Μια σεζόν σαν όλες τις άλλες πέρασε στο Miami. Ή μήπως δεν είναι έτσι;
Τα προβλήματα που αντιμετώπισε η ομάδα τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολλά και πολυποίκιλα: ευρύ, αλλά όχι βαθύ ρόστερ, πολλοί νέοι παίκτες που δεν έχουν φτάσει ακόμα το potential τους, αλλά χρόνο με το χρόνο μας πείθουν ότι όλο και απομακρύνονται από το ταβάνι τους, υπερσυγκέντρωση υλικού σε συγκεκριμένες θέσεις, που υποδηλώνει έλλειψη σχεδίου και στρατηγικής και κυρίως, κακή, πολύ κακή διάρθρωση του salary cap.
Η μη υπέρβαση του ορίου του φόρου πολυτελείας στην πραγματικότητα μπορούσε μόνο να μασκαρέψει την σαφή έλλειψη σχεδίου και στρατηγικής εκ μέρους του Pat Riley, ο οποίος, εν τέλει, μας ανάγκαζε να αποθεώνουμε τον Erik Spoelstra κάθε Φλεβάρη – Μάρτη που κατάφερνε να διατηρεί ένα ετερόκλητο στράτευμα αξιόμαχο. Η πενταετία που ακολούθησε τη φυγή James μπορεί να σημαδεύτηκε και από πραγματικά άτυχες στιγμές (π.χ. η θρόμβωση του Bosh), αλλά πουθενά δεν διαφάνηκε στον ορίζοντα ο προσανατολισμός των Heat που θα είχαν μάθει να ζουν χωρίς τον LeBron και σύντομα χωρίς τον “Flash”.
Offseason
Στα παραπάνω, προσθέστε την διαχρονική εμμονή που μοιράζονταν η πόλη του Miami και ο Riley για την προσέλκυση σπουδαίων ονομάτων.
Το Miami είναι προφανώς μια από «αυτές τις πόλεις» και οι Heat ένα από «αυτά τα franchises». Οι σπουδαιότερες στιγμές της ομάδας έχουν γραφτεί, όχι όταν είχε στρατολογήσει από το draft τους Rony Seikaly, Glen Rice, Steve Smith ή Michael Beasley1)Έτσι κι αλλιώς, πάντα χάλια ήταν στο draft οι Heat, αφού ενδεικτικά, το υψηλότερο pick στην Ιστορία του franchise ήταν ο Beasley στο #2 το 2008, αλλά όταν έφερνε all stars, δηλαδή τους Zo Mourning, Tim Hardaway, Eddie Jones, Shaq O’ Neal, LeBron James, Chris Bosh. Ακόμα και ο Wade, η μεγαλύτερη ανακάλυψη του Miami στο lottery ever, πήρε τρία πρωταθλήματα στο πλευρό κάποιων εκ των παραπάνω, καθώς και πολύ σημαντικών past-their-prime βετεράνων, όπως οι Gary Payton, Jason Williams, Antoine Walker, Shane Battier, Mike Miller, Juwan Howard, Rashard Lewis και Ray Allen – χωρίς φυσικά, τίποτα να μειώνει την αξία ή το pedigree πρωταθλητή που είχε.
Άρα, σε μια εντελώς ανορθολογική ιεράρχηση των πραγμάτων, οι Heat ξεκίνησαν αυτό το καλοκαίρι, αποφασισμένοι να βρουν τον αστέρα που θα διατηρούσε τη λάμψη στο “South Beach”, ειδικά μετά την αποχώρηση του Dwyane Wade. Όπερ και εγένετο. Jimmy Butler.
Κατά τα άλλα, σε δεύτερο χρόνο, οι Heat είχαν να αντιμετωπίσουν τα απροσδόκητα πολλά κακά συμβόλαια και την συμφόρηση σε θέσεις. Εδώ τα πήγαν έτσι κι έτσι, πράγμα λογικό, όταν αυτό δεν γίνεται αντιληπτό ότι είναι το κομβικό ζήτημα, αν όχι και το σημαντικότερο.
Το περσινό showcase του Josh Richardson πέτυχε, διότι, για πρώτη φορά μετά τον Wade, κατάφεραν και ανέδειξαν όσο μπορούσαν περισσότερο σε μια σεζόν παίκτη που ντράφταραν – κάτι που ακόμα δεν μπορούν να περηφανεύονται για τους Winslow – Adebayo, τουλάχιστον όχι στον βαθμό που το ταλέντο τους θα επέτρεπε, αν και κάτι μας λέει ότι αυτή θα είναι η χρονιά της εκτίναξης και για τους δύο. Σε συνδυασμό με το αδιανόητα team-friendly συμβόλαιο του, το περσινό leadership και τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που έχει, καθιστούσαν τον Richardson «ξερολούκουμο» και κορυφαίο asset. Πρώτος στη λίστα για να φύγει ήταν ο Hassan Whiteside, που μια έπαιζε και μια έμενε στο “doghouse” του Spoelstra, οπότε αυτός και τα 27 εκατομμύρια δολάρια του ετησίως πήγαν στο Portland και ο Richardson κατέληξε στη Philadelphia στα πλαίσια της μετακίνησης του Butler (και του Meyers Leonard) στο Miami.
Και εδώ φτάνουμε στο σημείο που εξηγούμε το «έτσι κι έτσι». Πρώτον, φαίνεται πως το Miami φοβήθηκε μήπως ξεμείνει άλλη μια χρονιά με τον Whiteside και κατάφερε να ξεφορτωθεί τον καλύτερο ψηλό στο fantasy και τον χειρότερο στο παρκέ, μόνο στα πλαίσια της ανταλλαγής του Butler και όχι π.χ. βρίσκοντας μια ομάδα σε διαδικασία μακροχρόνιου rebuilding να της φορτώσει ένα expiring συμβόλαιο. Θέλουμε να πούμε πως αντί να προσανατολιστεί στο να εξορθολογίσει το cap της ομάδας, το Miami κινήθηκε πρωτίστως με το πως θα φέρει τον Butler.
Δεύτερον και κυριότερο. Μέσα στην τελευταία σεζόν, κατάφερε να δώσει τους Tyler Johnson και Wayne Ellington στους Suns για τον Ryan Anderson, τον οποίον ξεφορτώθηκε στη συνέχεια με stretch provision γλιτώνοντας γύρω στα 15 εκατομμύρια. Όλα αυτά αποτελούσαν μια ομολογουμένως καλή αρχή για να συμμαζευτεί το χάος. Όμως, το εντελώς παράλογο waiving του Rodney McGruder που κόστιζε ενάμιση ολόκληρο (!) εκατομμύριο τον Απρίλη και η περαιτέρω αδράνεια του καλοκαιριού, δείχνουν μια ομάδα που υπομονετικά περιμένει να χαλαρώσει το σώμα των Heat από την οικονομική δυσκαμψία που προκαλούν οι Dragić, Leonard, Johnson, Olynyk, Waiters μέσα στα επόμενα δύο χρόνια2)Συμπτωματικά (;), τη στιγμή ακριβώς που θα περιμένουν όλοι τη συγκλονιστικότερη free agency στην Ιστορία – μια πεντάδα που δύσκολα μετακινείται μέχρι τότε και δύσκολα θα είναι στους Heat σε μια τριετία. Στο ενδιάμεσο, ωστόσο, το Miami θα κληθεί να (αποφασίσει αν θα) πληρώσει τους Derrick Jones Jr. – Bam Adebayo και ειρήσθω εν παρόδω, τους Tyler Herro – Justise Winslow, όλοι εκ των οποίων θα μπορούσαν να είναι ο κορμός των Heat τα επόμενα χρόνια. Και στο ενδιάμεσο, οι Heat θα παραμένουν στον πάτο της λίγκας, τόσο ως προς το salary cap, όσο και ως προς την αναλογία του με τις αγωνιστικές επιτυχίες.
Γι’ αυτό, λοιπόν, λέμε «έτσι κι έτσι». Και λίγο λέμε.
Roster
PG Justice Winslow, Goran Dragić, Kendrick Nunn
SG Dion Waiters, Tyler Herro, Duncan Robinson
SF Jimmy Butler, Derrick Jones Jr, KZ Okpala
PF Kelly Olynyk, James Johnson, Udonis Haslem
C Bam Adebayo, Meyers Leonard
Παίκτης – Κλειδί
Αναμφίβολα ο Tyler Herro. Επιτρέψτε μας να είμαστε ιδιαίτερα διστακτικοί με όποιον λευκό σουτέρ τιτλοφορείται ως «ο καλύτερος σουτέρ του ντραφτ» – η Ιστορία μας έχει δώσει αξιοπρεπέστατες καριέρες, αλλά μας έχει δώσει και τεράστια busts. Θα αντιπαρέλθουμε και την ηλικία του, το ότι έκανε σαματά στο Summer League και το ότι οι υπόλοιποι συνδαιτυμόνες του draft 2019 τον ψήφισαν ως τον καλύτερο σουτέρ της φουρνιάς τους.
O Herro μοιάζει περισσότερο με έναν Kevin Huerter παρά με έναν J.J. Redick: δεν βγαίνει τόσο γρήγορα από τα screen, ούτε είναι γρήγορος, αλλά είναι μακρύς, βάζει την μπάλα στο παρκέ, είναι αξιοπρεπής αμυντικός, διαθέτει σπάνια αντίληψη του χώρου3)προσέξτε σε αυτό το βίντεο, όχι τόσο που βρίσκεται για να σουτάρει, όσο πως αξιοποιεί βέλτιστα το χώρο γύρω του για να παράγει πόντους, ακόμα κι όταν έχει τη μπάλα στα χέρια, ακόμα κι όταν δεν σουτάρει από απόσταση και μια εξαιρετική μηχανική που του επιτρέπει να σουτάρει γρήγορα και με ένα πολύ όμορφο smoothness, που προσωπικά εμένα με αγχώνει, αλλά ομολογουμένως, αφήνει ένα πολύ όμορφο συναίσθημα όταν η μπάλα καταλήγει όντως στο καλάθι.
Γιατί, λοιπόν, είναι παίκτης – κλειδί; Η περιφερειακή γραμμή αποτελείται από:
- τον Dragić, που στα 33 του και προερχόμενος από σοβαρό τραυματισμό δεν πρόκειται να γίνει offball σουτέρ και αποτελεί ζητούμενο αν θα συνεχίσει να δημιουργεί μόνος του πόντους,
- τρεις αναξιόπιστους σουτέρ (με σειρά από τον καλύτερο προς τον χειρότερο: Winslow, Butler, Jones Jr.),
- τρεις stretch ψηλούς που δεν είναι μέρος του προβλήματος αλλά ούτε και της λύσης (με σειρά από τον καλύτερο προς τον χειρότερο: Leonard, Olynyk, Johnson) και
- τον Waiters. Όχι ότι ο Dion είναι κακός σουτέρ, αλλά ας πούμε ότι το “Waiters’ Island”, εκείνος ο κόσμος που έφτιαξε ο Waiters και δεν χωράει κανέναν άλλον, δεν προέκυψε και τυχαία. Δηλαδή αλίμονο στην ομάδα που θα πει «ο Dion θα πάρει το σωστό σουτ».
Ο Herro, σε μια ομάδα που πολλοί μπορούν να σουτάρουν είναι ο τέλειος παίκτης δίπλα σε παίκτες όπως ο Dragić, ο Winslow, ο Adebayo, ο Johnson και ο Butler που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πασάρουν σωστά και συχνά προς την περιφέρεια. Ιδανικός, με άλλα λόγια. Αλλά στοίχημα.
Κορυφαία Προσθήκη
Η απόκτηση του Jimmy Butler προφανώς ξεχωρίζει. Μετά από αρκετό καιρό οι Heat αποκτούν έναν ξεκάθαρο ηγέτη, έναν μόνιμο All Star. O Butler αυτόματα γίνεται ο καλύτερος παίκτης της ομάδας, αλλά κυρίως το Miami μοιάζει μια “coming-of-age” υπόθεση για τον ίδιο, αν κάπως έτσι εννοούμε την άφιξη του σε μια ομάδα, εμποτισμένη από τον Riley με την στοχοπροσήλωση στον πρωταθλητισμό και τον ίδιο έτοιμο, τόσο να παίρνει το τελευταίο σουτ, να κάνει clutch plays και να σβήνει τον καλύτερο αντίπαλο, όσο και να ψιθυρίζει στο αυτί των νεαρών συμπαικτών του για να τους πωρώσει.
Τα καλά νέα θα είναι πως η κουλτούρα που έχει επιβάλλει επί είκοσι χρόνια ο Riley στο Miami είναι μια πιο λαμπερή εκδοχή των Knicks του – ή μια πιο “street” εκδοχή των Lakers του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπου οι Heat είναι τα τελευταία τέσσερα χρόνια από τις καλύτερες ομάδες στο defensive rating, η αλήθεια είναι πως ταιριάζει πολύ ο Butler και λογικά δεν θα έχει πρόβλημα με τους νεαρούς της ομάδας, όπως ο Winslow και ο Adebayo, που από αυτή την οπτική, ελάχιστη σχέση θα έχουν για αυτόν με τους Wiggins – Towns στη Minnesota.
Βέβαια, ο Butler είναι παίκτης που όσο επιβάλει την παραξενιά του στους άλλους, άλλο τόσο επιδιώκει να το υποστηρίζει στην πράξη. Έδωσε δε διαπιστευτήρια του τι θα επακολουθήσει ήδη από την αρχή του camp όταν πήγε για προπόνηση εξίμιση ώρες πριν την προπόνηση της ομάδας, δηλαδή στις 03.30′. Ας κάνουμε ένα διάλειμμα να αναστοχαστούμε πως εμείς, μερικοί ασπρουλιάρηδες Έλληνες με κοιλίτσα, εκείνη την ώρα κοιμόμαστε ή χειρότερα, δεν κοιμόμαστε για να γράφουμε για ΝΒΑ και να κριτικάρουμε παίκτες, που ξυπνάνε πιο νωρίς κι από φούρναρη. Το σκεφτήκαμε: ναι, νιώθουμε πολύ καλά με τις προτεραιότητες μας.
Τρία ερωτήματα ψάχνουν απάντηση
α. Ποια θα είναι η σωστή πεντάδα για τους Heat (και γιατί δεν θα την παίξουν);
Ξεκινάμε από τον Bam Adebayo, ο οποίος ετοιμάζεται για μια πραγματική breakout χρονιά. H ύπαρξη του Hassan Whiteside στην ομάδα κουβαλούσε και διάφορα υπαρξιακά ερωτήματα, όπως «πως γίνεται να μην παίζει ένας center με 2,31 wingspan, μέσους όρους καριέρας double-double, 2,3 bpg και 57,4% στα σουτ, που μας κοστίζει 22 εκατομμύρια μεσοσταθμικά ετησίως»; Αυτός ο αιώνιος βραχνάς δεν υπάρχει πλέον και μπορούμε να απολαύσουμε την έκρηξη του Bam: ενός από τους πιο σύγχρονους “low maintenance” centers εκεί έξω, που δεν έχει δομικές ατέλειες ούτε στην επίθεση (αξιοπρεπέστατο το 73% στις βολές), αλλά ούτε και στην άμυνα. Μπορεί αυτός να μην είναι “rim protector”, αλλά εμείς ούτε ζούμε στο 2010. Παρότι ούτε το frame του, ούτε το ύψος, ούτε το wingspan του είναι κάτι δα σπάνιο, ο εξαιρετικός συγχρονισμός, το μπασκετικό IQ και τα γρήγορα του πόδια του επιτρέπουν, όχι μόνο να ρολάρει και να πασάρει εξαιρετικά, αλλά και να είναι ένας φανταστικός all-around αμυντικός χαμηλά και ψηλά.
Η υπόλοιπη lineup είναι, ωστόσο, προβληματική. Καθώς η περιφέρεια στελεχώνεται μόνο με τον Herro ως αξιόπιστο σουτέρ και οι δύο πιο διάσημοι παίκτες της ομάδας – Dragić και Butler – είναι ball dominant, εγείρονται σοβαρά ερωτηματικά. Η συνύπαρξη των δύο τελευταίων με τον Winslow καθίσταται απαγορευτική, καθώς η ομάδα θα είναι πιο αργή κι από κινούμενη άμμο -και δεν εννοούμε τις γρήγορες κινούμενες άμμους, αλλά τις πολύ αργές. Ο Herro αποτελεί στοίχημα, αλλά είναι απίστευτα δύσκολο να εμπιστευτούν οι Heat στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν τις τύχες τους σε χρονιά που θα γκαζώσουν για τα playoffs σε έναν 19χρονο. Επομένως, περιμένουμε τον Waiters στη βασική πεντάδα, που μπορεί στη μέρα του να σκοτώνει και να είναι πολυτέλεια οκταψήφια συμβόλαια να κάθονται στον πάγκο4)ειδικά όταν θεωρητικά υπάρχει πρόθεση να γίνουν και ανταλλαγή, λέμε τώρα, αλλά, ας μην γελιόμαστε, είναι ο Waiters. Τέλος, στο “4” θα πορευτούν είτε με τον Kelly Olynyk είτε με τον James Johnson.
Όμως, πόσο πιο ωραία θα ήταν μια πεντάδα – ίσως της επόμενης χρονιάς ή σε ένα καλό σενάριο, αυτή που θα τελειώνει τα παιχνίδια – με Winslow, Herro, Butler, Jones Jr., Adebayo, μιας και η θέση “4” ή ακριβέστερα τα αγωνιστικά της χαρακτηριστικά, είναι από τα πρώτα που περίσσεψαν όταν η ανθρώπινη διάνοια ανακάλυψε το “positionless basketball”;
β. Με ποιον θα σκοτωθεί ο Jimmy Butler;
Θεωρούμε πως οι Adebayo, Winslow, Jones Jr., Herro δεν είναι οι παίκτες που έχουν ούτε την προσοχή ούτε το potential που είχαν οι Towns, Wiggins, Simmons, Embiid. Επομένως, δεν είναι οι τύποι που θα θέλουν να σηκώσουν ανάστημα απέναντι στον Butler, αλλά και να ήθελαν, δύσκολα θα μπορούσαν. Από τους υπόλοιπους, δύσκολα μπορούμε να εντοπίσουμε κάποιον που να καθορίζει τόσο τις καταστάσεις στους Heat, ώστε να «κλειδώσει» στο μυαλό του Butler ως «φταίχτης».
Από την άλλη, ο James Johnson θα μπορούσε να μπει στο στόχαστρο του Jimmy, καθότι για να παίξει μπάσκετ της προκοπής πάτησε τα τριάντα, όταν πριν τρία χρόνια, στην πρώτη του σεζόν στην ομάδα και σε χρονιά συμβολαίου, έριξε σχεδόν είκοσι κιλά -τόσο που να μπορεί να αγωνίζεται άνετα με σέξι κοντά και στενά σορτσάκια. Όμως και να κοροϊδεύει τον κόσμο ο “Bloodsport”, κακά τα ψέματα, δύσκολα μπορείς να του χρεώσεις πράγματα, ιδιαίτερα από τη στιγμή που φοβίζει τον οποιονδήποτε. Οπότε ούτε αυτός.
Η πρώτη από τις εξωαγωνιστικές πτυχές της προσωπικότητας του Jimmy Butler που διαφέρει από τον LeBron James είναι ότι ο «Βασιλιάς» είναι εκνευριστικά passive – aggressive, ενώ ο “Jimmy Buckets” σκέτο aggressive. Επίσης, σκεφτείτε πως ανάμεσα στον «άνιωθο» J.R. Smith και στον Dion Waiters, ο James επέλεξε τον πρώτο ως λιγότερο ανώριμο5)ή ομόσταυλο του στην Klutch Sports, θα λέγαμε αν ήμασταν κακοί, αλλά δεν είμαστε, οπότε δεν το λέμε
Οπότε ναι. Τον Dion Waiters θα πιάσει από το λαιμό ο Butler. Ένα ζευγάρι μίνι «LeBron – J.R. Smith στον πρώτο τελικό του 2018», σε πιο ασήμαντη και αστεία εκδοχή.
γ. Θα καταλήξει ο Chris Paul στο Miami;
Η όποια ανταλλακτική υπεραξία προσέδωσε το Miami προσωρινά στον Whiteside, περιορίστηκε πολύ γρήγορα, αν λάβουμε υπόψιν ότι η ομάδα αυτή τη στιγμή στερείται τα picks πρώτου γύρου για το 2021 και το 2023 και όλα μα όλα τα picks δεύτερου γύρου μέχρι το 20266)εξαίρεση ένα “less favorable” pick β’ γύρου που έχει λαμβάνειν για το 2022, από όταν έδωσε τον Bol Bol στο Denver!
Ευτυχώς για τους Heat, το υπόλοιπο ΝΒΑ προτιμά να μένουν αιχμάλωτοι από το να πεθάνουν. Η ημέρα που ο Morey κατάφερε και έβγαλε το trade με τον Westbrook και ο “Russ” προτίμησε να είναι ανταγωνιστικός από το να καλλιεργεί εξ ημισείας με τον Butler το οικόπεδο των ψευδαισθήσεων πρωταθλητισμού, ήταν μια καλή ημέρα για τους Heat κι ας μην το κατάλαβαν -χώρια που ο Morey ενισχύεται μόνο «βαριά» και οι Heat έχουν ξεμείνει από picks. Αντίστοιχα, το γεγονός ότι οι Thunder, που διατηρούν το unprotected pick α’ γύρου του Miami για το 2021, θέλουν τους Heat να πατώσουν όσο γίνεται περισσότερο, προκειμένου το pick να γίνει χρυσάφι (κάτι που δοσμένης της αγωνιστικής και κυρίως οικονομικής κατάστασης, αποκτά μέρα με τη μέρα σάρκα και οστά), στην ουσία προστατεύει τους Heat από το να πάρουν τον Chris Paul. Παράλληλα, οι Thunder δεν έχουν κανένα άγχος να παραδώσουν κάποια από τα άπειρα picks στη διάθεση τους για να ξεφορτωθούν το φαραωνικό συμβόλαιο του Paul, αφού το contending δεν είναι στις κοντινές προτεραιότητες τους, ενώ έχουν συμβιβαστεί με τον «μη ανταλλάξιμο» χαρακτήρα του συμβολαίου του.
Επομένως, ακόμα κι αν οι Heat δεν λένε να το καταλάβουν με τίποτα, αμφότερες περιπτώσεις θα ήταν ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη, καθώς, όχι μόνο θα περιόριζαν την εξέλιξη του Justise Winslow7)Όχι και κάνα generational project, αλλά δείτε πόσο καλά εξελίχθηκαν οι σπάνιες φορές που οι Heat αποφάσισαν να ασχοληθούν με το δικό τους ταλέντο και θα πρόσθεταν άσκοπα χιλιόμετρα στο κοντέρ της ομάδας, αλλά θα παρέτειναν και θα επιδείνωναν την οικονομική ασφυξία τους.
Quo Vadis?
Δυστυχώς, όσο και να μοχθήσει ο Butler, η ματιά των Heat φτάνει μέχρι τα playoffs αν είναι υγιείς και σε καλή κατάσταση οι Dragić – Waiters. Σίγουρα, δεν θα περισσέψει και μια ωραία σεζόν του Herro.
Όμως, αλήθεια, ακόμα κι έτσι, είναι οι Heat καλύτεροι από τους Bucks, Sixers, Pacers, Celtics; Όχι.
Είναι καλύτεροι από τους Nets, τους Raptors ή τους Magic, αν είναι εξίσου υγιείς κι αυτοί; Δύσκολα.
Είναι, τέλος, σε αυτή την εκ νέου θλιβερή Ανατολή, καλύτεροι από τους Pistons; …
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Έτσι κι αλλιώς, πάντα χάλια ήταν στο draft οι Heat, αφού ενδεικτικά, το υψηλότερο pick στην Ιστορία του franchise ήταν ο Beasley στο #2 το 2008 |
|---|---|
| ↑2 | Συμπτωματικά (;), τη στιγμή ακριβώς που θα περιμένουν όλοι τη συγκλονιστικότερη free agency στην Ιστορία |
| ↑3 | προσέξτε σε αυτό το βίντεο, όχι τόσο που βρίσκεται για να σουτάρει, όσο πως αξιοποιεί βέλτιστα το χώρο γύρω του για να παράγει πόντους, ακόμα κι όταν έχει τη μπάλα στα χέρια, ακόμα κι όταν δεν σουτάρει από απόσταση |
| ↑4 | ειδικά όταν θεωρητικά υπάρχει πρόθεση να γίνουν και ανταλλαγή, λέμε τώρα |
| ↑5 | ή ομόσταυλο του στην Klutch Sports, θα λέγαμε αν ήμασταν κακοί, αλλά δεν είμαστε, οπότε δεν το λέμε |
| ↑6 | εξαίρεση ένα “less favorable” pick β’ γύρου που έχει λαμβάνειν για το 2022, από όταν έδωσε τον Bol Bol στο Denver |
| ↑7 | Όχι και κάνα generational project, αλλά δείτε πόσο καλά εξελίχθηκαν οι σπάνιες φορές που οι Heat αποφάσισαν να ασχοληθούν με το δικό τους ταλέντο |
