The BallHog’s 2016 NBA Mock Draft

Δεν έχουμε ακόμα συνέλθει από την εξέλιξη των φετινών NBA Playoffs, και την κορύφωση αυτών με μία εκπληκτική σειρά Τελικών, και αμέσως φτάνει μία ακόμη σημαντική στιγμή για το ΝΒΑ, αυτή του Draft 2016. Οι Μήτσοι του Ball Hog κάθονται στα γραφεία τους και παρουσιάζουν το δικό τους mock draft εν όψει του κανονικού draft που θα διεξαχθεί χαράματα Παρασκευής 24 Ιουνίου. 

Πρώτος διαλέγει ο Μαντζούκας και πάμε!

#1 Philadelphia Sixers – Brandon Ingram 

Μαντζούκας: H αποτυχημένη προσπάθεια να βρω κάποιο mock draft όπου ο Brandon Ingram βρίσκεται στην πρώτη θέση παρολίγον να με κάνει να διστάσω. Ωστόσο, και χωρίς να παραγνωρίζω την ποιότητα του Simmons, ο Ingram είναι κομμένος και ραμμένος πάνω στις ανάγκες των Sixers. Καταπληκτικό, μακρύ κορμί -που απλά χρειάζεται πολλά κιλά ακόμα-, ύψος, δυνατότητα να κάνει τα πάντα στο γήπεδο, από το να οργανώσει επίθεση, μέχρι ακόμα και να επιτεθεί από το ποστ. Η κομβική του διαφορά με τον Simmons είναι ότι ο Ingram μπορεί να σουτάρει από την περιφέρεια, χαρακτηριστικό υπερ-αραπαιραίτητο στη συγκεκριμένη ομάδα των Sixers, η οποία δεν μπορεί να σημαδέψει το καλάθι πίσω από τα 7,25 παρά μόνο με αίτηση. Ο μικρός αναπτύσσεται με τρομακτικούς ρυθμούς, έκανε τεράστια βήματα τη χρονιά που τελείωσε και νομίζω πως το σχέδιο των Sixers να ανατινάξουν ό,τι έχτισαν τόσα χρονιά, ανταλλάσσοντας τα μισά τους assets (μάλλον δύο εκ των Saric, Embiid, Noel, Okafor) για να χωρέσει και ο Simmons, χωρίς να είναι παράλογο, υστερεί σε λογική σε σχέση με το να αποδεχτούν να χτίσουν την περιφέρεια τους πάνω στο ταλέντο του Ingram. Δυστυχώς, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, ο Simmons έχει ήδη ενημερωθεί ότι θα γίνει κάτοικος Plhiladelphia.

Μαυράκης: Εντάξει, ο Simmons είναι σπάνιος παίκτης και δικαίως μιλάμε τόσα χρόνια για αυτόν, αλλά κι εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να μην έχει κανείς σαν πρώτη επιλογή στα λοιπά mock drafts έναν μετά βίας 19χρονο που είναι ήδη εκπληκτικός σουτέρ, μπορεί να σκοράρει με τόσους διαφορετικούς τρόπους, έχει διαστάσεις και μάκρος που δίνουν στους προπονητές του ΝΒΑ ονειρώξεις και που έχει δείξει στοιχεία πως μπορεί να γίνει ένας πραγματικά ενοχλητικός αμυντικός.

#2 Los Angeles Lakers – Ben Simmons

Μαυράκης: Ο Simmons μάλλον σουτάρει με το λάθος χέρι και είναι φοβικός στο να παίρνει προσπάθειες μακριά από τη ρακέτα. Απλά μόλις τον δείτε να αρπάζει το rebound με δύναμη και να καλπάζει στο ανοιχτό γήπεδο με τέτοια χάρη θα αναγκαστείτε να προβείτε σε ιερόσυλες συγκρίσεις, καθώς τέτοιος συνδυασμός δύναμης μεγέθους και αίσθησης του χώρου, μαζί με το χειρισμό της μπάλας και το ένστικτο της δημιουργίας, θυμίζουν τον Βα… (μην αναφέρεις το όνομά Του επί ματαίω!). Τον Lll… (too soon). Mην ξύνεις πληγές… Tον βασανισμένο Lamar Odom.

Μαντζούκας: Να ένα όνομα που μόνο προβοκατόρικα μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Ο Lamar Odom, άλλωστε, διέθετε σουτ από την περιφέρεια. Μιλώντας σοβαρά όμως, δεν γίνεται να μην σχολιάσουμε πόσο ωραία κολλάει ο Simmons στους Lakers, ακριβώς όπως και ο Ingram στους Sixers. Δεν γίνεται να αποφασίσουν μεταξύ τους οι δύο ομάδες να ανταλλάξουν επιλογές; Ο Simmons είναι σίγουρα από τους παίκτες που θα αφήσουν ιστορία χάρη στην καταπληκτική του αντίληψη για το παιχνίδι, η οποία θυμίζει τον Lamar Odom LeBron James.

#3 Boston Celtics – Jamal Murray

Μαντζούκας: Μου έκανε εξαιρετική εντύπωση μέσα στη χρονιά, μιας και δεν τον περίμενα τόσο καλό. Αν και δεν έχω πειστεί ακόμα για την δυνατότητα του να διαχειριστεί την οργάνωση του παιχνιδιού, τον βλέπω, δηλαδή, πολύ περισσότερο στο “2”, έχω πειστεί για το ταλέντο του να συντρίβει τις αντίπαλες άμυνες. Φυσικά τον επιλέγω στη Βοστόνη, με δεδομένο ότι κάποιος από τους πενήντα guards που έχουν μαζευτεί εκεί θα γίνει trade για να έρθει κάποιο μεγάλο όνομα. Ταιριάζει ωραία, πάντως, στην πεντάδα δίπλα σε ένα από τα δύο σκυλιά των Celtics που ακούνε στα ονόματα Bradley και Smart.

Μαυράκης:  Ξέρω πως ήταν ένα τουρνουά στο οποίο ο Bennett φαινόταν καλός, αλλά ο Murray δεν θα έπρεπε να είναι τόσο καλός στους Παναμερικάνικους το προηγούμενο καλοκαίρι. Ας λένε όσο θέλουν πως δεν μπορεί να μαρκάρει, η φετινή χρονιά του στο Kentucky μας έδειξε ότι είναι φανταστικός σουτέρ και μπορεί να σκοράρει κατά βούληση. Η παρουσία του Ulis τον ανάγκασε να παίξει μακριά από την μπάλα, αλλά μας έχει δείξει από την εθνική του ομάδα πως μπορεί να παίξει σαν άσος απέναντι σε επαγγελματίες. Είναι πολύ ποιοτικός και ανεπτυγμένος για την ηλικία του για να συνεχίσουμε να αναρωτιόμαστε κατά πόσον θα μπορέσει να γίνει ένας καλός αμυντικός, αφού απλά αξιοπρεπής να είναι, θα δίνει πλεονέκτημα στην ομάδα του με την παρουσία του στο παρκέ.

#4 Phoenix Suns – Dragan Bender 

Μαυράκης: Δυστυχώς το ατελείωτο χάλι της φετινής Maccabi δεν επέτρεψε στον Κροάτη, που ξεκινούσε μάλιστα βασικός στην αρχή της χρονιάς, να δείξει το εύρος των δυνατοτήτων του, καθώς το μόνο που του ζητούσαν ήταν να κάθεται ακίνητος στην περιφέρεια, απλά για να τραβάει έναν ψηλό και να ανοίγει τη ρακέτα, ενώ περίμενε μάταια την πάσα για να σουτάρει για τρεις. Ο Bender δεν είναι τέρας της φύσης σαν τον Porzingis, όπως πολλοί θα βιαστούν να πουν, αλλά περισσότερο ένας ελβετικός σουγιάς που μπορεί να κάνει τα πάντα μες στο γήπεδο για να βελτιώσει την ομάδα του¹⁾Όπως άλλωσετ δήλωσε στις pre-draft συνεντεύξεις, είδωλό του είναι ο συμπατριώτης του Toni Kukoc. Καλό τρίποντο και δημιουργία για τους συμπαίκτες του και συνεπής στην άμυνα τόσο χαμηλά όσο και ψηλά. Δεν είναι superstar, αλλά αν οι Warriors είναι το μέλλον, τότε αυτός μπορεί να γίνει ένας Draymond Green. Kαι η εθνική Κροατίας, με Bender, Hezonja, Saric, μπορεί να μετονομαστεί σε Cobra Kai.

Μαντζούκας: O Κροάτης έχει ανέβει πάνω στη σχεδία του και σπρώχνεται στα νερά του draft από το αεράκι που έρχεται από Λετονία μεριά. Λίγο ο παροπλισμός του φέτος στην Maccabi, λίγο η μη συμμετοχή του πέρσι στο τουρνουά της Κρήτης -λόγω χορηγών-, έχουμε καιρό να τον δούμε να παίζει γεμάτα παιχνίδια. Το potential του ήταν ανέκαθεν ακραίο, καθώς από μικρός ετοιμαζόταν να αναλάβει τον τίτλο του “Next Best Thing” του ευρωπαϊκού μπάσκετ. H ώρα ήρθε και ο Bender είναι έτοιμος να καρπωθεί όλο αυτό το hype που τον ακολουθεί. Στην ουσία ο βαθμός επιτυχίας του θα κριθεί από τα ποσοστά του από το τρίποντο, καθώς αυτό είναι το στοιχείο πάνω στο οποίο έχει εδραιώσει τη διαφορά του από τους υπόλοιπους ψηλούς.

#5 Μinessota Timberwolves – Marquese Chriss

Μαντζούκας: Με δεδομένο ότι θα επιλεγεί μέσα στα πρώτα οχτώ picks όπως διαφαίνεται, ο Chriss είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο ρίσκο σε ολόκληρο το draft. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο φαίνεται να ανεβαίνει στις εκτιμήσεις των General Managers, χωρίς να καταλαβαίνω απόλυτα τον λόγο, αλλά για να έχουν μείνει όλοι εκστασιασμένοι με την προοπτική του, όλο και κάποιος θα υπάρχει. Αν έπρεπε να υποθέσω, θα έλεγα πως μάλλον αυτός είναι ότι μιλάμε για ένα πραγματικό τέρας, το οποίο μοιάζει να μπορεί να ελέγχει κάθε εκατοστό του κορμιού του στην εντέλεια. Αθληταράς, αλλά ακόμα πολύ πολύ άγουρος, δεν χρειάζεται δουλειά στο σώμα, αλλά στον εγκέφαλο, καθώς τώρα μαθαίνει το μπάσκετ. Στην Minessota θα έπαιρνε την θέση δίπλα στον Karl Anthony Towns και θα δημιουργούσαν ένα δίδυμο με εξωγήινες δυνατότητες.

Μαυράκης: “Oversized Gerald Green“, όπως είπε και ο Χάτσιος. Βρωμάει bust από μακριά, αλλά ας ελπίζουμε ο Thibs και ο Garnett να του εμφυσήσουν δια μαγείας την μπασκετικότητα που του λείπει. Η πρώτη ύλη είναι εντυπωσιακή, αλλά ο Chriss προς το παρόν δεν είναι μπασκετμπολίστας, παρά μια προβολή των επιθυμιών των General Managers του NBA.

Ο Marquesse Chriss στο σύνηθες υψόμετρο και δυνατό photobombing από τον Dejounte Murray

#6  New Orleans Hornets – Khris Dunn

Μαυράκης: O Dunn είναι ο πιο έτοιμος παίκτης σε όλο το draft να αγωνιστεί αυτήν την στιγμή στο ΝΒΑ και οι “Πελεκάνοι” ίσως είναι η ομάδα που χρειάζεται πιο άμεσα βοήθεια, ειδικά με τον Anthony Davis να μπαίνει στον πέμπτο του χρόνο. Φανταστικός αθλητής, θα ανεβάσει τον ρυθμό, αποτελώντας γεροντοέρωτα για τον Alvin Gentry και όταν παρασύρεται από τον ενθουσιασμό του και αρχίζει τα λάθη, θα έχει τον Jrue να του παίρνει την μπάλα από τα χέρια για να ηρεμεί την ομάδα. Το σημαντικότερο είναι πως θα φτιάξει με την παρουσία του την απαίσια περσινή περιφερειακή άμυνα των Pelicans, που με αυτόν και τον Brow, αλλά ακόμα και τους Asik/Ajinca/Ryan Anderson στον πάγκο, θα μπορέσει να ανέβει σε αξιοπρεπή επίπεδα.

Μαντζούκας: Υπάρχει πάντα η περίπτωση ο Dunn να φύγει αρκετά πιο νωρίς, ειδικά αν επιβεβαιωθεί κάποιο από τα σενάρια που θέλουν την Philadelphia  να κυνηγάει άλλο ένα pick για να τον επιλέξει για βασικό της playmaker. Ενώ έχει παρουσιάσει βελτίωση από χρόνο σε χρόνο, όσο δεν μπορεί να απειλήσει σταθερά από την περιφέρεια, θα μένει εγκλωβισμένος στο μονοπάτι της μονομέρειας που ακολουθεί και ο Emmanuel Mudiay, αν και είναι σαφώς καλύτερος σκόρερ. Είναι, πάντως, με διαφορά ο πιο γρήγορος παίκτης σε αυτό το draft και σίγουρα από τους πιο θεαματικούς.

#7 Denver Nuggets – Buddy Hield

Μαντζούκας: Οι Nuggets χρειάζονται επειγόντως βοήθεια με σουτ από την περιφέρεια, και ο παίκτης που έκλεψε την παράσταση στο March Madness μπορεί να την προσφέρει αφειδώς. Και όχι μόνο από την περιφέρεια. Ο Hield είναι 22 χρονών, έτοιμος παίκτης, θα μπορεί να βοηθήσει άμεσα, και αν καταφέρει να δουλέψει σωστά στην άμυνα, μπορεί άνετα να κερδίσει και θέση βασικού στην πεντάδα των Nuggets. Άλλωστε ένας Μπαχαμέζος ταιριάζει γάντι στο πολυπολιτισμικό παζλ του Denver, ακόμα και αν δεν ταιριάζει ακριβώς στο κλίμα της περιοχής.

Μαυράκης: Ο Buddy από τις Μπαχάμες δεν είναι τόσο φιλικός όσο ακούγεται το όνομά του: είναι στυγνός φονιάς. Όλοι τον παρομοιάζουν με τον Reddick, αλλά στην πραγματικότητα είναι ο τύπος που θέλει να την ταλαιπωρήσει την μπάλα όσο πάει πριν το μπουμπουνίσει. Είναι, όμως, ο καθαρός σκόρερ που λείπει από τους Nuggets και ο παίκτης που θα βγαίνει μπροστά όταν η ομάδα τον χρειάζεται.

#8 Sacramento Kings – Jaylen Brown

Μαυράκης: Τόσα έχουμε διαβάσει για το IQ του Jaylen Brown και ελπίζουμε το EQ να είναι εξίσου ψηλό. Τεράστιο πρόβλημα στο να δημιουργήσει με την μπάλα στα χέρια. Στο πιο σημαντικό παιχνίδι της χρονιάς τον Μάρτιο, οι Rainbow Warriors τον πίεσαν στην ντρίπλα και έκανε εφτά λάθη, έχοντας επίσης 4 πόντους με 1/6 σουτ. Εκπληκτικά αθλητικά προσόντα και από τώρα μπορεί να μπει σε αγώνα του ΝΒΑ και να μαρκάρει τέσσερις θέσεις. Η παρουσία του στο παρκέ μαζί τον Willie Cauley-Stein είναι ικανή για να χτίσει μια άμυνα που δεν θα μπορεί να την σαμποτάρει ούτε η αδιαφορία του Boogie και του Rondo, αλλά στην επίθεση, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα βρει πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Ως εκεί προς το παρόν, αλλά είναι από τους παίκτες που θα είναι στη χειρότερη αμυντικοί εξολοθρευτές, αλλά αν βρει τρόπους να σκοράρει μπορεί να γίνει μέχρι και All Star. Αν και το πιθανότερο είναι να πηγαίνει στα All Star Weekends μόνο για τα καρφώματα.

Μαντζούκας: Τον αδικείς τόσο πολύ, που απορώ γιατί τον επέλεξες. Από τους αγαπημένους μου παίκτες στο draft. Είναι ο φλώρος που στο κολέγιο διάβαζε, έπαιρνε επιπλέον μαθήματα και στον ελεύθερο χρόνο του παίζει σκάκι. Έστω και χωρίς να το θέλει, ο Jaylen Brown συνειρμικά θα μου προκαλεί μόνο ευχάριστα συναισθήματα, καθώς παίρνει εκδίκηση για τον μικρό εαυτό μας που έπαιζε σε ομάδες, αλλά δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με τα άλλα παιδάκια γιατί ένιωθε πιο έξυπνος από αυτά και δεν τους μιλούσε και κατέληγε να περάσει πέντε χρόνια στην ίδια ομάδα χωρίς να έχει ανταλλάξει κουβέντα με όλα τα άλλα παιδιά, μόνο και μόνο να παρατήσει στο τέλος την ομάδα ώστε να αφοσιωθεί θεωρητικά στην επιστήμη, αλλά στην πραγματικότητα γιατί δεν ένιωθε άνετα με όλους τους άλλους. Τί, μόνο εγώ;

Και προσπαθούν να μας πείσουν πως το πρόβλημα με αυτόν τον παίκτη είναι ό,τι είναι υπερβολικά έξυπνος!!

#9 Toronto Raptors – Henry Ellenson

Μαντζούκας: Υπάρχουν καλύτεροι παίκτες από αυτόν, αλλά ταιριάζει τόσο όμορφα στην επίθεση των Raptors που δεν μπορώ να τον προσπεράσω. Ενώ είναι αντικειμενικά πολύ ψηλός, είναι τόσο soft που δεν υπάρχει περίπτωση να παίξει ως center παρά μόνο σε ειδικές καταστάσεις. Ωστόσο άνετα περνάει ως ένα ψηλό τεσσάρι που ανοίγει τις άμυνες με το σουτ του, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να ποστάρει, να βλέπει γήπεδο μοιράζοντας το παιχνίδι, και έχει τρομακτική άνεση με τον χειρισμό της μπάλας. Πίσω στην άμυνα ίσως έχουμε κάποια μικρά προβλήματα, αλλά τίποτα που δεν διορθώνεται με σκληρή δουλειά ή έναν δεύτερο ψηλό που να παίζει άμυνα για δύο.  

Μαυράκης: Ο ατζέντης του θα πρέπει να κανονίσει προπονήσεις και να τον αφήνει να παίζει ενάντια στην καρέκλα. Γνωστή τακτική που εξασφάλισε την επιλογή των Yi Jianlian και Nikoloz Tskitishvili στο lottery. Προσοχή, όμως, μην έχει ροδάκια η καρέκλα, γιατί θα έχει πρόβλημα ο Ellenson να την σταματήσει στην άμυνα. Για center έχει άψογη τεχνική, δεν είναι μόνο το σουτ του, καθώς μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ μέχρι και να σκοράρει στο post, και το ασυνήθιστα πολυσχιδές επιθετικό του ταλέντο για center αξίζει το ρίσκο. Δεν είναι αντικαταστάτης του Biyombo, είναι ο αντι-Biyombo.

#10 Μilwaukee Bucks – Domantas Sabonis

Μαυράκης: Από την στιγμή που κάποια λάθος επιλογή στο draft για το Milwaukee θα είναι αρκετή για να χαρακτηριστούμε ως “εθνικούς μειοδότες”, ας πάμε στα σίγουρα, με τον συνήθη εκβιασμό των αναμνήσεων. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους παίκτες που θα αναφερθούν σε αυτό το κείμενο, ο γιος του Arvydas απλά δεν απογοήτευσε καμία στιγμή κατά την κολεγιακή του καριέρα. Ας ψάχνουν οι υπόλοιπες ομάδες για τον ψηλό με το potential που τρυπάει το ταβάνι, δεδομένο είναι πως όποιος από αυτούς βρεθεί απέναντι στο Λιθουανό στο παρκέ θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα.

Μαντζούκας: Νομίζω ότι έκανα φανερό σε κάθε άρθρο και review για το March Madness πόσο πολύ πιστεύω στον Λιθουανό. Νιώθω ότι ακόμα και αν δεν έχει την εμπειρία να παίρνει τις σωστές αποφάσεις, το πάθος και τα ένστικτα του είναι μοναδικά. Στάθηκε βράχος μέσα στη ρακέτα, και ήταν -κατά την άποψή μου- ο καλύτερος ψηλός του τουρνουά. Το πρόβλημά του είναι ότι δεν είναι ακόμα αρκετά ψηλός και δυνατός, για να κυριαρχήσει στις ρακέτες ως center, ενώ είναι αρκετά αργός για να παίξει ως power forward. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, θα βρει τις ισορροπίες του. Αν φτάσει ως το #10 οι Bucks πρέπει να τον πάρουν.

Όταν έχεις την μπασκετοσύνη στο DNA σου

#11 Orlando Magic – Deyonda Davis

Μαντζούκας: Η επιλογή είναι περίπλοκη, γιατί δεν μπορούμε να προβλέψουμε το Orlando της επόμενης σεζόν, το οποίο έχει περίπου $ 50 εκατ. ελεύθερα στο cap space και θα κυνηγήσει μανιασμένα free agents. Οπότε είναι αντικειμενικά δύσκολο να εντοπίσουμε το τί τελικά θα πάρει για να καλύψει το κενό στη σύνθεση της ομάδας, ωστόσο μάλλον η πιο safe επιλογή είναι κάποιου ψηλού, αφού είτε μείνει ο Vucevic, είτε έρθει ο Horford, που είναι και ο μεγάλος στόχος, θα χρειάζεται και ένας διαφορετικού τύπου ψηλός. Αυτός είναι ο Deyonda Davis, με τον πρωτόγονο δυναμισμό του, για να φέρει ένταση και πάθος στη ρακέτα των Magic. Το επιθετικό του ρεπερτόριο προς το παρόν συγκρίνεται με αυτό του DeAndre Jordan. Κοινώς για να απειλήσει χρειάζεται να κοιτάει το καλάθι και να απέχει από αυτό maximum ένα μέτρο, ωστόσο έχει το πακέτο που λείπει από μία από τις πιο soft frontlines της λίγκας.

Μαυράκης: To Orlando χρειάζεται την παρουσία ενός παίκτη σαν τον Davis δίπλα στον Vucevic. Μπορεί επιθετικά να μην μπορεί να προσφέρει πολλά πράγματα, εκτός από το εκάστοτε κάρφωμα-δωράκι του Elfrid, αλλά τα αμυντικά του ένστικτα σε κοψίματα και rebounds δεν διδάσκονται όσα κιλά μπάσκετ και να ξέρει ο Μαυροβούνιος δεν μπορεί να έχει τη συνεισφορά του 19χρόνου στο αμυντικό κομμάτι από τώρα.

#12 Utah Jazz Atlanta Hawks – Wade Baldwin

Ο Exum την πρώτη του χρονιά ήταν υπέρμετρα ντροπαλός και τη δεύτερη χρονιά έλειπε. Ο Αυστραλός παραμένει το ίδιο μυστηριώδης, όσο ήταν τέτοιο καιρό δυο χρόνια πριν, και από την στιγμή που οι Jazz δεν ξέρουν αν είναι ο point guard του μέλλοντος, γιατί να μην πάρουν τον εξαιρετικό αμυντικό και καλό οργανωτή Baldwin που, επιπλέον, μπορεί να παίξει μαζί και με άλλον άσο δίπλα. Αν το σουτ του συνεχίσει να είναι τόσο καλό μπορεί να είναι ο πιο έτοιμος από τους δύο να ξεκινήσει βασικός για την ομάδα του Quin Snyder.

Μαυράκης: Είναι αρκετά καλός αμυντικός για να αποτελέσει και το back-up, αλλά και να αγωνιστεί πλάι στον Γερμανό point guard της Atlanta, και να βοηθήσει σε αυτή την περιφερειακή άμυνα που μαρτύρησε απέναντι στο Cleveland στα playoffs.

Μαντζούκας: Δεν διαφωνώ. Eίναι από τους άσσους που συγκεντρώνουν ένα πέπλο μυστηρίου που μπορεί να κρύβει κάτι πολύ καλό. Μόνη μου ένσταση, πως δείχνει να είναι λίγο περισσότερο shooting guard παρά play maker, και γενικά δεν έχει δείξει τρομερή ευκολία στο να δημιουργεί για τους συμπαίκτες του. Είναι πάντως από τα ρίσκα που αξίζει να πάρουν.

Η φωτογραφία του στο twitter είναι από ένα κλειστό μπαρ και βλέποντας την εγείρονται επιπλέον αμφιβολίες για την αντίληψη του μες το γήπεδο

#13 Phoenix Suns – Furkan Korkmaz

Μαντζούκας: Ο τρίτος Ευρωπαίος του draft έρχεται από την Τουρκία, και είναι εξίσου ταλαντούχος με τους δύο προηγούμενους. Γεννημένος σκόρερ, τον είδαμε και πέρσι το καλοκαίρι στα μέρη μας να δίνει μοναδικές παραστάσεις. Φαίνεται απίστευτα πλήρης και με τρομακτικό mentality για την ηλικία του. Θα παίζει στα φτερά, και μπορεί να εξελιχθεί όχι απλά σε βασικό, αλλά σε θεμέλιο λίθο των Suns. Νιώθω ότι δεν πήρε τις ευκαιρίες που άξιζε από τον Dusan Ivkovic, αλλά θα μπορέσει να πείσει ότι αδικήθηκε. Αν και δεν έχει το πιο αθλητικό κορμί που υπάρχει, έχει τόση μπασκετοσύνη μέσα του που σίγουρα θα επιβιώσει στο ΝΒΑ, και εκμεταλλευόμενος και τον τσαμπουκά που διαθέτει, νομίζω ότι θα είναι από τις κλοπές του draft.

Μαυράκης: Ο μόνος λόγος που μπορεί να εξηγεί πως ο Korkmaz έχει πέσει τόσο χαμηλά είναι η ύπαρξη συνονόματου DJ που έχει βγάλει το τραγούδι με τίτλο “You Gonna Lick It” και βγαίνει όταν προσπαθείς να δεις κάνα highlight του νεαρού guard, και αποτελεί λόγο για να σταματήσουμε να ασχολούμαστε μαζί του. “Never Google”, όπως και με το Fournier.

 #14 Chicago Bulls – Dejounte Murray

Μαυράκης: Αφού βιώνουμε το τέλος της εποχής του Derrick Rose θα πρέπει το Chicago να ψάξει τον διάδοχο. Ο Murray δεν είναι ακόμη έτοιμος, αλλά έχει ό,τι χρειάζεται, τουλάχιστον σε θέμα αθλητικών προσόντων και χειρισμού της μπάλας. Με καμιά διετία σωστής πατρικής καθοδήγησης και πολύ υπομονής μπορεί να γίνει καλύτερος από κάθε point guard που θα αναφερθεί σε αυτό το άρθρο.

Μαντζούκας: Εδώ είχα απορία τι θα επιλέξεις, με δεδομένο ότι ο Baldwin, που φαίνεται παντού να έχει κλείσει στο Chicago, είχε ήδη επιλεγεί. Το ρίσκο με τον Baldwin θα ήταν λογικό, αλλά με τον Murray αγγίζει τα όρια του τζόγου. Αν και σε στυλ δεν διαφέρει πολύ από τον Derrick Rose, τον οποίο θα αντικαταστήσει μαζί με τον Jerian Grant, το ταβάνι του είναι προφανώς πολύ χαμηλότερο. Ωραίο ρίσκο πάντως, αν και στο -γεμάτο βετεράνους- Chicago, ο Murray, που έβγαλε όλη την χρονιά στο κολεγιακό έχοντας το πόδι κολλημένο στο γκάζι, ίσως να δυσκολευτεί να προσαρμοστεί. Αν το Chicago πάει για αναδόμηση και ξεφορτωθεί και τους υπόλοιπους άνω των 30, τότε είναι καλή επιλογή.

#15 Denver Nuggets – Skal Labissiere

Μαντζούκας: Εδώ πρέπει να πούμε πως σύμφωνα με τα περισσότερα mock drafts προορίζεται για πολύ ψηλότερα, έχοντας ταβάνι το #11 του Orlando, ωστόσο σε αυτό το mock draft αποφασίζουμε εμείς. Ο παίκτης που στην αρχή της χρονιάς ήταν υποψήφιος για να κλέψει το #1 από τον Ben Simmons έκανε μία επιεικώς κακή χρονιά, με πολύ χαμηλούς μέσους όρους, δείχνοντας ότι θέλει ακόμα πάρα πολλή δουλειά για να μπορέσει να σταθεί σε ένα στοιχειωδώς σοβαρό επίπεδο. Πάρα πολύ αδύναμος, αν και με αξιοπρόσεχτα τα υπόλοιπα σωματικά χαρακτηριστικά, το ύψος, το άλμα και το wingspan, χωρίς ακόμα να μπορεί να ποστάρει ούτε κατά διάνοια, έχοντας, όμως, προοπτικές στο σουτ του από μέση απόσταση, αποτελεί ένα τεράστιο ρίσκο που μπορεί να οδηγήσει τόσο σε all-star, όσο και σε ολοκληρωτικό bust. Με τόσα picks στην διάθεση τους, πάντως, οι Nuggets έχουν το περιθώριο να ρισκάρουν.

Μαυράκης: Αν ο Αϊτινός είχε τραυματιστεί ή είχε απαχθεί ή είχε γίνει ιεραπόστολος σαν τον Ryan Toolson δεν θα υπήρχε περίπτωση να τον προλάβαινε το Denver με την πρώτη τους επιλογή στο #7. Τώρα, όμως, μετά kai την απογοητευτική χρονιά του στο Kentucky, αποτελεί περισσότερο ένα κοινωνικό πείραμα για να ξεχωρίζουμε τους αθεράπευτα αισιόδοξους από τους ρεαλιστές. Στα video που σουτάρει μόνος του στο άδειο γήπεδο φαίνεται σαν το απόλυτο power forward, το πρόβλημα είναι όταν υπάρχουν και άλλα έμβια όντα μέσα στο γήπεδο.

#16 Boston Celtics – Taurean Prince

Μαυράκης: Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν λυσσάνε όλοι με αυτόν τον παίκτη. Μπορεί να είμαι biased, λόγω της αδυναμίας μου στην κόμμωση, αλλά small forward με dreads, σκυλί στην άμυνα και αξιόπιστο τρίποντο ισοδυναμεί με λεφτά στην τράπεζα. Ο Prince αποτελεί τον φυσικό διάδοχο των Kawhi Leonard, Jae Crowder, DeMarre Carroll, Mikael Gelabale αυτού του κόσμου.

Μαντζούκας: Από την άλλη δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον Chris Copeland. Ή τον Gerald Wallace στους Νets. Ή ακόμα περισσότερο τον Renaldo Balkman όταν μεγαλουργούσε στους Knicks. Για κάποιον λόγο ο Mikael Gelabale έχει ήδη αναφερθεί. To συμπέρασμα σαφές: τα dreads δεν αποτελούν εγγύηση.

Γεννημένος στο San Antonio και μεγαλωμένος με την μέθοδο Popovich απέναντι στους δημοσιογράφους

#17 Memphis Grizzlies – Denzel Valentine

Μαντζούκας: Ο Mike Conley δείχνει έτοιμος να προχωρήσει με την ζωή του και την καριέρα του μακριά από το Memphis, και οι Grizzlies πρέπει να βρουν τον αντικαταστάτη του. Ο Denzel Valentine είναι ο πιο έτοιμος point guard του draft, έχοντας κάνει μια τρομακτική χρονιά που τον άφησε με ένα σωρό βραβεία, αλλά και την πικρή αίσθηση της αποτυχίας, στην μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία των πρώτων γύρων του Madness. Πραγματικός ηγέτης, το μοναδικό ερώτημα είναι αν το κορμί του θα ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του ΝΒΑ.

Μαυράκης: Ο Valentine δεν είναι point guard, αλλά είναι σίγουρα ο καλύτερος δημιουργός σε όλο το draft. Είναι και καλός σουτέρ από μακριά, μαζεύει τα rebounds που πρέπει και είναι αυτός που θα τρέξει και την άμυνα και την επίθεση της ομάδας του για όσο βρίσκεται στο παρκέ. Το πόσο θα είναι αυτό, είναι ένα ερώτημα, καθώς έχει αρχίσει να κυκλοφορεί πως τα γόνατά του θυμίζουν Brandon Roy. Η ικανότητα του να κάνει τους συμπαίκτες του και την ομάδα του καλύτερους, αλλά και η βεβαιότητα πως αν αγωνιστεί θα είναι μέσα στους καλύτερους rookies της χρονιάς, κάνει την επιλογή του επιβεβλημένη για όποια ομάδα χρήζει άμεσης βοηθείας.

Σαν κι αυτά τα χάρτινα ομοιώματα που είχαν παλία στα videoclubs.

#18 Detroit Pistons – Demetrius Jackson

Μαυράκης: Tο γεγονός ότι βρέθηκαν αντιμέτωποι με ομάδα που χρησιμοποίησε τον Steve Blake σαν αναπληρωματικό point guard στα playoffs είναι λόγος αρκετός για να βάλουμε αστερίσκο στο πρωτάθλημα των Cavaliers. Ο συνονόματος παίζει καλά το pick’n’roll και είναι από αυτούς τους κρυφά αθλητικούς παίκτες, οπότε μπορεί να ταιριάξει άμεσα στην ομάδα του Stan Van Gundy.

Μαντζούκας: Τον γνωρίσαμε ως τον sidekick του Jerian Grant, αλλά φέτος ήταν αυτός που πήρε την μπαγκέτα στην ορχήστρα του Notre Dame, καθοδηγώντας, μεταξύ άλλων, και τον πιθανό μελλοντικό center της εθνικής μας Zach Auguste. Αν και φαίνεται αρκετά αξιόπιστος, υπό την έννοια ότι είναι σοβαρός μέσα στο παιχνίδι και αξιοπρεπής στα πάντα, δεν ξεχωρίζει σε τίποτα, και το μέγεθος του θα αποτελέσει σίγουρα πρόβλημα. Δεν με ενθουσιάζει.

#19 Denver Nuggets – Juan Hernanogomez

Μαντζούκας: Άλλος ένας Hernangomez στην συλλογή μου²⁾Editor’s note: O Mήτσος αναφέρεται στο περσινό, αντίστοιχο, mock draft. Εδώ τα μέρη του ένα και δύο., και μπορώ να πω ότι για αυτόν νιώθω καλύτερα ακόμα και από την περσινή μου επιτυχία με τον αδερφό του, που κατέληξε τελικά στους Knicks. Ο Juan ξέρει να σουτάρει, ξέρει να μπουκάρει, και μπορεί ακόμα να είναι μικρόσωμος για να παίξει power forward, αλλά αυτό με μία συνδρομή σε γυμναστήριο διορθώνεται. Οι πληροφορίες τον θέλουν να έχει εντυπωσιάσει στο workout του και να έχει ανεβάσει τις μετοχές του. Ιδανική περίπτωση για ομάδες όπως οι Nuggets, που έχουν έναν στόλο από picks και δεν τους χωράνε όλους, οπότε η προοπτική του να επιλέξουν κάποιον που θα μπορεί να μείνει έναν χρόνο στην Ευρώπη είναι ελκυστική. Ειδικά για τους Nuggets, που δεν έχουν και θυγατρική στο NBDL, η επιλογή του Euro-Stashing μοιάζει  επιτακτική.

Μαυράκης: Ο έτερος “Ερνανογκομεθαίος” μπορεί να βάλει την μπάλα στο καλάθι και στάθηκε πολύ καλά στην ACB, παίζοντας με την ηλεκτρισμένη ενέργεια που χαρακτηρίζει και τον αδερφό του και μας κάνει να ανησυχούμε για τα νεύρα των γονιών στις οικογενειακές διακοπές με το τροχόσπιτο στην Formentera. Θέλει ακόμη να φουσκώσει για να γίνει τεσσάρι πλήρους απασχόλησης, αλλά έχει διάθεση, ευφυΐα και ταλέντο για να περάσει τον Ατλαντικό.

#20 Indiana Pacers – Malachi Richardson

Μαυράκης: Όποιος τον επιλέξει θα είναι επειδή θα τον έχει ερωτευτεί παράφορα από το δεύτερο ημίχρονο της επικής ανατροπής στο παιχνίδι με τη Virginia στους Elite Eight. Που, ειλικρινά, δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε καθώς διαθέτει πρωτοτυπικό μέγεθος για δυάρι, έβαζε τα σουτ από μακρυά και φαινόταν ασταμάτητος στις διεισδύσεις του. Από την άλλη, αυτό ήταν και το καλύτερο ημίχρονο της καριέρας του και δεν είχε δείξει κάτι παρόμοιο κατά τη διάρκεια ολόκληρης της χρονιάς.

Μαντζούκας: Ανήκω σε αυτούς που τον ερωτεύτηκαν τον Μάρτη. Αλλά τώρα έχουμε Ιούνη, η καψούρα έχει περάσει, και τον βλέπω όπως είναι, και όχι όπως θα ήθελα να είναι. Δεν χάνουν κάτι οι Pacers δοκιμάζοντας να τον βάλουν δίπλα στον George. Στα χαρτιά ταιριάζει, λόγω του τρόπου παιχνιδιού του, φτάνει να ξαναθυμηθεί πως μπαίνουν τα τρίποντα.

#21 Atlanta Hawks – Timothe Luwawu

Μαντζούκας: (Πρώτη απόπειρα να πάρω Παπαγιάννη, απετράπη από τον Μαυράκη.) Η αλήθεια είναι ότι δεν τον έχω δει να αγωνίζεται, αλλά ο Μαυράκης επέμεινε, και τελικά τον επέλεξα, δείχνοντας εμπιστοσύνη στο αετίσιο μάτι του. Κατόπιν μελέτης του παίκτου, και αφού εντόπισα και προβλήματα συμπεριφοράς και διαμάχες με τους προπονητές, κατάλαβα ότι χτυπήσαμε διάνα. Ο Γάλλος έπαιξε στη Σερβία και είχε μια καλή χρονιά, όντας ένα σύγχρονος πλαϊνός, παίζοντας καλή άμυνα, και απειλώντας από την περιφέρεια. Ταυτόχρονα, έχει τεράστια χέρια, δυνατό άλμα, και, όπως είπαμε, προβλήματα συμπεριφοράς για να τα πάρει ο Budenholzer και να τα μετατρέψει σε κίνητρα. Τέλεια.

Μαυράκης: Tα highlights του Luwawu με τη φανέλα της Mega Leks αποτελούν αισθητική απόλαυση εφάμιλλη του Drive.

Δεν είναι ακόμη ο παικταράς που φαίνεται στο video, με τα αθλητικά του προσόντα να υπερτονίζονται από τα φλουό χρώματα της εμφάνισης, αλλά μπορεί να γίνει ένας πολύ καλός αμυντικός και το μεταπτυχιακό του στο πλάι του coach Bud θα μπορούσε να τον βελτιώσει επιπλέον σαν σουτέρ και να τον κάνει πολύτιμο εργαλείο για την περιφέρεια των Hawks. Αυτό το pick πρέπει να γίνει πραγματικότητα!

#22 Charlotte Hornets – Jakob Poeltl

Μαυράκης: O Αυστριακός Plumlee στα χαρτιά προσφέρει ό,τι ακριβώς αναζητεί η Charlotte και τους δίνει την ευκαιρία να εμπλουτίσουν την συλλογή τους με υπερτιμημένους λευκούς ψηλούς.

Μαντζούκας: Μπορεί να είναι ένας παίκτης που μισούμε και οι δύο, και οι θλιβερές του επιδόσεις στο Μadness μας δίνουν κάθε δικαίωμα να τον υποτιμήσουμε. Πάντως γεγονός παραμένει ότι δύσκολα θα πέσει εκτός της πρώτης δεκάδας του draft.

#23 Boston Celtics – Ante Zizic 

Μαντζούκας: (Δεύτερη απόπειρα να πάρω Παπαγιάννη, απετράπη από τον Μαυράκη.) Μετά το διπλό jackpot του Denver, με Nurkic και Jokic, οι Βαλκάνιοι ψηλοί έχουν ήδη γίνει trend στις επιλογές στα draft, μέχρι να ξαναπροκύψουν οι Radulica αυτού του κόσμου.

Μαυράκης: Φιλότιμο παλικάρι. Από αυτούς τους τύπους που ματώνουν τη φανέλα και τα δίνουν όλα μέσα στο γήπεδο, ταλαιπωρώντας εαυτό τους και αλλήλους. Κυνηγάει τα rebounds με προσήλωση και επιδιώκει την επαφή με θρησκευτικό ζήλο σε άμυνα και επίθεση. Επιθετικά δεν έχει μεγάλο ρεπερτόριο, αλλά ξέρει να κάνει το δυνατό screen και να ρολάρει άφοβα προς τη ρακέτα.

Έξοχο duckface

#24 Philadelphia Sixers – Malik Beasley

Μαυράκης: Από το 2011-12 που ξεκίνησε σε 50 παιχνίδια ο Jodie Meeks και ερχόταν από πίσω ο Lou Williams έχουν να περάσουν στο παρκέ οι Sixers shooting guard που να μπορεί πραγματικά να σουτάρει. Ο Beasley μπορεί να ξεπλύνει την ντροπή από το επώνυμο, καθώς δεν είναι μόνο ένας από τους καλύτερους σουτέρ από μακριά στο φετινό draft, αλλά είναι και γρήγορος στο ανοιχτό γήπεδο, με ωραία τελειώματα κοντά στο καλάθι και συνεχή προσπάθεια στην άμυνα. Πολύ καλός σκόρερ και παίκτης που λείπει από την Philadelphia.

Μαντζούκας: Ξεχνάς τον Nik Stauskas που τρομοκρατεί τις περιφερειακές άμυνες του ΝΒΑ, αλλά κατά τα άλλα έχεις απόλυτο δίκιο. Πιθανότατα ήταν λάθος να τον αφήσουμε να πέσει τόσο χαμηλά, μιας και είναι από τους παίκτες που μπορούν να έρθουν σε μία ομάδα και να δώσουν instant scoring από την πρώτη τους χρονιά. Η συνεχής προσπάθεια στην άμυνα μένει προς ώρας στο επίπεδο της προσπάθειας, αλλά όταν μετουσιωθεί και σε αποτελεσματικότητα ο Beasley θα είναι από τις κλοπές του draft.

#25 Los Angeles Clippers – Brice Johnson

Μαντζούκας: Εδώ τα πράγματα ήταν εύκολα. Οι Clippers είναι μία ομάδα χωρίς ιδιαίτερο αύριο, που παίζει για το τώρα και θα κάνει ό,τι μπορεί για να ισχυροποιήσει άμεσα το ρόστερ. Πάμε επομένως σε επιλογή έτοιμου παίκτη, που θα μπορεί να βοηθήσει από την πρώτη στιγμή. Ο Brice Johnson θα μπορέσει να δώσει λεπτά ξεκούρασης στον Blake Griffin και να βοηθήσει σκοράροντας από το “4”. Η φετινή του παρουσία με το North Carolina αποτελεί εχέγγυο για την μετέπειτα τύχη του στο ΝΒΑ, όπου θα βοηθήσει σίγουρα επιθετικά με τις πλαστικές του κινήσεις και το σουτ του, και ενδεχομένως και αμυντικά, φτάνει να βάλει επειγόντως αρκετά κιλά σε όγκο.

Μαυράκης: Ο Doc Rivers δεν αγαπάει τους rookies και δεν έχει ανταλλάξει το pick, απλά γιατί το Stepien Rule του το απαγορεύει. Ο Brice Johnson είναι ο πιο μπαρουτοκαπνισμένος από όλες τις πιθανές επιλογές και θα μπορέσει να προσφέρει στην επίθεση κατευθείαν, σαν αποδέκτης των assists του Paul. Στο τελικό τουρνουά είχε δείξει στοιχεία σπουδαίου μπλοκέρ, τα οποία, αν τα επαναλάβει με συχνότητα, θα τον οδηγήσουν στο να βρίσκεται σοβαρά λεπτά στο παρκέ στα playoffs του 2017.

Αν παίξει άμυνα με συνέπεια είναι λαχείο

#26 Philadelphia Sixers – Tyler Ulis

Μαυράκης: Ο παίκτης με την καλύτερη αίσθηση του αθλήματος, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του Kentucky, δεν είναι ούτε 1,75 και δεν φθάνει καν τα 70 κιλά. Μπορεί να μην καταφέρει να κάνει καριέρα, γιατί είναι λιλιπούτειος ή γιατί έχει προβλήματα τραυματισμών, αλλά μοναδικά, για τις ηγετικές του ικανότητες και για άριστη γνώση του αθλήματος που έχει σε άμυνα και επίθεση, αξίζει να επιλεχθεί στον πρώτο γύρο, μιας και μέχρι και στις προπονήσεις θα κάνει την ομάδα του καλύτερη.  Φανταστείτε τον σαν έναν Chris Paul με αναπτυξιακές δυσκολίες.

Μαντζούκας: Δεν έχω να προσθέσω κάτι. Σε ένα draft που, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, εξυμνούμε το wingspan και τα αθλητικά προσόντα κάθε παίκτη, ο Ulis είναι η ευχάριστη εξαίρεση. Ξέρει καντάρια μπάσκετ, αλλά όπως και ο Shabazz Napier πρόπερσι, ή όπως ο Tyus Jones πέρσι, οι οποίοι μάλιστα ήταν ακόμα πιο ψηλοί, θα δυσκολευτεί να μεταφέρει την μπασκετοσύνη του στην αρένα με τα θηρία. Θα τον άφηνα για πιο χαμηλά.

Δεν κάνει πίσω ποτέ

#27 Toronto Raptors – Γιώργος Παπαγιάννης

Μαντζούκας: Επιτέλους εισάκουσα τα ένστικτα μου. Θέλω εδώ και πολύ ώρα να πάρω τον Παπαγιάννη, αλλά ο Μήτσος με εμποδίζει. Έχω την εντύπωση πως το ότι είναι Έλληνας δεν έχει παίξει κάποιο ρόλο, αν και προφανώς μου είναι πιο οικείος σε σχέση με πολλούς. Δεν ξέρω αν εκτιμώ σωστά τις δυνατότητες του, αλλά έχει υπερβολικά ωραίο στυλ για να μην τον εξυμνήσω. Είναι ο πιο ψηλός παίκτης του draft, τουλάχιστον από αυτούς που αναμένεται να επιλεγούν, και σίγουρα αυτό θα μετρήσει, ενώ στα επιπλέον θετικά του είναι και η ικανότητα του να ποστάρει. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, πήγε στα workouts και σούταρε εύστοχα από παντού, δημιουργώντας προσδοκίες πως πρόκειται για ένα θηρίο που απειλεί από την περιφέρεια. Αν τους έχει πείσει πράγματι, τότε δεν αποκλείεται να επιλεγεί κάπου εδώ, στο τέλος του πρώτου γύρου.

Μαυράκης: “Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, πήγε στα workouts και σούταρε εύστοχα από παντού, δημιουργώντας προσδοκίες ότι πρόκειται για ένα θηρίο που απειλεί από την περιφέρεια.”. Η παραπάνω φράση θα μνημονεύεται αιώνες μετά, σαν μια σατανική σκευωρία των πολυμήχανων Ελλήνων, εφάμιλλη του “Με λένε Κανένα” στην Οδύσσεια και των greek statistics επί Σημίτη. Κρίμα που δεν ζούμε στη δεκαετία του ’50, όταν και ο Παπαγιάννης θα ήταν ο Έλληνας Mikan. Εν έτει 2016 η επιβίωση του σε μια λίγκα που στηρίζεται στο pick’n’roll είναι εξαιρετικά αμφίβολη.

#28 Phoenix Suns – DeAndre Βembry

Μαυράκης: Φαίνεται χαβαλές, αλλά παίζει σαν βετεράνος στο κορμί σύγχρονου φτερού με το μαλλί του Toad από το Super Mario που συχνάζει στην Boom Boom. Ο απόφοιτος του St. Joseph κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο, δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα εκτός από το σταθερό τρίποντο από τον πολυβραβευμένο Denzel Valentine. Αν βελτιώσει, μάλιστα, και το σουτ του είναι υπερπλήρης περιφερειακός, από αυτούς που μπαίνουν και βοηθάνε σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού, ιδιαίτερα στα rebounds και την επιθετική δημιουργία, όπως φαίνεται και στο κάτωθι video που δείχνει ποιος είναι ο Βembry.

Μαντζούκας: Η βελτίωση του σουτ του είναι κομβική για να παραμείνει στο ΝΒΑ, ωστόσο, παρά το μπλαζέ ύφος του, όλα δείχνουν ότι είναι αρκετά σοβαρός για να δουλέψει και να το πετύχει. Αδιανόητο πρώτο βήμα, αρκεί από μόνο του για να ξεφύγει από τον αντίπαλο, τον οποίο περνάει όχι σαν σταματημένο, αλλά σταματημένο, πριν καν κουνηθεί. Στην άμυνα μόνο ξεχνιέται αρκετές φορές, εκεί όπου δικαιολογεί το μπλαζέ ύφος του. Για κάποιον λόγο μου θυμίζει πολύ έντονα τον Qyntel Woods, και αυτό μόνο για καλό μπορώ να το λέω.

#29 San Antonio Spurs – Ivica Zubac

Μαντζούκας: Άλλος ένας Βαλκάνιος ψηλός, πιθανότατα ο πιο άγουρος ακόμα. Άγνωσται αι βουλαί των San Antonio Spurs. Έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη μας ή τουλάχιστον είχαν κερδίσει την εμπιστοσύνη μας, μέχρι και την περσινή επιλογή του Milutinov στον πρώτο γύρο πέρσι.

Μαυράκης: Στο δίλημμα που έχει μπερδέψει τους scouters, και πιθανότατα θα προκαλέσει σύγχυση παρόμοια με το draft 2005, όταν και οι Hawks επέλεξαν κατά λάθος με το δεύτερο pick τον Marvin Williams, γιατί μπερδεύτηκαν ενώ ήθελαν να πάρουν τον Deron Williams (θεωρία συνωμοσίας δικής μου επινόησης), εμείς επιλέξαμε τον σκληρό ρολίστα Zizic πάνω από τον πιο ποιοτικό, αλλά λιγότερο σκληρό Zubac. O Zubac είναι ο ψηλότερος με τα καλύτερα τελειώματα κοντά στο καλάθι και την ανώτερη τεχνική κατάρτιση, που απλά δεν είναι ακόμη τόσο δυναμικός όταν αγωνίζεται.

Φορώντας τα τιμημένα χρώματα της Mega Leks

#30 Golden State Warriors – Damian Jones

Μαυράκης: Ένα center που μπορεί να πιάσει την μπάλα με τα χέρια του και να τελειώσει τις φάσεις ρολάροντας προς το καλάθι λείπει από το roster των Warriors. Αν είχαν έναν παίκτη σαν τον Damian Jones στο έβδομο παιχνίδι των Τελικών, τότε του χρόνου τέτοια εποχή θα λέγαμε για το πως ο center από το Vanderbuilt τους ενισχύει στην προσπάθεια για το three-peat.

Μαντζούκας: Δεν πιστεύω πως θα λέγαμε πως “ο center από το Vanderbuilt ενισχύει την προσπάθεια των Warriors για το three-peat”, αλλά για δευτεροτρίτος center είναι επαρκής. Σε περίπτωση που φύγει ο Ezeli, δηλαδή, θα ήταν ένα απλά αξιόπιστο back up και τίποτε παραπάνω. Με άλλα λόγια και πάλι καλύτερος από τον Νιγηριανό center στα playoffs.

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Dimitris Mantzoukas

Βασικά μου είπαν ότι αν φτιάξουμε site θα είναι το πρώτο βήμα για να γίνω διάσημος συγγραφέας και θα κερδίσω επιτέλους δόξα, λεφτά, γκόμενες και ναρκωτικά. Το έκανα. Ακόμα περιμένω. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι μου είπαν ψέματα.

Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)

• Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
• Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
• 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
• 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
• 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019