BallHog’s Playoffs 2018 Walkaround #6

Posted on Apr 30 2018 - 1:25pm by Nicolas Radicopoulos
Categorized as
1014
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα NBA Playoffs 2018 βρίσκονται σε εξέλιξη και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς. 

Eastern Conference

Boston Celtics vs Milwaukee Bucks
Game 7:

Οι Bucks δεν ξεκίνησαν άσχημα το παιχνίδι, με τον Bledsoe να είναι αρχικά παρών και ιδιαίτερα καλός, γεγονός όχι σύνηθες στα φετινά Playoffs (πριν αποδειχθεί μαύρη τρύπα αμυντικά στο δεύτερο δωδεκάλεπτο), αλλά με το που μπήκαν στο παιχνίδι οι Zeller και Delavedova οι Celtics έτρεξαν ένα σερί 15-2, εκθέτοντας κάθε αδυναμία των δύο παιχτών (του Zeller αμυντικά, όταν και έβαλαν σε αυτόν 10 από τους 15 πόντους στο σερί, αλλά και στον Delly στα αργά του πόδια).

Σε μια σειρά που όλα φώναζαν πως οι Bucks είναι καλοί μόνο με Giannis ή Maker στο “5”, o Prunty συνέχισε να πειράματίζεται. Και, δυστυχώς για τους Bucks, όχι μόνο στη θέση του center. Στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς, ο -μέτριος, αλλά σταθερός στο τι μπορεί να προσφέρει- Snell έπαιξε μόλις τρία λεπτά, και στη θέση του επιλέχτηκε να παίξει 20′ ο Jason o Terry…

https://twitter.com/haralabob/status/990415736911757312

O Antetokoumpo δεν έκανε εξαιρετικό παιχνίδι, με 7/17 και -ιδίως- -16 στο plus/minus όσο ήταν στο παρκέ, και έτσι έμεινε ο συγκινητικός Middleton να παλεύει ουσιαστικά μόνος του, με 32 πόντους, 11/18 σουτ, εκ των οποίων 5/9 τρίποντα.

https://twitter.com/colezwicker/status/990416735206457344

Από την άλλη, οι Celtics παρότι έχασαν και τον Brown με τραυματισμό, είχαν έναν εξαιρετικό Tatum, που κάθε άλλο παρά σαν rookie παίζει, γράφοντας +24 στο plus/minus σε 39 λεπτά, με 20 πόντους, έξι rebounds και πέντε assists.

Βέβαια, αυτός που “έπαιξε τις κάλτσες του” σε αυτό το παιχνίδι ήταν ο Terry Rozier, ένας παίχτης που στην αρχή της χρονιάς λογιζόταν ως ο πέμπτος guard στο rotation της ομάδας, και κατέληξε να τελειώνει ένα game-7 με 26 πόντους, με 10/16 σουτ, εκ των οποίων 5/8 τρίποντα, έξι rebounds, εννέα assists και από ένα κλέψιμο και κόψιμο. Με τις υγείες σας.

Τα credits της πρόκρισης, βέβαια, των Celtics επί των κατά πολύ πιο ταλαντούχων Bucks, δεν μπορούν να πάνε σε άλλον από τον Brand Stevens, που με παίχτες που προορίζονταν για τα βάθη του πάγκου της ομάδας του ή για τη G-League κατάφερε να προκριθεί στα ημιτελικά της ανατολικής περιφέρειας.

Γενικά, αν πρέπει να συνοψίσουμε τη σειρά ανάμεσα στις δύο ομάδες, δεν μπορούμε παρά να τονίσουμε (όπως είχαμε κάνει κι από το preview αυτής, άλλωστε) το προφανές:

Κι ακριβώς επειδή αυτό είναι ένα ζήτημα κρισιμότατο, οι Bucks πρέπει να το λύσουν άμεσα, με τη λύση, ενδεχομένως, να βρίσκεται ακριβώς μπροστά τους και να είναι διαθέσιμη:

Τουλάχιστον η σειρά βοήθησε να γνωριστούν αυτά τα δύο παιδιά, που μέχρι πρόσφατα δήλωναν πως ήταν παντελώς άγνωστοι μεταξύ τους…

Cleveland Cavaliers vs Indiana Pacers
Game 7:

Λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι είδαμε προς μεγάλη μας έκπληξη τον Tristan Thompson να είναι το νέο μέλος της πεντάδας των Cavs. Οι James, Smith, Korver, Love και Thompson που ξεκίνησαν χθες ήταν η 34η διαφορετική πεντάδα που έχει δοκιμάσει ο Tyrone Lue τη φετινή χρονιά, ο οποίος αριθμός θα αποτελεί, αν όχι γενικά ρεκόρ, σίγουρα ρεκόρ στην εποχή LeBron στους Cavaliers.

Ο Thompson δικαίωσε τον Lue, καθώς ξεκίνησε πολύ δυναμικά το παιχνίδι, κυριαρχώντας στις δύο ρακέτες, χαρακτηριστικό ότι όταν τον έβγαλε στο 1:14 πριν τελειώσει η πρώτη περίοδος για να τον ξεκουράσει, όλο το γήπεδο σηκώθηκε στο πόδι και τον αποθέωσε. Δεν ήταν μόνο οι 15 πόντοι και τα 10 rebounds, αλλά κατάφερε να φθείρει τους ψηλούς των Pacers, με τους Turner και Sabonis να αποβάλλονται αργότερα αμφότεροι με έξι fouls φάουλ, κρατώντας τους συγχρόνως σε χαμηλή παραγωγικότητα.

Το ξεκίνημα του παιχνιδιού ήταν ιδανικό για τους Cavs, καθώς πέρα από τον Thompson, ο LeBron έβαζε τα πάντα, έχοντας κάποια στιγμή 7/7, και τελειώνοντας το ημίχρονο με 11/16 και 26 πόντους,  πέντε assists, τέσσερα rebs, δύο κλεψίματα και κανένα λάθος, παίζοντας και τα 24 λεπτά. Από την άλλη οι Pacers ξεκίνησαν με 0/6 σουτ στο πρώτο τετράπλατο του παιχνιδιού, όμως συνέχισαν με 12/18 για να καταφέρουν να επανέλθουν στο δεύτερο δωδεκάλεπτο. Στο πρώτο ημίχρονο αυτός που κρατούσε την ομάδα της Indiana μέσα στο παιχνίδι ήταν ο Darren Collison, που είχε 17 πόντους με 6/7 σουτ.

Το προφανές:

https://twitter.com/ChrisBarnewall/status/990642322521186304?s=19

Στην τρίτη περίοδο οι Pacers άρχισαν να μαζεύουν τη διαφορά, με τον Oladipo να παίρνει τα ηνία από τον Collison, και τον Bojan Bogdanovic -που έκανε γενικά ένα κακό επιθετικά παιχνίδι- να δίνει το πρώτο προβάδισμα στην ομάδα του, με 59-58, ευστοχώντας σε τρίποντο στα 7:14 πριν το φινάλε του δωδεκαλέπτου. Το συγκεκριμένο σουτ ήταν και το μοναδικό εύστοχο, όμως, του Κροάτη.

Ακριβώς σε εκείνο το σημείο είναι που ο Lue παίρνει time out και βάζει στο παιχνίδι τον George Hill, ο οποίος, ενώ είχε να πατήσει παρκέ τρία παιχνίδια -λόγω προβλήματος στην πλάτη-, δεν ξαναβγαίνει, και μαζί με τον LeBron, είναι οι δύο καταλύτες για να πάρουν ξανά οι Cavs το προβάδισμα “και να μην το χάσουν ποτέ έκτοτε1)Αγαπημένα κλισέ, ξέρετε πως πάει.”. Κι αυτό, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Victor Oladipo, που από εκείνο το σημείο έβαλε τους 20 από τους 30 πόντους του, με δύο, μάλιστα, τρίποντα, ένα εκ των οποίων ήταν αυτό:

Ο Lebron James έχοντας παίξει τα 244 από τα 288 λεπτά στα πρώτα έξι παιχνίδια, όλα έδειχναν ότι θα παίξει και στα 48 του έβδομου παιχνιδιού. Όμως, αποδεικνύοντας ότι μπορεί και να μην είναι εν τέλει μηχανή, ένιωσε κάποιες κράμπες στο ένα λεπτό πριν τη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου και αποχώρησε για τα αποδυτήρια. Επέστρεψε στο παρκέ μετά από 4:35 αγωνιστικά λεπτά για να τελειώσει το παιχνίδι, χάνοντας για λίγο ένα ρεκόρ που κρατάει πολλά χρόνια.

Τελικά σταμάτησε στους 45. Και το συγκεκριμένο ρεκόρ, ίσως το καταρρίψει μια άλλη φορά.

Πάντως με τον LeBron ξεκάθαρα κουρασμένο, με μόλις μία μέρα ξεκούρασης, στο Toronto φαίνεται πως πρέπει να αυτοκτονήσουν για να μην προκριθούν στην επόμενη φάση.

Κλείνοντας, να αφήσουμε σε μια γωνίτσα ένα ακόμα από τα κατορθώματα του “Βασιλιά”:

Western Conference

Golden State Warriors vs New Orleans Pelicans
Game 1:

Με τους Warriors να είναι παρατεταμένα νωχελικοί, με τον Curry να μην αγωνίζεται τελικά στο παιχνίδι, με τον Kerr να μην ξεκινάει με συμβατικό ψηλό τον αγώνα απέναντι στον σε έκσταση Davis, αλλά αντ’αυτού να επιλέγει να ξεκινήσει με τον Nick Young, η πρώτη σκέψη ήταν “ρε λες να το μπορέσουν να το κλέψουν οι Πελεκάνοι;”.
Φευ.
Καμία απολύτως τύχη.

Οι Warriors, μετά από καιρό μας θύμισαν την έκδοσή τους που ονειρευόμασταν όλη την σεζόν και ο Kerr απέδειξε πως ξέρει το ρόστερ του καλύτερα από τον καθένα.

To Golden State, λοιπόν, επέλεξε να αντιμετωπίσει τον Anthony Davis όπως του άρμοζε, σαν έναν υπέρλαμπρο μπασκετικό αστέρα, στέλνοντας βοήθεια πάνω του σε κάθε φάση, και βγάζοντάς τον τόσο από τα αγαπημένα του σημεία, όσο και αναγκάζοντάς τον πολλές φορές να διώξει την μπάλα, και όλους τους υπόλοιπους Pelicans ως επίσης αυτό που είναι, κι όχι αυτό που έδειξαν απέναντι στους Blazers, δηλαδή ως απλά συμπαθείς NBA παίχτες.

Ιδιαίτερη αντιμετώπιση επιφύλαξαν για τον 30,9% καριέρας και 33,3% φέτος σουτέρ τριπόντου Rondo, τον οποίο ανέλαβε να αγνοεί ο εξαιρετικός αμυντικός γενικά και εξαιρετικός στα πάντα του χτες Draymond Green, ώστε να μπορεί να παίζει λίμπερο, δίνοντας βοήθεια όπου χρειαζόταν. Χαρακτηριστική σκηνή του αγώνα όταν ο Rondo είναι προκλητικά ελεύθερος στο τρίποντο και όλο το γήπεδο τον παρακινεί ειρωνευόμενο να σουτάρει, σε ένα σουτ που τελικά πήρε. Και αστόχησε.

Μιλώντας για τον Green και το πόσο εξαιρετικός ήταν, να το πούμε κιόλας. Τόσο:

Και με τον Draymond τόσο καλό, οι Warriors δεν χάνουν. Δεν το λέμε σαν ευφυολόγημα. Κυριολεκτικά δεν χάνουν:

Εξαιρετικός χτες ήταν κι ο Iguodala, ο οποίος ξεκινώντας βασικός ως τώρα στην post season, δείχνει συνολικά αναγεννημένος και ιδιαίτερα αποτελεσματικός.

Επίσης, έβαλε αυτό το καλάθι, σε μια από τις πιο “σπασμένες” επιθέσεις που μπορούν να εκδηλωθούν:

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/990449696232673280

Άξιος ειδικής αναφοράς και ο Kevin Looney, για τον οποίον έγραφα στο preview της σειράς πως δεν καταλαβαίνω την επιλογή του ως τώρα στην post season πάνω από τον Bell, και ο οποίος φρόντισε να με κάνει να φάω τα ηλεκτρονικά χαρτιά μου, έχοντας +31 στο plus/minus σε 14 λεπτά συμμετοχής, επιβεβαιώνοντας αυτό που γράφτηκε και ανωτέρω, πως “ο Kerr προφανώς και ξέρει το ρόστερ του καλύτερα από τον καθένα”.

Γενικά, στο πρώτο παιχνίδι φάνηκε “πως στο Golden State περνάνε όμορφα, κι αυτό βγαίνει στον κόσμο”.

Αντίθετα, για τη Νέα Ορλεάνη, μάλλον τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα τα περίμεναν.

Αλλά μάλλον κάπου θα πρέπει να φταίνε κι αυτοί:

Ιδίως στο γεγονός πως θα έπρεπε να είναι κάπως πιο υποψιασμένοι πως οι Warriors δεν είναι Blazers.

https://twitter.com/haralabob/status/990445013371781120

https://twitter.com/haralabob/status/990425170744459264

Αν και, η αλήθεια είναι, πως με τους Warriors να είναι ό,τι κοντινότερο μας έχουν δείξει στις πραγματικές τους δυνατότητες, δεν είχε ιδιαίτερη σημασία το τι θα έκανε η ομάδα της Νέας Ορλεάνης…

Και μάλλον θα πρέπει να είναι ευγνώμονες εν τέλει, που έβαλαν κάτι σουτ-προσευχές και μαζεύτηκε κάπως το πράμα…

Κλείνοντας να πω πως στην συγκεκριμένη σειρά αγαπώ τη συνάντηση αυτών των δύο γραφικών προσωπικοτήτων, και περιμένω πως και πως να έρθει η ώρα που ένας από τους δύο θα ξεφύγει.

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/990470110841376774?s=20

Houston Rockets vs Utah Jazz
Game 1:

Με τους Jazz να είναι σαφώς κουρασμένοι από τη σειρά με τους Thunder, που είχε λήξει μόλις δύο βράδια πριν, και την απουσία του Rubio να είναι εμφανής από την αρχή του αγώνα, με τον Royce O’Neal να ξεκινά στο “2” και τον Mitchell στον “άσσο”, η έκβαση του παιχνιδιού ήταν αποκλειστικά θέμα διάθεσης και σοβαρότητας των Rockets.

Και, με όλους τους κυλίνδρους της μηχανής λειτουργικούς, μετά και την επιστροφή του Mbah a Moute, οι Rockets μπήκαν με το πόδι στο γκάζι, δείχνοντας πως δεν έχουν την παραμικρή διάθεση για στραβοπατήματα.

Η βροχή των τριπόντων ξεκίνησε άμεσα και η διαφορά άνοιξε από νωρίς, πιάνοντας διψήφιο επίπεδο πριν καν βγει το δεκάλεπτο, με το ημίχρονο να κλείνει στο +25 (64-39) για το Houston.

Ο παίχτης που επιλέχθηκε από τους Rockets για να επιτεθούν οι παίκτες τους, ευθέως ή μετά τις αλλαγές, ήταν ο Favors, ο οποίος μετά την πολύ καλή σειρά που είχε κόντρα στους Thunder, στο συγκεκριμένο παιχνίδι εκτέθηκε κάμποσο.

Με τον Snyder να προσπαθεί να προσαρμόσει κάπως το παιχνίδι της ομάδας του, η Utah έκανε μια προσπάθεια να επανέλθει στο παιχνίδι, ρίχνοντας στο τρίτο τη διαφορά στους 11 πόντους, αλλά το Houston ήταν το συνηθισμένο φετινό Houston και δεν άφησε περιθώρια για παραπάνω παρεξηγήσεις.

Χαρακτηριστικά να πούμε πως το back court των Rockets είχε 10/18 τρίποντα, με τα εννέα από αυτά να έρχονται μετά από iso plays.

Γενικά, η Utah δεν στάθηκε άσχημα, αλλά το Houston έχει τον τρόπο του:

Το θέμα για την Utah δεν πρέπει ενδεχομένως να αναζητηθεί στην άμυνα, όπου και κατάφερε να κρατήσει το Houston στα “μόλις” 32 εκτελεσμένα τρίποντα, αλλά στην επίθεση.

Εκεί η απουσία του Rubio ήταν εμφανής, στερώντας πολύ στο δημιουργικό κομμάτι της ομάδας, αλλά και στην σωστή τροφοδοσία του Gobert.

Και κάτι που θα πρέπει ενδεχομένως να σκεφτεί το επιτελείο των Jazz είναι πως αφού θέλουν να επιμείνουν στο σχήμα με Gobert και Favors, και με τους Rockets να μην τρέχουν το γήπεδο, εκδηλώνοντας set επιθέσεις στο 91% των περιπτώσεων στο χτεσινό παιχνίδι, και παρόλα αυτά να είναι αποτελεσματικοί, ίσως μια λύση να είναι να κυνηγήσουν εντονότερα το επιθετικό rebound.

Τέλος, ενώ χτες ευτύχησαν να έχουν έναν εξαιρετικό Crowder, που σημείωσε 21 πόντους με 5/7 τρίποντα, ο Mitchell δεν ήταν ως μας έχει συνηθίσει αποτελεσματικός, αφού μεν ήταν καταπληκτικός στα τελειώματά του στο καλάθι, όπου και είχε 8/9, από οποιοδήποτε άλλο σημείο του παρκέ, όμως, δε, είχε μόλις 1/13, τελειώνοντας με 21 πόντους σε 22 σουτ.

Σε αντίθεση με τον Harden, του οποίου το παιχνίδι, love it, or hate it, ήταν για ακόμα μια φορά εξαιρετικό.

Κλείνοντας, απλά να πούμε πως κάθε ιδιοφυΐα, μάλλον έχει τις ιδιαιτερότητές της…

The following two tabs change content below.
My Twitter profile

Nicolas Radicopoulos

Επαγγελματίας auditor, εδώ βρέθηκε ως editor. Μέγας μάγιστρος του excel και neat freak, Νομίζει λόγω δουλειάς πως η δημιουργική γραφή δεν του ταιριάζει αλλά κάνει λάθος. Τον συναρπάζει το γρήγορο, αλλά ομαδικό, μπάσκετ, το παιχνίδι του Magic, κάθε point-forward, προεξάρχοντος του μερακλή Boris Diaw, οι αριθμοί του παιχνιδιού, είτε αυτοί αφορούν τα in game stats, είτε τα οικονομικά πίσω από αυτό (και μεταξύ μας ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να σου απαντήσει από μνήμης στην ερώτηση "Πόσα παίρνει ο Wayne Selden;", εφόσον δηλαδή η ερώτηση δεν είναι "Ποιος είναι ο Wayne Selden;"), αλλά περισσότερο από όλα το τσίπουρο (με γλυκάνισο!) παρέα με τους υπόλοιπους συντελεστές του Ball Hog στα χωριουδάκια του Πηλίου. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

 

References
↑1 Αγαπημένα κλισέ, ξέρετε πως πάει.