Είναι πάνω από ένας μήνας που έχω στα drafts του Hog ένα κείμενο για τους Warriors, μια εκτενή ανάλυση για αυτούς και την φετινή τους κατάσταση. Και τούτο καθώς, για ένα διάστημα, όπως και μέσα από το Weekly είχα γράψει, τους είχα ικανούς για τις 70 νίκες φέτος. Μετά ήρθαν οι τραυματισμοί, αρχικά του Curry, μετά του Green, ενδιαμέσως ο καυγάς Green και Durant και προφανώς οι 70 νίκες πήγαν περίπατο. Η σελίδα έχει γυρίσει, η κατάσταση δεν είναι η ίδια με τα προηγούμενα χρόνια και η έλευση Cousins θα αλλάξει περαιτέρω την ομάδα που στήθηκε στη λογική του “Strength in Numbers” μα τίποτα πια δεν θυμίζει πλέον αυτή τη νοοτροπία.
Σημειώσεις: όλα τα στατιστικά του κειμένου είναι ως τις 11.01.2019, από τα nba.com/stats και basketball reference.
Η φωτογραφία του άρθρου είναι από το Yahoo! Sports
“Είναι ο Draymond Green πια απλά ένας συμπαθητικός αμυντικός, που προκαλεί μόνο καυγάδες και ξέχασε να σουτάρει;” “Μα ξέχασε να σουτάρει και ο Thompson;” “O Durant έχει ήδη φύγει;” “Ο Curry μήπως πρέπει να βγει πια μπροστά;” “Έχει χάσει τον έλεγχο ο Kerr;” “Ο πάγκος τους είναι φέτος εντελώς χάλια;”
Όλα αυτά είναι τα ερωτήματα που έχουν απασχολήσει ως τώρα κάθε φίλαθλο που ασχολείται με το NBA. Η ομάδα που ξεκίνησε τη σεζόν ως ξεκάθαρο φαβορί, αλλά και με ένα εμφατικό 10-1, έκτοτε έχει φτάσει στα μισά του δρόμου αγκομαχώντας, με ρεκόρ 17-13 για ένα συνολικό 27-14, χωρίς ρυθμό, με χαμένο το αγωνιστικό προφίλ που την χαρακτήριζε και δείχνει ακόμα να ψάχνεται.
Ωστόσο, το πραγματικό ερώτημα για εμένα είναι άλλο: “έχουν ενδιαφερθεί ως τώρα οι Warriors για τη σεζόν;”
Ας πάρουμε, όμως τα πράγματα με τη σειρά, που λέει και ο Gus σαν εισαγωγικό κάθε του ανάλυσης.
O Draymond
Ο Green έχει από πέρσι δηλώσει πως τον ενδιαφέρουν δύο μόνο πράγματα: τα Playoffs/οι Τίτλοι και τα λεφτά.
Σε αυτό το πλαίσιο δεν προκαλεί εντύπωση που οι φετινές κακές του εμφανίσεις είναι αποτέλεσμα του ότι πιέζει τον εαυτό του για ένα ακόμα Defensive Player of the Year, ένα βραβείο που θα του δώσει αυτόματα το δικαίωμα να μπορεί να υπογράψει Designated Player Extension, ήτοι ένα supermax ύψους 35% του cap. Και οι φήμες λένε πως για να το καταφέρει αυτό, αγωνίζεται με πρόβλημα στο ισχίο. Και, αν αληθές, αυτό ακριβώς το πρόβλημα είναι που ευθύνεται για την τόσο κακή του επιθετική απόδοση. Και λέγοντας “επιθετική απόδοση” δεν εννοώ το σουτ του, που με την εξαίρεση της σεζόν 2015-16, ήταν διαχρονικά κακό, καθώς πέρα από εκείνη τη σεζόν, όπου σούταρε με 38,8% από το τρίποντο και με έξι δικά του τρίποντα κράταγε όρθιους τους Warriors στον έβδομο Τελικό κόντρα στους Cavaliers, ποτέ άλλοτε δεν είχε πάνω από 33%. Το πρόβλημα της επιθετικής πτώσης του Green επικεντρώνεται στην οργάνωση του παιχνιδιού, τις πάσες του, τον πεσμένο αριθμό assists του (πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια κάτω από εφτά μέσο όρο), τα αναποτελεσματικά του screens στο pick’n roll με τον Curry. Κάθε του κίνηση επιθετικά δείχνει να είναι ένα κλικ κάτω, ένα κλικ λιγότερο δυναμική από ό,τι μας είχε συνηθίσει.
Fascinated by the possibility that Draymond Green has simply forgotten how basketball is played. https://t.co/Eh4m6ZGUws
— Farmer Jones (@thefarmerjones) December 28, 2018
Βέβαια, και το 24% που έχει από το τρίποντο, απέχει τρομακτικά από το απλά αξιοπρεπές 32% ποσοστό καριέρας, πρόβλημα που το χριστουγεννιάτικο παιχνίδι με τους Lakers ανέδειξε περίτρανα, ως προς την αντιμετώπιση που θα τον περιμένει στα Playoffs. Αυτή που οι ίδιοι οι Warriors επιφύλασσαν για τον Tony Allen κόντρα στους Grizzlies στον πρώτο τους Τίτλο και στον Rondo πέρσι.
There’s daring a guy to shoot and then there’s this treatment of Draymond Green in crunch time. *20 feet* of space? pic.twitter.com/iHrnwXSM39
— Ben Golliver (@BenGolliver) December 28, 2018
Αντίθετα, αμυντικά, παραμένει ένας ογκόλιθος, με τη συνεισφορά του σε αυτόν τον τομέα να τον κάνει μάλλον τον πρώτο υποψήφιο για το βραβείο που τόσο επιθυμεί, μιας και με αυτόν στη σύνθεσή τους οι Warriors έχουν Defensive Rating 102,6, ενώ χωρίς αυτόν 110,9.
Αν θα του δώσουν τέτοιο συμβόλαιο οι Warriors; Εξαρτάται από τον Durant. Αν παραμείνει, είτε ζητώντας την απομάκρυνση του Draymond, είτε όχι, ο Green σε supermax δεν θα χωράει.
Αλλά το καλοκαίρι φαντάζει πολλά επεισόδια μακριά αυτή την στιγμή.
Klay, τις πταίει;
Αντίστοιχα, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι περνάει από το κεφάλι του Klay Thompson, όπου με εξαίρεση τα “ξεμπουκώματα” απέναντι σε Bulls και Knicks (και ξανά Bulls), δύο από τις χειρότερες ομάδες της Λίγκας, έχει μία μετριότατη σεζόν, με χαμηλό ποσοστό καριέρας στα τρίποντα (35,6%, όταν ποτέ δεν έχει τελειώσει σεζόν με κάτω από 40%). Επιδίδεται δε σε μία σειρά από αχρείαστα mid-ranges μισό βήμα μέσα από το τρίποντο, για έναν λόγο που αδυνατώ ως τώρα να κατανοήσω. Είναι χαρακτηριστικό πως είναι δεύτερος σε mid-ranges στη Λίγκα, με εφτά ανά παιχνίδι, σκάρτο μισό πίσω από τον βασιλιά της συγκεκριμένης ζώνης, DeRozan.
Klay to his hand: ‘I missed you!’ 😂
(🎥: @warriors) pic.twitter.com/10L2o1gcnZ
— theScore (@theScore) December 30, 2018
Τα Πυρινικά Όπλα
Κάπως έτσι η ομάδα έχει πέσει από τους τέσσερις All Stars, στους δύο. Ωστόσο απoλαμβάνουν την ευτυχία αυτοί οι δύο να είναι δύο από τους τρεις καλύτερους παίχτες της Λίγκας και ενδεχομένως οι δύο καλύτεροι σουτέρ στην Ιστορία του NBA. Είναι δε τόσο φονικοί οι Curry και Durant, που με 28,9 και 28,2 πόντους κατά μέσο όρο αντίστοιχα, είναι η πρώτη δυάδα παιχτών ίδιας ομάδας από τους Lakers των Elgin Baylor και Jerry West από το μακρινό 1961-62, με πάνω από 28 πόντους μέσο όρο ανά παιχνίδι. Και μάλιστα αυτό το καταφέρνουν με ποσοστά 53,7/44,2/91,3 σε δίποντα/τρίποντα/βολές ο Curry και 55,4/36,4/91,1 ο Durant. Και ναι μεν αυτό τους βοηθάει στο να έχουν εύκολα το καλύτερο Offensive Rating της Λίγκας ως τώρα, με 115,3, ωστόσο οι δύο τους δίνουν διαρκώς την αίσθηση πως η κοινή τους παρουσία περισσότερο περιορίζει τις πυρηνικές εκτελεστικές τους δυνατότητες, παρά τις συνδυάζει εκθετικά. Δεν είναι τυχαία τα νούμερα άλλωστε που o καθένας τους κάνει κάθε φορά που βρίσκεται χωρίς την παρουσία του έτερου δίπλα του1)O ακόλουθος πίνακας από εδώ.. Και αυτό, παρακαλώ σας, κρατήστε το γιατί θα μας χρειαστεί ακολούθως.
To Χάος
Και από εκεί και πέρα, έχουν έναν φτωχότατο πάγκο. H ηλικία έχει αρχίσει να παίρνει τη θέση της αποτελεσματικότητας στον Livingston, o oποίος περνάει ό,τι περνάει και ο Klay, έχοντας oριακά πάνω από 32% από θέσεις που είχε πάνω από 60%. O Iguodala δείχνει να κρατάει τις τελευταίες σταγόνες βενζίνης του αγωνιστικού του ντεπόζιτου για τα μετρημένα παιχνίδια που θα τις χρειαστούν οι Warriors στα Playoffs. Μόνη αξιόπιστη λύση από τον πάγκο είναι ο τιμιότατος Jerebko, ενώ οι Looneys, McKinnies και Cooks αυτού του κόσμου/πάγκου, προσφέρουν απλά σποραδικά νούμερα και παιχνίδια, εύλογα χωρίς την παραμικρή συνέπεια. Καθόλου τυχαία, τα bench units βρίσκονται στην 13η θέση σε efficiency, παρότι δεν θα βρεθούν δευτερόλεπτο στο παρκέ χωρίς έναν all star στο πλευρό τους.
Μα αυτό είναι το κόστος όταν θες να είσαι μια star driven μηχανή, και δίνεις μέχρι και το τελευταίο cent του mid level exception για έναν ακόμα star, τον DeMarcus Cousins. Έτσι σε μία εποχή που οι πάγκοι των υπόλοιπων ομάδων γίνονται όλο και πιο αποτελεσματικοί και πιο ταλαντούχοι, ο αντίστοιχος των Warriors ακολουθούσε την αντίθετη πορεία, απαρνούμενος ό,τι το “Strength In Numbers” πρέσβευε, για χάρη της “Μιας Πεντάδας All Stars”.
Έτσι, second units που είχαν ακόμα και το αποτελεσματικό pick’n roll μεταξύ David West και Ian Clark, την μπασκετική σοφία των Livingston και Iguodala, πλέον έχουν τα γηρατειά των δύο τελευταίων και ένα σκασμό G-Leaguers, παρέα με τον Jebrenko.
Κοιτώντας Μπροστά
Από την στιγμή που οι Warriors επέλεξαν εν τέλει αυτό το πλαίσιο, σε αυτό θα πρέπει και να κριθούν. Και αυτός ο προβληματισμός με έκανε τόσο καιρό να μην βγάζω το κείμενο ανάλυσής τους ως τώρα. Για εμένα η χρονιά του Golden State θα ξεκινήσει στις 18 Γενάρη, ημερομηνία που ανακοίνωσαν πως ο DeMarcus Cousins θα επιστρέψει στα παρκέ φορώντας, για πρώτη φορά, τα χρώματα της ομάδας.
Όλα αυτά τα χρόνια, οι πλέον πετυχημένοι παίχτες και προπονητές της Λίγκας τονίζουν πως δυσκολότερο από το να βρεθείς στην κορυφή, είναι να παραμείνεις εκεί. Οι Warriors έχουν τέσσερις συνεχόμενους Τελικούς και τρεις κατακτήσεις σε αυτούς. Η “player friendly, easy going” προσέγγιση του coach Kerr είναι ιδανική για να εκτονώνεται η όποια πίεση του διαρκούς πρωταθλητισμού και να δίνει κίνητρα εκεί που πραγματικά χρειάζονται. O Draymond είχε δηλώσει ευθέως μετά την τρίτη τους κατάκτηση πέρσι το καλοκαίρι πως “υπάρχουν παίχτες 82 αγώνων και παίχτες 16 αγώνων. Εγώ είμαι από τους δεύτερους2)Και το πως υποστήριξε έμπρακτα αυτή τη δήλωση το είχαμε παρουσιάσει στο preview της ομάδας.”. Όλοι οι Warriors φαίνονται να είναι προγραμματισμένοι για αυτό πλέον: για τους τελευταίους 16-20 αγώνες της σεζόν, από μέσα Απρίλη και ύστερα. Θα μπορέσουν, όμως, και πάλι να ενεργοποιήσουν τις τουρμπίνες μετά από μία σεζόν μη χρήσης τους; Πέρσι τα κατάφεραν. Μα χρειάστηκαν έναν τραυματισμό του Paul και 27 σερί άστοχα τρίποντα των Rockets για να το πετύχουν. Φέτος;
Θα αρχίσουμε να έχουμε γνώμη για το φέτος, όταν από τις 16 Γενάρη και ύστερα θα μπουν στο παρκέ πλήρεις. Όταν και θα οφείλουν να αποκτήσουν κίνητρο για να αγωνίζονται και πάλι σαν να ενδιαφέρονται και στη regular: να αποκτήσουν τη χημεία και τους αυτοματισμούς που θα τους οδηγήσουν στα Playoffs ως το three-peat, να βοηθήσουν τον Cousins σε μία ομαλή επανένταξη στην αγωνιστική δράση, αλλά και την ένταξή του στην “Death Line Up v.3.0”. Να βρουν πως θα μοιράσουν τους stars τους και τα λεπτά αυτών με τους δεύτερους παίχτες τους και να δουν πως θα μεγιστοποιήσουν τα ποιοτικά λεπτά του Green, χωρίς μεγάλο κόστος στην επίθεση της ομάδας.
Και η πρόταση για αυτό είναι απλή: να ελέγξουν τα κοινά λεπτά των Curry και Durant, ώστε να δουλεύονται μεν διαρκώς οι μεταξύ τους αυτοματισμοί, αλλά στην πλειοψηφία τους, να παίζουν χωρίς ο ένας τον άλλον δίπλα του, και να παίρνουν o καθένας τους τα σουτ του Harden: πάνω από 30 σουτ ο καθένας ανά παιχνίδι, πάνω από 15 τρίποντα ανά αγώνα ο Curry.
Και αυτό γιατί αν ένας παίχτης άλλαξε το σύγχρονο NBA, απλώνοντάς το στο γήπεδο με το range του, αυτός είναι ο Curry. Ο Harden είναι που έφτασε την σύγχρονη έκδοση του παιχνιδιού στην ακραία του μορφή. Και ενδεχομένως ο Curry να πρέπει με τη σειρά του να τον ακολουθήσει, φτάνοντας στα αντίστοιχα όρια: σουτάροντας ακόμα και 20 τρίποντα ανά παιχνίδι. Ή και ακόμα παραπάνω. Ένα pick’n roll μεταξύ αυτού και, είτε του Durant, είτε του Cousins, είτε και του Thompson, θα είναι πάντα αμαρκάριστο από οποιαδήποτε άμυνα. Και με 44,3% από το τρίποντο αυτά τα σου ο Curry οφείλει να τα παίρνει με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα και ποσότητα σε κάθε παιχνίδι.
Είναι, παράλογο, άλλωστε, οι Warriors, η ομάδα που τη σεζόν 2015-16 ήταν στην πρώτη θέση των προσπαθειών από το τρίποντο με 31,6 ανά αγώνα, τρεις σεζόν μετά να είναι σχεδόν στάσιμη σε αυτό το νούμερο, με 32,4, και στην 13η θέση της Λίγκας, την στιγμή που οι πρώτοι πλέον Rockets σουτάρουν 42,8 τρίποντα ανά παιχνίδι. Πόσο δε, όταν οι Warriors σουτάρουν με το τέταρτο καλύτερο ποσοστό ευστοχίας πίσω από τα 7,25, 38,1%, πίσω μόνο από τους Clippers, Kings και Spurs.
O Kerr
Η προσέγγιση που αναφέρεται ανωτέρω δεν είναι κάποιο που ο coach Kerr αρέσκεται. Απόφοιτος της Popovich-ικής σχολής coachαρίσματος, ο Kerr θέλει να έχουν ενεργή συμμετοχή στο παιχνίδι της ομάδας του όλοι του οι παίχτες, ώστε να έχουν χρόνο και εικόνες πάνω τους σε περίπτωση που για οποιονδήποτε λόγο απαιτηθεί από αυτούς μεγαλύτερος ρόλος. Ο χρόνος των αστέρων του είναι προσεγμένος, με σημαντικές ανάσες σε αυτούς στα τέλη των πρώτου και τρίτου και στις αρχές των δεύτερου και τέταρτου 12λεπτών. Ωστόσο, η δομή του φετινού ρόστερ δεν του δίνει τη δυνατότητα να μπορεί να βασίζεται στα second units του όσο τα προηγούμενα χρόνια. Και ένας καλός προπονητής, είναι ένας ευέλικτος προπονητής, που φροντίζει να μεγιστοποιεί τις δυνατότητες του υλικού που έχει κάθε φορά στα χέρια του. Καθώς λοιπόν φέτος το υλικό του είναι star heavy και depth thin, αντίστοιχη θεωρώ πως πρέπει να είναι και η προσέγγιση του Kerr και το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας. Ήρθε, με άλλα λόγια, να δούμε τα όρια των δυνατοτήτων των Durant και Curry, με ενισχυμένους υποστηρικτικούς ρόλους από τους άλλους τρεις μέχρι πρότινος All Stars, μέχρι τουλάχιστον να ξαναβρεθούν σε All Star επίπεδο, και σε ρόλους χαμάληδων όλους τους υπόλοιπους.
Eπίλογος
Τα 41 παιχνίδια που απομένουν στη regular φαντάζουν υπεραρκετά για να πετύχουν οι Warriors όλα τα ανωτέρω. Άλλωστε, η φετινή Δύση μπορεί να είναι πιο ανταγωνιστική, αλλά δεν είναι επ’ ουδενί πιο δυνατή σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. Δεν υπάρχει πλέον ομάδα σαν τους περσινούς Rockets, τους προ διετίας Spurs ή τους προ τριετίας Thunder, ομάδες που μπορούσαν να κοιτάξουν τους Warriors ευθεία στα μάτια. Φέτος συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο μάλιστα: ο υψηλότερος ανταγωνισμός της περιφέρειας οφείλεται ακριβώς στο χαμήλωμα των Warriors και των Rockets και στο μοίρασμα του ταλέντου σε τόσες ομάδες που όλες ισορροπούν μέσα σε πέντε-έξι νίκες. Καμία ομάδα πέρα των Warriors δεν έχει πάνω από δύο superstars, ενώ ο κορυφαίος παίχτης του κόσμου, παίζει πια στην περιφέρεια μεν, χωρίς συνοδοιπόρους του επιπέδου του ακόμα δε. Και ακριβώς αυτή η κατάσταση είναι που δίνει το πλεονέκτημα στους Warriors να έχουν και πάλι την πλεονεκτική αφετηριακή θέση για παρουσία σε πέμπτο σερί Τελικό NBA, έχοντας πέντε αστέρες πρώτης γραμμής να μοιράσουν λεπτά κοινής παρουσίας στο παρκέ, αλλά και υποστήριζοντάς τους αναπληρωματικούς τους.
Και όσο παράδοξο και αν ακούγεται, ο κίνδυνος για αυτούς φέτος βρίσκεται στην απέναντι περιφέρεια, με τις εκεί δυνατές ομάδες να βρίσκονται στην ακριβώς αντίθετη κατάσταση: σε μία αδύναμη περιφέρεια συνολικά, με ξεκάθαρη, όμως συγκέντρωση ταλέντου σε λίγες μόνο ομάδες. Και ενδεχομένως όποια εκ των Raptors, Bucks ή Celtics και αν βρουν φέτος στον Τελικό, να είναι η πρώτη φορά αυτής της πενταετίας που δεν θα μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως ο πραγματικός τελικός ήταν αυτός της Δύσης.
Ακόμα και έτσι, οι Warriors έχουν την πολυτέλεια να έχουν 41 παιχνίδια μπροστά τους για να βρουν ρυθμό και να γίνουν μόλις η τέταρτη ομάδα μετά από Celtics, Lakers και Bulls που θα έχει κάνει το three-peat. Προς ώρας, και παρά το αυξανόμενο σχετικό trend, εγώ δεν θα πόνταρα εναντίoν τους, παρά την μετριότατη ως τώρα εικόνα τους. H σεζόν για αυτούς τώρα ξεκινά.
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
| ↑1 | O ακόλουθος πίνακας από εδώ. |
|---|---|
| ↑2 | Και το πως υποστήριξε έμπρακτα αυτή τη δήλωση το είχαμε παρουσιάσει στο preview της ομάδας. |
