Ball Hog’s NBA Weekly Report S05Ε02: “The First Impressions”

Posted on Oct 23 2018 - 4:45pm by Giannis Chatsios
Categorized as
1005
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Με την πρώτη εβδομάδα πια ολοκληρωμένη στον “Μαγικό Κόσμο” έχουμε στα χέρια μας υλικό, όχι επαρκές για σε βάθος αναλύσεις, αλλά ικανοποιητικό για καταγραφή πρώτων εντυπώσεων. Ας πάμε, λοιπόν, την καθιερωμένη βόλτα μας σε όσα μας έκαναν εντύπωση, μέσα από το δεύτερο Ball Hog’s Weekly Report. 

“Spurs, Is That Really You?”

Γράφαμε από το preview των Spurs πως η αίσθηση που μας δημιουργούσαν είναι πως αντάλλαζαν “defense for offense”. Kαι στα τρία πρώτα παιχνίδια της σεζόν η “offense, παρά την έλλειψη ποιοτικού και συστηματικού τριπόντου, είναι δεύτερη στο OffRtg ωστόσο, το ότι η “defense” είναι στην 29η θέση της Λίγκας σε DefRtg με 122, ήταν κάτι που δεν περιμέναμε σε αυτή τη ζωή υπό τον coach Pop να συναντήσουμε. Το πρόβλημα, ωστόσο, της φτώχειας του roster είναι τέτοιο, που όσο και αν ο Pop κάνει τα μαγικά του με τους “βασικούς” του, όταν χρειάζεται να πατήσει παρκέ το second unit, η άμυνα καταβαραθρώνεται.

Και ναι, εμείς γράφαμε τόσα χρόνια πως “o Popovich μπορεί να οδηγήσει ακόμα και τις cheerleaders των Spurs στις 60 νίκες”, αλλά, ειδικά μετά τους τραυματισμούς των Murray, White και Walker, τo rotation στα guards είναι φτωχό. Τόσο φτωχό που τα wings αναγκάζονται να κατέβουν θέση για να δώσουν ανάσες σε παίχτες που θα έπρεπε, ακόμα και στο βαθύ rotation των Spurs, να είναι 9οι, 10οι και 11οι. Ωστόσο, γίνονται 7οι και 8οι και το αποτέλεσμα είναι αισθητικά και λειτουργικά άσχημο. Ξαφνικά ακόμα και η απουσία του παρηκμασμένου εδώ και χρόνια Tony Parker δείχνει σημαντική. Η χρονιά ξαφνικά φαντάζει πολύ πιο δύσκολη, ακόμα και του αρχικού αναμενόμενου.

Μια απρόσμενη λεπτομέρεια του τραυματισμού του Dejounte Murray; Το point guard rotation των Spurs, αναγκαστικά πλέον, είναι ο Bryn Forbes και ο Patty Mills, παίκτες που αμφότεροι είναι κατά βάση σουτέρ. Αυτό απλοποιεί κάπως την ζωή του Popovich στην επίθεση, καθώς δεν έχει να λύσει το πρόβλημα που θα προέκυπτε από την παρουσία του Murray δίπλα στον ball dominant DeMar DeRozan. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι ο Bryn Forbes δίνει περισσότερα στους Spurs από ό,τι θα έδινε ο υγιής Murray, όσο ότι η διαδικασία μονταρίσματος διευκολύνεται. Πάντως, νέες οδηγίες για το freedom of movement ή όχι, το 143-142 σε παιχνίδι των Spurs, είναι κάτι που δεν περιμέναμε να δούμε ποτέ.

Κλεμένος Τίτλος από το Fantastic Beasts: “Να Πανικοβληθώ?!?!?!”
Απάντηση Πρώτη: Για τους Lakers όχι

Για τον καυγά στο Lakers – Rockets θα διαβάσατε και θα είδατε παντού, οπότε δεν έχει νόημα μία ακόμα απλή αναφορά σε αυτό το γεγονός. Αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι πως οι Lakers, παρά το 0-3 (το πρώτο 0-3 ξεκίνημα του LeBron από το μακρινό 2004) είναι καλοί, έχοντας χάσει και τα τρία παιχνίδια στο τελευταίο πεντάλεπτο κάθε αγώνα. Και όσο και αν είναι διπλά κακό το ότι μιλάμε για παιχνίδια κόντρα σε ομάδες που θα είναι (Rockets) ή που διεκδικούν την είσοδό τους (Blazers, Spurs) στα Playoffs της Δύσης, το γεγονός πως ήταν ανταγωνιστικοί ως το τέλος μαζί τους είναι περισσότερο καλό, παρά κακό σημάδι. Οι Lakers, που λέτε λοιπόν, τρέχουν ωραία το γήπεδο (ποτέ άλλοτε ομάδα του LeBron δεν είχε βάλει 142 πόντους), δείχνουν να έχουν καλύτερη του αναμενόμενου -για τόσο καινούρια ομάδα- χημεία, καθώς και ξεκάθαρο πλάνο και αγωνιστικούς ρόλους. Λείπει ένας ακόμα καλός center, ο οποίος, όπως, μες στη χρονιά θα αποκτηθεί θαρρώ, ειδικά μετά τα releases του Φλεβάρη. Ακόμα και να συνεχίσουν με 1-2 στα επόμενα τρία παιχνίδια, λόγος ανησυχίας δεν υπάρχει. Το μόνο δεδομένα αρνητικό είναι η κακή άμυνα (οι 142 δεν ήταν αρκετοί!), τόσο στο ζωγραφιστό, όσο και στις αλλαγές στην περιφέρεια, που αφήνει άπειρα ελεύθερα τρίποντα στους αντιπάλους.

Απάντηση Δεύτερη: Για τους Celtics, πάλι όχι, αλλά να προβληματιστείς λιγάκι

Στα ξεκινήματα της σεζόν, με όλα τους τα όπλα πλέον υγιή, κανείς μας δεν περίμενε πως μετά από τέσσερις αγώνες θα βλέπαμε τους Celtics τελευταίους σε OffRtg με μόλις 100,2, έχοντας μάλιστα χάσει, όχι μόνο από τους Raptors, μα και από τους Magic μέσα στη Βοστόνη. Η ομάδα του Brad Stevens δεν έχει καταφέρει σε κανέναν αγώνα να σκοράρει πάνω από 105 πόντους, ενώ οι Irving και Hayward δείχνουν να απέχουν κατά πολύ από τους, όχι καλούς, αλλά απλά κανονικούς εαυτούς τους, με τον πρώτο να έχει μόλις 4/22 τρίποντα (ήτοι 18,2%) και τον δεύτερο να έχει αγωνιστεί λιγότερα από τα μισά λεπτά του Tatum (75 έναντι 135). Ο τελευταίος μαζί με τον εξαιρετικό Horford τραβάνε προς ώρας το καράβι, μα η εικόνα, πέρα από την άμυνα που είναι και φέτος τανάλια, είναι προς ώρας προβληματική. Προφανώς και “in Stevens we trust”, μα, από την άλλη, έπρεπε μια πρώτη παρατήρηση να την κάνουμε.

Το Τσίρκο Συνεχίζει την Περιοδεία του

Για το πόσο δυσλειτουργικοί είναι οι φετινοί Minnesota Timberwolves τα έχουμε γράψει αναλυτικά, τόσο στο preview τους, όσο και σε ξεχωριστό, ειδικό, κείμενο. Και, δυστυχώς, αυτό που βλέπουμε τις πρώτες αγωνιστικές της περιόδου επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους κάθε φιλάθλου της ομάδας.

Και δεν είναι οι δύο ήττες στους τρεις πρώτους αγώνες, ούτε η κάκιστη -και φέτος- άμυνα που ανησυχεί. Είναι η αρρώστια που βγάζει η ομάδα σε κάθε έκφανσή της. Ένας Jimmy Butler που φωνάζει σε συμπαίκτες και προπονητή με κάθε ευκαιρία, οι φίλαθλοι της ομάδας, που στο πρώτο παιχνίδι εντός έδρας, οι μισοί αποδοκίμαζαν τον Butler κατά την είσοδό του και οι άλλοι μισοί τον επευφημούσαν φωνάζοντας “MVP” από το δεύτερο κιόλας δωδεκάλεπτο.

Κυρίως όμως, το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι η ως τώρα χρήση του, από όποια οπτική και αν εξεταστεί, μεγαλύτερου ταλέντου της ομάδας, και -μετά την επέκταση του συμβολαίου του για πέντε χρόνια και $190 εκατ.- κολόνα του οργανισμού για τα επόμενα χρόνια, Karl-Anthony Towns.  Συγκεκριμένα, τα σουτ του Towns στα πρώτα παιχνίδια ήταν: στο πρώτο έξι (με τον Wiggins να παίρνει 18 και τον Butler 23), στο δεύτερο δέκα (με τον Wiggins να παίρνει 21), 16 στο τρίτο (με τον Rose να παίρνει 21) και 12 στο τέταρτο (όσα και οι Butler και Rose, με τον Okojie να παίρνει 13!), έχοντας το πέμπτο usage rate της ομάδας με 20,7%, μόλις μισή μονάδα πάνω από τον Dieng!!!

Η χρήση του Towns είναι κάτι που έχουμε, και εμείς και ο κόσμος όλος, ξανατονίσει, αλλά πλέον η εικόνα του οργανισμού, είναι πολύ πέρα από άρρωστη. Δεν γίνεται να μην δίνεις σουτ και plays στο λαμπρότερό σου αστέρι και ο Andrew Wiggins να συνεχίζει να σουτάρει σωρηδόν τούβλα από τα 6,5 μέτρα.

Αν αυτό είναι το επίπεδο της έντασης και αυτό είναι το αγωνιστικό πλάνο που ο -παραμένων (για ανεξήγητους για εμάς λόγους), σε αμφότερες τις θέσεις του, όταν είναι παραπάνω από δεδομένο πως θα αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν, άρα γιατί όχι άμεσα, αφού έχει χάσει πλήρως τον έλεγχο- coach/GM Thibodeau επιθυμεί, τότε εμείς θα θυμίσουμε πως το ψυχολογικό approach των παιχτών το 2018 έχει προχωρήσει από τα ’60s, όσο και η ιατρική και η artificial technology. Και καθώς μια NBA Season δεν είναι sprint, αλλά μαραθώνιος, αν δεν επιλυθούν τα αγωνιστικά και ψυχολογικά προβλήματα που έχουν εμποτίσει την ομάδα, δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να μην έχουμε και νέα δράματα και δη σύντομα.

Ωστόσο, για να κρατήσουμε και κάτι θετικό από αυτούς, να σημειώσουμε πως στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια βλέπουμε τον καλύτερο Rose των τελευταίων κοντά επτά χρόνων και ότι ο πάγκος τους είναι σαφώς καλύτερος από τον αντίστοιχο αξιοθρήνητο περσινό.

Θα δούμε τελικά ποτέ το “Hoi-ball”;

Ενθαρρυντικά έχει ξεκινήσει τη σεζόν του ο Zach LaVine. Συγκεκριμένα, δείχνει να έχει ξεπεράσει πλήρως τον τραυματισμό του, δείχνοντας τα στοιχεία εκρηκτικότητας που τον χαρακτήριζαν από την αρχή της διαδρομής του στο NBA. Και το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνεται και από τον τρόπο που επιτίθεται το καλάθι από το ζωγραφιστό, αλλά και τη συχνότητα που πηγαίνει στις βολές σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια, έχοντας κατά μέσο όρο διψήφιο αριθμό, διπλάσιο από εκείνον των ημερών του στους Wolves, γράφοντας τρεις σερί 30άρες.

Από την άλλη, ούτε φέτος έχει ξεκινήσει καλά το “Hoi-ball”. Πριν δύο σεζόν ήταν ο Butler (έκπληξη; κανένας;) που του είχε ασκήσει κριτική για τα plays που καλεί, ιδίως στο τέλος των αγώνων, και φέτος, μόλις στον τρίτο αγώνα της ομάδας, το ίδιο έπραξε ο LaVine μετά την τρίτη ήττα της ομάδας (0/3) κόντρα στους Mavericks.

Σφηνάκια

1/ Και ναι, όσο δεν μας αρέσει το military approach του coach Thibs, που το βρίσκουμε ακραία αναχρονιστικό και ακραία αναποτελεσματικό, άλλο τόσο δεν μας αρέσει και το ακραίο ντάντεμα του οργανισμού των Sixers στον Markelle Fultz. Ο Fultz είναι το #1 του draft μιας εξαιρετικής draft class και είναι κάπου κουραστικό να αντιμετωπίζεται διαρκώς σαν το πεντάχρονο που μπαίνει σε παιχνίδι 17χρονων και όλοι/ες πανηγυρίζουν όταν ο μπόμπιρας μπαίνει, παίρνει σουτ και ευστοχεί. Η εικόνα του στα πρώτα παιχνίδια είναι κακή και αν δεν βελτιωθεί άμεσα, το ταβάνι των -έτσι και αλλιώς φτωχών σε βάθος- φετινών Sixers θα κοντύνει ανησυχητικά.

2/ Στο παιχνίδι κόντρα στους Nuggets, ο Trevor Ariza έγραψε το σοκαριστικό -47 στο plus/minus. Με απλά λόγια, όσο βρισκόταν στο παρκέ, η ομάδα του δέχτηκε 47 παραπάνω πόντους από όσους σκόραρε. Ψάχνοντας παραπάνω το συγκεκριμένο νούμερο, δεν βρήκαμε απλά πως είναι η τέταρτη χειρότερη επίδοση όσο μετράται το συγκεκριμένο στατιστικό (από τη σεζόν 2000-01), αλλά και πως οι θέσεις #3, #4 και #5 είναι όλες κατειλημμένες από παίχτες των Suns μέσα στο 2018, και συγκεκριμένα από δύο διαφορετικά παιχνίδια των “Ήλιων” τον Φλεβάρη του τρέχοντος έτους και τους T.J. Warren και Josh Jackson, και το εν λόγω παιχνίδι του Ariza. Not the best period to be staring at the Suns…

3/ Διαβάζοντας κανείς απλά τα box scores και βλέποντας αποκλειστικά τα highlights δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ο P.J. Tucker αγωνίζεται σε κάθε αγώνα των Rockets πάνω από 35 λεπτά και τι προσφέρει στην ομάδα. Βλέποντας τα κάτωθι videos με την αλληλουχία δύο φάσεων στο παιχνίδι κόντρα των Lakers, θα καταλάβει σαφώς όλα τα παραπάνω:

4/ Στο Milwaukee βρέχει τρίποντα με το καλημέρα. Η επιθετική μηχανή του coach Bud δείχνει να έχει ενεργοποιηθεί από πολύ νωρίς με την ομάδα να έχει ήδη 121 προσπάθειες έξω από την γραμμή, όντας τρίτη στη Λίγκα στο ποσοστό προσπαθειών πίσω από τα 7,25, με 44,2% των συνολικών σουτ. Το ρόστερ και το αγωνιστικό στυλ της ομάδας δείχνει να ταιριάζει στον Giannis, που μαζί με τους Davis, Leonard και LeBron, δείχνει να είναι στα ξεκάθαρα φαβορί για το MVP της σεζόν αν η πορεία τους συνεχίσει έτσι και δη αν η ομάδα καταφέρει να πιάσει τις 50 νίκες.

5/ Kαι μιας και αναφερθήκαμε στον Anthony Davis, να πούμε πως όχι απλά θα είναι μέχρι το τέρμα στις συζητήσεις για το MVP, αλλά στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν και βλέποντας τα νούμερα του Payton δίπλα του, έχουμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε για το κατά πόσο ήταν καλός πέρσι στους Pelicans ο Rondo, ή κατά πόσο ο Davis φτιάχνει τα νούμερα των pg του, που απλά του την πετάνε κάπου κοντά στο καλάθι και αυτός την μαζεύει και την τοποθετεί αποτελεσματικά εντός αυτού. Η δε τριάδα του με Mirotic και Randle έχει ξεκινήσει πολύ πιο εντυπωσιακά και από όσο και ο πιο αισιόδοξος εξ ημών περίμενε. Προς ώρας η φτώχεια στα wings δεν φαίνεται, αλλά το δείγμα, όπως είπαμε και στην εισαγωγή, είναι μικρό για συμπεράσματα. Το φρύδι μας (το πιάσατε, ε;! -ναι, ήταν κακό, συμφωνούμε…) έχει σηκωθεί, ωστόσο, και τους παρατηρούμε προσεκτικά.

6/ Οι Raptors έχουν ξεκινήσει εντυπωσιακά, με τέσσερις νίκες στα τέσσερα πρώτα τους παιχνίδια, μάλιστα απέναντι σε Celtics, σε Wizards μέσα στην Washington, χωρίς μάλιστα τον Kawhi, και κόντρα στην εντυπωσιακή ως τώρα Charlotte. Μα τα δύο στοιχεία που ως τώρα έχουν τραβήξει την προσοχή μας είναι η προσαρμοστικότητα του coach Nurse, ο οποίος έχει παρατάξει τρεις διαφορετικές βασικές πεντάδες σε αυτά τα τέσσερα παιχνίδια, αλλά και το γεγονός πως η ομάδα εμφανίζεται top-10 απέναντι μάλιστα σε αξιόλογες ομάδες της Περιφέρειάς τους ως τώρα, με το τέταρτο OffRtg με 118,00 και το έβδομο DefRtg με 105,7 .Θα περιμένουμε να τους δούμε να πηγαίνουν μια βόλτα και στις ομάδες της Δύσης, αλλά προς ώρας αυτό που βλέπουμε μας αρέσει.

7/ Δεν υπήρξαμε ποτέ ιδιαίτερα fans του, και το trade του στο Detroit το είχαμε κατακρίνει άσχημα, ωστόσο τα νούμερά του Griffin σήκωσαν συζητήσεις μετά τα τρία πρώτα παιχνίδια. Και ενώ όντως φαντάζει εντυπωσιακό το 29,5 πόντοι, 50 FG%, 75 3pt%, 10 rebounds, 5,5 assists, 62,1 TS%, 27,6 USG%., δεν θα πρέπει κανείς να παραγνωρίζει πως αυτά είναι ανεβασμένα κι από ένα παιχνίδι με τους Bulls. Τι σημαίνει για έναν PF να παίζει απέναντι στους Bulls; Ότι θα βρει απέναντί του τους Bobby Portis και Jabari Parker, πράγμα που θα πρέπει να ξυπνάει το ένστικτο του θηρευτή ακόμα και στον πιο πράο forward της Λίγκας. Το πρώτο του παιχνίδι δε ήταν απέναντι στον Jared Dudley, ο οποίος έχει τόνους εμπειρίας και winning mentality, αλλά έχει συντηρήσει το κορμί του περίπου όπως συντηρεί την κουζίνα του πρωτοετής φοιτητής, και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να ματσάρει σωματικά τον Griffin. Τον κρατάμε και τον παρακολουθούμε παραπάνω, συνεπώς, και τον Blake.

The following two tabs change content below.

Giannis Chatsios

Ήταν και για πάντα θα είναι ο πρώτος πρωταθλητής της fantasy league που έφερε τους συντάκτες του Ballhog κοντά, και αυτός είναι ένας τίτλος που κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει.Όχι τυχαία. Παρακολουθεί live τους περισσότερους αγώνες, διαβάζει τα πάντα γυρω από το ΝΒΑ και το μπάσκετ γενικότερα, μπορεί να περιγράψει τον μηχανισμό του σουτ κάθε παίκτη και θυμάται στατιστικά και πληροφορίες αγώνων περασμένων δεκαετιών, σαν μία σωστή κινητή εγκυκλοπαίδεια του μπάσκετ που είναι. Παλαιότερα τα εξηγούσε στο δικό του blog, τώρα τα εξηγεί στο Ballhog. Τα απαιτητικά ωράρια του ΝΒΑ δεν τον αφήνουν να ασχοληθεί με την Νομική την οποία έχει τελειώσει. Προλαβαίνει όμως να παίζει μπασκετάκι κάθε απόγευμα στα γήπεδα των Αμπελοκήπων,με ένα απαράμιλλο στυλ όπου ο ίδιος πιστεύει ότι μοιάζει στον Ginobili. Δεν μοιάζει, αλλά δεν του το λέμε για να μην τον πληγώσουμε.