Μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της περσινής σεζόν, οι Hawks σίγουρα είχαν την προσοχή μας στραμμένη πάνω τους το καλοκαίρι, και δεν απογοήτευσαν. Το πέτυχαν αυτό ωστόσο, με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο, δηλαδή μη κάνοντας απολύτως τίποτα εντυπωσιακό, αποφεύγοντας οποιαδήποτε θεαματική κίνηση και μένοντας πιστοί σε ένα πλάνο που καταστρώθηκε πέρσι το καλοκαίρι και τηρείται ευλαβικά μέχρι σήμερα, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση. Σε μία συγκυρία όπου κάθε free agency και trade deadline θέλει τις ομάδες να ψάχνουν πυρηνικά, οι Hawks στέκονται αγέρωχοι, σαν γεράκια θα έλεγε κάποιος πιο αστείος από μένα, και πριονίζουν μεθοδικά το έδαφος κάτω από τα πόδια των αντιπάλων τους.
Offseason Moves
Το πλάνο, όπως έχει πολλάκις αναλυθεί, έμοιαζε από την αρχή μια προσπάθεια δημιουργίας των νέων Warriors, τόσο όσον αφορά το αγωνιστικό πλάνο, χτίζοντας μία επίθεση γεμάτη φονικούς σουτέρ που κινούνται στον χώρο συνεχώς με ηγέτη έναν ακόμα πιο φονικό σουτέρ στην θέση του point guard, αλλά και όσον αφορά στην μεθοδολογία, επιλέγοντας δηλαδή τον δρόμο του draft για να δομήσουν την ομάδα των επόμενων χρόνων μόνοι τους. Όσοι ταιριάζουν στο αγωνιστικό πλάνο θα μείνουν και θα ανταμειφθούν, όσοι δεν ταιριάζουν θα δοθούν εγκαίρως σε άλλες ομάδες έναντι draft picks που θα δώσουν στην Atlanta το δικαίωμα να ρίξει περισσότερες ζαριές για να βρει στα επόμενα drafts αυτούς που ταιριάζουν. Ταυτόχρονα, έχοντας άπειρο χώρο στο salary cap, θα τραβήξουν βαριά συμβόλαια από άλλες ομάδες με αντάλλαγμα επίσης draft picks, άρα ακόμα περισσότερες ζαριές για να βρουν στο ντραφτ αποκλειστικά αυτούς που ταιριάζουν στο αγωνιστικό πλάνο.
Το καλοκαίρι που πέρασε χαρακτηρίστηκε λοιπόν από ευλαβική προσήλωση στην παραπάνω μεθοδολογία. Προετοιμάζοντας την μέρα του draft, οι Hawks παραχώρησαν τον Taurean Prince στους Nets, τσιμπώντας το # 17 του draft και το -στον τελευταίο χρόνο του – συμβόλαιο του Allen Crabbe. O άλλοτε φέρελπις Prince έμεινε στάσιμος την περσινή χρονιά και δεν έδειξε ποτέ να δένει στην νέα πραγματικότητα που έφερε η έλευση του εξαιρετικού Lloyd Pierce στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, οπότε η παραχώρηση του ήταν μονόδρομος μιας και το επόμενο καλοκαίρι θα έφευγε πιθανότατα ούτως ή άλλως με την λήξη του συμβολαίου του. Το draft lottery σίγουρα δεν έκανε την χάρη στους Hawks οι οποίοι είδαν το πικ τους να πέφτει στο #8 και το πικ του Dallas να πέφτει στο #10, στέλνοντας τους λοιπόν με τρία picks πρώτου γύρου στην βραδιά των επιλογών.
Εκεί εξέπληξαν τους πάντες όταν έκαναν πακέτο τα #8, #17, #35 και μαζί με ένα protected pick πρώτου γύρου 1)του Cleveland της επόμενης χρονιάς στάλθηκαν όλα μαζί στους Pelicans για να ανέβουν τέσσερις θέσεις και να επιλέξουν στο #4 τον De’Andre Hunter. Στο #10 το οποίο κράτησαν, επέλεξαν ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα του draft, τον Cameron Reddish, ενώ στον δεύτερο γύρο, έδωσαν τρία picks δεύτερου γύρου για να ανέβουν στο #34 και να επιλέξουν τον Ανγκολέζο Center Bruno Fernando.
Στην συνέχεια, έφεραν τα -στον τελευταίο χρόνο τους- συμβόλαια των Chandler Parsons και Evan Turner γλιτώνοντας από τους Solomon Hill, Miles Plumlee και αφήνοντας τον Kent Bazemore να ξαναγωνιστεί σε ομάδα πρωταθλητισμού, κάτι που μας κάνει ιδιαίτερα χαρούμενους. Ο Evan Turner από την άλλη, θα δώσει στα αποδυτήρια των Hawks όλο το στυλ και την εμπνευσμένη καθοδήγηση ενός πραγματικού οραματιστή των γηπέδων, και σε αυτό το σημείο δίνω την υπόσχεση ότι μέσα στον χρόνο θα γράψω επιτέλους το άρθρο αποθέωσης της larger than life περσόνας του που τόσο αξίζει να γραφτεί.
Για να ολοκληρώσουν με τις προσθήκες, οι Hawks έδωσαν ένα συμβόλαιο και στον Jabari Parker, γιατί τζάμπα ήταν, δεν ενοχλεί κανέναν, και στην περίπτωση που ο Jabari καταφέρει στο δίπολο “ατόφιο ταλέντο – ασοβαρότητα” να κλίνει σαφώς προς το πρώτο, μόνο χρήσιμη προσθήκη μπορεί να αποδειχθεί.
Η μοναδική κίνηση που δεν φαίνεται να κολλάει τόσο πολύ στο μοτίβο των αποφάσεων είναι η απόφαση να παραχωρηθεί στους Golden State Warriors ο Omari Spellman, επιλογή πέρσι στο #30 του draft, με αντάλλαγμα τον Damian Jones και ένα πολύ μελλοντικό πικ δεύτερου γύρου, καθώς ο Spellman στον πρώτο αναγνωριστικό χρόνο έδειξε θετικά δείγματα απειλώντας από το τρίποντο και ανοίγοντας το παρκέ ακριβώς όπως περιμέναμε ότι θα έκανε.
Depth Chart
PG: Trae Young, De’Andre Bembry
SG: Kevin Huerter, Allen Crabbe, Vince Carter, Armoni Brooks
SF: De’Andre Hunter, Cam Reddish, Evan Turner, Chandler Parsons
PF: John Collins, Jabari Parker, Marcus Derrickson
C: Alex Len, Damian Jones, Bruno Fernando
Ο Παίκτης Κλειδί
Ο Kevin Huerter είναι ο παίκτης κλειδί, αλλά αυτή είναι η τελευταία φορά που γράφεται το όνομα του εδώ πέρα. Από εδώ και πέρα θα αναφέρεται μόνο ως “Red Pepper” το οποίο είναι πιθανότατα το καλύτερο παρατσούκλι που έχει δοθεί τα τελευταία χρόνια στο ΝΒΑ. Ο “Red Pepper” προοριζόταν για τον ρόλο του Klay Thompson και βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο, τόσο στο επιθετικό κομμάτι, όσο και στην άμυνα, όπου η αξία του υποτιμάται συστηματικά. Είναι πραγματικά απαραίτητος για το άνοιγμα των αντίπαλων αμυνών, πέρσι σούταρε με το πολύ καλό για rookie 38,5% από το τρίποντο, αλλά ο μηχανισμός του και η αίσθηση που σου αφήνει μας κάνει να πιστεύουμε ότι το ποσοστό αυτό θα ανέβει. Είναι θέμα χρόνου να πάρει φωτιά σε κάποιο παιχνίδι και να πιάσει τα 8-9 τρίποντα σε έναν αγώνα.
Κορυφαία Προσθήκη
Η αξία της θυσίας που έκαναν οι Hawks για να ανέβουν τέσσερις θέσεις στο draft ώστε να μπορέσουν να πάρουν τον De’Andre Hunter δεν αφήνει περιθώρια να επιλέξουμε κάποιον άλλον σε αυτή την θέση. Δίνοντας τρία καλά picks πρώτου γύρου, μάλλον πιστεύουν στον Hunter αρκετά περισσότερο από όσο ο υπόλοιπος κόσμος, και το θέμα είναι ότι με τις επιλογές τους ως τώρα στα draft, έχουμε δει ότι καλά κάνουν και πιστεύουν στο μάτι τους. Ο Hunter πιθανότατα δεν ήταν ο καλύτερος παίκτης του draft, πιθανότατα δεν ήταν καν ο καλύτερος παίκτης που υπήρχε στο #4, είναι όμως αυτός που ταιριάζει καλύτερα και πιο καθαρά από όλους σε αυτό που στήνουν οι Hawks, είναι αυτό το οποίο είχαν ανάγκη για να καλύψουν την πεντάδα νέων αστέρων που ετοιμάζουν. Ένας σκληρός small forward, με την δυνατότητα να παίξει καταπληκτική άμυνα, με το σουτ του να προσπαθεί να σταθεροποιηθεί και με την υποψία ότι μπορεί να δημιουργεί και προσωπικές προσπάθειες. Ό,τι ήθελαν δηλαδή στην Atlanta από τον Taurean Prince, αλλά δεν μπορούσε να δώσει.
Το ζήτημα είναι ότι και ο Hunter δεν είμαστε σίγουροι ότι μπορεί, πέρα από την άμυνα. H ευστοχία του στο σουτ είναι παραπλανητική, καθώς μπορεί να σούταρε με το καταπληκικό 43,8%, ωστόσο αυτό προέρχεται από σχετικά μικρό όγκο προσπαθειών, και πολύ καλά επιλεγμένων, υπό συνθήκες καλύτερες από αυτές που θα συναντήσει στους αγώνες του ΝΒΑ, και η αλήθεια είναι ότι η έκδοση του Hunter που είδαμε αυτόν τον Μάρτη, ένας παικταράς δηλαδή ο οποίος πήρε μόνος του τον τελικό και έδωσε τον τίτλο στο Virginia, δεν παίρνουμε και όρκο ότι θα είναι η μόνιμη έκδοση του και στο ΝΒΑ. Ο προ – March Madness Hunter είχε αρκετά προβλήματα, από τον χειρισμό της μπάλας μέχρι τις αποφάσεις που παίρνει και μένει να φανεί αν οι Hawks είχαν δίκιο να ρισκάρουν τόσα για να τον αποκτήσουν.
Τρία ερωτήματα ψάχνουν απάντηση
α. Ποιος θα κερδίσει την μάχη των forwards;
Εδώ γίνεται πανικός. Δεν αναφερόμαστε απαραίτητα στο ποιος θα ξεκινάει στην βασική πεντάδα, το ερώτημα ψάχνει κυρίως το ποιος θα κερδίσει τα περισσότερα λεπτά ως το πιο αποτελεσματικό συμπλήρωμα στους υπάρχοντες. Ο Hunter ξεκινάει ως φαβορί, έχοντας στα χαρτιά όλο το πακέτο, ωστόσο δεν παίζει μόνος του. Ο Cam Reddish βάζει σοβαρή υποψηφιότητα, ξεκινώντας από τον πάγκο, να κερδίζει λεπτά εάν του μπαίνουν τα σουτ. Ο De’Andre Bembry είναι το τρίτο φαβορί στα χαρτιά, καθώς πέρσι δικαιολόγησε την λατρεία που του τρέφουμε, με μία αδιανόητη all-around χρονιά, ωστόσο η αίσθηση μου είναι ότι θα περνάει μεγάλο χρόνο σε καθήκοντα οργανωτή, ανεξαρτήτως θέσης μέσα στο παρκέ, οπότε θεωρώ πολύ πιθανό να δούμε σχήματα στην περιφέρεια με τον Bembry πλαισιωμένο από τους “Red Pepper”, Reddish, για να προσφέρουν το σουτ και να ανοίγουν το γήπεδο. Ο Vince Carter παραμένει υποψήφιος για λεπτά, είτε στην θέση του small forward είτε σαν shooting guard, ειδικά σε περιστάσεις που απαιτούν εμπειρία, όπως στα κλεισίματα αγώνων. Ο Evan Turner που ήρθε ίσως χρησιμοποιηθεί σε ρόλο παρόμοιο με τον Bembry, καθώς αν και σίγουρα χρήσιμος παίκτης, υπάρχουν πολύ λίγα λεπτά διαθέσιμα. Δεν αναφέρουμε καν τον Chandler Parsons, καθώς προτιμούμε να εξετάζουμε μόνο εν ενεργεία παίκτες. Δεν αναφέρουμε επίσης καν τον Jabari Parker, καθώς με ήδη 6 επιλογές στην θέση, τον σπρώχνουμε στο rotation αποκλειστικά στο “4” που ούτως ή άλλως του ταιριάζει περισσότερο. Αίσθηση μας είναι ότι τα λεπτά θα πάνε περισσότερο στους rookies με τον Carter να δίνει λύσεις και τον Bembry να αλλάζει θέση για να χωρέσει στην ομάδα, που ούτως ή άλλως βασανίζεται από την ανυπαρξία οποιασδήποτε επιλογής πίσω από τον Trae Young.
β. Ποιος είναι τελικά ο Cam Reddish;
Με εξαίρεση τον Darius Garland, κανένας παίκτης στο draft δεν συγκέντρωνε τόσα ερωτηματικά στο πρόσωπο του όσο ο Cam Reddish. Ξεκινώντας την μοναδική κολεγιακή του χρονιά στο Duke, θεωρείτο ως το δεύτερο καλύτερο πρόσπεκτ της χρονιάς του, πίσω μόνο από τον R.J. Barrett και πάνω από τον Zion Williamson. Στο παρκέ αυτό δεν φάνηκε ούτε λίγο, και όχι επειδή ο Zion Williamson έμοιαζε σαν την μετενσάρκωση του Michael Jordan στο Space Jam. Ο Reddish χρησιμοποιήθηκε σε έναν κάπως μονοδιάστατο ρόλο όπου έπαιρνε περίπου τα διπλάσια τρίποντα από όσα δίποντα, χωρίς όμως να είναι ιδιαίτερα εύστοχος, σουτάροντας με μόλις 33,3%, το οποίο είναι κακό ποσοστό για παίκτη που παίρνει περίπου 8 τρίποντα ανά αγώνα. Οι ενστάσεις ωστόσο που υπάρχουν για τον τρόπο χρησιμοποίησης του, μιας και βρέθηκε σε μία ομάδα όπου άλλοι δύο παίκτες είχαν στα χέρια τους την μπάλα πολύ περισσότερο από τον ίδιο και μονοπωλούσαν τις προσπάθειες, του δίνουν ένα σημαντικό άλλοθι. Άλλο ένα άλλοθι προκύπτει από τις πολλές αναφορές που βγήκαν στον τύπο που θέλουν τον Reddish να παίζει όλη την περσινή χρονιά με προβλήματα τραυματισμών στα πλευρά και στο πόδι. Ίσως υγιής και αγωνιζόμενος σε μία ομάδα που θα αξιοποιήσει καλύτερα το ταλέντο του να αναδειχθεί, το πρόβλημα που προκύπτει όμως είναι ότι ο ρόλος του στους Hawks δεν πρόκειται να διαφέρει πάρα πολύ από αυτόν στο Duke. Ο Reddish θα παίξει το μέλλον του στην ευστοχία από το τρίποντο, και τα καλά νέα είναι ότι έχει ένα από τα καλύτερα – στο μάτι – releases που έχουμε δει σε αυτές τις ηλικίες. Τα ποσοστά δεν τον δικαιώνουν, αλλά ίσως με τις εμπειρίες που θα αποκτήσει να μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα το ψυχολογικό κομμάτι. Αν τα καταφέρει, θα είναι μία από τις μεγαλύτερες κλοπές του draft.
γ. Γίνεται να μην είναι αυτός ο τελευταίος χρόνος του Vince Carter;
Την απάντηση την ξέρουμε. Αυτός θα είναι, σχεδόν σίγουρα, ο τελευταίος χρόνος της τεράστιας καριέρας του τεράστιου Vince Carter. Το έχει δηλώσει ξεκάθαρα. Κάθε παιχνίδι των Hawks θα πρέπει να είναι μια γιορτή αφιερωμένη σε αυτόν, και ενώ έχω την αίσθηση ότι ο ίδιος θα ξενέρωνε με ένα Kobe-like Farewell Tour, θέλω πολύ να βλέπω κάθε γήπεδο που επισκέπτεται να τον αποθεώνει για ώρες. Μας εξέπληξε λίγο η απόφαση του να επιστρέψει στον ρόλο του μέντορα στην Atlanta αντί να υπογράψει σε κάποια ομάδα που θα διεκδικήσει τον τίτλο, ωστόσο αν και φαίνεται ότι η απόφαση πάρθηκε και για οικογενειακούς λόγους, έχω την αίσθηση ότι δένει πολύ όμορφα με την συνολική καριέρα του Air Canada. Ένας παίκτης που πάντα έβαζε την χαρά του παιχνιδιού πάνω από τον πολύ σκληρό ανταγωνισμό, ένας παίκτης που στην αρχή της καριέρας του είχε αντιμετωπίσει την κριτική των media γιατί ήταν χαμογελαστός και αστειευόταν αντί να κάνει trash talking με τους αντιπάλους, ένας gentleman. Έμεινε για να παίξει έναν τελευταίο χρόνο με παίκτες που άνετα θα μπορούσαν να είναι παιδιά του, να τους μεταδώσει εμπειρία και κουλτούρα, και να μοιράσει μπάσκετ σε όλους εμάς για μια τελευταία χρονιά. Ο Vince, απλά, κάνει το μπάσκετ καλύτερο, κάνει το ΝΒΑ καλύτερο. Απλά δεν είμαστε έτοιμοι να τον αποχωριστούμε. Vince, ξανασκέψου το. Πιθανότατα δεν θα είμαστε έτοιμοι να τον αποχωριστούμε ούτε στα 53 του, αλλά το εξετάζουμε ξανά τότε.
Quo Vadis?
Φανταστείτε το ΝΒΑ να είχε την ιδέα να φτιάξει μια σειρά animation όπου οι πρωταγωνιστές του συμμετείχαν σε επεισοδειάκια εμπνευσμένα από το Game of Thrones. Θα μπορούσε κάλλιστα να το ονομάσει Game of Zones, και αυτό είναι σίγουρα μία καθαρά δική μου ιδέα. Στο Game of Zones λοιπόν, ο Travis Schlenk θα ήταν ο Lord Varys, αφού ούτως ή άλλως είναι ίδιοι, μόνο που στην πραγματικότητα ο Schlenk είναι πιο πονηρός, βλέπει πιο μακριά από τον Varys, οργανώνει καλύτερα σχέδια και ραδιουργίες, και όπως ο ευνούχος, έχει παντού πράκτορες που του προσφέρουν πρόσβαση σε σωστές και δυσεύρετες πληροφορίες, μόνο που σε αντίθεση με τον Varys, οι πράκτορες αυτοί είναι επαγγελματίες scouters και πληρώνονται για την δουλειά τους. Σίγουρα θα ήταν λίγο προβληματικό αν ο Schlenk χρησιμοποιούσε ορφανά παιδάκια για να στήσει ένα δίκτυο πληροφοριών για τους στόχους των Hawks σε κάθε draft.
Σε κάθε περίπτωση, το point είναι ότι ο Schlenk μοιάζει να είναι ο μόνος που ξέρει που πάνε οι Hawks και σε ποιο επίπεδο βρίσκονται τώρα. Αν μας ρωτούσατε πέρσι, η ομάδα που κατέβαζε η Atlanta θα τερμάτιζε τελευταία και καταιδρωμένη όσο αμφιβόλου ποιότητας εικοσάχρονα προσπαθούσαν να βρεθούν στο γήπεδο. Αντ’ αυτού παρουσιάστηκαν ανταγωνιστικοί, και μάλιστα παίζοντας σπουδαίο μπάσκετ. Είναι παράλογο να πεις ότι μια ομάδα που ο βασικός της κορμός δεν έχει προλάβει τα “Φιλαράκια” στην τηλεόραση, έχει ελπίδες να μπει playoffs, αλλά ζούμε σε έναν κόσμο που δεν βασιλεύει η λογική. Αν οι Young, Huerter συνεχίσουν εκεί που σταμάτησαν πέρσι, ο Collins μείνει υγιής και ένας εκ των Hunter, Reddish εμφανιστεί πιο έτοιμος από όσο τους περιμένουμε, οι Hawks θα πλησιάσουν τις 35 νίκες. Είναι αυτό αρκετό για να μπουν playoffs? Πιθανότατα όχι, αλλά ίσως πλησιάσουν. Άλλωστε δεν νομίζω ότι είναι αυτός ο στόχος, ο στόχος είναι ξεκάθαρα να χτιστεί σιγά σιγά η ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια. Ούτως ή άλλως, εμείς θα ασχολούμαστε με τον Vince Carter.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
| ↑1 | του Cleveland |
|---|
