Ελπίζουμε να είστε εξοικειωμένοι με τον όρο “roast“. Εμείς τα λατρεύουμε.
Επίσης, μια γνωστή φράση των “roasts” λέει “you only roast the ones you love”. Και η αλήθεια είναι ότι λατρεύουμε και τη φετινή σεζόν, όπως λατρεύουμε και το ΝΒΑ.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως ως Έλληνες οπαδοί δεν έχουμε τη γνωστή εθνική μας εμμονή στο «κράξιμο» και προφανώς απολαμβάνουμε να είμαστε haters. Aν ταυτίζεστε, ήρθατε στο σωστό μέρος.
Διότι σας παρουσιάζουμε… The Roast of the New York Knicks.
Προσοχή, αυτό δεν είναι photoshop. Όντως, το ESPN το έγραψε.
Σοβαρά, πως κάνεις roast στους New York Knicks; Πως μπορείς να κάνεις roast σε ένα κάρβουνο;
Τέλος πάντων, με βαριά καρδιά, here goes…
Περσινά, ξινά σταφύλια
Οι περσινοί Knicks κράτησαν τη σημαία ψηλά.
Των Sixers.
Επί Hinkie.
Καμία άλλη ομάδα δεν προσπάθησε τόσο απελπισμένα να κάνει tanking. Εντάξει, υπάρχει και το Cleveland, αλλά εδώ μιλάμε για ένα πραγματικά σημαντικό franchise του ΝΒΑ και όχι τους Cavs. Επιπλέον, οι Cavaliers έκαναν απλά ότι πιο απροκάλυπτα άτσαλο θα μπορούσε να κάνει ένα κακό franchise που πιστεύει πως «για να φτιάξεις ομελέτα, πρέπει να ανατινάξεις με ΤΝΤ το κοτέτσι».
Οι Knicks, ωστόσο, καταφέρνουν και δίνουν μια πραγματική εσάνς απόλυτης καταστροφής. Και όπως καταλαβαίνετε, το να παραδίνεσαι στην διάλυση είναι εύκολο, αλλά το να διαλύεις ο ίδιος τον εαυτό σου είναι υπέροχο. Η ανταμοιβή των Knicks ήταν όντως να καταφέρουν να τερματίσουν τελευταίοι και να μπουν με τις ίδιες μεν πιθανότητες, αλλά με έξτρα γόητρο, στην κούρσα για τον Zion Williamson.
Προκειμένου να καταφέρουν αυτό, κινήθηκαν έξυπνα. Η αρχή της χρονιάς τους βρήκε με τον all-star caliber Kristaps Porziņģis τραυματία, αλλά με τον Fizdale στον πάγκο και μια σειρά πιτσιρικάδες ρολίτσες (Mitch Robinson, Kevin Knox, Alonzo Trier, Damyean Dotson, Frank Ntilikina, Luke Cornet, Kadeem Allen), που θα ήταν ότι έπρεπε αν περιστοίχιζαν 3-4 πραγματικά καλούς παίκτες. Αντί αυτών, υπήρχαν οι Kanter, Hardaway Jr., Lee, Vonleh, Mudiay, Burke, Hezonja, που δεν κάνουν αθροιστικά δύο καλούς παίκτες. Στη μέση της χρονιάς, ξύπνησαν ένα πρωινό και είπαν «διάολε, μπορεί στην ομάδα να καταλήγουμε από βιαστή σε βιαστή (τέλος πάντων, “allegedly”), αλλά δεν σημαίνει πως θα τον πληρώνουμε και για πάντα όμως!». Χτύπησαν το χέρι στο τραπέζι, λοιπόν και ξεφορτώθηκαν τον Λετονό, αποφεύγοντας τον «κίνδυνο», την ώρα που θα γινόταν χαμός στη free agency, να δεσμευτούν να χτίσουν ξανά μετριότητα στην ευθεία και συντριβή στην πρώτη στροφή, γύρω από αυτόν και τους πιτσιρικάδες. Δεν υπήρχε λόγος.
Επομένως, με μια κίνηση ματ, αποφάσισαν να στείλουν και το τελευταίο δείγμα σοβαρού ταλέντου στο Dallas μαζί με τα «μπαμπάτσικα» συμβόλαια των Lee – Hardaway Jr. και τον Trey Burke που λατρεύει να παίζει σε ομάδες που δεν ταιριάζει για να πάρουν το μονοετές expiring του DeAndre Jordan, τον “unbecoming” Dennis Smith Jr. και τον Wesley Matthews, χωρίς κανένα λόγο, μαζί με δύο picks α’ γύρου.
Το συγκεκριμένο trade είναι αλήθεια πως δεν είχε καθαρό νικητή. Αν ο “Porzingod” καταφέρει να μείνει υγιής, τότε το Dallas κάνει σοβαρό case. Αλλά οι Knicks τσέκαραν όλα τα κουτάκια: μεγάλη αγορά τσεκ, κολλητός φίλος Durant τσεκ, 60-70 εκατομμύρια cap space τσεκ, τελευταίοι στην κανονική περίοδο τσεκ! Όλα έμοιαζαν σωστά.
Οπότε ναι: το Dallas νίκησε στο trade.
Καλοκαίρια είδα μπετά να λιώνουν σαν παγωτά
Βλέπετε, υποτιμήσαμε και εμείς το έμφυτο ταλέντο των Knicks στο να υποτιμούν την πιθανότητα να καταρρεύσουν σε ιδανικές συνθήκες μεν, στοιχήματα με υπαρκτό υψηλό ρίσκο δε. Ας το πούμε και αλλιώς: οι Knicks είναι ο τζογαδόρος που έχει παρακολουθήσει εκατό συνεχόμενες φορές τη μπίλια στη ρουλέτα να κάθεται στο κόκκινο και αποφασίζει να τοποθετήσει μέχρι και το σπίτι του στο μαύρο.
Το φετινό καλοκαίρι συνειδητοποίησαν αυτό που ήξερε η υπόλοιπη ανθρωπότητα εκτός Μεγάλου Μήλου: το να αγωνίζεσαι για τους Knicks φαντάζει παράλογη επιλογή ακόμη και για κάποιον που πιστεύει ότι η Γη είναι επίπεδη. Δηλαδή, να αγιάσει το στόμα του Kevin Durant σε πρόσφατη συνέντευξη του, που έφτυσε κατάμουτρα την περηφάνια των Knicks.
Αφού λοιπόν δεν μπόρεσαν να κλείσουν κανένα σούπερσταρ, έβαλαν σε εφαρμογή το “plan B”, έχοντας ως πρότυπα επιχειρηματικότητας τους μαυραγορίτες στην κατοχή που στοίβαζαν λάδι για να το μοσχοπουλήσουν αργότερα – απλώς προσθέτοντας πλείστες δόσεις απύθμενης ηλιθιότητας στην σκατοψυχιά. Αποφάσισαν να υπογράψουν όλους (ολογράφως: Ο-΄Λ-Ο-Υ-Σ) τους power forward της αγοράς. Η πλάκα είναι ότι πλήρωσαν αδρά αυτόν που όντως θα παίξει σημαντικά λεπτά εκεί (Randle) και για τους υπόλοιπους είπαν, με έναν μεγαλοπρεπές παραλογισμό α λα Knicks «νταξ μωρέ, θα παίξει λίγο ο Morris στο “3” (που είναι οι Knox – Barrett), λίγο ο Portis και ο Gibson στο “5” (που είναι ο Mitch Robinson), θα τη βρούμε την άκρη».
Μόνη στοιχειωδώς λογική εξήγηση είναι ότι θα δημιουργούσαν κενό στην αγορά για την πιο αχρείαστη θέση στο ΝΒΑ, το οποίο θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν στο trade deadline. Μιλάμε πάντα για το ίδιο trade deadline που θα προσπαθήσουν παράλληλα να ξεφορτωθούν όλους αυτούς τους shooting guard που υπέγραψαν (Ellington, Bullock) για να δώσουν περισσότερα λεπτά στον RJ Barrett.
Και μια και που πιάσαμε το θέμα «πρώην παίκτες του Duke και Knicks». Δεν πέρασε προφανώς από το μυαλό των Knicks ότι έχουν περάσει 34 χρόνια μιζέριας από το τελευταίο #1 pick τους (που τσαλάκωσαν το φάκελο για να το κερδίσουν κιόλας), με δύο τελικούς και ελάχιστες πραγματικά ανταγωνιστικές σεζόν και τα καλύτερα πράγματα που τους έχουν συμβεί στο lottery σε αυτό το διάστημα είναι ο Ewing που κατέληξαν να βρίζουν, ο Porziņģis που γιούχαραν και οι Danilo Gallinari, Greg Anthony. Και ανίκανοι να κρατήσουν τα picks τους και άτυχοι στη λοταρία και ξανά ανίκανοι στο ντραφτ. Σίγουρο σχέδιο, δηλαδή, απορείς πως απέτυχε.
Ας κάτσουμε αναπαυτικά λοιπόν και ας απολαύσουμε την καλύτερη στιγμή της περσινής σεζόν: το βίντεο που τους δείχνει να πέφτουν στην τρίτη θέση του ντραφτ. Εκεί εκπροσωπούνταν από τον εμβληματικό Patrick Ewing. Λογικά οι Knicks σκέφτηκαν τον συμβολισμό του ως τελευταίου #1 pick του franchise και σίγουρα δεν σκέφτηκαν ότι σε μια διαδικασία που χρειάζονταν την τύχη με το μέρος τους, πήγε ο Ewing που έχει χτιστεί κοτζάμ “Ewing Theory” για την γκαντεμιά που κουβαλάει.
Τέλος πάντων, ας σκεφτούμε λίγο θετικά κι ας παρακολουθήσουμε το παρακάτω βιντεάκι να γελάσει λίγο το χειλάκι μας.
Ξεχωρίσατε, ελπίζω, την ατάκα του Kid Mero “I hope Zion got diabetes”. Τέλεια.
Βέβαια, το ποτήρι μπορεί να είναι και μισογεμάτο, αφού, αν είχαν ντραφτάρει τον Zion Williamson, απλά θα τον είχαν θάψει στο depth chart πίσω από όλα τα άλλα τεσσάρια που έχουν. Αντ’ αυτού, λοιπόν, πήραν τον Andrew Wiggins 2.0, αλλά μην ανησυχείτε, ο R.J. Barrett είναι καταπληκτικός πασέρ. Μπορεί κανείς να μην τον έχει δει να πασάρει, αλλά μας το λέει ο Steve Nash. Που τυγχάνει να είναι ο νονός του.
Προς το παρόν, ο Barrett, που είναι «ΟΚ, αλλά δεν θα είναι ποτέ ο Zion που περιμέναμε» και έχει γνήσιες ανασφάλειες 19χρονου, προσπαθεί απεγνωσμένα να κερδίσει τις καρδιές των ψυχικά νεκρών Νεοϋορκέζων με το καλημέρα, θυμίζοντας τον Ντέμη Νικολαΐδη που αποκάλυψε όταν πήγε στη Μαδρίτη ότι ήταν «από μικρός Ατλέτικο»:
Nothing would electrify #Knicks fans more than an RJ Barrett poster over Kristaps Porzingis. #NBA #NBATwitter pic.twitter.com/lXkclKHqmd
— ClutchPoints (@ClutchPointsApp) September 17, 2019
Η ώρα της κρίσης
Μπαίνει σοβαρά στη συζήτηση για τη χειρότερη ομάδα του ΝΒΑ. Η πεντάδα Smith Jr. – Barrett – Knox – Randle – Robinson είναι ελκυστική, ειδικά για όποιον σιχαίνεται την άμυνα και θέλει να αγνοήσει πόσος ανορθολογισμός κρύβεται στον πάγκο – δηλαδή άπειρα τεσσάρια, μονοδιάστατοι «άσοι» με κακό σουτ και αδιανόητη φτώχεια στα φτερά. Το καλό είναι ότι έχει πολλά expiring contracts και team options. Το κακό είναι ότι κανείς δεν έχει ιδέα τι θα ήθελαν να κάνουν εκεί πέρα.
Η μόνη λογική (;) που υπάρχει είναι ότι μάντρωσαν assets για ανταλλαγές (κακά expiring contracts, νέοι παίκτες με μετρήσιμη ανταλλακτική αξία και team – friendly συμβόλαια), μόνο που μια ομάδα με διαχρονικά διαπιστευτήρια στις κακές ανταλλαγές και στην απουσία εναλλακτικής/plan B/exit strategy, είναι δεδομένο ότι είτε θα αφεθεί να λιμνάζει στο βούρκο της ασημαντότητας από τις άλλες ομάδες είτε θα κεφαλαιοποιήσει ελάχιστα από αυτά που θεωρεί ως «κεφάλαια». Ναι, θα πάρουν κάνα ντραφτ πικ δευτέρου γύρου από τους Bulls που θα θελήσουν κάποιον 3&D για να ενισχύσουν το θλιβερό ρόστερ τους ενώ βρίσκονται τέταρτοι από το τέλος στην ανατολή, άλλα μόλις 4 νίκες μακριά από την 8η θέση και την είσοδο στα playoffs.
Το μόνο κακό με τη φετινή σεζόν είναι ότι δίνει λόγο στους ανυπόφορους Νεοϋορκέζους λόγο να γκρινιάξουν κι άλλο. Ειλικρινά μέσα από την καρδιά μας θέλουμε να συμβούν καλά πράγματα στη Νέα Υόρκη. Είναι ο μόνος τρόπος να συντριβεί το ηθικό τους πραγματικά μπας και το βουλώσουν, αφού δεν ξέρουν να απολαμβάνουν πράγματα, με αποτέλεσμα να μην τα εκτιμούν, να τα μάχονται και τελικά, αφού τα εξοντώσουν, να επιστρέφουν στο οικείο περιβάλλον τους: στη μιζέρια.
#bad_art_time
Έχετε δει τη «Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή» (“Police Academy”); Κανονικά, καθεμιά από τις επτά ταινίες θα μπορούσε να βρει την τιμητική της στα roasts μας ή και μόνο σε αυτό, αλλά θα ξεχωρίσουμε την έκτη ταινία. Το crew είναι, ως συνήθως, ένα συνονθύλευμα χαρακτήρων που μπορούν να κάνουν μόνο ένα πράγμα: ο Hightower1)O λατρεμένος μακαρίτης Bubba Smith επιλέχθηκε στο Νο.1 στο NFL draft του 1967 από τους Baltimore Colts και έκανε σπουδαία καριέρα στο american football, η διάρκεια της οποίας ελαττώθηκε δραστικά όταν τραυματίστηκε κουτουλώντας πάνω στο στύλο του τέρματος και δεν ανέκαμψε ποτέ πραγματικά. Επιπλέον, επιλέχθηκε και στο νο. 114 pick στο ΝΒΑ draft της ίδιας χρονιάς από τους Baltimore Bullets ήταν ψηλός και δυνατός, ο μίμος και εγγαστρίμυθος Jones ήταν εξαιρετικός καρατέκα, ο Tackleberry ήταν ειδικός/μανιακός με τα όπλα, κτλ. Το «κλου» είναι ότι συναντούν μια αντίπαλη συμμορία που τρομοκρατεί την πόλη και αποτελείται από μέλη με αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Έτσι, οι «καλοί» τους κατατροπώνουν «ένας με έναν»: ο Hightower με τον Ox στην πάλη, ο Jones με τον Flash στο καράτε και ο Tackleberry με τον Ace σε μονομαχία με οπλοπολυβόλα.
Περίπου σα να λέμε Frank Ntilikina εναντίον Elfrid Payton στο άθλημα των «point guards που κάνουν μόνο ενάμιση πράγμα σωστά». Ή Kevin Knox εναντίον RJ Barrett στο άθλημα του «καυλωμένου γίγαντα σκόρερ στο κολέγιο που τον περιμέναμε καλύτερο μετά το λύκειο». Ή Marcus Morris εναντίον Bobby Portis στο άθλημα του «stretch four που παίζει εκτός θέσης γιατί δεν αντέχει τον πάγκο». Ή Marcus Morris εναντίον Bobby Portis στο άθλημα του «μισώ τους πάντες αλλά κυρίως τους δικούς μου»2)Απλά ρωτήστε τους Jeff Hornacek, Jaylen Brown και Nikola Mirotić. Ή Marcus Morris εναντίον Bobby Portis για όλους τους λόγους του κόσμου ή απλώς επειδή έχουν σκατά στο κεφάλι τους.
#save_…
Mitch_Robinson. Βεβαίως, η Νέα Υόρκη και οι Knicks είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να τύχει στην αρχή της καριέρας ενός κτηνώδους “rim protector”: ιστορικά ψωνισμένη ομάδα, στελεχωμένη από παίκτες – ψώνια που θέλουν οπωσδήποτε τη μπάλα στα χέρια τους, είναι δεδομένο ότι θα αφήσει στην ησυχία του έναν νεαρό αμυντικό σέντερ. Μέχρι, βεβαίως, να πάρουν το statsheet της περασμένης χρονιάς και να διαβάσουν γουρλώνοντας τα μάτια ότι ο “Block Ness Monster” έγινε ο νεαρότερος παίκτης στην Ιστορία της λίγκας που έκοψε σουτ τουλάχιστον 2,4 φορές ανά παιχνίδι (και 4,3 ανά 36′ συμμετοχής).
Σε μια σεζόν που οι οπαδοί θα έχουν τους παίκτες που τους αξίζουν και το ανάποδο, ο Robinson είναι μια όαση. Δεν του αξίζει τέτοιο και ελπίζουμε να ζήσουμε σύντομα τον Mitch να ουρλιάζει “trade me!” μετά από κάθε τάπα.
Worst case scenario
H ομάδα αποφασίζει να απευθυνθεί επιτέλους στο sex appeal του μέσου σκατόψυχου, μίζερου και γκρινιάρη οπαδού των Knicks και να εισάγει νέα εντός έδρας εμφάνιση: τη σακούλα για το πτώμα.
2019-20 New York Knicks Home Jersey: σύντομα στο κοντινότερο σας καπό!
Οι πωλήσεις εκτοξεύονται στη στρατόσφαιρα, αφού στην πραγματικότητα οι οπαδοί μισούν την ομάδα τους και θέλουν να την κράζουν περισσότερο και από τις υπόλοιπες 29 ομάδες.
Κατά τα άλλα, η ομάδα πατώνει χωρίς τελειωμό, κάνοντας ευτυχισμένους χιλιάδες αποτυχημένους γιους που έχουν Knicks fans πατεράδες και δεν είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση στη ζωή τους. Ο Dolan αποφασίζει να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο και ξεπερνάει τον εαυτό του: απολύει τον David Fizdale και προσλαμβάνει – όντως – τη Whoopi Goldberg ως προπονητή. Στα καλά νέα της ημέρας, ωστόσο, κερδίζουν τελικά το #1 pick.
O James Wiseman ξεχωρίζει ήδη ένα χρόνο πριν ως το απόλυτο φαβορί για το #1 στο ντραφτ. Το ότι οι Knicks έχουν ήδη εκεί τον Mitch Robinson δεν τους πτοεί. Δυστυχώς για αυτούς, ξεμένουν και με τα τεσσάρια που περισυνέλεξαν και ακριβοπλήρωσαν, αφού το “4” είναι πλέον ανούσιο ως θέση. Οπότε, τις επόμενες σεζόν, οι Knicks στη βασική πεντάδα έχουν πρώτο δημιουργό τον Randle (κάτι που έτσι κι αλλιώς θα δούμε δυστυχώς πολλάκις να συμβαίνει), τους Morris – Portis στα φτερά και τους Wiseman – Robinson στους ψηλούς.
Και αφού γνώρισαν θριαμβευτική αποδοχή και αντίστοιχες πωλήσεις με την τελευταία πρωτοβουλία τους στο merchandising, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τη βαρετή μονοχρωμία στις εμφανίσεις τους, εισάγουν το καρό και κάνουν rebranding και στις φανέλες του summer camp 2020-21.
Το ίντερνετ πέφτει για ένα μήνα από τις προπωλήσεις.
Black Mirror
Το rebuilding των Knicks ξεκίνησε από όταν έφυγε ο Ewing από την ομάδα και ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί – στο ίδιο διάστημα, το World Trade Center καταστράφηκε και ανοικοδομήθηκε εκ νέου.
Όλα αλλάζουν απροσδόκητα, ωστόσο, όταν εντελώς απρόκλητα, ο μισός Knicks fan – μισός Πυθία Stephen A. Smith προβλέπει θαρραλέα πως οι Knicks δεν θα πάρουν το πρωτάθλημα.
Αυτό είναι! Οι Knicks τρέχουν αήττητο σερί και κατακτούν την λίγκα για τη σεζόν 2019-20. Η ονειρική σεζόν γίνεται ντοκιμαντέρ από τον Spike Lee που παίρνει επιτέλους Όσκαρ σκηνοθεσίας και το soundtrack υπογράφουν οι J D & The Straight Shot, η άθλια μπάντα του James Dolan, που επιτέλους βρίσκει την ευκαιρία να πει «σας το ‘λεγα πως δεν ήταν απλώς επειδή δεν ξέρω τι να κάνω τα λεφτά μου, έχω όντως ταλέντο».
Κάθε επιτυχία όμως έχει το τίμημα της: χιλιάδες οπαδοί των Knicks ξενερώνουν τη ζωή τους, αφού το να πάνε στο γήπεδο για να δουν την ομάδα τους να πετυχαίνει είναι το αντίστοιχο του να ψάξουν “free hugs” σε στριπτιτζάδικο. Φυσικά, το front office καταλαβαίνει πως δεν πρόκειται ποτέ κανείς να τους υποστηρίξει, ενώ κερδίζουν, γιατί είναι αντιπαθέστατοι όπως και να ‘χει. Έτσι, αποφασίζουν να αντικαταστήσουν τους οπαδούς τους με χάρτινα ομοιώματα, ακολουθώντας τα επιτυχημένα πειράματα σε Μεξικό και Κύπρο.
Την ίδια ώρα, οι μη-χάρτινοι-πρώην-Knicks-fans, πάνω στην απόγνωση τους να κράξουν κάποιον, κατηγορούν τα χάρτινα ομοιώματα για “bandwagoners” και την ομάδα τους ότι έχασε αυτή την λάμψη μεθυσμένης αγγλίδας τουρίστριας στη Χερσόνησο που αγάπησαν και κατέληξε μια φτηνή «Μις Κόσμος». Σκέφτονται την αυτοκτονία, παρακαλούν τον Jordan να επιστρέψει στη δράση να τους στοιχειώσει ξανά, μέχρι που αποφασίζουν να επιδοθούν σε μπάχαλα, λεηλατώντας την πόλη. Τελικά, φτάνουν στο Broadway, όπου καταλαμβάνουν όλα τα σινεμά και τα θέατρα και προβάλλουν 24 ώρες το 24ωρο κωμωδίες: τις τελευταίες 45 σεζόν των Knicks.
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | O λατρεμένος μακαρίτης Bubba Smith επιλέχθηκε στο Νο.1 στο NFL draft του 1967 από τους Baltimore Colts και έκανε σπουδαία καριέρα στο american football, η διάρκεια της οποίας ελαττώθηκε δραστικά όταν τραυματίστηκε κουτουλώντας πάνω στο στύλο του τέρματος και δεν ανέκαμψε ποτέ πραγματικά. Επιπλέον, επιλέχθηκε και στο νο. 114 pick στο ΝΒΑ draft της ίδιας χρονιάς από τους Baltimore Bullets |
|---|---|
| ↑2 | Απλά ρωτήστε τους Jeff Hornacek, Jaylen Brown και Nikola Mirotić |
