«Χίλιοι Τρόποι να Πεθάνεις στην Άγρια Δύση»

Είναι κάπως παράδοξο, ζώντας στην Ελλάδα του σήμερα, να θες να γράψεις κείμενο υπό τον τίτλο «Ένας τρελός Ιούλης» και να μην εννοείς «δημοψήφισμα», «Μνημόνιο ΙΙΙ», «capital controls» και «ουρές στα ΑΤΜs». Ή έστω «O “X” live στο O.A.K.A.» ή «Σπαλιάρας». Καθότι όμως το site εξειδικεύεται στα τεκταινόμενα του ΝΒΑ κι όχι στις κοινωνικές αναλύσεις ή στα κατάλοιπα της ‘90s υποκουλτούρας, οφείλουμε να πούμε, και εν συνεχεία να εξετάσουμε, πως στον μαγικό κόσμο της μπασκετικής αντίπερα όχθης του Ατλαντικού, ο Ιούλης ήταν επίσης τρελός. Συμβόλαια συνολικής αξία άνω των 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων υπογράφηκαν μέσα σε ελάχιστες μέρες μετά το τέλος του July Moratorium.

Με τις υπογραφές αυτές η πλειοψηφία των rosters των ομάδων είναι συμπληρωμένα, κατά το μεγαλύτερο και σημαντικότερο κομμάτι τους, και οι δυνατότητες και αδυναμίες της κάθε ομάδας, τουλάχιστον στα χαρτιά των καλοκαιρινών σημειώσεων, μπορούν να καταγραφούν και να εκτιμηθούν. Και αυτό που ήδη φαίνεται ξεκάθαρα είναι πως στη Δυτική Περιφέρεια, όχι μόνο θα έχουμε συνέχιση της τιτανομαχίας, αλλά αυτή μάλιστα αναμένεται ακόμα επικότερη. Πριν λοιπόν την αναλυτική παρουσίαση κάθε roster και κάθε κίνησης, κάθε ομάδας του ΝΒΑ, που θα γίνει και φέτος στο Ball Hog πριν την έναρξη της χρονιάς, στο παρόν κείμενο θα αποπειραθεί μία πρώτη αποτίμηση των rosters των διεκδικητών του τίτλου της Δύσης και του εισιτηρίου για τους μεγάλους τελικούς του ΝΒΑ του 2016, όπου και πάλι θα περιμένει ο LeBron, αλλά και της κατάστασης των υπολοίπων ομάδων της Δυτικής Περιφέρειας συνολικότερα.

Ξεκινώντας, από το τελευταίο, μια μικρή αναφορά για να αιτιολογηθεί η θέση πως ο LeBron στον τελικό θα περιμένει την όποια ομάδα προκριθεί από τη Δύση. Η Ανατολική Περιφέρεια φέτος θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε σχέση με πέρσι. Δέκα είναι οι ομάδες, πέρα των Cavaliers, που δείχνουν ικανές να θέσουν υποψηφιότητα για την postseason της φτωχής Ανατολής. Πρώτη και κύρια η Atlanta, η οποία παρά την κατάρρευσή της στα περσινά playoffs, παραμένει ιδιαίτερα ανταγωνιστική. Προσέθεσε βάθος στο roster της, χωρίς αλλαγές στον βασικό κορμό της, πέρα της φυγής του Carroll για το Toronto, και αναμένεται να αποδώσει το ίδιο εντυπωσιακό μπάσκετ με πέρσι, διεκδικώντας έτσι μία από τις πρώτες θέσεις στην Ανατολή¹⁾Μένει να αποδειχτεί, βέβαια, αν ο Carroll ήταν ένας αναλώσιμος παίκτης συστήματος ή το κρίσιμο γρανάζι που γυρνούσε την καλολαδωμένη μηχανή του Mike Budenholzer.

Αντίστοιχα δυνατοί αναμένονται κι οι Bulls, αλλά με περισσότερα ερωτηματικά. Η φυγή Thibodeau δεν γνωρίζουμε πως θα λειτουργήσει στην ομάδα, η οποία, υπό τις οδηγίες του Fred Hoiberg πλέον, αναμένεται να αλλάξει ριζικά ταυτότητα. Το ταλέντο και το βάθος όμως υπάρχουν και μία θέση στον δεύτερο γύρο των playoffs, αν δεν υπάρξουν σοβαροί τραυματισμοί, πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Ιδιαιτέρα ανταγωνιστικοί αναμένονται και οι Milwaukee Bucks, το project των οποίων εξελίσσεται εντυπωσιακότερα από ότι θα περίμενε και ο πιο αισιόδοξος φίλος τους. Η προσθήκη του Greg Monroe αποτέλεσε έκπληξη. Έκπληξη που αναδεικνύει όμως πως η ομάδα από το Wisconsin έχει γίνει και πάλι ελκυστικός μπασκετικός προορισμός. Τα πιτσιρίκια μεγαλώνουν, ωριμάζουν και εξελίσσονται, o Kidd θεωρείται (και αποδεικνύεται) πια καλός προπονητής και οι προσθήκες των Vasquez και Copeland είναι ύπουλα εύστοχες. Θα αποτελέσει έκπληξη να μην είναι στις 4 καλύτερες ομάδες της Ανατολικής περιφέρειας η ομάδα του Giannis.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν: η σταθερά καλή και γεμάτη Washington, η ανανεωμένη Indiana του υγιούς και πάλι Paul George, το σαφώς πιο συμπληρωμένο, σε σχέση με πέρσι, puzzle του Van Gundy στο Detroit, το έτερο ενδιαφέρον, σε εξέλιξη, πείραμα της Βοστόνης του Brand Stevens, το ξανά πλήρες και γεμάτο σε κάθε θέση Miami, το επίσης πλήρες Toronto και η σαφώς ανανεωμένη Charlotte. Όλες αυτές οι ομάδες δείχνουν αυτή την στιγμή σε θέση για να διεκδικήσουν κάτι καλό στην Ανατολή και να είναι παρούσες στο ραντεβού των playoffs του Απρίλη. Παρόλα αυτά η διαφορά δυναμικότητας των δύο Περιφερειών θα είναι και φέτος τέτοια, που καμία από τις ομάδες της παραγράφου δεν θα είχε την παραμικρή πιθανότητα να διεκδικήσει την είσοδό της στα playoffs της Δύσης.

Και φυσικά καμία από αυτές δεν δείχνει σε θέση να αμφισβητήσει την κυριαρχία του LeBron ούτε και φέτος. Στο Cleveland αποφάσισαν να στηρίξουν την περσινή ομάδα, ο κορμός ακριβοπληρώθηκε αλλά διατηρήθηκε (LeBron $ 47 εκατ. για 2 χρόνια, Love $ 113 εκατ. για 5 χρόνια, Shumpert $ 40 εκατ. για 4 χρόνια, Τr. Thompson αναμένεται να υπογράψει για $ 80 εκατ. για 5 χρόνια), οι ρολίστες έχουν αρχίσει να καταφθάνουν για να γεμίσουν το roster και όλα δείχνουν πως η έκτη συνεχόμενη παρουσία του LeBron στους τελικούς, και δεύτερη του Cleveland, έχει δρομολογηθεί.

Αλλά το αν θα καταφέρουν να κατακτήσουν τον τίτλο είναι μία εντελώς διαφορετική υπόθεσή. Και τούτο καθώς η Δυτική Περιφέρεια είναι και πάλι ό,τι πιο κοντά υπάρχει στον απόλυτο μπασκετικό «λάκκο των Λεόντων»! Η συντριπτική πλειοψηφία των θέσεων των playoffs φαντάζουν από τώρα κλειδωμένες, με μικρά περιθώρια έκπληξης (τραυματισμοί…) και τις ομάδες που θεωρητικά αναμένονται να μένουν εκτός να είναι projects άξια στενής παρακολούθησης.

Ας τα δούμε όμως κάπως αναλυτικότερα πώς έχουν διαμορφωθεί τα rosters των ομάδων έως τώρα, με μία εντελώς αυθαίρετη σειρά, καθώς οι ισορροπίες αναμένονται να είναι τόσο λεπτές και εύθραυστες που η όποια προσπάθεια κατάταξης αυτή την στιγμή μόνο σαν ένα επιχείρημα εις βάρος του γράφοντα στα χέρια των νομικών του site, Μαντζούκα και Χάτσιου, θα μπορέσει να λειτουργήσει, παρουσιάζοντας τους  χίλιους τρόπους, που όντως υπάρχουν, για να πεθάνει μια ομάδα στην «άγρια δύση» στον δρόμο για τον μεγάλο τελικό του ΝΒΑ τον Ιούνη του 2016.

[Στα depth charts που ακολουθούν παρουσιάζονται μόνο οι παίκτες που αναμένεται να έχουν σημαντικό ρόλο στις ομάδες τους κατά την ερχόμενη σεζόν και όχι το σύνολο του τρέχοντος – μη οριστικοποιημένου, άλλωστε – roster της κάθε ομάδας. Ορισμένοι αναπληρωματικοί μπορεί να μην εμφανίζονται στη φυσική τους θέση, χάριν ομοιομορφίας της παρουσίασης²⁾για παράδειγμα δεν θα ήταν λογικό να παρουσιάσουμε στους Spurs πέντε PFs και έναν μόλις C, αλλά και καθώς αναμένεται να πάρουν σημαντικά λεπτά στη θέση παρουσίασής τους. Με ερωτηματικό δίπλα στο όνομά τους οι παίκτες που δεν έχουν ακόμα υπογράψει το συμβόλαιό τους, παρότι αυτό αναμένεται να συμβεί ή που η παραμονή τους στο ρόστερ δεν θεωρείται εξασφαλισμένη.]

Ο Λάκκος Των Λεόντων

1. Οι Πρωταθλητές Golden State Warriors

PG: Currry / Livingston

SG: Thompson / Barbosa

SF: Barnes / Iguodala

PF: Green / Speights

C: Bogut / Ezeli

«Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει», λέει το γραφικό ρητό, και τόσες φορές που έχει ειπωθεί από τον εγχώρια αθλητικό τύπο, πρέπει να ακούστηκε και στο Oakland. Καμία αλλαγή στο roster των πρωταθλητών, λοιπόν, κι αν η βασική κριτική της τελευταίας, και τρέχουσας, CBA ήταν πως ευνοούσε τα μικρής διάρκειας συμβόλαια, κάτι που δεν επιτρέπει στις ομάδες να κρατάνε τους παίχτες πολλά χρόνια και να χάνουν σε χημεία, τότε το γεγονός πως το roster των πρωταθλητών παραμένει το ίδιο, και αναλογιζόμενοι το επίπεδο της περσινής τους απόδοσης, μόνο τρόμος προκαλείται στους αντιπάλους τους. Αλλά και χαμόγελα ενθουσιασμού σε όλους εμάς τους φίλους του αθλήματος.

Αλλαγές, ωστόσο επιτελέστηκαν στο προπονητικό επιτελείο της ομάδας. Ο περσινός assistant Head Coach, Alvin Gentry, που θεωρείται η ιδιοφυΐα πίσω από τα επιθετικά συστήματα τόσο των Suns του D’Antoni, όσο και των περσινών Warriors, αποχώρησε για να αναλάβει Head Coach στους Pelicans. Στη θέση του προσελήφθη ο Brian Shaw, που κρίνοντας από την θητεία του σαν Head Coach στους Nuggets, μάλλον έχει πολύ μεγάλα παπούτσια να γεμίσει.

2. San Antonio Spurs

PG: Parker / Mills / McCallum / Fredette (?)

SG: Green / Ginobilli

SF: Leonard / Anderson

PF: Aldridge / Diaw / Bonner

C: Duncan / West / Marjanovic

Ω, “θεοί του Μπάσκετ”! Τί θα γίνει με την εύνοιά σας σε αυτήν την «Μαφία»;!;!

Μετά από τόσα χρόνια, η μόνη λογική εξήγηση για το πώς πείθουν τους παίχτες να πληρωθούν εξωφρενικά μικρότερα ποσά από την market value τους είναι πως κάτι τους ρίχνουν στο νερό που τους προσφέρουν στις διαπραγματεύσεις! Τις ίδιες μέρες που ο DeMarre Carrol υπέγραφε στο Toronto έναντι $ 58 εκατ. για 4 χρόνια και ο Wesley Matthews, με τον πρόσφατα εγχειρισμένο και ακόμα μη αποθεραπευμένο πλήρως αχίλλειο τένοντά του, υπέγραφε, επίσης για 4 χρόνια, για $ 70 εκατ. στο Dallas, ο Danny Green υπέγραψε στους Spurs συμβόλαιο αξίας $ 30 εκατ. μικρότερο από το αντίστοιχο του Matthews και $ 18 εκατ. μικρότερο από του Carrol, ήτοι έχει λαμβάνειν για τα επόμενα 4 χρόνια $ 40 εκατ.! Επιπλέον, ο David West άφησε εξασφαλισμένα $ 12 εκατ. στην Indiana για να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα με τους Spurs, έναντι μόλις $ 1,5 εκατ.! Την στιγμή που όλες οι υπόλοιπες ομάδες του ΝΒΑ λύνουν οικονομετρικές εξισώσεις για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του salary cap, στο San Antonio έχουν βρει κάποιου είδους cheat και κοροϊδεύουν την υπόλοιπη λίγκα!

Έχουν τρομακτικό βάθος, απίθανη συσσώρευση ταλέντου, τον καλύτερο προπονητή στο ΝΒΑ, το καλύτερο coaching και training staff. Είναι δεδομένο πως θα πρωταγωνιστήσουν και φέτος, αλλά παρόλα αυτά, στην φετινή Δύση η συμμετοχή τους καν στον τελικό της Περιφέρειας κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη μπορεί να θεωρείται. Πρωτοπόρος του ball movement και της εξέλιξης του αθλήματος σε αυτό που είναι σήμερα, αποτελεί οπωσδήποτε team to watch. Μόνο σημαντικό ερωτηματικό στην ομάδα η κατάσταση του Tony Parker, τα στατιστικά του οποίου στα playoffs των τριών τελευταίων χρονιών έχουν αυτήν την εικόνα:
2013: 36,4 mpg, 20,6 ppg, 7,0 apg, 45,8% FG, 5,3 FTA, 21,5 PER

2014: 31,3 mpg, 17,4 ppg, 4,8 apg, 48,6% FG, 3,0 FTA, 15,8 PER

2015: 30,0 mpg, 10,9 ppg, 3,6 apg, 36,3% FG, 2,4 FTA, 6,3 PER³⁾o συγκεκριμένος πίνακας έτοιμος από το τελευταίο άρθρο του Simmons στο Grantland

Οι Spurs φαίνεται πως έχουν διαγνώσει το πρόβλημα. Σε συνδυασμό με την απώλεια Belinelli και την ηλικία του Manu, οι Mills, McCallum, αλλά ακόμα κι ο Fredette, αν τελικά διατηρηθεί στο roster, δεν θα κάνει εντύπωση να έχουν πολύ πιο ενεργό ρόλο για την κάλυψη και των δύο θέσεων των guards μες στη σεζόν, από ό,τι αυτή την στιγμή διαφαίνεται.

3. Houston Rockets

PG: Lawson / Beverley

SG: Harden / Thornton

SF: Ariza / Brewer / McDaniels

PF: Jones / Motiejunas

C: Howard / Capela

O Morey έχει αμφισβητηθεί όσο λίγοι. Καινοτόμος των analytics, όταν το καλοκαίρι του 2012 ξεκινούσε το rebuilt της ομάδας, λίγοι φαντάζονταν πως μόλις τρία χρόνια μετά θα είχε φτάσει ήδη σε έναν τελικό περιφέρειας και θα είχε στήσει ένα roster που θα χαρακτήριζε την ομάδα του Houston ικανή διεκδικήτρια του τίτλου. Εκμεταλλευόμενος κάθε στιγμή αδυναμίας των ανταγωνιστών του, αγοράζοντας φθηνά και ντραφτάροντας εξαιρετικά, κατάφερε να φέρει στο Houston τα τελευταία τέσσερα χρόνια ανά σεζόν τον Harden, τον Howard, τον Josh Smith και φέτος τον Lawson, χτίζοντας έναν πολύ δυνατό κορμό ομάδας, με βάθος σε όλες τις θέσεις. Οι αναπληρωματικοί του Houston δεν είναι απίθανο να διεκδικούσαν είσοδο στα playoffs της Ανατολής σαν βασικοί. Αφού πέρσι κατάφεραν να ανταπεξέλθουν σε τόσους τραυματισμούς και να φτάσουν μέχρι τους τελικούς της Δύσης, γιατί φέτος να μην σταθούν πιο τυχεροί και να διεκδικήσουν το παραπάνω; Tέλος, μόνο καλά λόγια για τον coach McHale που καταφέρνει να βγάζει στο παρκέ κάθε θεωρητική καινοτομία του Morey, διατηρώντας αρμονία μεταξύ των παικτών και ενσωματώνοντας άψογα, μέχρι στιγμής, κάθε νέα προσθήκη.

4. Oklahoma City Thunder

PG: Westbrook / Augustin / Payne

SG: Waiters / Morrow / Roberson

SF: Durant / Singler

PF: Ibaka / McGary / Collison

C: Kanter / Adams

Την τελευταία τριετία, και ιδίως μετά τον τελικό του 2012 και την, στη συνέχεια, ανταλλαγή του Harden έναντι μισού τσουβαλιού πατάτες, η μόνιμη κατηγορία που βάρυνε τον GM της ομάδας, Sam Presti, ήταν η μη πλαισίωση του πυρήνα Durant και Westbrook με ένα αξιοπρεπές σύνολο συμπαικτών, ικανό να τους βοηθήσει για το βήμα παραπάνω. Ε, λοιπόν κατά την περσινή mid-season μεταγραφική περίοδο o Presti έπαιξε τα ρέστα του, φέρνοντας στην ομάδα Waiters, Kanter και Augustin. Η ομάδα πλέον έχει τρομακτικό βάθος σε κάθε θέση. Δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει νέους τραυματισμούς των Durant και Westbrook, μιας και αυτοί είναι αναντικατάστατοι λόγω ταλέντου, αλλά σίγουρα μπορεί να τους προσφέρει πολύτιμες βοήθειες, τόσο μέσα στη ροή ενός αγώνα, όσο και στη διάρκεια μιας εξαντλητικής σεζόν 82 αγώνων. Κατά τη φετινή offseason, τα ρέστα παρέμειναν στο τραπέζι, καθώς σταμάτησαν με τις φτηνές δικαιολογίες του τύπου «είμαστε ομάδα μικρής αγοράς και δεν μπορούμε να πληρώνουμε φόρους για υπερβάσεις στο salary⁴⁾να μην παίρνατε την ομάδα από το Seattle, που ήταν μεγάλη αγορά κύριοι, δεν θα βαρεθούμε ποτέ να το λέμε!» με την max ανανέωση του Kanter⁵⁾εντελώς παράλογη και υπερβολική τιμή για αυτόν τον παίκτη μεταξύ μας, αλλά ένεκα της ανάγκης να πειστούν Durant και Westbrook, βλέπετε… και προχώρησαν στην –επιτέλους!- αντικατάσταση του Scott Brooks, ο οποίος είχε δείξει από καιρό πως είναι coach με δεδομένο ταβάνι δυνατοτήτων, το οποίο μάλιστα είχε προ πολλού φτάσει. Το στοίχημα με την επιλογή για head coach του, επιτυχημένου σε επίπεδο NCAA στη Φλόριντα, Donovan δεν ξέρουμε πόσο θα χρειαστεί για να αποδώσει, αλλά σε περίπτωση που αυτό συμβεί σύντομα, τότε το πρωτάθλημα είναι ένας πέρα για πέρα εφικτός στόχος για την φετινή Oklahoma.

5. Los Angeles Clippers

PG: Paul / Rivers / Prigioni

SG: Redick / Stephenson / Crawford

SF: Pierce / Johnson

PF: Griffin / Smith

C: Jordan / Aldrich

H κύρια κριτική στους Clippers κατά την περσινή περίοδο ήταν πως ο GM Doc Rivers είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να σαμποτάρει τη δουλειά του Head Coach Doc Rivers. Ομάδα με πλούσιο ταλέντο στην 5άδα της, αλλά σπαρακτική  λειψυδρία ταλέντου στον πάγκο της, μετά την συγκλονιστική πρόκριση κόντρα στους Spurs στον πρώτο γύρο των playoffs, και παρά το προβάδισμα με 3-1 κόντρα στους Rockets, επήλθε η νομοτελειακή κατάρρευση. Το πάθημα έγινε μάθημα, από ό,τι φαίνεται, και φέτος οι Clippers παρουσιάζονται υπερπλήρεις στις θέσεις των περιφερειακών. Το πρόβλημα παραμένει βέβαια όσο κοιτάμε ψηλότερα, με τις θέσεις της frontcourt να είναι μισογεμάτες. Ενδεχομένως, αν αναλογιστεί κανείς πως ο Paul Pierce τα καλύτερά του παιχνίδια στην μετά-Celtics εποχή του τα έχει κάνει ως stretch-4, να μην προκαλέσει έκπληξη το σχήμα ψηλών με Pierce στο 4 και Griffin στο 5⁶⁾αν και σε αυτή την περίπτωση, το δίδυμο Josh Smith – DeAndre Jordan θα αποτελεί την χαρά του hack-at-anyone!. Ειδική μνεία στον, χωρίς τον παραμικρό συναγωνισμό, νικητή του βραβείου κωλοπαιδαρισμού του φετινού καλοκαιριού DeAndre Jordan, o οποίος ενώ είχε συμφωνήσει προφορικά με το Dallas, αφήνοντας παντού να διαρρεύσει πως αιτία της αποχώρησής του αποτελούσαν οι κακές σχέσεις του με τον Chris Paul, την ημέρα υπογραφής με αυτούς επέλεξε να αθετήσει την συμφωνία και να υπογράψει ξανά με τους Clippers⁷⁾ένα από τα παράδοξα του July Memorandum, που αναλύεται στο πρώτο εξωτερικό link του παρόντος άρθρου, είναι πως κατά τη διάρκεια αυτού, και παρότι δεν διαρκεί άνω του 10μέρου, και μέχρι την ολοκλήρωσή του και τον ακριβή καθορισμό του salary cap της επόμενης περιόδου, ομάδες και παίκτες μπορούν να συμφωνούν προφορικά, αλλά όχι και να δεσμεύονται νομικά με την υπογραφή συμβολαίου. Ενδεχόμενες παράπλευρες επιπτώσεις αυτού του πλαισίου, οι σπάνιες, αλλά εντυπωσιακές μεταστροφές, όπως η φετινή του DeAndre. Το χυδαίον αυτής της κωλοτούμπας αποτέλεσε, ωστόσο μια ευκαιρία, για να εξιλεωθεί η οικογένεια Rivers στον οργανισμό Clippers για την περσινή αναιτιολόγητη έλευση του υιού Austin, μιας και σημαντικό ρόλο για την μεταστροφή του Jordan φέρεται να διαδραμάτισε η κόρη Callie. Τέλος, άξιο αναφοράς, πως όσο περιορισμένων δυνατοτήτων και μετριότατο coach κι αν θεωρούμε τον Doc Rivers, πρέπει να του πιστωθεί πως έχει καταφέρει να εμφυσήσει χαρακτήρα και ομοιογένεια στην ομάδα, η οποία φέρει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά από την ημέρα έλευσής του στον οργανισμό, με αποτέλεσμα αγωνιστικά να συμπεριλαμβάνεται διαρκώς στο πάνω-πάνω ράφι.

6. Memphis Grizzles

PG: Conley / Udrih

SG: Lee / Allen

SF: Green / Barnes / Carter

PF: Randolph / Stokes

C: Gasol / Wright

Κι εδώ η ομοιογένεια, μαζί με το αγαπημένο old school grit and grind, αποτελούν τα βασικά πλεονεκτήματα της ομάδας. Ο Marc Gasol παρέμεινε, όπως αναμενόταν, υπογράφοντας, επίσης όπως αναμενόταν, ένα παχυλότατο συμβόλαιο της τάξης των $ 114 εκατ. για 5 χρόνια. Η μοναδική ουσιαστική προσθήκη, του Matt Barnes, για να πάρει τα λεπτά του φθίνοντος, λόγω ηλικίας, Vince Carter, φαντάζει στα χαρτιά ιδανικό ταίριασμα με τα χαρακτηριστικά της ομάδας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι Grizzles δύο σερί χρονιές αποκλείονται από τα playoffs, είτε άτυχα, είτε άδικα. Στα playoffs του 2014 η τιμωρία του Z-Bo στον 7^ο αγώνα κόντρα στoυς Thunder θα συζητιόταν ακόμα σε ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό αθλητικό τύπο για το τραβηγμένο αυτής, ενώ και φέτος οι τραυματισμοί, του Conley αρχικά, και του Allen στην συνέχεια, δεν τους επέτρεψαν να προασπίσουν το προβάδισμα που είχαν με 2-1 κόντρα στους μετέπειτα πρωταθλητές Warriors. Το old school παιχνίδι τους αποτελεί το πλεονέκτημά τους και την σφραγίδα του σκληροτράχηλου και δυσκολοκατάβλητου αγωνιστικού χαρακτήρα τους, αλλά ενδεχομένως να αποτελεί και το τροχοπέδη τους ως προς την αδυναμία του βήματος παραπάνω.

7. New Orleans Pelicans

PG: Holiday / Douglas / Cole (?)

SG: Gordon / Evans

SF: Pondexter / Gee / Babbitt

PF:  Davis / Anderson / Hansbrough / Cunningham

C: Asik / Ajinca / Perkins

“Welcome to the brave new world”, “The future has started” και λοιπά ατελείωτα γραφικά μπορούν να γραφτούν για την μπασκετική συνεύρεση του Alvin Gentry με τον Anthony Davis στη Νέα Ορλεάνη. Ο Gentry, όπως γράφτηκε και ανωτέρω, είχε διατελέσει assistant manager των D’Antoni στους Suns και Kerr στους Warriors, ενώ παράλληλα του πιστώνονται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τα επιθετικά συστήματα των αντίστοιχων ομάδων. Οι προσδοκίες από αυτήν την συνάντηση είναι εύλογα ιδιαίτερα υψηλές. Οι περσινοί, χτυπημένοι από αρκετούς και σοβαρούς τραυματισμούς Pelicans (Holiday, Anderson, ενώ τακτικά τραυματίας ήταν και ο Davis) κατάφεραν να μπουν στα  playoffs. Για τους φετινούς Pelicans ο πήχης, αν παραμείνουν υγιείς, τίθεται εξ αρχής, σημαντικά ψηλότερα.

Ομάδες σε ενδιάμεσες καταστάσεις

Οι εφτά προαναφερθείσες ομάδες, κατά την άποψή του γράφοντος, έχουν ήδη εξασφαλισμένες τις θέσεις τους στην επόμενη postseason. Οι περισσότερες εξ αυτών διαθέτουν άλλωστε το βάθος του roster για να ανταπεξέλθουν ενδεχόμενους τραυματισμούς, αλλά και για να διαχειριστούν την όποια κόπωση και τις ανάσες των βασικών παικτών τους κατά τη διάρκεια των 82 αγώνων της σεζόν.

Η 8^η όμως θέση, παρότι θεωρητικά για αυτήν έχουν προβάδισμα οι Mavericks, λόγω εμπειρίας και coach Carlisle, παραμένει κατά την γνώμη μου ανοιχτή. Πέντε είναι οι ομάδες που δείχνουν ικανές να αναστατώσουν το Dallas και να του στερήσουν την συμμετοχή στην επόμενη post season.

8.1 Dallas Mavericks

PG: Williams / Barea / Felton

SG: Matthews / Harris / Jenkins

SF: Parsons / Αnderson

PF: Nowitzki / Villanueva

C: Pachulia / Dalembert / Powell

Nα είμαι ειλικρινής ως προς το τι σκέφτομαι: το φετινό τους roster δεν μου αρέσει καθόλου. Ο Deron ήρθε ελεύθερος και σε τιμή ευκαιρίας ($ 10 εκατ. για 2 χρόνια), αλλά έχοντας να αποδώσει ποιοτικό μπάσκετ άνω της τριετίας. Ο Matthews προέρχεται από σοβαρότατο τραυματισμό και δεν ξέρουμε σε τι κατάσταση θα επιστρέψει. Ο Parsons πέρσι απέτυχε παταγωδώς να δικαιώσει τον ντόρο γύρω από το όνομά του και τα λεφτά για τα οποία υπέγραψε ($ 46 εκατ. για 3 χρόνια). Ενώ, τέλος, η frontline τους, μετά το φιάσκο DeAndre και τη φυγή Chandler, δείχνει τροφή για τα θηρία των υπόλοιπων frontcourts των προαναφερθεισών ομάδων. Η μπασκετική ιδιοφυΐα του coach Carlisle και η απέραντη μπασκετοσύνη του Dirk, ακόμα και με εμφανίσεις τύπου El Cid, ίσως τους δώσουν την πολυπόθητη 8^η θέση, αλλά φοβάμαι, πως η ιστορία DeAndre θα στιγματίσει τον οργανισμό για κάμποσα από τα αμέσως επόμενα χρόνια.

8.2 Utah Jazz

PG: Exum / Burke / Neto

SG: Burks / Hood

SF: Hayward / Ingles / Millsap

PF: Favors / Booker / Lyles

C: Gobert / Pleiss

Με μέσο όρο ηλικίας 23,75 και μεγαλύτερους ηλικιακά παίκτες τους 28χρονους αναπληρωματικούς Millsap και Ingles, η Utah αποτελεί ένα επίσης πρότυπο επιτυχημένου rebuilding project, παρότι άφησε Jefferson, Millsap⁸⁾τον καλό, τον Paul, όχι τον Elijah του τρέχοντος roster και Kanter να φύγουν χωρίς κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα. Ο coach Quin Snyder κάνει φανταστική δουλειά, έχοντας καταφέρει να χτίσει μία καταπληκτική άμυνα γύρω από τους Gobert και Favors, ενώ στην περιφέρεια υπάρχει πλούσιο επιθετικό ταλέντο, που με ηγέτη τον Hayward, έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται. Μοναδικό ερώτημα της ομάδας είναι η θέση του point guard, όπου πέρυσι οι Exum και Burke δεν μπόρεσαν να βρουν ισορροπία μεταξύ των οργανωτικών και εκτελεστικών τους καθηκόντων, με τον Exum να εμφανίζεται εκτελεστικά πιο διστακτικός του επιθυμητού και τον Burke το ακριβώς αντίθετο. Το άλλοθι για τον πρώτο, βέβαια, πως ήταν μόλις 19 χρονών στη rookie σεζόν του. Ακόμα κι αν η σεζόν 2015-16 δεν αποδειχθεί η χρονιά της Utah, η μέρα που θα πρωταγωνιστήσει και πάλι η ομάδα από την χώρα των Μορμόνων δεν είναι καθόλου μακριά. Από τις πιο ενδιαφέρουσες ομάδες για να παρακολουθεί στενά κάποιος την επόμενη σεζόν.

8.3 Phoenix Suns

PG: Bledsoe / Price

SG: Knight / Goodwin

SF: Tucker / Weems / Warren

PF: Morris / Teletovic / Leuer

C: Chandler / Len

To Phoenix, παρότι στην αρχή μιας διαδικασίας rebuilding, αποτέλεσε την ομάδα-έκπληξη της χρονιάς 2013-14. Γρήγορο θεαματικό μπάσκετ, smallball, δύο playmakers να τρέχουν γρήγορα, αλλά αρμονικά και οργανωμένα την ομάδα. O πρωτάρης, εκείνη τη χρονιά, coach Hornacek είχε εντυπωσιάσει με το έργο του. Δυστυχώς όμως η περσινή συνέχεια κάθε άλλο παρά ανάλογη ήταν. Το roster άλλαξε εξολοκλήρου, Dragic και Thomas γρήγορα αποχώρησαν, οι δίδυμοι Morris περισσότερο απασχόλησαν με τους εξωγηπεδική συμπεριφορά τους⁹⁾εμπλεκόμενοι σε υποθέσεις με την αστυνομία ή προκαλώντας την  οργή των οπαδών με αποτέλεσμα ο Marcus να είναι ήδη στο Detroit και ο Markieff να ετοιμάζεται να αποχωρήσει προς άγνωστους προς ώρας, προορισμούς. Ο Chandler ήρθε στην ομάδα με ένα πλουσιότατο και για την ηλικία και την υγεία του συμβόλαιο ($ 52 εκατ. για 4 χρόνια), σε μια προσπάθεια να προσελκύσει, ανεπιτυχώς, και τον Aldridge. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το roster που άνωθεν παρατίθεται, κάθε άλλο από οριστικοποιημένο να μπορεί να θεωρηθεί.

Το backcourt των Bledsoe και Knight έχει το απαιτούμενο ταλέντο για να οδηγήσει την ομάδα, αλλά από μόνο του δεν αρκεί. Θα χρειαστεί προσπάθεια για να αποκτήσει η ομάδα εκ νέου αγωνιστική ταυτότητα και κυρίως την ηρεμία, που ενάμιση χρόνο τώρα, τόσο της έχει λείψει. Το γεγονός πως στην περσινή χρονιά, στα ματς που η διαφορά ήταν μέχρι 3 πόντους 10 δευτερόλεπτα πριν την λήξη, το ρεκόρ τους ήταν 2-17¹⁰⁾per nba.com/stats, είναι ενδεικτικό των όλων προβλημάτων τους.

8.4 Minnesota Timberwolves

PG: Rubio / Jones

SG: Martin / Lavine

SF: Wiggins / Muhammad

PF: Garnett /  Payne / Bjelica / Bennett

C: Towns / Dieng / Pekovic (?)

Τρία στη σειρά #1 picks¹¹⁾ακόμα κι αν ένα εξ αυτών είναι ο Bennett…. Μέσος  όρος ηλικίας στα 25 χρόνια. Ταλέντο άφθονο σε κάθε θέση. Το μέλλον του ΝΒΑ είναι δεδομένο πως θα περάσει από την Minnesota. Η επιστροφή του Garnett μπορεί να κόστισε ένα draft pick πρώτου γύρου¹²⁾αυτό που είχε δοθεί για τον Thad Young, για τον οποίο στη συνέχεια ανταλλάχτηκε ο Garnett, αλλά βοήθησε τόσο στο να συσπειρωθεί ξανά ο κόσμος της πόλης γύρω από την ομάδα, καθώς και στο να δώσει χαρακτήρα και την απαραίτητη καθοδήγηση βετεράνου σε αυτό το νεανικό σύνολο. Με τον Pekovic, εμφανώς πια, να περισσεύει και να είναι ζήτημα χρόνου να ανταλλαχθεί για κάτι καλύτερο, το βάρος πέφτει στο εύθραυστο ή μη του Rubio. Το roster διαθέτει πλέον όλα τα όπλα για να κρύψει της εκτελεστικές του αδυναμίες και περιμένει από αυτόν να παραμείνει υγιής για να κατευθύνει μαεστρικά το ταλέντο που παρατίθεται δίπλα του. Mε τα όσα έχουν δείξει μέχρι στιγμής, Wiggins και Towns δεν θα αργήσουν να σπέρνουν τον τρόμο στους αντιπάλους, ενώ Payne, Bjelica, Muhammad και LaVine διαθέτουν το απαραίτητο ταλέντο για να αποτελέσουν ιδανικά συμπληρώματα των δύο εκκολαπτόμενων superstars.

8.5 Portland Trail Blazers

PG: Lillard / Pressey / Frazier

SG:  Henderson / McCollum

SF: Aminu / Harkless / Crabbe

PF:  Davis / Vonleh

C: Leonard / Plumlee / Kaman

Τα κλειδιά της ομάδας δόθηκαν επισήμως στον Lillard. Aπό την περσινή (ιδιαίτερα άτυχη σε θέματα τραυματισμών) 5άδα δεν υπάρχει άλλος ουδείς πλέον. Ο μέσος όρος ηλικίας έπεσε οριακά πάνω από τα 24 έτη, με μόνον παίκτη στα 30+ τον Kaman (και τον Miller που ήρθε από ανταλλαγή από το Cleveland αλλά είναι άγνωστο αν θα παραμείνει). Τα κομμάτια του puzzle που αποκτήθηκαν είναι έξυπνα επιλεγμένα συμφωνα με τις αθλητικές δυνατότητες και τις υψηλές προοπτικές που έχουν, αλλά ούδεις εκ των παικτών δεν ταιριάζει με το μπάσκετ που προσπαθούσε να παίξει ο Terry Stotts. Προσωπικά δηλώνω μεγάλος θαυμαστής των per 36 στατιστικών του Ed Davis. Leonard και McCollum αναμένεται να έχουν break out seasons και, γενικά, ακόμα και φέτος το Portland θα είναι πιο ανταγωνιστικό από ότι η πρώτη ανάγνωση αφήνει να φανεί.

Και μετά: το Χάος…

8.6 Sacramento Kings

PG: Rondo / Collison / Miller (?)

SG: McLemore / Belinelli

SF: Gay / Butler / Casspi

PF: Cousins / Acy / Moreland

C: Koufos / Cauley – Stein

Σε κάθε μπασκετική αναφορά στο Χάος αυτομάτως το μυαλό πηγαίνει στους Kings του Vivek Ranadivé. Προς θλίψη του ενθερμότερου εν Ελλάδι θαυμαστή τους, του Σταύρου Μαρίνου, ο Ινδός μεγιστάνας αντί να τους οδηγήσει στην μπασκετική γαλήνη, αποφάσισε να τους περάσει από το μπασκετικό αντίστοιχο του μύθου του Σισύφου. Έτσι λοιπόν, για ακόμη ένα καλοκαίρι το roster βίωσε το σοκ «ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν». Βασικοί στόχοι, όπως ο Wesley Matthews και ο Andrea Bargnani χάθηκαν, αφού προτίμησαν να παίξουν σε άλλες πολιτείες για λιγότερα χρήματα. Ευνοημένος της όλης υπόθεσης ο Kosta Koufos, αφού στην αναμπουμπούλα πήρε ένα συμβόλαιο $ 33 εκατ. για 4 χρόνια και μάλλον θα ξεκινάει βασικός δίπλα στον – πρέπει να κάνει μαθήματα διαλογισμού και ηρεμίας για να μην τα κάνει όλα “ώπα” – Cousins, καθώς οι μπασκετικές ικανότητες του Cauley – Stein περιορίζονται αυστηρά στην άμυνα προς ώρας. Το ταλέντο, έστω και στην λάθος πλευρά της καριέρας των περισσοτέρων του roster –  υπάρχει και αν ο head coach Karl μπορεί να επαναλάβει τα μπασκετικά θαύματα που είχε κάνει στο Denver, το Sacramento δεν αποκλείεται να καταλήξει σε ανώτερο πλασάρισμα από κάποιες από τις πέντε προαναφερθείσες ομάδες. Όλοι μας, ωστόσο, κάθε φορά που βλέπουμε παιχνίδι τους θα αναρωτιόμαστε γιατί πέρσι τόσος χαμός για τον (με λεπτή ειρωνεία οι λέξεις που ακολουθούν) άδοξα απομακρυσμένο Stauskas…

14. Denver Nuggets

PG: Mudiay / Nelson

SG: Foye / Barton / Harris

SF: Gallinari / Chandler / Papanikolaou

PF: Faried / Jokic / Hickson

C: Nurkic / Lauvergne / Dorsey

Mε $ 45 εκατ. για 3 χρόνια ανανέωσε ο Gallinari και με $ 46 εκατ. για 4 χρόνια o Chandler. “Ανοίγει χώρος για τον Παπανικολάου να φανεί στο Houston!”! Δυστυχώς για την φουστανελάτη ελληνική αθλητικογραφία τα έχουμε πει, και, δυστυχώς, δύσκολα άμεσα θα βαρεθούμε να τα λέμε… Για ένα παλικάρι συγκεκριμένων δυνατοτήτων δημιουργούν ένα αρνητικό hype προσπαθώντας να πείσουν πως το ταβάνι του στο ΝΒΑ είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που το μάτι μαρτυρά, λειτουργώντας με αυτόν τον τρόπο σε βάρος του ίδιου του παίκτη (για τη δημοσιογραφία και την ανάλυση δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να αναφερθούμε). Στα του Denver πάντως, η ομάδα μπαίνει εκ νέου σε φάση rebuilt μετά από την καταστροφική, όπως αποδείχθηκε, περίοδο Shaw. Head Coach ανέλαβε ο, πετυχημένος στο διάστημα της παραμονής του στο φρενοκομείο του Sacramento, Mike Malone, από τον οποίο ζητείται να βάλει κι εδώ μία τάξη και κάποιες αγωνιστικές βάσεις για το μέλλον του οργανισμού.  Ενδιαφέρον project γενικά, ιδανικό σκηνικό, μετά την ανταλλαγή Lawson στους Rockets, για να αναδειχθεί άμεσα το ταλέντο του Mudiay, αλλά συνολικά τροφή για τα θηρία της φετινής Δυτικής Περιφέρειας δυστυχώς.

15. Los Angeles Lakers

PG: Clarkson / Russel

SG:  Bryant / Williams

SF:   Young / Kelly / Brown

PF: Randle / Bass

C: Hibbert / Black / Sacre

Υπομονή μια χρονιά ακόμη, μέχρι το franchise να ξεφύγει από την ομηρία του Kobe και να μπορέσει, επιτέλους, απερίσπαστο να ανοίξει ένα καινούργιο κεφάλαιο στην ιστορία του. Η,  πιθανότατα, τελευταία χρονιά του στην λίγκα, θα βρει τον Bryant να παίζει μέχρι και power forward, σύμφωνα με τις δηλώσεις του προπονητή του Byron Scott, και να επιδίδεται σε ένα διαγωνισμό παράλογων σουτ υπό ασφυκτική πίεση με τους σεσημασμένους Nick Young και Lou Williams, που θα τον πλαισιώνουν στα φτερά. Ο Roy Hibbert θα κληθεί σε ρόλου σκιάχτρου να παίζει άμυνα για τέσσερις, αλλά τουλάχιστον το επιθετικό του ρεπερτόριο, για το καλό της ψυχικής υγείας των συμμετεχόντων, θα περιοριστεί σε μακρινά επιθετικά rebounds από τα τούβλα των συμπαικτών του. Και μέσα σε αυτό το τσίρκο θα πρέπει να αναπτυχθούν οι D’Angelo Russel και Randle, που αποτελούν τους παίκτες στους οποίους θα βασιστεί η επόμενη μέρα των Λιμνανθρώπων. Σημαντική σημείωση: Το pick πρώτου γύρου τους βρίσκεται στα χέρια της Philadelphia με προστασία μόνο για τις θέσεις 1 ως 3. Πόνος ψυχής για εμάς τους υποστηρικτές του franchise…

Κάπως έτσι σκιαγραφείται το σκηνικό της –πέρα για πέρα Άγριας- Δυτικής Περιφέρειας για την σεζόν που έρχεται. Το γεγονός πως αυτές οι ομάδες θα παίξουν τρεις με τέσσερις φορές μεταξύ τους κατά τη διάρκεια της σεζόν κάνει την προσμονή μας αυξημένη από τώρα. Η συσσώρευση του ταλέντου στην Περιφέρεια, οι προπονητές (τα προπονητικά teams συνολικότερα) και οι κόντρες μεταξύ όλων αυτών, προμηνύουν για μία άκρως ανταγωνιστική και απολαυστική σεζόν, όπου περιθώριο προβλέψεων είναι σχεδόν απίθανο να γίνει με επιτυχία, καθώς υπάρχουν πάνω από χίλιοι τρόποι για να αποτύχεις παταγωδώς σε αυτές. Συνεπώς, απλά χαλαρώνεις και απολαμβάνεις το, κάτι παραπάνω από, πλούσιο αναμενόμενο θέαμα.

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Nicolas Radicopoulos

Επαγγελματίας auditor, εδώ βρέθηκε ως editor. Μέγας μάγιστρος του excel και neat freak, Νομίζει λόγω δουλειάς πως η δημιουργική γραφή δεν του ταιριάζει αλλά κάνει λάθος. Τον συναρπάζει το γρήγορο, αλλά ομαδικό, μπάσκετ, το παιχνίδι του Magic, κάθε point-forward, προεξάρχοντος του μερακλή Boris Diaw, οι αριθμοί του παιχνιδιού, είτε αυτοί αφορούν τα in game stats, είτε τα οικονομικά πίσω από αυτό (και μεταξύ μας ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να σου απαντήσει από μνήμης στην ερώτηση "Πόσα παίρνει ο Wayne Selden;", εφόσον δηλαδή η ερώτηση δεν είναι "Ποιος είναι ο Wayne Selden;"), αλλά περισσότερο από όλα το τσίπουρο (με γλυκάνισο!) παρέα με τους υπόλοιπους συντελεστές του Ball Hog στα χωριουδάκια του Πηλίου. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)

• Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
• Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
• BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
• Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
• Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019