The Ballhog’s 2017-18 NBA Previews: Atlanta Hawks

Posted on Sep 19 2017 - 12:45pm by Dimitris Mantzoukas

Oι Hawks κάνουν βουτιά από τα ψηλά στους βούρκους του rebuilding, και ελπίζουν να πάρουν αρκετή φόρα ώστε να ξαναπετάξουν ψηλά, όπως είχαν μάθει τα προηγούμενα χρόνια.

Πού σας αφήσαμε;

Τους αφήσαμε σε καθεστώς διάλυσης, να βλέπουν να μπαίνουν τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο της ομάδας που μάγεψε το ΝΒΑ πριν τρία χρόνια, με τον τελευταίο μεγάλο παίκτη εκείνης της πεντάδας να ετοιμάζεται να εξερευνήσει την free agency. Η πορεία τους στο πρωτάθλημα ήταν αξιοπρεπής, αλλά η ομάδα έπαψε οριστικά να θυμίζει το απειλητικό σύνολο του παρελθόντος.

Καλοκαιρινός σχεδιασμός

Ο Paul Millsap ήταν για μία ακόμα χρονιά ο καλύτερος παίκτης των Hawks, τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα, το συμβόλαιο του όμως έληγε και ο ίδιος είχε την επιλογή να μιλήσει και με άλλες ομάδες, όπως και έκανε, καταλήγοντας στο Denver. Η αποχώρησή του κόστισε διπλά, καθώς πέρα από την απώλεια ενός καταπληκτικού παίκτη, το γεγονός ότι αυτός έφυγε χωρίς αντάλλαγμα, μακροπρόθεσμα πονάει πολύ περισσότερο την ομάδα.

Η κίνηση αυτή σηματοδότησε την χωρίς επιστροφή μετάβαση των Hawks σε ένα αρκετά σκληρό rebuilding mode. O Dwight Howard είχε ήδη δωθεί στην Charlotte, με αντάλλαγμα σχεδόν το τίποτα -δηλαδή όχι μακριά από την τρέχουσα μπασκετική του αξία-, δηλαδή τον Marco Belinelli και τα $ 12,5 εκατ. τον χρόνο για τα επόμενα τρία χρόνια του Miles Plumlee, μια ανταλλαγή που τους απαλλάσσει μεν από τον βραχνά του Howard, ωστόσο τους φορτώνει με ένα ημι-άχρηστο συμβόλαιο, και κυρίως, τον λάθος Plumlee.

Οι Hawks είχαν 33,3% πιθανότητες να πετύχουν τον σωστό Plumlee.

Από εκεί και πέρα οι Hawks κατάφεραν να κλέψουν τον Dewayne Dedmon με ένα συμβόλαιο ντροπής, ο οποίος και θα προσπαθήσει να αποδείξει μέσω της μονοετούς παρουσίας του στην ομάδα ότι αξίζει μια μεγάλη και πολυετή συμφωνία, ενώ ο Luke Babbit ήρθε επίσης να δώσει λύσεις στο “4” και εμπειρία, με τελευταία προσθήκη τον Nicolas Brussino από το Dallas, σε μία κάπως απελπισμένη προσπάθεια να ψαρέψουν κάποιο λαβράκι. Στο δε draft, έπαιξαν τα λεφτά τους στον John Collins, τον οποίο θα δούμε παρακάτω, καθώς και στον δικό μας Tyler Dorsey, το σουτ του οποίου έθελξε τον Budenholzer κάνοντας τον να ελπίζει να βρεθεί στον νεαρό Έλληνα η απειλή από την περιφέρεια που κάποτε ήταν συνώνυμο της ομάδας, αλλά πλέον συνιστά ανάμνηση. Ταυτόχρονα, σε μία κίνηση απελπισίας, η Atlanta, όχι η ομάδα, η πόλη αυτή τη φορά, βράβευσε τον Kent Bazemore για τις υπηρεσίες του στην πόλη, δίνοντάς του το Highest Citizen Award, ελπίζοντας ότι θα είναι αρκετό για να τον πείσει να μείνει σε αυτή και να μην ψάξει -μέσω απαίτησης trade- έναν νέο σταθμό στην καριέρα του.

Οι περισσότεροι βετεράνοι από την περσινή ομάδα πάντως κούνησαν μαντήλι -και με το δίκιο τους-, μη επιθυμώντας να βρεθούν σε μία ομάδα που εξ αρχής κατεβαίνει με στόχο να δώσει παραστάσεις στους νέους παίκτες. Οι Jose Calderon, Kris Humphries, Thabo Sefolosha, Ryan Kelly και Mike Dunleavy αποχώρησαν όλοι προς άλλες πολιτείες. Ξεχωριστή περίπτωση ο Tim Hardaway Jr, ο οποίος -για κάποιο ακατανόητο λόγο- έγινε δέκτης μιας προσφοράς τετραετούς διάρκειας και αξίας περίπου $ 17,5 εκατ. ανά έτος από -ποιους άλλους- τους Knicks, και για κάποιον πολύ ευνόητο λόγο η Atlanta δεν μπήκε καν στον κόπο να εξετάσει αν χρειάζεται να την ματσάρει.

Η συνταγή θέλει πολλούς μικρούς έτοιμους να διεκδικήσουν χρόνο από μέτριους βετεράνους, και με οποιονδήποτε άλλον προπονητή σε ομάδα με τέτοιους στόχους θα ήμασταν σίγουροι ότι θα τον έπαιρναν. Έχουμε όμως μια φρικτή υποψία ότι ο Budenholzer είναι ικανός να καταφέρει να κλέβει παιχνίδια από τους πιτσιρικάδες, με τους Ilyasova, Babbit και Dedmon στην βασική πεντάδα, και καλό θα ήταν κάποιος να του κάταστήσει απολύτως σαφείς τις προτεραιότητες του οργανισμού.

Atlanta Hawks Depth Chart

Υπερατού

Οι Hawks, υπό τις οδηγίες του Budenholzer, έχουν παίξει κατά διαστήματα πολύ όμορφο μπάσκετ, η άμυνά τους είναι, όμως, που πάντα ήταν ξεχωριστή. Πέρσι τερμάτισε με το τέταρτο καλύτερο defensive rating και το τέταρτο χειρότερο offensive rating, οπότε δεν δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε μία κατεύθυνση στο mindset της ομάδας. Η λογική λέει ότι η αποχώρηση του Millsap που ήταν ο συνδετικός ιστός της πολύπλοκης άμυνας των Hawks, θα οδηγήσει σε μία μικρή πτώση την αποτελεσματικότητα της, ωστόσο ο Dedmon είναι εξαιρετικός αμυντικός και θα καλύψει το κενό του Howard, ενώ και ο Taurean Prince δείχνει να αναπτύσσεται σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού εκμεταλλευόμενος την αθλητικότητά του. Οι Hawks είναι μικροί και άπειροι, ωστόσο ο Budenholzer είναι διάνοια και η λογική λέει ότι θα καταφέρει να κρατήσει την Atlanta σε πολύ ανταγωνιστικό επίπεδο στην άμυνα.

Στην επίθεση θα έχουν σοβαρό πρόβλημα, με τον Schröder να αποτελεί τον μοναδικό αξιόπιστο σκόρερ, ωστόσο φαίνεται μια νέα (αλλά παλιά) πτυχή στο παιχνίδι, μια επιστροφή στο μοντέλο με τους πολλούς σουτέρ εξαπλωμένους στο παρκέ, να περιστρέφονται περιμένοντας να έρθει η μπάλα σε αυτούς. Κοινό χαρακτηριστικό όλων σχεδόν των νέων αποκτημάτων είναι η δυνατότητα τους να σουτάρουν, οπότε υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να αποφύγουμε την περσινή μιζέρια, που σε ορισμένα παιχνίδια οι Hawks έκαναν εξάλεπτα χωρίς να μπορούν να σημειώσουν καλάθι.

Panic Button

Δύσκολα μπορούμε να σκεφτούμε οτιδήποτε που να μπορεί να προκαλέσει πραγματικό πανικό στην Atlanta, μιας και η (μη) ποιότητα του υπάρχοντος ρόστερ και το rebuilding mode στο οποίο φαίνεται να βρίσκεται η ομάδα μοιάζει να λειτουργεί σαν μια τεράστια ασπίδα κόντρα σε οποιαδήποτε κριτική βασιζόμενη στα ανεπιτυχή αποτελέσματα. Η ασπίδα αυτή ίσως να μην αποδειχθεί αρκετά δυνατή όσο το αρραγές “trust the process”, αλλά σίγουρα θα μπορέσει να απορροφήσει τους κραδασμούς της πρώτης χρονιάς.

Στην πραγματικότητα, η μοναδική περίπτωση να επέλθει πανικός στην πόλη της Atlanta, είναι αν κάποιος από τις μονάδες που δείχνουν να αποτελούν το μέλλον της ομάδας, οι Schroder, Prince και Collins, και δευτερευόντως οι Bembry ή Dorsey, τραυματιστεί σοβαρά, ή δείξει ότι δεν μπορεί να υπολογίζεται για το μέλλον. Δυστυχώς, οι μονάδες αυτές μετριούνται στα δάχτυλα, προς το παρόν τουλάχιστον, για τους Hawks.

Βγάζουν το ThanksGiving ο προπονητής και ο GM;

O Mike Budenholzer είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές του ΝΒΑ, και η θέση του στον πάγκο των Hawks μπορεί να ταρακουνηθεί μόνο εάν ο ίδιος το επιλέξει (όταν, δηλαδή, ο Popovich αποσυρθεί και τον καλέσουν οι Spurs). Σε κάθε άλλη περίπτωση, είναι ακούνητος, και μάλιστα πρόκειται μάλλον για το σημαντικότερο κεφάλαιο στην Atlanta αυτή την στιγμή, καθώς στα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι της ομάδας την έχει οδηγήσει σε μονοπάτια που πιο πριν κανείς δεν περίμενε, διδάσκοντας μπάσκετ. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την ομάδα του 2014-15 που συγκλόνισε το ΝΒΑ με την καταπληκτική της άμυνα και την πιο ισορροπημένη επίθεση εκείνης της σεζόν, μια σεζόν που αποτυπώθηκε στο κατόρθωμα τους να βγάλουν όλη την πεντάδα τους ως καλύτερο παίκτη του μήνα. Φέτος θα έχει κάπως περισσότερα νεύρα -όπως και πέρσι-, αλλά την άκρη θα την βρει.

Ο Travis Schlenk από την άλλη, βρίσκεται στην πόλη πολύ λιγότερο. Για την ακρίβεια μετράει μόνο μερικούς μήνες. Οι συστάσεις του είναι οι καλύτερες που θα μπορούσαν να υπάρξουν, καθώς ήταν ο assistant general manager στους Golden State Warriors, τους οποίους το καλοκαίρι άφησε για να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στο front office των Hawks. Η αλήθεια είναι πως, με δεδομένη τη μακρόπνοη φύση του σχεδιασμού της ομάδας, το έργο του θα είναι δύσκολο να κριθεί σύντομα, μιας και αποτελέσματα μπορεί να δούμε πολλά χρόνια μετά, αλλά τα πρώτα δείγματα είναι σίγουρα θετικά, καθώς μπορεί να μην έχει κάνει κάποια μεγάλη κίνηση, αλλά τουλάχιστον δεν επέλεξε τα ημίμετρα της αέναης μετριότητας, επιλέγοντας τo tanking ως τον τρόπο επανόδου της ομάδας στις επιτυχίες, ένα tanking που το χάλι της Ανατολής δυσκολεύει κάπως, βέβαια.

Χ-factor / Keep an eye on

Ο John Collins έρχεται ως ένα ρίσκο αρκετά λελογισμένο. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα καταφέρει να υπερβεί όσα σε κολεγιακό επίπεδο τον κράταγαν ένα επίπεδο κάτω από τους κορυφαίους. Τη φήμη του την έκανε ως καταπληκτικός finisher και αξιόπιστος rebounder, μια μηχανή double-double. Στο summer league μας κατέπληξε, σουτάροντας σχετικά αξιόπιστα και από την περιφέρεια, κάτι που δεν είχαμε δει στο κολεγιακό του παιχνίδι, αλλά κάτι που, αν σταθεροποιηθεί, τον καθιστά αμέσως την μεγάλη κλοπή του draft. Η άμυνά του ήταν επίσης προβληματική, αλλά σίγουρα μπορεί να βελτιωθεί με την κατάλληλη καθοδήγηση. Oύτως ή άλλως, στην Atlanta η αμυντική προσαρμογή είναι συνολική υπόθεση και λιγότερο απότοκο ατομικών ποιοτικών χαρακτηριστικών. Οι τοποθετήσεις του στο κολέγιο έδειχναν ένα υψηλό μπασκετικό IQ, τουλάχιστον στο επιθετικό κομμάτι, οπότε δεν είναι καθόλου απίθανο να καταφέρει να βρει τα πατήματα του στην απαιτητική άμυνα των Hawks. Mε δεδομένη την ικανότητα του να τελειώνει φάσεις κοντά στο καλάθι (ήταν πρώτος στο efficiency rating σε όλο το NCAA), θα παλέψει από νωρίς να κλέψει χρόνο από τους Ilyasova και Babbit, και πιστεύουμε ότι δεν θα δυσκολευτεί να τα καταφέρει.

Ένοχη απόλαυση

Σε μία ομάδα γεμάτη παίκτες που προσπαθούν να κάνουν το πρώτο βήμα στην καριέρα τους, ο μοναδικός παίκτης στο ρόστερ της Atlanta που μπορεί να θεωρηθεί ήδη καταξιωμένος, είναι και αυτός για τον οποίο αξίζει να ξενυχτήσουμε, όπως άλλωστε λέγαμε και τα προηγούμενα χρόνια. Όταν, όμως, τα προηγούμενα χρόνια τον επιλέγαμε ανάμεσα από μία στρατιά All-Stars, η επιλογή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περισσότερο μερακλίδικη, ενώ φέτος πρόκειται ξεκάθαρα για την μοναδική legit επιλογή στο ρόστερ.

Ο Dennis Schröder είναι ο πιο φαντεζί, αλλά ταυτόχρονα και ουσιαστικός, παίκτης της ομάδας, ο μοναδικός που δείχνει ικανός να σκοράρει χωρίς να βασίζεται στην προσπάθεια κάποιου άλλου, και ο μοναδικός που έχει την ικανότητα να πάρει ένα παιχνίδι πάνω του. Oι συμπαίκτες του δεν είναι καν κοντά σε αυτά τα χαρακτηριστικά, με μοναδική περίπτωση που δείχνει να είναι σε καλό δρόμο για να τον ακολουθήσει αυτή του Taurean Prince. O Γερμανός, πάντως, θα ξεχωρίζει σε αυτή την ομάδα σαν την μύγα μέσα στο γάλα, τουλάχιστον για φέτος, και φυσικά δεν μπορούμε να περιγράψουμε πόσο καλό asset θα είναι για τις fantasy λίγκες. Στο πρόσφατο Eυρωμπάσκετ ήταν για άλλη μια φορά με την Γερμανία εξαιρετικός, και έδειξε πάλι τι μπορεί να κάνει όντας ο ξεκάθαρος ηγέτης μιας ομάδας. Πέρσι είχε τους Millsap και Howard να μοιράζονται την ευθύνη, αλλά φέτος είναι πλέον ο αδιαμφισβήτητος και φυσικός ηγέτης αυτής της ομάδας.

Μαντάμ Ζαΐρα

Κανείς δεν θα κατηγορήσει τους Hawks αν δεν κάνουν πάνω από 25 νίκες. Mάλιστα κάπου εκεί τοποθετείται το ταβάνι τους, αν αναλογιστούμε την ένδεια του ρόστερ τους. Ωστόσο τα πάντα εξαρτώνται από τον Budenholzer και το πως θα αποφασιστεί να διαχειριστεί τη χρονιά, Θα αφοσιωθεί στο να δημιουργήσει τον επόμενο πυρήνα, ανταλλάσσοντας ήττες με χρόνο συμμετοχής για τους μικρούς; Μήπως η νέα τριάδα στην περιφέρεια, με Schröder – Bazemore – Prince, είναι καλύτερη από όσο δείχνει; Συμπερασματικά, θα φλερτάρουν με την τελευταία θέση στην Ανατολή, αλλά θα την αποφύγουν και θα τερματίσουν 14οι.

The following two tabs change content below.

Dimitris Mantzoukas

Βασικά μου είπαν ότι αν φτιάξουμε site θα είναι το πρώτο βήμα για να γίνω διάσημος συγγραφέας και θα κερδίσω επιτέλους δόξα, λεφτά, γκόμενες και ναρκωτικά. Το έκανα. Ακόμα περιμένω. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι μου είπαν ψέματα.