Η σεζόν 2014-15 απέδειξε πως έπρεπε να κοπεί κάθε δεσμός με την ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2008 ώστε οι Celtics να ξαναμπούν σε πορεία ανάπτυξης και να ανακάμψουν ψυχολογικά και αγωνιστικά. Την επιστροφή τους στα playoffs πυροδότησε ο κοντός, αλλά θαυματουργός, Isaiah Thomas, και, σαφώς, ο πολυμήχανος Brad Stevens ο οποίος πήρε ένα μάτσο άπειρους και κομπάρσους και τους μετέτρεψε σε ένα από τα πιο καλοδουλεμένα σύνολα στο NBA.
Tι κάνατε πέρσι;
Οι Celtics τρύπωσαν απρόσμενα στα playoffs, κερδίζοντας, με ένα ρεκόρ 40-42, το 7ο seed στην Ανατολή, χάρη σε ένα καταπληκτικό finish στη σεζόν, με ηγέτη τον Isaiah Thomas, ο οποίος έβγαλε στη Βοστόνη τα σπασμένα του Phoenix.
Στα playoffs, φυσιολογικά, αποτέλεσαν εύκολη λεία για τα νύχια του LeBron James και της παρέας του, αποδεικνύοντας με τις τέσσερις ήττες τους, πόσο μακριά είναι η 7η θέση της Ανατολής από οποιαδήποτε συζήτηση για τους τελικούς περιφέρειας, πόσο μάλλον για το status του διεκδικητή του τίτλου.
Φυσικά η χρονιά σημαδεύτηκε (και γύρισε) την στιγμή που αφαιρέθηκε, σαν κακοήθης όγκος, το τελευταίο κομμάτι της ομάδας που το 2008 κατέκτησε τον τίτλο, ο τελευταίος χρονικά αποδιοπομπαίος τράγος του NBA, o Rajon Rondo. Παράλληλα ξεφορτώθηκαν και τον έτερο “star” της ομάδας, τον Jeff Green, ο οποίος τείνει να ανακηρυχθεί σε σύμβολο των empty stats guys (hello Rudy Gay), ενώ πρόσθεσαν και τον Jae “ένα τρίποντο μακριά από το bargain contract” Crowder.
Ενώ εμείς περιμέναμε στα ATMs
Ο Danny Ainge είχε (και έχει και για τα επόμενα δύο drafts) ένα καραβάνι picks για να παίξει. Με το 16ο pick επέλεξε τον τύπο που έκανε τα πάντα στο Louisville, τον Terry Rozier. Πολύ καλός αθλητής και pitbull στην άμυνα, στριμωγμένος ανάμεσα στον ρόλο του point guard και του off guard, χωρίς το κατάλληλο ύψος για να παίξει μόνιμα στο 2. Προβληματίζουν επίσης τα ποσοστά του στο κολέγιο (41% FG, 30% 3Ρ). Επέλεξε ξανά, δηλαδή, έναν Avery Bradley, και μάλιστα κάνοντας reach στο 16;
O Chris Cornell R.J. Hunter ήταν η επιλογή του στο 28. Αδύναμο κορμί παρά τα 22 του χρόνια, ο Hunter δεν γοήτευσε με το σωματικό του προφίλ, μα με το εξαιρετικό του σουτ (έστω και αν τα ποσοστά του δεν ήταν καλά πέρυσι) και το μπασκετικό IQ του, που του επιτρέπει να βλέπει το γήπεδο σαν point guard. Μιλάμε για ένα σουτ που έριξε τον πατέρα του απ’ την καρέκλα του. Το ότι είναι γιος προπονητή είναι εμφανές από το πως κινείται στο γήπεδο. Οι Celtics χρειάζονται απεγνωσμένα shooters, και ο Hunter είναι ένα βήμα από την καθιέρωση, αν δείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί σωματικά στις ανάγκες του NBA.
Στο #33, τέλος, επέλεξαν τον Jordan Mickey, έναν mobile undersized PF από το LSU. Πολύ καλός blocker, μα χωρίς παιχνίδι από την περιφέρεια. Σε συνδυασμό με το μπόι που του λείπει, τον κάνει ένα τεσσαροπεντάρι με άριστες προοπτικές στην Ευρώπη, μα, πίσω από το συνωστισμό στην frontline των Celtics, μοιάζει ένας περιττός tweener forward.
Φυσικά, η κίνηση του καλοκαιριού ήταν το ξεφόρτωμα του απόβαρου που λεγόταν Gerald Wallace, μαζί με τον Chris Babb, για να φορέσει τα πράσινα ο David Lee. Tαυτόχρονα έδωσαν ένα ευέλικτο διετές συμβόλαιο αξίας 24εκ. δολαρίων στον Amir Johnson (o δεύτερος χρόνος δεν είναι εγγυημένος και μάλιστα team option, οπότε μην σας κάνει εντύπωση αν του χρόνου αυτό το συμβόλαιο κάνει έναν Luke Ridnour γύρο), θωρακίζοντας περαιτέρω την frontline τους.
Παράλληλα, έχουν δώσει συμβόλαια στους Perry Jones III, Coty Clarke, Cory Walden, Levi Randolph, Malcom Miller μα είναι άγνωστο ποιοι και πόσοι από αυτούς υπολογίζονται όταν ξεκινήσει η σεζόν. Ειδικά του πρώτου, είναι εγγυημένο στο μεγαλύτερο κομμάτι του, γεγονός που τους φέρνει στα 16 εγγυημένα συμβόλαια και αναμένεται να δούμε ποιο θα είναι αυτό που θα κοπεί τελικά.
Depth Chart
| PG | Marcus Smart | Isaiah Thomas | Terry Rozier | |
| SG | Evan Turner | Avery Bradley | R.J. Hunter | |
| SF | Jae Crowder | Perry Jones III | James Young | |
| PF | David Lee | Amir Johnson | Jared Sullinger | Jonas Jerebko |
| C | Tyler Zeller | Kelly Olynyk |
Πλεονεκτήματα
Mάζευε κι ας είν’ και ρώγες
Το ότι ο Danny Ainge είναι ένας πανέξυπνος και υπερδραστήριος executive είναι γνωστό. Το πλάνο του μετά την διάλυση των Βig-3 είναι να μαζεύει assets και picks τα οποία θα δουλεύουν με έναν new age coach, ο οποίος βρέθηκε εξαιρετικά επιτυχημένα στο πρόσωπο του Brad Stevens, θα εξελίσσονται και θα γίνονται μέρος του κορμού ή θα αποχωρούν για άλλες πολιτείες. Ο Ainge δεν είναι ο άνθρωπος που θα πει όχι σε ένα καλό deal, ούτε θα εγκλωβιστεί από το ίδιο του το management, θα κάνει, αντίθετα, τα πάντα για χάρη της ευελιξίας. Έτσι, έχει καταφέρει να κρατάει το μέλλον της ομάδας στα χέρια του. Τα δύο μεγαλύτερα συμβόλαια ($ 15 εκατ. o Lee, $ 12 εκατ. o Johnson) μπορούν να φύγουν από τα βιβλία της ομάδας του χρόνου. Για τις περιπτώσεις των Olynyk, Zeller, Sullinger, Smart, Jerebko, Perry Jones και Young το μπαλάκι είναι στη διοίκηση των Celtics και τα ποσά που θα τους οφείλονται αστεία με το νέο cap. Τα μόνα εγγυημένα συμβόλαια που τρέχουν πέρα από την επόμενη σεζόν είναι αυτά του Jae Crowder ($ 35 εκατ. έως το 2020), του πάντα χρήσιμου Avery Bradley (περίπου $ 25 εκατ. για τα επόμενα τρία χρόνια) και φυσικά το bargain του Thomas (περίπου $20 εκατ., αλλά με φθίνουσα εξέλιξη για την επόμενη τριετία). Με αυτή τη δομή ο Ainge πιθανότατα μπορεί ένα από τα επόμενα δύο καλοκαίρια να προσφέρει δύο max συμβόλαια και να κρατήσει μέρος του παρόντος κορμού δίπλα τους, χωρίς να θυσιάσει την ομοιογένεια.
Και αν ξέρουμε κάτι γι’ αυτόν, είναι ότι δεν θα χάσει την ευκαιρία που θα του παρουσιαστεί. Λαμπρόν φαντάζει, συνεπώς, το μέλλον των Κελτών.
Who let the dogs out?
Η βασική backcourt του Stevens θα είναι, όπως όλα δείχνουν, ο Smart με τον Bradley. Δύο αιμοβόρα pitbulls, που θα ορμήσουν χωρίς δεύτερη σκέψη σε οποιονδήποτε προσπαθήσει να βάλει την μπάλα στο παρκέ ενώπιόν τους. Συνδυάστε τους με τον Crowder στο 3, και ακόμα και το κατέβασμα της μπάλας μοιάζει με γολγοθά για τους αντιπάλους των Celtics.
Η εξουθενωτική περιφερειακή άμυνα θα είναι το κλειδί για το up-tempo style των Celtics. Από εκεί και πέρα, ο Avery Bradley θα πρέπει να ανταλλάξει μερικά από τα αγαπημένα του μακρινά δίποντα με τρίποντα ή μπούκες για να κερδίζει βολές, και ο Smart να αποδείξει πως τα φριχτά ποσοστά του στην επίθεση ήταν αποτέλεσμα των επαναλαμβανόμενων μικροπροβλημάτων τραυματισμού. Αν τα καταφέρουν να μένουν απροβλημάτιστα μαζί στο παρκέ, όση ώρα ο Thomas θα είναι στον πάγκο, οι Celtics μπορούν να προβληματίσουν κάθε ομάδα στην Ανατολή.
Brad Stevens says that he has put a heavier focus getting Avery Bradley looks from the corners. Bradley shot 40.2% on corner 3s last season
— Marc D'Amico (@Marc_DAmico) September 28, 2015
Βγάζουμε ελεύθερα σουτ…
Η pace and space επίθεση του Brad Stevens πρόκειται κάποια στιγμή να συμπεριληφθεί στα αξιοθέατα της πόλης. Oι σταθερές είναι η ταχεία, συνεχής κίνηση της μπάλας και η διατήρηση των αποστάσεων, και πάνω σε αυτό τον σκελετό αναπτύσσεται ένα συνεχώς εναλλασσόμενο σχήμα που φέρνει σε αμηχανία ακόμα και τις καλύτερες άμυνες του πρωταθλήματος. Η ειλικρίνεια του συστήματος αυτού είναι που επιτρέπει/προωθεί τα trailing threes του Sullinger, το άραγμα του Olynyk στα φτερά και το εξαιρετικό pick and pop game του Zeller. Τα νέα γρανάζια στην πράσινη μηχανή μόνο να προσθέσουν πτυχές και στοιχεία στη λειτουργία της.
Μειονεκτήματα
… να βάζουμε όμως και τίποτα
Πράγματι, είναι ευχαρίστηση να βλέπεις το σύστημα του Stevens να εκτελείται σαν χορογραφία του Πάνου Μεταξόπουλου, ωστόσο τα ποιοτικά σουτ που βγάζει, δεν υπάρχει το δυναμικό να τα “κολλήσει”. Με εξαίρεση τον Avery Bradley, που και αυτός δεν φημίζεται για την αποτελεσματικότητά του από τα 7,25, κανένας άλλος Celtic1)με αρκετές συμμετοχές και προσπάθειες δεν σούταρε με καλύτερο ποσοστό από τον μέσο όρο της λίγκας, το 35%. Σαν ομάδα είχαν ποσοστό 32,5%, ευρισκόμενοι στην 26η θέση του NBA. Οι κινήσεις του Ainge δεν έφεραν στη Βοστόνη κάποιον shooter πέρα από τον rookie R.J. Hunter, και ο Stevens ποντάρει στην εσωτερική βελτίωση, ώστε η pace and space επίθεσή του να γίνει απειλή για το σύνολο του NBA. Jae Crowder, Jared Sullinger, Marcus Smart βρίσκονται στο στάδιο της εξέλιξης του σουτ τους, την ώρα που ο coach των Celtics περιμένει τους Olynyk και Thomas να ανακάμψουν, έπειτα από μέτριες χρονιές σε αυτόν τον τομέα.
Χαμός στους ψηλούς
Μετά την αποχώρηση του Brandon Bass, στη Βοστόνη έμεινε μια τριάδα φερέλπιδων, όσο και ατελών τεσσαροπενταριών, να διεκδικούν λεπτά. Ο Jared Sullinger έχει ίσως το μεγαλύτερο upside, ταυτόχρονα όμως έχει και τον μεγαλύτερο κώλο και εγωισμό. Ένας από τους δύο παίκτες στον κόσμο που καταφέρνουν να βάζουν κιλά κατά τη διάρκεια της σεζόν2)θέλω να πω, παιχνίδια μέρα παρά μέρα, προπονήσεις, γυμναστές και γιατροί μονίμως πάνω από τα κεφάλια των παικτών, ΠΩΣ;, το καλοκαίρι γύρισε μια μέρα σπίτι από κάποιο barbecue και κοκτεϊλάρες για να βρει στο σπίτι συγγενείς, φίλους και τον John Lucas με ένα πανό που έγραφε “Intervention” και αφορούσε τα κιλά του. Αυτά και η εξοργιστική του συνήθεια να εκτελεί από τα 8 μέτρα ερχόμενος ως trailer3)εκτελεί περίπου 3 ανά αγώνα με ποσοστό 27,5% την τελευταία διετία. Brad, το πείραμα μπορεί να τελειώνει, τουλάχιστον σε αυτή τη συχνότητα.. τον εμποδίζουν από το να ξεδιπλώσει το καταπληκτικό μπασκετικό IQ του στο παρκέ.
Μετά έρχεται ο Καναδός Dirk, ο άνθρωπος που θα αλλάξει το άθλημα, ή τα φώτα της ομάδας μου στη Locked Out League, ο τιτάνιος Kelly Olynyk. Μπορεί να μοιάζει αργός, ατσούμπαλος και δυσκίνητος, μα αυτό είναι περισσότερο απότοκο του παρουσιαστικού του και της σχεδόν ρατσιστικής λευκότητάς του. Είναι πραγματικός 7footer και, παρ’ ότι δεν είναι shotblocker, η παρουσία του και μόνο αποθαρρύνει τους επερχόμενους guards, ενώ κλέβει αρκετές μπάλες με τα απροσδόκητα γρήγορα χέρια του. Ό,τι χάνει σε rebounding σε σχέση με τον Sully, το δίνει σε τρίποντο με 35%, το οποίο, ειλικρινά, από το eye test μοιάζει πολύ χαμηλό.
Ωστόσο στην κούρσα για μια θέση στην 5άδα, κέρδισε και τους δύο ο Tyler Zeller. Ξεκίνησε την χρονιά σαν τεταρτοπέμπτος ψηλός, μα ο Stevens βρήκε στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που θα παίζει τα pick and rolls με τον Evan Turner και αργότερα τον Isaiah Thomas. Η αγωνιστική άνοδος των Celtics συνέπεσε με την έκρηξη του Zeller, ο οποίος τελείωσε τη χρονιά στους 10,2 πόντους και τα 5,7 rebounds μέσο όρο, με ελάχιστα λάθη και ένα καταπληκτικό offensive rating της τάξεως του 119. Ταυτόχρονα, εξελίχθηκε στον καλύτερο midrange shooter στο NBA. Ναι! Κανένας Dirk και κανένας Bosh. Μεταξύ των παικτών με τουλάχιστον 1,5 προσπάθεια ανά παιχνίδι και αρκετές συμμετοχές, είχε το κορυφαίο FG% με 51,5%4)ακριβώς πίσω του, ο αδικημένος μαιτρ της μέσης απόστασης, Beno Udrih.
Σε αυτούς προσθέστε τον, αναγεννημένο εκεί από τα μέσα της χρονιάς, Jonas Jerebko5)40% από τα 7,25 ως Celtic! και από φέτος, τον Amir Johnson των $ 12 εκατομμυρίων και τον Σπιουνέα Τρύφωνα David Lee που, απελπισμένος από το αδιάκοπο γυάλισμα του πάγκου των Warriors, έπιασε γρήγορα δουλειά στον τομέα κολακεία/γλείψιμο. Πέρα από την πλάκα πάντως, ο David Lee αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος ψηλός του roster των Celtics, ένας έξοχος pick and roll big man και rebounder, που μπορεί να βοηθήσει και σαν small-ball center και να δώσει εδώ και τώρα ώθηση στην ομάδα της Βοστόνης. Δεν μπορεί παρά να παίρνει τουλάχιστον 20-25′, το ίδιο και ο Amir Johnson, και κάπου εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Πως θα μοιραστεί ο χρόνος ανάμεσα στη μελλοντική frontcourt των Celtics; Και αν δεν μπορεί, εκ των πραγμάτων, να μοιραστεί, ποιος θα περάσει από το λογιστήριο των Celtics;
Προπονητής
Η νέα εποχή των Boston Celtics φέρει το χαρακτηριστικό στίγμα που της έχει δώσει ο Brad Stevens. Πίεση στην άμυνα, γρήγορος ρυθμός με πολλές κατοχές και ανεκτικότητα στα σουτ νωρίς στο 24άρι. Ο ταλαντούχος 38χρονος coach πήρε την ευκαιρία από τον Danny Ainge επιδεικνύοντας στο βιογραφικό του δύο τελικούς στο NCAA με το underdog Butler, και έχει μια από τις πιο ασφαλείς δουλειές στο NBA, με τους ιθύνοντες των Celtics να του έχουν εμπιστευθεί απόλυτα την πορεία της ομάδας. Το baby-face του και η στωικότητά του ενώπιον όσων συμβαίνουν στο γήπεδο ξεγελούν, καθώς coachάρει πολύ σκληρά σύνολα που δύσκολα χάνουν τον συντονισμό τους και παίζουν με πάθος, φαινομενικά ασύμβατο με τη διαγωγή του. Υπέρμαχος της στελέχωσης με team players, παρά της συσσώρευσης ατομικού ταλέντου, προσπαθεί να βρει την ισορροπία, καθώς το NBA δεν είναι κολεγιακό, και σπάνια φτάνεις μακριά χωρίς έναν top-20 παίκτη.
Μέχρι στιγμής το έργο του φαίνεται στο παρκέ. Οι 25 νίκες της πρώτης του χρονιάς έγιναν 40 πέρσι, και φέτος θα προσπαθήσει τουλάχιστον να τις διατηρήσει σε μια πιο ανταγωνιστική από ότι τα τελευταία χρόνια Ανατολή.
Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια
Το νου σας στον αδίστακτο κοντοπίθαρο Isaiah Thomas. Έναν παίκτη που σηκώνει usage Kobe Bryant στα καλά του και δεν λυγίζει από το βάρος. Εν έτει 2015, ένας τύπος επιεικώς 1,75 παίρνει το 32% των προσπαθειών της ομάδας του όταν βρίσκεται στο παρκέ, και αντί, απολύτως λογικά, να τη στείλει στη λοταρία, την βάζει με το ζόρι στα playoffs. Ο Pizza Guy είναι ένας θαυμάσιος επιθετικός παίκτης, όχι με τον τρόπο που το έκανε ο Nate Robinson που μπορεί να έβαζε 30άρες από καιρού εις καιρόν και να εξαφανιζόταν, μα με μοναδική συνέπεια. Το αξιόπιστό του σουτ, η κατάρτισή του στο pick and roll και η ασυναγώνιστη hesitation dribble του όχι μόνο αναιρούν το ντεσαβαντάζ του ύψους του, αλλά τον καθιστούν έναν από τα πιο εφιαλτικά covers για τους αντίπαλους guards. Η ήρεμη εμπιστοσύνη που του δείχνει ο Brad Stevens είχε ως αποτέλεσμα το αδιανόητο νούμερο των 26,3 πόντων/36 λεπτά.
Οι Celtics παίζουν νωρίς συνήθως, συντονιστείτε.
Το Μαντείο του Ball Hog
Στην καλύτερη περίπτωση, όλες οι μεταβλητές πηγαίνουν κατ’ ευχήν. Η εσωτερική ανάπτυξη στον τομέα του τριπόντου υλοποιείται, το βάθος στους ψηλούς αποδεικνύεται πλεονέκτημα και ο συνωστισμός δεν φέρνει μπερδέματα και γκρίνια. Ο Thomas συνεχίζει τον επιθετικό του οίστρο χωρίς να πιέζει για starting role και ο Crowder γίνεται ο two-way player που οραματίζεται ο Stevens. Oι Celtics είναι ανταγωνιστικοί σε μια βελτιωμένη Ανατολή, σπάνε το φράγμα του .500 και ξαναμπαίνουν στα playoffs.
Αν όμως συνεχίσουν να μην βάζουν τα ελεύθερα σουτ, η ώθηση που τους έδωσε ο IT σιγά-σιγά σβήσει, ο ανταγωνισμός μπορεί να τους αφήσει πίσω σε μια καλύτερη Ανατολή. Άλλωστε πέρσι ήταν τόσο κοντά στην 5η θέση, όσο ήταν και στην 11η. Ο αποκλεισμός από τα playoffs δεν θα είναι καταστροφή για τους Celtics. Θα έχουν ξεχωρίσει ποιοι αξίζουν τη θέση τους στο μέλλον της ομάδας, θα έχουν ακόμα ένα pick στη λοταρία, καθώς και μία τρομακτική ευελιξία στην αγορά.
Either way, οι Celtics είναι το μέλλον.
Y.Γ.: Eπί του πιεστηρίου: για όποιον δεν έβρισκε το παιχνίδι του Isaiah Thomas αρκετά tricky και απρόβλεπτο, o ίδιος προλόγισε τη διεύρυνση του ρεπερτορίου του με ένα one legged τρίποντο. Good times.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | με αρκετές συμμετοχές και προσπάθειες |
|---|---|
| ↑2 | θέλω να πω, παιχνίδια μέρα παρά μέρα, προπονήσεις, γυμναστές και γιατροί μονίμως πάνω από τα κεφάλια των παικτών, ΠΩΣ; |
| ↑3 | εκτελεί περίπου 3 ανά αγώνα με ποσοστό 27,5% την τελευταία διετία. Brad, το πείραμα μπορεί να τελειώνει, τουλάχιστον σε αυτή τη συχνότητα. |
| ↑4 | ακριβώς πίσω του, ο αδικημένος μαιτρ της μέσης απόστασης, Beno Udrih |
| ↑5 | 40% από τα 7,25 ως Celtic! |
Ενα χρονο μεγαλυτερα τα πιτσιρικια του Στηβενς και οι απαιτησεις ειναι περισσοτερες φετος. Ωραιος ο ενθουσιασμος και η νεανικη φρεσκαδα αλλα πρεπει να αρχισει λιγο να ανεβαινει και το μπασκετικο IQ της ομαδας. Να οριστουν καποιοι ρολοι και να τραβηχτουν καποια χειροφρενα εκει μεσα. Βεβαια η προσθηκη του Αμιρ Τζονσον δεν βοηθαει στον τομεα που περιγραφω αλλα ειμαι περιεργος να τους δω φετος αν εχουν βαλει σοβαρα ομαδικα στοιχεια στο παιχνιδι τους.