NBA Finals 2016 Report – Game 4: Το Δόλωμα

Posted on Jun 12 2016 - 5:12pm by The Ball Hog
Categorized as
1858
Tagged as
Related

The Ball Hog’s NBA 2022 Playoffs Roundtable

«Ήρεμα το λέω…»: Συνεδρία 1η

Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι

Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων

Playoff Playlist V: The Hunger Games

Ο τέταρτος Τελικός των ΝΒΑ Playoffs αποτελεί ιστορία, και μαζί του μία σειρά από ρεκόρ, όπως αυτά των περισσότερων νικών σε regural season και playoffs αθροιστικά, των περισσότερων τριπόντων σε Τελικούς, αλλά και το ρεκόρ του πρώτου αγώνα που ομάδα ευστοχεί σε περισσότερα τρίποντα από δίποντα σε σειρά Τελικών. Το σημαντικότερο πάντως του συγκεκριμένου παιχνιδιού είναι πως μας έδειξε πως σύντομα θα αποτελέσουν ιστορία και οι ίδιοι οι Τελικοί 2016. 

Ας δούμε, όμως, αναλυτικότερα σε ένα ακόμα NBA Finals Ball Hog’s Shootaround, το τί, το πώς και το γιατί.

NBA Shootaround

Σκάσανε

Oι δύο stars του Cleveland, καθώς ο Kevin Love δεν έχει παίξει σαν τέτοιος στα playoffs, όχι μόνο έπαιξαν όλο το δεύτερο ημίχρονο, αλλά έπαιξαν 36′ και 32′ απνευστί, για να συμπληρώσουν 45:44 και 43:22 αντίστοιχα. Στο δεύτερο ημίχρονο, πέφτοντας στην παγίδα του Kerr, αδιαφόρησαν -υπό την διακριτική επίβλεψη του Tyronne Lue- για την κυκλοφορία και τα ελεύθερα τρίποντα, που τόσο ανίκητους τους είχαν κάνει να φαντάζουν στο ανατολικό bracket. Οι δύο τους στο δεύτερο ημίχρονο πήραν 33 από τις 38 προσπάθειες των Cavaliers, φτάνοντας μαζί λίγο πριν το 80% USG%.  Φυσιολογικά έσκασαν στην τελευταία περίοδο από την προσπάθεια να σηκώσουν το βάρος της σεζόν ολόκληρης, αλλά και μιας πόλης, στις πλάτες τους. Ο καυτός Irving είχε 3/10 και ο LeBron Jams, από το στο διάστημα μεταξύ δέκατου λεπτού πριν τη λήξη και ενός, είχε 0/4 και μόλις έναν πόντο, πριν ξεμπουκώσει στο διαδικαστικό τελευταίο λεπτό.

“Δεν βγαίνουν άντρες όπως άλλοτε”

Μπορεί να πρόκειται για αντακλαστική αντίδραση, στην προσπάθεια να επιβληθούν απέναντι σε δύο από τους μεγαλύτερους παίκτες, που τυγχάνει να είναι και δύο από τις πιο δύστροπες, χυδαία ανταγωνιστικές, τέρμα επιθετικές προσωπικότητες που έχουν αγωνιστεί στην ιστορία του αθλήματος. Μπορεί να φταίει ότι μεγάλωσαν σε πιο σκληρές εποχές κατά τη γνώμη τους, τότε που το άθλημα ήταν πιο ζόρικο και αυτοί σαν παίκτες με λιγότερα φυσικά προσόντα έπρεπε να φτύσουν αίμα για να καταξιωθούν. Μπορεί να είναι απλά μια ανασφάλεια που δεν τους επιτρέπει να πειραματιστούν περισσότερο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, γιατί φοβούνται την επικείμενη κριτική, ειδικά όταν η ήττα της ομάδας τους συνοδευτεί από ελλειπή χρησιμοποίηση των stars.

Μπορεί να είναι μια άμυνα απέναντι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθώς όταν ξεκινήσει το παιχνίδι των μαγισσών μετά την κόρνα της λήξης, αν το παιχνίδι έχει χαθεί λόγω κακής εμφάνισης των αστέρων της ομάδας, τότε αυτοί θα κατηγορηθούν ως “soft” παίκτες, λες και είναι παγωτό ή ως αδύναμες προσωπικότητες (περίπτωση Kevin Durant ή Russell Westbrook), λες και άνθρωποι που έχουν αφιερώσει τόσο χρόνο και ιδρώτα στον δρόμο για την καταξίωση, ή που τολμάνε να βγαίνουν ντυμένοι έτσι, είναι δυνατόν να έχουν έλλειμμα προσωπικότητας. Αντίθετα, εάν το παιχνίδι έχει χαθεί λόγω κακής εμφάνισης των αναπληρωματικών, τη νύφη την πληρώνει ο προπονητής που άφησε τα αστέρια του στον πάγκο, όπως και την έπαθε ο Frank Vogel, που μετά από τέσσερα χρόνια εξαιρετικής δουλειάς στην Indiana, απολύθηκε επειδή στην αρχή της τετάρτης περιόδου, στο πέμπτο παιχνίδι του πρώτου γύρου, κράτησε τον Paul George στον πάγκο, επιτρέποντας στους Raptors να κάνουν ένα σερί και να γυρίσουν το παιχνίδι.

Μπορεί απλά να έχουν συνειδητοποιήσει την εγγενή εργασιακή επισφάλεια που διέπει το επάγγελμα τους και, για να διατηρήσουν τη δουλειά τους, να προσπαθούν να τα έχουν καλά με τα αστέρια τους, που σαν παιδιά δεν θέλουν να σταματήσουν να παίζουν ακόμη κι αν είναι εξαντλημένοι.

Για κάποιον από τους παραπάνω λόγους οι Tyronn Lue και Byron Scott ακολουθούν δύο πολύ παρόμοια πρότυπα συμπεριφοράς σαν προπονητές των Cleveland Cavaliers και Los Angeles Lakers αντίστοιχα. Ο Scott, στη μαεστρική του φετινή art performance στο L.A., προκειμένου να εξασφαλίσει το tanking που θα βοηθούσε τους Λιμνανθρώπους να διατηρήσουν την επιλογή τους στο draft1)Αν το draft τους έπεφτε από το #1 ως το #3 έμενε στους Lakers, ειδάλλως πήγαινε στους Sixers. Ο Scott με το συντονισμένο σαμποτάζ της ομάδας του κατόρθωσε να τους εξασφαλίσει τη δεύτερη επιλογή, όπου τις τελευταίες μέρες λένε πως μπορεί να επιλέξουν τον Marquesse Chris, αντί για τον Brandon Ingram, κάτι που στα μάτια μας φαντάζει τελείως αλλόκοτο – και συνάμα θείο δώρο για τη Βοστόνη διατηρούσε τον Kobe στο παιχνίδι δίχως σταματημό, στερώντας λεπτά συμμετοχής από τον D’Angelo Russell. Το χειρότερο, όμως, ήταν μετά οι δηλώσεις του πως προσπαθούσε να κάνει τον rookie των Lakers “σκληρό άνδρα” και να τον βοηθήσει να ωριμάσει, φερόμενός άσχημα σε αυτόν. Μετά το πέρας της χρονιάς, η διοίκηση των  Lakers τον ευχαρίστησε για την επιτυχία του στο να αποτύχει παταγωδώς και τον απέλυσε, μάλλον επειδή φοβήθηκαν ότι μπορεί μετά του ρουφιανιλίκι του Russell στον Nick Young να τον έστελνε να δουλέψει σε καμιά φάμπρικα στο Vernon της California, προκειμένου να γίνει ζόρικος άνδρας όπως πρέπει, θυμίζοντας ελαφρά τις προσπάθειες του Homer να κάνει τον Bart άνδρα, στο Homer’s Phobia.

Παρόμοια αναχρονιστική ήταν και η απάντηση του Tyronn Lue μετά το πέρας του τέταρτου τελικού, στην ερώτηση της Ramona Shelburne “αν θεωρεί ότι εξάντλησε τους James και Irving κρατώντας τους μέσα στο παιχνίδι καθόλη τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου”. Ο προπονητής των Cavaliers δήλωσε πως θεώρησε πως η κούραση δεν αποτελεί παράγοντα στους τελικούς, γιατί οι παίκτες μπορούν να παίξουν όσο χρειάζεται, μέχρι και 96 λεπτά (!!), καθώς οι Τελικοί διαρκούν εννέα μέρες και μετά θα πάνε διακοπές όλο το καλοκαίρι2)Spoiler alert: νωρίτερα στην περίπτωση της ομάδας του..

Στη πραγματικότητα ο Lue έπεσε θύμα των φοβιών του και έγινε ακόμα ένα προπονητής που έφαγε το δόλωμα του Steve Kerr.

Το δόλωμα

Το να βλέπεις τους κλειστούς αγώνες του Golden State μπορεί να είναι μία σειρά από ψυχοφθόρες εμπειρίες.

Για τους φιλάθλους των αντιπάλων, ή τη θλιβερή κατηγορία των Warriors-haters (Ναι Jeff, ντροπή του Van Gundέικου, για εσένα μιλάμε, είσαι πιο εκνευριστικός και από τον συνονόματό σου), είναι ψυχοφθόρα η εικόνα των Splash Brothers να σηκώνονται για αυτά τα τρίποντα που είναι δίχως αποφυγή.

Για τους φιλάθλους του Golden State, είτε είναι οπαδοί των “We Believe Warriors” και του Nellie-ball, που μοιάζουν λίγο με τον Baron Davis, ή enterpreneurs της Silicon Valley, ή απλά ανθρώπους που αγαπάνε το να είναι ευτυχισμένοι, το ψυχοφθόρο κομμάτι είναι στα τέλη του πρώτου/τρίτου – αρχές δευτέρου/τετάρτου δωδεκαλέπτου, όταν ο Steve Kerr αρχίσει να βάζει τους αναπληρωματικούς του στο παιχνίδι, βγάζοντας όλη του σχεδόν τη βασική πεντάδα, είτε με την Samba Line up (Barbosa-Varejao εν έτει 2016!), είτε με κάτι πεντάδες που περιμένουν από τον Speights να πληγώσει τις αντίπαλες άμυνες από απόσταση (από το μόνο μέρος, δηλαδή, που δύναται), αφού ο Shaun Livingston είναι vanilla από μακριά.

Στον τέταρτο τελικό θυμήθηκε νωρίς στην πρώτη περίοδο των James McAdoo, που είχε παίξει μόλις 10 λεπτά στα φετινά playoffs μέχρι εκείνη την στιγμή, βάζοντας τον στη θέση του Draymond Green. Το σκεπτικό πίσω από την συμμετοχή του McAdoo ήταν να παίξει αυτός σαν small ball center, προκειμένου ο Draymond να επανέλθει στην αρχή της δεύτερης περιόδου, όταν και οι Cavs  κατέβαζαν την επικίνδυνη πεντάδα τους με τους James και Frye σαν δίδυμο ψηλών, της οποίας ο Green αποτελεί το αντίδοτο.

Το rotation του Steve Kerr έχει σαν σκοπό να κρατήσει ζεστούς τους αναπληρωματικούς της ομάδας, συμβάλλοντας στην αρμονία και τις διαπροσωπικές σχέσεις της ομάδας, αλλά και να κρατήσει ξεκούραστους τους καλύτερους παίκτες της ομάδας για την τελική ευθεία του αγώνα. Κάπως έτσι, το Golden State με τους Splash Brothers φρέσκους, κάνει αυτά τα σερί στο τέλος των αγώνων.Αλλά, παράλληλα, πετάει ο ίδιος ένα δόλωμα το οποίο βιάζονται να δαγκώσουν οι αντίπαλοι προπονητές.

Βλέποντας τον Iguodala να είναι το μοναδικό μέλος της “Lineup of Death” που έμεινε στο παρκέ συνέχεια από το 32ο ως το 41ο λεπτό, αποφάσισε να διατηρήσει τους LeBron, Kyrie και J.R. διαρκώς στο παιχνίδι, ενώ είχε φθάσει η στιγμή να περάσουν στον πάγκο για να ξεκουραστούν, ευελπιστώντας να κάνει κάποιο σερί απέναντι στις λιγότερο αποτελεσματικές πεντάδες των Warriors.

Με τον ίδιο τρόπο που ο Billy Donovan μίκρυνε το rotation του, οδηγώντας τους Durant και Westbrook στην εξάντληση στα τέταρτα δωδεκάλεπτα, γεγονός που συνετέλεσε καίρια στην κατάρρευση της Oklahoma, αντίστοιχα και o Tyronn Lue έπεσε στην παγίδα του Kerr, παρέα με σωρεία άλλων, σοφότερων προπονητών πριν από αυτόν, όπως και ο ίδιος  παραδέχθηκε στην συνέντευξη τύπου. Συγκεκριμένα είπε πως βλέποντας το Golden State να ξεκουράζει τους βασικούς του θεώρησε πως του δώθηκε μια ευκαιρία να πάρει διαφορά, οπότε αποφάσισε να κρατήσει τους James, Irving και Smith επιπλέον στο παιχνίδι, για να παίζει με την καλύτερη δυνατή πεντάδα, έχοντας ως αποτέλεσμα την εξόντωση τους.

Και o LeBron με τον Kyrie είδαν το τυρί, είδαν το χαρτί και δεν είδαν τη φάκα.  Επηρεασμένοι από το ξέσπασμα των Splash Borthers, αποφάσισαν να ανταποδώσουν με τη σειρά τους, και ξεκίνησαν τους ηρωισμούς. Αλλά η άμυνα των Warriors μιλάει κατευθείαν στο υποσυνείδητο των αντιπάλων και τους τους προκαλεί να παίξουν isolation. To Golden State κατεβάζοντας τέσσερις περίπου ισοϋψείς αμυντικούς (ή και πέντε όταν στην θέση του Curry βρίσκεται ο Livingston) αλλάζει διαρκώς σε όλα τα screens. Αυτό, φυσικά, σύμφωνα με την κρατούσα μπασκετική λογική δημιουργεί mis-matches και σαν κάτι τέτοιο το ερμηνεύουν οι αντίπαλοι stars, που τρώνε διαρκώς το δόλωμα και γι’ αυτό προσπαθούν να παίξουν ένας εναντίον ενός, για να εκμεταλλευτούν το φαινομενικό τους πλεονέκτημα. Με αυτό τον τρόπο οι Warriors κάνουν πλύση εγκεφάλου στους αντιπάλους τους, για να επιτεθούν ακριβώς με τον τρόπο που θέλουν αυτοί, με συνέπεια να έχουμε το φαινόμενο με αυτές τις σκοτωμένες επιθέσεις στο φινάλε των αγώνων της Oklahoma στον προηγούμενο γύρο, αλλά και του Cleveland τώρα.

Και δεν ήταν μόνο αυτό. Η πιο ακατανόητη απόφαση του Tyronn Lue ήταν η απόσυρση του πιο θετικού παίκτη του σε αυτούς τους τελικούς, του τρομοκράτη του αμυντικού rebound των Dubs, Tristan Thompson, για χάρη του Channing Frye τρία λεπτά πριν το τέλος. Ο δυσκίνητος center των Cavs δεν μπορούσε να ακολουθήσει στις αλλαγές και έμοιαζε με μεζεδάκι για την περιφέρεια των Warriors, δίνοντας στον Curry την ευκαιρία να σκοτώσει τις ελπίδες των Cavaliers. Και είναι ακατανόητη η απόφαση, διότι τον έβαλε δίχως να προσπαθήσει να τον ελευθερώσει για να εκμεταλλευτεί το συγκριτικό του πλεονέκτημα, το περιφερειακό του σουτ από τη θέση “5”.

3>2

Τρία παιχνίδια αδίστακτης άμυνας πάνω στους Splash Brothers, φοβερής συγκέντρωσης απέναντι στα χαριτωμένα off the ball stuff που οι Warriors τρέχουν γι’ αυτούς, ήταν περίπου δύο παιχνίδια περισσότερα από όσα κανείς θα φανταζόταν από μια ομάδα που κατεβάζει το δίδυμο Kyrie – J.R. στο ασσόδυο, κι όμως, αποτέλεσαν πραγματικότητα, και σε μεγάλο βαθμό συνέχιζαν να επιβιώνουν της πολυαναμενόμενης λαίλαπας για 24 λεπτά. Στο δεύτερο ημίχρονο, όμως, νιώθοντας δυνατοί, λόγω ενός ισχνού προβαδίσματος πέντε μόλις πόντων, ο χορευτικός συντονισμός και η λυσσαλέα μανία στις μάχες με τα αντίπαλα screens άρχισαν να ξεφτίζουν. Οκτώ λεπτά χρειάστηκαν οι Warriors για να δείξουν ότι ζεστάθηκαν, και να δημιουργήσουν και πάλι αυτό το προστατευτικό φωτοστέφανο γύρω τους, που ακόμα και αν το προβάδισμα χαθεί, η νίκη τους μοιάζει νομοτελειακή. Δύο τρίποντα του Thompson, δύο του Curry, έφεραν τους Warriors σε απόσταση βολής, με τους δύο τους να είναι οι μόνοι σκορερς των Warriors, για να έρθει ο Iguodala, με ένα δικό του τρίποντο, να ισοφαρίσει σε 69-69 και τον Curry μερικά δευτερόλεπτα αργότερα να κάνει το 72-69. Έξι τρίποντα σε διάστημα οχτώ λεπτών στα οποία ο LeBron με τον Kyrie ναι μεν σκόραραν, αλλά κάθε τους δίποντο επέτρεπε στους Splash Bros να πλησιάζουν όλο και περισσότερο, καλύπτοντας τη διαφορά έναν πόντο τη φορά. Και κάπως έτσι τελείωσαν το παιχνίδι με 17 τρίποντα, απόδοση που αποτελεί ρεκόρ Τελικών ΝΒΑ.

Και όχι μόνο είχαν 17 στα 36 τρίποντα, αλλά έγιναν και η πρώτη ομάδα που σε Τελικούς ευστόχησε σε περισσότερα τρίποντα από ό,τι σε δίποντα, καθώς εντός της γραμμής του τριπούντου έγραψαν το “φτωχό” 16/45.

Και κάπως έτσι έγιναν και η ομάδα με τις περισσότερες νίκες σε μία σεζόν, συνδυαστικά σε regular season και playoffs.

Αν πάντως δεν υπήρχε η persona που λέγεται LeBron και η παράλληλη αφήγηση των τριπόντων, το παιχνίδι θα χαρακτηριζόταν από τη μονομαχία δύο scoring guards-οπτασίες και παράλληλα δύο στυλιστικών κόσμων που ήρθαν αντιμέτωποι. Ο Steph Curry είχε 38 πόντους, 6 assists και 2 κλεψίματα, με διαρκή κίνηση χωρίς την μπάλα και χωρίς περιττά φτιασιδώματα (συνήθως) στις κινήσεις του με αυτήν, σουτάροντας την πριν προλάβεις να ανοιγκλείσεις τα μάτια σου και να συνειδητοποιήσεις την επίθεση, με 21 από τους πόντους του να έρχονται από τη γραμμή των τριών πόντων. Ο Kyrie Irving, αντίθετα, είχε 34/4/3, καταχρώμενος την ντρίμπλα, βάζοντας δύο και τρεις crossovers και ποικιλίες πριν τα pull-ups του, σαν να τις χρησιμοποιούσε για να βρει ρυθμό κι αυτοπεποίθηση, την ώρα που έψαχνε κάθε πιθανή δίοδο για lay-ups και ερωτοτροπώντας με διάφορα σημεία του ταμπλό. Ήταν σαν ο Steph να κινείται αεροδυναμικά για να βρει το μονοπάτι με τη λιγότερη αντίσταση, σαν να προσπαθούσε να εξαϋλωθεί και λειτουργήσει σχεδόν αόρατος, την ώρα που κάθε κίνηση του Irving συγκέντρωνε πάνω του το βάρος και την προσοχή, και η εξαπόλυση του σουτ του έμοιαζε με το ξεβίδωμα βαλβίδας αποσυμπίεσης.

Δεν μπορείς να κερδίσεις τον Draymond Green στο γάβγισμα
Thompsons σε κρίση ταυτότητας

One man show

The Iggy show

Δεν είναι η πρώτη, και δεν θα είναι η τελευταία φορά, που θα αναφερθούμε στον Andre Iguodala. Στα χρόνια του στην Philly, o Iggy έγινε ίνδαλμα πολλών. Ήταν επί σειρά ετών ο franchise player των Sixers και, όπως λέει ο Kevin Hart από πάνω, όλοι ήθελαν να καρφώνουν σαν κι αυτόν. Το πρόσωπο που δείχνει ο παίχτης των Warriors, από το πέμπτο παιχνίδι με τους Thunder μέχρι και σήμερα είναι συγκλονιστικό, όσον αφορά – κυρίως – την άμυνα. Στο NFL έχουν τους linebackers και οι Warriors έχουν βρει στο πρόσωπο του περσινού MVP των Τελικών ακριβώς αυτό. Ίσως να μην είναι δόκιμος ο όρος, αλλά ο Iguodala αυτήν την στιγμή είναι ίσως ο καλύτερος base line defender που υπάρχει στο πλανήτη. Ο τρόπος με τον οποίο διαβάζει τα βήματα των αντιπάλων, την κίνησή τους προς το καλάθι και βάζει τα χέρια του είτε για να χτυπήσει την μπάλα, είτε για να την αρπάξει, είναι κάτι που όμοιό του δεν υπάρχει.

Αν και βρισκόμαστε στους Τελικούς, αξίζει να σας πάμε λίγο πίσω και πιο συγκεκριμένο στο έκτο παιχνίδι των τελικών της Δύσης, όταν ο Iggy έπαιξε άμυνα για όλη την πεντάδα:

Στα τελευταία τρία λεπτά ο Iggy διώχνει μπάλες με την ίδια ευκολία που ένας bully πετάει κάτω ένα παγωτό που κρατάει πεντάχρονος. Επιπλέον, οι άμυνες που έβγαλε πάνω σε Durant και Westbrook μόνο τυχαίες δεν είναι, μιας και ο LeBron θυμάται εκ νέου τι σημαίνει να τον μαρκάρει ο Iguodala σε παιχνίδια τελικών:

Και ναι μεν αυτό είναι το review του τέταρτου τελικού, αλλά χωρίς τον Iggy, με τα κυκλοθυμικά του Green και με τους Splash Brothers να μην είναι… Splash πλην του παρόντος αναλυόμενου παιχνιδιού, ίσως η ιστορία των Τελικών να ήταν διαφορετική. Και δεν είναι τυχαίο πως υπάρχει κουβέντα σε μεγάλα αμερικάνικα Μέσα για repeat του Iguodala, όσον αφορά το βραβείο του MVP των τελικών.

Small Ball is here to stay

Σε άλλα νέα
Προς Kevin Love, ενταύθα:

“Που’σουν νιότη που’δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος”

No, he is not Mozgov

Έληξε;

Χιουμοράκι

13419142_10154322689502962_2915433240876745326_n

Αλλά και αλήθεια

Επόμενο Παιχνίδι

Game 5: Τρίτη 14 Ιουνίου 04:00 πμ, Cavaliers @ Warriors, Oracle Arena, Oakland, California.

 

References
↑1 Αν το draft τους έπεφτε από το #1 ως το #3 έμενε στους Lakers, ειδάλλως πήγαινε στους Sixers. Ο Scott με το συντονισμένο σαμποτάζ της ομάδας του κατόρθωσε να τους εξασφαλίσει τη δεύτερη επιλογή, όπου τις τελευταίες μέρες λένε πως μπορεί να επιλέξουν τον Marquesse Chris, αντί για τον Brandon Ingram, κάτι που στα μάτια μας φαντάζει τελείως αλλόκοτο – και συνάμα θείο δώρο για τη Βοστόνη
↑2 Spoiler alert: νωρίτερα στην περίπτωση της ομάδας του.