NBA Previews 2016-17: Boston Celtics

Posted on Oct 4 2016 - 9:10am by Dimitris Mantzoukas

Λίγα μόλις χρόνια πριν, όταν το front office των Celtics πάτησε το κουμπί του restart και διέλυσε την ομάδα των Big-3 για να χτίσει κάτι από την αρχή, μόνο αυτονόητο δεν ήταν πως θα κατάφερνε να επανέλθει σε τόσο γρήγορο διάστημα σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Από τότε όμως, κάθε σεζόν που περνάει βελτιώνεται αισθητά, ανεβάζει τον αριθμό των νικών της, και, το κυριότερο, τα κάνει όλα αυτά έχοντας διατηρήσει τον θησαυρό από picks που συνέλεξε το προηγούμενο διάστημα και που εγγυώνται ένα ακόμα καλύτερο μέλλον. Σαν σε ηλεκτρονικό παιχνίδι, κάθε χρονιά περνάει και μία πίστα, και φέτος φτάνει στην πίστα του αρχηγού της περιφέρειας. Θα καταφέρει, όμως, να περάσει την πίστα του “Βασιλιά” του Cleveland, αλλά και όλου του ΝΒΑ, για να φτάσει στον τελικό μεγάλο αρχηγό, το τετρακέφαλο τέρας από την California;

bos

Που σας αφήσαμε

Η περσινή χρονιά είχε έναν μεταβατικό χαρακτήρα. Oι Celtics ξεπέρασαν τη φάση του rebuilding και πέρασαν στη φάση της στιβαρής παρουσίας στα playoffs. Αύξησαν το ρεκόρ τους από 40-42 σε 48-34, έφτασαν μισή νίκη από την καθαρή τρίτη θέση, και έδειξαν εξαιρετικά δείγματα μέσα στη χρονιά, πριν αποκλειστούν στα playoffs από τους Hawks. H τέταρτη θέση στο ΝΒΑ σε pace και defensive rating και η δέκατη στο offensive rating προδίδουν μία πολύ ισορροπημένη ομάδα, που σφίγγει τον αντίπαλο, πιέζει αφόρητα στην μπάλα, ειδικά με τους Bradley και Smart, και στήνει σιγά σιγά τους αυτοματισμούς για μια καλοκουρδισμένη και ισορροπημένη επίθεση, χωρίς τον μεγάλο superstar που θα κουβαλήσει μόνος την ομάδα στις πλάτες του.

Σε προσωπικό επίπεδο, όπως είναι φυσιολογικό σε μία ομάδα που ανεβαίνει επίπεδο βασιζόμενη στο υλικό της, η χρονιά ήταν γεμάτη στοιχήματα για τους περισσότερους από τους παίκτες. Ο Isaiah Thomas ήταν αυτός που το κέρδισε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, καθώς η συγκλονιστική του παρουσία στην επίθεση του Stevens του έδωσε το εισιτήριο για το All-Star Game, εκθέτοντας Kings και Suns, οι οποίοι στο πρόσωπο του έβλεπαν απλά έναν πολύ καλό έκτο παίκτη. Ο Jae Crowder πάτησε στο ξεπέταγμα που έκανε στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς και βελτιώθηκε ακόμα περισσότερο, εδραιώνοντας πλέον την παρουσία του στην βασική πεντάδα της ομάδας, ως ένα απόλυτα σύγχρονο τριάρι, το οποίο εκτός από την σκληρή του άμυνα, η οποία ήταν σε ένα βαθμό δεδομένη, μπορεί και να σκοράρει αποτελεσματικά με κάθε τρόπο. Ο Avery Bradley ήταν ο τρίτος Βοστονέζος που κέρδισε το προσωπικό του στοίχημα, καθώς, όπως και ο Crowder, κατάφερε να βελτιώσει το επιθετικό του παιχνίδι ανεβάζοντας κατακόρυφα την αποτελεσματικότητα στο μακρινό σουτ, διατηρώντας παράλληλα την αμυντική του προσήλωση στα γνωστά τρομακτικά επίπεδα που μας είχε συνηθίσει.

Αντίθετα, ο Jared Sullinger έκανε βήματα προς τα πίσω σε μία χρονιά που αναμενόταν να εκτοξευτεί, και έχασε τον ρόλο της βασικής επιθετικής αιχμής της frontline. O Kelly Olynyk, επίσης υποψήφιος για εκτόξευση, δεν κατάφερε να εξελίξει το παιχνίδι του και έμεινε στάσιμος, έχοντας εκρηκτικά διαστήματα μέσα στη χρονιά, που ακολουθούνταν από ακόμα πιο εκκωφαντικές εξαφανίσεις. Για το τέλος αφήνουμε τον Marcus Smart, ο οποίος ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, έχασε παιχνίδια, κατάφερε να είναι χρήσιμος για την ομάδα μέσω της συνολικής του παρουσίας στο παρκέ, ωστόσο θα μείνει στην ιστορία για την χειρότερη χρονιά παίκτη στην ιστορία του ΝΒΑ πίσω από το τρίποντο.

Καλοκαιρινά ειδύλλια και αποχαιρετισμοί

Το σημαντικότερο καλοκαιρινό ειδύλλιο αποδείχθηκε φούσκα. Οι Celtics όλη την καλοκαιρινή περίοδο ανεβοκατέβαιναν σαν ασανσέρ στις εκτιμήσεις για τον τελικό προορισμό του Kevin Durant, μάλιστα κάποια στιγμή, λίγες μέρες πριν ανακοινώσει την τελική του επιλογή κυκλοφόρησε πολύ έντονα η φήμη ότι οι Celtics τον ενθουσίασαν και ότι θα ήταν ο προορισμός του. Όπως πιθανότατα έχετε πληροφορηθεί, δεν ήταν.

Κατόπιν η Βοστόνη ανακηρύχθηκε ο δημοφιλέστερος προορισμός για τον Russell Westbrook ο οποίος παρουσιαζόταν ενοχλημένος από την φυγή του Durant και την μείωση της ανταγωνιστικότητας της ομάδας, και έψαχνε ένα αξιοπόλεμο καράβι για να οδηγήσει στην κατάκτηση του τίτλου. Όπως πιθανότατα έχετε πληροφορηθεί, δεν ήταν τόσο ενοχλημένος.

Αντ’αυτών, οι Celtics κατάφεραν να εξασφαλίσουν την υπογραφή ενός από τους καλύτερους γήινους free agents που κυκλοφορούσαν, αποδεικνύοντας πως το πλάνο του Danny Ainge να ξανακάνει την Βοστόνη ελκυστικό προορισμό για τους ελεύθερους παίκτες στέφθηκε από επιτυχία. Ο Al Horford άφησε στα κρύα του λουτρού τους Hawks, και ορθά σκεπτόμενος, αποφάσισε ότι οι Celtics του παρέχουν περισσότερα εχέγγυα για να φτάσει στους τελικούς του ΝΒΑ, καταλήγοντας να βάλει την υπογραφή του σε συμβόλαιο για 4 χρόνια, που θα του αποφέρει 113.000.000 δολάρια. Συμπτωματικά, το 1/100 αυτού του ποσού πήρε ο Gerald Green για να επιστρέψει στην ομάδα που τον επέλεξε πριν 11 χρόνια στο draft, χωρίς ωστόσο να είναι βέβαιο ότι θα καταφέρει να κερδίσει ενεργό ρόλο στο rotation της.

Στον πίνακα των αναχωρήσεων γράφτηκαν μόνο δύο ονόματα, όσα και των αφίξεων δηλαδή. Ο Jared Sullinger θεωρήθηκε περιττός μετά την υπογραφή του Horford, και δεν προσεγγίστηκε καν για παραμονή. Κατέληξε στο Toronto με μία από τις πιο value for money συμφωνίες, ποντάροντας στον εαυτό του για να κερδίσει του χρόνου το συμβόλαιο που πιθανότατα δικαιούται.

Η αποχώρηση όμως που πραγματικά μας λύπησε είναι αυτή του Evan Turner, ο οποίος κατάφερε στην Βοστόνη επιτέλους να αποδείξει ότι η επιλογή του στο #2 του draft του 2010 πάνω από Cousins, George, Bledsoe, Hayward παραμένει προφανώς ακόμα λανθασμένη, αλλά όχι τόσο εγκληματική όσο την είχε κάνει ο ίδιος να φαίνεται τα προηγούμενα χρόνια. Η πιο ενδιαφέρουσα περσόνα του ΝΒΑ εκτός παρκέ μετακόμισε στο Portland έναντι αδράς αμοιβής, και θα θαυμάζουμε εκεί το πλήρες και εγκεφαλικό του παιχνίδι. 1)είμαι τεράστιος φαν του Evan Turner, δεν μπορώ να το κρύψω

Depth Chart

bos

Rookie Peek

Μία ματιά σίγουρα δεν αρκεί για να καλύψει τη μισή ντουζίνα rookies που έπρεπε να επιλέξουν οι Celtics. Ευτυχώς τόσο για εμάς, όσο και για τους ίδιους, δεν θα χρειαστεί να τους γνωρίσουν όλους από κοντά, τουλάχιστον όχι άμεσα.

Η αλήθεια είναι πως ο Danny Ainge με τις κινήσεις του τα τελευταία χρόνια μου είχε δημιουργήσει την εικόνα ενός γκουρού, ο οποίος πάντα βλέπει δύο βήματα μπροστά από όλους του άλλους, και ό,τι κίνηση και να κάνει με κάποιον τρόπο θα καταλήξει επικερδής. Η παρουσία της Βοστόνης στο draft ήταν η πρώτη φορά που δημιούργησε τόσο έντονα ερωτηματικά σχετικά με την προετοιμασία και την ετοιμότητα του να κάνει τις σωστές επιλογές. Ήταν κοινό μυστικό ότι οι Celtics παζάρευαν μανιασμένα τα picks τους ψάχνοντας για κάποιον έτοιμο παίκτη, ή έστω για μία ρευστοποίηση της τελευταίας στιγμής, να δώσουν δηλαδή τα πολλά μαζεμένα που είχαν για ένα ψηλότερο pick.

Η αποτυχία αυτής της προσπάθειας, παρά τις ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν, ανάγκασε τους Κέλτες να ντραφτάρουν όπου είχαν επιλογή, και εκεί δεν τα πήγαν καθόλου καλά. Η επιλογή του “διανοούμενου” Jaylen Brown στο #3 άφησε αρκετό κόσμο με την απορία, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι καθόλου κακή, με δεδομένο ότι ταιριάζει σε αυτό που ο Brad Stevens κατασκευάζει στην Βοστόνη. Η επιλογή του οδοστρωτήρα Guerschon Yabusele στο #16 όμως, με δεδομένο τον πλούτο ταλέντου που υπήρχε ακόμα, είναι ανεξήγητη. Ante Zizic (#23), Demetrius Jackson (#45), Ben Bentil (#51), Abdel Nader (#58) είναι τα υπόλοιπα picks, από τους οποίους οι Jackson και Bentil είναι οι μόνοι που θα παλέψουν για θέση στο φετινό ρόστερ, αλλά προφανώς θα καταλήξουν στην D-League για να μαζέψουν εμπειρίες.

Τι περιμένουμε φέτος

Περιμένουμε ό,τι και πέρσι, ό,τι και πρόπερσι. Τους Celtics δηλαδή να γίνονται ακόμα καλύτεροι, κάτω από την μπαγκέτα του καλύτερου προπονητή της Ανατολής. Η συνταγή του δεν πρόκειται να αλλάξει, αλλά η πάροδος ενός ακόμα χρόνου προσαρμογής στις απαιτήσεις και στη λογική του θαυματοποιού coach θα καταστήσει την ομάδα ακόμα πιο επικίνδυνη, πιο σκληρή στην άμυνα και πιο γρήγορη στην επίθεση. Του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη.

bradsteb

In Brad we trust

Ο Marcus Smart αποκλείεται να σουτάρει με τις περσινές επιδόσεις, ο Kelly Olynyk θα έχει μία ακόμα ευκαιρία να εξελίξει το παιχνίδι του και πιστεύουμε ότι δεν θα την αφήσει ανεκμετάλλευτη, ενώ δεν πρέπει να υποτιμήσουμε μία από τις πιο αθόρυβες περσινές προσθήκες, τον Σουηδό Jonas Jerebko, ο οποίος πέρασε την περσινή χρονιά εμφανιζόμενος από το πουθενά σε κάθε παιχνίδι, δίνοντας απροσδόκητες λύσεις, ταιριάζοντας ακριβώς στα “θέλω” του Stevens, και όσο ο Olynyk δεν παίρνει μπρος, θα διεκδικεί πιο ενεργό ρόλο. Στρατηγός μέσα στο παρκέ θα παραμείνει φυσικά ο Isaiah Thomas.

…and now for something completely different

Ο Αl Horford ανατρέπει πολλά από όσα ξέραμε για την Βοστόνη ως τώρα, καθώς, σε αντίθεση με όλους τους παίκτες που απάρτιζαν την frontline των Celtics μέχρι την έλευσή του, δεν είναι αποκλειστικά καλός επιθετικός, ή αποκλειστικά καλός αμυντικός, ή ο Kelly Olynyk με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αλλά καταφέρνει να συνδυάζει και τις δύο αυτές αρετές στον υπερθετικό βαθμό.

Ωστόσο, η πραγματική διαφοροποίηση σε σχέση με πέρυσι, ή τουλάχιστον αυτή που περιμένουμε με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφορά αλλαγή ρόλου, όχι προσώπων. O Terry Rozier ήταν και πέρσι στο ρόστερ της ομάδας, ως επιλογή της Βοστόνης στον πρώτο γύρο του περσινού draft, αλλά έπαιζε σποραδικά και χωρίς κάποιο ορατό αποτύπωμα στο παιχνίδι των Celtics. Μετά από ένα συγκλονιστικό summer league, σκόρπιες υμνητικές δηλώσεις παραγόντων και προπονητών της ομάδας, καθώς και μετά την επιλογή να μην κινηθούν στην αγορά των free agents για να αντικαταστήσουν τον Evan Turner (και ο Gerald Green δύσκολα θα πάρει τα λεπτά συμμετοχής του), γίνεται σαφές ότι ο Stevens πιστεύει στον Rozier για να αναλάβει σημαντικά λεπτά και ρόλο την νέα χρονιά. Η προοπτική αυτή μόνο αδιάφορους δεν μας αφήνει, καθώς ο 20χρονος έδειξε τρομερή άνεση στο να οργανώσει το παιχνίδι, ενώ ταυτόχρονα κατάφερνε να τρυπάει τις αντίπαλες άμυνες στην καρδιά τους με την ευκολία του Russell Westbrook, αν και έδειξε πως χρειάζεται ακόμα αρκετή δουλειά στο τρίποντο. Όπως άλλωστε και ο ίδιος ο Westbrook.

Επιπλέον, όταν κλήθηκε στην εκπομπή The Starters να φτιάξει το θρυλικό sandwich που τρώει από μικρός, το έφτιαξε, και είναι τόσο αλλοπρόσαλλα διεστραμμένο που θα έκανε την Βέφα να καταφύγει σε απεργία πείνας για να μην ξανακαταναλωθεί κάτι τέτοιο.

Με έχεις κάνει ξενύχτη

Τώρα που χάσαμε τον Evan Turner και το υπερευφυές παιχνίδι του, θα αναγκαστούμε να αρκεστούμε στα πολλά υποκατάστατα που έχει να μας προσφέρει η Boston.

Από τις μάχες του Κοντορεβυθούλη Thomas κόντρα στα θηρία κάθε βράδυ στον μυαλωμένο ολιστικό τρόπο παιχνιδιού του Horford, από το ανέμελο μαλλί, και ακόμα πιο ανέμελο στυλ, του Kelly Olynyk στην ωμή σκληράδα του Jae Crowder, από τις υπερηχητικές πτήσεις του rookie Jaylen Brown στο πρωτοτυπικό post παιχνίδι του καρφωμένου στο έδαφος Tyler Zeller, από τον καλύτερο αμυντικό εξολοθρευτή με τρίποντο Avery Bradley στον καλύτερο αμυντικό εξολοθρευτή με παντελή απουσία τριπόντου Marcus Smart. Η Βοστόνη έχει την ποικιλία για να μην σε αφήσει αδιάφορο.

Ας είμαστε ειλικρινείς, λοιπόν, και ας πούμε ότι πάνω από όλους και όλα, στους Celtics φεγγοβολά το αστέρι του Brad Stevens, τον οποίο λατρέψαμε από την πρώτη στιγμή στο Butler, τον οποίο αποθεώσαμε από την στιγμή που ανέλαβε την Βοστόνη, και τον οποίο εδώ και τρία χρόνια δεν χάνουμε ευκαιρία να υμνήσουμε.

bradstebb

Ο Brad Stevens δείχνει ποιος είναι ο πραγματικός σταρ της ομάδας.

Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης

Ειλικρινά δυσκολεύομαι να βρω ψεγάδι στην λογική με την οποία χτίζεται, λιθαράκι – λιθαράκι η ομάδα των Celtics. Κάθε επιλογή μοιάζει να έχει την εξήγηση της, και η ομάδα δύσκολα δεν θα είναι καλύτερη από πέρσι. Στην πραγματικότητα αυτό το οποίο στέκεται ανάμεσα στους Κέλτες και την επιτυχία, είναι ο LeBron James, ο οποίος δεν πρόκειται να παραδώσει εύκολα τα σκήπτρα της Ανατολής.

H έλευση ενός superstar πιθανότατα θα βοηθούσε στο να γίνει άμεσα η Βοστόνη διεκδικήτρια του τίτλου, αλλά νομίζω ότι ο Ainge με τον Stevens απλά περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσουν. Δεν αποκλείεται κίνηση να γίνει και μέσα στην σεζόν, αλλά με μία τόσο πλούσια φουρνιά free agents να έρχεται, είναι πιθανό να προτιμηθεί η εξέλιξη της παρούσας ομάδας για άλλον έναν χρόνο, ακόμα και χωρίς πολλές ελπίδες για τίτλο.

Πρόβλεψη (έτσι, για να γελάμε στο postseason roundtable)

Πέρσι είπαμε τρίτοι στην Ανατολή. Βγήκαν, έστω και στην ισοβαθμία. Φέτος, και για να κάνουμε τη διαφορά, θα πούμε δεύτεροι στην Ανατολή, με διαφορά δύο παιχνιδιών από το τρίτο Toronto, αλλά έχοντας ακόμα απόσταση να διανύσουν για να ρίξουν τους Cavaliers από τον ανατολικό θρόνο. Η απόσταση πάντως χρόνο με τον χρόνο μειώνεται.

ballhog rainbow

The following two tabs change content below.

Dimitris Mantzoukas

Βασικά μου είπαν ότι αν φτιάξουμε site θα είναι το πρώτο βήμα για να γίνω διάσημος συγγραφέας και θα κερδίσω επιτέλους δόξα, λεφτά, γκόμενες και ναρκωτικά. Το έκανα. Ακόμα περιμένω. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι μου είπαν ψέματα.

References
1 είμαι τεράστιος φαν του Evan Turner, δεν μπορώ να το κρύψω