Ο πρώτος μήνας ολοκληρώθηκε, οι γαλοπούλες του Thanksgiving φαγώθηκαν, η θερμοκρασία έπεσε κι ο Santa Clause πλησιάζει. Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για Power Rankings και την πρώτη καλή ματιά για το πως μορφοποιούνται οι φετινές δυναμικές των ομάδων του NBA.
Σημείωση: Τα ρεκόρ των ομάδων είναι επικαιροποιημένα μέχρι το διήμερο 30/11 και 1/12.
Με 12 σερί νίκες με μέση διαφορά 18 πόντων (per 100 possessions), το τέρας που φοβόμασταν όλοι στην αρχή της σεζόν αρχίζει να παίρνει μορφή. Η άμυνα συνέρχεται σταδιακά σε κορυφαία επίπεδα (7οι σε Defensive Rating), και η δακτυλοδεικτούμενη έλλειψη ταλέντου σε κλασικά 5άρια που όλοι ξεφωνίζαμε το καλοκαίρι δεν φανταζει πια ως τόσο σοβαρό πρόβλημα, με τους Warriors να είναι πρώτοι στο ΝΒΑ και σε blocks.
Ενώ μια φετινή μείωση στα λεπτά του LeBron θα ήταν αναμενόμενη, οι Cavs βρήκαν διαφορετικό τρόπο να τον ξεκουράσουν. Με τους Love, Irving και Frye να παίρνουν αθροιστικά δέκα παραπάνω προσπάθειες συγκριτικά με πέρυσι, ο King συντονίζει τους συμπαίχτες του και απολαμβάνει την μεγάλη βελτίωση στα ποσοστά τους, χωρίς να χρειάζεται πλέον να ηγείται επιθετικά. Οι Cavs δεν εμπνέουν τον τρόμο των Warriors, αλλά είναι πιο συμπαγείς κι ώριμοι από ποτέ.
Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί το fun fact πως οι Spurs έγιναν η πέμπτη ομάδα στην Ιστορία που ξεκίνησε με 10-0 εκτός έδρας. Από τις υπόλοιπες τέσσερις, μόνο οι περσινοί Warriors έχασαν το Πρωτάθλημα. Οι Spurs θα είναι οι δεύτεροι στην “άτυχη” λίστα, παρότι δικαιωματικά ανήκουν στην πρώτη ταχύτητα του πρωταθλήματος. Κι ενώ φέτος ο Kawhi έχει αφεθεί ολοκληρωτικά ελεύθερος να κατασπαράξει τον κόσμο, δεν δείχνει ατρόμητος επιθετικά με τα ποσοστά του να έχουν πέσει στο 46% (51% πέρσι) σε field goals, και 38% (44% πέρσι) σε τρίποντα, παρά το πολύ μεγαλύτερο usage.
Σαν χτες μοιάζει o καιρός που ο Chris Paul φόραγε την φανέλα των Clippers για πρώτη φορά, κι ανατριχιάζαμε με την προοπτική να αναθρέψει τους Griffin και Jordan μέχρι την κορυφή της Δύσης. Για έξι χρόνια το μόνο που κατάφεραν είναι να αποκτήσουν την ταμπέλα των losers… μέχρι πριν μια εβδομάδα που άνοιξαν την σεζόν με ρεκόρ 14-2, κάνοντας τον μπασκετικό κόσμο να ψιθυρίζει “λες;”. Δεν άντεξε πολύ το όνειρο, αφού ακολούθησαν τρεις συνεχόμενες αστείες ανατολικές ήττες από Pistons, Pacers (χωρίς Paul George) και Nets. Παρ’όλα αυτά, η απόσταση από τον πέμπτο καλύτερο του NBA, είναι ακόμα αρκετή.
Δεν θα πω ψέμματα πως ο DeRozan στο μυαλό μου ήταν 30 και κάτι ετών, κι όχι 27. Ίσως φταίει ότι ακόμα τον θυμάμαι να είναι συμπαίχτης με τον Chris Bosh στο Toronto. Τέτοιες μνήμες είναι λογικό να σε κάνουν να αναρωτιέσαι πως γίνεται να αρχίζει φέτος -στους πρώτους δώδεκα αγώνες της χρονιάς- με 33 ppg. Κάποιοι ρεαλιστές haters είπαν πως το δείγμα είναι μικρό, άλλοι ενθουσιώδεις αισιόδοξοι βιάστηκαν να υποστηρίξουν πως πραγματοποίησε το άλμα προς το σουπερσταριλίκι. Όπως κι αν έχει, ο DD προσγειώθηκε στους τελευταίους έξι με 21 ppg, και οι Raptors προχωρούν ολοταχώς να είναι η ομάδα που θα έχει την τιμή και φέτος να αποκλειστεί από τους Cavs στους τελικούς της Ανατολής.
DeRozan, Bosh, Antoine Wright και Jarrett Jack με throwback jersey των Toronto Huskies το 2009 π.Χ..
Triple double average. TRIPLE DOUBLE AVERAGE. Έχουμε συνειδητοποιήσει την αξία αυτού; Έστω και για έναν μόνο μήνα; Μπορεί η δυναμική του ρόστερ των OKC να είναι παντελώς ανισόρροπη, και χωρίς τον Westbrook να διεκδικούσαν ένα από τα υψηλότερα picks, αλλά μιλάμε για την ιστορικότερη ατομική επίδοση. Οι Thunder δεν δείχνουν σταθερότητα, αλλά σε μια ρευστή Δύση στα μεσαία της στρώματα, καταφέρνουν να βρίσκονται στην 5η θέση της περιφέρειας με τέσσερις συνεχόμενες νίκες.
Adjusted for Oscar's possessions, Westbrook would be averaging 46.6 points, 17.0 assists and 15.6 rebounds.
— Kelly Scaletta (@KellyScaletta) November 29, 2016
- Από τους συνολικά 17 αγώνες για τους Jazz, οι δύο πρώτοι σκόρερ (Hayward, Hill) έχουν παίξει μόνο σε πέντε μαζί, στους οποίους δεν έχουν υποστεί ήττα.
- Η τριάδα-κορμός Hayward, Hill, Gobert έχει μοιραστεί μόνο 122 λεπτά στο παρκέ. Σε αυτά, η διαφορά των Jazz υπέρ των αντιπάλων είναι 27 πόντοι!
- Η κανονική 5άδα των Jazz (Hill, Hood, Hayward, Favors, Gobert), έχει παίξει μαζί μόνο 12 λεπτά φέτος.
Η ποικιλία τραυματισμών δεν έχει αφήσει την Utah να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο, αλλά έστω και λαβωμένοι, παραμένουν 7οι στη Δύση, με τους Hayward, Hill να οδηγούν την ομάδα σε τέσσερις σερί νίκες.
Όπως αναμέναμε, οι Rockets είναι τέταρτοι στο NBA σε Offensive Rating, και τέταρτοι από το τέλος σε Defensive Rating. Παρότι 5οι στη Δύση, με τον Harden σε δαιμονιώδη φόρμα (29 ppg, 12 apg) δύσκολα μπορείς να τους απονείμεις κάτι καλύτερο. Στις επτά ήττες έχουν χάσει από ομάδες που θα είχαν χρέος να κερδίζουν για να λογίζονται contenders (Jazz, Thunder, Hawks, Spurs, Cavs, Raptors), θέτοντας έτσι νοητικά και το ταβάνι τους για φέτος.
Μπορεί η Ανατολή ακόμα να μην εμπνέει εμπιστοσύνη, αλλά οι Celtics πατάνε στην τέταρτη θέση της περιφέρειας έχοντας ήδη παίξει (και χάσει) με τους Cavs, Warriors και Spurs. Η χημεία με τον Horford ακόμα δουλεύεται και σταδιακά γίνονται το υπόδειγμα ομαδικότητας που γνωρίζουμε. Δύο βασικά ερωτήματα συνεχίζουν να καίνε: πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει μια ομάδα που ο καλύτερος της παίχτης είναι 1.75 cm; Ποιος αφήνει τον Marcus Smart να σουτάρει πέντε τρίποντα ανά αγώνα; Ή να σουτάρει γενικά;
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο καλύτερος σουτέρ στους Bulls φέτος είναι ο coach Fred Hoiberg (40% καριέρας). Αυτό δεν τους έχει σταματήσει να βρουν -όλως περιέργως- τρόπους να σκοράρουν (10οι σε Off Rtg), κι έτσι να εξισορροπείται η πολύ καλή φετινή τους άμυνα (5οι σε Def Rtg). Ενώ βρίσκονται πιο ψηλά από τους Celtics, ακόμα δεν έχουν παίξει με τα θηρία της λίγκας, για αυτό και η τωρινή τους θέση θεωρείται πλασματική. Παρατήρηση: Η τεράστια αγάπη των fans για τον Wade είναι αντιστρόφως ανάλογη προς τον Rajon Rondo, που παρακαλούν να φύγει το συντομότερο δυνατό.
Το δυνατό ξεκίνημα των Hornets έχει έρθει σε ισορροπία με δύο νίκες και πέντε ήττες στους τελευταίους αγώνες. Φαίνεται να έχουν αυτό-οριοθετήσει την δυναμική τους με ήττες από τους ανταγωνιστές Knicks, Raptors, Celtics, Pistons, δείχνοντας αδύναμοι για το βήμα παραπάνω. Παραμένουν μία από τις πιο σταθερές άμυνες των τελευταίων ετών στο NBA, ενώ επιθετικά ακόμα ψάχνονται με τον Kemba Walker να παλεύει μόνος με 24 ppg κι επτά συμπαίχτες να τον ακολουθούν από εφτά μέχρι 13 ppg.
Έντονα αλλαγμένοι είναι οι Pistons, που ενώ κατέχουν το 7ο seed στην Ανατολή, ακόμα βρίσκονται στο 10-10 με ανισόρροπο μπάσκετ χωρίς ταυτότητα. Πολλές οι φετινές αλλαγές, με πιο χαρακτηριστική το γεγονός ότι σουτάρουν τα λιγότερα τρίποντα στη λίγκα, αλλά και με κακό ποσοστό (33,3%). Αντίθετα με την περσινή σεζόν όπου έπαιρναν επτά παραπάνω προσπάθειες από την περιφέρεια (10οι στο ΝΒΑ σε 3PA), όντας από τις ομάδες που “ζούσαν” από το τρίποντο. Κύρια αιτίες αυτού:
- O τραυματισμός του βασικού PG και πρώτου σκόρερ, Reggie Jackson, που ακόμα δεν έχει παίξει φέτος (γυρνάει σε λίγες μέρες), και το γεγονός πως οι αντικαταστάτες του Ish Smith και Udrih, δεν ρισκάρουν από μακριά.
- Το καλοκαίρι παραδόξως έχασαν τους κατεξοχήν σουτέρ:
Jennings,Meeks, Tolliver, Ilyasova, Blake. Δηλαδή ένα σύνολο 16,8 σουτ από το τρίποντο.
Παράλληλα, ο Drummond δείχνει σαν ευάλωτο τέρας που δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί στις υψηλές επιδόσεις, όντας φέτος πεσμένος σε απόδοση (πιθανώς λόγω απουσίας καλού PG). Ενώ καθόλου δεν έχει βοηθήσει πως με διαφορά τον Νοέμβριο είχαν το χειρότερο πρόγραμμα στο NBA με τους περισσότερους συνολικά αγώνες, τα περισσότερα back to back, αλλά και τους περισσότερους αγώνες εναντίον ομάδων με θετικό ποσοστό νικών-ηττών. Η επιστροφή του Jackson και η βελτίωση του προγράμματος, μόνο καλό μπορούν να φέρουν.
Πώς γίνεται η ομάδα με την 25η επίθεση στο NBA να έχει θετικό ρεκόρ; Είναι δυνατόν όταν έχει και την καλύτερη άμυνα όλων. Την αντίφαση αυτή κουβαλούν οι Hawks φέτος που ξεκίνησαν δυνατά αλλά βρίσκονται σε σερί 1-7 (επτά εκτός έδρας αγώνες), κι επιθετικά ακόμα μαθαίνουν τη ζωή με Howard αντί Horford.
Με βάση το ρεκόρ και την φόρμα τους, οι “Αρκούδες” θα έπρεπε να βρίσκονται υψηλότερα στα rankings, αλλά ο σοβαρός τραυματισμός του Mike Conley (έξι εβδομάδες εκτός), ο αιώνια λαβωμένος Chandler Parsons και οι ηλικίες των Randolph, Gasol, μόνο σταθερότητα δεν μπορούν να εγγυηθούν. Ο δρόμος προς τα Χριστούγεννα είναι κατηφορικός.
Θα ήθελα πολύ να κατατάξω τους Knicks πιο χαμηλά, αφού μόνο το άκουσμα του ονόματός τους μου προκαλεί γέλιο, σαν καλή κωμική σειρά. Είναι όμως 8οι στην Ανατολή και έχουν ήδη καταφέρει να κερδίσουν ομάδες παρόμοιου επιπέδου, όπως Grizzlies, Bulls, Pistons, Hawks, Blazers, Hornets. Όχι, δεν περιμένουμε κάτι καλύτερο, αλλά σίγουρα έχουν ήδη υπερβεί τις προσδοκίες.
Είμαστε αναγκασμένοι να μπούμε στο γραφικό βαγόνι του Antetokounmpo-Love. Πόσοι παίχτες στην ιστορία έχουν τελειώσει μια σεζόν με πάνω από δύο blocks και steals; Τρεις. Ο David Robinson, o Hakeem Olajuwon (τέσσερις φορές) κι ο Gerald Wallace. Σε αυτό το μονοπάτι οδεύει κι ο Γιάννης, με την διαφορά ότι μοιράζει και έξι assists ανά παιχνίδι. Οι Bucks με ένα σερί 4-1 (και με μια μεγάλη νίκη εναντίον των Cavs), βρίσκουν τον δρόμο τους προς τα playoffs και μαθαίνουν την ζωή χωρίς τον Middleton.
Παρά το 22ο net rating στο NBA (-2.3), με μέτρια άμυνα και αναιμική επίθεση, οι Pacers καταφέρνουν να βρίσκονται στη μάχη για τα playoffs με ένα ρεκόρ κοντά στο .500. Πλήρως ασταθείς και απρόβλεπτοι, κερδίζουν τους Cavs με 10 πόντους, τους Clippers με 21 και χάνουν με 37 από τους Warriors και 22 από τους Blazers. Δεν βοηθάει η απουσία του Paul George σε επτά αγώνες, που φέτος παίζει πιο αποδοτικά μεν (44% από 42%) αλλά πολύ πιο διστακτικά (3,6 FTA από 6,5), με συνέπεια να σκοράρει λιγότερο (21 ppg από 23).
Το ξέραμε ότι με Lillard και McCollum οι Blazers επιθετικά μπορούν να καταστρέψουν οποιονδήποτε, αφού και φέτος το επιβεβαιώνουν όντας 7οι σε Offensive Rating. Επίσης, γνωρίζαμε ότι η άμυνα δεν θεωρείται υποχρεωτική στο Portland, αλλά κανείς δεν περίμενε να βρίσκονται στην τελευταία ντροπιαστική θέση του πρωταθλήματος σε Defensive Rating. Οι αντίπαλοί τους διοργανώνουν πάρτι τόσο στην περιφέρεια (25οι σε ποσοστό αντιπάλων σε τρίποντα, 37%), όσο και στη ρακέτα (25οι σε points in the paint αντιπάλων).
Έλεγαν πως ο Luke Walton στο κολέγιο μπορούσε εξίσου εύκολα να κάνει hardcore trash talk με τους αντιπάλους του, όσο και να πιάσει φιλοσοφική συζήτηση για τις μεγαλύτερες αλήθειες του σύμπαντος, με τους κουλτουριάρηδες της Arizona. Σαν υιός του μεγαλύτερου player-hippie που έχει περάσει, του Bill Walton, δεν θα μπορούσε να μην αναδειχθεί σε προπονητική ιδιοφυΐα. Οι Lakers, παρά τους συχνούς τραυματισμούς που τους ταλαιπωρούν στον πρώτο μήνα (Russell, Young, Randle), παίζουν όμορφο μπάσκετ ανά στιγμές κι έχουν εκπλήξει τον κόσμο φλερτάροντας με το .500. Μεγάλη τους αδυναμία η άμυνα στο ζωγραφιστό, όπου βρίσκονται στην τελευταία θέση του ΝΒΑ, δεχόμενοι 64 εκατομμύρια πόντους ανά αγώνα, αριθμός που εντελώς τυχαία είναι ίσος με το συμβόλαιο του Mozgov.
Πατέρας Walton στα καλύτερά του.
Λόγω του επικού ταλέντου του “Φρύδια”, το καλοκαίρι στο poll του Ball Hog αρκετοί ψήφιζαν τη Νέα Ορλεάνη σαν μια από τις υποψήφιες ομάδες για breakout. Δεν αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε ακόμα μια φορά πως το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα, με την ομάδα να ξεκινάει με 2-10 και να δείχνει έτοιμη να παλέψει για το πρώτο pick. Ο τρόχος όμως γύρισε, κυρίως λόγω της επιστροφής του Jrue Holiday (American feel good story: μετά την πετυχημένη εγχείρηση της γυναίκα του για όγκο στον εγκέφαλο και την γέννηση του παιδιού τους), κι εδώ κι επτά αγώνες οι Pelicans έχουν σερί 5-2, με τον Jrue να παίζει το πιο παραγωγικό μπάσκετ της καριέρας του με 17 ppg και έξι apg, σουτάροντας με το αστρονομικό για την καριέρα του 50%.
Ισοβαθμούν με Nuggets, Kings, Magic κι έχουν κερδίσει και τους τρεις. Οι Heat είναι μια από τις Jekyll and Hyde ομάδες που αμυντικά βγάζει μάτια (10οι σε Def Rtg), κι επιθετικά λιάζεται στις παραλίες του Miami (25οι σε Off Rtg). O Spoelstra παραδοσιακά κοουτσάρει πανέξυπνα στην άμυνα, με τον 20χρονο Justise Winslow να αναλαμβάνει προσωπικά όλες τις επικίνδυνες αποστολές, από το φύλαγμα του Westbrook μέχρι του DeRozan, και τον Whiteside να φυλάει την ρακέτα ωσάν πτερόσαυρος. Στην επίθεση, βέβαια, δεν παύουν να είναι μια ομάδα με πρώτο σκόρερ έναν λευκό Ευρωπαίο (Dragic).
Το Denver βρίσκεται στην άβολα ευχάριστα χαοτική θέση να προσπαθεί να χτίσει χημεία μεταξύ ενός συνωστισμού παιχτών για κάθε θέση. Ταλαντούχοι νέοι με potential και αποδοτικοί βετεράνοι, όλοι μαζί σε μια σαλάτα μετριότητας με πολλά trial and errors και χωρίς σαφές playing time. O Mudiay στο PG απελπιστικά παλεύει να μειώσει τα αμέτρητα λάθη του και να δώσει ελπίδες πως μπορεί να εξελιχθεί σε ώριμο οργανωτή. Μια πλειάδα νέων SGs μάχονται να κερδίσουν την θέση βασικού μακροπρόθεσμα (Harris, Barton, Murray). O Faried αναρωτιέται γιατί του έχει πάρει τόσα χρόνια να κερδίσει την εμπιστοσύνη των προπονητών του, χάνοντας χρόνο από “δευτεράτζες” όπως ο Darrell Arthur κι ο μικρός Hernangomez. Ενώ η Γιουγκοσλαβική frontline των Nurkic, Jokic, δεν μπορεί να βρει τα πατήματά της σε ένα ροτέισο ασυνέπειας.
Αντικειμενικά θα έπρεπε να καταταχθούν χαμηλότερα, αλλά δεν με ενδιαφέρει, διότι το κοινό αίσθημα όταν βλέπεις αγώνα των Timberwolves είναι ότι παρακολουθείς την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών. Ακατέργαστο ταλέντο σε όλο το μεγαλείο του, σε μια ομάδα που ο ενθουσιασμός τρέχει από τα μπατζάκια, αθροιστικά το vertical leap του ρόστερ ξεπερνάει το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ, κι ο Rubio ακόμα δεν έχει μάθει να σουτάρει.
“Τι είχες DeMarcus, τι είχα πάντα;”. Οι σταθερές προσπάθειες διοίκησης και coach Joerger να βρεθεί αμυντικός συντονισμός και ομαδική ταυτότητα, είναι ακόμα σε πρόωρο στάδιο. Η προσωπικότητα του Cousins είναι τόσο επιβλητική που το υπόλοιπο ρόστερ έχει καταπατηθεί ψυχολογικά. Οι μισοί θέλουν να φύγουν και οι υπόλοιποι έχουν ξεχάσει τι σχήμα έχει η μπάλα μπάσκετ. Η κεντρομόλος δύναμη του Cousins στο παρκέ είναι φύγοκεντρος για το υπόλοιπο ρόστερ και τις νίκες. Κι εγώ δεν ξέρω φυσική.
Από τις απογοητεύσεις του φετινού πρωταθλήματος, διότι δεν είναι ομάδα που γιολάρει για picks και ξέρει ότι δεν έχει ελπίδες. Αντίθετα, είναι ένα ρόστερ που χτίστηκε με πρόθεση για άμεση πορεία στα playoffs. Wall και Beal κάθε μέρα που περνάει προδίδουν όλο και περισσότερο τη διοίκηση που τους χάρισε το μέλλον της, και μια ασύνδετη ομάδα που δεν κυκλοφορεί την μπάλα, και δεν κινείται σωστά, αγγίζει τον πάτο του NBA. Είναι δύσκολο να χωνέψουμε ότι θα παραμείνουν τόσο κακοί, αν και βρίσκονται πέντε νίκες εκτός playoffs.
Από τα πιο όμορφα συναισθήματα παρακολουθώντας μπάσκετ είναι να βλέπεις νέους παίχτες να επιβεβαιώνουν το potential τους, ακόμα κι αν η ομάδα παραπαίει. Devin Booker και T.J. Warren πραγματοποιούν breakouts, με τον Bledsoe να προσπαθεί ακόμα να προσαρμόσει το παιχνίδι του γύρω τους. Ο Brandon Knight επιτέλους βρήκε τη θέση που του ανήκει: στον πάγκο. Το μέλλον προμηνύεται λαμπρό, αλλά μέχρι να φτάσει, οι Suns πρέπει να μάθουν να αλλάζουν και καμιά πάσα (τελευταίοι σε Assist Ratio: 46,6%).
Ειλικρινά; Μπορεί να είναι νωρίς, αλλά Elfrid Payton, Aaron Gordon, Mario Hezonja απλά δεν είναι αρκετά καλοί όσο διαφημίστηκαν. Οι Magic αποπειράθηκαν φέτος να συνθέσουν ένα ρόστερ-παζλ συνδυασμού νεανικού ταλέντου και αναδεδειγμένων βετεράνων (Ibaka, Green). Τα κομμάτια δύσκολα κολλάνε προς το παρόν, και το Orlando είναι πέρα για πέρα τελευταίο σε Offensive Rating, ενώ η άμυνα του δεν είναι καθόλου αστεία (6οι στο NBA). Υπάρχει προοπτική και coach (Vogel). Μένει να δούμε αν υπάρχει και η υπομονή.
Πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να μην βρίσκονται οι 76ers σε τελευταία θέση οποιασδήποτε κατηγοριοποίησης; Όσο ο Embiid είναι στο παρκέ, ανταγωνίζονται άνετα τους Timberwolves για το ποια είναι η καλύτερη ομάδα στο NBA (στην καρδιά μας). Όσο ξεκουράζεται στον πάγκο με πολιτικά ή χωρίς, δεν είναι σίγουρο αν είναι προτιμότερο να παρακολουθήσει κάποιος το Legally Blonde 2 ή τον αγώνα.
Με ψεύτικο χαμόγελο που κρύβει δάκρυα, οι fans των Mavericks υπερηφανεύονται που τους “βγήκε” το max contract του Harrison Barnes (20 ppg). Ξέρουν όμως πως κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνο επειδή έχουν αγγίξει τον πάτο του βαρελιού της Δύσης. Το καλοκαιρινό σύστημα των τελευταίων ετών “φέρνουμε συνταξιούχους all-stars και μπαίνουμε στα playoffs από την πίσω πόρτα“, φέτος δεν εφαρμόστηκε και η πραγματικότητα τους χαστούκισε δυνατά. Ο Cuban ακόμα δεν παραδέχεται ότι η ομάδα τανκάρει, κι εμείς παρακολουθούμε το μπασκετικό ηλιοβασίλεμα μιας μακράς Τεξανής πορείας.
Χωρίς picks, χωρίς ταλέντο και με πρώτους σκόρερ δύο λευκούς (Lopez, Bogdanovic), έναν Ασιάτη (Lin) κι έναν undrafted Αμερικάνο (Kilpatrick), οι Nets θα μπορούσαν κάλλιστα να μετατρέψουν την χρονιά σε σόου σαν των Harlem Globetrotters, για περισσότερα εισιτήρια, για το καλό όλων μας.
Latest posts by Stavros Marinos (see all)
- TheBallHog Watch: Phoenix Suns και Aron Baynes - December 2, 2019
- 2019-20 Previews: Washington Wizards - October 27, 2019
- 2019-2020 Previews: Sacramento Kings - October 20, 2019
- Deep Για Deep Fantasy Sleepers 2019-20 - October 8, 2019
- Ο καλύτερος παίχτης του Κόσμου για 10 μέρες - March 14, 2018
