Fantastic Beasts and Where to Find Them vol. 5

Posted on Nov 20 2017 - 5:26pm by Dimitris Mantzoukas

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

Υψηλές Πτήσεις

Ευφορία επικρατεί στην Indiana, από την βδομάδα που πέρασε, καθώς οι Pacers σημείωσαν τρεις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια. Και ενώ υπήρχε μια δυσκολία στο ποιος μεταξύ των Victor Oladipo και Bojan Bogdanovic τα πήγε καλύτερα, ώστε να πάρει τη θέση του εδώ, αποφασίστηκε να αναφερθούν αμφότεροι ταυτόχρονα. Ο μεν Oladipo “έγραψε” 21/21/15 πόντους απέναντι σε Memphis, Detroit και Miami αντίστοιχα, την στιγμή που ο Bogdanovic είχε 16/15/26. Μοναδική παραφωνία του Oladipo ήταν το γεγονός ότι σούταρε με μόλις 31,6% κόντρα στους Pistons, αλλά ρέφαρε το κακό ποσοστό του τόσο με τα 15 rebounds που μάζεψε, όσο και με το ότι βομβάρδιζε όλο το βράδυ έξω από την γραμμή των 7,25, έχοντας 5/10 τρίποντα. Μιλώντας για τρίποντο, σεληνιασμένος εμφανίστηκε ο Bogdanovic απέναντι στους Heat, όπου σούταρε 9/14 εκ των οποίων 6/10 τρίποντα, κάτι το οποίο μοιάζει αρκετά φυσιολογικό για τον Κροάτη, αλλά η αλήθεια είναι ότι φέτος δεν είχε δείξει αρκετή συνέπεια στην απόδοση του. Επίσης, θα έμοιαζε αρκετά φυσιολογικό και για τον ομώνυμο Σέρβο, αλλά γι΄αυτόν μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε κάμποσο καιρό ακόμα για να δούμε τέτοια επίδοση.

Εξαιρετικά τα δύο τελευταία παιχνίδια από τον Kris Dunn, ο οποίος έδειξε ψήγματα του γιατί στην αρχή της περσινής σεζόν ψηφίστηκε ως το πρώτο φαβορί για να κατακτήσει το βραβείο του Rookie της Xρονιάς. Δεν είναι μόνο οι πόντοι που σημείωσε κόντρα σε Charlotte και Phoenix (22 και 17 αντίστοιχα), αλλά και η εν γένει παρουσία του. Mε τους Hornets σούταρε με 10/16, με 2/2 τρίποντα, ενώ από εκεί και πέρα είχε επτά assists, πέντε rebounds, τρία κλεψίματα και μόλις ένα λάθος. Αντίστοιχα, με τους Suns είχε 8/16 σουτ (1/2 τρίποντα), έξι assists, έξι rebounds και δύο κλεψίματα. Μελανό του σημείο στο παιχνίδι αυτό τα τέσσερα λάθη του. Οκ, ας μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.

Η φράση “πήρε φωτιά ο Kemba Walker” ίσως είναι υποτιμητική για να περιγράψει αυτά που έκανε την περασμένη βδομάδα ο point guard των Hornets. Το κρίμα για τον ίδιο είναι πως παρά τις καταπληκτικές του εμφανίσεις η ομάδα του κατάφερε να γευθεί μόλις μία φορά τη χαρά της νίκης, κόντρα στους Clippers, γνωρίζοντας ήττες από Cleveland και Chicago (!!!). Eιδικά στο ματς με τους Bulls, o Walker άφησε πίσω του καμμένη γη, τελειώνοντας με 47 πόντους, 17/27 σουτ, 5/9 τρίποντα, πέντε assists και έξι rebounds. Κοινώς, για κάποιους άλλους μια ικανοποιητική statline για μια βδομάδα. Οι 20 και 26 πόντοι απέναντι σε Cleveland και Clippers, μας κάνουν να λέμε απλά ένα “meh” (χάριν υπερβολής φυσικά). Μεγάλο bonus τα μόλις δύο λάθη σε τρία παιχνίδια.

Ξέραμε ήδη από το κολέγιο, και το είχαμε πει επανειλημμένως και σε αυτή την στήλη τοσο σε προηγούμενη Δευτέρα όσο και στην κάλυψη του κολεγιακού πέρσι, ότι ο John Collins ήταν ένα τέρας αποτελεσματικότητας, έχοντας χτίσει τη φήμη ενός τρομακτικά efficient finisher που μπορεί να βάλει την μπάλα στο καλάθι no matter what. Η τελευταία βδομάδα του στο ΝΒΑ θύμισε λίγο τις επιδόσεις του πέρσι με την φανέλα του Wake Forrest, αρνούμενος να αστοχήσει. Τελείωσε την βδομάδα με 74,1% ευστοχία, έχοντας σύνολο 20/27 σουτ.

Ο Gary Harris επέστρεψε από απουσία δύο αγώνων και δικαίωσε όσους τον είχαν αφήσει μέσα στις δεκάδες του, με δύο συγκλονιστικά παιχνίδια κόντρα σε Pelicans και Lakers, στα οποία πέτυχε 20 και 22 πόντους, έχοντας τέσσερα τρίποντα σε κάθε παιχνίδι και με συνολικό ποσοστό ευστοχίας 66,7%, χάρη στα 16/24 σουτ που δοκίμασε. Οι πέντε assists κόντρα στους Pelicans (season high) σίγουρα γλύκαναν ακόμα περισσότερο τους managers του.

O Joel Embiid ήταν καλούλης κόντρα στους Lakers έχοντας 46 πόντους, 15 rebounds, εφτά assists και εφτά τάπες, κάνοντας το προηγούμενο παιχνίδι του κόντρα στους Clippers, με 32 πόντους και 16 rebounds να μοιάζει μέτριο. Του πάει το Los Angeles μάλλον.

Σε άλλα νέα, ο James Harden το έχει ξεφτυλίσει, δεν έχει νόημα να γράφουμε γι’ αυτά που κάνει πλέον.

Δύο τριαντάρες για τον Rodney Hood σε τρεις μέρες, κόντρα σε Knicks και Magic, και επιτέλους ο αγαπημένος μας φλωροσκόρερ έχει αρχίσει να ξυπνάει. Μπορεί να μην προσφέρει σχεδόν τίποτα άλλο, αλλά αν συνεχίσει να σκοράρει σε 20+ ρυθμούς, θα είναι πολύτιμος.

Χαμηλές Πτήσεις

Ως γνωστόν ο Eric Bledsoe είναι κάτοικος Milwaukee εδώ και λίγες μέρες, με την παρουσία του εκεί να συνδυάζεται με ένα “τέσσερα στα τέσσερα” στα πρώτα του ισάριθμα ματς. Ωστόσο, στο παιχνίδι με το Dallas ήρθε η κατάρρευση, όχι μόνο του Bledsoe, αλλά και των Bucks γενικότερα. Στους 79 πόντους σταμάτησε η ομάδα του Bledsoe, με τον ίδιο να “συνεισφέρει” έξι πόντους, τέσσερις assists, τέσσερα rebounds, σουτάροντας με 2/10 και 0/3 τρίποντα. Δεν πανικοβαλλόμαστε ακόμα, αλλά νομίζω ότι κάθε ελπίδα που είχαν κρατήσει μερικοί για να δουν τον Bledsoe να ξαναζεί μέρες Phoenix πρέπει να έχει χαθεί πλέον. Ο συμπαθής κοντούλης δεν θα είναι πλέον πρώτο βιολί, αλλά  δεύτερο, ως sidekick του Γιάννη Αντετοκούνμπο, καταστρέφοντας όσους είχαν βιαστεί να τον αποκτήσουν στις θέσεις 20-30.

Ο Dennis Smith είναι από τα φαβορί στον αγώνα για τον δεύτερο καλύτερο rookie της χρονιάς, αλλά στα δύο τελευταία του παιχνίδια ζορίστηκε υπερβολικά. Οχτώ και πέντε πόντοι αντίστοιχα,  με 5/20 σουτ συνολικά, και μικρή συνεισφορά στα γύρω-γύρω. Δεν τον φοβόμαστε, θα επιστρέψει στις μεγάλες εμφανίσεις.

Η γωνιά του Embiid

Mike Conley είναι η περίπτωση του πιο σοβαρού τραυματισμού που μας απασχόλησε στις αρχές της περασμένης βδομάδας, με τον point guard των Grizzlies να χτυπάει στον αχίλλειο και το ιατρικό ανακοινωθέν να μιλάει για απουσία περίπου δύο εβδομάδων. Αγωνιστικά περαστικά στο Memphis.

Κάπως “ομιχλώδες” είναι το τοπίο στο Denver με την κατάσταση του Paul Millsap, ο οποίος τραυματίστηκε στον καρπό στο κυριακάτικο παιχνίδι με τους Lakers, γεγονός που τον έθεσε εκτός για το υπόλοιπο του παιχνιδιού. Μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν υπάρχει κάτι νεότερο για τον βετεράνο forward, και μάλλον πέφτει στην κατηγορία questionable για το βράδυ της Δευτέρας.

Εκτός παιχνιδιού με το Toronto έμεινε ο John Wall, καθώς στο ζέσταμα ένιωσε ένα πρήξιμο στο γόνατό του, με το ιατρικό και προπονητικό team των Wizards να μην θέλουν να ρισκάρουν την συμμετοχή του. Ωστόσο, με την Washington να παίζει back2back απόψε με το Milwaukee, και συνολικά να έχει τρία παιχνίδια στις επόμενες τέσσερις μέρες, μην σας φανεί παράξενο αν δεν αγωνιστεί ούτε κόντρα στους Bucks.

Οι Los Angeles Lakers ακόμα δεν έχουν βγάλει κάτι επίσημο για το πόσο καιρό θα μείνει έξω ο D’Angelo Russell. Και θα ήταν παράλογο να το κάνουν άλλωστε, από την στιγμή που ο παίκτης παίζει πλέον στους Nets, όπως συνειδητοποίησα την ώρα που έγραφα αυτές τις λέξεις με κεκτημένη ταχύτητα. Οι Nets, λοιπόν, δεν έχουν πει κάτι επίσημα, αλλά φαίνεται ότι θα χάσει τουλάχιστον έναν μήνα, με μία νορμάλ περίοδο αποθεραπείας για την αρθροσκόπηση στην οποία υποβλήθη, να υπολογίζεται στις τέσσερις με έξι βδομάδες.

ΝΑ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΩ????!!!??

Ο Jae Crowder φλέρταρε επίμονα με αυτή την στήλη, μας είχε ανησυχήσει από την αρχή της χρονιάς και είχαμε ξανασχοληθεί μαζί του, σε κάποιο σημείο έδειξε να συνέρχεται λίγο, με κάποια σποραδικά καλά παιχνίδια, αλλά πλέον δεν μπορούμε να μιλήσουμε για εξαιρέσεις, καθώς το δείγμα είναι αρκετά μεγάλο. Είναι σίγουρο ότι ο Jae έχει χάσει το πλεονέκτημα που προσφέρει η καθοδήγηση από τον πάγκο από τον Brad Stevens, και μοιάζει χαμένος στον γαλαξία του Cleveland. Νομίζω ότι μπορεί άνετα να θεσπιστεί ένας κανόνας που θα λέει ότι “ο οποιοσδήποτε παίκτης γίνεται καλύτερος -και μοιάζει καλύτερος από όσο πραγματικά είναι- όταν παίζει υπό τις οδηγίες του Brad Stevens“. Και αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν για κάθε παίκτη που φεύγει από την Βοστόνη.

Το πρόβλημα είναι ότι ο Crowder είναι ο ορισμός του παίκτη του προπονητή, του παίκτη – εργαλείο, του παίκτη που, ενταγμένος σε ένα σύστημα με σαφείς ρόλους και οδηγίες, μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμος. Αλλά όταν είναι πεταμένος σε ένα σύνολο που βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό και στις προσωπικές ενέργειες χάνει αυτόματα τη μισή από την αξία του. Ο Crowder παίζει κατά μέσο όρο μόλις έξι λεπτά λιγότερα από πέρσι (26,4 αντί για 32,4) , οπότε δεν τίθεται θέμα χρόνου συμμετοχής. Αντίθετα, μοιάζει να είναι καθαρά θέμα χρησιμοποίησης. Τα ποσοστά του έχουν πέσει δραματικά από την περσινή χρονιά, καθώς σουτάρει με 36,5% αντί για 46,3%, ενώ από το τρίποντο μοιάζει να επανέρχεται σε ποσοστά Dallas, καθώς από το 39,8% έπεσε στο 30,9%, σχεδόν 10% κάτω. Το γεγονός ότι φέτος από τις βολές σουτάρει με career high 86,1%, όταν ποσοστό καριέρας έχει 79% και πέρσι είχε 81%, μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι ο μηχανισμός του σουτ του δεν έχει πειραχτεί, και μας οδηγεί να ψάξουμε για απαντήσεις στις συνθήκες υπό τις οποίες επιχειρεί τα σουτ. Η μετάβαση από τα ελεύθερα σουτ που του επέτρεπαν τα συστήματα του Stevens, σε μία λιγότερο αυτοματοποιημένη ομάδα είναι εμφανής. Και δεν είναι καθόλου όμορφη στο μάτι. Αν προσθέσουμε ότι και οι assists που δίνει έχουν πέσει στο μισό, καθώς ο Crowder είναι εμφανές ότι δεν έχει τη δημιουργία εύκολη, εκτός αν ξέρει από πριν που θα πρέπει να δώσει την πάσα, καταλήγουμε με σχετική βεβαιότητα σε ένα αρκετά δυσάρεστο συμπέρασμα: Ο Crowder για να επιστρέψει στις παλιές καλές μέρες θα πρέπει να αλλάξει ομάδα. Ή προπονητή. Το τι θα γίνει από του χρόνου είναι ένα άλλο θέμα, ωστόσο για φέτος, το ταβάνι του φαίνεται σχετικά προδιαγεγραμμένο, και όχι ιδιαίτερα υψηλό.

Σαν ψέμα

Ο Τroy Daniels επανήλθε και ξαναχτύπησε για άλλον ένα χρόνο. Είναι σίγουρα ένας προικισμένος σκόρερ, το έδειξε και πέρσι, και ίσως στην γενική ανυπαρξία εναλλακτικών στο Phoenix να μπορεί να αναδειχτεί και φέτος. Εφτά τρίποντα σε ένα παιχνίδι πάντως δύσκολα θα ξαναβάλει, όπως έβαλε κόντρα στο Houston, το οποίο σίγουρα δείχνει να έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τα τρίποντα. Καλό add για τις πιο βαθιές λίγκες πάντως, καθώς τα βάσανα που τραβάει ο Ullis μετουσιώθηκαν σε 17,3 λεπτά ανά αγώνα για τον Daniels, στα οποία είχε κιόλας κατά μέσο όρο 11,8 πόντους με 3,3 εύστοχα τρίποντα.

Έξι κλεψίματα κόντρα στους Cavaliers για τον Frank Ntilikina, το οποίο μοιάζει αρκετά εντυπωσιακό, αλλά ο μικρός είναι σκυλί και δείχνει αδιανόητα skills και πάθος στην άμυνα. Μπορεί να τον ξαναδούμε να κάνει τέτοιες κλοπές.

Θυμόμουν αμυδρά τον Antonio Blakeney από κάποια σκόρπια παιχνίδια του LSU πρόπερσι, όταν είμασταν καρφωμένοι στον Ben Simmons, προσπαθώντας να σχηματίσουμε εντύπωση για το τι θα κάνει στο ΝΒΑ1)Δεν πέσαμε ούτε στο ελάχιστο μέσα.. Πρωτοετής τότε, ήταν αξιοπρεπής, αλλά δεν είχε δείξει κάτι ιδιαίτερο, ενώ πέρσι χάθηκε στην γενική μετριότητα του LSU. Οπότε σίγουρα δεν περίμενα να ξυπνήσω ένα πρωί και να δω ότι έπαιξε 26 λεπτά στο ντεμπούτο του στο ΝΒΑ και σημείωσε κιόλας 16 πόντους σε αυτό. Διατήρησε τη θέση του στο rotation των Bulls και στα επόμενα δύο παιχνίδια, και θα κοιτάμε με περιέργεια να δούμε αν μπορεί να συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς, χωρίς ωστόσο να έχουμε ακόμα κάποια προσδοκία, με δεδομένο ότι θα επιστρέψουν ο David Nwaba και αργότερα ο Zach LaVine. Για ένα πρόσκαιρο add σε εικοσάρες πάντως κάνει σίγουρα, ειδικά αν είστε και λίγο απελπισμένοι.

Thinking Ahead

Πιο πάνω αναφέρθηκε πως ο Mike Conley θα απουσιάσει για δύο βδομάδες, γεγονός που ανοίγει τον δρόμο τόσο για τον Mario Chalmers, όσο και για τον Andrew Harrison, ενώ ίσως δούμε και τον Tyreke Evans σε ρόλο οργανωτή, όπως είχε συμβεί και μερικές σεζόν πριν στο Sacramento, όταν στην database του ESPN υπήρχε ως “PG, SG, SF”. Μιλώντας για τον Evans, έχετε στο νου σας πως ταλαιπωρείται από έναν μικροτραυματισμό στον ώμο, κάτι που τον καθιστά αμφίβολο για το σημερινό παιχνίδι με το Portland. Γυρνώντας μερικές γραμμές πίσω, η απουσία του Conley είναι κάτι που ίσως αποδειχθεί η ευκαιρία του Harrison. O Dave Fizdale έχει αποδείξει πολλάκις πως δεν φοβάται να δοκιμάσει τους παίχτες που έχει στην διάθεσή του, οπότε μην σας φανεί παράξενο αν ο 23χρονος κάνει βραδιά 15+ πόντων. Φαβορί πάντως παραμένει ο Mario Chalmers, ο οποίος πρέπει να ξεκινήσει αυτές τις βδομάδες σε κάθε λίγκα.

Αν παίζετε σε βαθιές λίγκες, αξίζει νομίζω ένα αρκετά προώρο ρίσκο που ενδέχεται να αποδώσει καρπούς στην συνέχεια της χρονιάς. Ο Kelly Olynyk δείχνει να δυσκολεύεται αρκετά στο Miami τελευταία, και μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν θα καταφέρει να επαναλάβει εμφανίσεις όπως αυτές που σποραδικά τον έδειχναν να μοιάζει βασικό γρανάζι της μηχανής του Brad Stevens. Εδώ, όμως, ήρθε η ώρα να ξανακάνουμε λόγο για τον νόμο του Brad Stevens στο fantasy -αλλά και στην πραγματικότητα-, και να αρχίσουμε να εξερευνούμε το ενδεχόμενο ο λατρεμένος παίκτης του Γιάννη Χάτσιου να βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μία κατάσταση όπου δεν μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα. Kαι όπου “κάπου” βάλτε “όχι στην Βοστώνη”. Ο Eric Spoelstra είναι ένας ιδιαίτερα χαρισματικός προπονητής, και νιώθω αρκετά σίγουρος ότι θα καταφέρει να τον εντάξει καλύτερα στο παιχνίδι του Miami, όπως έδειχνε δηλαδή όσο ο Hassan Whiteside ήταν τραυματίας στην αρχή της σεζόν. Το περίεργο είναι ότι, σύμφωνα με τα advanced statistics, ο Καναδός όχι απλά δεν είναι κακός, αλλά, αντίθετα κιόλας, είναι πρώτος στην ομάδα στο true shooting percentage, το οποίο συμπεριλαμβάνει και την αξία του τρίποντου στα ποσοστά, ενώ και αμυντικά, οι επιδόσεις του, σύμφωνα με το dbpm, είναι καλύτερες από τον Hassan Whiteside. Ενώ στο συνολικό bpm είναι δεύτερος πίσω μόνο από τον James Johnson, που συνεχίζει να αποτελεί τον παίκτη-κλειδί αυτής της ομάδας. Ωστόσο, η παρουσία του στη θέση του center σίγουρα δεν δουλεύει όπως θα ήθελε μέχρι τώρα η ομάδα του και ο ίδιος, οπότε μία μετάβαση στη θέση του power forward ίσως τον βοηθήσει να παρουσιάσει ένα διαφορετικό πρόσωπο, ή, τέλος πάντων, δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει ο Spoelstra από αυτόν και τον έχει παροπλίσει εδώ και λίγο καιρό. Αυτό που θέλουμε να παρατηρήσουμε όμως είναι ότι ο Spoelstra στα δύο τελευταία παιχνίδια έδωσε χρόνο στον Bam Adebayo, και αν κόντρα στην Indiana ήταν αποτέλεσμα ενός blow out, κόντρα στην Washington, που το παιχνίδι κρίθηκε στον πόντο, ο Bam πήρε τέσσερα πολύτιμα λεπτά. Προφανώς αυτά δεν είναι αρκετά για να γράψει κάτι καλό φαντασιακά, ωστόσο μας επιτρέπει να διεξάγουμε δύο χρήσιμα συμπεράσματα: Πρώτον, ο Spoelstra δεν μπορεί άλλο να διαχειριστεί τη θέση του center με τον Olynyk να σουτάρει τρίποντα και να μην απειλεί σταθερά μέσα από τη ρακέτα, παίρνοντας το 43,6% των προσπαθειών του από έξω από τα 7,25, όντας ταυτόχρονα ευάλωτος στην άμυνα εκεί γύρω, τουλάχιστον στο μάτι. Δεύτερον, ο “Bam Bam”, ένας rookie, αρχίζει σιγά-σιγά να κερδίζει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, αρκετά ώστε να τον πετάξει στη φωτιά. Ο Adebayo είναι πολύ δυνατός, ένας παρασοδιακός center που διακρίνεται, όμως, για την ταχύτητα του, και που με λίγη δουλειά μπορεί να καταλήξει να προσφέρει ως ο βράχος στην ρακέτα που ενδεχομένως ψάχνει το Miami, ώστε να μην αλλάζει τρόπο παιχνιδιού όποτε ο Whiteside περνάει στον πάγκο. Νομίζω αξίζει ένα add και να μείνει στον πάγκο σας, μέχρι να φανεί αν μπορεί από φέτος να διεκδικήσει αξιοπρεπή χρόνο συμμετοχής.

Τσεκάρετε την περίπτωση να πάρετε φτηνά τον Luke Kennard όσο είναι ακόμα νωρίς. Πιθανότατα ο πιο εγκεφαλικός παίκτης αυτής της φουρνιάς, τον εμπιστευόμαστε για το μέλλον, και έχει δείξει ότι η μεγάλη μας ανησυχία, το αν θα μπορούσε να αντέξει στους γρήγορους ρυθμούς του ΝΒΑ, ίσως ήταν υπερβολική.

Ασκήσεις επί χάρτου

Η επέκταση συμβολαίου στον Robert Covington έκρυβε μία δυσάρεστη έκπληξη σε πολλούς managers στις salary λίγκες, οι οποίες μπορεί να μην είναι πολλές ακόμα εκεί έξω, αλλά θα έπρεπε να αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς, γιατί, πιστέψτε μας, η απόλαυση του παιχνιδιού πηγαίνει σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Ο Covington συνδύασε την επέκταση του συμβολαίου του με μία αρκετά σπάνια αναπροσαρμογή των φετινών αποδοχών του, ανεβαίνοντας από το πρακτικά τίποτα ($ 1,57 εκατ.) στα σχεδόν $ 17 εκατ. Το συμβόλαιο είναι έτσι στημένο ώστε να πάρει πάρα πολλά φέτος μαζεμένα, όσο έχουν χώρο στο cap space οι Sixers, και να παίρνει γύρω στα $ 10 με $ 12 εκατ. από του χρόνου και για τα επόμενα τρία, όταν η ομάδα θα θέλει να ξεκινήσει τις ανανεώσεις συμβολαίων και θα χρειάζεται χώρο στο salary.

Αυτό δεν νοιάζει κανέναν στις ετήσιες λίγκες, αλλά στις dynasty salary, δημιούργησε ένα κύμα πανικού, καθώς η αύξηση αυτή οδήγησε managers να υπερβούν το cap space και να πρέπει να κάνουν κάποια διορθωτική κίνηση ώστε να μην το ξεπερνάνε, και η λογική έλεγε ότι θα κυνηγούσαν κάποιο άμεσο trade για να ξεφορτωθούν το νέο τεράστιο συμβόλαιο του Ro-Co.

Στην πρώτη λίγκα, έχουμε την εξής ανταλλαγή, η οποία προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων, με αρκετούς να είναι πρόθυμοι να βετάρουν, με το παράλογο ωστόσο να είναι ότι δεν υπήρχε σύμπνοια για το ποιος ευνοείται από το trade, με αρκετούς να θεωρούν ότι ευνοείται ο Α, ο οποίος υπερέβη και το cap space και έπρεπε να κάνει το trade, και άλλους να θεωρούν ότι ευνοείται ο Β.

Έχουμε λοιπόν:

– ο Α παίρνει Avery Bradley και Dion Waiters
– o B παίρνει Robert Covington,  Danilo Galinari, Jae Crowder και ένα pick πρώτου γύρου για το 2018 draft, το οποίο πιθανότατα θα βρίσκεται γύρω στο 18 με 20, αρκετά χαμηλά δηλαδή.

Στην δεύτερη λίγκα τα πράγματα ήταν πιο απλά, καθώς ο Γ που υπερέβη το cap, μίλησε με τον Δ και αποφάσισαν ότι:

– ο Γ παίρνει τον Steven Adams και τον Tobias Harris
– o Δ παίρνει τους Al Horford, Robert Covington και Tyler Johnson.

Και στις δύο περιπτώσεις θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν τα συμβόλαια των παικτών.

Ποιος κλέβει ποιον;

Τεκμηριωμένες απαντήσεις δεκτές, η τεκμηριωμένη μου απάντηση έρχεται την επόμενη βδομάδα.

The following two tabs change content below.

Dimitris Mantzoukas

Βασικά μου είπαν ότι αν φτιάξουμε site θα είναι το πρώτο βήμα για να γίνω διάσημος συγγραφέας και θα κερδίσω επιτέλους δόξα, λεφτά, γκόμενες και ναρκωτικά. Το έκανα. Ακόμα περιμένω. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι μου είπαν ψέματα.

References
1 Δεν πέσαμε ούτε στο ελάχιστο μέσα.