Επίσης, μια γνωστή φράση των “roasts” λέει “you only roast the ones you love”. Και η αλήθεια είναι ότι λατρεύουμε και τη φετινή σεζόν, όπως λατρεύουμε και το ΝΒΑ.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως ως Έλληνες οπαδοί δεν έχουμε τη γνωστή εθνική μας εμμονή στο «κράξιμο» και προφανώς απολαμβάνουμε να είμαστε haters. Aν ταυτίζεστε, ήρθατε στο σωστό μέρος.
Διότι σας παρουσιάζουμε… The Roast of the Miami Heat.
Περσινά, ξινά σταφύλια
Καταλαβαίνεις πόσο αδιάφορη αγωνιστικά είναι μια χρονιά, όταν όλοι ασχολούνται με τις φανέλες. Η υπέροχη “Vice City” φανέλα, εμπνευσμένη από το Miami Vice, συνεχίζει τις καλύτερες παραδόσεις των ομάδων που είχαν «εξαντρίκ» φανέλες και αδιάφορες σεζόν1)Άλλες φανέλες που δεν ξεχνάμε σε σεζόν που δεν πειράζει να ξεχάσουμε: οι Hawks, Rockets, Warriors, Timberwolves, Wizards και Pistons του δεύτερου μισού της δεκαετίας του ’90, οι Raptors και Grizzlies όταν πρωτομπήκαν στη λίγκα, οι 76ers και Kings στις αρχές του πρώτου μισού της δεκαετίας του ’90, κτλ.
Κατά τα άλλα, οι Heat μπορούν να επαίρονται που τραυματίστηκε επιτέλους ο Goran Dragić και βρήκαν δικαιολογία για να μπορέσει επιτέλους αγωνιστεί ο Winslow στον «άσο», που πρόσφεραν στον Wade το πιο αδιάφορο farewell tour στην Ιστορία2)Έπαιρνε τα περισσότερα σουτ στο crunch time, ενώ αντάλλαζε φανέλες με παίκτη της επιλογής του, που ξεκίνησαν βασικοί 15 (ολογράφως: δεκαπέντε) παίκτες πέρυσι και που, από τους μόλις πέντε που αγωνίστηκαν σε πάνω από 70 αγώνες, ο ένας αποσύρθηκε και δύο πήραν μεταγραφή (Whiteside, Richardson). Κρατήστε το αυτό το τελευταίο, διότι τώρα αρχίζουν τα ωραία.
Καλοκαίρια είδα μπετά να λιώνουν σαν παγωτά
Μια ομάδα που είχε μάθει να σκέφτεται τους παίκτες ακριβώς τη στιγμή που πατάνε τα 30 και ήρθε η ώρα να νοικοκυρευτούν (Goran Dragić, James Johnson), αλλά και εκείνους που χρειάζονταν ένα εισόδημα για να ξεκινήσουν τη ζωή τους (Hassan Whiteside, Tyler Johnson, Kelly Olynyk), βρέθηκε για άλλη μια χρονιά πνιγμένη από το salary cap, με ελάχιστη ευελιξία. Οπότε, η μόνη της επιλογή ήταν να κάνει ένα ατελείωτο showcase τον Josh Richardson και το αδιανόητα team-friendly συμβόλαιο του μέσα στη χρονιά, μπας και τσιμπήσει κάποιος, προκειμένου να μπορέσει να ξεφορτωθεί και ένα φρικαλέο συμβόλαιο ακόμα. Τσίμπησε η Philadelphia και το Miami βρήκε ευκαιρία να ξαποστείλει τον Hassan Whiteside, απορροφώντας βέβαια άλλο ένα κακό value/money συμβόλαιο στην πορεία, απλώς με λιγότερη value και λιγότερα money – αυτό του Meyers Leonard.
Φυσικά, το μεγάλο δέλεαρ ήταν ο Jimmy Butler. Εδώ η λογική επίσημα καταργήθηκε.
Οι μόνοι παίκτες που υπήρξαν παραγωγικότεροι πέρυσι από την προπέρσινη χρονιά ή εν γένει την καριέρα τους ήταν οι Justise Winslow, Derrick Jones Jr., Josh Richardson, Rodney McGruder και Bad Adebayo. Κανείς άλλος!
Ο τελευταίος έμεινε και φέτος θα περάσει ομολογουμένως πάρα πολύ καλά. Ο τρίτος και ο τέταρτος έφυγαν περίπου χωρίς λόγο, αν καθίσει κανείς και το σκεφτεί. Και έμειναν οι δύο πρώτοι για να δουν τους Heat να φέρνουν ακριβώς μπροστά τους έναν εργατικό ψυχαναγκαστικό σταρ3)Μιλάμε ο άνθρωπος ξεκινάει προπονήσεις στις 03.30 το βράδυ, δεν είναι καλά στα μυαλά του με τρομερές αμυντικές δεξιότητες και σοβαρές ικανότητες, τόσο στη δημιουργία όσο και στο να βάζει τη μπάλα στο παρκέ. Όλα αυτά τη στιγμή που θα μπορούσαν απλώς να απολαμβάνουν την εξέλιξη του Justise Winslow.
Κι αν για τον Derrick “Airplane” Jones Jr. δεν έχουμε φοβερά εχέγγυα εκτός από έναν διαγωνισμό καρφωμάτων και τους ύμνους που κρατάει ο Spoelstra για αυτόν, θέλει πραγματική προσπάθεια να θάψεις τον μόνο σου παίκτη που είναι νέος και παίρνει ήδη τα σωστά χρήματα. Οι Heat το κατάφεραν. Ο Winslow ήταν ο μόνος παίκτης στο ακριβοπληρωμένο ρόστερ των Heat που δεν θα ζητούσε μέσα στα επόμενα χρόνια κανονικό συμβόλαιο (σε αντίθεση με τους Derrick Jones Jr., Bam Adebayo, Tyler Herro) και ταυτόχρονα δεν τους είχε ήδη πιάσει κορόιδο.
Oπότε κάπως έτσι καταλήγουμε σε αυτό το θαύμα. Μια υπέροχη ιντριγκαδόρικη πεντάδα (Winslow, Herro, Butler, Jones Jr., Adebayo) να θάβεται στην κυριολεξία λόγω των ειδικών συνθηκών που επέλεξαν να βρεθούν οι Heat τα προηγούμενα χρόνια, λόγω της εμμονής του Pat Riley να σπαταλούν ότι χρήματα έχουν και να μην μπορούν να ζήσουν χωρίς μεγάλα ονόματα.
Μπράβο. Όχι, μπράβο!
Βεβαίως, οι Heat, ως ένα από franchises που έχουν μάθει να αγοράζουν την Ιστορία τους4)διαχρονικός οδηγός όλων οι Lakers, επιδίωξαν να πάρουν και τον Westbrook. Ωστόσο, ο “Russ” όντως θέλει να κερδίσει ένα πρωτάθλημα (κάτι που ο Butler δεν θέλει) και όντως φαίνεται τα τελευταία χρόνια διατεθειμένος να κατέβει από το «πάνω ράφι» (κάτι που ο Butler δεν κάνει) που όντως ήταν (κάτι που ο Butler δεν ήταν).
Η ώρα της κρίσης
Η Florida φημίζεται για δύο κατηγορίες ανθρώπων: τους συνταξιούχους και τους Κουβανούς εξόριστους. Είναι πραγματικά ίσως οι μόνες δύο που δεν θα αναρωτηθούν ποτέ πως στην ευχή οι Heat καταφέρνουν να είναι τόσο μέτριοι, σκορπώντας τόσα πολλά λεφτά – οι μεν διότι, μετά από δεκαετίες σκληρής δουλειάς, σκοτίστηκαν και οι δε διότι γουστάρουν οτιδήποτε θυμίζει σπατάλη και όχι τον απέριττο βίο στην Κούβα
Πάρτε μολύβι και χαρτί και γράψτε – και γυαλιά για την πρεσβυωπία, αν όντως πάρετε μολύβι και χαρτί.
Το καλοκαίρι του 2014, ο James παίρνει τα ταλέντα του πίσω στην πατρίδα του – γεγονός που θα έπρεπε να προβληματίζει για το πόσο απαίσιο είναι το Miami, αν ο καλύτερος παίκτης του κόσμου δραπετεύει απροειδοποίητα για να πάει, από όλα τα μέρη, στο άχρωμο-άοσμο Cleveland5)Τελικά, μάλλον ο Joakim Noah είχε δίκιο στα πάντα. Οι Heat είναι 11οι στο payroll, αλλά χωρίς να πληρώνουν το φόρο πολυτελείας. Την επόμενη χρονιά, οι Heat είναι 8οι στο payroll, αλλά πάντα χωρίς να πληρώνουν luxury tax. Και οι πραγματικές ομορφιές ξεκινούν τότε.
Το καλοκαίρι του 2016, με τον Chris Bosh πλέον σχεδόν οριστικά αποστρατευμένο, οι Heat αφήνουν τον Wade να φύγει για την πατρίδα του και αυτός6)Στην ψυχιατρική ορολογία, το ονομάζουν «υποστηρικτικό περιβάλλον», όχι μόνο για να πληρώσουν 12 εκατομμύρια τους Wayne Ellington – Josh McRoberts, αλλά και για να κλείσουν τελείως την κάνουλα, το ίδιο καλοκαίρι που είχαμε το “cap spike” και έβρεχε λεφτά. Ως αποτέλεσμα, καθίστανται 15οι στο payroll.
Και επειδή πήραν καθυστερημένα το memo, τι πιο λογικό από το να αρχίσουν να μοιράζουν λεφτά τις επόμενες χρονιές, αρχής γενομένης από το καλοκαίρι του 2017 που άπλωσαν 35 μύρια στα πόδια των Waiters, Johnson, Olynyk; 4οι στο payroll τη σεζόν 2017-18, 1οι πέρυσι (21,2 εκατομμύρια πάνω από το cap, αλλά πάλι κάτω από το luxury tax), 4οι φέτος (46,5 εκατομμύρια πάνω από το cap) και του χρόνου ετοιμάζονται από τώρα για 48 εκατομμύρια πάνω από το cap. Φαντάζομαι πως αν επιβεβαιωθούν οι απειλές των ιδιοκτητών για μείωση του cap λόγω της «κρίσης στην Κίνα», οι Heat θα παίξουν τα ρέστα τους στην αγορά, διότι τόσο παρανοϊκοί είναι.
Σε αυτά τα πέντε χρόνια, οι Heat κατάφερναν να σκορπούν λεφτά, πετυχαίνοντας δύο ολόκληρες συμμετοχές στα playoffs και να παραμένουν τσίμα – τσίμα κάτω από το όριο του luxury tax. Φυσικά, στο ΝΒΑ των εκατοντάδων συμβολαίων και των δεκάδων εξαιρέσεων που έχουν φτιαχτεί για να κάνουν το “hard cap” πλαστελίνη, το Miami τσίμπησε τα χειρότερα, πιο ανούσια συμβόλαια που μπορούσε.
Άρα, τι περιμένουμε φέτος; Μια ομάδα που δεν θα πληρώνει φόρο πολυτελείας, αλλά θα έχει μηδέν ευελιξία, που θα έχει έναν περιζήτητο free agent, αλλά όχι superstar, που θα τερματίσει ίσως μέσα στην οκτάδα, αλλά δεν θα πάει παραπέρα, που ίσως αφήνει τα χειρότερα πίσω της, αλλά όχι προτού περάσει τουλάχιστον άλλα δύο χρόνια στην οικονομική δυσκαμψία για να αντιμετωπίσει μετά, χωρίς άγχος, τα υπαρξιακά της.
#Save_…
Jimmy_Butler. Βεβαίως, είναι απορίας άξιον γιατί ο Butler επέλεξε τους Heat ευθύς εξαρχής, τη στιγμή που είχε άλλες επιλογές. Να είναι κάποιο τελετουργικό παράδοσης – παραλαβής ανάμεσα σε παίκτες του Marquette; Να είναι η εμμονή του Butler να ηγείται σε ομάδα μόνος του; Να τον έψησε ο Wade ότι στο Miami θα είναι «βασιλιάς» – κάτι που θα είχε ιδιαίτερη βαρύτητα από τη στιγμή που μάλλον ο Wade ήταν εξίσου «ψυχανάγκας» με αυτόν, αλλά πολύ πιο κουλ, ώστε να τον θεωρεί τον καλύτερο συμπαίκτη του ever; Να τον συναρπάζει ότι μπορεί να συναντήσει ανθρώπινη σάρκα που δεν έχει βασανίσει ακόμα; Όπως και να’χει, για να επιστρέψουμε στους Heat, έξτρα ερωτηματικό προκαλεί ότι κυνήγησαν τον “Jimmy Buckets”, ο οποίος έχει δηλώσει εδώ και πάρα πολύ καιρό ότι μετά από τα ερχόμενα τέσσερα χρόνια, θα σταματήσει το μπάσκετ. Αν όντως ισχύσει κάτι τέτοιο, πρακτικά σε δύο χρόνια από τώρα, ο Butler θα ξεκινήσει να είναι “un-tradeable”.
Το πρόβλημα κάπου εδώ είναι ότι ο Jimmy χρειάζεται κάποιον να τον πιάσει και να του πει: «Βρε αγοράκι μου, αν απλώς θες “alpha dog status”, συμβόλαια και νούμερα, τότε γιατί πρήζεις τους υπόλοιπους ότι τάχα δεν πιάνουν το potential τους και δεν πρόκειται να κερδίσεις τίποτα με δαύτους; Κι αν από την άλλη, θέλεις να αγωνίζεσαι σκληρά και για να διεκδικείς πρωταθλήματα , τότε τι δουλειά έχεις στο Miami;».
Διότι, εν τέλει, αν το όνειρο του είναι να γίνει Jordan – δηλαδή να είναι το ένα και μοναδικό “alpha dog” σε μια μέτρια ομάδα που θα την οδηγήσει στο θρίαμβο, κάνοντας με το ζόρι τους «αχάριστους» συμπαίκτες του «αθρώπους» (sic) – τότε δεν έχει κανέναν άνθρωπο που να τον αγαπάει να τον πάρει μια αγκαλιά; Οικογένεια δεν έχει να τον βοηθήσει;7)Θέλω να είμαι πολύ ειλικρινής. Με το που γράφτηκε η ερώτηση αυτή, θυμήθηκα και την απάντηση: όχι.
Worst case scenario
O Tyler Herro ακολουθεί την τύχη άλλων «καλύτερων σουτέρ της φουρνιάς του»8)ο συντομότερος τρόπος του να λες «δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του στο transition, αλλά χρειάζεται και τριάντα off ball screens για να μπορέσει να σουτάρει μόλις πάρει τη μπάλα και όλα αυτά για να γίνει μεσοσταθμικά 6ος-7ος παίκτης σε μια ομάδα, αφού στην άμυνα ίσως καταφέρει να είναι ανεκτός κάποια στιγμή» όπως οι Joe Harris, J.J. Redick και Mike Miller: “late bloomers” με μεγάλες καριέρες, απλωμένες σε μονοετή συμβόλαια και σε διψήφιο αριθμό ομάδων, μέχρι να καταλήξουν στο πλάι ενός “generational player” που χρειάζεται σουτέρ και πάρουν και πρωτάθλημα. Φυσικά, αυτό ουδόλως αφορά στους Heat, αφού σε καναδυό χρόνια θα τον δώσουν μεταγραφή.
Αυτό που αφορά στους Heat είναι ότι θα πέσουν στην ανάγκη του Dion Waiters, ο οποίος οδεύει στα δύο τελευταία χρόνια του συμβολαίου του. Καλώς ήλθατε στο Waiters’ Island, λοιπόν.
Ένα πραγματικά πανέμορφο μέρος, όπου κάθε όνειρο γίνεται πραγματικότητα, αφού τα πιο απίθανα πράγματα γίνονται πιθανά – όπως να θεωρεί ο Dion Waiters τον εαυτό του το καλύτερο «δυάρι» στη λίγκα. Όχι τυχαία, γιατί ας πούμε έχει καταστρέψει την αυτοκρατορία των Warriors πολύ πριν τον Kawhi, όταν το 2017 τους έβαλε – σε αγώνα κανονικής περιόδου παρακαλώ! – τρίποντο στη λήξη.
DION FRICKIN' WAITERS!!!!!! pic.twitter.com/bX6WIxfJXA
— BBALLBREAKDOWN (@bballbreakdown) January 24, 2017
Βέβαια, από εκείνο το τρίποντο μπορεί οι Warriors να πήραν δύο δαχτυλίδια, ο Waiters να μην επιλέγεται ούτε σε δωδεκάρα λίγκα στο fantasy και ο LeBron James να θεωρούσε ακόμα και τον J.R. Smith πιο αξιόπιστο decision-maker, αλλά ο φίλος του Kevin Durant τον πιστεύει 100%. Φυσικά, τον Kevin Durant δεν είναι να τον παίρνουμε και στα σοβαρά καθώς οι επιλογές φίλων του9)Φέτος, για παράδειγμα, αντί για τρεις cool, team-friendly αποδεδειγμένους νικητές, επέλεξε έναν που πιστεύει στην επίπεδη Γη και έναν που είναι εύκολα past-his-prime, αν ποτέ υπήρξε τέτοια είναι το αντίστοιχο σε επιλογές σουτ του Waiters.
Επειδή, όμως, αναπόφευκτα ο Dion θα πάρει μόνος του την ομάδα στις πλάτες του, μιας και είναι αποφασισμένος να δώσει απαντήσεις και να καταστρέψει (την ομάδα του), φανταζόμαστε ότι κάποια στιγμή, ο Pat Riley, που δεν χαρίζει κάστανα και έχει μεγαλώσει σκληροτράχηλα στη Ρώμη της Νέας Υόρκης, θα τα πάρει στο κρανίο και θα απαιτήσει να σφίξουν οι κώλοι. Η ακατανίκητη μανία των Heat για σπατάλη και προσέλκυση λαμπερών ονομάτων τους οδηγεί σε δραστικές αποφάσεις: βλέποντας απορημένοι πως στο διάολο τους έμειναν τα picks πρώτου γύρου για το 2020, το 2022 και το 2024, τα δίνουν και αυτά στους Thunder, κάνοντας αποφασιστικά το “push” για τον Chris Paul και φτάνοντας το cap της ομάδας περίπου στον πυρήνα της Γης.
Ο σκληρότερος καργιόλης συναντά τον χειρότερο λοχία και η πειθαρχία φτάνει σε άλλα επίπεδα στο Miami και είναι σκληρή. Οι ψυχαναγκαστικά διαταραγμένοι Butler – Paul τσακώνονται διαρκώς για το ποιος μετακίνησε το ποτήρι στο τραπέζι, αλλά συμμαχούν για να τσακίσουν το ηθικό των υπόλοιπων συμπαικτών τους. Κουρεύουν γουλί τον Olynyk, «στεγνώνουν» τον Winslow και διοργανώνουν παράνομες μονομαχίες σε κλουβί με τον James Johnson. Όμως, όλα αυτά δεν γίνονται μάταια, καθώς οι δυο τους οδηγούν με ασφάλεια την ομάδα σε μονοπάτια που ξέρουν καλά και έχουν περπατήσει, δηλαδή στον αποκλεισμό στον β’ γύρο των playoffs.
Black Mirror
O Tyler Herro ακολουθεί την τύχη παράλλων «καλύτερων σουτέρ της φουρνιάς του», όπως οι Luke Kennard10)ναι, τσάμπα περιμένετε Pistons fans να σας βγει το μελλοντικό απόκτημα του Παναθηναϊκού, Nik Stauskas και Adam Morrison και o Pat Riley τα παίρνει στο κρανίο ξανά και φέρνει τον Chris Paul, για να σφίξουν οι κώλοι όπως είπαμε και πιο πάνω. Το πρόβλημα είναι πως η ομάδα γίνεται πλέον υπερβολικά μοχθηρή και σαδιστική και το salary cap φτάνει κυριολεκτικά στον πυρήνα της Γης, από όπου ξεπηδούν πλέον demogorgons από το “Stranger Things”, έτοιμα να καταβροχθίσουν το ανθρώπινο είδος.
Τα demogorgons ξεκινάνε από τον Riley, αλλά μέχρι να προλάβουν να τους ξεκληρίσουν όλους, οι εναπομείναντες Heat δραπετεύουν με τα φουσκωτά, που έχουν πάντα καβάτζα οι Κουβανοί εξόριστοι του Miami, καθώς δεν είναι ποτέ σίγουροι ότι δεν θα τους σιχαθούν εκεί που βρίσκονται. Καταλήγουν όλοι να μείνουν στο Waiters’ Island, κάπου κοντά στις Μπαχάμες.
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Άλλες φανέλες που δεν ξεχνάμε σε σεζόν που δεν πειράζει να ξεχάσουμε: οι Hawks, Rockets, Warriors, Timberwolves, Wizards και Pistons του δεύτερου μισού της δεκαετίας του ’90, οι Raptors και Grizzlies όταν πρωτομπήκαν στη λίγκα, οι 76ers και Kings στις αρχές του πρώτου μισού της δεκαετίας του ’90, κτλ |
|---|---|
| ↑2 | Έπαιρνε τα περισσότερα σουτ στο crunch time, ενώ αντάλλαζε φανέλες με παίκτη της επιλογής του |
| ↑3 | Μιλάμε ο άνθρωπος ξεκινάει προπονήσεις στις 03.30 το βράδυ, δεν είναι καλά στα μυαλά του |
| ↑4 | διαχρονικός οδηγός όλων οι Lakers |
| ↑5 | Τελικά, μάλλον ο Joakim Noah είχε δίκιο στα πάντα |
| ↑6 | Στην ψυχιατρική ορολογία, το ονομάζουν «υποστηρικτικό περιβάλλον» |
| ↑7 | Θέλω να είμαι πολύ ειλικρινής. Με το που γράφτηκε η ερώτηση αυτή, θυμήθηκα και την απάντηση: όχι |
| ↑8 | ο συντομότερος τρόπος του να λες «δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του στο transition, αλλά χρειάζεται και τριάντα off ball screens για να μπορέσει να σουτάρει μόλις πάρει τη μπάλα και όλα αυτά για να γίνει μεσοσταθμικά 6ος-7ος παίκτης σε μια ομάδα, αφού στην άμυνα ίσως καταφέρει να είναι ανεκτός κάποια στιγμή» |
| ↑9 | Φέτος, για παράδειγμα, αντί για τρεις cool, team-friendly αποδεδειγμένους νικητές, επέλεξε έναν που πιστεύει στην επίπεδη Γη και έναν που είναι εύκολα past-his-prime, αν ποτέ υπήρξε τέτοια |
| ↑10 | ναι, τσάμπα περιμένετε Pistons fans να σας βγει το μελλοντικό απόκτημα του Παναθηναϊκού |
