Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες

Posted on Apr 14 2021 - 11:38am by Mitsos Mavrakis
Ας ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο ψύχραιμα με το soundtrack που αρμόζει στην περίσταση.

 

Έμεναν 56 δευτερόλεπτα για να λήξει το παιχνίδι στο Chase Center. Το κλίμα ήταν εορταστικό καθώς ο Steph είχε γίνει πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Warriors  με μια εμφάνιση αντάξια της περίστασης πετυχαίνοντας 53 πόντους. Οι Nuggets ήταν 7 πόντους πίσω και προσπαθούσαν να χαλάσουν τη γιορτή. O Murray πήγε προς την ρακέτα και προσγειώθηκε άσχημα πιάνοντας το γόνατό του. Φαινόταν άσχημο και μια μέρα μετά επιβεβαιώθηκε πως ήταν ρήξη πρόσθιου χιαστού.
Μετά τον Spencer Dinwiddie, τον Jonathan Isaac, τον Markelle Fultz και τον Thomas Bryant είναι ο πέμπτος παίκτης του ΝΒΑ που υποφέρει από αυτόν τον τραυματισμό φέτος. H ρήξη πρόσθιου χιαστού τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν τραυματισμός που τελείωνε καριέρες. Hall of Famers όπως ο Billy Cunningham ή η πρώτη επιλογή του draft το ’73 Doug Collins δεν επέστρεψαν ποτέ μετά από μια ρήξη. Τώρα είναι πλέον αντιμετωπίσιμος παρόλο που παίκτες όπως ο Tony Wroten και ο Jabari Parker δεν επέστρεψαν ποτέ στο ίδιο επίπεδο μετά από αυτόν.
Σπουδαίοι guard, όπως ο Baron Davis στο UCLA (Χρόνια πολλά daddy!) και ο Kyle Lowry στο Villanova, δεν αντιμετώπισαν κανένα επιπλέον πρόβλημα στην καριέρα μετά από μια τέτοια ρήξη και σύμφωνα με τα επίσημα νούμερα του ACL Recovery Club, από τους 97 παίκτες στη βάση δεδομένων τους μόνο εννέα υπέστησαν ξανά κάποιο παρόμοιο τραυματισμό.
 Oι Nuggets δε, το είχαν ξαναπάθει με τον Gallinari που έφυγε ακριβώς στο ίδιο σημείο το 2013 κι επέστρεψε στην αρχή του 2015. O Porzingis τραυματίστηκε τον Φλεβάρη του 18 και αγωνίστηκε ξανά τον Οκτώβρη του 19. Η πιο γρήγορη επιστροφή από τον τραυματισμό ανήκει στον υπεράνθρωπο Zach LaVine που χρειάστηκε μόλις 11 μήνες για να επανέλθει στην αγωνιστική δράση. Ο Speedy Claxton, που αντιμετώπισε κάτι παρόμοιο μετά την rookie σεζόν του με τους Sixers, είχε δηλώσει πως χρειάστηκε τέσσερις μήνες για να ξεκινήσει να τρέχει και επανήλθε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση μόνο αφού πέρασαν 18 μήνες.

 

Ο Aaron Gordon δεν ταίριαζε όμως μόνο αγωνιστικά, αλλά και λογιστικά στα σχέδια των Nuggets. Το Denver θα είχε τον forward στη διάθεση του όχι μόνο για αυτήν, αλλά και για την επόμενη σεζόν στην προνομιακή τιμή των 16 εκατομμυρίων, γνωστή και σαν μονάδα μέτρησης ενός Mozgov από το διαβόητο συμβόλαιο του Ρώσου center.16 εκατομμύρια είναι πολλά όταν αποκτάς τον Biyombo, αλλά απολύτως τίμια για έναν πολυσύνθετο forward. Και το γεγονός ότι το συμβόλαιο του Gordon δεν έληγε του χρόνου σήμαινε ότι στο Denver είχαν έτοιμο τον κορμό τους μαζί με τους Will Barton, JaMychal Green, Facundo Campazzo και P.J. Dozier.
Το κοινό όλου αυτού του supporting cast των Nuggets είναι οι υπόλοιποι έξι παίκτες που μαζί με τον Monte Morris και τον Millsap συμπληρώνουν το rotation του Malone – θα βρίσκονται να παίζουν για το Denver με ιδιαίτερα προνομιακά συμβόλαια μέχρι το καλοκαίρι του 2022, όταν θα είναι όλοι τους free agents. Το καλοκαίρι εκείνο το Denver θα βρεθεί με 4 παίκτες στο ρόστερ που μαζί θα εισπράττουν 77 εκατομμύρια, δηλαδή περίπου το 70% του salary cap. Εκείνη την στιγμή, οι Nuggets δεν έχουν επιπλέον τρόπο να ενισχυθούν καθώς πέραν από το γεγονός ότι έδωσαν τον R.J. Hampton που έχει πρώτη ύλη για να γίνει σταρ στους Magic, επιπλέον χρωστάνε και τα ακόλουθα draft picks:
  • 2021 δευτέρου γύρου draft pick στην Oklahoma City
  • 2022 δευτέρου γύρου draft pick στην Minnesota ή το Miami
  • 2023 πρώτου γύρου draft pick στην Oklahoma City
  • 2023 δευτέρου γύρου draft pick στο Cleveland
  • 2025 πρώτου γύρου draft pick στο Orlando
  • 2027 δευτέρου γύρου draft pick στο Cleveland
Με τον Bol Bol να είναι παίκτης ΝΒΑ μόνο στο φαντασιακό των παικτών fantasy και τον Zeke Nnaji να έχει ξεκινήσει ελπιδοφόρα μια καριέρα αναπληρωματικού center, οι Νuggets δεν έχουν περιθώρια περαιτέρω ενίσχυσης, με την εξαίρεση την απόκτηση κανενός Austin Rivers από το πανέρι των buyouts.

Γι’ αυτό το λόγο, στο Denver είχαν αποφασίσει να εξαντλήσουν το περιθώριο κατεβάζοντας ένα σχεδόν ασφυκτικά γεμάτο ρόστερ στη φετινή και την ερχόμενη σεζόν. Και τα πρώτα δείγματα δεν ήταν απλά ενθαρρυντικά, αλλά είχαν οδηγήσει τους οπαδούς τους σε παροξυσμό και είχαν σπείρει τον τρόμο στο υπόλοιπο ΝΒΑ. Στα πρώτα 9 παιχνίδια με τον Gordon είχαν 8 νίκες με μόνη ήττα να έρχεται στο τελευταίο παιχνίδι με τους Celtics λόγω ενός επιθετικού blackout στο τέταρτο δωδεκάλεπτο μετά την αποχώρηση του Murray. Η βασική τους πεντάδα στα 90 λεπτά που είχε αγωνιστεί μαζί είχαν offensive rating 133.9 και 100.0 defensive rating. Πιο απλά ρίξανε 61 πόντους στο κεφάλι των αντιπάλων στα 90 λεπτά που έπαιξαν όλοι μαζί – μια επίδοση που στο παρελθόν έχουν πιάσει οι Harlem Globetrotters εναντίον των Generals και οι Monstars στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα τους εναντίον των Looney Tunes.

Και o σημαντικότερος παίκτης αυτής της ομάδας ήταν ο Jamal Murray, που όσο αγωνιζόταν έκανε τους Nuggets καλύτερους κατά 9,1 πόντους ανά 100 κατοχές που είναι η υψηλότερη επίδοση στην ομάδα. Όταν ο Murray βρίσκεται στο παρκέ μαζί με τον Nikola Jokic, το Denver είναι στο +11,9. Όταν ο MVP της φετινής σεζόν είναι μόνος τότε η ομάδα είναι αρνητική στο -2.1 ανά 10 κατοχές. Αυτό είναι ενδεικτικό όχι απλά για την συμβιωτική τους σχέση, αλλά το για το πως η παρουσία του Μurray κάνει τον Jokic πολυτιμότερο παίκτη του πρωταθλήματος.

Οι Nuggets δεν θα είναι κακοί. Είναι αρκετά τυχεροί να έχουν τον καλύτερο αναπληρωματικό άσο στη λίγκα 1)Σόρρυ, Spencer Dinwiddie. Σε αγαπάμε ακόμα Ricky. Είσαι μίζερος D-Rose στο πρόσωπο του Monte Morris και θα δώσουν περισσότερα λεπτά στον Facundo Campazzo, το οποίο μπορεί να μην τους οδηγήσει κατ’ ανάγκη σε νίκες, αλλά θα κάνει τη ζωή όλων μας απείρως ομορφότερη. Παράλληλα ο Porter Jr. μπορεί να κάνει ακόμα ένα άλμα και να θυμίσει τη θρησκόληπτη έκδοση του Brandon Ingram, ενώ ο Aaron Gordon μπορεί να παίξει το ρόλο του δημιουργού στο μισό γήπεδο για μερικές στιγμές κάθε αγώνα. Το κυριότερο είναι πως η ιδιοφυΐα του Jokic θα κάνει όλους τους παίκτες γύρω του καλύτερους. Αλλά το Denver, όσο καλό και να είναι, έχει χάσει, όχι μόνο έναν υπερσκόρερ, που ανέβαζε τη απόδοση του στα σημαντικά παιχνίδια, αλλά τον τύπο που θα έσπερνε τον τρόμο στις αντίπαλες άμυνες. Αυτόν που κατόρθωσε σε μια περίοδο τριών εβδομάδων να κάνει περισσότερες clutch εμφανίσεις στα playoffs από όσες είχαν σε ολόκληρή την καριέρα τους αθροιστικά ο James Harden, o Tracy McGrady, o Deron Williams και ο Paul George.

Ο Jamal Murray θα επιστρέψει. Όποιος έχει διαβάσει το αφιέρωμα της Jackie McMullan που εξιστορεί το πως μεγάλωσε, αφού πρώτα καταπολεμήσει την αρχική σκέψη να καλέσει την πρόνοια ή το «Χαμόγελο του Παιδιού», μπας και αφαιρέσουν την κηδεμονία από τον πατέρα του (σκεφτείτε κάτι σαν το Whiplash, αλλα με περισσότερο χιόνι) θα καταλάβει ότι αυτός ο εμμονικός τύπος θα πιέζει πάντα τον εαυτό του για να είναι μέσα στους καλύτερους.

Είναι ο ίδιος, που πέρυσι είχε οδηγήσει τους Nuggets με επτά υγιείς παίκτες σε μια νίκη εναντίον των Jazz παίζοντας 42 λεπτά και σκοράροντας 31 πόντους, ενώ ηταν τραυματίας στον αστράγαλο σε σημείο που δεν μπορούσε να κοιμηθεί το προηγουμενο βράδυ. Ένας τύπος που κατάφερε να σηκωθεί από αυτό το χτύπημα κάτω από την μέση του C.J. McCollum…

 

2)ναι, συγκρίνει τα μούσια του με το εφηβαίο του Murray, το οποίο καμάρωσε όλος ο κόσμος όταν το ανέβασε κατα λάθος στο Instagram σίγουρα θα καταφέρει να επανέλθει από μια ρήξη χιαστού.

Την ίδια στιγμή όμως οι Nuggets, ένας προορισμός που ο μόνος λόγος για τον οποίον θα μπορούσαν να προσελκύσουν free agents είναι η νομιμοποίηση της μαριχουάνας, βρίσκονται στη θέση όπου χάνουν ένα championship window που σε ομάδες μικρών αγορών εμφανίζεται μια φορά στα 20 χρόνια. Αν ο Murray δεν ανακάμψει πλήρως νωρίτερα από όσο περιμένουν, οι Nuggets θα βρεθούν ξανά πλήρεις την σεζόν 2022-23 όταν και θα κληθούν να χτίσουν το ρόστερ από την αρχή έχοντας δύο αστέρες και ελάχιστα πράγματα γύρω τους. Είναι εξαιρετικά εύκολο να φθάσεις μια χρονιά στους τελικούς της περιφέρειας και μετά να παραμείνεις μια πολύ καλή ομάδα, η οποία δεν θα έχει ευελιξία να χτίσει γύρω από τα αστέρια της. Αυτό βίωσαν οι Grizzlies το 2013, την μία χρονιά που έφτασαν κοντά. Ή ακόμα πιο κοντινή είναι η εμπειρία των Nuggets το 2009 που έφθασαν κοντά στο να παίξουν στους τελικούς, αλλά δεν μπορούσα να εκτελέσουν μια γαμημένη επαναφορά από το κέντρο.

Όχι μία, αλλά δύο γαμημένες φορές

Γιατί το championship window δεν διαρκεί για πάντα, ακόμη και τα ωραιότερα παραμύθια έχουν τέλος. Και μέση διάρκεια ζωής είναι τα 2,49 χρόνια όπως έχει δείξει η έρευνα του Jared Dubin στο fansided.

Εκεί ο συμπαθής δημοσιογράφος παίρνοντας στοιχεία για τις ομάδες που ή έφθασαν στους τελικούς περιφέρειας ή είχαν πάνω από 50 νίκες, top 10 άμυνα και επίθεση και net rating πάνω από +5 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτές οι ομάδες παραμένουν στο υψηλότερο επίπεδο για 2,5 περίπου χρόνια κατά μέσο όρο. Εκτός αν είναι οι Spurs. Αυτά τα δυόμιση χρόνια των Nuggets ήταν τώρα που βρίσκονται μπροστά στην προοπτική του να γίνουν οι Celtics της Δύσης, απλά χωρίς τα banners των τίτλων. Μια ομάδα που λόγω τραυματισμών και γκρίνιας έχασε την ευκαιρία να διεκδικήσει τον τίτλο στο peak της όταν είχαν στο ρόστερ τους Kyrie, Hayward, Tatum, Brown, Horford, Morris και είναι τώρα στη φάση που είναι μια αρκετά καλή ομάδα που αναγκάζεται να δίνει λεπτά στον Ojeleye.

Δηλαδή να πούμε κρίμα και να θρηνήσουμε την κακιά την στιγμή;

Είναι λίγο πιο περίπλοκο από αυτό. Ο Murray δεν είναι απλά ένα θύμα της μοίρας που καταράστηκε το Denver. Ο τραυματισμός του Murray είναι η πέμπτη ρήξη χιαστού που έχει λάβει χώρα την φετινή σεζόν.

Αυτό είναι ένα πολύ υψηλότερο νούμερο σε σχέση με κάθε άλλη σεζόν πριν.

Το γεγονός ότι τόσοι παίκτες τραυματίζονται φέτος είναι αποτέλεσμα του εξοντωτικού προγράμματος αγώνων που έχει φέρει τα κορμιά των αθλητών στα όριά τους. Και αυτοί οι τραυματισμοί είναι ακόμα συχνότεροι στις πέντε ομάδες (Raptors, Celtics, Heat, Lakers, Nuggets) που έχουν ταλαιπωρηθεί αφάνταστα περισσότερο καθώς δεν είχαν την ευκαιρία να κάνουν ένα διάλειμμα για να επανέλθουν από την φούσκα του Orlando. Οι Raptors είχαν τόσους πολλούς τραυματισμούς που έσπασαν τα νεύρα του καλοκάγαθου Pascal Siakam, στην Βοστώνη έχουν υποφέρει τόσο πολύ που άρχισαν οι οπαδοί να γκρινιάζουν για τον “trader Danny”, το Miami και λόγω covid είχε φτάσει στο σημείο να παίζει με τον Max Struss βασικό, στους Lakers τραυματίστηκε μέχρι και ο LeBron που είναι πιο σοκαριστικό γεγονός και από το θάνατο του Superman στα χέρια του Doomsday (στο κόμικ του ’93, όχι την ταινία). Και τέλος οι Nuggets έχασαν τον Murray, πάνω που είχαν αρχίσει να γίνονται η καλύτερη και η απολαυστικότερη ομάδα του ΝΒΑ.

Ας μην λέμε γαμώ την τύχη μου. Δεν ήταν απλά μια «κακιά στιγμή». Ήταν ανθρωποκτονία εξ’αμέλειας του πιο cool διεκδικητή τίτλου των τελευταίων ετών.

Γιατί όπως είχε πει το εξώφυλλο του Slam.

It was Jamal Murray time

The following two tabs change content below.

Mitsos Mavrakis

Χαζοχαρούμενος κουλτουριάρης για τους Τζιτζιφιώτες, χυδαίος κάγκουρας για όλους τους άλλους, ένα κιτς, παρτσακλό πολύχρωμο αγόρι, που γίνεται ένας λαϊκός καργιόλης όταν βλέπει/παίζει μπάσκετ (ή ακούει hip hop) o Μήτσος Μαυράκης νοιώθει απολύτως άνετα μόνο όταν είναι ανάμεσα στις γάτες ή όταν παραληρεί για το BallHog.

References
1 Σόρρυ, Spencer Dinwiddie. Σε αγαπάμε ακόμα Ricky. Είσαι μίζερος D-Rose
2 ναι, συγκρίνει τα μούσια του με το εφηβαίο του Murray, το οποίο καμάρωσε όλος ο κόσμος όταν το ανέβασε κατα λάθος στο Instagram