#1. Intro
Κάπου ειπώθηκε στα ίντερνετς ότι αν πέρυσι τα playoffs ονομάστηκαν κοροϊδευτικά “Mickey Mouse”, φέτος θα έπρεπε να ονομάζονται “Hunger Games”.
Δικαίως.
Ζούμε μια σεζόν που επιβιώνουν μόνο αυτοί που στέκονται στα πόδια τους για να αγωνιστούν. Και όταν στο προηγούμενο review μας, λέγαμε ότι ίσως οι δύο σειρές των τελικών πρέπει να τελειώσουν σύντομα, ήταν επειδή οι μεν τελικοί της Ανατολής δεν φαίνονταν όπως ήταν να έχουν σοβαρό διακύβευμα, οι δε τελικοί Δύσης, μια σειρά με τόσο grind, ήταν πραγματικά το χειρότερο αποκορύφωμα μιας χρονιάς γεμάτης τραυματισμούς και καταπόνηση.
Στα τελευταία δύο ματς, τα δεδομένα αντιστράφηκαν: η Δύση έκλεισε απροσδόκητα καταφατικά (και πρώιμα ίσως;), μετά από μια μυθική εμφάνιση ενός μυθικού floor general εντελώς «κόντρα» στο πως πήγαινε η σειρά για αυτόν ως τώρα, ενώ η Ανατολή άνοιξε για τα καλά, με μερικούς από τους καλύτερους παίκτες της σειράς (Αντετοκούνμπο, Young, Capela) να βγαίνουν εκτός και νέους ήρωες (Reddish, Okongwu) να αναδεικνύονται.
Το σίγουρο είναι ότι αυτή τη σεζόν θα αλλάξει το ΝΒΑ για πάντα. Αν η αισιοδοξία του περσινού Bubble έδινε την αίσθηση ότι το ΝΒΑ μπορούσε να είναι τρομερά ευρηματικό προκειμένου να εξασφαλίσει συνοχή στις γραμμές του απέναντι και στις πιο γενικευμένες ή ειδικές κρίσεις (πανδημία, εμπάργκο Κίνας μετά τις δηλώσεις Morey, ατομικές διαμαρτυρίες παικτών, μειωμένη τηλεθέαση), φέτος τα πράγματα έχουν αλλάξει. Και σε μια λίγκα που χαρακτηρίζεται όλο και περισσότερο από “awareness” σε τόσα επίπεδα, οι παίκτες δεν έχουν πρόβλημα να μεταβολίσουν τα γενικότερα κοινωνικά προβλήματα στις ίδιες τους τις ζωές – σε νεαρούς μαύρους δισεκατομμυριούχους αθλητές, το “Black Lives Matter” εξειδικεύεται στην διαχείριση της σωματικής τους ακεραιότητας απέναντι σε αυτό που συχνά μοιάζει ακραία εργαλειοποίηση. Δύο χρόνια πριν το δικαίωμα τους για opt-out από την συλλογική σύμβαση, θεωρείται δεδομένο ότι και οι δύο πλευρές θα το ασκήσουν και οι φετινοί τραυματισμοί στο ΝΒΑ, ιδιαίτερα στο ιστορικό context της εποχής μας, μόνο να σκληρύνουν τη θέση των αθλητών μπορούν.
Δεν θα έχουν και άδικο.
#2. Point FUCKING God
Πιστεύαμε ότι ο Pat Beverley είχε σπάσει μόνος του τα νεύρα του all-star περιφερειακού διδύμου των Suns. Πιστεύαμε ότι μπορεί και να συνέβαινε το ίδιο σιγά-σιγά και στον DeAndre Ayton, τον οποίον, παρότι δεν είχε ούτε σε ένα παιχνίδι playoffs κάτω από 50% στα σουτ, δεν φρόντιζαν και ιδιαίτερα οι Suns στο παιχνίδι τους – όπως επισημάναμε και εμείς, αλλά και ο μπαμπάς του Klay.
The Sun is a Star,right?Well,Phoenix;stop treatin Ayton like a White Dwarf wen yall got a Hypergiant in the CENTER of yalls Universe…9 SHOTS? NINE? If yall dont get Ayton 18 shots tomorow yalls Finals hopes might BLOW UP like a Supernova
— Mychal Thompson (@champagnennuts) June 30, 2021
Κι αν στην περίπτωση του Devin Booker, o Pat Bev επικράτησε1)Στο πρώτο ματς, ο Booker έγραψε 40 πόντους, 13 rebounds, 11 assists, 51,7% FG, 42,9% 3pt και ο Beverley 15′. Στα πέντε επόμενα ματς της σειράς, δηλαδή από τότε που ο guard των Clippers αγωνιζόταν μ.ο. 30′ με full-time απασχόληση να καταστρέψει την αγάπη του Book για το μπάσκετ, ο τελευταίος είχε 22,6ppg με 34,6% FG / 25% 3pt, ο Chris Paul είναι από εκείνο το ΗοF επίπεδο στο οποίο όταν γυρίσει τον διακόπτη, δεν τον αγγίζει κανένας Beverley. Μέχρι που τελικά, αυτός που σπάει είναι εκείνος, θυμίζοντας τα κακά του να εναποθέτεις τόσες πολλές ελπίδες πάνω του.
Σε μια postseason γεμάτη από σπουδαίες παραστάσεις, σχεδόν καθημερινά, η χτεσινή του Paul παίρνει επάξια θέση στο πάνθεον.
Δεν ξέρουμε αν τελικά οφείλονται οι κακές του εμφανίσεις στα προηγούμενα παιχνίδια στην άμυνα του Terance Mann ή στη ρήξη συνδέσμων στο χέρι από την οποία αποκάλυψε ο ίδιος ότι έπασχε από το τρίτο παιχνίδι, όμως τα σουτ που έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια και τα οποία αποτέλεσαν πολύ κακές επιλογές που ευνοούσαν την ομαδική άμυνα των υποστελεχομένων και κουρασμένων Clippers παρά την επίθεση των Suns, χτες τα έχασε και πάλι. Όμως, τους σκότωσε αυτή τη φορά από το τρίποντο, παίρνοντας σπουδαία screens και εκμεταλλευόμενος τις ελάχιστες χαραμάδες που του άφηνε η αντίπαλη άμυνα. Όλα μετά το μισό επίθεσης, όλα με τον κοντινότερο αντίπαλο πάνω από μισό μέτρο μακριά2)Ακόμα ειδικότερα: 6/7 unassisted pull ups, 5/6 μετά από 6″ κατοχής μπάλας, 4/5 με τουλάχιστον επτά ντρίμπλες και τα αντίστοιχα στο δεύτερο ημίχρονο 5/5 unassisted pull ups, 4/4 μετά από 6″ κατοχής μπάλας, 4/4 με τουλάχιστον επτά ντρίμπλες, όλα δικά του, όλα προσωπικότητα Chris Paul.
Στον ίδιο αγώνα, που ο CP3 μπήκε στον αγώνα με τη διαφορά στο +7 μετά από ένα 10-0 σερί των Clippers και όταν βγήκε ήταν στο +24, με 27 από τους 35 πόντους να του ανήκουν, επιχείρησε να νικήσει και με τον τρόπο που θα δείτε κάτω. Μην ψάχνετε να βρείτε διαμάντια ή «ναι μεν αλλά…» σε αυτό.
Ο Chris Paul είναι ο νευρωτικός, ο ψυχαναγκαστικός, ο σκατόψυχος, ο θεατρίνος, ο συμπαίκτης που είναι καλός μέχρι αναπόφευκτα να τον μισήσουν και ταυτόχρονα ο θρύλος που βρίσκει ο ίδιος το πεπρωμένο του προς τη δόξα. Ο δρόμος προς το top-30 ever περνάει μέσα από το πρωτάθλημα και κανείς από όσους έχουν απομείνει ψηλά στην επετηρίδα των άτιτλων στη λίγκα (Γιάννης, Harden, Westbrook, Griffin, George) δεν έχει κάνει τόσα όσο αυτός.
Είναι ο τύπος που δύο καλοκαίρια πριν θεωρείτο τελειωμένος, εξοστρακισμένος στην Oklahoma για να παίξουν μαζί οι «φίλοι» Harden-Westbrook, ο τύπος που το Miami (που όντως τον ήθελε) ζητούσε pick α’ γύρου από την OKC για “collateral” αν ήταν να τον πάρει, ο άνθρωπος που είχε το χειρότερο «άλμπατρος» συμβόλαιο στο ΝΒΑ. Όπως μάλιστα είχε πει ο σιχαμένος Tilman Fertitta το συμβόλαιο του Paul ήταν «το χειρότερο που είχε δει ποτέ στον τομέα των σπορ», όταν αποφάσισε να κάνει το χατίρι του Harden.
Flashforward το 2021 και ο Harden δεν είναι στο Houston, κάποιος από τους τότε συμπαίκτες του Chris Paul, P.J. Tucker και Clint Capela θα πάρει πρωτάθλημα πριν από αυτόν3)Για την ακρίβεια, φέτος, οι τελικοί του ΝΒΑ θα αποτελούνται αποκλειστικά από παίκτες που δεν έχουν πάρει πρωτάθλημα ποτέ, ενώ ο John Wall θα έχει λαμβάνειν 91 εκατομμύρια στα επόμενα δύο χρόνια από τον Fertitta, αφού θα κάνει opt-in, την ώρα που ο Paul έχει ανακοινώσει πως μάλλον θα κάνει opt-out φέτος (αδιανόητο!). Και στα 36 του, αφότου τα όνειρα του κάηκαν στο Los Angeles και στο Houston, φύλαξε την καλύτερη postseason εμφάνιση της καριέρας του για να εξασφαλίσει για πρώτη φορά ότι όντως θα το διεκδικήσει: 41 πόντοι, τέσσερα rebounds, 8 assists, 3 κλεψίματα με 16/24 σουτ και 7/8 τρίποντα.
#3. Ένα σχεδόν τέλειο rebuilding
Ανεξάρτητα από την έκβαση των τελικών του ΝΒΑ, οι Suns πρέπει να νιώθουν απόλυτα δικαιωμένοι για τις επιλογές τους τα τελευταία χρόνια. H ομάδα για την οποία ο Bledsoe τουίταρε «πάρτε με από εδώ» και παραλίγο να ξεφτιλιστεί έτσι κι από τον P.J. Tucker, η ομάδα που έκοβε το μπάσκετ για ολόκληρη σεζόν στον Brandon Knight και επέλεγε στο draft τους Dragan Bender, Marquese Chriss και Josh Jackson, έκανε μια και μοναδική καλή επιλογή, μέσα σε αυτά τα χρόνια της μιζέριας: να είναι τόσο κακοί που το μόνο καλό πράγμα που είχαν να είναι ο Devin Booker, μέχρι την κατάλληλη στιγμή. Αυτή ήταν το draft του 2018, όταν διάλεξαν το δικό τους το παιδί τον DeAndre Ayton και αντάλλαξαν τον Zhaire Smith για τον Mikal Bridges4)Οι Ayton-Bridges είναι οι πρώτοι της φουρνιάς τους που φτάνουν τελικούς ΝΒΑ. Βέβαια, σημειώνεται ως μια κάποια αστοχία το πως διαχειρίστηκαν τον De’Anthony Melton, όπως π.χ. ότι δεν τον ξεχώρισαν σε ένα backcourt που τότε αποτελείτο από τους Jamal Crawford, Isaiah Canaan and Elie Okobo, αλλά εντάξει, μην είμαστε και ακραίοι. Μετά από τη χειρότερη χρονιά στην ιστορία του franchise μετά από την παρθενική τους και ρεκόρ 19-63, το 2019, έδωσαν τον Jarrett Culver για τον Cam Johnson και τον Dario Saric και το 2020 τσίμπησαν τον Jae Crowder5)δεύτερος συνεχόμενος τελικός με διαφορετική ομάδα, ο Danny Green θα πρέπει να χαμογελάει κάπου και τον Cam Payne, ενώ οι Trevor Ariza και Ricky Rubio που είχαν υπογράψει σε προηγούμενες free agencies χρησίμευσαν στο να φέρουν τον Chris Paul.
Το σχέδιο ήταν όντως εξαιρετικό και υλοποιήθηκε άψογα – απλώς όχι από τον McDonough που τώρα κάνει ιστορικό αναθεωρητισμό.
Former Suns GM Ryan McDonough (@McDNBA) told us why they went "full-blown rebuild" around Booker, Ayton & Bridges:
"GSW was so good. I didn't see any way we could beat them, so we tried to build a team for the window beyond the great Warriors run."
🎧 https://t.co/225cefuv0s pic.twitter.com/YvJJZjMxL0
— Damon, Ratto & Kolsky (@DRK957) June 30, 2021
#4. Remember the Titans
Οι καλοί προπονητές έχουν καθιερώθει στην συλλογική συνείδηση σαν εμπνευσμένοι ηγέτες που παραδίδουν φλογερούς λόγους για τον Μεγαλέκο και τους Πέρσες, φτύνοντας όπως ο Al Pacino στο Any Given Sunday με τους οποίους εμψυχώνουν τους παίκτες τους όπως ο Gene Hackman στο Hoosiers, ενώ παράλληλα λύνουν τον συστημικό ρατσισμό όπως ο Denzel στο Remember the Titans. Παρά το βλοσυρό παρουσιαστικό του που φέρνει σε αυστηρό, πλην τίμιο στρατιωτικό ο Nate McMillan δεν είναι ένας από αυτούς τους κινηματογραφικούς τύπους, όπως μας διαβεβαίωσε ο Lou Williams. O McMillan είπε στον Lou ότι θα ξεκινούσε βασικός για πρώτη φορά στην καριέρα του στα playoffs κι αυτός απάντησε λέγοντας ΟΚ.
“It’s not like a ‘Remember The Titans’ thing happens in the locker room, I can promise you that. That was the extent of our conversation, and then we had to get ready for the game.”
Παρά την απουσία φλογερών λόγων οι Hawks μπήκαν στο γήπεδο έτοιμοι να παίξουν άμυνα απέναντι στους νωθρούς Bucks που μπορεί και λόγω της απουσίας του Trey να ήταν πολύ χαλαροί. Πρώτη φάση του παιχνιδιού η ακόλουθη με τους Bogie και Jrue να αλλάζουν τους συνήθεις τους ρόλους
Οι Hawks μπήκαν με ιδιαίτερη αμυντική εγρήγορση, οι Bucks ως συνήθως αρνήθηκαν να κυνηγήσουν τα mismatch αφήνοντας τον Lou να διακοπάρει πάνω στον Tucker και το Milwaukee έμεινε στους πέντε πόντο για το πρώτο μισό της πρώτης περιόδου. Η Atlanta είχε ρίξει το παιχνίδι στον ρυθμό που την βόλευε και οι Bucks χωρίς να μπορούν να βρουν πόντους στο ανοιχτό γήπεδο βρέθηκαν να σουτάρουν με 30% στη δεύτερη περίοδο, επιτρέποντας στους Hawks να πάνε με μια διαφορά 13 πόντων στο ημίχρονο.
Η άμυνα της Atlanta έκλεινε προς τα μέσα περιορίζοντας τους πόντους στην ρακέτα και αποφάσισαν να ρισκάρουν αφήνοντας τα σουτ για τους Bucks, όπου εκεί το διπολικό Milwaukee τα έσπασε τελείως, προεξάρχοντος του Dr. Jekyll & Mr. Hyde, Khris Middleton που στα φετινά playoffs είναι ή του ύψους ή του βάθους στο τομέα του μακρινού σουτ. Ο Middleton ειδικά στη σειρά απέναντι στους Hawks, που έχει καταναλώσει πάρα πολύ ενέργεια στο αμυντικό μισό του παρκέ, επιθετικά έχει παρουσιαστεί θλιβερός, όσες στιγμές δεν είναι είναι μνημειώδης. Με την εξαίρεση του τρίτου παιχνιδιού έχει συνολικά 2/23 τρίποντα στις άλλες τρεις αναμετρήσεις και οι Bucks ακόμη και με τον Γιάννη παρόντα δεν έχουν αρκετά όπλα να επιβιώσουν απέναντι σε μια καλή ημέρα του Lou Williams. Γιατί με τον Middleton αρνητικό και τον Γιάννη τραυματία, φαίνεται η ποιότητα του ρόστερ της Atlanta που με τραυματία τον Young έβγαλε έναν vintage LouWill, είχε έναν θετικό Gallinari και έδωσε την ευκαιρία στον Reddish να κάνει την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του στα playoffs με 12 πόντους 5 rebound, 2 assist, 2 κλεψίματα σε 23 λεπτά. Οι Hawks είχαν για αναπληρωματικό guard τον Kris Dunn, που όσο ξεχασμένος και να είναι παραμένει από τους καλύτερους περιφερειακούς αμυντικούς του ΝΒΑ.
Και η ουσία είναι ότι τα ρόστερ των δύο ομάδων έχουν τεράστιες διαφορές όσο οι δυο προπονητές χρειάζονται να κοιτάξουν στο βάθος του πάγκου εξαιτίας κούρασης και τραυματισμών. Το Milwaukee έχει μόνο ένα παίκτη που έχει ντραφταριστεί στο lottery, τον Brook Lopez. Η Atlanta από την άλλη μπορεί να φέρει μια πεντάδα από δαύτους από τον πάγκο.
Ε, αυτά είναι τα playoffs στα οποία αυτό έχει σημασία.
#5. Highlights
Shit on National TV6)που είναι μια καλή εξήγηση γιατί όλα πάνε κατά διαόλου τελευταία στον Πλανήτη, όπως μας δίδαξε το Southpark, εξάλλου
Leadership
Πόση. Γαμημένη. Στεναχώρια.
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Στο πρώτο ματς, ο Booker έγραψε 40 πόντους, 13 rebounds, 11 assists, 51,7% FG, 42,9% 3pt και ο Beverley 15′. Στα πέντε επόμενα ματς της σειράς, δηλαδή από τότε που ο guard των Clippers αγωνιζόταν μ.ο. 30′ με full-time απασχόληση να καταστρέψει την αγάπη του Book για το μπάσκετ, ο τελευταίος είχε 22,6ppg με 34,6% FG / 25% 3pt |
|---|---|
| ↑2 | Ακόμα ειδικότερα: 6/7 unassisted pull ups, 5/6 μετά από 6″ κατοχής μπάλας, 4/5 με τουλάχιστον επτά ντρίμπλες και τα αντίστοιχα στο δεύτερο ημίχρονο 5/5 unassisted pull ups, 4/4 μετά από 6″ κατοχής μπάλας, 4/4 με τουλάχιστον επτά ντρίμπλες |
| ↑3 | Για την ακρίβεια, φέτος, οι τελικοί του ΝΒΑ θα αποτελούνται αποκλειστικά από παίκτες που δεν έχουν πάρει πρωτάθλημα ποτέ |
| ↑4 | Οι Ayton-Bridges είναι οι πρώτοι της φουρνιάς τους που φτάνουν τελικούς ΝΒΑ |
| ↑5 | δεύτερος συνεχόμενος τελικός με διαφορετική ομάδα, ο Danny Green θα πρέπει να χαμογελάει κάπου |
| ↑6 | που είναι μια καλή εξήγηση γιατί όλα πάνε κατά διαόλου τελευταία στον Πλανήτη, όπως μας δίδαξε το Southpark, εξάλλου |
