Shoutout σε όλους τους οπαδούς των Spurs εκεί έξω: “Γιατί είστε Spurs;!”
Σας αρέσει το σήμα ή η εμφάνιση; Δεν λέω, classic το ασπρόμαυρο, αλλά και τα δύο είναι σχεδόν τα ίδια εδώ και αιώνες, ενώ ακόμα και οι πειραματισμοί, όπως για παράδειγμα στην τρίτη εμφάνιση, δημιουργούν αισθητική πιτζάμας συνταξιούχου.
A legendary selfie pic.twitter.com/ALGawdbIoa
— San Antonio Spurs (@spurs) October 4, 2017
Σας αρέσει η πόλη; Σοβαροί να είμαστε – Texas είναι. Και εξάλλου, πείτε μου ένα πράγμα που σας θυμίζει το San Antonio και δεν έχει να κάνει με τους Spurs.
Σας αρέσει το μπάσκετ; Ναι, σίγουρα, αποτελεσματικό και δομημένο, ενίοτε και όμορφο, αλλά καθόλου εντυπωσιακό.
Σας αρέσουν οι αθλητές; Δεν το συζητάμε – ρέκτες του μπάσκετ, αλλά αντιτουριστικοί. Οι καλύτεροι παίκτες των Spurs στην σύγχρονη εποχή τους (δηλαδή από τότε που ξεκίνησαν να παίρνουν Πρωταθλήματα και να μην χάνουν playoffs με τίποτα) είναι ο Duncan και ο Leonard: εκτιμάς την απαράμιλλη αγωνιστική τελειότητα τους και τη διαρκή τάση προς και εμμονή με αυτήν, αλλά let’s face it, η λατρεία και ο ενθουσιασμός ξεκινούν στο tip-off και τελειώνουν στο buzzer. Στρατιωτάκια αγέλαστα – αμίλητα. Ακόμα και οι σπουδαιότερες τυπάρες, έχουν φύγει από το San Antonio (Diaw) ή ετοιμάζονται να αφήσουν το μπάσκετ (Ginobili – Parker).
Σας αρέσει ο προπονητής; ΟΚ εδώ δεν μπορούμε να πούμε τίποτα. Εντός και εκτός παρκέ, ο Popovich είναι άρχοντας και έχει θεμελιώσει κάτι που αποτελεί για τους κοινούς θνητούς, όπως εμείς, όνειρο που στραγγαλίζεται μέσα στα άγχη της καθημερινότητας: να τους έχει επιδεικτικά όλους χεσμένους και όταν κερδίζει, να το κάνει με τους δικούς του όρους, αφού τίποτα δεν του χαρίστηκε1)ΟΚ ο Duncan, αλλά καταλάβατε τι θέλετε να πούμε..
Νομίζω τελικά πως σας σαγηνεύει η μεταφυσική σταθερότητα και αντοχή τους στο χρόνο. Ότι, με έναν τρόπο, δεν δείχνουν να συμμερίζονται τα άγχη άλλων ομάδων που έχουν να κάνουν με το ότι «οι παίκτες μας γερνάνε» (Grizzlies), «μας λείπει ατομικό ταλέντο στον πάγκο» (Wizards), «έχουμε ένα πλάνο που πρέπει να υπηρετήσουμε» (Bulls), «πως θα προχωρήσουμε χωρίς superstar» (Kings), «δεν έχουμε καλά picks» (Nets), «δεν έχουμε λεφτά να τους πληρώσουμε όλους» (Nuggets) και άλλα τέτοια εγκόσμια και ταπεινά. Νομοτελειακά, κάθε χρόνο οι Spurs θα βρίσκονται στα playoffs, μάλλον και με πλεονέκτημα έδρας. Και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό.
Tι κάνατε πέρσι;
Πέρσι, οι Spurs έκαναν μια από τα ίδια. Γενικά, η regular season ποτέ δεν περιλαμβάνει τίποτα ιδιαίτερο για τους Spurs. Για κάποιο λόγο δε, έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη χημεία με τους επίγονους τους στο pace & space, τους Warriors. Πρόπερσι, έκαναν και οι δύο ιστορικές regular season (franchise records, μόνο που των Warriors ήταν και league record), τερματίζοντας στις θέσεις 1-2 της Δύσης και της λίγκας, γνωρίζοντας όμως τεράστια ματαίωση στα playoffs. Πέρυσι, έβαλαν και οι δύο τις μηχανές στο ρελαντί2)Ας μην ξεχνάμε πως είναι οι συνομώτες που έστειλαν ένα τεράστιο κωλοδάχτυλο στη λίγκα και στην τηλεθέαση της και μετέτρεψαν ντέρμπι πρωτιάς στο χειρότερο παιχνίδι της σεζόν, έτσι, επειδή μπορούσαν., όντας αμφότεροι πληρέστεροι από ποτέ, έκαναν ξανά το γνωστό 1-2 και είχαν ραντεβού με την Ιστορία στους Τελικούς, αφού πρώτα ο Ginobili χάρισε άλλη μια vintage στιγμή “for the ages”. Αμφότερες οι ομάδες διψασμένες για εκδίκηση, αλλά οι Warriors την πήραν τελικά, αφού οι Spurs έμειναν με τη γλύκα, όταν, σε μια άλλη «μεγάλη απόδραση» των “Dubs”, δεν χρειάστηκε ο Thompson να στάζει τρίποντα χωρίς έλεος, αλλά απλώς να βάλει ο Pachulia το πόδι του στη σωστή θέση, ώστε να πάρει ο Kawhi παραπεμπτικό για νοσηλεία.
Η φάση αυτή δεν συνέδεσε απλώς για πάντα στον ιστορικό χρόνο έναν Γεωργιανό και ένα ρομπότ, αλλά άνοιξε τον απρόσμενα αμφίβολο, μέχρι εκείνη τη στιγμή δρόμο, των Warriors προς τον τίτλο και ώθησε το προσαρμοστικό ΝΒΑ σε έναν νέο, “Zaza rule”.
Καλοκαιρινός σχεδιασμός
Εκκωφαντική σιωπή στο San Antonio φέτος. Για πρώτη φορά, μετά το τελευταίο πρωτάθλημα, η δομή του ανθρώπινου δυναμικού υποβάλλεται σε τόσο μικρές αλλαγές. Το καλοκαίρι του 2014, είχαμε την ανάδειξη του Kawhi Leonard, άρτι αφιχθέντος από το MVP των Τελικών, σε cornerstone της ομάδας στο εξής, το καλοκαίρι του 2015 την έλευση του LaMarcus Aldridge και το καλοκαίρι του 2016, τον «καλώς-τονα-κι-ας-άργησε» ερχομό του Pau Gasol.
Οι Spurs ξεκίνησαν αρκετά καλά: πήραν τον Rudy Gay, κινήθηκαν στα γνωστά «ψαγμένα» επίπεδα τους στο draft (Derrick White – Jaron Blossomgame) και αναμενόμενα, μπλέχτηκαν σε συζητήσεις για τους Paul-Irving3)Σαν χτες θυμάμαι την ημέρα που ο Irving ζήτησε μεταγραφή από το Cleveland, όταν σε ένα τσιπουράδικο στο Βόλο ο ομόσταυλος Gus, επέμενε πως ο Kyrie θα καταλήξει στο San Antonio και ονειρευόμασταν τι θα γίνει αν καταλήξει ένας τόσο offense-oriented και τόσο ποιοτικός PG για πρώτη φορά στα χέρια του “Pop”.. Και μετά;
Μετά, τίποτα. Οι Simmons – Dedmon κεφαλαιοποίησαν τη σταθερή τους πρόοδο σε καλά συμβόλαια και θέσεις βασικού στην Ανατολή και ο David Lee την καλή του σεζόν, βγαίνοντας στη free agency και τρώγοντας τα μούτρα του προς το παρόν. Και οι τρεις τους θα λείψουν, καθώς σε αυτή τη φάση της ζωής τους έδιναν πολλά και στις δύο άκρες του παρκέ (εντάξει, εκτός από σκορ) και γέμιζαν με αξιοπρέπεια και αυταπάρνηση σχεδόν ένα ολόκληρο second unit.
Και πως συμπλήρωσαν τα κενά τους; Με τον Gay και δυο picks (λεπτομερέστερα παρακάτω); Κάπως φτωχό δεν είναι;
Ναι, παρντόν. Ήρθε και ο Brandon Paul, ο οποίος ήταν λογικά η απάντηση στην ερώτηση «ποιου random τύπου την καριέρα, που ήταν μέτρια στην Ευρωλίγκα και σούπερ όχι σε ένα, αλλά σε δύο summer leagues, θα φτιάξουμε φέτος;», καθώς και ο Joffrey Lauvergne, για να ερμηνεύσει το ρόλο του ρολίστα ή Γάλλου ψηλού, στον οποίον θήτευσαν οι Diaw, West, Lee στο παρελθόν.
Depth Chart
Υπερατού
Κατά την περσινή σεζόν, ο “Pop” αποφάσισε να ανακατέψει την τράπουλα και με θράσος και τόλμη να θυσιάσει το μυθικό ball movement των Spurs για να δημιουργήσει καταστάσεις iso για τον Kawhi Leonard. Και αυτός δεν τον διέψευσε στο ελάχιστο: έφτασε τρίτος στην ψηφοφορία για τον MVP πίσω από τους Westbrook – Harden, ενώ έγινε μόλις ο τέταρτος νεότερος παίκτης στην Ιστορία με 25+ ppg και παρουσία στην καλύτερη αμυντική πεντάδα, μετά τους Jordan, Bryant και James.
Το εντυπωσιακό με τον Leonard (όπως και με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε ακόμα) είναι πως θα μπορούσε τα τελευταία χρόνια να είναι υποψήφιος ταυτόχρονα για το MVP και το “Most Improved Player”, αφού δεν φαίνεται να έχει ακόμα ταβάνι ή τομείς του παιχνιδιού του που στασιμοποιείται. Με δεδομένη τη μεγαλύτερη λειψανδρία σε σχέση με πέρυσι, είναι λογικό να περιμένουμε φέτος μια ακόμα χρονιά σε “beast mode” για τον “Klaw”.
Disclaimer: με πάσα επιφύλαξη και παρότι ποτέ δεν ήμουν φανατικός του Leonard, για μια σειρά από λόγους, τον θεωρώ φαβορί για το MVP φέτος, συμφωνώντας με το Las Vegas.
Panic Button
Είπαμε και πιο πριν πως αν ρωτήσεις στους Spurs που έχουν το κουμπί του πανικού, θα κοιτάξουν με απορία. Για παράδειγμα, τα άγχη για την καλοκαιρινή μεταγραφική στασιμότητα είναι για εμάς τους κοινούς θνητούς, που δεν καταλαβαίνουμε το νέο μεθοδικά υπομονετικό και σατανικό σχέδιο του Popovich και την πραγματική πιθανότητα να στερούνται αισθημάτων όλα ανεξαιρέτως τα μέλη του franchise.
Ωστόσο, τα προβλήματα που πρέπει να επιλύσουν οι Spurs – διότι για όλα τα άλλα υπάρχει λύση/σχέδιο – είναι δύο. Το πρώτο είναι ότι τα γηρατειά και οι τραυματισμοί, όσο κι αν επιτρέπουν στον “Pop” να επιδοθεί σε “shock humor” πεντάδες, δυσκολεύουν πάρα πολύ το rotation. Κακά τα ψέματα, οι Parker, Ginobili, Gasol, Gay, Green χρειάζονται συντήρηση και μέριμνα, αναντίστοιχη για τόσο κομβικά γρανάζια σε μια τόσο ανταγωνιστική ομάδα. Οι δε Parker – Gay αυτή την στιγμή αναρρώνουν από έναν ακόμα τραυματισμό.
Το δεύτερο είναι ο LaMarcus Aldridge, ο οποίος έχει ρητά δηλώσει πως δεν περνάει καλά στο San Antonio. Παρότι το όνομα του ενεπλάκη σε κάθε πιθανό trade (προεξαρχούσης της περίπτωσης Kyrie Irving), όμως, o LaMarcus είναι ακόμα εδώ. Ουσιαστικά, η περίπτωση Aldridge εξηγεί πολλά για τον τρόπο που αγωνίζονται οι Spurs. Σε μια εποχή που όλες οι ομάδες προσπαθούν να ανοίξουν το spacing, η παρουσία του Aldridge στο post και στο midrange4)Πεδίο όπου, πάντως, είναι πραγματικά κυρίαρχος. είναι βαρίδι σε ένα τέτοιο πλάνο. Κάπως έτσι, η παραδοσιακά καλή ομάδα των Spurs στα τρίποντα, ήταν πρώτη σε ευστοχία στα, αλλά 24η στο three-point rate.
Φυσικά, για έναν all-star caliber PF δεν είναι εύκολο να αλλάξει στα 32 του ή να μετατραπεί ξαφνικά σε συστηματική απειλή από το τρίποντο, όσο κι αν δουλέψει πάνω σε αυτό. Και από ότι φαίνεται, ήδη οι Spurs βαδίζουν προς την επίλυση του ζητήματος, αφού και στις δύο πλευρές του παρκέ, τα «συν» του LMA υπερτερούν των «πλην» του και είναι υπέροχα. Δείτε για παράδειγμα την άμυνα. Παρότι μέτριος ως rim protector, ο Aldridge τερμάτισε 17ος πέρυσι και 9ος πρόπερσι σε defensive win shares σε όλη τη λίγκα, απότέλεσμα της συνολικής λειτουργίας της ομάδας, και του πως ανεβάζει τα προσωπικά στατιστικά κάθε παίχτη της.
Κάπως έτσι, ο Aldridge αποφάσισε να συζητήσει τους προβληματισμούς του με τον Popovich, αφού πρώτα ο GM R.C. Buford του έδωσε όλη την εμπιστοσύνη του κόσμου:
#Spurs RC Buford on Lamarcus Aldridge rumors: Happy w/group, but if we can make it better,well do it. Won 128 gms in 2 yrs,but its about fit pic.twitter.com/JBMTG4t019
— RJ Marquez (@KSATRJ) June 23, 2017
Ειδικά για φέτος, παρά την άρνηση τα προηγούμενα χρόνια, τόσο του Rudy Gay να παίξει στο “4” και του LMA στο “5”, εμείς θα σας λέγαμε να περιμένετε αρκετά λεπτά σε κάθε αγώνα να δείτε το συγκεκριμένο σχήμα.
Θα βγάλουν το Thanksgiving ο προπονητής ή ο GM;
Ας διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και ας μετρήσουμε μέχρι το δέκα… που τολμάτε ιερόσυλοι του Ball Hog να ρωτάτε αν κινδυνεύει ο Popovich (ή ο «βοηθός» του, R.C. Buford)!!! Το μεγαλύτερο αστείο όλων των εποχών είναι αν θα φύγει ο “Pop” ή αν θα αλλάξει κάτι γενικότερο στο San Antonio – αν, πάντως, υποψιαστούμε πως οι Spurs του βάζουν χέρι για τον Trump, υποσχόμαστε πως θα κάνουμε “nuit debout” στο κέντρο της Αθήνας.
Το ότι οι Spurs δεν κατάφεραν ή δεν επιδίωξαν να κινηθούν δυναμικά το καλοκαίρι, έκανε εντύπωση (ακριβώς επειδή σε αυτό έγινε χαμός), όμως δεν σημαίνει πως δεν υλοποιούν ένα σχέδιο.
Το πρώτο μέρος του σχεδίου λέει «απαγάγουμε την οικογένεια των Gasol, Mills και Gay» (classic). Ο εκβιασμός πέτυχε και οι τρεις τους υπέγραψαν φέτος για να φορούν τη φανέλα των Spurs για $37 εκ. ετησίως!
Το δεύτερο μέρος λέει «δεν πειράζει που δεν κάναμε μεγάλες μεταγραφές, δεν πειράζει που έχουμε να κεφαλαιοποιήσουμε κάτι από το draft από την εποχή του Kawhi (διαρκής πρωταθλητισμός, γαρ, εκτός των άλλων), πάμε να κάνουμε όμως την καλύτερη «ομαλή μετάβαση» που έγινε ποτέ».
Το τρίτο μέρος εξηγεί πως θα γίνει το δεύτερο: μέχρι το 2020, όταν και λήγει το συμβόλαιο του Leonard, οι Spurs θα έχουν κρατήσει έναν κορμό “past-their-prime” βετεράνων που ακόμα έχουν να δώσουν (Gasol, Gay, Parker, Ginobili), το cap θα αδειάζει χρόνο με το χρόνο, τη στιγμή που θα προσπαθούν να προσελκύουν αστέρες χρησιμοποιώντας τα brandnames “Kawhi”, “Popovich”, “Spurs organization”. Η μετάβαση θα ολοκληρωθεί όταν «ξεπεταχτεί» ο Murray, μαζί με όποιον στην πορεία πλαισιώσει τον Kawhi και τους Mills, Green, Aldridge (με σειρά πιθανότητας παραμονής).
Και μόλις τώρα, συνειδητοποιείς πως πουθενά στο σύμπαν δεν υπάρχει αδράνεια, τελικά.
X-Factor
Φυσικά το πολυθρύλητο second unit τους, που ακόμα και στα χειρότερα του, έχει μια μεταφυσική αύρα πρωταθλητισμού. Σε ποια άλλη “contender” ομάδα θα μπορούσαν οι Anderson, Bertans και Lauvergne θα έχουν σημαντικό ρόλο; Ο Lauvergne θα έχει για πρώτη φορά λίγο κόσμο μπροστά του (σε αντίθεση με Denver και OKC) και μάλιστα σε τόσο σπουδαίο «πάλκο», προκειμένου να χρησιμεύσει σε κάποια kinky εκδοχή smallball (ίσως για παράδειγμα μαζί με Murray, Ginobili, Green, Gay). Ο Bertans λογικά θα είναι ο μόνος που θα μετατοπιστεί προς τα πάνω (και όχι ο Gay στο “5”, όπως είχαμε φαντασιωθεί υποψιαστεί), χάρη στα 2,08 και το εντυπωσιακό wingspan του, ενώ ο Anderson θα αποτελέσει τον μπαλαντέρ που θα μαρκάρει από το “2” ως το “4”.
Το πιο καταλυτικό στοιχείο του πάγκου όμως είναι αναμφίβολα ο Rudy Gay. Ποτέ στην Ιστορία, δεν είχαν οι Spurs ένα τέτοιο επιθετικό όπλο που θα ξεκίναγε βασικός forward σε οποιαδήποτε ομάδα δεν είχε LeBron, KD, PG13 ή… Kawhi. Ο Gay προσφέρει ακριβώς αυτό το “high volume scoring” σε μια αναπληρωματική πεντάδα, που όπως και να έχει, θα απαρτίζεται από spot shooters και πολυδιάστατα αμυντικά εργαλεία. Βασική προϋπόθεση για όλα αυτά βεβαίως είναι να ξεπεράσει τον τραυματισμό που έχει ακόμα (αχίλλειος τένοντας) και τα ζητήματα υγείας γενικότερα…
Ένοχη απόλαυση
Δύο πράγματα μας κρατάνε συνδεδεμένους με το παρελθόν και ζούμε για να ρουφάμε την κάθε στιγμή τους.
Το πρώτο είναι η (κάθε) επόμενη φορά που ο Nowitzki θα ξεφτιλίσει κάποιο νέο ταλέντο (μας έρχονται εύκολα κάνα-δυό ονόματα).
Και το δεύτερο είναι η επόμενη vintage, clutch στιγμή που θα μας χαρίσει ο Manu Ginobili, για να προστεθεί στο πάνθεον του.
Manu puts his legacy into perspective. pic.twitter.com/y5tV6PxkLs
— Bleacher Report (@BleacherReport) October 4, 2017
Keep an eye on
Τέλος, φτάνουμε σε κάτι πραγματικά ιδιαίτερο. Πριν δύο χρόνια οι Spurs ήταν η γηραιότερη ομάδα της λίγκας (μ.ο. 31,6 έτη). Φέτος, ο μέσος όρος τους έπεσε στα 26,7!
Σε αυτή την αντεπίθεση της νιότης, πρωτοστατεί ο Dejounte Murray, για τον οποίον στάζουν μέλι οι βετεράνοι του San Antonio. Παρότι την προηγούμενη σεζόν, ως rookie, ήταν αναμενόμενα ασταθής και θύμα της διάθεσης του Popovich να τρολλάρει (άλλοτε τον ξεκινούσε βασικό και άλλοτε τον ξέχναγε στον πάγκο), έδειξε σπουδαία δείγματα και αποτελεί κεφάλαιο για την επόμενη μέρα του franchise5)Βάζουμε στοίχημα πως η καριέρα του θα εκτοξευτεί γρηγορότερα από τον όμοιο σε κοψιά, επώνυμο και ηλικία Jamal του Denver;.
Το θέμα είναι αν αυτός που θα τον πλαισιώσει στις θέσεις των guard το έτος 2020 θα είναι ο Derrick White, ο οποίος αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση combo guard, αφού με το πανεπιστήμιο του Colorado ήταν πέρυσι ένας από τους μόλις 14 παίκτες σε ολόκληρο το NCAA που σημείωσαν πάνω από 18 ppg/4 rpg/4 apg.
Όσο για το έτερο pick των Spurs, τον Jaron Blossomgame, δεν έχουμε να πούμε πολλά. Στο #59 επιλέχθηκε ο άνθρωπος. Σεβόμαστε, ωστόσο, το ακραία και «harry-potterίστικα» μπασκετικό επώνυμο του – ποιοι αδελφοί Καλάθη δηλαδή…
Πρόβλεψη
Η Δύση έχει γίνει πιο δύσκολη και από το Olympic Games σε PS2. Η κατάκτηση της είναι τόσο εφικτή όσο να βγούμε για καφέ με την Μαίρη Συνατσάκη (απέλπιδα προσπάθεια του αρθρογράφου με την ελπίδα να μας διαβάζει). Είναι πιο Άγρια και από αυτή που μας παρουσίασε ο Will Smith στην ομώνυμη ταινία. ΑΛΛΑ…
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | ΟΚ ο Duncan, αλλά καταλάβατε τι θέλετε να πούμε. |
|---|---|
| ↑2 | Ας μην ξεχνάμε πως είναι οι συνομώτες που έστειλαν ένα τεράστιο κωλοδάχτυλο στη λίγκα και στην τηλεθέαση της και μετέτρεψαν ντέρμπι πρωτιάς στο χειρότερο παιχνίδι της σεζόν, έτσι, επειδή μπορούσαν. |
| ↑3 | Σαν χτες θυμάμαι την ημέρα που ο Irving ζήτησε μεταγραφή από το Cleveland, όταν σε ένα τσιπουράδικο στο Βόλο ο ομόσταυλος Gus, επέμενε πως ο Kyrie θα καταλήξει στο San Antonio και ονειρευόμασταν τι θα γίνει αν καταλήξει ένας τόσο offense-oriented και τόσο ποιοτικός PG για πρώτη φορά στα χέρια του “Pop”. |
| ↑4 | Πεδίο όπου, πάντως, είναι πραγματικά κυρίαρχος. |
| ↑5 | Βάζουμε στοίχημα πως η καριέρα του θα εκτοξευτεί γρηγορότερα από τον όμοιο σε κοψιά, επώνυμο και ηλικία Jamal του Denver; |
Η πιο ουσιαστική στιγμή του Τζινόμπιλι ήταν η τάπα στο Χάρντεν, αλλά η πιο όμορφη στιγμή του στα play-off είναι άλλη: https://twitter.com/sombrerogr/status/866230854581964800
Καλησπέρα καλησπέρα . Ό,τι και αν έχουν κάνει οι Spurs κάθε περασμένη χρονιά αναμένω με τεράστιο ενδιαφέρον την έκβαση της επομένης , ακριβώς γιατί έχουν πλάνο που πολλές φορές δεν είμαστε σε θέση να εξηγήσουμε ή να δούμε παρά μόνο όταν έχει περάσει η μισή και βάλε αγωνιστική χρονιά . Το υλικό τους με μια πρώτη ματιά μπορεί να μην ενθουσιάζει το φιλοθεάμον κοινό , όμως ,με δεδομένο το ότι ο καπταPopovic και το επιτελείο δουλεύουν κάτω από τα radars και παρουσιάζουν κάτι θελκτικό συνήθως τόσο με την βασική πεντάδα όσο και με την αναπληρωματική , περιμένω πως και πως τους rookies αλλά κυρίως τον Murray . Εκρηκτικό guard ιδιαίτερα στα πρώτα 2 βήματα , μακρύς , άλογο στο ανοιχτό γήπεδο και με πολύ ”θράσος” ,κάτι που δεν περνά επ ουδενί απαρατήρητο ,πόσο μάλλον όταν μιλάμε για rookie . Περιμένω να τον δω πιο σταθερό στο σουτ καθώς και στην οργάνωση του παιχνιδιού σαν βασικό άσσο μέχρι να επιστρέψει ο Parker . Ήδη τον βλέπω βελτιωμένο σωματικά , έβαλε κιλά που του έλειπαν ,γενικά τον πιστεύω πολύ σαν παίχτη !!
Υ.γ: Αν και εφόσον σου έλεγαν να επιλέξεις μεταξύ Chris Paul και Kyrie Irving για βασικό pg στην ομάδα ποιον θα επέλεγες ;;
Νομίζω σε κάθε πιθανή περίπτωση CP3 είτε για τους Spurs είτε γενικά.
Τρεις είναι οι λόγοι που θα διάλεγα Kyrie:
α. αν είμαι title contender και δεν θέλω το κύριο επιθετικό μου όπλο να είναι defensive liability μόνο και μόνο λόγω κοψιάς
β. αν θέλω αποδεδειγμένες clutch καταστάσεις και μεγάλες επιδόσεις στα playoffs (πες μου πέντε μεγάλες στιγμές του Paul στα playoff στην καριέρα του και κερδίζεις χρυσό ρολόι)
γ. αν δεν ήθελα απλά εναν παραγωγικό floor general, αλλά έναν go-to-guy επιθετικά, τελεία και παύλα.
Για τον Bryn Forbes δεν ξέρω, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ να σπάσει το rotation – εκτός αν προσπεράσει τον White, αλλά και πάλι ως 12ος-13ος; Βέβαια, στα summer league ήταν άρχοντας.
Κοίταξε , μην ξεχνάμε όμως ότι ο Χριστόφορος Παύλος αγωνιζόταν και σε ομάδα που εν πολλοίς δεν τραβούσε στα δύσκολα ,θαρρώ πως πνευματικό ήταν το θέμα των Clippers στην πορεία των play offs. Αν ερχόταν σε ένα σύνολο που κυριολεκτικά θα είχε ατσάλινο mentality και mental toughness όπως αυτό τον Spurs θα τον ωθούσε στο να αποβάλει το looser spirit ας πούμε ,βέβαια άποψή μου είναι αυτή..
Κατά τα άλλα συμφωνώ , παίχτες με το επιθετικό πακέτο του Kyrie δεν είναι πολλοί και σε αυτήν την ηλικία . Εγώ να σου πω κουφάθηκα όταν είδα την είδηση ” Ο Brandon Paul υπέγραψε με τους Spurs” . Πολύ μονοκόμματος παίχτης τόσο για το ΝΒΑ όσο και για την Ευρώπη . Καλό και δυνατό σκαρί πάντως με καλό σουτ ,λογικά σε φάση Danny Green βλέπω να εξελίσσεται (αν λέμε αν τραβήξει) .. Ο Derrick White πως σου φαίνεται σαν επιλογή , σου κάνει περισσότερο για άσσος ή για δυάρι ;
Παρεμπιπτόντως τον Paul δεν θέλω να τον βλέπω. Πέρυσι τον έβλεπα και γέλαγα στα playoff της Ευρωλίγκας. Τουλάχιστον ο Green είναι υπαρκτός στην άλλη άκρη του παρκέ.
Για τον White ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Ξέρεις, το πρόβλημα με τον Popovich είναι ότι ταΐζει τόσο πάγκο και παίζει εντελώς με με τους δικούς του όρους τους rookies που κανεις δεν ξέρει αν θα βγει. Αν βγει πάντως τον φαντάζομαι μούρλια δίδυμο με τον Dejounte. Ποιο ήταν το τελευταίο δίδυμο τόσο ταίριαστων combo guards στο ΝΒΑ;
Δεν θα διαφωνήσω για τον Paul ,συμφωνώ στα περί διαχείρισης πάγκου από πλευράς Pops . Πόρωσέ μας , το θεωρώ εξαιρετικά πιθανό να δούμε το ταίριασμα αυτό . Και στο τέλος ,λέει , αποκάλυψη ο Ανθοπαίγνιος -Blossomgame :ρ
Και ο Τζινομπιλι είχε επιλεγει μετα το 50 στα Draft…..Το λέω όχι για την φετινη επιλογη, αλλά για την μεθοδολογία της ομαδας…………. Συμφωνω με το άρθρο (με ξενιζει λίγο η δόση μεταφυσικης) απλά θεωρώ ότι καθε franchise διατηρει και επιλέγει να δουλεύει στα δυνατα του στοιχεια που στους Spurs εκτος από τους παικτες είναι η μεθοδικότητα, η δουλειά και το προπονητικό επιτελείο. Και αυτός είναι ο λόγος που επιλέγεται εν τέλει η δημιουργία παικτών και όχι η προσθήκη. Ο Ιρβινγκ δεν αντεχε το ΛεΜπρον και έφυγε από το κλιβελαντ, θα μπορούσε να προσρμοστεί στην ισχυρη παρουσία του Ποποβιτς; Θα διαφωνήσω ότι δεν ενθουσιάζει το υλικο των spurs. Nα το θέσω διαφορετικά αν δεν υπήρχε το Golden State οι Μαρκετιστες θα τους ειχαν εφευρει………. Κάτι σαν τον Τζαστιν Μπιμπερ.