Η πρώτη χρονιά του LeBron στο Los Angeles πήγε λίγο χειρότερα από όσο περιμέναμε: κατά διαόλου. Οι κατάρες του Kobe Bryant πιάσανε τόπο και oι Lakers έμειναν εκτός playoff, με τον LeBron να χάνει τα playoffs για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια και τους Lakers για έκτη φορά τα τελευταία έξι χρόνια. Αντί να οδηγήσει ο James το Los Angeles στην κορυφή, το Los Angeles τράβηξε τον James στον βυθό της ανυποληψίας όπου διέμενε τα τελευταία χρόνια. Αλήθεια, ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι τα πράγματα θα πάνε στραβά όταν πέρσι το καλοκαίρι το front office των Lakers δήλωνε – και έμπρακτα και προφορικά- ότι είναι καλή ιδέα μια ομάδα που έχει τον James να τον πλαισιώσει με παίκτες που ως επί το πλείστον δεν διαθέτουν σουτ, δεν μπορούν απειλήσουν από το τρίποντο και θέλουν πολύ την μπάλα στα χέρια τους; Ή όταν δήλωναν ότι ο νέος ρόλος του James θα έπρεπε να επικεντρωθεί στο να παίξει περισσότερο ως καθαρός power forward, να γίνει αποδέκτης των ασσίστ των συμπαικτών του αντί να εκκινεί εκείνος τις προσπάθειες, και του ζητούσαν ακόμα και να στέκεται στο τρίποντο περιμένοντας τους Ball, Rondo, Ingram να τον βρουν ελεύθερο για να εκτελέσει; Ποιος θα μπορούσε να τα φανταστεί όλα αυτά;
Offseason Moves
Το στήσιμο της ομάδας περιελάμβανε τρία στάδια. Το πρώτο στάδιο αφορούσε την εύρεση αυτών που θα αποτελέσουν τους μεγάλους συνοδοιπόρους του LeBron, αυτών που θα έρθουν στο Los Angeles για να μοιραστούν το βαρύ φορτίο των ευθυνών του να οδηγήσουν τους Lakers σε μία νέα δυναστεία. Η ολοκλήρωση της σχέσης με τον Anthony Davis έμοιαζε κλειδωμένη μετά τα ατελείωτα προκαταρκτικά της προηγούμενης σεζόν και όλος ο φίλαθλος κόσμος περίμενε απλά να μάθει τον τρόπο με τον οποίο ο “Φρύδιας” θα κατέληγε δίπλα στον LeBron. Σε ένα ρεσιτάλ ανικανότητας, ο Rob Pelinka, ο άνθρωπος ο οποίος ανέλαβε να σχεδιάσει αυτή την ομάδα, δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί το ότι ο Davis είχε αφήσει να αιωρείται ότι δεν θα ανανεώσει σε καμία ομάδα μετά την λήξη του συμβολαίου του, καθιστώντας εντελώς ριψοκίνδυνη την προοπτική της ανταλλαγής για αυτόν. Ο Pelinka λοιπόν πλειοδότησε τόσο έναντι των έτερων διεκδικητών, εάν και εφόσον υπήρχαν, όσο και σε σχέση με την προηγούμενη προσφορά του λίγους μήνες πριν, και για να πάρει τον Davis προσέφερε τον Lonzo Ball, τον Brandon Ingram, τον Josh Hart, 3 picks πρώτου γύρου1)ένα εκ των οποίων ήταν το φετινό #4 και δικαίωμα για swap σε άλλα δύο draft, κατάφερνοντας έστω και έτσι να φέρει τον πρώτο πολυπόθητο αστέρα δίπλα στον LeBron, και ξεκίνησε το κυνήγι του δεύτερου, ο οποίος θα πρέπει να ήταν free agent, καθώς δεν είχε μείνει και τίποτα άλλο για να προσφέρουν οι Lakers σε ανταλλαγή.
Ο Kawhi Leonard ήταν προφανώς ο μεγάλος στόχος, και αν οι Clippers δεν είχαν κάνει το μεγάλο κόλπο με τον Paul George, οι Lakers θα τα είχαν μάλλον καταφέρει, τελικά όμως ο Kawhi κατέληξε στην άλλη ομάδα του Los Angeles, και μέχρι να πάρει την τελική του απόφαση, όλοι οι άλλοι free agents είχαν κλείσει αλλού. Δεν είδαμε ποτέ επομένως αν το σενάριο όπου ήθελε τον James να συζητάει με τον “Κι εσύ τέκνο Βρούτε” Kyrie Irving για να έρθει για μια δεύτερη θητεία στο πλευρό του “Βασιλιά” είχε πράγματι βάση. Ο κλήρος για την θέση έπεσε στον DeMarcus Cousins, ο οποίος έδειξε πέρσι να καλύπτει σιγά σιγά την απόσταση προς την επιστροφή στην προ- αχιλλείου κατάσταση, αλλά φέτος το καλοκαίρι ο κομμένος χιαστός του τον ξανατράβηξε πίσω, αφήνοντας μας να αναρωτιόμαστε αν και σε ποιο επίπεδο θα επιστρέψει ξανά στο μπάσκετ.
Σε κάθε περίπτωση, σειρά είχε το supporting cast, το οποίο πέρσι αποδείχθηκε ανεπαρκές. Με δεδομένο ότι από την περσινή ομάδα λόγω της ανταλλαγής των rookies και της λήξης όλων των υπόλοιπων συμβολαίων είχαν απομείνει στην αρχή της περιόδου μόνο ο James και ο Kyle Kuzma, ο Pelinka είχε την δυνατότητα να προσελκύσει τους παίκτες που ήθελε στήνοντας την ομάδα από την αρχή, πιο κοντά στις ανάγκες ενός συνόλου όπου πρωταγωνιστεί ο James. Από το περσινό σύνολο κάλεσαν πίσω και υπέγραψαν με νέα συμβόλαια τους Rondo, Caruso, Caldwell-Pope και McGee. Από εκεί και πέρα, τα μεγαλύτερα αποκτήματα της free agency ήταν ο Avery Bradley με τον Danny Green για τις θέσεις των φτερών, o Troy Daniels για το βάθος της περιφέρειας, ο Jared Dudley για να προσθέσει εμπειρία και σκληράδα, και ο Dwight Howard που ήρθε για να αντικαταστήσει τον DeMarcus Cousins ως βασικός -ίσως – center της ομάδας, με τον οποίο Dwight δεν θα ασχοληθούμε για να μην φάμε καθόλου την δουλειά των παιδιών που κάνουν τα roast. Από εκεί και πέρα πήραν τον χειρότερο Αντετοκούνμπο που κυκλοφορεί, και τον Talen Horton Tucker στο draft, αλλά δύσκολα κάποιος από τους δυο θα βρει χρόνο συμμετοχής.
Depth Chart
PG Rajon Rondo, Alex Caruso, Quinn Cook
SG Avery Bradley, Kentavius Caldwell- Pope, Troy Daniels
SF LeBron James, Danny Green, Talen Horton -Tucker
PF Anthony Davis, Kyle Kuzma, Jared Dudley
C Dwight Howard, JaVale McGee
Ο Παίκτης Κλειδί
O Danvery Greedley είναι ένας παίκτης2)ή και δύο παίκτες που σίγουρα έλειψε την περσινή χρονιά από αυτή την ομάδα, αλλά και από οποιαδήποτε ομάδα που στήνεται γύρω από τον LeBron. Παίκτες δηλαδή που δεν χρειάζονται την μπάλα στα χέρια τους στην επίθεση, αλλά θα είναι έτοιμοι να εκτελέσουν από το τρίποντο με την πρώτη ευκαιρία χωρίς να το σκεφτούν, θα κάνουν τα κοψίματα τους για να εκμεταλλευτούν τις πάσες από τις διεισδύσεις του LeBron ή τα ποσταρίσματα του Davis, και κυρίως, θα παίζουν άμυνα σε τέτοιο επίπεδο όπου ο αντίπαλος επιθετικός θα θέλει στο τέλος να τρέξει στα αποδυτήρια για να βάλει τα κλάμματα. Ο Danvery Greedley3)ελπίζουμε σε αυτό το σημείο να έχει γίνει ξεκάθαρο ότι ο Danvery Greedley είναι ο Danny Green και ο Avery Bradley μαζί ανήκει ξεκάθαρα στην all-defensive πεντάδα της λίγκας.
Η ενδιαφέρουσα παράμετρος είναι ότι το ένα μισό του Greedley, ο Avery Bradley έχει την δυνατότητα να προσφέρει πολλά περισσότερα, αλλά στην πραγματικότητα μας έχει μπερδέψει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Οι Lakers θέλουν να αποκτήσουν το πακέτο “Bradley Βοστόνης 2017” των 16.3 πόντων και του 39% στο τρίποντο, καθώς ο ρόλος του θα είναι αρκετά όμοιος με εκείνη την περίοδο. Στο Detroit όμως μετά ήταν μέτριος, και στους Clippers ήταν κακός, άστοχος, και μη μπορώντας να μείνει πολλή ώρα στο παρκέ λόγω της αρνητικής επίπτωσης στην επίθεση της ομάδας, όσο και αν ο Doc Rivers τον αποθέωνε για την συνεισφορά του σε όλα τα γύρω γύρω. Στο σύντομο πέρασμα του από το Memphis όμως έδειξε έναν άλλον εαυτό, πολύ πιο δημιουργικό, με διάθεση να πάρει πρωτοβουλίες, να φτιάξει μόνος φάσεις για τον εαυτό του και τους συμπαίκτες του, και δείχνοντας την τάση να διαχειριστεί με επιτυχία την οργάνωση του παιχνιδιού της ομάδας.
Προφανώς οι επιδόσεις του σε μία ομάδα που βρισκόταν σε καθεστώς ανάγκης, άλλαζε σύνθεση από βδομάδα σε βδομάδα και δοκίμαζε παίκτες και καινούρια πράγματα δεν είναι το πιο αξιόπιστο δείγμα, αλλά συνεχώς έχω την αίσθηση ότι ο Bradley μπορεί να δώσει πολλά περισσότερα από ό,τι έχει μέχρι στιγμής προσφέρει, και περιμένει την ιδανική συνθήκη για να γίνει ξανά ο Bradley των Celtics, και ακόμα καλύτερος. Ο συνδυασμός των Danny Green (45,5% ακροβολισμένος από το τρίποντο πέρσι), Avery Bradley στα φτερά θα είναι ένα από τα στοιχεία που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία των Lakers.
Κορυφαία Προσθήκη
Ο Antony Davis είναι η κορυφαία προσθήκη, πιθανώς όχι μόνο στους Lakers αλλά σε ολόκληρο το ΝΒΑ. Νιώθω ότι δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη να παρουσιάσουμε εκτεταμένα τον Anthony Davis, καθώς αν δεν ξεκινήσατε σήμερα να παρακολουθείτε το ΝΒΑ, ήδη ξέρετε τι να περιμένετε. Αυτό το οποίο έχει περισσότερο ενδιαφέρον είναι το αν η επιλογή να παίξει στο “4” θα στηριχθεί μέχρι τέλους, O ίδιος επιμένει ότι είναι η καλύτερη θέση για αυτόν και συνήθως οι αθλητές καταλαβαίνουν καλύτερα, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο Davis επιμένει να μην παίζει ως Σέντερ είναι η άρνηση του να χτυπιέται με τα υπόλοιπα θηρία και η προτίμηση του στις λιγότερες επαφές που προσφέρει η θέση του power forward. Όπως είναι στημένο το ρόστερ των Lakers, ο Davis έχει μεγαλύτερη αξία να παίζει ως ο βασικός ψηλός και να πλαισιώνεται είτε από τον James είτε από τον Kuzma όταν ο James κατεβαίνει στον ρόλο του οργανωτή. Ο Vogel δηλώνει ότι στην κανονική διάρκεια θα ικανοποιήσει το αίτημα του ψηλού του για να τον προστατέψει από τις επαφές, αλλά φαίνεται να καταλαβαίνει ότι θα είναι περισσότερο χρήσιμος ως βασικός center. Σε κάθε περίπτωση, θα μάθουμε σε λίγο καιρό.
Τρία ερωτήματα ψάχνουν απάντηση
α. Έχουν οι Lakers πραγματικά καλή άμυνα;
Δεδομένο πρώτο, o Frank Vogel δεν είναι ένας απλός αμυντικογενής προπονητής, αλλά προσιδιάζει περισσότερο σε defensive coordinator στο NFL παρά σε κανονικό head coach. Ο άνθρωπος έχει εμμονή με την άμυνα, και καλά κάνει, γιατί όπως έχουμε μάθει από τις ελληνικές μεταδόσεις οι επιθέσεις γεμίζουν τα γήπεδα και οι άμυνες κερδίζουν τα πρωταθλήματα, ωστόσο ο Vogel έχει τον ίδιο αριθμό πρωταθλημάτων στο ΝΒΑ με τους Έλληνες sportscasters. Όλα τα reports από την Αμερική δίνουν έμφαση στο πόση δουλειά γίνεται στην άμυνα, με τους πάντες να τρώνε σίδερα και τον Avery Bradley συγκεκριμένα να έχει κλέψει ό,τι μπάλα κυκλοφορεί στην πολιτεία της California.
Το πλάνο του Vogel δεν είναι παράλογο, και βασίζεται στα προσόντα των περισσότερων παικτών που απαρτίζουν την ομάδα. Ο Vogel ζητάει από τους περιφερειακούς να παίζουν σκληρή, επιθετική, οπορτουνίστικη άμυνα κυνηγώντας το κλέψιμο, έχοντας την επίγνωση ότι πίσω τους υπάρχει μια δεύτερη ζώνη άμυνας με μερικούς από τους κορυφαίους μπλοκέρ στην ιστορία του ΝΒΑ (Davis, Howard, ακόμα και ο McGee, έτοιμους να αλλοιώσουν τις προσπάθειες όποιων περάσουν από την πρώτη γραμμή άμυνας.
Το πρόβλημα με όλο αυτό είναι ότι δεν είμαστε στο 2012 όπου μάλλον έχει μείνει ο Frank Vogel, και ο Roy Hibbert δεν είναι το σωστό μοντέλο παρουσίας ενός σύγχρονου ψηλού. Δεν λέμε ότι η μόνη σωστή κατεύθυνση αμυντικής προσέγγισης είναι οι συνεχόμενες αλλαγές και οι παίκτες που καλύπτουν πολλές θέσεις στην άμυνα, αλλά τα σχήματα με δύο πύργους έχουν αρχίσει να γίνονται εύκολα αντιμετωπίσιμα από ομάδες όπως οι Warriors ή οι Rockets ή γενικότερα οποιοσδήποτε μπορεί να απειλήσει με συνέπεια από το τρίποντο. Ο Vogel θα χρειαστεί και ένα plan b, και θυμίζουμε ότι μέσα σε όλα αυτά θα πρέπει να βρεθεί και ένας τρόπος να κρύβεται ο Lebron στην άμυνα, για να μπορεί να συντηρήσει δυνάμεις ενόψει playoffs. Έχω τεράστια περιέργεια να δω αν ο Vogel θα καταφέρει να προσαρμοστεί στο σύγχρονο μπάσκετ ή θα τον φάνε τα παλικάρια που περιμένουν από πίσω του.
β. Ποιος θα κερδίσει το battle royale στην θέση του coach;
Η πιο σημαντική απόφαση μετά τον ερχομό του Antony Davis στην ομάδα ήταν να αποφασίσουν ποιος θα αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, οι βασικοί υποψήφιοι για την θέση όπως προέκυψαν από το front office των Lakers ήταν οι Frank Vogel, Jason Kidd, Lionel Hollins και Mike Woodson.
O Frank Vogel έφτιαξε το όνομα του στήνοντας μία πολύ δυνατή Indiana, η οποία έμεινε στην ιστορία για την πολύ δυναμική και σκληρή της άμυνα, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει το βήμα παραπάνω λόγω των αδυναμιών της στην επίθεση, ενώ το πέρασμα του από τους Magic για δύο χρόνια (2016-2018) ήταν καταστροφικό, παρουσιάζοντας την δεύτερη χειρότερη επίθεση του ΝΒΑ, αλλά και μία σχετικά νωθρή και παλιομοδίτικη άμυνα που υπό τις οδηγίες του Clifford και με τους ίδιους παίκτες έναν χρόνο αργότερα έτρωγε σίδερα. Για τον Jason Kidd δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, μιας και στους Nets δεν έκατσε αρκετά ώστε να προσφέρει κάτι σημαντικό, ενώ στους Bucks έκατσε όσο χρειαζόταν για να αναβάλει την άνοδο του Γιάννη στον θρόνο του ΝΒΑ για δύο ολόκληρες σεζόν. Ο Lionel Hollins που είναι μάλλον ο πιο μοντέρνος από τους δύο προαναφερθέντες, αν έπαιρνε την δουλειά θα ήταν ο τρίτος πιο ηλικιωμένος προπονητής στο ΝΒΑ, και αυτό λέει πολλά για τους Kidd και Vogel. Ο Hollins ήταν αυτός που αντικατέστησε, χωρίς μεγάλη επιτυχία, τον Kidd στο Brooklyn, αλλά το μεγάλο του επίτευγμα ήταν η καθοδήγηση των Grit n Grind Grizzlies στο διάστημα από το 2008-2013 που έκλεισε με την ήττα στους τελικούς περιφέρειας από τους Spurs, και σημαδεύτηκε από τις καταπληκτικές αμυντικές επιδόσεις της ομάδας, της τελευταίας ομάδας μέχρι σήμερα που τελείωσε με παθητικό κάτω των 90 πόντων ανά παιχνίδι. Ο Mike Woodson ήταν ο τεχνικός των Hawks του διαστήματος 2004-2010 όταν ξεκίνησαν από χειρότερη ομάδα στην λίγκα και κατέληξαν με σταθερή παρουσία στα playoffs, και επίσης ήταν ο προπονητής που αντικατέστησε τον D’Antoni και οδήγησε τους Knicks στην τελευταία παρουσία τους σε playoffs και γενικότερα στην τελευταία αξιοπρεπή τους παρουσία, ενώ τα τελευταία χρόνια ήταν ο βοηθός του Doc Rivers στους Clippers.
Αν έπρεπε να επιλέξω αναγκαστικά ανάμεσα στους τέσσερις, θα επέλεγα τον Woodson. Οι Lakers, μην μπορώντας να πάρουν μια τελική απόφαση, κατέληξαν στο να τους προσλάβουν όλους τους υπόλοιπους εκτός του Woodson μαζί υπό μορφή κολλεκτίβας, με τον Vogel στον τυπικό ρόλο του Head Coach και τους υπόλοιπους να βοηθάνε στο πλάι του. Αν αυτό δεν τα λέει όλα για την χρονιά που θα δούμε, τίποτα δεν τα λέει. Το γεγονός ότι επέλεξαν να κινηθούν προς αυτό το μοντέλο συνεργασίας αρκετών έμπειρων και δυναμικών προπονητών χωρίς να έχουν καν εξασφαλίσει ότι διαφέρουν μεταξύ τους, είναι το πιο αστείο πράγμα που έχει συμβεί φέτος στο ΝΒΑ. Τρεις πεισματάρηδες, σκληροτράχηλοι, παλαιομοδίτες προπονητές, με σημαία την άμυνα και χωρίς καμία έμπνευση στο επιθετικό παιχνίδι, θα συνεργαστούν, προσπαθώντας να προσφέρουν το κάτι παραπάνω, ενώ στην πραγματικότητα μάλλον θα προσπαθούν να φάνε ο ένας την θέση του άλλου. Δεν πειράζει, στην επίθεση θα κοουτσάρει ο Lebron.
γ.Θα παίζει ο Lebron James ως point guard;
Αυτό και αν θα θέλαμε να το δούμε. Αρχικά,να διευκρινίσουμε ότι δεν μιλάμε απλά για οργανωτικά καθήκοντα ή για δημιουργικό ρόλο καθώς αυτό είναι κάτι που πάντα έκανε ο James. Μιλάμε για την περίπτωση να δούμε τον LeBron ως τον βασικό point guard, τον παίκτη δηλαδή που θα κατεβάζει την μπάλα και θα οργανώνει την επίθεση από την αρχή, όπως ας πούμε το κάνει και ο Ben Simmons στην Philadelphia. Η αλήθεια είναι ότι με τους παίκτες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο Los Angeles αυτό μοιάζει με λογική επιλογή, καθώς υπάρχει συνωστισμός στις θέσεις των forwards ενώ στον άσο υπάρχει μόνο ο Rondo ως επιλογή. Ο Lebron θα κάνει αυτό που κάνει καλά, θα αποφασίζει ο ίδιος κατευθείαν την εκκίνηση της επίθεσης και τους όρους της, θα ανεβάσει τις ασσίστ του, δεν θα νιώθει την ανάγκη να σκοράρει τόσο πολύ και βγαίνοντας πιο έξω, σε έναν βαθμό θα περιορίσει και τις επαφές που θα μπορούσαν να αποδειχθούν επικίνδυνες για την υγεία του. Στην άμυνα μπορεί να καλυφθεί με τον Bradley να πέφτει πάνω στον αντίπαλο point guard, οπότε όλα καλά.
Με δεδομένο ότι πραγματικά θέλουμε να το δούμε να συμβαίνει δεν θα θέσουμε τον αντίλογο, δηλαδή πως είναι κάπως παράλογο να ζητάς από έναν τριανταπεντάχρονο να σπαταλήσει έξτρα δυνάμεις για να κατεβάσει την μπάλα και πως αυτό πρακτικά σημαίνει ότι και στην άμυνα θα κυνηγάει περιφερειακό, ακόμα και αν δεν είναι ο αντίπαλος άσσος,. Ελπίζουμε ο Jason Kidd που εμπνεύστηκε τον Γιάννη ως pointguard να μην επηρεαστεί από την πρώτη του αποτυχία και να προσπαθήσει για δεύτερη φορά να πετύχει το τρικ.
Quo Vadis?
Μια χρονιά ΝΒΑ playoffs χωρίς LeBron είναι αρκετή, και δεν θέλουμε να δούμε να επαλαμβάνεται και φέτος. Μια χρονιά τελικών ΝΒΑ χωρίς τον LeBron όμως δεν είναι αρκετή, και έχω την αίσθηση επομένως ότι και φέτος ο “Βασιλιάς” θα λείπει από το ζευγάρωμα των κορυφαίων. Αντ΄αυτού, θα περάσει την φετινή άνοιξη προσπαθώντας να αποφασίσει ποιος παίκτης λείπει από την ομάδα, και θα σοκαριστεί όταν καταλάβει ότι οι free agents του επόμενου καλοκαιριού είναι ελάχιστοι και ανεπαρκείς, συνθήκη η οποία σε συνδυασμό με την απουσία assets στο οπλοστάσιο των Lakers σημαίνει ότι απλά θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσει με τους ίδιους.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
