“Στα χνάρια του Jordan…”, “ο Έλληνας Bird”, “Γκρεμίστε τα τείχη!”, “ο πύραυλος του Houston”, “Βγάζει μάτια στο NBA!” και πολλά ακόμα. Το προσωπικό μου αγαπημένο όμως, είναι το “Top 10 με Κώστα Παπανικολάου“. O τίτλος θεωρητικά θα έπρεπε να παραπέμπει σε κάποια θεαματική φάση του παίχτη, αλλά αποδεικνύεται παραπλανητικός για έξτρα views στη σελίδα, αφού ο Παπ απλώς χάνει ένα εύκολο lay-up, με τον συμπαίχτη του, Joey Dorsey, να καρφώνει με putback.
Μονομανία, υπερβολή, γραφικότητα και ουδεμία αντικειμενικότητα. Τί φταίει για αυτό το φαινόμενο που έχει στιγματίσει το χαμηλό επίπεδο του ελληνικού αθλητικού ίντερνετ; Μήπως το ανήθικο κυνήγι για clicks, χρησιμοποιώντας προκλητικές επικεφαλίδες; Είναι ο αφελής ενθουσιασμός που επιτέλους στο NBA παίζουν Έλληνες παίχτες, που μπορούν να σταθούν χωρίς “ντροπή”; Ή απλά δημοσιογραφική ανικανότητα; Ίσως όλα τα παραπάνω. Δεν έχει όμως σημασία, γιατί το παρόν άρθρο δεν θα αποτελέσει κοινωνιολογική ανάλυση των ελληνικών media, αλλά μια προσπάθεια να αποκτήσουμε μια καθαρή εικόνα της απόδοσης του Κώστα Παπανικολάου στο NBA.
Houston Rockets
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη λειτουργία ενός παίχτη, πρέπει να δούμε σε τι ομαδικό πλαίσιο λειτουργεί. Λόγω της εμπορευματοποίησης και προβολής αστεριών, συνηθίζουμε να ξεχνάμε ότι το μπάσκετ παραμένει ομαδικό άθλημα. Το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται ένας αθλητής, παίζει τεράστιο ρόλο στο ποιες ιδιότητές του θα τονιστούν και ποιες θα “θαφτούν”. Για αυτό, ας βάλουμε αρχικά σε τάξη τα βασικά χαρακτηριστικά των Τεξανών.
Οι Houston Rockets δεν είναι απλά μια καλή ομάδα. Βρίσκονται στις 4-5 καλύτερες της λίγκας αυτή τη στιγμή (και συγκεκριμένα, 3οι στη Δύση) και είναι νόμιμοι υποψήφιοι για την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος. Με άλλα λόγια, δεν έχουν λόγο να δώσουν έξτρα χρόνο “ψησίματος” σε νέους παίχτες, μιας και κάνουν πρωταθλητισμό.
Οι δύο βασικοί ψηλοί τους (Dwight Howard, Terrence Jones), έχουν χάσει σημαντικό μέρος της σεζόν. Ο Howard έχει παίξει σε 16 αγώνες (σε σύνολο 28), ενώ ο Jones μόλις σε 4 και θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα μήνα για να επιστρέψει. Αυτό προφανώς έχει αντίκτυπο στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, με τις προσπάθειες από την περίμετρο να αυξάνονται, και τα ποσοστά να πέφτουν. Ακόμα κι όταν η frontcourt είναι υγιής όμως, κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει για το γενικότερο περιφερειακό προφίλ που έχει εμφυσήσει ο coach Kevin McHale.
Επίθεση
- Μέχρι στιγμής, είναι μια μέτρια, έως κακή, επιθετικά ομάδα. Βρίσκονται στην 17η θέση σε μέσο όρο πόντων (102,1) και στην 20η σε Offensive Rating1)Πόντοι ομάδας ανά 100 κατοχές.
- Με πολύ μεγάλη διαφορά, παίρνουν τις περισσότερες προσπάθειες τριών πόντων στη λίγκα. Παρ’ότι έχουν ποσοστό κάτω του μετρίου (34,4%), σουτάρουν 34 (!) τρίποντα ανά αγώνα (με τους δεύτερους Suns να είναι στα 28).
- Έχουν το 3ο χειρότερο ποσοστό εντός παιδιάς (42,6%) στο ΝΒΑ, και προκαλεί εντύπωση που βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο ευστοχίας, με τις πιο ευτελείς ομάδες/tanks.
- Παίζουν σε σχετικά υψηλό tempo, έχοντας το 8ο πιο γρήγορο pace 2)αριθμός κατοχών σε 48 λεπτά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να σκοράρουν πολύ στον αιφνιδιασμό (4οι), με τον James Harden να φεύγει σαν βέλος στην επίθεση, όντας 2ος στη λίγκα σε Fast Break πόντους (πίσω από τον Westbrook), αλλά και τον Trevor Ariza να είναι κοντά, στην 16η θέση.
- Δεν πασάρουν. Είναι τελευταίοι σε assists (σε 100 κατοχές), και 20οι σε assisted field goals. Αυτό οφείλεται στις πολλές εξαναγκαστικές ατομικές ενέργειες του Harden (του οποίου τα ποσοστά έχουν πέσει, ελέω απουσίας Howard), που άλλωστε είναι κι ο πρώτος σκόρερ στο ΝΒΑ.
Συνοπτικά λοιπόν, η επίθεση τους θυμίζει περισσότερο τρύπιο χαρταετό Καθαράς Δευτέρας, παρά ρουκέτα. Επιμένουν να χρησιμοποιούν το μεγαλύτερο όγκο των επιθέσεών τους, σε μακρινά δίποντα και τρίποντα. Δηλαδή από περιοχές που είναι ευρέως γνωστό πως δίνουν το χαμηλότερο ποσοστό. Κάτι που μόνο ο νεοαφιχθείς Josh Smith θα επικροτούσε, μιας και επί χρόνια καταστρέφει ομάδες με το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού.
Δεν θα ήταν άστοχο να πούμε πως η επίθεση των Rockets, ανήκει στις 10 χειρότερες του NBA, λόγω των κακού shot selection, της έλλειψης passing game και της γενικότερης ανισορροπίας που επέφερε ο τραυματισμός του Howard. Πώς γίνεται όμως, η θεωρητικά 3η καλύτερη ομάδα της λίγκας, να είναι τόσο κακή επιθετικά;
Άμυνα
Πώς είπατε; Η ομάδα του James Harden, τον οποίο όλος ο πλανήτης κοροϊδεύει για την επιδεικτική τεμπελιά του να κυνηγήσει αμυντικές φάσεις, έχει την 2η καλύτερη άμυνα στο NBA (πίσω από τους Warriors); Ακριβώς3)Δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση από το να απαντάς στον εαυτό σου!. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως, ενώ κοντά στο καλάθι είναι απλώς καλοί, περιφερειακά ανήκουν στην αμυντική αφρόκρεμα της λίγκας.
- Στα σουτ μέσης απόστασης, κρατούν τους αντιπάλους τους στο 36,3% (2οι).
- Στα τρίποντα, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 30,1% (2οι).
- Defensive Rating: 97,84)Πόντοι που δέχεται μια ομάδα ανά 100 κατοχές (2οι).
H εξαιρετική αμυντική τους λειτουργία, που τους έχει μεταμορφώσει από πέρσι (12οι σε Defensive Rating) οφείλεται κυρίως σε τρεις παράγοντες:
- Η λογική των αμυντικών συστημάτων άλλαξε. Όπως παραδέχθηκε ο GM Daryl Morey, “αλλάξαμε τον τρόπο που πιέζουμε off the ball […] επισκιάζουμε όλα τα drives προς την baseline”. Όντως, οι Rockets δέχονται περίπου 3 λιγότερα σουτ σε απόσταση μέχρι 4 μέτρα από το καλάθι.
- Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το προφανές: η περσινή διαφυλετική αμυντική περιφέρεια, με τον λευκό Chandler Parsons, τον Ασιάτη Jeremy Lin, και τον αγαλματένιο James Harden, ήταν το λιγότερο, αστεία. Η αναβάθμιση των Lin και Parsons, στους ζόρικους, και απίστευτα ενοχλητικούς για τους αντιπάλους, Patrick Beverley και Trevor Ariza, ύψωσε την άμυνα στην ελίτ του NBA.
- James Harden. Δεν χρειάζεται αναφορά στον περσινό τραγέλαφο. Φέτος όμως, η Μουσάτη Απειλή, παίζει άμυνα. Παρά το τεράστιο βάρος που κουβαλάει στην επίθεση, οι διαλείψεις και τα δευτερόλεπτα που αγναντεύει τον ορίζοντα ξεχνώντας πως βρίσκεται σε αγώνα, έχουν ελαχιστοποιηθεί. “Δεν ξεκουράζεται πια στο τέλος του παιχνιδιού”, “παλεύει για κάθε κατοχή”, είναι μεταξύ άλλων δηλώσεις του προπονητή του, για τη φετινή αναλαμπή του Harden, στο άλλο άκρο του παρκέ.
Πάγκος
Φτάνοντας στο συνδετικό κρίκο μεταξύ ομαδικού προφίλ και Κώστα Παπανικολάου, πρέπει να εξετάσουμε το πραγματικό περιβάλλον του παίχτη, που δεν είναι άλλο από το βάθος του πάγκου του Houston.
Να σημειώσουμε εδώ, πως τις τελευταίες μέρες, απέκτησαν το αμυντικoγενές small forward πολυεργαλείο, που ονομάζεται Corey Brewer (1ος στο NBA σε κλεψίματα) αλλά και τον Josh Smith που θα ξεκινάει βασικό PF. Τα δεδομένα αλλάζουν άρδην, κι ενώ ο πάγκος των Rockets ήταν το πιο αδύναμο σημείο τους, πλέον ενισχύονται σημαντικά, ειδικά από την στιγμή που αναμένεται να επιστρέψει κι ο Terrence Jones σε κάτι παραπάνω από ένα μήνα.
Μέχρι όμως τα γιορτινά προαναφερθέντα trades, η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική. Ο πάγκος των Rockets ήταν, με διαφορά, ο χειρότερος του NBA. Σουτάρει με 37,1% (30ο), χάνει με μέση διαφορά 9,4 πόντους σε κάθε αγώνα (30ο), και παίζει τα λιγότερα λεπτά από κάθε άλλο πάγκο (15,5).
Θα ήταν ευχάριστο να λέγαμε πως ο Παπανικολάου ήταν ο μονόφθαλμος ανάμεσα σε τυφλούς, αλλά κάτι τέτοιο δεν θα ίσχυε. Η ευθύνη για την πολύ χαμηλή ποιότητα του πάγκου, είναι φυσικά και δική του.
Κώστας Παπανικολάου
Πριν αναλύσουμε τις μπασκετικές πτυχές του παίχτη, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι ένας rookie που επιλέχθηκε πολύ χαμηλά στο draft (#48 το 2012), και ποτέ οι προσδοκίες για αυτόν δεν ήταν μεγάλες. Για να μετριάσουμε τους γραφικούς διθυράμβους των ελληνικών media, ας έχουμε στο νου μας πως δεν θα έχει την ίδια επίδραση στην ιστορία την ανθρωπότητας με τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Αριστοτέλη. Αλλά το γεγονός ότι βρέθηκε στο rotation μιας πολύ καλής ομάδας NBA, για 22 παιχνίδια, είναι αξιοσέβαστο.
Μιλώντας ευθέως και ξεπερνώντας τις άνωθεν ποιητικές υπερβολές, ο Κώστας Παπανικολάου είναι από τους λιγότερο αθλητικούς παίχτες στην Αμερική. Χωρίς να έχω παίξει το φετινό NBA 2K15, δεν θα μου έκανε εντύπωση αν είχε από τα χαμηλότερα ratings σε ταχύτητα και αλτικότητα. Το πρώτο του βήμα, είναι τόσο αργό που θυμίζει slow motion replay, υψηλής ποιότητας. H εκρηκτικότητά του είναι εφάμιλλη με έναν βραδύποδα μετά από μεγάλο γεύμα. Από τους περίπου 200 παίχτες που μετρήθηκαν για τα draft measurements (Draft Express) του 2012, βρέθηκε στην τελευταία 10άδα σε επιτόπιο άλμα, τόσο με φόρα όσο και χωρίς (23,5 και 25,5 ίντσες αντίστοιχα). Μια εύστοχη απεικόνιση των παραπάνω είναι η φάση που ξεκινάει στο 1:40, στην οποία ο αμυνόμενος Παπανικολάου, ίσα που καταφέρνει να αφήσει το έδαφος, χωρίς βέβαια αποτέλεσμα, απέναντι στο κάρφωμα του Γιάννη.
Επίθεση
– Scoring
Από που σουτάρει ο Παπ;
Κατά μέσο όρο παίρνει 6,5 σουτ ανά αγώνα. Τα μισά από αυτά (3,3) είναι προσπάθειες από το τρίποντο. Τα 3,9 είναι jump shots (δίποντα ή τρίποντα). Τα υπόλοιπα είναι κυρίως lay-ups από πολύ κοντινή απόσταση, που συνήθως δεν έχουν προέρθει από drive, αλλά από κάποια εύκολη πάσα συμπαίχτη, μέσα στο ζωγραφιστό.
Από 295 παίχτες που παίζουν κατά μέσο όρο πάνω από 15 λεπτά, Ο Παπ έχει το 283ο χειρότερο ποσοστό με 35,9%. Το σουτ του δεν είναι μέτριο, αλλά οδυνηρό, τόσο από την περιφέρεια, όσο κι από το box. Από τους 101 παίχτες που σουτάρουν πάνω από 3 τρίποντα ανά αγώνα, έχει το 94ο χειρότερο ποσοστό με 29,2%. Παρ’όλα αυτά, συνεχίζει ανεπηρέαστος να πυροβολεί σαν κακός από ταινία, σε σκηνή κυνηγητού.
Η αθλητική του μειονεκτικότητα, δεν του επιτρέπει να δημιουργεί προϋποθέσεις για ατομικές ενέργειες, οπότε καλώς βασίζεται σε assists συμπαιχτών. Το 79% των εύστοχων σουτ του, προέρχονται από assists. Επειδή κι ο ίδιος προφανώς το γνωρίζει, σε 6 στα 10 σουτ του, δεν “σκάει” καν την μπάλα και σουτάρει απευθείας, μέσα σε λιγότερο από 2 δευτερόλεπτα.
– Passing
Κάπου εδώ αρχίζει να διαφαίνεται φως στο τούνελ. Ο Παπανικολάου είναι 9ος σε assists από όλους τους forwards του NBA. Μπροστά του υπάρχουν μόνο all-around “ογκόλιθοι” όπως οι LeBron, Durant, Batum, Gay, Griffin. Για παίχτη που οριακά βρισκόταν στο rotation, οι 3 assists μέσο όρο, καταδεικνύουν σπάνιο court vision, αίσθηση ομαδικότητας, αλτρουισμό και πολύ υψηλό μπασκετικό IQ. Επίσης, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, πως η πλειοψηφία των πασών του, είχε παραλήπτες παίχτες του πάγκου (συγκεκριμένα τον Jason Terry), που όπως προείπαμε αποτελούν τον χειρότερο του NBA. Το lineup με το οποίο μοιράζεται τα περισσότερα λεπτά στο παρκέ, άλλωστε, είναι οι Canaan, Daniels, Dorsey και Black5)οι οποίοι μάλλον δεν θα κατακτούσαν καν την Ευρωλίγκα.
Δεν θα πω ψέμματα πως έχω παρακολουθήσει πολλούς αγώνες των Rockets φέτος, αλλά με μεγάλο ενδιαφέρον, και χάρη στο NBA Stats, είδα με προσοχή και τις 64 assists που έχει μοιράσει φέτος. Καμία από αυτές δεν αποτελεί περίτεχνη ενέργεια ή θεόπνευστη δημιουργικότητα. Όλες, μα όλες, έχουν να κάνουν με fundamentals. Ξέρει να κάνει το προφανές (που πολλοί αγνοούν). Πάντα βρίσκει τον ελεύθερο συμπαίχτη, αναγνωρίζει τα passing lanes των συμπαιχτών του, κάνει την έξτρα πάσα και ποτέ δεν καταχράται την κατοχή της μπάλας.
Άμυνα
Παρά την χλιαρή αθλητικότητα, ο Παπανικολάου παίζει πολύ καλή άμυνα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το υποστηρίζουμε ελαφρώς. Μπορεί να μην του δίνεται η ευκαιρία να φυλάει επιθετικούς τιτάνες, αλλά οι θεμελιώδεις μπασκετικές του γνώσεις, του δίνουν το αμυντικό προβάδισμα. Για να μην μιλάμε στον “αέρα”, κατά μέσο όρο οι προσωπικοί αντίπαλοί του, σουτάρουν με 45,2% στο NBA. Όσο όμως τους ματσάρει ο ίδιος, το ποσοστό αυτό πέφτει στο 40,4%. Ειδικότερα, σε σουτ από απόσταση μεγαλύτερη των 5 μέτρων, η άμυνά του είναι εξαιρετική. Το αντίστοιχο μέσο ποσοστό των αντιπάλων του είναι 36%, αλλά με τον ίδιο αμυνόμενο, πέφτει στο 21%.
Δύο είναι οι κύριοι λόγοι, που γίνονται φανεροί για όποιον τον παρακολουθήσει:
- Γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως να κινηθεί στο γήπεδο. Ξέρει να καλύπτει χώρους, να βρίσκεται στο σωστό σημείο για αλλαγές στα σκριν, για άμυνα σε pick and roll, και να μην εγκαταλείπει τον αντίπαλό του στη weak side.
- Δεν είναι ψέμα, πως είναι από τους πιο αργούς παίχτες στη θέση του, κι αυτό φαίνεται σε περιπτώσεις one-on-one. Αλλά το μπάσκετ δεν είναι 100άρι. Ο Παπανικολάου, προς μεγάλη έκπληξη όλων, είναι 26ος σε μέση ταχύτητα στο NBA, από σύνολο 467 παιχτών! Είναι κυριολεκτικά αεικίνητος. Βρίσκεται σε μια μόνιμη εγρήγορση και γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως να κινηθεί off the ball στην επίθεση, ενώ στην άμυνα δεν επαναπαύεται στιγμή “χαζεύοντας” τη μπάλα και ξεχνώντας το match-up του.
Σύνοψη
Έχουμε να κάνουμε με έναν παίχτη που συνδυάζει πολύ υψηλό μπασκετικό IQ, χαμηλή τεχνική κατάρτιση με την μπάλα στα χέρια, και σημαντική έλλειψη αθλητικών προσόντων. Τα intagibles του Παπανικολάου είναι πράγματι σπάνιο φαινόμενο: έχει διορατικότητα, γνώση του αθλήματος, που εκδηλώνεται με την κίνησή του στο γήπεδο, και άυλες ιδιότητες, όπως ένταση, ενέργεια, όρεξη, “ψυχή”, “καρδιά” και τα συναφή που θα έκαναν έναν Έλληνα σχολιαστή να ξεπεράσει τα (ακόμα και τα δικά του) όρια της γραφικότητας.
Τα φυσικά του προσόντα όμως, δύσκολα θα τον αφήσουν να κάνει την υπέρβαση. Δεν έχει την ταχύτητα για να παίξει SF, για αυτό άλλωστε και σε πολλές περιπτώσεις αγωνιζόταν σαν 4άρι. Ούτε όμως εκεί μπορεί να λειτουργήσει άνετα, μιας και δεν έχει το ύψος και τη σωματική διάπλαση, κι αυτό φαίνεται κι από τις μέτριες επιδόσεις του σε rebounds.
Με τον ερχομό των Brewer και Smoove, οι δυνατότητές του για καθιέρωση, σχεδόν μηδενίζονται. Ήδη στον τελευταίο αγώνα, “κέρδισε” το πρώτο DNP-CD (Did Not Play – Coach’s Decision), διότι πολύ απλά το Houston έχει πλέον πολύ βαθύ ρόστερ.
Όσο το σουτ του παραμένει κακό, δεν θα έχει καμία ελπίδα να κερδίσει χρόνο στο rotation, ειδικά σε μια πρωταγωνιστική ομάδα όπως οι Rockets. Δεδομένης της αδυναμίας να δημιουργήσει για τον εαυτό του, επιθετικός μονόδρομος είναι να φτιάξει τρίποντο. Αν καταφέρει να γίνει σπεσιαλίστας με ένα ποσοστό άνω του 40%, δεν αποκλείεται να μείνει αρκετά χρόνια στη λίγκα, σε ένα ρόλο που θα θυμίζει τις πάσες, το τρίποντο και το IQ του Luke Walton στους Lakers. Κάτι τέτοιο όμως, χρειάζεται θέληση, υπομονή και σκληρή δουλειά για βελτίωση των ποσοστών. Αντίθετα, χαρακτηριστικά όπως η βιασύνη για επιβράβευση, ο εγωκεντρισμός κι ο ελιτισμός, θα τον οδηγήσουν μια ώρα αρχύτερα πίσω στο Ευρωπαϊκό χωριό, στο δρόμο που ακολούθησαν παλαιότερα και έτεροι αποτυχημένοι (στο NBA) συμπαίχτες του, στην ίδια μάλιστα ομάδα, του Houston.
Latest posts by Stavros Marinos (see all)
- TheBallHog Watch: Phoenix Suns και Aron Baynes - December 2, 2019
- 2019-20 Previews: Washington Wizards - October 27, 2019
- 2019-2020 Previews: Sacramento Kings - October 20, 2019
- Deep Για Deep Fantasy Sleepers 2019-20 - October 8, 2019
- Ο καλύτερος παίχτης του Κόσμου για 10 μέρες - March 14, 2018
Συγχαρητηρια εξαιρετικο αρθρο. Αυτα τα ελεγα απο το καλοκαιρι, αλλα πιστευα πολυ στο base line drive που ειχε, που κατεληγε σε καρφωμα ορισμενες φορες. Τον ειχα στο μυαλο μου στην καλυτερη των περιπτωσεων κατι σε Μπατουμ αλλα επειδη τον ειδα σε πολλα ματς φετος, φαινοταν πιο αργος στο πρωτο βημα και απο τον επιταφειο. Στα ματς που γυρισε μετα τον τραυματισμο του, γνωριζοντας το ελατωμα αυτο, εκβιασε πολλα ντραιβ, που καταληξαν σε λαθη.
Πολλες φορες δεν μπορουμε να αντιληφθουμε τις διαφορες μεταξυ Ευρωπης και ΝΒΑ. Ειναι τεραστιες, σε τετοιο βαθμο που ο Παπ φαινοταν agressive και αθλητικος στην Ευρωπη. Ξεχασες μεσα σε ολα να επισημανεις και το τεραστιο συμβολαιο που εχει 4,8 εκ, την ιδια στιγμη που οι ροκετς μετρανε και τα σεντς για να κανουνε cap space, κατι που σημαινει οτι θα μπει στο ματι το συμβολαιο του. Επιπλεον ειναι και το σκαρι του τετοιο που δυσκολα θα βελτιωθει επι μερους. Ειναι στο μπασκετικο του πικ, πολυ ωριμος και ωραιος τυπος ανετος κοντρα στα κλισε και τα τετριμενα τα σπανουλοδιαμαντιδικα.
Τελος, να προσθεσω οπως πολυ σωστα προειπες, την αηδιαστικη Χατζηγεωργιου σχολη που κανει τους Ελληνες υπερπαιχτες. Θυμαμαι το ματς με τους Αμερικανους στους Ολυμπιακους αγωνες της Αθηνας, που επλεκε το εγκωμιο του Φωτση και ελεγε οτι ειναι η στιγμη να τους αποδειξει οτι κανανε λαθος που τον διωξανε. Καμια σοβαρη κριτικη, κανενα επιπεδο. Μονο ο συγχωρεμενος ο Συριγος στεκοταν στο υψος του και λιγο ο Παπαδογιαννης.
Υγ. Οπως εκραζε ο Συριγος τον Φωτση σε κατι ματς ευρωλιγκας του ΠΑΟ. Respect τελειως. Ελεγε τα αυτονοητα που κανουν οτι δε βλεπουν οι αλλοι, οτι ειναι τραγικος στην αμυνα στα ποδια, στα box out, μαυρη τρυπα του παναθηναικου στα close out και η χαρα του αντιπαλου follow dunker χαχαχα καλο μεσημερι.
Σε ευχαριστώ που το διάβασες! Έχεις δίκιο για το συμβόλαιο. Τον υπερεκτίμησαν οι Rockets. Πλέον με Brewer και Smith, δεν θεωρώ απίθανο να τον δώσουν trade φέτος ή του χρόνου. Θα είναι καλό και για τις δύο πλευρές.
Aμην ενα καλο αρθρο στον οχετο προπαγανδας των ντοπιων δημοσιογραφων. Μπραβο φιλε keep up the good work!
Συμφωνώ σε όλα μάγκες και τα περίμενα και τα έβλεπα κι εγώ όλα αυτά, αλλά τα τελευταία 3 παιχνίδια που δεν παίζει η άμυνα των ροκετς είναι άθλια και υπάρχει πολύ χειρότερη κυκλοφορία της μπάλας. Να τα λέμε όλα. Ο Josh smith έφερε μεγάλο ατομικό επιθετικό ταλέντο αλλά έχει διαλύσει τη κίνηση της μπάλας και την ομαδική άμυνα των ροκετς. Με όλα τα τεράστια μειονεκτήματα του Παπ δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι σε αυτά τα τρία παιχνίδια που δεν επαιξε ,οι ροκετς ήταν καλύτεροι. Βασικά πιστευω ότι αμυντικα είναι ΠΟΛΥ χειρότεροι
Φίλε τα ΜΜΕ στην Ελλάδα ειναι τραγικά!Αλλα οταν γράφεις άρθρο με τα στατιστικά κάτσε δες κ κανένα παιχνιδι των Houston μήπως κ καταλάβεις τι προσφέρει στην ομάδα…Δεν λεω οτι ειναι παιχταράς η οτι θα κάνει μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ η οτι αξίζει τόσο μεγάλο συμβόλαιο αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατι γράφεις ένα άρθρο σαν επικήδειο ενός ROOKIE στο NBA…Οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια
“Εχουμε καινούργιους παίκτες στην ομάδα, συνεπώς έπρεπε να δοκιμάσουμε πολλά πράγματα. Ωστόσο, ήθελα ο Παπανικολάου να επιστρέψει στο γήπεδο. Δημιουργεί πολλά πράγματα στο παρκέ, παίζει σκληρά, αμύνεται καλά. Ηθελα να τον δοκιμάσω σε διαφορετικά σχήματα”, είπε ο KMcH. Αυτό δείχνει πως μάλλον μπόρα ήταν και πέρασε αν και δε νομίζω πως τα 25 λεπτά συμμετοχής των πρώτων 20-25 αγώνων θα τα έχει πολύ συχνά πια. (improved) 3&d και το καλοκαίρι βλέπουμε Κωστάκη…
Καθόλου bias. To έχουνε παρακάνει οι δημοσιογράφοι, αλλά και εσύ είσαι εντελώς το άλλο άκρο. Χωρίς να τον έχεις δει να παίζει καν.
Εξαιρετική ανάλυση. Συγχαρητήρια Σταύρο, το μπάσκετ είναι πολύπλοκο άθλημα και στο nba που έχουν τα στατιστικά μπορούμε να το αναλύσουμε. Οι παίχτες εκεί δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από οπαδικές υστερίες. μπράβο και πάλι