Μετά από δύο χρονιές κατά τις οποίες οι υψηλές προσδοκίες που είχαν δημιουργήσει οι “Spurs Ανατολής” συντρίφθηκαν στα playoffs από τον “Βασιλιά”, οι Hawks το φετινό καλοκαίρι προχώρησαν σε σημαντικές αλλαγές, με στόχο να κρύψουν τις αδυναμίες τους και να διεκδικήσουν την κορυφή της περιφέρειας. Μήπως, όμως, με αυτές τις αλλαγές, χάλασαν τη χημεία αυτής της υπέροχης δημιουργίας του Mike Budenholzer;
Που σας αφήσαμε
Μετά από τη συναρπαστική σεζόν του 2014-15, κατά την οποία οι Hawks ήταν η καλύτερη ομάδα της λίγκας τουλάχιστον για την μισή χρονιά, ισοπεδώνοντας κάθε αντίπαλο με την επίθεσή τους, για να καταλήξουν, παρόλα αυτά, στο τέλος να υποκύψουν κάτω από το ειδικό βάρος του “Βασιλιά” στα playoffs, η Atlanta είχε μπει στην περσινή σεζόν με μόνη αλλαγή την παρουσία του Bazemore στη θέση του Carroll.
Το 2015-16 ήταν σχεδόν το ίδιο με την σεζόν που προηγήθηκε, αλλά με ολότελα διαφορετικό τρόπο. Σε ένα trivia που μέλει να ξεχαστεί -παρά μόνο αν χρησιμοποιηθεί ποτέ στο μέλλον για κουίζ στο Sporcle- η Atlanta ήταν η δεύτερη καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος, ενώ παράλληλα η αψεγάδιαστη επίθεσή της λειτουργούσε με συνέπεια στην εντέλεια, αλλά τα ελεύθερα σουτ που έβγαιναν και πέρσι δεν έβρισκαν στόχο. Παρά τον πρωτοφανή καταιγισμό από τούβλα, η υπερενεργητική άμυνα, με τις διαρκείς παγίδες που είχε μηχανευτεί ο Budenholzer, αφενός για να εκμεταλλευτεί τα γρήγορα πόδια των ψηλών του και να καλύψει την έλλειψη καλού rebounder, και αφετέρου για να προστατεύσει τον απρόθυμο αμυντικό Teague, λειτούργησε ρολόι στην κανονική περίοδο και έφερε τους Hawks στα ημιτελικά της Ανατολής. Εκεί, όμως, η άμυνά τους κατέρρευσε με πάταγο, χαρίζοντας ελεύθερα τρίποντα κατά συρροήν, επιτρέποντας στους Cavs να σημειώσουν συνολικά 77 στους τέσσερις αγώνες που χρειάστηκαν για να τους “σκουπίσουν”.
Καλοκαιρινά ειδύλλια και αποχαιρετισμοί
H Atlanta έφθασε το καλοκαίρι σε ένα σταυροδρόμι και βρέθηκαν υποχρεωμένοι να λάβουν αποφάσεις. Ο Al Horford ήταν ελεύθερος και το ίδιο θα συνέβαινε το επόμενο καλοκαίρι με τον Paul Millsap. Το σχέδιο ήταν να ζευγαρώσουν το local boy Howard μαζί με τον Δομινικάνο, και να έβρισκαν στη συνέχεια έναν αγοραστή για το διόσκουρο του, μεταξύ των Nuggets και Magic. Όταν οι θνητοί, όμως, κάνουν σχέδια ο Brad Stevens γελάει, και με τον Horford να υπογράφει στους Celtics, οι Hawks θα προχωρήσουν με την -αξιοσέβαστη παρόλ’ αυτά- frontline Millsap-Howard.
Στο “1” ο Schroder είχε πριονίσει όσο χρειαζόταν την καρέκλα του Teague και προκειμένου να προλάβουν εκδηλώσεις δυσαρέσκειας από τον Γερμανό, που μπορεί να τους άφηναν δίχως point guard το ερχόμενο καλοκαίρι όταν θα έληγε το συμβόλαιο του ενός και θα καλούνταν να ανανεώσουν αυτό του άλλου, έστειλαν τον αδερφό του Marquis στην Indiana με αντάλλαγμα το #12 του draft και για τον πάγκο έκλεισαν σε τιμή ευκαιρίας τον Malcolm Delaney, σε μισθό οικονομικού μετανάστη από την Ευρώπη, και τον Jarrett Jack, σε μισθό βετεράνου που επιστρέφει από αχίλλειο.
Rookie Peek
Ο Coach -και συνάμα GM- Bud φαίνεται σαν ένας άνθρωπος που αναπολεί το παρελθόν έντονα. Η επιλογή του -γεννημένου στο San Antonio- Taurean Prince στο #12 του draft θυμίζει το δεύτερο μισό του “Δεσμώτη του Ιλίγγου”, όταν και ο χαρακτήρας του James Stewart προσπαθεί να κάνει την Kim Novak να μοιάσει στην ίδια την Kim Novak που είχε πεθάνει1)Μεγάλη ιστορία, δείτε το φιλμ καλύτερα.. Ο Prince είναι εξαιρετικός αμυντικός με ράστα που έχει και αξιοπρεπές σουτ από το τρίποντο και παίζει με ιδιαίτερο πάθος σε κάθε κατοχή. Εν ολίγοις ο κλώνος του DeMarre Carroll, που θα κληθεί να καλύψει το κενό του νυν forward των Raptors, εκεί που προς το παρόν ταλαιπωρείται ο φιλότιμος, πλην κοντός για τη θέση, Bazemore. Ο DeAndre’ Bembry, που όπως είχαμε ξαναπεί θυμίζει συμπληρωματικό χαρακτήρα στο Super Mario που συχνάζει στο Studio 54, έχει περισσότερη μπασκετική αλητεία από κάθε άλλο παίκτη που επιλέχθηκε φέτος στο draft. Πολύπλευρος παίκτης και σπουδαίος δημιουργός με την μπάλα στα χέρια, όμως το ασταθέστατο σουτ του είναι το μόνο που μπορεί να τον κρατήσει μακριά από τα παρκέ. Η συναναστροφή του, πάντως, με το προπονητικό team των Hawks θα είναι ευεργετική ως προς αυτήν του την αδυναμία. Στο δεύτερο γύρου του draft συνέχισαν το pattern και επέλεξαν έναν ακόμη πλάγιο με μαγευτική κόμμωση, τον Isaiah Cordinier.
Έτοιμοι να πρωταγωνιστήσουν στο The Nice Guys 2
Depth Chart
Τι περιμένουμε φέτος
Το ταβάνι αυτής της ενσάρκωσης των Hawks αποτέλεσε ο Γενάρης του 2015, όταν και οι πέντε παίχτες της βασικής πεντάδας της ομάδας, Teague, Korver, Carroll, Millsap, Horford, τιμήθηκαν με το βραβείο του “Παίκτη του Μήνα”, ενώ τα 4/5 αυτής -οι υπόλοιποι πλην του Carroll- ταξίδεψαν, παρέα με τον προπονητή τους, στο All-Star game της περιόδου 2014-15. Η σταθερή αυτή πορεία, όμως, δεν απέφερε ούτε έστω μία νίκη απέναντι στους Cavaliers στα playoffs.
Ο καλύτερος παίκτης της ομάδας είναι ο -παντός καιρού- Paul Millsap, που βασικά πρόκειται για έναν All-Star τόσο πολυσύνθετο που μπορεί να προσφέρει τα πάντα δίχως να χρειάζεται να προσαρμοστεί η ομάδα γύρω του, οπότε περιμένουμε να δούμε τις αλλαγές γύρω από τον πυλώνα των Schroder και Howard. Με τον Γερμανό να είναι πιο μακρύς και πιο ενεργός αμυντικά από τον προκάτοχο του Teague, και τον DH12 να παραμένει -όταν υγιής- ένα αμυντικό φόβητρο, αλλά και με την επιστροφή των Thabo Sefolosha και Tiago Splitter, η άμυνα θα είναι λιγότερο φρενήρης από πέρυσι, αλλά θα ακολουθεί ένα πιο συντηρητικό, μα εξίσου αποτελεσματικό, σχήμα, με τους centers να μένουν κοντά στο καλάθι εν είδη σκιάχτρου. Παράλληλα, η παρουσία των Howard και Humphries -και τα λεπτά που θα δοθούν στον Walter Tavares- δείχνει και τη διάθεση των Hawks να λύσουν το πρόβλημα που είχαν με το αμυντικό rebound, πρόβλημα που γινόταν εμφανές στα playoffs, όταν και έπεφταν θύματα τις ασύδοτης ενέργειας του Tristan Thompson.
Στην επίθεση, όμως, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Όσα βίντεο και να ανεβάζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Dwight δεν πρόκειται να μας πείσει πως μπορεί να γίνει στοιχειωδώς καλός σουτέρ, με τον τρελό-Dennis να είναι εξίσου αναξιόπιστος από μακριά, οι Hawks καλούνται να χτίσουν την επίθεση τους σε μια καινούργια βάση. Αυτοί οι δύο θα προσπαθήσουν να σκοράρουν στο ανοιχτό γήπεδο και θα κληθούν να δημιουργήσουν ένα αρκετό τρομακτικό pick’n’roll δίδυμο, γύρω από το οποίο θα κληθούν να βρουν ελεύθερα σουτ οι υπόλοιποι τρεις Hawks που θα είναι στο παρκέ. Μπορεί ο στόχος της ομάδας σε σχέση με πέρυσι να είναι να γίνει περισσότερο αθλητική και να σουτάρει καλύτερα, άλλα στην ουσία το roster θα έχει τους παίκτες-κλειδιά πιο γερασμένους και θα βρίθει από μέτριους -έως κακούς- σουτέρ. Τη διαφορά μεταξύ μιας ενδεχόμενης παταγώδους αποτυχίας, με μη είσοδο καν στα playoffs (αν και τα χάλια της Ανατολής θα φροντίσουν κάτι τέτοιο να αποφευχθεί), και μια πορείας μέχρι τους τελικούς της Ανατολής, θα εξαρτηθεί από το κατά πόσον το προπονητικό team των Hawks θα μας εκπλήξει άλλη μια φορά, ανακαλύπτοντας κάποιο διαμάντι από τον βούρκο, αλλά και με τη διαρκή βελτίωση των παικτών που έχουν στο roster τους. Οι Millsap και Bazemore θα κληθούν να αποτελέσουν τις σταθερές της ομάδας, επαναλαμβάνοντας την περσινή τους χρονιάς που ήταν και για αμφότερους η καλύτερη της καριέρας τους, και ειδικά ο υπέροχος power forward αποτελεί εγγύηση για αυτό. Σε όσα λεπτά ο Millsap βρίσκεται στον πάγκο θα περιμένουμε να δούμε τους Mike Scott και Muscala να σουτάρουν διαρκώς, ενώ μέχρι και ο Kris Humphries θα δοκιμαστεί σαν stretch-4 στα γεράματα. Τέλος, θα αναμένουμε να δούμε αν o Hardaway θα δικαιώσει το pick πρώτου γύρου που ξοδεύτηκε για αυτόν πριν δυο καλοκαίρια. Εν ολίγοις οι Hawks θα αποτελούν μια ομάδα που οι κινήσεις θα είναι σχεδιασμένες στην εντέλεια, αλλά η επιτυχία της ομάδας θα κριθεί από την εκτέλεση των συστημάτων στο παρκέ.
…and now for something completely different
Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε πως αυτή την στιγμή η Atlanta αποτελεί την πολιτιστική πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οτιδήποτε ενδιαφέρον και συναρπαστικό βγαίνει αυτή την στιγμή σε μουσική και τηλεόραση προέρχεται την πρωτεύουσα της Georgia.
Αυτή την τόσο συναρπαστική στιγμή για την πόλη, η ομάδα της φαίνεται στάσιμη και συναντάει μια σχετική αδιαφορία 2)παρά διάφορες εμπνευσμένες προσπάθειες να μαζέψουν κόσμο στο γήπεδο , ενώ δύο παίκτες, οι Chris Paul και Dwight Howard, που θα μπορούσαν να είναι σύμβολα της πόλης είναι μαζικά αντιπαθείς.
Στην περίπτωση των Hawks, το παρόν status της ομάδας μπορεί να εντοπιστεί σε δύο κινήσεις του Danny Ferry. Η αρπαγή του Mike Budenholzer, του ανθρώπου που προοριζόταν για διάδοχος του Pops στο πάγκο των Spurs, ήταν μία κίνηση αλητείας αντίστοιχη με το να έβγαινε λευκός καπνός από το Βατικανό και να ανακοίνωναν πως είχαν επιλέξει την πιο πρόσφατη μετενσάρκωση του Δαλάι Λάμα για τη θέση του Πάπα. Η δεύτερη κίνηση ήρθε με το διαβόητο e-mail, με το οποίο έλεγε πως ο Luol Deng ήταν καλή επιλογή σαν small forward, αλλά είχε πολλή «Αφρική» μέσα του, που δεν τον έκανε καλή επιρροή για τα αποδυτήρια της ομάδας.
Ο ερχομός του Budenholzer τους βοήθησε να χτίσουν την ομάδα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν “οι Spurs της Ανατολής”. Παρά τον διωγμό του Ferry, το περιστατικό με το e-mail είχε βαθύνει το χάσμα που χωρίζει τους Hawks από την πόλη της Atlanta, και παρά μερικές ευρηματικές επιλογές του τμήματος marketing, η ομάδα δεν έχει συνεκτικούς δεσμούς με την κοινότητα με τα παιχνίδια στο Philips Arena να αποτελούν μια χλιαρή εμπειρία.
Ο Dwight Howard ήταν ο καλύτερος Center της λίγκας όσο αγωνιζόταν στους Magic. Ο άκομψος χειρισμός του στην προσπάθεια του να φύγει από το Orlando, με αποκορύφωμα την συνέντευξη μνημείο αμηχανίας του Van Gundy, οι μετέπειτα συγκρούσεις του με τα dominant alpha male shooting guards, με τα οποία είχε επεισοδιακή συνύπαρξη σε Los Angeles και Houston, και η εν πολλοίς άδικη κριτική που έχει δεχθεί από δημοσιογράφους και μη, με αυστηρότερο κριτή του τον Shaq, που τον εχθρεύεται από τότε που τόλμησε να χρησιμοποιήσει το προσωνύμιο Superman, τον έχουν καταστήσει ιδιαίτερα αντιπαθή στο κοινό.
Ένα franchise που δεν είναι δημοφιλές στην ίδια του την πόλη, συναντάει έναν superstar σε πτώση που είναι γέννημα-θρέμμα της πόλης. Το παράδειγμα του LeBron “I’m coming home”, πέραν από την ανεπανάληπτη αθλητική επιτυχία, θα πρέπει να διδάσκεται σε τμήματα marketing και δημοσίων σχέσεων. Οι Hawks χρειάζονται τον Howard και o Dwight χρειάζεται την Atlanta. Οπότε το καλοκαίρι είχαμε ένα γάμο από συμφέρον που μπορεί να τους αναζωογονήσει αμφότερους.
Με έχεις κάνει ξενύχτη
Ο οργανοπαίκτης των Hawks, Sir Foster, αποτελεί τον καλύτερο λόγο να παρακολουθείτε τον αγώνα με ακουστικά στα αυτιά και να εύχεστε το live streaming να μην πηγαίνει αμέσως διαφημίσεις σε κάθε διακοπή του αγώνα. Βιρτουόζος με τα πλήκτρα, και ό,τι πιο ανεβαστικό έχει ακουστεί στα παρκέ του ΝΒΑ από την ’90s εισαγωγή των Bulls στο γήπεδο.
Η επίθεση των Hawks μπορεί να μην είναι τόσο φαντεζί όσο του Golden State, και να μην έχει τόσο πολύ υμνηθεί όσο το tiki-taka των Spurs, αλλά αποτελεί μια ωδή στον ρυθμό και την αρμονία που, ενώ μπορεί να μην είναι εκτυφλωτική, φέρνει εμάς τους θεατές σε ένα πολύ όμορφο σημείο. Στο μπασκετικό αντίστοιχο του να επιπλέεις στη θάλασσα κοιτάζοντας τον ήλιο με αυτιά κάτω από το νερό.
Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης
Η απόλυτα αρμονική επίθεση που είχε χτίσει τα τελευταία δύο χρόνια ο Budenholzer, και είχε προκαλέσει το θαυμασμό της λίγκας, ήταν βασισμένη σε πολύ συγκεκριμένες αρχές: την ύπαρξη πέντε παικτών που έπαιζαν με πρόσωπο και αποτελούσαν απειλή για να σκοράρουν και να δημιουργήσουν ανά πάσα στιγμή, καθώς και την διαρκή κίνηση της μπάλας μεταξύ αυτών, μέχρι να βρεθεί το ιδανικό σουτ.
Πέρυσι η επίθεση ήταν εξαιρετικά μέτρια, και αυτό συνέβη γιατί οι αντίπαλες άμυνες είχαν συνειδητοποιήσει πως πρέπει απλά να κολλάνε έναν αμυντικό στον Korver. Οι Hawks κατάφερναν να βγάλουν τα ελεύθερα τρίποντα, απλά ήταν η χειρότερη ομάδα σε ποσοστό σε ολόκληρο το ΝΒΑ, με τον Teague να είναι ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας. H αντικατάσταση του Teague με τον ασταθέστατο Schroder, καθώς και η παρουσία του Dwight Howard, αφαιρούν ακόμα δύο σουτέρ από την πεντάδα, ενώ πλέον από ολόκληρη την ομάδα μόνο ο Korver μπορεί να θεωρηθεί συνεπής απειλή για τρεις πόντους. Ο γιος του Bruce Willis, όμως, έχει φθάσει τα 35 χρόνια και παρά τα μαρτύρια στο οποία υποβάλλει τον εαυτό του τα καλοκαίρια (φέτος, για παράδειγμα, ανέβηκε 50 φορές μέσα σε ένα 24ωρο τις σκάλες ενός ουρανοξύστη 73 ορόφων), ο χρόνος είναι αμείλικτος. Από πίσω του έχει τον γιο του Tim Hardaway, που στον συνδυασμό ταλέντου, μηδαμινής αμυντικής προσήλωσης και δέσμευσης για τη χειρότερη δυνατή επιθετική προσπάθεια, μπορεί να συγκριθεί μονάχα με τον Dion Waiters. Επίσης υπάρχει και ο Sefolosha, που αν ήξερε μπάσκετ θα ήταν καλός μπασκετμπολίστας, καθώς και τα δύο rookies με την υπέροχη κόμμωση και την ανύπαρκτη εμπειρία. Όλοι αυτοί θα βρίσκονται κάτω από την μπαγκέτα του επιρρεπή σε ανόητα λάθη Schroder, που θα βιώσει την κατάρα του να έχεις αυτό που εύχεσαι και να καλείσαι να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου.
Πρόβλεψη (έτσι, για να γελάμε στο postseason roundtable)
Η εμπιστοσύνη μας στο coach Bud, και κυρίως τα χάλια των υπολοίπων ομάδων στην Ανατολή, θα δώσουν στους Hawks την 6η θέση με 44 νίκες. Εφόσον, η έκτη θέση συνοδευθεί σε συνάντηση με τους Raptors στα playoffs θα τους οδηγήσει μέχρι τα ημιτελικά της ανατολής για ακόμη μια χρονιά, όπου θα τους περιμένει ο Al Horford.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
| ↑1 | Μεγάλη ιστορία, δείτε το φιλμ καλύτερα. |
|---|---|
| ↑2 | παρά διάφορες εμπνευσμένες προσπάθειες να μαζέψουν κόσμο στο γήπεδο |
