Mε την Post Season 2018 να είναι πια παρελθόν, η Λίγκα που δεν σταματά να λειτουργεί “στα κόκκινα”, μπαίνει στην τρίτη φάση της (ή πρώτη της επόμενης σεζόν), αυτής της off season, όπου το μεγαλύτερο μέρος της υλοποίησης του σχεδιασμού των ομάδων λαμβάνει χώρα. Με τα δύο μεγαλύτερα tasks της off season 2018 να αποτελούν το -διαρκές την τελευταία τετραετία- “How to beat the Warriors”, αλλά και το “Πού θα πάει ο Lebron;“, οι ομάδες έχουν πολλά σενάρια σε πάμπολλα επίπεδα να εξετάσουν, η καθεμία αναφορικά με την μίκρο εικόνα του franchise, αλλά και την μάκρο, της πορείας της Λίγκας συνολικά. Πριν την έναρξη του July Memorandum και την επίσημη έναρξη των κινήσεων των ομάδων, οι συντάκτες του Hog προσπαθούν να δώσουν ένα περίγραμμα της κατάστασης της κάθε μίας από της 30 ομάδες της Λίγκας αναφορικά με το που βρίσκονται και προς τα που καλό θα ήταν να κινηθούν.
Σειρά σήμερα παίρνουν σήμερα οι τέσσερις επόμενες ομάδες, Los Angeles Clippers, Washington Wizards, Milwaukee Bucks και Miami Heat.
#18 Los Angeles Clippers
Κοσμάς Καψάλης: Μέχρι να πλησιάσουν οι μέρες του draft, η σημαντικότερη είδηση αναφορικά με τους Clippers ήταν αυτή για συμμετοχή του τεράστιου -από κάθε άποψη- Boban Marjanovic στην τρίτη ταινία του franchise “John Wick”. A, ναι, και η ανανέωση της συνεργασίας με τον Doc Rivers. Επειδή, “γιατί όχι;”, έτσι δεν είναι Clippers;
Μετά άρχισαν να σκάνε σιγά-σιγά τα περίφημα rumours. Με τον Kawhi να έχει πει ότι θέλει να πάει στο Los Angeles, αλλά χωρίς να κατονομάζει τους Lakers, οι πιο άσημοι γείτονες προσπάθησαν να διεκδικήσουν τις πιθανότητές τους προσφέροντας -κατά τις ειδήσεις που έφτασαν από το U.S.- τον Tobias Harris και τα δύο picks που είχαν, στο #12 και το #13. Τελικά μέχρι που γράφεται το κείμενο, ο Kawhi είναι ακόμα μετέωρος. Δεύτερο θέμα που προέκυψε είναι η είδηση περί απομάκρυνσης του Milos Teodosic που στη rookie χρονιά του στο ΝΒΑ δεν έπεισε, και με τις κραταιές ομάδες της Ευρώπης να βγάζουν τα μπλοκάκια των επιταγών, όλα δείχνουν ότι το 2018 θα είναι μια παρένθεση στην ευρωπαϊκή καριέρα του Milos.
Ρίχνοντας μια ματιά στο υπάρχον ρόστερ, βλέπουμε ένα κράμα ελπίδας κι απελπισίας. Τον DeAndre Jordan με player option στα $24 εκατ., λεφτά που μάλλον δύσκολα θα βρει αν βγει στην αγορά. Τον καλύτερο έκτο παίκτη της χρονιάς, Lou Williams με ένα φανταστικό value for money συμβόλαιο $8 εκατ./χρόνο, τον Wes Johnson κι έναν από τους πιο υποτιμημένους παίκτες σε όλο το ΝΒΑ, τον Tobias Harris με εξαιρετικό συμβόλαιο και μόλις στα 25 του. Από την άλλη, ο Austin που στο επίθετο λέγεται Rivers κι ο Danilo Gallinari που είναι εξαιρετικός όσο παίζει, αλλά δυστυχώς παίζει λίγο.
Ο λόγος για συγκρατημένη αισιοδοξία ακούει στο όνομα Jerry West. Ο “Logo”, μετά από εξαιρετικά πετυχημένα περάσματα ως παράγοντας από Lakers, Grizzlies, Warriors, θα προσπαθήσει να κάνει ομάδα και τους Clipps. Έστειλε τον Blake Griffin στο Detroit, άδειασε μεγάλο μέρος του cap και πήρε και pick. Στο draft οι Clippers, που είχαν κολλητές επιλογές, διάλεξαν τους Miles Bridges και Jerome Robinson. Λίγο αργότερα, μετά από trade με τους Hornets, ο Bridges έφυγε και ήρθε η επιλογή της Charlotte, o Shai Gilgeous-Alexander. Ο τελευταίος, freshman από το Kentucky, παίζει στον άσσο, πράγμα που ενισχύει το σενάριο αποχώρησης του Teodosic, κι έφτιαξε το όνομά του στη διάρκεια της χρονιάς, κερδίζοντας συνεχώς θέσεις, φτάνοντας να γίνει lottery pick. Είναι πολύ καλός αμυντικός και με καλό μπασκετικό IQ, ενώ υπάρχει ένα μικρό δείγμα καλού σουτ, το οποίο, όμως, πρέπει να δουλευτεί. Είναι πολύ ψηλός και μακρύς για τη θέση του (σχεδόν δύο μέτρα), αλλά και πολύ αδύνατος, αφού με τα 82 του κιλά στην αρχή θα είναι εύκολος στόχος αθλητικού bullying. Ο Robinson, τριτοετής SG από το Boston College, είναι η ελπίδα των Clippers να βρούνε τον δικό τους Donovan Mitchell.
Με τους Lakers στο επίκεντρο όλων των πρωτοκλασσάτων free agents, ίσως κλείνει το το παράθυρο που είχαν οι Clippers για να κυριαρχήσουν ως η καλύτερη ομάδα της πόλης. Παρόλα αυτά, μετά από αρκετό καιρό, τα πρώτα δείγματα δείχνουν ότι υπάρχει η διάθεση για το χτίσιμο μιας πραγματικά και ουσιαστικά καλής ομάδας.
#17 Washington Wizards
Gus Χρυσοχού: Μία λέξη υπάρχει που μπορεί να χαρακτηρίσει την χρονιά των Wizards: Μετριότητα. Καμία πρόοδος σε σχέση με τη σεζόν 2016-17, σε κανέναν τομέα. Φυσικά, εδώ μπαίνει ο παράγοντας του John Wall, ο οποίος αγωνίστηκε στα μισά παιχνίδια της regular season εξαιτίας του τραυματισμού του στο γόνατο, κάτι που κόστισε στην ομάδα ένα καλύτερο πλασάρισμα στην Ανατολή, όπου και τερμάτισαν στην όγδοη θέση. Και όπως είναι φυσικό στα ματς που δεν αγωνίστηκε ο 27χρονος guard, οι “Μάγοι” εμφανίστηκαν με πολλά σκαμπανεβάσματα. Τους τράβηξε όσο μπορούσε ο Bradley Beal μαζί με τον Otto Porter, αλλά τα αποτελέσματα της σεζόν ήταν τα εξής: 14οι σε offensive rating, 15οι σε defensive rating, 18οι σε pace1)Πηγή: basketball-reference.com.. Αν πάμε δε, και σε συγκεκριμένα στατιστικά τότε θα δούμε πως ήταν 11οι σε ποσοστό ευστοχίας, 21οι σε rebounds, 13οι σε ποσοστό από τις βολές, 10οι σε κλεψίματα.
Κι αν μέσα στην παραπάνω μετριότητα πρέπει να ξεχωρίσω κάποια θετικά πράγματα, αυτά θα ήταν η σταθερά καλή απόδοση του Otto Porter, ο οποίος ήταν πρώτος σε win shares για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, η σαφής βελτίωση του Kelly Oubre, που για πρώτη φορά στην μικρή, ως τώρα, καριέρα του τέλειωσε με διψήφιο αριθμό πόντων σε μέσο όρο, και το step up που έκανε ο Tomas Satoransky στα παιχνίδια που απουσίασε ο Wall, με αποκορύφωμα αυτό κόντρα στους Bulls στις 10 του περασμένου Φεβρουαρίου (και που ανεξήγητα στη συνέχεια δεν χρησιμοποιήθηκε όσο θα έπρεπε στα Playoffs).
Ωστόσο, ο θόρυβος που έρχεται από την Πρωτεύουσα δεν είναι πρωτίστως αγωνιστικός, αλλά έχει να κάνει με τη νοοτροπία που επικρατεί. Ή τουλάχιστον αυτό βγαίνει προς τα έξω από τα τοπικά Μέσα. Μια νοοτροπία που θέλει τόσο τους Wizards να έχουν επαναπαυθεί με την συμμετοχή τους στην post season, υπογράφοντας κάθε καλοκαίρι τους Jodie Meeks και Eric Maynor αυτού του κόσμου, όσο και τον Wall, ο οποίος φαίνεται να μην είναι διατεθειμένος να βγει μπροστά και να πάρει τον ρόλο του ηγέτη (και) εκτός γηπέδου. Αυτό που βλέπουμε κατά καιρούς σε ομάδες είναι τους franchise παίχτες τους να έχουν συζητήσεις με αυτές και να απαιτούν από τις διοικήσεις την υπογραφή top παιχτών, ώστε να εμφανιστούν όσο το δυνατό πιο ανταγωνιστικές την κάθε επόμενη σεζόν. Ο Wall δεν έχει προβεί σε μια τέτοια κίνηση μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές, κάτι που κακοφαίνεται τόσο στον Τύπο, όσο και στο κοινό των Wizards. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως μπαίνει στην ένατη σεζόν του στην ομάδα και πρόσφατα υπέγραψε επέκταση $207 εκατ., κάτι που έδειξε στην πράξη πως οι Wizards τον θέλουν εκεί. Συνεπώς, οι απαιτήσεις είναι αυξημένες. Το κακό στην υπόθεση αυτή είναι πως μέχρι στιγμής και η πλευρά της Washington δείχνει να είναι συμβιβασμένη με την όλη κατάσταση.
Και ίσως η επιλογή του Troy Brown από το Oregon, να δείχνει μια νέα κατεύθυνση που θέλει να δώσει το front office, εντός του παρκέ. Οι περισσότεροι draft experts έδιναν τον νεαρό για το San Antonio, με τους Wizards να επιλέγουν τον Zhaire Smith, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Η επιλογή του Brown δείχνει -αν μη τι άλλο- πως o Brooks θέλει να δει την ομάδα του να παίζει σκληρή άμυνα και να τρέχει στο transition. Εξαιρετικά versatile παίχτης, ο Brown έχει γρήγορα πόδια, δυνατό upper body, κάτι που ίσως δυναμώσει κι άλλο, στοιχεία που του δίνουν την δυνατότητα να μαρκάρει παίχτες πολλών θέσεων. Στα χαρτιά, ο Brown έρχεται και “κουμπώνει” εξαιρετικά με τον Wall, ο οποίος ίσως είναι ο δεύτερος καλύτερος σε τελειώματα στο ανοιχτό γήπεδο, μετά τον Westbrook και με αυτούς τους δύο στην πεντάδα οι Wizards αναμένεται να κυνηγήσουν αρκετά τον αιφνιδιασμό, με τον Beal να ακολουθεί πάντα για να δίνει την εξτρά επιλογή από την περιφέρεια.
Αυτό που “πονάει”, πάντως, περισσότερο την Washington είναι το cap της. Οι “Μάγοι” έχουν ένα cap της τάξης των $137,3 εκατ., από τα οποία μόνο τα $5,4 εκατ. του Jason Smith δεν είναι εγγυημένα από την ομάδα (player option). Και αν οι επενδύσεις σε Wall, Beal, Porter αξίζουν, τότε πάντα υπάρχει ο αντίλογος του Ian Mahinmi, που μαζί με τον Marcin Gortat, δεσμεύουν τα $29,5 εκατ. του cap. Με τα δεδομένα ως έχουν, φαντάζει δύσκολο να μετακινηθεί κάποιος εκ των δύο (ιδανικά ο Mahinmi), αλλά ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να βρεθεί σε ανάγκη για ψηλό και ποιος μπορεί να τον ακριβοπληρώσει. Αν καταφέρουν κάτι τέτοιο οι Wizards, θα είναι από μόνο του μια μεγάλη επιτυχία.
# 16 Milwaukee Bucks
Κοσμάς Καψάλης: Και μπαίνουμε στον δεύτερο χρόνο του project με τετραετή διορία “Φτιάξτε ομάδα να κρατήσουμε τον Γιάννη”. Και οι ως τώρα καλοκαιρινές κινήσεις δείχνουν επιτέλους να κινούνται στον σωστό δρόμο. Τη χρονιά που μας πέρασε οι Bucks πέτυχαν την είσοδό τους στην postseason, πετυχαίνοντας για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια να μπουν στα Playoffs σε back2back χρονιές. Δεν είχαν επιτυχία, μιας κι έπεσαν στα εφτά παιχνίδια στον πρώτο γύρο, κάτι που τότε φαινόταν σαν αποτυχία με τους Celtics να μοιάζουν κουρασμένοι και σχεδόν κακοί, αλλά βλέποντας την μετέπειτα πορεία των Celtics μέχρι τον έβδομο τελικό ανατολής, ο πρώτος γύρος των Ελαφιών μάλλον υποτιμήθηκε.
Φεύγοντας από αυτά και πηγαίνοντας στο τώρα και το αύριο, οι Bucks είχαν κενό στον πάγκο τους. Κι έκαναν την καλύτερη δυνατή επιλογή. Ο Mike Budenholzer δεν ήθελε να ξοδέψει προπονητικά χρόνια με το tanking των Hawks και το διαζύγιο ήρθε “κοινή συναινέσει”. Με τον coach Bud να έχει την απαραίτητη στις μέρες μας assistant-στους-Spurs-και-τον-Pop εμπειρία (17ετή μάλιστα), αλλά έχοντας και ολοδικά του αποτελέσματα στην Atlanta, ήταν η καλύτερη περίπτωση free agent προπονητή και το front office δεν έχασε χρόνο. Έχοντας σαν ατού των υποψήφιων προορισμών του 48χρονου προπονητή την παρουσία του Γιάννη, δεν υπήρξε ιδιαίτερο σίριαλ και η συμφωνία έκλεισε σχετικά γρήγορα. Μάλιστα, λίγο πριν την απόφαση του Budenholzer υπήρξε ραντεβού για πρωινό μεταξύ αυτού και των Αντετοκούνμπο-Middleton με σκοπό να συζητήσουν και να τον δελεάσουν.
Στο ρόστερ της ομάδας δεν υπάρχουν μεγάλες εκκρεμότητες με εξαίρεση αυτή του Jabari Parker. Το #2 του draft το 2014 είναι Restrictred Free Agent αυτό το καλοκαίρι και θέλει να πληρωθεί. Το θέμα είναι ότι το Milwaukee δεν έχει λεφτά κι ο Jabari θέλει να πληρωθεί σαν να μην έχει κάνει δυο φορές εγχείρηση χιαστών στο (ίδιο μάλιστα) γόνατο. Κι εδώ θα πρέπει να έρθει μια σημαντική απόφαση. Στο ρόστερ υπάρχουν δυο φαινομενικά αχρείαστοι παίκτες με μεγάλα συμβόλαια, οι Henson και Dellavedova. Το κακό είναι ότι αυτοί δύσκολα θα μετακινηθούν χωρίς κάποιο τυράκι. O Jabari αφότου επέστρεψε πέρσι δεν έχασε παιχνίδι, αλλά αφενός ήταν αρκετά ασταθής, με θετικό πάντως την εμφάνιση μακρινού σουτ, αφετέρου με τον Γιάννη, χωρίς να συμβαίνει κάτι ακραίο, δεν δείχνουν να ταιριάζουν πάρα πολύ. Ακόμα κι έτσι, βέβαια, είναι καλύτερος παίκτης από τους δύο προαναφερθέντες. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχουν ακόμα ειδήσεις ως προς το ποια κατεύθυνση θα πάρει η ομάδα. Μέχρι την trade deadline υπήρχαν φήμες ότι υπήρχε κινητικότητα για την απόκτηση του DeAndre Jordan, με τους Bucks να ρίχνουν στο τραπέζι συνδυασμούς με τους Parker, Henson, Brogdon και picks. Αυτό δεν έγινε, αλλά μπορεί να γίνει τώρα, μιας κι ο Maker δείχνει σποραδικά δείγματα πως μπορεί να αποτελέσει τη λύση που ψάχνει η ομάδα στην frontcourt, αλλά ακόμα τουλάχιστον δεν μπορείς να πας με αυτόν μοναδική λύση στο “5”.
Αν ρίξουμε στο τραπέζι το όνομα του Bledsoe (αν και υπό τις οδηγίες του coach Bud περιμένουμε σημαντική βελτίωση), χωρίς να έχει κάνει κακή χρονιά, το πρώτο πράγμα που θα μας έρθει στο μυαλό είναι το playoff-ικό σίριαλ με τον Terry Rozier, κι αυτό δεν είναι καλό.
Κατά τα άλλα, στο draft ήρθε με την 17η επιλογή ο Donte DiVincenzo, ένα δυάρι με πολύ καλά δείγματα γραφής. Είναι δις πρωταθλητής NCAA με το Villanova και MOP του πιο πρόσφατου τουρνουά, έχει ύψος 1,96, πολύ καλό τρίποντο (είχε πάνω από δύο εύστοχα με 40% την τελευταία χρονιά) αλλά και πολύ καλά αθλητικά προσόντα. Το αρνητικό του πως ένας παίκτης με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν επιλέχθηκε πιο ψηλά είναι ότι ο DiVincenzo έπαιξε τρία χρόνια στο κολέγιο και κατά τη διάρκεια της επερχόμενης χρονιάς θα κλείσει τα 22 έτη, νόρμα αντίθετη με την τάση της εποχής μας. Επίσης, χωρίς ακόμα να έχει παίξει, ο DiVincenzo έχει αποκτήσει κι ένα γαμάτο παρατσούκλι, με το “The Big Ragu” να προκύπτει από το κόκκινο μαλλί του και την Ιταλική καταγωγή, όπως μαρτυρά και το επίθετό του. Παρόλα αυτά, το στυλ του φετινού rookie δείχνει και τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι Bucks. Κι αυτό είναι σουτέρ, παίκτες που μπορούν να ανοίξουν το γήπεδο και να κάνουν την επιλογή του δεύτερου αμυντικού πάνω στον Γιάννη επικίνδυνη. H επιλογή του νεαρού μας κάνει να νιώθουμε πως ίσως δούμε το “Kylee Korver 2.0” από τα χέρια του Budenholzer.
17th overall pick Donte Divincenzo has one of the most complete shooting profiles of any guard in the 2018 NBA Draft running very hot from NBA range for stretches of last season while making shots from that distance steadily all year. pic.twitter.com/5goLu4ZLpE
— Synergy Basketball (@SynergySST) June 22, 2018
Πριν κάποια χρόνια, το μότο των Ελαφιών ήταν “Own the Future”. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν ισχύει πλέον, οι διαδοχικοί τραυματισμοί του Jabari και πρόπερσι του Middleton, με την ταυτόχρονη άνοδο των Sixers και Celtics στην Ανατολή μόνο, έχουν περάσει σε τρίτη μοίρα το project των Bucks. Η σταθεροποίηση στα Playoffs φαίνεται πως ήρθε, αλλά τώρα πρέπει να γίνει και το βήμα παραπάνω. Ο franchise player είναι στους πέντε καλύτερους της Λίγκας, καλός προπονητής ήρθε, κομμάτια στο παζλ της ομάδας υπάρχουν. Για φέτος ο στόχος θα πρέπει να είναι τουλάχιστον μια νικηφόρα σειρά στην post season, η πρώτη τέτοια μετά από το μακρινό 2001, και η παρουσία τους στους ημιτελικούς της Ανατολής. Θα γίνει;
#15 Miami Heat
Νίκος Ραδικόπουλος: Δεν μπορεί να αξιολογηθεί η πορεία των Heat τη σεζόν 2017-18, χωρίς να γίνει αναφορά στη σεζόν 2016-17, μιας και στη δεύτερη κρύβεται το τι πήγε λάθος στην πρώτη. Συγκεκριμένα, το τελείωμα της σεζόν 2016-17, με 31-10 στο δεύτερο μισό αυτής και τον παρά μία νίκη αποκλεισμό από τα Playoffs, είναι που δημιούργησαν ψευδαισθήσεις πως το roster της ομάδας ήταν ικανό για μεγάλα πράγματα. Έτσι, με μόνες -ουσιαστικές- αλλαγές τους Ban Adebayo και Kelly Olynyk στη θέση του Willie Reed και την επαναφορά της σημαίας Wade πίσω στον ιστό της στο trade deadline στη θέση του τραυματία Dion Waiters, ο Pat Riley πόνταρε στη συνέχεια και βελτίωση της ομάδας. Ένα ποντάρισμα που στοίχισε πάρα πολλά, αλλά απέδωσε ελάχιστα. Μόλις τρεις νίκες βελτίωση, από 41-41 σε 44-38, 15η ομάδα στη Λίγκα, ούσα 20η σε ORat και 7η σε DRat, αλλά με ρεκόρ 18-27 απέναντι στις ομάδες που είχαν τουλάχιστον .500 σε νίκες και ένας εύκολος αποκλεισμός με gentleman’s sweep, με δύο 20άρες μάλιστα, στον πρώτο γύρο από τους Sixers, όπου σαφώς περιμέναμε καλύτερη διαχείριση και αποτελέσματα από τον εξαιρετικό coach Spoelstra.
Kαι κάπως έτσι οι Heat βρίσκουν τους εαυτούς τους αποκλεισμένους στην “no man’s land” του NBA, στην κατάσταση όπου είναι συμπαθητικά καλοί, αλλά ανίκανοι για να είναι πραγματικά καλοί και να διεκδικήσουν το κάτι παραπάνω, κάτι που φαίνεται πως, έστω με καθυστέρηση, συνειδητοποίησε -και εμμέσως παραδέχτηκε- και ο ίδιος ο Riley στην exit interview της σεζόν:
Riley: "We have too many good to great players. We have 11 or 12 guys." Said this is a problem in some respects.
— Barry Jackson (@flasportsbuzz) April 30, 2018
Και η κατάσταση γίνεται χειρότερη όταν κανείς δει πόσο καλοπληρωμένο είναι αυτό το απλά “συμπαθητικά καλοί”. Συγκεκριμένα, το Miami έχει για τη σεζόν 2018-19 δέκα παίχτες σε συμβόλαια, συνολικής αξίας $118,8 εκατ., ήδη πάνω από το προβλεπόμενο salary cap των $101 εκατ. και οριακά κάτω από το προβλεπόμενο luxury tax των $123 εκατ. Από τους δέκα δε, οι εννέα έχουν εγγυημένα, οι εφτά συμβόλαια άνω των $9,3 εκατ. και τέσσερις πάνω από $14,6 εκατ. Αλλά μόνο ένας από αυτούς είναι All Star, o 31χρονος Goran Dragic2)Αναλυτικά εδώ: Spotrac Miami Heat 2018-19..
Και σε αυτό το σκηνικό προστίθενται οι free agents Dwyane Wade και Wayne Ellington και η έλλειψη pick στο draft3)Έχει δοθεί στο Phoenix για τον Dragic. για να προστεθεί τουλάχιστον ένα φτηνό rookie contract.
Και για να ξεκινήσουμε ανάποδα, ο Wade είναι πιο σημαντικός παίχτης στην ιστορία του οργανισμού και πρέπει να ανανεωθεί, μιας και πέρα από λόγους ιστορικότητας, έδειξε πως ακόμα μπορεί να βοηθήσει, όντας ο καλύτερος παίχτης της ομάδας στη μοναδική της νίκη στην post season 2018, ενώ ο 30χρονος Ellington ήταν ο έκτος σε εύστοχα τρίποντα στη Λίγκα τη σεζόν που τέλειωσε, με 227, τα περισσότερα εύστοχα στην ιστορία των Heat, και ένας από τους μόλις 20 παίχτες που σκόραρε τουλάχιστον δύο τρίποντα ανά αγώνα με ποσοστό 39% και άνω.
Συνεπώς, πέρα από τις ανανεώσεις των δύο, κύριο μέλημα του Riley και του οργανισμού θα πρέπει να είναι να περιοριστεί το κόστος των συμβολαίων. Οι δύο κύριοι προς απομάκρυνση στόχοι δεν μπορούν να είναι άλλοι από τον κάκιστο Whiteside και το εξαμβλωματικό συμβόλαιο του Tyler Johnson, ένα ακόμα τέτοιο του παράλογου καλοκαιριού του 2016.
Ο μεν πρώτος έχει λαμβάνειν $52,5 εκατ. για τα επόμενα δύο χρόνια, βλέποντας όμως τα λεπτά του -εύλογα- να πέφτουν από σεζόν σε σεζόν, και μαζί και τα νούμερά του, που στα Playoffs έφτασαν τους μόλις 5,2 πόντους και έξι rebounds στα πέντε παιχνίδια κόντρα στους Sixers.
Shaq’s analysis of Hassan Whiteside 🔥🔥🔥 pic.twitter.com/oLSmrNiZy1
— Marshall Ferguson (@TSN_Marsh) April 21, 2018
H παρουσία των Adebayo, Olynyk, ακόμα ακόμα και του James Johnson, δείχνει πως το κενό του μόνο δυσαναπλήρωτο δεν θα είναι. Αντίθετα, θα αποτελέσει τεράστια ανάσα οικονομικά. Και σίγουρα δεν θα λείψει κι η διαρκής αναιτιολόγητη -βάσει της απόδοσής του- γκρίνια του. Ως πιθανοί προορισμοί έχουν ήδη ακουστεί οι Bucks (για Henson, Dellavedova κι ένα pick πρώτου γύρου) και οι Wizards (για Gortat, Jason Smith και Oubre), αλλά νομίζω πως δύσκολα μπορεί κανείς να τους δώσει βάση. Προσωπική εκτίμηση είναι πως δυσκολευτούν αρκετά να τον δώσουν και να πάρουν καλές αξίες σαν αντάλλαγμα.
Κι αν ο Whiteside και το συμβόλαιό του είναι πρόβλημα, τι να γράψει κανείς για τα $19,2 εκατ. που έχει λαμβάνειν σε κάθε μία από τις δύο επόμενες σεζόν ο Tyler Johnson; Και σαν να μην φτάνει αυτό, έχει και 15% trade bonus, ήτοι πρόσθετα $2,9 εκατ. αν ανταλλαχθεί μετά την 1η Ιουλίου 2018! Καλή τύχη Pat!
Ωστόσο, δύο ενδιαφέρουσες ενδεχόμενες σχετικές κινήσεις που έχουν ακουστεί για τους Heat είναι να δωθούν οι Waiters και Johnson για τον Carmelo στους Thunder, ενώ ακούγεται πως ενδεχομένως να κινηθούν να πείσουν Cousins και Pelicans για ένα sign and trade.
Παρόλα αυτά, ο μόνος ενδεχομένως ρεαλιστικός τρόπος για προσδοκούν κάτι καλύτερο οι Heat, είναι μέσα από τη βελτίωση των -λίγων- πιτσιρικάδων τους. Ο Richardson πρέπει να αποκτήσει συνέπεια επιθετικά, ο Adebayo να αποκτήσει παιχνίδι στο post, ο Winslow να συνεχίσει την ανάπτυξη των επιθετικών χαρακτηριστικών του, όπως έκανε φέτος. Αλλιώς, υπομονή μέχρι το καλοκαίρι του 2020 που θα ξαναέχουν χώρο στο salary cap τους.
| ↑1 | Πηγή: basketball-reference.com. |
|---|---|
| ↑2 | Αναλυτικά εδώ: Spotrac Miami Heat 2018-19. |
| ↑3 | Έχει δοθεί στο Phoenix για τον Dragic. |
