Στην πολιτεία της Indiana οι Pacers δεν θεωρούνται η πιο πετυχημένη ομάδα στον επαγγελματικό αθλητισμό, ελέω των Colts του NFL φυσικά, οι οποίοι και έχουν κατακτήσει πέντε φορές το πρωτάθλημα. Δεν είναι καν η πιο επιτυχημένη μπασκετική ομάδα, καθώς εκεί υπάρχει ο θρύλος Bobby Knight και η ομάδα των Indiana Hoosiers, οι οποίοι έχουν κατακτήσει επίσης πέντε κολεγιακούς τίτλους. Στην Paul George era, όμως, ο Larry Bird1)Ο οποίος είναι ο μοναδικός που έχει καταφέρει να κατακτήσει τον τίτλο του MVP, το Coach Of the Year, αλλά και το Excetutive Of the Year! από την θέση του Προέδρου θέλει να κατακτήσει ό,τι δεν κατάφερε από την θέση του προπονητή, παρότι και από εκεί έφτασε ως τους Τελικούς (κόντρα στους Lakers το 2000). Πάμε, λοιπόν, να δούμε πως το BallHog βλέπει να κυλά η 50η σεζόν της ομάδας από την Indianapolis.
Που σας αφήσαμε
Στην επιστροφή του Paul George μετά τον φρικτό τραυματισμό του στο δεξί πόδι, κάνοντας μια βελτιωμένη χρονιά και από πλευράς αριθμών, καθώς βελτίωσε τους μέσους όρους καριέρας του σε τρεις βασικές κατηγορίες: πόντους με 23,1, assists με 4,1, και κλεψίματα με 1,9, αλλά και δίνοντας μερικές τρομερές παραστάσεις με δυνατούς αντιπάλους, όπως για παράδειγμα τους Thunder την 19η του Μάρτη. Στο βίντεο που ακολουθεί είναι εύκολο να διακρίνει κανείς ότι στους αιφνιδιασμούς που έβγαινε φοβόταν να σηκωθεί ψηλά και να καρφώσει με δύναμη, φόβος που είναι λογικό ακόμα να υπάρχει, καθώς όλοι θυμόμαστε τον τρόπο που τραυματίστηκε το καλοκαίρι του 20142)Kι αν δεν το θυμάστε, θα σας προτείναμε να μην το ψάξετε στο youtube για να μην χαλάσει η μέρα σας..
Σε ό,τι έχει να κάνει με την ομάδα βέβαια, η ολική αναδόμηση της front line, με τους Hibbert, West και Scola να αποχαιρετούν στην περσινή off season, και τον ταλαντούχο Myles Turner #11 στο 2015 draft, να παίρνει φανέλα βασικού στα 30 από τα 60 παιχνίδια που έπαιξε, δίπλα στον Ian Mahinmi, δεν ήταν και οι ιδανικότεροι παίκτες για να πλαισιώσουν τον αστέρα της ομάδας και την σημαντική προσθήκη του Monta Ellis. Επίσης, ο πάγκος δεν έδωσε τις απαραίτητες βοήθειες, ειδικά στις θέσεις των guards. Aρκεί κανείς να δει ότι οι Hill, Ellis και George είχαν 34,1 , 33,8, 34,8 λεπτά συμμετοχής μέσο όρο αντίστοιχα στην κανονική περίοδο. Βέβαια, η έβδομη θέση και η παρουσία στην post season έσωσε τα προσχήματα, όπως και το γεγονός πως η ομάδα δυσκόλεψε σε μεγάλο βαθμό τους Raptors, φτάνοντας την σειρά στα επτά παιχνίδια και χάνοντας το πέμπτο και έβδομο ματς στο Toronto με διαφορά μικρότερη των πέντε πόντων. O τρόπος, όμως, που τα παιχνίδια αυτά χάθηκαν στέρησαν τη θέση στον μέχρι τότε προπονητή της ομάδας, Frank Vogel, μετά από μία δεκαετία στην ομάδα, ως βοηθός και πρώτος προπονητής.
Καλοκαιρινά ειδύλλια και αποχαιρετισμοί
Ξεκινώντας από τις αποχωρήσεις, καμία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κομβικής σημασίας και κρίσιμη για το μέλλον της ομάδας, καθώς οι δύο από τους τρεις λόφους, οι Jordan και Solomon Hill, μαζί με τον Ty Lawson δεν ήταν από τα βασικά γρανάζια της περσινής μηχανής των Pacers. Αλλά και για τους δύο βασικούς που είδαν την πόρτα της εξόδου, τους George Hill και Ian Mahinmi δηλαδή, δεν μπορεί κανείς να πει ότι δεν αντικαταστάθηκαν με καλύτερους παίκτες.
Στις προσθήκες τώρα, σίγουρα οι Pacers ήταν μία από τις ομάδες που κινήθηκαν “to the point”. Ήταν κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές ότι η ομάδα χρειαζόταν προσθήκες στην γραμμή των ψηλών και ο GM της ομάδας κατάφερε να εξασφαλίσει τις υπογραφές δύο παικτών που σίγουρα είναι έτοιμοι να βοηθήσουν άμεσα. Οι Thaddeus Young και Al Jefferson είναι τα δύο “κορμιά” που έψαχνε ο Kevin Pritchard για να γεμίσει την front line της Indiana. O πρώτος ήρθε από τους Nets με αντάλλαγμα δύο picks, το 20ο του φετινού Draft3)Caris LeVert και ενός μελλοντικού pick δεύτερου γύρου. Παράλληλα, ο Big Al -που τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρείται από τραυματισμούς σε μέση και πόδια- συμφώνησε ως free agent για τρία χρόνια και $3ο εκατ., σε μία από τις πιο value for money συμφωνίες του καλοκαιριού4)ειδικά αν αποδώσει και η περσινή χρονιά ήταν μια παρένθεση.
Βέβαια η πιο σημαντική προσθήκη του καλοκαιριού ήταν χωρίς αμφιβολία ο Jeff Teauge ο οποίος έφτασε στην Indianapolis μετά το τριπλό trade ανάμεσα σε Utah και Atlanta. Μία ακόμα αξιοσημείωτη προσθήκη για τους Pacers είναι ο Aaron Brooks, ο οποίος αναμένεται να προσθέσει ποιότητα από τον πάγκο της ομάδας πίσω από τον προαναφερθέντα. Tέλος αποκτήθηκε και ο Jeremy Evans ο οποίος πέρσι αγωνιζόταν στους Dallas Mavericks.
A, και αυτός:
For how much would you do this ???
I did it for free ?? @prehistoricinc #retweet #reptile #dream pic.twitter.com/kDTvKtAysg— kslife (@kevin_seraphin) September 7, 2016
Rookie Peek
Σε ό,τι αφορά το draft, οι Pacers έχοντας δώσει στους Nets το pick του πρώτου γύρου τους, είχαν την ευκαιρία να διαλέξουν μόνο στον δεύτερο γύρο και το #50, όπου η επιλογή τους ήταν ο Georges Niang. Πρόκειται για έναν forward παγιδευμένο μεταξύ των θέσεων “3” και “4”, πολύ αργός για να παίξει στην περιφέρεια, αλλά χωρίς τη δύναμη για να παίξει πιο μέσα. Την περσινή σεζόν έχασε τα περιττά κιλά που τον συνόδευαν στις πρώτες του χρονιές στο κολέγιο. Από αυτό καταλαβαίνετε πως είναι ήδη 23 ετών και senior του Iowa State. Πλήρης σκόρερ, παρόλα αυτά, για το κολεγιακό επίπεδο, έχοντας πέρσι στο NCAA, στα 17 από τα 35 παιχνίδια που έπαιξε, πάνω από 20 πόντους. Παράλληλα, είναι και οξυδερκής πασέρ με καντάρια μπάσκετ στο κεφάλι του, αλλά θα πρέπει να κερδίσει τις σωματικές του αδυναμίες και τα αναιμικά νούμερά του στα rebounds για να κερδίσει χρόνο συμμετοχής. Παρόλα αυτά, μάλλον θα θέλαμε να τον δούμε υπό τις οδηγίες του coach Pop.
Depth Chart
Τι περιμένουμε φέτος
Μια αλλαγή φιλοσοφίας είναι λογικό ότι δεν θα υπάρχει την νέα σεζόν, καθώς αν και τα νέα πρόσωπα είναι πολλά, η φιλοσοφία του νέου προπονητή Nate McMillan δεν δείχνει πως θα διαφέρει εκ βάθρων σε σχέση με του προκατόχου του, Vogel. Ο στόχος του -μέχρι την περσινή σεζόν assistant- coach της ομάδας είναι να ανανεώσει την επιθετική φιλοσοφία της Indiana. Ο McMillan έχει κάποιες διαφορές σε σχέση με τον προκάτοχο του, καθώς ο Frank Vogel είχε φτιάξει μια ομάδα αρκετά σκληρή και με αμυντικό προσανατολισμό. Οι αριθμοί στην συγκεκριμένη περίπτωση λένε την αλήθεια, καθώς οι Pacers στα πέντε χρόνια καθοδήγησης του Vogel αναδείχθηκαν δύο φορές, τις σεζόν 2012-13 και 2013-14, πρώτοι στην κατηγόρια opponent FG%5)Ενώ και τις υπόλοιπες τρεις χρονιές ήταν 4οι, 6οι και 7οι αντίστοιχα., καθώς επέτρεπαν στους αντίπαλους τους να σουτάρουν μόλις με 42%. Τις δύο αυτές χρονιές είχαν επίσης την δεύτερη καλύτερη άμυνα, δεχόμενοι κατά μέσο όρο μόλις 90,7 πόντους το 2012-13 και 92,3 την επόμενη. Ο McMillan, λοιπόν, ο οποίος έχει να κοουτσάρει ως πρώτος προπονητής από το 2012 και τους Porltand Trail Blazers, δεν είναι ένας coach που έχει σαν βάση την τόσο πειθαρχημένη άμυνα, όμως το tempo των ομάδων του δεν ήταν ποτέ γρήγορο, όπως φαίνεται και στον κάτωθι πίνακα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγος που η επιλογή του Larry Bird για την τεχνική ηγεσία της ομάδας δεν έχαιρε καθολικής αποδοχής, καθώς ήδη από πέρσι οι Pacers έδειξαν πώς θέλουν να αυξήσουν το tempo του παιχνιδιού τους.
Επίσης, στα αναμενόμενα της χρονιάς είναι και η επανεμφάνιση του παλιού, καλού Jeff Teague, ο οποίος τους τελευταίους μήνες στους Hawks έδειχνε να απειλείται από τον Shcroder, πράγμα που είχε αντίκτυπο στην αυτοπεποίθηση και το παιχνίδι του. Φέτος, απαλλαγμένος από την συνεχή σύγκριση με τον δεύτερο τη τάξει PG της ομάδας, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα μας δείξει τον καλό του εαυτό, βοηθώντας την Indiana, όχι μόνο στο σκοράρισμα, αλλά και στο μοίρασμα του παιχνιδιού και την αναβάθμιση της μονοδιάστατης επίθεσης των τελευταίων χρόνων. Είναι χαρακτηριστική η 22η θέση των Pacers στην κατηγορία των assists την περσινή χρονιά (αν και στην εποχή Vogel η υψηλότερη θέση τους στην συγκεκριμένη κατηγορία ήταν η 18η). Ένα κίνητρο ακόμα είναι ότι ο Teague διανύει την τελευταία του σεζόν στο παρόν συμβόλαιο και θέλει να αποδείξει την αξία του, ώστε να διαπραγματευτεί το νέο του deal από θέση ισχύος, παίζοντας μάλιστα για την ομάδα της γενέτειράς του.
Τέλος, δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε εκτός τον star της ομάδας, Paul George, ο οποίος αναμένεται να είναι ένας από τους βασικούς διεκδικητές για το βραβείο του MVP. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, πέρσι βελτίωσε σε τρεις κατηγορίες τους μέσους όρους καριέρας. Θα τολμήσω να πω πως φέτος βλέπω να βελτιώνει ακόμα περισσότερο την αποτελεσματικότητά του, ενδεχομένως και σε ακόμα μεγαλύτερο αριθμό κατηγοριών, συνεχίζοντας έτσι από εκεί που σταμάτησε.
…and now for something completely different
Δύο είναι τα συστατικά που θα μπορέσουν να εκτοξεύσουν την ομάδα της Indiana και να της δώσουν την ευκαιρία να είναι διεκδικήτρια μίας από τις δύο θέσης στον Τελικό της Ανατολικής Περιφέρειας. Ξεκινώντας από τις θέσεις των guards, η συνύπαρξη των Jeff Teague και Monta Ellis είναι σε μεγάλο βαθμό κομβική. Είναι δύο παίκτες που για να δημιουργήσουν χρειάζονται την μπάλα στα χέρια τους, συν το ότι φέτος που η front line γέμισε και θα πρέπει να περάσει η μπάλα και από εκεί, με αποτέλεσμα οι προσπάθειες να λιγοστεύουν. Συνεπώς, θα πρέπει ο Ellis να κινηθεί χωρίς την μπάλα πολύ περισσότερο από πέρσι. Ο Ellis, ο οποίος δεν φημίζεται για τον αλτρουισμό του, προέρχεται από τη δεύτερη χειρότερη σεζόν του στο σκοράρισμα μετά την rookie χρονιά, και πέρσι σε πολλά παιχνίδια έδειχνε εκνευρισμένος κατά την διάρκεια τους, αλλά και μετά από αυτά. Αν ο coach McMillan καταφέρει να βρει χημεία και μια λειτουργική σχέση ανάμεσα στους δύο, η ομάδα μπορεί να ανέβει επίπεδο.
Ωραία τα χαμόγελα, ελπίζουμε να δουλέψει και στο παρκέ
Το δεύτερο συστατικό είναι η υγεία του Big Al. Μπορεί, σύμφωνα με τον McMillan, ο πρώην center των Hornets να μην ξεκινά βασικός, καθώς όπως δήλωσε η θέση του Myles Turner είναι στο “5” και εκεί θα ξεκινά, όμως ο Big Al στα second units είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμος. Κανείς δεν περιμένει να κάνει τις σεζόν της Minnesota, με διαρκή double-doubles, αλλά, αν παραμείνει υγιής, μπορεί να δώσει 25 ποιοτικά λεπτά στη ρακέτα των Pacers.
Με έχεις κάνει ξενύχτη
Τα πράγματα εδώ είναι απλά. Ο all-star της ομάδας είναι αυτός που θέλουμε να βλέπουμε σε κάθε παιχνίδι της Indiana. Από πέρσι έδειξε πως αφήνει πίσω τον τραυματισμό του και αρχίζει να γίνεται ο παλιός, καλός George. Αναμένεται να δούμε αρκετές 3οάρες και φέτος .
Ένας έτερος παίχτης θα τραβήξει επίσης τα βλέμματά μας. Στο περσινό draft οι Pacers επέλεξαν τον Myles Turner στο #11 και φέτος αναμένουν σιγά σιγά να αρχίσει να ξεδιπλώνει στο παρκέ τις μπασκετικές του αρετές με μεγαλύτερη συνέπεια. Την χρονιά που μας πέρασε ήρθε από τον πάγκο στα 30 από τα 60 παιχνίδια, ενώ ο χρόνος του κυμάνθηκε στα 22,8 λεπτά με 10,3 πόντους, 5,5 rebs και 1,8 κοψίματα σουτάροντας με 49,8% εντός παιδιάς. Ο Turner έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως center, λόγω της ικανότητας του στην άμυνα μέσα στην ρακέτα, αλλά και στη θέση του power forward, λόγω του αποτελεσματικού του σουτ (πέρσι σκόραρε το 55,3% των πόντων του από τα 3 έως και τα 7,20) με ποσοστό ευστοχίας το εξαιρετικό για τη θέση 42%. Μένει, λοιπόν, να δούμε πόσο θα τον εμπιστευθεί ο Nate McMillan και κατά πόσο θα μπορέσει κι ίδιος να ανταποκριθεί.
Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης
Ένα στοιχείο που θα πρέπει να προσέξουν οι Pacers είναι τα λάθη. Την περσινή χρονιά η ομάδα ήταν στην 11η θέση στην σχετική λίστα. Το καλοκαίρι έφυγε ο George Hill, που ήταν από τους πιο οικονομικούς και αξιόπιστους PGs της λίγκας με μόλις 1,4 λάθη ανά παιχνίδι. Στη θέση του ήρθε ο Teague o οποίος είχε 2,8 και πλέον οι Pacers έχουν τρεις παίκτες μέσα στην πρώτη 20άδα των παικτών με τα περισσότερα λάθη. Τον George στη 5η θέση, τον Ellis στο 19 και τον Teague, όπως είπαμε, στο 15. Πρόβλημα…
Επίσης, θα πρέπει να δούμε πόσο ταιριάζει σε αυτήν την ομάδα το σκεπτικό ενός παλαιάς κοπής προπονητή, όπως ο ίδιος αυτοπαρουσιάστηκε στην συνέντευξη τύπου της παρουσίασής του. Η Indiana είναι μια νεανική ομάδα, με μόλις τρεις παίκτες πάνω από τα 30 τους χρόνια, και θα ήταν καταλληλότερο ενδεχομένως να βρει έναν προπονητή που θα της έδινε πραγματικά επιθετική φιλοσοφία. Με τον Nate McMillan ίσως χάθηκε μια ευκαιρία για να δούμε πως μια ομάδα με αρκετές επιθετικές αρετές θα ανταποκρινόταν σε πιο επιθετικό στυλ παιχνιδιού.
Πρόβλεψη (έτσι, για να γελάμε στο postseason roundtable)
Μετά το περσινό 45-37 και την έβδομη θέση θεωρώ δύσκολο να μην υπάρχει μια ελαφριά βελτίωση. Ταβάνι, φυσικά, είναι οι 50 νίκες. Και μάλλον είναι ένα ταβάνι που δύσκολα θα πιάσουν. Παρόλα αυτά είναι εντός των δυνατοτήτων τους η 5η ή 6η θέση στην ανατολική περιφέρεια.
Loukas Moschoulas
Latest posts by Loukas Moschoulas (see all)
- 2019-20 Previews: Toronto Raptors - October 21, 2019
- 2019-20 Previews: San Antonio Spurs - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Oklahoma City Thunder - October 18, 2019
- 2019-20 Previews: Minnesota Timberwolves - October 17, 2019
- 2019-20 Previews: Millwaukee Bucks - October 15, 2019
| ↑1 | Ο οποίος είναι ο μοναδικός που έχει καταφέρει να κατακτήσει τον τίτλο του MVP, το Coach Of the Year, αλλά και το Excetutive Of the Year! |
|---|---|
| ↑2 | Kι αν δεν το θυμάστε, θα σας προτείναμε να μην το ψάξετε στο youtube για να μην χαλάσει η μέρα σας. |
| ↑3 | Caris LeVert |
| ↑4 | ειδικά αν αποδώσει και η περσινή χρονιά ήταν μια παρένθεση |
| ↑5 | Ενώ και τις υπόλοιπες τρεις χρονιές ήταν 4οι, 6οι και 7οι αντίστοιχα. |
