγά-σιγά τους ιστούς αράχνης από πάνω του. Και δυο εκκολαπτόμενους σουπερστάρ στο πρόσωπο του Jordan Poole και τους αναπάντεχα έτοιμου Jonathan Kuminga. Και τον δημοφιλέστερο παίκτη στη Νότιο Κορέα.

View this post on Instagram

A post shared by BamBam (@bambam1a)

Μια μπασκετικη δυναστεία που θα κυριαρχεί για είκοσι χρόνια – ένα μέγεθος παρόμοιο μονο με αυτό της GoJo αφού αγοράσει τη Waystar Royco. Μια κίνηση που αν ευοδωθεί θα δείξει πως ο «εκκεντρικός» Lucas Matsson είναι τόσο μπροστά από τον ανταγωνισμό που την έφερε στον ίδιον τον Logan Roy. Απλά, ιδιοφυία είσαι όταν όλα σου πηγαίνουν σωστά. Αν τυχόν χαλάσει η συμφωνία λόγω κάποιου τραυματισμού, ο Mattson θα γίνει από genius ένα νερντουλο στο φάσμα του αυτισμού που κάθεται μόνος έξω από το δεντρόσπιτο του Kendall και θεωρεί bonding το να κατουράει το κινητό του.

Οι Warriors ειναι ιδιοφυίες γιατί είναι η μόνη ομάδα που προσπαθεί να διεκδικήσει τον τίτλο, δίχως να διαπραγματεύεται κανένα από τα asset τους. Αν τα καταφέρουν όντως, θα δείξουν ότι είναι έτη φωτός μπροστά. Ειδάλλως θα είναι απλά ναρκίσσοι στο φάσμα του αυτισμού που στέλνουν tweet με emoji για φλεξ.

7.Philadelphia Sixers (51-31) as Kendall Roy

Λυπούμαστε που θα θυσιάσουμε τον ίσως μοναδικό «καλό» της σειράς, αλλά δεν υπάρχει λόγος να το αρνούμαστε. Όλο το δράμα στη Philadelphia μπορεί να χωρέσει μόνο μέσα στην προσωπικότητα του Kendall, που είναι επίσης βουτηγμένη μέσα στο δράμα. Διότι τελικά ίσως δεν είναι αρκετά καλοί.

Πολλές σεζόν υπομονής. Ντου στον ουρανό για την κατάκτηση της εξουσίας. Ξανά. Και ξανα. Και η κατάληξη, πάντα η ίδια: συντριβή. Οι τρόποι μπορεί να διαφέρουν – άλλοτε η αδυναμία (να τους πελατεύει ο Horford ή να κολλάει στο μποτιλιάρισμα και να χάνει το κρίσιμο ΔΣ), άλλοτε το αδιανόητο (η ορειβασία στο στεφάνι ή η συνομωσία του πατέρα του με τον εχθρό της εταιρείας ενάντια στα παιδιά του) και άλλοτε η σκέτη τάση για αυτοκαταστροφή (να λιώνουν υπό την πίεση του προβαδίσματος μέχρι που διαλύεται ο πυρήνας τους ή… να λιώνει από την πίεση του προβαδίσματος μέχρι που διαλύεται ο πυρήνας του). Και μετά ξανά η ελπίδα. Ή θα εκπληρώσει πολύ μεγάλες προσδοκίες και θα πληρώσει πολύ μεγάλα stakes ή θα διαλυθεί με πάταγο.

Στην πραγματικότητα, οι υπερφίαλες διακηρύξεις – πείτε το “The Process” ή “Fuck the Patriarchy” – είναι αυτές που φέρνουν τη γνωστή κατάληξη.

Ατελείωτα. Πολύ. Γαμημένο. Δράμα.

Και. Πολύ. Γαμημένο. Τραύμα.

me defending kendall at every turn #Succession pic.twitter.com/dzsRADBCvC

— peaceful era 💒 (@snickerdroodIe) December 6, 2021

8. Dallas Mavericks (52-30) as Hugo Baker

O Hugo είναι ίσως το πιο βαθιά απολαυστικό σιχαμένο φίδι σε ολόκληρο αυτό το λάκκο με τα φίδια.

Γλοιώδης, πανέξυπνος βρίσκεται βαθιά χωμένος σε όλα τα σκάνδαλα, αλλά δεν σταματά να προσπαθεί να κουκουλώσει κάθε δυσάρεστο συμβάν προκειμένου να επωφεληθεί ο ίδιος, προσπαθώντας να ανελιχθει με κάθε κόστος. Όχι δεν μιλάμε για τον Jason Kidd. Ούτε τον Mark Cuban. Ούτε τον Haralabob Voulgaris.

Και ως σκανδαλα δεν εννοούμε την συστηματική σεξουαλική παρενόχληση για χρόνια στο Dallas  τμήμα με τις κρουαζιέρες της Waystar Royco.

Μιλάμε ακόμη για τον Hugo Baker.

Που είναι πολύ πιο επικίνδυνος από όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Σαν μια ομάδα με έναν σταρ και ρολίστες γύρω-γυρώ που προπονεί ο Jason Kidd. Φαινομενικα μια ακινδυνη ομαδα που κατα κάποιον τρόπο καταφέρνει να δαγκώνει όσους θα έπρεπε να βρισκόνται από πάνω (όπως την head of PR, Karolina Novotney)

Κι αυτή η ατάκα είναι highlight επιπέδου Luka.

9. Brooklyn Nets (44-38) as Shiv Roy

Αχ η Shiv! Το φεμινιστικό όνειρο που γίνεται εφιάλτης.

Τσαμπουκαλεμένη, έξυπνη και κοινωνική, φαντάζει ταυτόχρονα φόβητρο για την υφιστάμενη πατριαρχική τάξη πραγμάτων και ίνδαλμα χειραφέτησης για τα θύματα της. Έχει χρήματα και καλές σπουδές, αλλά ψάχνει στα σοβαρά μια μη ανταγωνιστική σχέση με τον πατέρα της και όσο γίνεται πιο αυτονομημένη – ακόμα και σε ιδεολογικό επίπεδο – φτάνοντας επικεφαλής της καμπάνιας του σοσιαλιστή δημοκράτη Gil Eavis. Όπως οι Nets το καλοκαίρι του 2019. Θελκτικοί για οποιονδήποτε σούπερσταρ ως προορισμός, όχι μόνο για τα λεφτά τους, αλλά γιατί είχαν δημιουργήσει υπό την καθοδήγηση ενός σπουδαίου GM ένα όμορφο κορμό, έτοιμο να υποδεχτεί παιχταράδες σε μια μεγάλη αγορά.

Μέχρι εδώ καλά, αυτό ήταν το όνειρο. Από εκεί και πέρα, ξεκινάει ο εφιάλτης.

O Durant δεν παίζει σε όλη τη σεζόν 2019-20. Ο Kyrie αποφασίζει να απουσιάσει για σημαντικά κομμάτια στις δύο επόμενες σεζόν. Με το trade για τον Harden αποχωρίζεται ένα μάτσο picks και τους LeVert – Allen. Χάνει πραγματικά στις λεπτομέρειες και στην ατυχία τη σειρά με τους Bucks πέρυσι. Ο Harden ξενερώνει και φεύγει για να έρθει ο Simmons, που τη μία μαθαίνουμε ότι δύσκολα θα παίξει φέτος και χρειάζεται χειρουργείο και την άλλη ότι ετοιμάζεται για τα πρώτα ματς των playoffs (δεν θα πάει καθόλου καλά αυτό). Και στο τέλος της ημέρας, οι Nets έχουν συρρικνωθεί στην ανθεκτικότητα της σχέσης KD-Kyrie, αυτού του μοιραίου, αλλά θυελλώδους έρωτα του Durant που δεν μπορεί να εξηγηθεί ορθολογικά με τους όρους που επικαλείται (τίτλοι, legacy, κτλ.), παρά μόνο με όρους νεύρωσης με την αισθητική τελειότητα.

Νεύρωση και μάλιστα υστερική είναι εκείνη που οδηγεί στα βράχια και την Shiv. Με το που όντως παίρνει πράγματα στα χέρια της, από την καμπάνια του Eavis μέχρι την Waystar, κάνει τη μία γκάφα μετά την άλλη – και εντέλει, καταλήγει να συμβαίνει ακριβώς αυτό που ισχυρίζεται ότι απεχθάνεται: συρρικνώνεται σε αυτή που παρακαλεί τον Tom να μην τη χωρίσει και τον μπαμπά της να μην κάνει τον άντρα της εξιλαστήριο θύμα.

10. LA Clippers (42-40) as Roman Roy

Χάος. Και σκέψη outside the box.

Η αλήθεια είναι ότι όσο υπερτονίζεται από τη σειρά ο Roman, άλλο τόσο υποτιμάται ως ένας “chaotic neutral” χαρακτήρας. Δηλαδή δεν είναι απλώς το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που προσφέρει έξυπνες ατάκες και comic relief, αλλά έχει όντως και περιεχόμενο. Και πολύ εγκεφαλικό, μάλιστα. Τα πιο παράτολμα σχέδια, όπως η συμφιλίωση με έναν Αζέρο ολιγάρχη ή η στρατολόγηση ενός alt-right πολιτικού στην σφαίρα επιρροής της οικογένειας Roy, είναι δικά του, αλλά ώρες-ώρες ο χαρακτήρας φαίνεται να αντλεί απόλαυση, όχι από τη δικαίωση του σχεδίου του, αλλά από το πόσο αναστάτωσε την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων.

Για τους ίδιους λόγους, οι Clippers αξίζουν σίγουρα τη στήριξη μας, αφού χτίζουν μια ξεχωριστή ταυτότητα, παίζοντας ένα σύγχρονο μπασκετικό αντάρτικο – χωρίς εξώφθαλμες αρχές αλλά τρομακτική εσωτερική λογική – και ελκύοντας κάθε λογής ανεπιθύμητο από την κοινωνία²⁾Κυριολεκτικά τα τρία τελευταία love stories του Roman είναι η μαμά Grace, η bisexual Tabitha που έχει αμέσως πριν κάνει σεξ με τον Tom και η Gerri – το NBA υποτίμησε τον Ivica Zubac, τον Reggie Jackson, τον Nicolas Batum, τον Isaiah Hartenstein και τους Eric Bledsoe και Justise Winslow, αλλά οι Clippers έκαναν κάποιους μέλη του rotation και τους υπόλοιπους Robert Covington-Norman Powell.

Τούτων δοθέντων, δεν είμαστε σίγουροι αν οι Clippers μπορούν να κερδίσουν μια σειρά απέναντι σε μια ομάδα που επίσης πουλάει τρέλα, αλλά είναι αδίστακτη – όσο στερούνται της τετράγωνης προσέγγισης του Kawhi στο παιχνίδι. Διότι τουλάχιστον πίσω από την τρέλα και το χάος, οι Clippers είναι μάλλον λίγο «γατάκια», όπως είναι και ο Roman απέναντι στον chaotic evil πατέρα του. Και φυσικά, στα δύσκολα, το κοφτερό μυαλό του υστερεί σε σχέση με το σύνδρομο μικρού αδερφού και την τάση να σαμποτάρεται μόνος του (όπως πέρυσι με τον Pat Bev) – είτε με dickpicks ή με το εμβολιο³⁾Ήταν εύκολο Roman. Απλά έπρεπε να συγκρατήσεις τις ορμές σου. Και να κανεις ενα εμβόλιο!. Σίγουρα μπορούν να είναι εφιάλτης για συντηρητικές ομάδες με παραδοσιακούς ψηλούς είτε είναι καλές όπως οι Suns είτε μέτριες όπως οι Jazz είτε κακές όπως οι Lakers. Αλλά τι γίνεται απέναντι στον ανορθόδοξο πόλεμο δύναμης και περιστροφών που μπορούν να τους εξαπολύσουν π.χ. οι Warriors, οι Grizzlies, οι Raptors, οι Spurs, οι Nuggets ή οι Cavaliers;

Τέλος πάντων. Προς το παρόν περιμένουν πως και πως για το επόμενο ζευγάρωμα με την Gerri. Δηλαδή τους Suns.

11. Toronto Raptors (48-34) as Ewan Roy

O αδερφός του Logan μένει στον Καναδά και πραγματικά σιχαίνεται να συναναστρέφεται με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του, από τους οποίους θεωρεί πως είναι πολύ καλύτερος. Δεν θα ξαφνιαστούμε αν το ίδιο πιστεύουν και οι Raptors. Απολαμβάνοντας την απομόνωσή τους στον Καναδά, όπου αποφεύγαν να επισκεφθούν οι αντίπαλοι σταρ από φόβο μην βγουν θετικοί και καραντινιάσουν εκεί, οι Raptors δεν συμμετέχουν στα σενάρια διαδοχής όπως οι υπόλοιπες ποταπές ομάδες του ΝΒΑ, αλλά ασχολούνται με κάτι πραγματικά ανώτερο.

Αντί να δώσουν τους VanVleet και Siakam για draft assets, το βαρετό αντίστοιχο του να κληροδοτούν λεφτά στον εγγονό Greg, οι «Καναδοί» εμπνέονται από τα ιδανικά τους και προσπαθούν να κατεβάσουν πεντάδες και τέσσερα forward στο 2-5 που θα αλλάζουν ρόλους σε κάθε κατοχή. Γιατί μπορούν.

Αυτό είναι μια ηθική εκστρατεία την οποία μπορούμε να υποστηρίξουμε.

12. Utah Jazz (49-33) as Frank Vernon

Ο Frank κάθε 10- 15 χρόνια βρίσκει μια «μόντα», σφιχταγκαλιάζεται πάνω σε αυτή σαν το κοάλα στο κλαδί και ξεκινάει μια πορεία «τσούκου – τσούκου» προς την κορυφή. Στο ζενίθ του, το όνομα του καταλήγει ακόμα και να «πέφτει στο τραπέζι». Κανείς δεν έχει κάποιο επιχείρημα εναντίον του, καθώς ο Frank είναι “killer” και ικανός όσο οποιοσδήποτε, αλλά εν τέλει ποτέ δεν καταφέρνει να ηγηθεί και φεύγει εντελώς από το παιχνίδι, όσο κι αν καθολικά εκτιμάται ως «πολύτιμος» γιατί βασικά κανείς – για διαφορετικούς λόγους ο καθένας – δεν τον θέλει κιόλας. Γιατί είναι απολύτως ξενέρωτος.

Όπως, ας μη γελιόμαστε, κανείς δεν θέλει βαθιά μέσα του πρωταθλητές τους Utah Jazz. “Killers”; 100%. Το μπάσκετ τους διαχρονικά είναι από ασταμάτητο σαν τους φόρους και τον θάνατο (δεύτερο καλύτερο offensive rating φέτος) ή ακόμα και όμορφο κατά καιρούς. Βρήκαν το tandem Malone – Stockton, γαντζώθηκαν πάνω τους, έφτασαν κοντά, έφαγαν τα μούτρα τους. Στη συνέχεια, το ίδιο συνέβη με τον πυρήνα γύρω από τους Deron Williams – Andrei Kirilenko – Carlos Boozer – Paul Millsap – Mehmet Okur – Matt Harpring. Και το ίδιο θα συμβεί και με την ομάδα των Donovan Mitchell – Rudy Gobert.

Θα πέσει το όνομα τους στο τραπέζι για τον θρόνο της επόμενης μέρας σίγουρα. Αλλά και δέκα χρόνια να τους δώσουμε, μέχρι να πέσουν με πάταγο (όπως ο Frank όταν απολύεται κάθε δεύτερη δεκαετία), δεν θα καθίσουν σε αυτόν. Και μετά απλώς θα επιστρέψουν.

13. Chicago Bulls (46-36) as Gil Eavis.

Είχαμε σχεδόν πειστεί έτσι; Είχαμε πειστεί ότι ο κόσμος μας μέσα στην ατελείωτη κυνικότητα, έχει χώρο για feelgood ιστορίες ωραίων τύπων, σωστά;

Οι Bulls η αλήθεια είναι ότι είδαν αρκετά πράγματα να πηγαίνουν καλά για αυτούς φέτος, όσο έμειναν υγιείς. Και αυτό οδήγησε στους οπαδούς τους που επέστρεψαν στο United Center μετά από χρόνια⁴⁾πρώτοι σε attendance στη λίγκα στο να συντηρήσουν υπέροχους μύθους φέτος: ότι μπορούν να συνυπάρξουν DeRozan-Lavine, ότι οι Lakers θα κοπάναγαν το κεφάλι τους στον τοίχο που να έχουν DeRozan-Caruso, ότι μια MVP-caliber χρονιά στην κανονική περίοδο είναι επαρκές σημάδι για μια σπουδαία σεζόν στο Chicago⁵⁾Οι δύο τελευταίοι MVP των Bulls ήταν ο Rose το 2011 και ο Jordan το 1998. Αμφότερες ομάδες τερμάτισαν στην κορυφή της Ανατολής με 62-20!, ότι η αμυντική διάταξη υπό τις οδηγίες του Billy Donovan με τουλάχιστον δύο εκ των Ball, Caruso, Dosunmu, Jones Jr., Williams, Green ήταν επαρκέστατη, ότι ο Coby White θα είναι ένας εξαιρετικός microwave δημιουργός σκορ από τον πάγκο και αυτό ίσως τελικά τον κάνει efficient… Και σε μεγάλο βαθμό, όλα αυτά συνέβησαν!

Ο Gil Eavis, με τη σειρά του, επίσης έζησε υπέροχους μύθους: ότι θα μπορούσε να χτίσει το όνομα του ως αδέκαστος, που καταφέρνει να αλώσει το φρούριο «από μέσα» (προσλαμβάνοντας την Shiv ως επικεφαλής προεδρικής καμπάνιας ή κάνοντας κομπρεμί με τον Logan) και να φτάσει στην Προεδρία μέσα από το ισοπέδωμα των Roys στην εξεταστική επιτροπή της Γερουσίας.

Στην πραγματικότητα οι Bulls και ο Gil είναι πραγματικά συμπαθητικοί. Αλλά και τρομερά υπερεκτιμημένοι. Δυστυχώς, ούτε ο Bernie Sanders, ούτε η τηλεοπτική απομίμηση του ο Gil Eavis, ούτε οι Bulls θα καταφέρουν κάτι. Ειδικά οι τελευταίοι ετοιμάζονται να γίνουν χαλκομανία από τους Bucks.

Τα πρωταθλήματα δεν κρίνονται από τις όμορφες νίκες στην κανονική περίοδο και τα όμορφα narratives που τις συνοδεύουν, αλλά από την ικανότητα για επιβίωση: να μάθεις να κερδίζεις κατά απόλυτη προτεραιότητα τις ομάδες που θα συναντήσεις στα playoffs, να αντέχεις τους τραυματισμούς και να αξιοποιείς το διαθέσιμο rotation με τον καλύτερο τρόπο, φτιάχνοντας πρωτότυπα πράγματα από αυτό (σε αυτό για παράδειγμα, έχει διαπρέψει στους Clippers ο Ty Lue).

Έτσι, όσο κι αν χορεύει πάνω στα πτώματα του Tom και του Greg, ο Gil συναντά οδόφραγμα όταν συναντά έναν όντως ικανό Roy, τον Kendall – ούτε καν τον ικανότερο δηλαδή.

Θέλετε να απαριθμήσουμε τις φορές που έχουν πανηγυρίσει οι φετινοί Bulls απέναντι στους πραγματικούς διεκδικητές του τίτλου Suns, Heat, Bucks, Warriors, Grizzlies, Celtics, Sixers;

Έχουμε και λέμε.

128-114 επί της Βοστώνης. Ένα.

.

.

.

Τέλος, αυτή είναι η λίστα.

14. Denver Nuggets (48-34) as Stewy Hosseini

Ξέρει ακριβώς τι κάνει και είναι και ο πιο ευχάριστος χαρακτήρας της σειράς. Και όταν κόβει ή τουλαχιστόν ελαττώνει τις κόκες ο Stewy είναι ο γαμημένος ο MVP. Ακριβώς σαν τον Jokic που όταν είναι στο παρκέ οι Nuggets είναι 9,7 πόντους ανά 100 κατοχές καλύτεροι από τους αντιπάλους τους. Όταν όμως ο MVP είναι στον πάγκο το Denver χάνει κατά 13,9 ανά 100 κατοχές. Γιατί όπως και ο Jokic, o Stewy τραβάει μόνος τους όλη την ομάδα. Γιατί επέλεξε να συμμαχήσει με τον Sandy Furness, που μπορεί να φαινόταν πανίσχυρος, αλλά τελικά είναι απολίθωμα, όπως δυστυχώς κι o Jamal Murray, εδώ και δύο σεζόν. Στην θέση του Murray είναι ο Monte Morris, συμπαθής αλλά λίγος, ικανός μόνο να παίρνει εντολές από τον πάγκο σαν την Sandi Furness.

Και το μεγάλο λάθος του Stewy; Πώς αγνόησε όλο τα προηγούμενα σημάδια και νόμιζε πως θα πάρει την Waystar Royco έχοντας τον Kendall σαν άσο στο μανίκι; Ρε, Stewy δες το twitter – ο Kendall ποστάρει τρέλες σαν τον Michael Porter Jr. Πώς μπορεί να κάνεις την μεγάλη σου ζαριά δίνοντας μαξ συμβόλαιο σε καποιον με τόσο χρόνια προβλήματα (στην μέση);

15. Atlanta Hawks (43-39) as Rhea Jarrell

Υπήρξε μια περίοδος προς το φινάλε της περσινής σεζόν, στην οποία η Rhea Jarrell φαινόταν πως είχε κατορθώσει σχέδον από το πουθενά με μια σειρά μεθοδικών κινήσεων να είναι η διάδοχος του Logan’s σαν CEO της Waystar. Από την στιγμή που Logan για εμάς είναι το Milwaukee, τότε η ομάδα που έχτισε μέσα από το draft o Travis Schlenk κι έφθασε τελείως απροσδόκητα δύο παιχνίδια από τους Τελικούς του ΝΒΑ ήταν μια απρόσμενη υποψήφιος για να βρεθεί στο θρόνο, σαν την Rhea την παρ’ολίγον CEO της Waystar Royco.

H Rhea Jarrell όσο και να γνώριζε κάθε παράμετρο του “παιχνιδιού” όμως δεν είχε τις έξτρα δόσεις κυνισμού για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στο ρόλο της διαδόχου του Logan Roy. Η φιλοδοξία και η εξυπνάδα της δεν είχε τις απαραίτητες δόσεις κυνισμού για να γίνει αυτή η CEO. Σαν την επίθεση των Hawks που δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική όταν δεν συνοδεύεται από μια σκληρή άμυνα. Εκεί χρειάζεται σκληράδα για να επιβιώσεις. Κάτι που δεν κατάλαβε σαν την Rhea και ο GM των Hawks, που βιάστηκε να ανταμείψει με συμβόλαιο την ομάδα που πήγε στους τελικούς της Ανατολής, αντί κυνικά να τους δώσει όλους για έναν σταρ την στιγμή που η αξία τους βρισκόταν πιο ψηλά από ποτέ.

16. Cleveland Cavaliers (44-38) as Comfry Pellits

Με όλες τις υπόλοιπες ομάδες να παίζουν την ίδια αποτρόπαια βαρετή έκδοση του smallball που βασίζεται σε αλλαγές στην άμυνα, η λίγκα είναι τόσο βαρετά ομοιόμορφη. Σαν το cast του Succession, με τα τυρκουαζ κουστούμια τους και τα γκρι ταγιέρ τους.

Και από το πουθενά εμφανίζεται μια νότα ομορφιάς έξω από τα τετριμμένα, το afro του Jarrett Allen, ένας rookie που παιζει αμυνα σαν τον Timmy Duncan, ένας μάγος σαν τον Garland ή μία social media expert που είναι ίδια η Sailor Socialism.

Κριμα που όλο αυτό θα ειναι ερμαιο των καπρίτσιων του Logan Roy.

Ή του Kevin Durant. Ή των Celtics.

Ή του LeBron και του Bronny από την σεζόν 2022-23.

17. Charlotte Hornets (43-39) as Willa Ferreyra

Κάθε σειρά έχει το χαρακτήρα της εντυπωσιακής κλασάτης γυναίκας και στο Succession αυτή είναι η Willa. Φυσικά, όπως όλοι οι ήρωες της σειράς, έτσι κι αυτή στην πραγματικότητα είναι ένα άνθρωπάκι: σαχλοκούδουνο, πιθανόν πραγματικά εγκεφαλική, αλλά τόσο παραδομένη στην απόλαυση και στην αυταρέσκεια που δεν θα κάτσει να μοχθήσει κιόλας.

Οι Hornets, προεξάρχοντος του LaMelo Ball, μοιάζουν να φτιάχνονται με το να κάνουν την πιο όμορφη και συνάμα αυτάρεσκη επιλογή στο παρκέ. Έτσι, αγκαλιάζουν τον ρόλο της εντυπωσιακής και κλασάτης ομάδας του ΝΒΑ, της διαδόχου στο θρόνο της «πιο συναρπαστικής επίθεσης της λίγκας που δεν θα πετύχει τίποτα», στον οποίο έχουν κάτσει κώλοι υπέροχοι σαν των Phoenix Suns των “seven seconds or less”. Και όταν θα σκεφτόμαστε «μα γιατί κάτι τόσο συναρπαστικό στην εξωτερική εμφάνιση και στο μυαλό δεν πετυχαίνει», τελικά θα συνειδητοποιούμε ότι είναι τα μικρά πράγματα: να παίζεις τόσο κακή άμυνα (23ο def rating, bottom-10 σε εύστοχα σουτ και τρίποντα αντιπάλων τους και σε αντίστοιχη ευστοχία τους), να αρνείσαι εμμονικά ότι χρειάζεται να προστατεύεις και το καλάθι σου (προτελευταίοι σε rDREB%), να έχεις αλλεργία στην επαφή (προτελευταίοι σε FT/FGA) ή να μην δέχεσαι μετά από σκέψη, αλλά όχι και βασανιστική κιόλας, να γίνεις ο μαϊντανός στη γλάστρα που ονομάζεται Connor Roy.

Θα τους θυμόμαστε για πάντα.

18. Minnesota Timberwolves (46-36) as Tom Wambsgans

Στην καθημερινότητα του (βλ. φετινή regular season) το παίζει ότι «ελέγχει τη φάση». Η ταπεινή βλάχικη καταγωγή του δεν τον αποτρέπει από το να κουβαλάει swag λες και μεγάλωσε στο Manhattan.

Δείτε για παράδειγμα τους Minnesota Timberwolves. Από το 2004, φέτος μπαίνουν για πρώτη φορά με καλές αξιώσεις στα playoffs (δηλαδή να πάρουν πάνω από μία νίκη). Κι όμως, απέναντι στον Russell Westbrook που έχει παίξει περισσότερα παιχνίδια playoffs από όλους τους T-Wolves μαζί, δεν είχαν κανένα πρόβλημα για παντελώς αδικαιολόγητο και ανερμάτιστο ύφος, in classic Wambsgans fashion.

La reacción de Beverley y KAT al air ball de Westbrook ⚰️☠️pic.twitter.com/Ir3wCI1yQM

— Sexto Hombre (@6toHombreLATAM) March 17, 2022

Εντάξει, φάπα θα φάει στο τέλος από τις πραγματικά δυνατές ψυχολογικά παρουσίες που τον περιτριγυρίζουν, δεν τίθεται θέμα και η αλήθεια είναι ότι σχεδόν δεν μετράει ως σαδισμός να τον βλέπεις να τα θαλασσώνει ξανά και ξανά και πιθανότατα τίποτα καλό δεν θα χτιστεί και στις επόμενες σεζόν από τα χέρια του. Κάπως έτσι, αισθανόμαστε για τους Wolves.

Όμως σε μια πολύ πιθανή μάχη των μεγάλων αουτσάιντερ με το Memphis (ή με τον Greg) για την διαδοχή στο θρόνο, υπάρχει κάποιος που να μην ψαρώνει από αυτούς που κουβαλάνε το υπέρμετρο swag;

Όλοι;

ΟΚ, προχωράμε.

Παρεμπιπτόντως, σας είπαμε ότι ο Tom Wambsgans είναι από το St. Paul της Minnesota;

Matthew MacFadyen, always here to deliver the most romantic lines of dialogue 🥰 #Succession pic.twitter.com/yxaNjYx8s8

— 🍍francesca🍍 (@francescaaahhhh) November 8, 2021

19. New Orleans Pelicans (36-46) as Lawrence Yee

Ήταν το ξεκίνημα τρεις σεζόν πριν, όταν ο Kendall προσπαθούσε να αποκτήσει την Vaulter, άλλα τα είχε δύσκολα απέναντι στον ιδιοκτήτης της τον Lawrence Yee, που είχε καταφέρει να αποκτήσει μια θέση στο συμβούλιο και να κλείσει το πρώτο επεισόδιο λέγοντας στον Ken οτι είναι τώρα ο λύκος που με τον Logan απόντα θα φάει όλο το κοτέτσι. Για εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα, είχαμε πειστεί ότι ένα βασικό sidestory, αν όχι το βασικότερο, θα ήταν κάποιου είδους θεμελιακή διαμάχη ανάμεσα στους δύο, ότι θα αισθανόμαστε την ανάσα του Lawrence Yee για πολλές σεζόν ακόμα.

Well, that did not age well.

R.I.P Lawrence Yee. Έκανες μια εξαιρετική συμφωνία πουλώντας την Vaulter για 140 εκατομμύρια και είχες και μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο. Σαν να δίνεις τον Anthony Davis και να ξεκινάς μια σεζόν έχοντας τον Ingram, τον Lonzo, το #4 κι έναν σκασμό από άλλα draft picks από τους Lakers, ενώ έχεις και τον Zion. Όλες αυτές οι προοπτικές. Και τελικά να καταλήγεις να σου κλείνει την εταιρεία σε μια νύχτα ο διαλυμένος Kendall.

Θα μπορούσε να είναι χειρότερα: σκέψου να είσαι οι Pelicans και να αναγκαστείς να δώσεις τον Zion στους Knicks, γιατί τόσα χρόνια το μονο σωστο πράγμα που έχεις κάνει είναι να νταφτάρει τον Herb Jones.

Και το σημαντικότερο: τουλάχιστον έφθασαν στο play in. Θα μπορούσαν να είναι οι Kings.

20. San Antonio Spurs (34-48) as Sandy and Sandi Furness

Μη μπερδεύεστε – πίσω από την νέα Sandi, είναι οι παλιοί καλοί Spurs.

Ο Pop είναι σαν τον Sandy Furness η παλια κεφαλή που προκαλούσε δέος μέχρι πρόσφατα και ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού από τον καιρό των δεινοσαύρων.

Στο ρόλο της Sandi Furness που θα διαδεχόταν ήταν η Becky Hammon και οι Spurs θα εμέναν με τη βοήθεια των ξένων κεφαλαίων (βλ.  Stewy Hosseini ή Jacob Poetl ή Luka Samanic ή Jock Landale ή όποιον άλλον μη αμερικάνο θα ξετρύπωναν έχοντας το know how). Η Becky πήγε όμως αλλού και όπως φαίνεται η οικογένεια Furness οπως και το San Antonio έχουν ξεπεραστεί λίγο από τις εξελίξεις.

Τουλάχιστον έχουν ακόμη αυτή τη θέση στο board της Waystar Royco κι έναν DeJounte Murray για να μπορούν ακόμη να συμμετέχουν στα playoffs, έστω και σαν outsider που το σεβόμαστε περισσότερο λογω του ονόματος που κουβαλάει.

BONUS: Connor Roy as the Los Angeles Lakers

Το γηραιότερο ρόστερ και franchise που υπάρχει στο ΝΒΑ, μόνιμα με προσδοκίες μεγαλείου και ψωροπερηφάνεια. Τόσο οι παίκτες των Lakers όσο και ο Connor σφύζουν από entitlement, αλλά στην πραγματικότητα απλώς θέλουν να αράξουν, να φλεξάρουν γκλαμουριά και να σκάνε πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας. Η πολύ νεαρότερη συνοδός απλώς συμπληρώνει το προφίλ του μέσου πενηντάρη οπαδού των Lakers που αγόρασε κάμπριο για να το παίξει νέος.

Το πιο τρομακτικό από όλα; Τι θα γινόταν αν όντως έπαιρναν το πρωτάθλημα οι Lakers και έβγαινε όντως Πρόεδρος των ΗΠΑ o Connor;

Βασικά ξεχάστε το – η φαντασία, ως γνωστόν, δεν έχει όρια. Ειδικά αν ζεις στο παρελθόν.

Για παράδειγμα, οι Lakers θα έχουν να θυμούνται από το 2022, πόσο σπουδαίοι ήταν ο Jerry Buss και ο Magic Johnson σε τρεις παραγωγές για την δυναστεία της δεκαετίας του ’80 σε ΗΒΟ, Hulu και AppleTV+.

Το οποίο στο σήμερα θυμίζει την αντίστοιχη σημασία και σπουδαιότητα του podcast για τους Ναπολεόντιους Πολέμους με το οποίο ζεσταίνει τις μηχανές για να καταπιαστεί ο Connor. Ένα ωραίο αντικείμενο συζήτησης με τους υπόλοιπους sugar daddies στα courtseats που (θα μπορούσε να) κάθεται στην Crypto.com Arena. Αυτό και το κομμένο πέος του Βοναπάρτη.