Ball Hog’s NBA Weekly Report S05E17: “Όλα του Phoenix Δύσκολα, και το Trade Αποτυχημένο”

Posted on Dec 17 2018 - 12:54pm by Nicolas Radicopoulos
Categorized as
1195
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Μια εβδομάδα που εκνευριστήκαμε με τους Suns, γελάσαμε με τους Wizards, βγάλαμε το καπέλο στους Grizzles και στον τεράστιο Dirk, απολαύσαμε πάλι τους “γιούγκους” Jokic και Doncic και καταγράψαμε ρεκόρ και τάσεις στη Λίγκας πέρασε. Όλα αυτά καταγράφονται σε ένα αναλυτικό Ball Hog’s Weekly Report.

Main Story: The Phoenix Suns, μια ομάδα διαρκών απογοητεύσεων

Πρέπει να έχεις πολύ θράσος για να έχεις να στήσεις μια αξιοπρεπή ομάδα πέντε χρόνια, μια ανταγωνιστική πάνω από δεκαετία, αλλά να απαιτείς από τους πελάτες σου $150 εκατ. για να συνεχίσεις να τους προσφέρεις τα χάλια σου.

Ωστόσο, αυτό ακριβώς έκανε την προηγούμενη εβδομάδα ο ιδιοκτήτης των Suns, Robert Sarver, απειλώντας την πόλη του Phoenix και την τοπική δημοτική αρχή πως αν δεν του χρηματοδοτήσουν τις του ανωτέρου ύψους βελτιώσεις στο ιδιωτικό γήπεδο των Suns, αυτός θα πάρει την ομάδα και θα πάει στο Las Vegas ή στο Seattle.

Και παρότι αυτός ο εκβιασμός είναι από επιζήμιος, ως χυδαίος για τους πολίτες του Phoenix, η δημοτική αρχή, υπό τον φόβο να βρεθούν οι τέσσερις αρνητικές ψήφοι που χρειάζονταν για να καταψηφιστεί η πρόταση χρηματοδότησης του γηπέδου, ανέβαλαν τη σχετική συζήτηση για την επόμενη εβδομάδα1)Αναλυτικότερα εδώ και στα links του link αυτού..

Και ναι, είμαστε οι πρώτοι που επιθυμούν την επιστροφή των αγαπημένων Sonics στη Λίγκα, μα επ’ ουδενί δεν επιθυμούμε να πάρει άλλη ομάδα τη θέση τους, αυτή της εκβιασμένης και χειραγωγημένης ομάδας από τις φιλοδοξίες μιας άπληστης ιδιοκτησίας, ούτε έχουμε τον παραμικρό λόγο να υποστηρίζουμε την χρηματοδότηση ιδιωτικών επενδύσεων από πολίτες, των οποίων οι ανάγκες είναι διαφορετικές, είναι σημαντικότερες και οφείλουν να εξυπηρετούνται πάνω και πέρα από εκβιασμούς δισεκατομμυριούχων κερατάδων.

Ιδιωτικά Γήπεδα, Δημοτικά Κόστη, Μια Ιστορία Παραλογισμού που Διαιωνίζεται

Μένει, μολαταύτα, να φανεί το για πόσο θα συνεχιστεί αυτή η ξεδιάντροπη απαίτηση κρατικών επιχορηγήσεων για γήπεδα, μια απαίτηση που αν και κινείται σε μία αρρωστημένη, αφαιμακτική λογική των ιδιοκτητών των επαγγελματικών ομάδων στις Η.Π.Α., δυστυχώς υπάρχουν ακόμα πόλεις και πολιτειακές/δημοτικές αρχές, πρόθυμες να πλειοδοτήσουν σχετικά.

Και βρίσκουμε αφορμή ακόμα μία φορά με το συγκεκριμένο γεγονός για να σας παραπέμψουμε σε μία σειρά από κατατοπιστικά σχετικά videos:

Αντιδράσεις

Αντιδράσεις στον εκβιασμό του Sarver προφανώς και υπήρξαν, με αγαπημένη μας σχετικά να έρχεταιαπό την κυρία του κάτωθι video, που αφού επισήμανε πως ο ρόλος του Δήμου είναι να φροντίζει όλους τους πολίτες και όχι ιδιωτικές επιχειρήσεις, καταφέρθηκε αρχικά εναντίον του νεοφιλευθερισμού και της σχολής του Σικάγου2)Έλα μωρή θεία τρέλα! Έλα να τα πεις και εδώ χάμω σε κάτι σαΐνια που έχουμε που μας έχουν ζαλίσει τα παπάρια με τον κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα! και στη συνέχεια εναντίον του ιδιοκτήτη της ομάδας Sarver προσωπικά και της τρομακτικής του αποτυχίας να δημιουργήσει μία αξιοπρεπή ομάδα, μα κυρίως, στο να παράσχει το παραμικρό στην πόλη του Phoenix όλα αυτά τα χρόνια.

Άμεση ήταν και η αντίδραση του αστέρα της ομάδας, Devin Booker, που εξέφρασε την αγάπη του για την πόλη:

Εύλογες Ειρωνείες και Αναδίπλωση

Μα το πάρτι ξεκίνησε όταν οι επίσημοι σχολιαστές της Λίγκας μπήκαν στον χορό, με καυστικότερο σχόλιο να είναι αυτό του Stan Van Gundy, ο οποίος “σκότωσε” τον Sarver λέγοντας πως “πριν ζητήσει να πάει η ομάδα κάπου αλλού, καλό θα ήταν να φροντίσει να παρουσιάσει μία ‘ομάδα’ στο Phoenix”. Mic drop που λέει και η Rachel.

Όλα τα ανωτέρω οδήγησαν -εύλογα- τον Sarver σε άτακτη υποχώρηση και αναδίπλωση.

Η μεγάλη απογοήτευση που ακούει στο όνομα Josh Jackson

Περνώντας, όμως, και στα αγωνιστικά των Suns, αν σε κάτι θέλουμε να σταθούμε παραπάνω είναι στο πόσο κακός αποδεικνύεται καθημερινά ως τώρα ο Josh Jackson. Συγκεκριμένα, το #4 του draft του 2017 γράφει περισσότερα λάθη από assists, είναι πολύ κακός rebounder για το ύψος των 2,03 μέτρων από το οποίο κοιτάει τον κόσμο, με μόλις τρία κατά μέσο όρο σε 21,3 αγωνιστικά λεπτά, ενώ πρέπει να μιλάμε πια για έναν χείριστο σουτέρ, μιας και ανάμεσα στους παίχτες που έχουν πάρει πάνω από 200 σουτ στη φετινή σεζόν είναι τρίτος από το τέλος σε ποσοστό true shooting, πάνω μόνο από τους Kevin Knox and Mario Hezonja. Και τα πράγματα γίνονται χειρότερο όταν κανείς διαπιστώνει πως από τους 53 παίχτες επιλέχθηκαν στο draft του 2017 και έχουν αγωνιστεί στο NBA, ο Jackson έχει το χειρότερο win share με μείον-1,9 αυτή την σκάρτη διετία. Ακόμα χειρότερα δε, από τους 451 παίχτες που βρίσκονται στη λίστα του ESPN με το real plus/minus, που μετρά τη συνεισφορά των παιχτών στην απόδοση των ομάδων τους, ο Jackson βρίσκεται στην 445η θέση.

Trade Ariza

Τέλος, αν ο κόσμος γέλαγε με τους Suns την προηγούμενη εβδομάδα δεν ήταν αποκλειστικά για τα παραπάνω δράματα, μα και για το trade του Ariza. Συγκεκριμένα, ενώ για μέρες φημολογούταν πως ο Ariza είναι κλεισμένος για τους Lakers, ο Sarver αποφάσισε πως δεν θέλει να τους κάνει και άλλο δώρο (μετά τον Chandler) και ξεκίνησε συζητήσεις με τους Wizards, που ενδιαφερόντουσαν επίσης για τον παίχτη. Το deal έκλεισε αρχικά με τον Ariza να πηγαίνει στην Washington, τον Oubre στο Memphis, και με τους Suns να παίρνουν τον Austin Rivers, τον Wayne Selden και τον Brooks από τους Grizzles, με μία σειρά από δεύτερου γύρου picks επίσης να αλλάζουν χέρια.

“Ναι, αλλά ποιον ‘Brooks’?” Τον sophomore φερέλπιδα Dillon ή τον 29χρονο γυρολόγο MaRshon;

Οι Suns κατάλαβαν τον Dillon και πανηγύριζαν, οι Grizzles κάτι τέτοιο ούτε που το συζήταγαν, με αποτέλεσμα το deal να ακυρωθεί.

Σε επιμονή των Wizards, οι Grizzles βγήκαν από το κάρδρο, και το deal έκλεισε με τους Oubre και Rivers να πηγαίνουν στην έρημο και τον Ariza να επιστρέφει μετά από 4,5 σεζόν στην Πρωτεύουσα.

Αν το deal ήταν καλό για τους Suns;

Πήραν το PG που χρειαζόντουσαν μήπως και εμείς δεν το καταλάβαμε;

Γεγονότα, τόσο της αρχικής ασυνεννοησίας, όσο και του τελικού deal, που μας επιστρέφουν στο κείμενο για τα διοικητικά των Suns, και τη σημαντικότητα του ρόλου του GM, αλλά και του ownership της ομάδας. Δυστυχώς για την συμπαθή ομάδα της Arizona, τόσα παθήματα μετά και τα διοικητικά προβλήματα όχι μόνο παραμένουν, αλλά και εντείνονται.

Ωστόσο!

Και μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό, οι Suns την Πέμπτη και το Σάββατο έκαναν δύο συνεχόμενες νίκες κόντρα σε Mavericks και Wolves, κάτι που είχαν να καταφέρουν πάνω από έναν χρόνο!

“Είναι να γελάει κανείς”.

Mini Stories:
1) Side Story: The rest of the Ariza trade

Όσο και αν ακουστεί παράλογο, κερδισμένοι της όλης υπόθεσης βγήκαν οι Grizzles. Πήγαν να βγάλουν ένα trade που θα τους έδινε πρόσθετο βάθος στα φτερά (που πονάνε από το πεταμένο στα σκουπίδια υπερσυμβόλαιο που έχουν δώσει στον Parsons), με την προοπτική μάλιστα να μπορούσαν να κρατήσουν τον Oubre και για μεγαλύτερο διάστημα, με τους κατάλληλους οικονομικούς χειρισμούς. Όταν, όμως, διαπίστωσαν αυτά που από την παρούσα στήλη γράφουμε από την αρχή της σεζόν, πως, δηλαδή, Suns και Wizards αποτελούν δύο από τα μεγαλύτερα διοικητικά ανέκδοτα της Λίγκας (παρέα με Bulls και Wolves), έπραξαν το σωστό: αποσύρθηκαν από τις διαπραγματεύσεις.

Οι Wizards πάλι, μάλλον είναι εκείνοι που ευθύνονται για το όλο μπέρδεμα, μιας και από τους Suns βγαίνει πως ήταν ξεκάθαροι πως θέλουν τον Dillon και από τους Grizzles πως δεν τον δίνουν, άρα μάλλον αυτοί έκανα το σπασμένο τηλέφωνο. Πάλι καλά, να λέει κανείς, δηλαδή, που δεν πρότειναν και τον προπονητή τους Scott Brooks στο τέλος στο trade (αν και μάλλον υπέρ τους θα ήταν κάτι τέτοιο). Το trade δεν είχε λογική για αυτούς ούτε στην αρχική του μορφή, πόσο δε στην τελική του. Το trade Ariza για Rivers, με δύο expirings να ανταλλάσσονται, θα έστεκε και από μόνο του, μα εκείνοι επέλεξαν να δώσουν και το restricted το καλοκαίρι συμβόλαιο του ιδιαίτερα χρήσιμου Oubre. Ναι μεν δεν μπορούσαν να το ανανεώσουν το καλοκαίρι του 2019, γιατί τα έχουν κάνει σκατά τόσα χρόνια στα οικονομικά τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να τον χαρίσουν! Θα μπορούσαν να τον χρησιμοποιήσουν σαν αμπαλάρισμα για να διώξουν κάτι χειρότερο του Rivers, ή να πάρουν πίσω περισσότερα οφέλη. Όπως έδειξε το ενδιαφέρον του Memphis από μόνο του, ενεργή αγορά για αυτόν υπήρχε. Από την άλλη, για τους Wizards μιλάμε. Go figure…

2) 3D: Dallas, Dirk, Doncic

Η επιστροφή του Κορυφαίου Ευρωπαίου Παίχτη όλων των εποχών3)Και ναι, αυτή είναι μία πρόταση που παραδόξως δεν την έχει γράψει ο Μοσχούλας, αλλά τη θεωρούμε πέρα για πέρα αντικειμενική και εύλογη. για 21η σεζόν στο NBA με την ίδια ομάδα ήταν σίγουρα μία από τις σημαντικότερες ειδήσεις της προηγούμενης εβδομάδας.

Mε το πρώτο του καλάθι στα 41 του και την είσοδό τους για το πρώτο παιχνίδι για φέτος στην American Airlines Arena να προκαλεί ρίγος συγκίνησης σε όλους μας εδώ στο Hog.

Ωστόσο, δεν γίνεται να μην κάνουμε εκτενή αναφορά και στην τεράστια αδυναμία της Στήλης, τον μαγευτικό Luka Doncic, αυτή την αγνή μπασκετική γιουγκοσλάβικη καύλα.

Και δεν είναι μία ακόμα προσποίηση σε πάσα που έστειλε αντίπαλο να μαζεύει χόρτα

αλλά ούτε καν το Bill-Murray-ικό “ταψί” στον Trae Young (που ακόμα μας είναι ακατανόητο πως κάποιος μπορεί να τον θεωρεί καλύτερο potential από τον Σλοβένο)

Είναι που μας έφυγε το σαγόνι με την σύγκριση που είδαμε από τον Andy Bailey στο twitter:

και κυρίως η αγωνιστική επίδραση του Doncic στον οργανισμό του Dallas, ιδίως στα κλειστά παιχνίδια.

Συγκεκριμένα, οι Dallas κατά την περσινή σεζόν είχαν το χειρότερο ρεκόρ, με 12-38, στα κλειστά παιχνίδια (clutch situations), γράφοντας το αποκαρδιωτικό μείον-27,4 net rating σε αυτά. Αντίθετα, φέτος η ομάδα δείχνει στις αντίστοιχες καταστάσεις μεταμορφωμένη: έχει ήδη ρεκόρ 7-5 σε clutch παιχνίδια, με net rating συν-12,3 που είναι το έκτο καλύτερο της Λίγκας σχετικά, καταγράφοντας παράλληλα τη μεγαλύτερη βελτίωση μέσα σε έναν χρόνο από κάθε άλλη ομάδα. Ο Σλοβένος προφανώς και αποτελεί τον κύριο λόγο αυτής της μεταστροφής (ποιος δεν θυμάται, άλλωστε, το 11-0 απέναντι στους Rockets δύο βδομάδες πίσω;), μετρώντας 14/22 σε clutch καταστάσεις, το καλύτερο ποσοστό μαζί με τον Oladipo σχετικά.

3) The Raptors and The Warriors

Τρομακτικά εντυπωσιακές ήταν οι εμφανίσεις και οι νίκες των Raptors, μάλιστα σε back to back κόντρα σε Clippers και Warriors την προηγούμενη εβδομάδα. Τα γεγονότα που τα κάνουν εντυπωσιακότερα είναι πως οι νίκες έγιναν χωρίς τον Kawhi, αλλά και η παρουσία του προπονητή της ομάδας Nick Nurse κανονικά στον πάγκο αυτής, παρότι η μητέρα του είχε πεθάνει το Σάββατο που προηγήθηκε των αγώνων.

Η νίκη δε κόντρα στους Warriors ήταν τόσο εμφατική που έφερε πολύ κόσμο κοντά στα όρια του παραλογισμού:

Ωστόσο, το καλύτερο καλάθι του αγώνα (και ίσως της εβδομάδας ολάκερης που προηγήθηκε) ήταν αυτό του Durant που πρώτα πέρασε αγνόησε τον Siakam, με μια εντυπωσιακή behind the back ντρίπλα, πριν απογειωθεί και βάλει σε κάδρο τον δύσμοιρο Ibaka:

Τέλος, η αναφορά μας στους Warriors θα θέλαμε να κλείσει με το κάτωθι απίθανο στατιστικό:

4) The Rockets and The Lakers

Από τα πιο ενδιαφέροντα παιχνίδια της προηγούμενης εβδομάδας ήταν και αυτό ανάμεσα στους Rockets και τους Lakers, με τους τελευταίους να εκνευρίζονται από νωρίς με τα σφυρίγματα των διαιτητών και να παίζουν επιδεικτικά κατά διαστήματα άμυνα με τα χέρια πίσω από τις πλάτες τους.

Και ναι, σίγουρα σε μεγάλο βαθμό μέρος της κλάψας ήταν υπερβολική, μιας και στο τέλος της μέρας οι Rockets είχαν απλά σουτάρει πέντε περισσότερες βολές από τους Lakers (32 έναντι 27), ωστόσο η συγκεκριμένη κλάψα άνοιξε μία κουβέντα αναφορικά με το παιχνίδι του Harden και την υπερβολή στα σφυρίγματα των διαιτητών υπέρ αυτού.

Με τα στατιστικά μάλλον να δικαιώνουν τον θόρυβο της όλης φάσης:

Μένοντας, ωστόσο, στα του συγκεκριμένου αγώνα και περνώντας στα ιστορικά αυτού, ο Harden έγραψε το τέταρτο triple-double του με 50άρα (50/10/11 συγκεκριμένα), περνώντας στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας, αφήνοντας τον Russel Westbrook στα τρία, με τους Elgin Baylor και Wilt Chamberlain να κλείνουν αυτό το περιορισμένο σε μέλη club.

Μένοντας σε ιστορικά ρεκόρ, στη νίκη των Lakers κόντρα στους Hornets στο επόμενο μετά αυτό κόντρα στους Rockets παιχνίδι, τόσο ο James, όσο και ο Ball έκαναν triple-double, ο πρώτος με 24/12/11 και ο δεύτερος με 16/10/10 (και πέντε κλεψίματα κερασάκι στην τούρτα παρακαλώ) μία επίδοση, δύο συμπαίκτες να κάνουν triple-double στον ίδιον αγώνα, που έλαβε χώρα για μόλις όγδοη φορά στην Ιστορία της Λίγκας, και πρώτη μετά το μακρινό 2007 και τους Jason Kidd και Vince Carter. Για παίχτες των Lakers τώρα, αυτό είχε να συμβεί από το μακρινό 1982.

Τέλος, με ενδιαφέρον διαβάσαμε το άρθρο του Chris Herring στο FiveThirtyEight αναφορικά με τον υπερβάλλοντα ζήλο του McGee για κοψίματα, μία συνήθεια που χαρίζει πόντους στο fantasy, μα στοιχίζει εύκολους πόντους στους αντιπάλους των Lakers, μειώνοντας την αποδοτικότητα μίας από τις καλύτερες άμυνες του Πρωταθλήματος το τελευταίο δίμηνο, όπως γράφαμε και στο πρόσφατο άρθρο για αυτούς.

5) Διαιτητολογία

Και με την αρχή της ανωτέρω παραγράφου σαν αφορμή, να πούμε σε αυτό το σημείο πως οι διαιτητές (όπως και οι μπάτσοι) δίνουν παντού και πάντα (λίγο οι πρώτοι, πολύ οι -εντός παρένθεσης- δεύτεροι) δικαιώματα για να τους αποκαλείς “μαλάκες”.

Περίπτωση Α:

Περίπτωση Β:

6) Jokicάδα

Το πιο “μπασκετικό” μάτι που έχουμε στο Hog είναι εύκολα αυτό του Χάτσιου4)Μάτι. Για “χέρι” η μάχη γίνεται μεταξύ Μαντζούκα και Κοσμά. Και όχι Λουκά μου, όχι, δεν περιλαμβάνεσαι στη λίστα εσύ, τι να κάνουμε;!, όπου από πολύ νωρίς είχε δει το ταλέντο του Jokic και το είχε εκθιάσει. Μία ακόμη λατρεία της Στήλης, λοιπόν (“Γιούγκος” κι αυτός γαρ…), μας χάρισε δύο εξαιρετικές φάσεις στη νίκη του αποδεκατισμένου Denver απέναντι στην καλύτερη ομάδα της Λίγκας (που έπαιζε κι αυτή ωστόσο με αρκετές απουσίες), το Toronto.

Αρχικά αυτό το ανορθόδοξο, μα εντυοπωσιακό, τελείωμα:

Μα και πάλι αυτή την μαγική διαγώνια πάσα, που τείνει να την κάνει σήμα-κατατεθέν:

Κλείνοντας την Jokic-αδα, με το παρακάτω tweet, με φιλική συμμετοχή του εκνευριστικού χελωνονιτζακίου:

Σφηνάκια

1/ O χαμός στη Δύση καλά κρατεί, με 14 ομάδες να μάχονται για τις εφτά θέσεις των Playoffs πίσω από τους Warriors, που στο τέλος του μήνα θα έχουν ξαναπιάσει την κορυφή και δεν θα την ξαναφήσουν (αν δεν έχουν και νέο γύρο μαζεμένων τραυματισμών). Το εντυπωσιακότερο δε, δεν είναι πως το #1 seed με το #14 έχει μόλις έξι ήττες διαφορά, μα πως οι πέντε από τις οχτώ ομάδες των περσινών Playoffs της Δύσης, οι New Orleans, San Antonio, Minnesota, Utah and Houston, είναι αυτή την στιγμή εκτός οχτάδας. Ενώ επίσης εντυπωσιακό είναι πως πλην Warriors, Nuggets και Lakers (και Suns, για τους αντίθετους λόγους) οι 11 ομάδες της Περιφέρειας είχαν στην τελευταία τους δεκάδα αγώνων ρεκόρ 6-4 (οι τρεις), 4-6 (άλλες τρεις) και 5-5 (οι υπόλοιπες πέντε), επιβεβαιώνοντας πως οι πιθανότητες να ξεκαθαρίσει σύντομα η κατάσταση με κάποια/ες ομάδα/ες να ξεφεύγει/ουν από το group της κόλασης είναι ελάχιστες.

2/ Εντυπωσιακή ήταν η μεταμόρφωση της επίθεσης των Celtics μετά την απόφαση του Brad Stevens να ξεκινά στη βασική πεντάδα τον Smart, με τον Hayward να έρχεται από τον πάγκο. Ξαφνικά σαν οι αγωνιστικοί ρόλοι να ξεκαθάρισαν και η ομάδα να ρόλαρε. Συγκεκριμένα, η 27η επίθεση της Λίγκας που ήταν αυτή των Celtics ως τις 25 Νοέμβρη, από τις 26.11 ως και σήμερα είναι μακράν η καλύτερη της Λίγκας, με 120 πόντους offensive rating, έχοντας μάλιστα 4,6 πόντους διαφορά από τη δεύτερη των Pacers, και τρέχοντας ένα σερί 8-0 μέχρι και την ήττα τους από τους Pistons (που έμπαιναν στον αγώνα με σερί έξι ηττών, η πλάκα είναι) το βράδυ του Σαββάτου.

Οι νίκες τους δεν ήρθαν απέναντι σε τίποτα μεγαθήρια της Λίγκας, τους Cavaliers, τους Wolves, τους Pelicans (x2), τους Bulls, τους Wizards, τους Knicks και τους Hawks κέρδισαν, παρόλα αυτά, δείχνουν να έχουν βρει έναν ρυθμό και μία αποτελεσματικότητα που αξίζει να καταγραφεί τώρα και να παρακολουθηθεί επισταμένως στη συνέχεια.

3/ Η αλήθεια είναι πως, πέρα από τια απαράδεκτες εμφανίσεις-πιτζάμες με το μακρύ μανίκι, η Adidas μας είχε κακομάθει με τις ειδικές εκδόσεις χριστουγεννιάτικων εμφανίσεων. Ειδικά εκείνες του 2015 και του 2016 ήταν πανέμορφες! Αντίθετα, ενώ η Nike, που έχει αναλάβει από τη σεζόν 2017-18 τη χορηγία αθλητικού υλικού του NBA, κάνει εξαιρετική δουλειά ως τώρα, η κατάργηση των ειδικών χριστουγεννιάτικων εμφανίσεων μας έχει κακοφανεί κάπως. Ωστόσο, φέτος αποφάσισε να κάνει μια πρόσθετη κυκλοφορία, προσθέτοντας στις πέντε εμφανίσεις που έχει η κάθε ομάδα, την “Earned Edition”, μία έκτη εμφάνιση, για τις ομάδες που είχαν “κερδίσει” την παρουσία τους στην post season της προηγούμενης σεζόν. Στην ουσία, παρόλα αυτά, οι Earned Editions των 16 ομάδων δεν είναι παρά παραλλαγές των αντίστοιχων City Edition εμφανίσεών τους.

4/ Εξαιρετικός ως τώρα στη σεζόν εμφανίζεται J.J. Redick, που στα 34 του κάνει career highs σε πόντους ανά παιχνίδι, σουτ ανά παιχνίδι, τρίποντα που επιχειρεί ανά παιχνίδι και βολές που επιχειρεί ανά παιχνίδι, σαφώς επωφελημένος από τους νέους κανόνες του “Freedom of Movement”.

Στο πρόσωπό του δε, και τα νούμερά του στο παιχνίδι, αντικατοπτρίζεται σαφώς όχι μόνο η βελτίωσή του και η εξέλιξή του, αλλά και η εξέλιξη του παιχνιδιού συνολικότερα, στην 3-point friendly νέα εκδοχή του.

Συγκεκριμένα, ο J.J.:

  • Στα πρώτα έξι χρόνια της καριέρας του είχε 8,4 πόντους με .583 TS%
  • Στα επόμενα εφτά χρόνια της καριέρας του, ως και σήμερα, έχει 15,9 πόντους με .607 TS%

5/ Μιλώντας για το παιχνίδι και την εξέλιξή του, ενδιαφέρον βρήκαμε και το συγκεκριμένο στατιστικό αναφορικά με το raw plus-minus από το 2000-01 ως σήμερα:

6/ Ο -μαλάκας στα πάντα του πλην του συγκεκριμένου- Jim Boylen παραμένει στον πάγκο των Bulls και μάλιστα προχώρησε στην πρώτη σωστή κίνηση από τη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του: πάρκαρε στον πάγκο τον Jabari Parker, τον οποίον πια δεν χρησιμοποιεί λεπτό. Sorry Jabari, αλλά μέχρι να καταλάβεις πως πληρώνεσαι για να αγωνίζεσαι και στις δύο πλευρές του παρκέ και πως η άμυνα είναι αναπόσπαστο και σημαντικότατο μέρος του παιχνιδιού, η θέση σου -και αυτή χαριστικά- είναι του benchwarmer.

7/ Διαβάσαμε το άρθρο του (αγαπημένου μας) Ben Goliver στην Washington Post (όπου πρόσφατα μεταγράφηκε από το Sports Illustrated) για τον Anthony Davis και πως ηλικιακά είναι πλέον μεγαλύτερος από τον LeBron όταν εκείνος αποφάσισε να μετακινηθεί στους Heat για να αρχίσει να κερδίζει, γυρνώντας την πλάτη στα διοικητικά λάθη της ως τότε ομάδας του, που δεν του επέτρεπαν να φτάσει την κορυφή και ο φόβος μας για το franchise των Pelicans μεγάλωσε. Ο χρόνος μάλλον μετρά πια αντίστροφα. Όχι μόνο για την παραμονή του Davis στην Νέα Ορλεάνη, μα και της ομάδας γενικότερα, αν τελικά ο Davis αποφασίσει να μην ανανεώσει.

Τέλος, αν τελικά ο Davis αρνηθεί το Designated Veteran Extension των $235 εκατ. για πέντε χρόνια που μόνο η Νέα Ορλεάνη μπορεί να του προσφέρει, τότε, μετά και την αντίστοιχη περσινή άρνηση του Kawhi στους Spurs, θα μιλάμε για την απόλυτη αποτυχία του σημαντικότερου μέτρου της 2017 CBA, που αποσκοπούσε ακριβώς στην παραμονή των superstars στις μικρές αγορές που τους είχαν επιλέξει από το draft. Μία εξέλιξη, ωστόσο, που την είχαμε δει και την είχαμε καταγράψει από την έναρξή της ως Ball Hog μέσω της στήλης Moneyball.

Let’s all have a laught now!

1/ Είδαμε παραπάνω την μαγική πάσα του εξαιρετικού Jokic στον αμαρκαρίστο Murray για τρεις. Αντίστοιχα μαγική ήταν και η πάσα του Frye στον αμαρκάριστο Sexton στη γωνία.

Ώπα.

Μισό λεπτό.

2/ H γωνιά της αστείας -μη- άμυνας της εβδομάδας.

DeAntre, μεγάλε, γαμώ τα εισιτήρια έβγαλες για τον αγώνα!

3/ Όταν τα blog boyz έχουν κέφια, τα αποτελέσματα είναι φανταστικά Ι

4/ Όταν τα blog boyz έχουν κέφια, τα αποτελέσματα είναι φανταστικά ΙΙ

5/ O Curry στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας δήλωσε πως αμφισβητεί την προσγείωση της NASA στη Σελήνη. Πέρα από την επίσημη πρόσκληση της NASA στα κεντρικά της (που αποδέχτηκε) για να δει τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τα περί προσσελήνωσης, είχε και llive insta chat με αστροναύτη σχετικά, και γενικά κατάλαβε (αυτό που το ντουβάρι ο Kyrie δύο χρόνια τώρα δεν θέλει να καταλάβει), πως αποτελώντας πρότυπο για εκατομμύρια παιδιά δεν μπορεί να λέει οτιδήποτε αντιεπιστημονικό, ανασκευάζοντας τις αρχικές του δηλώσεις, αποδεχόμενος την αστοχία αυτών.

Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε τους Kings από το να μας προσφέρουν το καλύτερο τρολλάρισμα σε παρουσίαση παίχτη πριν από αγώνα, με τον Curry, πάλι προς τιμή του, να το διασκεδάζει. Το ίδιο το NBA στα καλύτερά του, λοιπόν. Ιδού:

 

6/ Θέμα, άνευ παραμικρού λόγου, έγινε η σφαλιαρίτσα του “Εμπορικότερου” στον Monk, μετά την παπαριά του τελευταίου να μπει στο παρκέ να πανηγυρίσει ενώ το ματς ακόμα δεν είχε λήξει, με αποτέλεσμα να δεχτεί τεχνική ποινή (συν την “πατρική” σφαλιαρίτσα)

7/ Και, αλήθεια τώρα, ασχολούμαστε με το παραπάνω ακούμπημα, όταν την ίδια βδομάδα είχαμε και αυτό το “ακούμπημα”;!;

8/ To νέο αγαπημένο μας ανέκδοτο στη Λίγκα, οι Bulls, έφτιαξαν μία leadership committee, αρχικά από τέσσερα άτομα, αλλά μάλλον συνειδητοποιώντας πως με ζυγό αριθμό μελών απόφαση παίζει να μην βγει ποτέ, έβαλαν και τον Markkanen μέσα, φτιάχνοντας εν τέλει μία επιτροπή με το 33% του roster, δικαιώνοντας απόλυτα τον Νίκο Βαμβακούλα και την επική του ατάκα από τα τιμημένα ’80s “να φτιάξουμε μία τριμελή επιτροπή, από πέντε-έξι άτομα, για να πάω να μιλήσω στον πρόεδρο”. 

Την ονόμασαν δε “leadership”, γιατί πως αλλιώς θα έλεγαν μία επιτροπή με μέλος τον Bobby τον Portis που πέρσι είχε κατεβάσει τη μούρη συμπαίκτη του (του Mirotic) σε προπόνηση;!

Εύγε!

Αλήθεια, εύγε!

The following two tabs change content below.
My Twitter profile

Nicolas Radicopoulos

Επαγγελματίας auditor, εδώ βρέθηκε ως editor. Μέγας μάγιστρος του excel και neat freak, Νομίζει λόγω δουλειάς πως η δημιουργική γραφή δεν του ταιριάζει αλλά κάνει λάθος. Τον συναρπάζει το γρήγορο, αλλά ομαδικό, μπάσκετ, το παιχνίδι του Magic, κάθε point-forward, προεξάρχοντος του μερακλή Boris Diaw, οι αριθμοί του παιχνιδιού, είτε αυτοί αφορούν τα in game stats, είτε τα οικονομικά πίσω από αυτό (και μεταξύ μας ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να σου απαντήσει από μνήμης στην ερώτηση "Πόσα παίρνει ο Wayne Selden;", εφόσον δηλαδή η ερώτηση δεν είναι "Ποιος είναι ο Wayne Selden;"), αλλά περισσότερο από όλα το τσίπουρο (με γλυκάνισο!) παρέα με τους υπόλοιπους συντελεστές του Ball Hog στα χωριουδάκια του Πηλίου. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

 

References
↑1 Αναλυτικότερα εδώ και στα links του link αυτού.
↑2 Έλα μωρή θεία τρέλα! Έλα να τα πεις και εδώ χάμω σε κάτι σαΐνια που έχουμε που μας έχουν ζαλίσει τα παπάρια με τον κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα!
↑3 Και ναι, αυτή είναι μία πρόταση που παραδόξως δεν την έχει γράψει ο Μοσχούλας, αλλά τη θεωρούμε πέρα για πέρα αντικειμενική και εύλογη.
↑4 Μάτι. Για “χέρι” η μάχη γίνεται μεταξύ Μαντζούκα και Κοσμά. Και όχι Λουκά μου, όχι, δεν περιλαμβάνεσαι στη λίστα εσύ, τι να κάνουμε;!