2019-20 Previews: The Roast of the Houston Rockets

Posted on Oct 4 2019 - 3:01pm by Aris Tolios
Categorized as
951
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Ελπίζουμε να είστε εξοικειωμένοι με τον όρο “roast“. Εμείς τα λατρεύουμε.

Επίσης, μια γνωστή φράση των “roasts” λέει “you only roast the ones you love”. Και η αλήθεια είναι ότι λατρεύουμε και τη φετινή σεζόν, όπως λατρεύουμε και το ΝΒΑ.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως ως Έλληνες οπαδοί δεν έχουμε τη γνωστή εθνική μας εμμονή στο «κράξιμο» και προφανώς απολαμβάνουμε να είμαστε haters. Aν ταυτίζεστε, ήρθατε στο σωστό μέρος.

Διότι σας παρουσιάζουμε… The Roast of the Houston Rockets.

Μας έχουν κατηγορήσει συχνά ότι, ακόμα και πριν κάνουμε τα roasts, βγάζουμε συχνά χολή για το μπάσκετ του Houston, για τους Lakers, για τον Jordan, για τον Kobe – ακούς και διαβάζεις ότι θες, γενικότερα.

Οπότε σήμερα που έχουμε το roast των Rockets, μάλλον θα πρέπει να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας. Καθίστε λοιπόν αναπαυτικά για το hate speech που ακολουθεί και μην ξεχνάτε: είναι roast ρε, μην είστε μίζεροι!

Περσινά, ξινά σταφύλια

Στο Game 7 των τελικών της Δύσης το 2018, οι Warriors γλίτωσαν από τον αποκλεισμό και έσωσαν τις πιθανότητες τους για το τρίτο πρωτάθλημα στην Kerr era, πολύ απλά διότι ζήσαμε «του κόσμου τα ύστερα». Θυμηθείτε πως εκείνη τη σεζόν οι Rockets, στο δρόμο για το καλύτερο ρεκόρ στη σεζόν και στην Ιστορία τους, είχαν σπάσει το ρεκόρ για εύστοχα και προσπάθειες σε τρίποντα (που είχε η ομάδα του 2016-17 πριν και έσπασε η ομάδα του 2018-19 μετά), ενώ έγινε και η πρώτη ομάδα ever που σούταρε περισσότερα τρίποντα (3470) από ότι δίποντα (3436) σε μια σεζόν (την ψαλίδα άνοιξε η περσινή ομάδα λίγο περισσότερο).

Κι όμως, το βράδυ της 28ης Μαΐου 2018, μέσα στο Toyota Center, όλα πήγαν στραβά. Ο Chris Paul, η ανταπάντηση στις άτολμες απαντήσεις που έθεσε η Utah στον αμέσως προηγούμενο γύρο στο Houston, ήταν τραυματίας, περιορίζοντας δραστικά τις επιλογές που πρόσφεραν οι αδιανόητοι χώροι που κρατούσε ορθάνοιχτους όλη τη χρονιά η ομάδα και δίνοντας μόνο μια επιλογή: να ζήσουν και να πεθάνουν αποκλειστικά με το τρίποντο. Το έκαναν και πέθαναν. Σε μια νύχτα που, αν σκόραραν τρία παραπάνω τρίποντα θα έπιαναν το μέχρι τότε season low τους και θα είχαν στα ίσα τους Warriors, οι Rockets είδαν τους «φονιάδες» Harden, Gordon, Ariza, Green να σουτάρουν 5/38 τρίποντα.

Γιατί λέμε όλα αυτά τα πασίγνωστα, θα μας ρωτήσετε.

Μα για να πούμε στους Rockets fans ότι εκείνο το βράδυ είναι το τελευταίο οχυρό για να κλαίγεστε ατελείωτα που μια ομάδα που παίζει το καλύτερο κακό μπάσκετ δεν πρόκειται ποτέ να πάρει ξανά πρωτάθλημα. Και μεγαλύτερη απόδειξη από το ξεφτίλισμα που επιφύλαξαν οι Warriors, όταν, βρέθηκαν με το ζόρι 2-2 στη σειρά των ημιτελικών της Δύσης και έχασαν τον Kevin Durant στο πέμπτο ματς. Οι Rockets, υγιέστατοι, ανταγωνιστικοί στη σειρά και ψυχωτικά διψασμένοι για εκδίκηση, είπαν «τώρα ήρθε η σειρά μας». Και ο Steph Curry με τον Klay Thompson είπαν «πλάκα δεν έχει να κάψουμε τη γη, όπως κάναμε προτού έρθει ο KD;», με τον Draymond Green να παίζει τις συγκλονιστικότερες άμυνες (και γενικότερα επιδόσεις στα playoffs) που έχουμε δει εδώ και τρία χρόνια. Το bullying που έφαγαν το βράδυ του έκτου τελικού μέσα στο Houston, όχι μόνο έστειλε το αμάξι του Capela στο συνεργείο, αλλά θα συνοδεύει τους Rockets για πάντα – κυρίως, διότι τους στερούσε το αγαπημένο τους όπλο, την μίρλα.

Κατά τα άλλα, είχαν προηγηθεί μέσα στη χρονιά τα όργια του James Harden στο διάστημα που έλειπε ο Chris Paul και ο Clint Capela. Είχε κάποιες σκέψεις σχετικά ο Daryl Morey, αλλά επειδή θα τις παραθέσουμε στη συνέχεια,  σας ικετεύουμε, διαβάστε όλο το άρθρο, μη σας παίρνει ο ύπνος από τώρα – το ξέρουμε ότι κανείς δεν νοιάζεται.

Houston Rockets, θα είστε μια ομάδα που το ταλέντο της θα το αγοράζει, εκμεταλλευόμενο οπορτουνίστικα κακές συνθήκες αλλού, δεν θα εξελίσσει κανέναν παίκτη, ούτε θα κάνει κανέναν παίκτη καλύτερο πραγματικά, παρά μόνο ανταλλακτικό σε ένα όχημα που θα κάνει πάντα, μα πάντα, μα πάντα συγκεκριμένα πράγματα. Μη συναρπάζεστε από τώρα, όμως. Διότι κάποιος θα ρωτήσει «και ποιο είναι το κακό με το να παίζει μια ομάδα συγκεκριμένα πράγματα και το ομαδικό μπάσκετ ή το σύστημα να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά;». Ω αφελείς! Μα φυσικά, το κακό μπάσκετ που παίζει!!!

Σύμφωνα με την δημοσιογραφική αφήγηση, οι Pistons του ’86 – ’90 και η Limoges του ’93 «σκότωσαν το μπάσκετ».

Αντίστοιχα, η Zalgiris Kaunas το ’99, η Λιθουανία το ’03, οι Suns στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας και οι Spurs και οι Warriors στα μέσα αυτής το ανέστησαν.

Ε, το Houston είναι αυτό που σκότωσε με φτυάρι όλους αυτούς που ανέστησαν το μπάσκετ, το ξανασκότωσε και το σοδόμισε post mortem.

Είμαστε υπερβολικοί, λέτε;

Ναι καλά! Το ίδιο έλεγαν για τον Ted Bundy ή τον Ed Kemper – δηλαδή κάθε σοδομιστή νεκρόφιλο serial killer που είχε συμπαθητική φυσιογνωμία, έμοιαζε με λογιστή που δεν έχει ιδέα από μπάσκετ, αλλά λατρεύει το “Moreyball” ως στάση ζωής στο άθλημα, και στον ελεύθερο του χρόνο βασανίζει μικρά ζώα – μέχρι να το κάνει και στην πραγματικότητα.

Καλοκαίρια είδα μπετά να λιώνουν σαν παγωτά

Το καλοκαίρι οι Rockets, έκαναν πραγματικό πάταγο γεμίζοντας σε όλες τις θέσεις με περιζήτητους σταρ.

Καταρχάς, αντικατέστησαν τον Chris Paul με έναν MVP – caliber guard, τον Russell Westbrook. Παράλληλα, υπέγραψαν ως free agent τον Thabo Sefolosha, ανασυστήνοντας το τρομερό backcourt των Thunder από τους τελικούς του 2012. Επίσης, «γέμισαν» στους ψηλούς, όχι μόνο ανανεώνοντας τον Nenê Hilário και επιστρέφοντας πίσω τον πρώην “Most Improved Player” Ryan Anderson, αλλά προσθέτοντας και τον Tyson Chandler στη φαρέτρα τους.

Τέλος, χωρίς σημαντικές απώλειες πέραν του Chris Paul, έδωσαν ευκαιρίες σε δύο κορυφαία lottery pick του 2013, τους Anthony Bennett και Ben McLemore.

Και κάπως έτσι, αποχαιρέτησαν το 2013 και ξαναμπήκαν στη χρονομηχανή για το 2019 – εκεί που οι πέντε παραπάνω προσθήκες, συν τις δύο επιστροφές, είναι ικανές να προκαλέσουν μεγαλύτερο cringe- άρισμα και από φωτογραφίες των γονιών σας όταν έκαναν νέοι γυμνισμό στη Χιλιαδού: ο Westbrook, MVP της λίγκας μόλις δύο χρόνια πριν, θεωρείται «στοίχημα» και «ερωτηματικό», ο Chandler είναι ο μοναδικός σε ένα losers’ roster που έχει νιώσει τα δάχτυλα του να ζεσταίνονται από δαχτυλίδι πρωταθλητή και έκτοτε έχουν παγώσει από την απραξία σε πάγκους απαίσιων ομάδων, ενώ ο Sefolosha ήρθε γιατί ήταν το παιδικό ίνδαλμα του Capela. Τέλος, ο Bennett είναι να απορείς γιατί επέστρεψε από την Ευρώπη και ο McLemore γιατί δεν έχει πάει ακόμα.

Η ώρα της κρίσης

Ενώ όλες οι υπόλοιπες ομάδες μπαίνουν με μια σκιά αμφιβολίας για την επερχόμενη σεζόν και ένα ίχνος υπαρξιακής κρίσης, στους Rockets δεν υπάρχει κάποια παρόμοια τέτοια ανησυχία. Τα masterminds του Moneyball έχουν στη διάθεσή τους τον Deep Thought, οπότε έχουν υπολογίσει ακριβώς πως θα εξελιχθεί το μέλλον μελετώντας τα advanced analytics.

Οπότε φέτος με την προσθήκη του Westbrook έχουν καταλήξει πως έχουν 30% περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσουν το πρωτάθλημα σύμφωνα με τις αδιάσειστες επιστημονικές μεθόδους τους. Παρομοίως κι εγώ υποστηρίζω πως φέτος, ένα χρόνο μεγαλύτερος, είμαι 42% πιο ώριμος και κατ’ επέκταση 33% πιο γοητευτικός και 19% πιο αλησμόνητος.

Ο Daryl Morey συνέχισε όμως και πρόσφατα δήλωσε επίσης, ότι αποδεδειγμένα ο Harden είναι καλύτερος σκόρερ από τον Jordan αν εξετάσουμε το point per possession. Αφού τον συγχαρούμε για τον απλούστατο τρόπο που έχει βρει για να λύνει να διλήμματα να δηλώσουμε πως σύμφωνα με τον Μεσσία του Moneyball, το Gangnam Style είναι καλύτερο τραγούδι από το Bohemian Rapsody σύμφωνα με τα youtube views, το Bohemian Rapsody καλύτερη ταινία από την Casablanca, αν λάβουμε υπ’όψιν τα εισιτήρια στο σινεμά και η Casablanca ωραιότερη πόλη από τη Φλωρεντία, αν λάβουμε υπ’όψιν τον αριθμό των κατοίκων.

Οπότε μην χολοσκάτε: Rockets  πρωταθλητές.

#bad_art_time

Κάποια στιγμή, ένας πολύ σπουδαίος καθηγητής, που τον αποκαλούσα «δάσκαλο», μου είχε παρομοιάσει την Γερμανία με το σπαστικό «φυτό» της τάξης – εκείνο που στερείται πλήρως χιούμορ (Ίσως δεν είναι τελικά και τόσο τυχαίο ότι οι Γερμανοί έχουν τεράστια παράδοση σε όλα τα είδη ανθρώπινου λόγου, επιστήμης και τεχνών, πλην της κωμωδίας), κάθεται μόνιμα στο πρώτο θρανίο, τον έχουν όλοι οι υπόλοιποι συμμαθητές του στη φάπα και κάθε τόσο μουρμουράει «Δε θα βρω ευκαιρία; Τότε θα δείτε τι θα σας κάνω».

Οι Houston Rockets είναι ξεκάθαρα η Γερμανία του ΝΒΑ. Ένα τελειωμένο nerd, geek ή όπως θέλετε πείτε το – όχι εκείνο που βοηθάει τους συμμαθητές του και τον βρίσκουν χαριτωμένο οι ωραίες συμμαθήτριες, αλλά εκείνο που τελειοποιεί τόσο πολύ και τόσο απωθητικά αυτό που επιτάσσουν οι κανόνες κάθε φορά, με μόνη έγνοια να επιβληθεί των δίπλα του, ακόμα κι αν καεί η γη στο ενδιάμεσο.

Άρα: στον Morey αφιερώνουμε το “Revenge of the Nerds”. Aν ήταν πραγματική “counter-culture” ταινία, θα ήμασταν μαζί τους. Σε mainstream ταινία, είμαστε όσο δεν πάει με τους jocks με όση περισσότερη «ματσίλα» γίνεται κιόλας, παρακαλώ.

#save_…

P.J._Tucker. Ο μοναδικός παίκτης των Rockets που, από τη στιγμή που έφυγε από το Phoenix, ήταν καταδικασμένος να περάσει όλη την καριέρα του σε contenders. Δεν υπάρχει ούτε μισή ομάδα που θέλει να διεκδικήσει τίτλο, που υπό άλλες συνθήκες (ή το καλοκαίρι του ’21, ακόμα και στα 36 του), δεν θα πλήρωνε αδρά τις υπηρεσίες – σε τρεις θέσεις μάλιστα – του υπέροχου κυρίου Tucker. Επιπλέον, κάθεσαι και σκέφτεσαι ότι ο Nenê παίρνει 20 εκατομμύρια (με incentives βέβαια, αλλά και πάλι) σε διετές συμβόλαιο, μετά από μια τριετία ανυποληψίας και τραυματισμών στο Houston, την ώρα που ο Tucker αμείβεται με οκτώ εκατομμύρια ετησίως, και θες να πάρεις φόρα και να προσκρούσεις πάνω στον κώλο του Harden με όλη σου τη δύναμη.

Worst case scenario

Το δίδυμο Russ & Beard αποτυγχάνει – προφανώς! – στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, καθώς καταφέρνει για πρώτη φορά να σκοράρει περισσότερα τρίποντα από δίποντα και να κάνει ακόμα περισσότερα λάθη από τρίποντα ταυτόχρονα.

Ωστόσο, ο Morey δεν πτοείται. Κινείται τάχιστα και εκμεταλλευόμενος τις συνθήκες εκ νέου, καταφέρνει να πετύχει ένα ακόμα “low risk – high reward” blockbuster move – ένας θεός ξέρει πως – που θα απομακρύνει τον Westbrook από το Houston.

Φέρνει έναν παίκτη που θα κάνει επιτέλους το αργό transition των Rockets ακόμα γρηγορότερο, τις σχέσεις με τον Harden ακόμα πιο τοξικές και θα κουβαλάει χειρότερο συμβόλαιο από τον Paul ή ακόμα κι από τον Westbrook.

Ναι, καλά καταλάβατε: τον John Wall, που μόλις έχει αποθεραπευτεί.

To υπόλοιπο roster συμπληρώνεται, χάρη στην τσιγκουνιά του Tilman Fertitta και την αιώνια εμμονή του για βίδωμα κάτω από το όριο του cap, αλλά κυρίως χάρη στην ευρηματικότητα του Daryl Morey, ο οποίος αφού πρώτα ξεφορτωθεί για την επόμενη δεκαετία αυτές τις τρισάθλιες σατανικές επινοήσεις των αντιπάλων του, τα λεγόμενα και picks α’ γύρου, σημαδεύει την draft class του ’06, μια από τις χειρότερες όλων των εποχών και τη σαρώνει, προσθέτοντας στο πλάι των P.J. Tucker και Thabo Sefolosha, τα αποσυρμένα γεροντοπαλίκαρα Brandon Roy, Andrea Bargnani και Adam Morrison, με τα μισά λεφτά σε minimum συμβόλαια και τα άλλα μισά μαύρα στο χέρι.

Το Houston καταφέρνει να επικρατήσει επιτέλους των Warriors το καλοκαίρι του ’21 και παραγγέλνουν τόνους σαμπάνιες, μόνο και μόνο για να μείνουν στο ψυγείο, αφού τους πιάνουν κορόιδα οι νέοι Warriors: οι Atlanta Hawks των “Splash Bros” Trae Young και Kevin Huerter.

Black Mirror

Ο μόνος που δεν άνοιγε το spacing για τους Rockets, o Clint Capela μαθαίνει επιτέλους να γίνεται και εκείνος “stretch”, μετά από την καλοκαιρινή εξάσκηση στα προκριματικά για το Ευρωμπάσκετ. Αντιθέτως, ο Westbrook παραμένει αβυσσαλέος από το τρίποντο, οπότε στην επίθεση παίζει αυτός ασταμάτητο pick’n’roll με τον Harden, αντί για τον Ελβετό. Οι Rockets κερδίζουν το πρωτάθλημα και οι οπαδοί τους βγαίνουν έξαλλοι στους δρόμους, βανδαλίζουν το αμάξι του Capela και ανοίγουν το αμάξι του Sefolosha, ψειρίζοντας από μέσα σύνεργα για φοντί και εντελβάις. Δύο μέρες μετά, γιορτάζουν τον θάνατο του μπάσκετ, κάνοντας το περιφορά με τον Επιτάφιο.

O κυνικός και ακραία ελεγκτικός D’ Antoni, απογοητευμένος που εξαιτίας του παλιο-Westbrook κέρδισαν το πρωτάθλημα με περισσότερες από 100 κατοχές, όταν, επί δύο χρόνια, ισοπέδωνε κονιορτοποιούσε τον ρυθμό του παιχνιδιού, αποφασίζει να αποσυρθεί από τα εγκόσμια μέχρι να εφευρεθεί το τετράποντο και να γίνεται να κερδηθούν παιχνίδια με 70 κατοχές.

Μόνος του ο Morey σε ένα δωμάτιο γεμάτο υπολογιστές, βάζει φωτιά και το καίει, ξεκινώντας για την επόμενη του αποστολή: να στουμπώσει με analytics το 3Χ3 BIG 3 Tournament, μέχρι να σταματήσει και αυτό να είναι cool.

The following two tabs change content below.

Aris Tolios

Αναγνώστης του The Ball Hog, βρέθηκε σε αυτό επειδή είχε μπάρμπα στην Κορώνη, για να προσθέσει το τελευταίο λιθαράκι γραφικότητας. Έχει αγαπήσει με τη σειρά τους Suns, τους Sonics, τους Knicks, τους Clippers, τους Mavericks, τους Warriors και τους Hornets, αλλά πιο πολύ θα παραμένει ταγμένος στη Δύση (και ειδικά στην Pacific). Φτερνίζεται λέξεις σε χιλιάδες και νιώθει περήφανος που σε κάθε κείμενο, η πλατφόρμα του επισημαίνει πως οι προτάσεις του παραείναι μεγάλες. Έχει σταματήσει να ανησυχεί και έχει μάθει να αγαπά τον αναπόφευκτο υποκειμενισμό και ζει για να περνάει καλά, διαβάζοντας μεγάλα κείμενα. Γράφει για τον εαυτό του στο τρίτο ενικό.