Όταν πριν την έναρξη της σεζόν αφιερώναμε στα season previews του Ball Hog ειδικό κείμενο για το “τρελό-τρελό καλοκαίρι” που είχε η ομάδα του Ohio, κανείς μας δεν φανταζόταν πως η σεζόν που θα ακολουθούσε θα ήταν ακόμα πιο παλαβή.
Λάθος μας.
Έναν μόλις μήνα πριν την έναρξη των Playoffs 2018 και είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε όλα τα πιθανά κι απίθανα που έχουν λάβει χώρα ως αυτό το σημείο της σεζόν 2017-18 στο Cleveland, καθώς και τις όποιες προοπτικές η ομάδα έχει εφεξής.
Roller Coaster
Η χρονιά ξεκίνησε μάλλον εντυπωσιακά, με μια εμφατική νίκη απέναντι στους δελφίνους Celtics, στην επιστροφή του “The Kid” Kyrie στο Cleveland, σε ένα ματς που όλοι σοκαρίστηκαν από τον τραυματισμό του Hayward στο πρώτο μόλις πεντάλεπτο. Ακολούθησε μία νίκη απέναντι στο Milwaukee του εντυπωσιακού Giannis, και κάπως έτσι μπήκαν “με το δεξί” και με ένα 2-0.
Όλα καλά, λοιπόν.
Πάλι λάθος.
Στα επόμενα δέκα παιχνίδια οι Cavs είχαν ένα 3-7 και αρνητικό ρεκόρ για την πρώτη ντουζίνα αγώνων.
Για να ακολουθήσει ένα εντυπωσιακό 19-2 από τις 11 Νοέμβρη ως τις 21 Δεκέμβρη 2017. Οι προσεκτικοί, όμως, θα παρατηρούσαν πως από τις 19 νίκες μόλις έξι έγιναν απέναντι σε ομάδες με θετικό ρεκόρ (δύο κόντρα σε Sixers και από μία απέναντι σε Wizards, Clippers, Jazz και Heat), με τις υπόλοιπες 13 να έρχονται απέναντι στους Grizzles, Bulls, Hawks και Kings αυτού του κόσμου.
Έτσι, από την ήττα κόντρα στους Warriors στο Christmas Game και μέχρι μια μέρα πριν το trade deadline της 7ης Φλεβάρη 2018, ακολούθησε ένα σερί 6-13, με ντροπιαστικές ήττες, μεταξύ άλλων, από Magic και Hawks. Τα πράγματα δε, ήταν τόσο άσχημα που ο LeBron τον Γενάρη είχε αρνητική διαφορά πόντων κατά την παρουσία του στο παρκέ με -109, με δεύτερο στην σχετική κατάταξη τον De’Aaron Fox των Kings με -89!
Οι διαρκείς αλλαγές στο rotation της ομάδας δεν απέδιδαν τα προσδοκούμενα, η σωρεία των τραυματισμών σαφώς δεν βοηθούσε, κι επιπλέον, το χειρότερο, το κλίμα έδειχνε να έχει στραβώσει για τα καλά, με τον LeBron να δείχνει από απογοητευμένος ως αδιάφορος. Ακολούθησε η κατάρρευση του Kevin Love1)Εξαιρετικό κείμενο για να διαβάσετε σχετικά με τις ψυχικές διαταραχές στο “αδερφό” BasketBall Guru, εδώ. και η επίθεση του Thomas σε αυτόν σε ένα team meeting.
Η -εσπευσμένη- επιστροφή του Thomas στα παρκέ, αντί να βοηθήσει, μπέρδεψε ακόμα περισσότερο αγωνιστικά την ομάδα, ενώ ο ηγετικός ρόλος που θέλησε να πάρει στα αποδυτήρια ο Isaiah, κάθε άλλο παρά αποτελεσματικός ήταν.
Kαι μάλλον κάπου εκεί ο LeBron είπε “αρκετά”…
Αποτέλεσμα αυτών, η προσπάθεια για reset της ομάδας στο trade deadline, και ένα σερί 4-0, που επαναφέρει κάπως τον ενθουσιασμό, ίσα-ίσα, όμως, για να καταλαγιάσει και πάλι αυτός αμέσως μετά το All-Star break, με την ομάδα να “τρέχει” ένα 7-7, στα 14 παιχνίδια που ακολούθησαν ως τις 20 Μαρτίου 2018 (όταν και γράφονται αυτές οι γραμμές).
Και κάπως έτσι οι Cavs βρίσκονται στην τρίτη θέση της Ανατολής, χωρίς μάλλον προοπτική για καλύτερη κατάταξη, έχοντας το 28ο, ήτοι το τρίτο χειρότερο, defensive rating της λίγκας.
Trade Deadline
Η ανάγκη για ένα “σοκ” στις 7 Φλεβάρη 2018 και το trade deadline της συγκεκριμένης μέρας ήταν περισσότερο από επιβεβλημένη. Η ομάδα έβγαζε μια “αρρώστια” σε κάθε έκφανσή της, αγωνιστική και εξωαγωνιστική. Δεν υπήρχε χημεία, δεν υπήρχε διάθεση, δεν υπήρχαν θετικά αποτελέσματα. Οπότε μια “ζαριά” ακόμα, μετά την καλοκαιρινή και τον -εντελώς λανθασμένο όπως εν τοις πράγμασι αποδείχθηκε- χειρισμό του Irving και το trade αυτού, φάνταζε απαραίτητη.
Με τη “ζαριά” αυτή οι Dwyane Wade, Jae Crowder, Derrick Rose, Iman Shumpert, ένα pick δεύτερου γύρου, Channing Frye, Isaiah Thomas και το pick πρώτου γύρου τους για 2018 έφυγαν απο τα βιβλία της ομάδας, με τους Jordan Clarkson, Larry Nance Jr., George Hill και Rodney Hood και ένα pick δεύτερου γύρου να εγγράφονται σε αυτά.
Το δε “πολύτιμο” pick πρώτου γύρου των Nets για το draft του 2018 είχε διατηρηθεί.
Ωστόσο, το κόστος της “γιατρειάς” στοίχισε κάπως ακριβούτσικα: Το salary cap της σεζόν 2017-18 είναι στα $ 99,09 εκατ., με το luxury tax threshold να είναι στα $ 119,2. Οι Cavs μετά το trade έχουν μισθολόγια ύψους $ 135,7 εκατ.
Αυτά τα $ 16,5 εκατ. που έχουν πάνω από το luxury, και όντας “φορολογικά” repeaters, ήτοι έχουν ξεπεράσει το όριο για συνεχόμενες σεζόν, τους στοιχίζει έναν επιπλέον φόρο αξίας $ 50 εκατ. (πάνω από τα $ 135 εκατ. που θα τα δώσουν στους παίχτες έτσι κι αλλιώς).
The Cavaliers tax bill now jumps to $50M after the George Hill and Rodney Hood acquisition. Hill is under contract for $20M, $19M and $18M. There is $1M in guaranteed money for 2019-20. Hood will be a restricted free agent and has a cap hit of $2.4M…. https://t.co/lCAmhrOZ01
— Bobby Marks (@BobbyMarks42) February 8, 2018
Παρόλα αυτά, το σημαντικότερο πρόβλημα της ομάδας δεν είχε αντιμετωπίστει.
Προπονητής: “Ναι, τι;”
Από μνήμης μπορώ να πω με τη σειρά τους προπονητές των Πρωταθλητών ΝΒΑ από τη σεζόν 1984-85 ως και σήμερα. Σε αυτές τις 34 ολοκληρωμένες -ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές- σεζόν, στους πάγκους των ομάδων του ΝΒΑ έχουν κάτσει 203 προπονητές2)Ένα νούμερο που, έχοντας μεγαλώσει σε μια γωνιά του κόσμου που οι προπονητές αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, περίμενα τουλάχιστον κατά 50% μεγαλύτερο όταν άρχισα να το ψάχνω. Τα στοιχεία από basketball reference.. Πρωταθλήματα έχουν κερδίσει, όμως, μόλις 12 εξ αυτών. Ο Phil Jackson 11, ο Gregg Popovich πέντε, ο Pat Riley τέσσερα, από δύο οι K.C. Jones, Chuck Daly, Rudy Tomjanovich, Erik Spoelstra και Steve Kerr, και από ένα οι Larry Brown, Doc Rivers, Rick Carlisle και Tyronn Lue.
Ποιος είναι ο χειρότερος από αυτούς και ο μόνος που ενδεχομένως φαντάζει παραφωνία στην συγκεκριμένη λίστα3)“Αυτός, 1-0!” φωνάζει ο Μαντζούκας από την άλλη πλευρά των γραφείων…; Ο Tyronn o Lue.
O Lue στις δύο μισές και μια ολόκληρη σεζόν του στους Cavs προπόνησε την ομάδα για 192 παιχνίδια regular season, με 118 νίκες και 74 ήττες (ήτοι 61,5% ποσοστό νικών) και σε 39 παιχνίδια playoffs, με 29-10 ρεκόρ (και 74,4%), κερδίζοντας το μοναδικό Πρωτάθλημα στην Ιστορία του franchise.
Παρόλα αυτά δεν κατάφερε ποτέ να δείξει κάτι αξιοσημείωτο αγωνιστικά. Η ομάδα ήταν του LeBron και ο Lue ήταν απλά o άνθρωπος που ήταν τοποθετημένος με κουστούμι δίπλα του.
H τρομακτική αδυναμία να βρει χημεία και ρόλους η φετινή ομάδα, που, με τα όποια προβλήματα στη σύνθεσή της, ταλέντο είχε άπλετο και στις δύο της εκδόσεις της, προ και μετά trade deadline, δεν μπορεί παρά να χρεωθεί στον ίδιο. Η δε αδυναμία του στη διαχείριση των αποδυτηρίων και των προσωπικοτήτων της ομάδας ήταν ακόμα μεγαλύτερη.
Ξαναδιαβάζοντας τη λίστα με τους Πρωταθλητές προπονητές της τελευταίας 34ετίας παρατηρεί κανείς πως όλοι, μα όλοι, όσοι αναφέρονται εκεί, κατάφεραν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, να αφήσουν το στίγμα τους στη λίγκα, τόσο αναφορικά με το αγωνιστικό κομμάτι των ομάδων τους, όσο και με τον τρόπο που διαχειρίστηκαν το ταλέντο που είχαν στα χέρια τους, αγωνιστικά, αλλά και την από άποψη των σπουδαίων/ιδιαίτερων προσωπικοτήτων που είχαν κληθεί να διαχειριστούν. Και το τελευταίο ίσως ήταν πάντα σημαντικότερο στοιχείο για την κατάκτηση της κορυφής από το ταλέντο της ομάδας. Και ο Lue είναι -και θα είναι- παραφωνία στην συγκεκριμένη λίστα ακριβώς για την αποτυχία του και στους δύο τομείς, τόσο στο αγωνιστικό κομμάτι, όσο και στη διαχείριση των προσωπικοτήτων του ρόστερ του.
Και για αυτό, άλλωστε, λεγόταν (μεταξύ σοβαρού κι αστείου;) από όλον τον κόσμο του ΝΒΑ πως “προπονητής της ομάδας είναι ο LeBron”. Kάτι που έφτασε να λεχθεί ακόμα κι από τον ίδιο.
Ιδού τι δήλωσε μετά την εκχώρηση του Kerr της προπονητικής διαχείρισης του παιχνιδιού των Warriors στους ίδιους του τους παίχτες, σε ένα ματς κόντρα στους Suns:
Ty has a point 😂 pic.twitter.com/rlWmYEkp8k
— SB Nation NBA (@SBNationNBA) February 14, 2018
Κι όταν δεν μπορείς να κερδίσεις τον σεβασμό σαν προσωπικότητα και σαν επαγγελματίας, τότε δεν είναι απίθανο να έχεις να αντιμετωπίσεις καταστάσεις όπως αυτή που έλαβε χώρα στις 15 Μαρτίου 2018 στο παιχνίδι κόντρα στους Blazers:
Και όσο κι αν δεν είναι η πρώτη φορά που ο LeBron δείχνει τέτοιου είδους ασέβεια σε προπονητή του, έχοντας προηγηθεί ο Eric Spoelstra σε σχετική κατάσταση,
ο τελευταίος κατάφερε με τη δουλειά του -και την στήριξη της τεράστιας προσωπικότητας του Pat Riley- να κερδίσει τον σεβασμό του LeBron, καθώς και δύο Πρωταθλήματα στην πορεία, και να θεωρείται, δικαιώς πλέον, ένας από τους καλύτερους προπονητές της λίγκας.
To NBA είναι μία πολύ σκληρή λίγκα ταλέντου και έντονων προσωπικοτήτων. Πρέπει κάποιος να αποδείξει τόσο ότι έχει τις ικανότητες να σταθεί σε αυτό το επίπεδο, όσο και την ψυχολογία/ψυχική δύναμη για να το πράξει.
Και ο Lue, μετά από 200+ παιχνίδια απέδειξε πως δεν είχε τις γνώσεις ή την προσωπικότητα για να ανταπεξέλθει στο βάρος των απαιτήσεων μιας ομάδας πρωταθλητισμού.
Τέσσερις μέρες μόλις μετά το ανωτέρω περιστατικό μεταξύ LeBron και Lue, ο τελευταίος ανακοίνωσε πως “χρόνιοι πόνοι στο στήθος και λοιπά συμπτώματα” δεν του επιτρέπουν να συνεχίσει για το επόμενο διάστημα στον πάγκο των Cavaliers. Με μόλις 13 παιχνίδια να απέμεναν από τη μέρα της ανακοίνωσής ως το τέλος της σεζόν.
Και, για τον όποιον, δεν μπορεί να αμφισβητίσει κανείς τη σοβαρότητα ή όχι της κατάστασης της υγείας του Lue. Την υγεία του να έχει ο άνθρωπος και στο Βιβλίο των Πρωταθλητών έχει γραφτεί ανεξήτηλα, τόσο ως παίχτης, όσο κι ως προπονητής, ακόμα κι αν κάποιος περίεργος γραφιάς σε μια γωνιά της Ελλάδας γράφει πως δεν είναι ισάξιος των υπολοίπων της συγκεκριμένης λίστας.
Αυτό το οποίο αμφισβητείται ανοιχτά, όμως, είναι η σοβαρότητα της λειτουργίας του franchise των Cavaliers και η όποια πιθανότητα να διεκδικήσουν του Πρωτάθλημα του 2018.
Με ή χωρίς αυτόν πια.
Η Επόμενη Μέρα
Η επόμενη μέρα πρέπει να χωριστεί σε δύο φάσεις: Στο υπόλοιπο της σεζόν 2017-18 και στην νέα εποχή που ξημερώνει από την επόμενη.
Το υπόλοιπο της σεζόν 2017-18
Κανένας οργανισμός μετά από τρία σοκ απινιδωτή δεν μπορεί να σηκωθεί και να τρέξει μαραθώνιο.
Και οι Cavs, μία το καλοκαίρι, μία στο trade deadline, και μία με την απομάκρυνση Lue για λόγους υγείας, έχουν περάσει τρία ηλεκτρικά σοκ μέσα στην ίδια σεζόν.
Ε, φαντάζει παράλογο να περιμένει κανείς πως θα είναι σε θέση να τρέξουν μαραθώνιο στο επόμενη δίμηνο.
Και τα NBA Playoffs είναι το ίδιο απαιτητικά με έναν μαραθώνιο, αν όχι παραπάνω.
Στη θέση του Lue αναλαμβάνει interim coach o Larry Drew, με θητεία τεσσάρων σεζόν στο ΝΒΑ ως head coach, τρεις στους Atlanta Hawks και μία στους Milwaukee Bucks (στην πρώτη σεζόν του Γιάννη Αντετοκούνμπο στη λίγκα), έχοντας κοουτσάρει συνολικά 312 παιχνίδια με ρεκόρ 143-169 και 45% ποσοστό νικών. Χωρίς, παρόλα αυτά, να έχει να επιδείξει τίποτα το εντυπωσιακό. Αντίθετα, τόσο οι Hawks όσο και οι Bucks, πήγαν αισθητά καλύτερα μετά την απομάκρυνσή του.
Το έργο του, ωστόσο, είναι κάτι παραπάνω από δύσκολο. Συγκεκριμένα, καλείται να δώσει αγωνιστική πνοή σε ένα ρόστερ 40 ημερών, και σε αυτό να καταφέρει να εντάξει αγωνιστικά τους επιστρέφοντες από τραυματισμούς Kevin Love και Tristan Thompson. Κι όλα αυτά, όχι απλά για να βρεθεί αγωνιστική και εξωαγωνιστική χημεία, αλλά για να καταφέρει να πάει την ομάδα τουλάχιστον ως τους Τελικούς.
Η προσωπική εκτίμηση είναι σαφής θαρρώ, και λέει πως δεν θα τα καταφέρουν.
Ο θαυμασμός μου για τον παίχτη (και την προσωπικότητα) LeBron είναι απεριόριστος, αλλά το να οδηγήσει τους φετινούς Cavs στους Τελικούς της λίγκας θα πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της -τεράστιας- καριέρας του, επίτευγμα ανάλογο του 2007, όταν και οδήγησε “a bunch of nobodies” στους Τελικούς κόντρα στους Spurs.
Για Πρωτάθλημα δε, ούτε λόγος. Ακόμα κι αν κλονωποιηθεί ο LeBron και οι Cavs κατέβουν με δύο “Βασιλιάδες” στους Τελικούς πάλι δεν θα έχουν τύχη.
Το κεφάλαιο των εξαιρετικών Cavaliers της δεύτερης εποχής LeBron δείχνει να κλείνει οριστικά, πριν καν μπει ο Ιούνης 2018.
2018 off season και εξής
Μεγάλο ενδιαφέρον, ωστόσο, παρουσιάζει η επόμενη σεζόν για τους Cavaliers. Οι παράμετροι αυτής είναι αρκετές, υπάρχουν, παρόλα αυτά, κάποιες σταθερές που μας επιτρέπουν να σκιαγραφήσουμε κάποια πράγματα.
Σταθερά Πρώτη: Τα υπάρχοντα συμβόλαια
Oι Cavs έχουν δεσμευμένα για του χρόνου εννιά συμβόλαια:
Guards: George Hill, Jordan Clarkson
Wings: J.R. Smith, Cedi Osman, Kyle Korver
Bigs: Tristan Thompson, Kevin Love, Larry Nance Jr., Ante Zizic
H αξία αυτών είναι στα $ 102,4 εκατ. Με το salary cap για του χρόνου να αναμένεται στα $ 101 εκατ.
Ο Rodney Hood είναι restricted free agent και με τις τρέχουσες τιμές της αγοράς (όπως διαμορφώθηκαν από την ανανέωση του Lou Williams με τους Clippers για μόλις $ 8 εκατ. τον χρόνο, αλλά και τον περιορισμένο salary χώρο στη λίγκα συνολικά το καλοκαίρι του 2018) αναμένεται να υπογράψει -όπου κι αν υπογράψει- το πολύ για $ 12 εκατ. Αν σε αυτό προσθέσουμε το salary του παίχτη που θα επιλεχθεί με το pick των Nets, οι Cavs θα φτάσουν κοντά στα $ 119 εκατ., λίγο κάτω από τα $ 123 εκατ., που αναμένεται να είναι το luxury tax threshold για τη σεζόν 2018-19, ενώ θα έχουν και τέσσερα κενά roster spots να γεμίσουν4)Αναλυτικά όλες οι salary cap έννοιες στα ελληνικά εδώ.
Συνεπώς, αν ο LeBron θελήσει να μείνει στο Cleveland για έναν ακόμα χρόνο (είτε κάνοντας opt in στην option του υπάρχοντος συμβολαίου του για του χρόνου, αξίας $ 35,6 εκατ., είτε κάνοντας opt out και υπογράφοντας νέο max, αξίας $ 36 εκατ.5)Έχοντας τα Bird Rights του οι Cavs μπορούν να υπογράψουν τον LeBron πάνω από το salary cap. ), το κόστος του ρόστερ των Cavaliers θα εκτοξευθεί, μαζί με τους φόρους, στα $ 300 εκατ.!
Υπερβολικά πολλά λεφτά για ένα ρόστερ που δείχνει πως έχει περιορισμένο ταβάνι, αρκετά χαμηλότερο από εκείνο που απαιτείται για να γίνει μια ομάδα Πρωταθλήτρια ΝΒΑ.
Σταθερά Δεύτερη: LeBron James
Και αυτός μάλλον είναι ένας από τους λόγους που ο LeBron James θα πρέπει ήδη να θεωρείται παρελθόν από τους Cavaliers. Στα 33 προς 34 του χρόνια, αποδίδοντας και φέτος σταθερά σε κορυφαίο επίπεδο (27/9/9 οι απίστευτοι μέσοι όροι του στην – για τον όποιον – 15η σεζόν του στη λίγκα), ο LeBron θα διεκδικήσει για τον εαυτό του ένα πιο νεανικό και πιο υγιές περιβάλλον.
Με πιθανούς προορισμούς, που ήδη έχουν ακουστεί και γραφτεί πολλάκις, να είναι οι Sixers, οι Lakers και οι Rockets.
Παράμετρος Πρώτη: Kevin Love
O πρώην superstar των Wolves δεν κατάφερε ποτέ στα τέσσερα χρόνια παρουσίας του στο Cleveland να σταθεί ως τέτοιος. Δεν κατάφερε ποτέ να παίξει αποτελεσματικά τον ρόλο που ο Chris Bosh είχε στους Heat του 2012-146)Το ΄11 δεν είχε ακόμα εξελιχθεί το παιχνίδι του Bosh σε αυτό που έδειξε στη συνέχεια., ρόλο για τον οποίο ο LeBron τον υπολόγιζε. Από την επόμενη σεζόν, όμως, με ένα -ακριβό μεν, αλλά- νεανικό ρόστερ να τον υποστηρίζει θα είναι ο go-to-guy της ομάδας. Θα μπορέσει, απαλλαγμένος από τις σκιές των James και Irving να ανταπεξέλθει; Από αυτόν θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό το ύψος των δυνατοτήτων των Cavs της επόμενης μέρας. Διαφορετικά, αυτό το ύψος θα εξαρτηθεί από την ανταλλακτική αξία του και από το τι θα μπορέσει να φέρει πίσω σαν trade asset.
Παράμετρος Δεύτερη: #TheCavsProcess
Σημαντικό asset στο περιουσιολόγιο των Cavs παραμένει και το pick πρώτου γύρου των Nets, pick που σχεδόν δεδομένα θα είναι top-10. Η επιλογή του παίχτη με αυτό ίσως είναι πολύ πιο κρίσιμη από ό,τι οι περισσότεροι φαντάζονται.
Στην προηγούμενη αποχώρηση LeBron, στο Ohio έμεινε μόνο καμμένη γη. Ίσως όχι τόσο με ευθύνη του LeBron, όσο του front office και των λανθασμένων -ως προβληματικών- κινήσεων που είχαν γίνει ως τότε.
Παρόλα αυτά, “η καμμένη γη” στο NBA έχει κάποια πλεονεκτήματα: υψηλά picks. Αυτή άλλωστε είναι η βάση της λογικής του #TheProcess του Hinkie.
Και στο σημείο αυτό αξίζει μια σύγκριση. Οι Cavs της τετραετίας μετά τη φυγή LeBron το 2010 επέλεξαν πέντε ψηλά picks, τρεις φορές στο #1 και δύο στο #4:
2011 #1 Kyrie Irving και #4 Tristan Thompson
2012 #4 Dion Waiters
2013 #1 Anthony Bennett (σε περίπτωση που ξεχνάτε ποιο είναι το χειρότερο #1 pick όλων των εποχών…)
2014 #1 Andrew Wiggins
την στιγμή που στο πολυδιαφημισμένο “process” τους οι 76ers διάλεξαν εφτά φορές, αλλά όχι τόσο ψηλά όσο οι Cavs, ήτοι δύο φορές στο #1, δύο στο #3, και από μία στο #6, στο #10 και στο #11:
2013 #6 Nerlens Noel, #11 Michael Carter-Williams
2014 #3 Jahil Okafor, #10 Elfrid Payton (που ανταλλάχτηκε αμέσως για τον Dario Šarić)
2015 #3 Joel Embiid
2016 #1 Ben Simmons
2017 #1 Markelle Fultz
Και τα συμπεράσματα από αυτή την σύγκριση είναι δύο:
- Η υψηλή επιλογή από μόνη της δεν είναι κάτι καλό. Το τι θα επιλέξεις με αυτήν την κάνει καλή ή όχι.
- Με το υπάρχον ρόστερ οι Cavs έχουν μεν χαμηλό ταβάνι, αλλά έχουν υψηλό για την Ανατολή πάτωμα, άρα όχι προοπτική μελλοντικών υψηλών picks.
Εκτιμήσεις
Δύο είναι και τα συμπεράσματα/εκτιμήσεις που μπορούν να εξαχθούν από όλα τα παραπάνω.
O LeBron είναι, όπως όλα συνηγορούν, ένας από τους τέσσερις καλύτερους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών, κάπου μαζί με τους Jabbar, Jordan, Russell, με την κατάταξη μεταξύ αυτών να είναι θέμα γούστου και οπτικής7)Εδώ μια πολύ καλή ανάλυση/οπτική σχετικά, ανάλυση/οπτική που απαιτεί -δικαίως- πάρα πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου σας.. Όπως, όμως, διαχρονικά στο ΝΒΑ έχει αποδειχθεί, οι ρόλοι σε κάθε ομάδα πρέπει να είναι διακριτοί. Άλλος να κάνει τον προπονητή, άλλος τον GM κι άλλος τον μέντορα. Ο LeBron, στην καλύτερη περίοδο της καριέρας, την τετραετία στο Miami, είχε την τύχη να βρίσκεται υπό την καθοδήγηση του εξαιρετικού διδύμου Spoelstra – Riley. Ενός εξαιρετικού προπονητή, αλλά και μιας από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες στην Ιστορία της λίγκας. Σε μεγάλο βαθμό, η τωρινή κατάσταση των Cavs οφείλεται στην προσπάθειά του James να καλύψει κάθε ρόλο στον οργανισμό, κι όχι μόνο αυτού του υπέρλαμπρου superstar της λίγκας που του αναλογούσε. Αν αυτό το λάβει υπόψιν του στον όποιον επόμενο προορισμό του, τότε και τα αγωνιστικά αποτελέσματα θαρρώ θα είναι πολύ καλύτερα από τα φετινά για την ομάδα του.
Το δεύτερο συμπέρασμα/εκτίμηση είναι, πως όσο κι αν φάνταζαν απαραίτητα τα trades της ομάδας στο trade deadline, ώστε να αποπνεύσει κάπως υγεία και πάλι ο οργανισμός και τα αποδυτήρια αυτού, το μέλλον τους, αν αυτό δεν έχει εκ νέου θεμελιακές αλλαγές, τούς δείχνει εγκλωβισμένους στη μέση της βαθμολογίας της Ανατολής, να ανταγωνίζονται με τους Pistons και τους Hornets για την πιο λευκή frontline της λίγκας και τις θέσεις #8 ως #10. Το ρόστερ είναι δεδομένο, ακόμα κι αν αλλαγές μέσω trades γίνουν σε αυτό, το μισθολόγιο θα παραμείνει σε δυσθεώρητα ύψη. Και μάλιστα, όπως όλα συνηγορούν, χωρίς LeBron.
Αν λοιπόν, κλείνοντας, μπορούμε να συμπυκνώσουμε σε μια πρόταση το παρόν και το μέλλον των Cavs, όπως παρουσιάζεται τη δεδομένη στιγμή, αυτή θα ήταν: “Hello Darkness, my old friend”.
Τουλάχιστον θα έχουν για πάντα να θυμούνται το Πρωτάθλημα του 2016.
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
| ↑1 | Εξαιρετικό κείμενο για να διαβάσετε σχετικά με τις ψυχικές διαταραχές στο “αδερφό” BasketBall Guru, εδώ. |
|---|---|
| ↑2 | Ένα νούμερο που, έχοντας μεγαλώσει σε μια γωνιά του κόσμου που οι προπονητές αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, περίμενα τουλάχιστον κατά 50% μεγαλύτερο όταν άρχισα να το ψάχνω. Τα στοιχεία από basketball reference. |
| ↑3 | “Αυτός, 1-0!” φωνάζει ο Μαντζούκας από την άλλη πλευρά των γραφείων… |
| ↑4 | Αναλυτικά όλες οι salary cap έννοιες στα ελληνικά εδώ. |
| ↑5 | Έχοντας τα Bird Rights του οι Cavs μπορούν να υπογράψουν τον LeBron πάνω από το salary cap. |
| ↑6 | Το ΄11 δεν είχε ακόμα εξελιχθεί το παιχνίδι του Bosh σε αυτό που έδειξε στη συνέχεια. |
| ↑7 | Εδώ μια πολύ καλή ανάλυση/οπτική σχετικά, ανάλυση/οπτική που απαιτεί -δικαίως- πάρα πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου σας. |
