Ball Hog’s NBA Weekly Report S05E14: “Το Τέλος του ‘Hoi-Ball’ (που Ελάχιστα Είδαμε)”

To “Ηoi-ball” μας τελειώσε πριν καν ποτέ για τα καλά ξεκινήσει. Ο Giannis είναι ο νέος Superman της Λίγκας, αλλά το Σαββατοκύριακο μάλλον παρεκτράπει. Οι Jazz ακόμα ψάχνονται, οι Suns παραμένουν ένα χάλι, ενώ στην “εποχή του τριπόντου” κάποιοι “δεν βάνουν γκολ” με τίποτα. Τέλος, δεν ξέρουμε τι έχει το νερό στα τιμημένα χώματα της -πάλαι ποτέ- Γιουγκοσλαβίας, αλλά γεννά μπασκετοσύνη. 

Όλα τα παραπάνω παρουσιάζονται σε ένα ακόμη Ball Hog’s -kind of- Weekly Report, σήμερα σερβιρισμένο από τον Νίκο Ραδικόπουλο. 

Το Τέλος του ‘Hoi-Ball’ (που Ελάχιστα Είδαμε)

Όταν το 2015 οι Bulls άλλαζαν στον πάγκο τους τον Tom Thibodeau με τον Fred Hoiberg όλοι βλέπαμε μια εντυπωσιακή κίνηση που θα έφερνε τους Bulls στην πρώτη γραμμή του σύγχρονου μπάσκετ. Και τούτο γιατί ο Hoiberg, στα πέντε χρόνια της παραμονής του στο Iowa State (2010-2015), έκανε 115 νίκες και 56 ήττες, κερδίζοντας το Big 12 Tournament δύο φορές, το 2014 και 2015, παίζοντας pace & space, γρήγορο, δηλαδή σύγχρονο μπάσκετ, με έναν σκασμό τρίποντα.

Ωστόσο, αυτό, το επονομαζόμενο “Hoi-ball”, ποτέ δεν το είδαμε να μεταφέρεται στα παρκέ του NBA.

Την πρώτη του χρονιά, όπως αναλυτικά είχε παρουσιάσει από τότε ο Gus από εδώ στο Hog, δεν είχε το υλικό. Οι Rose, Butler, Noah, Gibson ήταν παιδιά του Thibs και είχαν μάθει σε ένα αργό μπάσκετ, με την μπάλα να μην γυρνάει. Από τα μέσα της σεζόν είχε έρθει η ρήξη με τον Butler¹⁾Προοικονομία για τα περσινά και φετινά προβλήματα των Wolves Ι., που είχε υποστηρίξει πως η ομάδα δεν κοουτσάρεται σωστά, ενώ το πρόβλημα των ball-stoppers στην ομάδα είχε αναδείξει και ο Noah.

Την επόμενη σεζόν, ο Rose φεύγει, αλλά έρχονται οι Rondo, Wade, Carter-Williams. Αν σε αυτούς βλέπετε κάποιον να σουτάρει τα τρίποντα του Hoiball να μας τον δείξετε και εμάς. Στα μέσα δε της σεζόν, γίνεται και πάλι μανούρα στα αποδυτήρια, με τον Butler και τον Wade να είναι τρομακτικά πιεστικοί με τους πιτσιρικάδες της ομάδας²⁾Προοικονομία για τα περσινά και φετινά προβλήματα των Wolves ΙΙ., και τον Rondo να τους υπερασπίζεται, λέγοντας πως ο τρόπος των πρώτων δεν είναι σωστό mentoring.

Επόμενη σεζόν και η ομάδα επιτέλους πάει για rebuild με πιτσιρικάδες! Λίγο πριν την έναρξη της σεζόν, όμως, ο Portis “κατεβάζει τη μούρη” του Mirotic. Με την επιστροφή του Mirotic, ωστόσο, και ενώ ως τότε η ομάδα είχε 3-20 ρεκόρ, τα απαραίτητα συστατικά του Hoiball επιτέλους είναι στα χέρια του προπονητή τους, και η ομάδα τρέχει ένα σερί 10-2 ως τα τέλη της χρονιάς και ένα 5-11 ως την 1^η Φλεβάρη που ο Mirotic ανταλλάσσεται στους Pelicans. Ωστόσο, με την αποχώρηση του Ισπανογιούγκου, το νέο πουλέν της ομάδας, Markkanen βρίσκει χώρο και εντυπωσιάζει, ενώ και ο Dunn δείχνει πως έχει το ταλέντο που ο Thibodeau στην πρώτη του χρονιά στη Λίγκα δεν κατάφερε να αναδείξει³⁾Προοικονομία για τα περσινά και φετινά προβλήματα των Wolves ΙΙΙ..

Τέταρτη σεζόν και η ομάδα έχει draftάρει τον Wendell Carter Jr. Ο LaVine έχει επιστρέψει από τον τραυματισμό του πιο δυναμικός από ποτέ και θεωρητικά η ομάδα αρχίζει να στήνεται για το μέλλον γύρω από τον κορμό Dunn-LaVine-Markkanen-Carter Jr. Παρόλα αυτά, στο front office θεωρούν -για κάποιον λόγο που κανείς ποτέ δεν θα καταλάβει- πως είναι έξυπνη κίνηση να προσθέσουν σε αυτόν τον κορμό τον Jabari Parker στα $20 εκατ. τον χρόνο, για να παίζει και αυτός στο “4” όσο λείπει ο Φιλανδός και μετά out of position στo “3”, ενώ δεν θα παίζει άμυνα καθόλου, όπως ο ίδιος είχε φροντίσει να μας ενημερώσει από την συνέντευξη τύπου παρουσίασής του στην ομάδα. Στην front court υπάρχουν εν τω μεταξύ ακόμα –και άνευ λόγου- οι Portis, Robin Lopez και Cristiano Felicio, ενώ βασικό PG είναι ο Ryan Arcidiacono⁴⁾Αναλυτικότερα για τα προβλήματα δομής των rosters των Bulls στην εποχή Hoiberg έγραψε χτες ο Zach Lowe στο ESPN..

Με τους Dunn, Valentine, Portis τραυματίες και τον Markkanen να έχει αγωνιστεί μόλις ένα παιχνίδι μετά την επιστροφή του από τραυματισμό, το front office των Bulls και ο GM Paxon απολύουν τον Hoiberg.

Kαι εγώ αναρωτιέμαι: για ποιον λόγο;

Οι ενστάσεις είναι πολλές και είναι οι κάτωθι:

Αρχικά ποτέ η ομάδα δεν του έδωσε τα υλικά για να παίξει το μπάσκετ για το οποίο τον επέλεξε για τη θέση.

Θεωρητικά, αυτό θα μπορούσε να το κάνει του χρόνου. Να έχει διώξει τα συμβόλαια των παιχτών που δεν χρειαζόντουσαν (Lopez, Parker, Portis, Felicio), να έχει πάρει ένα ακόμα υψηλό pick και να έχει τον κορμό στον οποίο θα στήσει το αύριο του οργανισμού.

Μα και τότε θα χρειαζόταν υπομονή, γιατί μια νεανική ομάδα στο NBA συνεπάγεται αυτόματα λάθη.

Ωστόσο συνεπάγεται και ενθουσιασμό. Και εδώ ξεκινάνε τα προβλήματα για τον Hoiberg. Ποτέ καμία ομάδα του δεν έδειξε αγωνιστικό ενθουσιασμό, πέρα του Δεκέμβρη του 2017, ενώ σε κάθε, μα κάθε, περίσταση εκείνος δεν κατάφερε να έχει τον έλεγχο των αποδυτηρίων.

Μα ακόμα και αν το διαζύγιο ήρθε εύλογα, το ερώτημα παραμένει: “γιατί τώρα;”.

Γιατί για να αλλάζεις τον προπονητή σου μετά από μόλις 20 αγώνες, σημαίνει πως το σκέφτεσαι από το καλοκαίρι. Άρα γιατί δεν προχωράς στον συνολικά καινούριο σχεδιασμό σου από την offseason;

Μία επιπλέον ένδειξη ότι η σκέψη για αλλαγή του Hoiberg υπήρχε από την offseason, και μάλιστα με αντικατάστασή του από τον Jim Boylen συγκεκριμένα, ήταν και το γεγονός πως ο τελευταίος δεν ακούστηκε για καμία από τις πάμπολλες διαθέσιμες θέσεις πρώτων προπονητών το καλοκαίρι που μας πέρασε. Σαν να ήταν, δηλαδή, “κλειδωμένος” για την αντικατάσταση του Hoiberg. Η άμεση ανακοίνωσή του, και δη για τη φετινή, αλλά και την επόμενη σεζόν, μάλλον συνηγορούν υπέρ του συγκεκριμένου σεναρίου.

Περνώντας έτσι και στον νέο προπονητή των Bulls, τον Boylen, πρέπει να πούμε δύο βασικά πράγματα: πρώτον, πως είναι και αυτός μέλος της γνωστής “Μαφίας” του “Spurs Τree”, ένας, δηλαδή, ακόμα από τους πάμπολλους παράγοντες που οι Spurs έχουν “εκπαιδεύσει” και χαρίσει στη Λίγκα, όντας ο πρώτος βοηθός του Popovich στο τελευταίο Πρωτάθλημα των “Σπιρουνιών” το 2014. ‘Ένα δεύτερο βασικό χαρακτηριστικό του είναι πως μάλλον η προσέγγισή του στα πράγματα είναι πιο κοντά στον Thibodeau, παρά στον Hoiberg, όντας τρομακτικά φωνακλάς, πιεστικός, και hands-on στα πάντα⁵⁾Προς έκπληξη κανενός σχετικά, η πρώτη photo του που βγαίνει στο google είναι αυτή..

Τι σημαίνει αυτό για τον νεανικό κορμό των “Tαύρων” ακόμα δεν μπορούμε να το πούμε, αλλά περιμένουμε με ενδιαφέρον τα πρώτα του αγωνιστικά –και μη- σχετικά δείγματα γραφής.

Ένα τρίτο, εντελώς άσχετο, αλλά ενδιαφέρον στοιχείο, που είδαμε για αυτόν χτες στο twitter, ήταν το κάτωθι ωστόσο:

One surprising thing I just learned about Jim Boylen, he’s a big bracelet guy. (I assume there are meanings behind them) pic.twitter.com/SQ36BXyJI0

— jon greenberg (@jon_greenberg) December 3, 2018

(Ένα ματάκι κι ένα κομποσκοίνι ακόμα θέλει και τον ελληνοποιήσαμε και δαύτον.)

Επιστρέφοντας στη σοβαρότητα για το κλείσιμο, το τέλος εποχής του Hoiberg ήρθε μάλλον εύλογα, αν και σε περίεργο timing. Ωστόσο, ό,τι χαρακτήρισε τα 3,5 χρόνια του στην ομάδα του Chicago ήταν περίεργο. Από τα roster που έπρεπε να διαχειριστεί, όπου δεν υπήρχε η παραμικρή συνέχεια σε αυτά χρόνο με τον χρόνο, μα και καμία λογική στη σύνθεσή τους κάθε σεζόν, ειδικά για να παίξει το μπάσκετ που ήθελε, και με την ευθύνη να βαραίνει για αυτό αποκλειστικά το front office της ομάδας.

Αλλά, από την άλλη, τον ίδιον να μην μπορεί σε κανένα σημείο της πορείας του στους Bulls να επιβληθεί στους παίχτες του, ούτε να καταφέρνει να δείξει εντός αγωνιστικών χώρων κάτι το αξιόλογο που να δικαιολογούσε την παραμονή του. Και, καλώς ή κακώς, ένας προπονητής κρίνεται ως “καλός” ή “κακός” και από την προσαρμοστικότητά του στο υλικό που έχει να διαχειριστεί. Και ο Hoiberg σε αυτόν τον τομέα απέτυχε παταγωδώς.

Ωστόσο, προσωπικά θα ήθελα να του δοθεί και μία δεύτερη ευκαιρία, σε έναν οργανισμό NBA που ξέρει τι θέλει αγωνιστικά και θα έχει ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο, το οποίο θα ζητήσει να εκτελέσει ο coach Hoiberg. Κυρίως από περιέργεια, καθώς το μπάσκετ που μας έδειξε στο Iowa ήταν όντως πολύ όμορφο και ελκυστικό στο μάτι. Ας ελπίσουμε πως θα του δοθεί.

Πτήσεις και Ενοχλήσεις

H φάση που συζητήθηκε περισσότερο (σε τούτη τη μικρή γωνίτσα του κόσμου που λέγεται “Ελλάδα”) τις τελευταίες ημέρες ήταν το κάρφωμα του Hezonja στον αγώνα Knicks – Bucks, παρά την απονενοημένη προσπάθεια (είχε ελάχιστες πιθανότητες έτσι κι αλλιώς) του Antetokounmpo να τον κόψει, προσπάθεια που βασιζόταν στον τεράστιο διασκελισμό και στα τεράστια άκρα που ο Giannis διαθέτει. Αποτέλεσμα της μη επιτυχούς κατάληξης από πλευράς Γιάννη, αυτής του της υπερπροσπάθειας, ήταν να σωριαστεί στο παρκέ και να κάνει το κάρφωμα του Κροάτη να φαίνεται πιο εντυπωσιακό από ό,τι διαφορετικά θα ήταν.

Όλες, όμως, οι διαστάσεις που η συγκεκριμένη φάση πήρε ακουμπούν σε κάθε πτυχή της υπερβολής που χαρακτηρίζει ακριβώς αυτή τη γωνίτσα του πλανήτη στην οποία ζούμε.

Η άποψη που καλύπτει περισσότερο και τη δικιά μας οπτική στα συγκεκριμένα γεγονότα είναι αυτή του δημοσιογράφου και φίλου Γάννη Ψαράκη:

Fact: Αν το ειχε κανει ο Γιάννης σε κάποιον αντίπαλο (το θεωρώ απίθανο λόγω χαρακτήρα) οι μισοί εδώ θα πανηγύριζαν
Fact: Έκανε λάθος που του "απάντησε" με δήλωση περί εκδίκησης δείχνοντας αδυναμία ενώ θα έπρεπε απλα να τον αγνοήσει

— Yannis Psarakis (@YPsar) December 2, 2018

Και το “μας καλύπτει περισσότερο” αντί “πλήρως” πηγαίνει στο ότι θυμόμαστε πάμπολλες φάσεις που ο Γιάννης καρφώνει στα μούτρα όποιου κακομοιροταλαίπωρου έχει την ατυχία να βρεθεί μπροστά του (αρχικά- κάτω του στη συνέχεια) στο ζωγραφιστό τα τελευταία χρόνια και μετά τον κοιτάει, του κάνει γκριμάτσες και σφίγγει τα -υπερφουσκωμένα πια- μπράτσα του.

Είναι αυτό κακό; Προφανώς και όχι. Αλλά είναι μέρος του παιχνιδιού. Και όπως το κάνεις, κάποια στιγμή θα βρεθείς στην απέναντι όχθη, και θα σου το κάνουν αντίστοιχα. Όπως σωστά λέει ο Γιάννης (ο Ψαράκης, τους γίαννηδές μου μέσα…) στο tweet του, περισσότερο το μεγαλοποίησε ο Antetokounmpo δίνοντάς συνέχεια στη φάση, παρά “άνοιξε” ένα αξιοπρόσεκτο feud.

Σε κάθε περίπτωση, Χριστούγεννα στο Madison οι δύο ομάδες και οι δύο παίχτες θα ξαναβρεθούνε -τραυματισμού απόντος. Θα έχουμε, συνεπώς, και ένα μικρό side plot να ασχοληθούμε Χριστουγεννιάτικα. Αναμείνατε σχετικώς.

Σφηνάκια

1/ Μένοντας λίγο ακόμα στον Giannis, ο Shaquille τις προηγούμενες ημέρες του παραχώρησε το nickname του “Superman” (ένα από τα πάμπολλα που o Shaq είχε βασικά…). Kαι δεν ξέρουμε αν ένας από τους βασικούς λόγους ήταν το ότι ο Antetokounmpo κυριαρχεί φέτος στο “ζωγραφιστό” στον ίδιο βαθμό που το έκανε ο O’Neal το 1999-2000 και το 2000-2001, σκοράροντας 9,2 καλάθια ανά παιχνίδι από τα τρία μέτρα και μέσα από το καλάθι, ή αν αυτό οφείλεται στο ότι ο Giannis είναι όντως πια ο Superman:

2/ Οι Lakers μετά το εύλογα κακό τους ξεκίνημα με 2-5, τρέχουν ένα σερί 12-4 έκτοτε, για ένα 14-9 συνολικά, έχοντας, μάλιστα, αντιμετωπίσει 16 φορές ομάδες της Δύσης (δύο εκ των οποίων τους Suns βέβαια) και εφτά ομάδες της Ανατολής. Και αν δύο weekly πίσω σας γράφαμε πως ο LeBron εκμεταλλεύτηκε τον τραυματισμό του Rondo και τρέχει τους φετινούς Lakers στο πρότυπο των περσινών Cavaliers, αυτό που σε τίποτα δεν θυμίζει τους περσινούς Cavaliers είναι η άμυνά τους. Από τις 31.10.2018 -που ξεκίνησε αυτό το σερί- ως και τη νίκη κόντρα στους Suns την Κυριακή 02.12.2018, οι Lakers έχουν το δεύτερο καλύτερο Defensive Rating της Λίγκας με 102,8, πίσω μόνο από τους Thunder⁶⁾Πηγή: NBA.com/Stats. Το δύσκολο του προγράμματος, το νεαρό της ηλικίας του roster, και ο αυξημένος ρυθμός που τρέχει η ομάδα (πέμπτοι στη Λίγκα την ίδια περίοδο σχετικά), κάνουν την αμυντική τους απόδοση ακόμα εντυπωσιακότερη. Και όλα τα εύσημα πηγαίνουν στον εύλογα στον Luke Walton σχετικά, που ήδη έχει ακούσει πολύ περισσότερα από όσα θα έπρεπε, λαμβάνοντας πολύ λιγότερα από τα αναλογούντα σε αυτόν credits.

3/ Μόνο χαρά μας προκάλεσε η πρώτη, όχι απλά καλή, αλλά σοβαρά εντυπωσιακή εμφάνιση του Gordon Hayward στη νίκη της ομάδας του απέναντι στους Wolves. Συγκεκριμένα, ο Hayward έγραψε 30 πόντους, εννέα rebounds και οχτώ assists, αγωνιζόμενος για 30 λεπτά και ερχόμενος από τον πάγκο. Αυτή η statline ήταν κάτι που για πρώτη φορά κατάφερνε αναπληρωματικός των Celtics στην ιστορία τους, ενώ η Λίγκα συνολικά είχε να την δει από αναπληρωματικό από τον μακρινό Φλεβάρη του 1993 και τον Detlef Schrempf.

Όχι δηλαδή πως για βασικό είναι συνηθέστερο κάτι τέτοιο, μιας και όλοι κι όλοι δύο παίχτες το είχαν καταφέρει σε κάτω από 30′ πριν από αυτόν:

Gordon Hayward had 30-9-8 in 30 minutes. Ah, here is the other times those numbers have been matched in at most 30 mins since 1946. pic.twitter.com/tQgm3IXAUy

— Red Sox Stats (@redsoxstats) December 2, 2018

4/ Και εκεί που οι Jazz έβαλαν 119 πόντους στη νίκη τους κόντρα στους Hornets και είπαμε “κάτσε να δούμε μπας και ξεμπούκωσαν”, στο αμέσως επόμενο παιχνίδι κόντρα στους -κακούς- Heat κατάφεραν να περάσουν οχτώ ολόκληρα αγωνιστικά λεπτά χωρίς πόντο. Ακόμα τζίφος…

5/ Παιδιά εκεί στην Arizona, θα πάρετε ένα κανονικό PG επιτέλους, να αρχίσετε να θυμίζετε κανονική ομάδα NBA; Γιατί είστε οι μόνοι που σε κάθε αγώνα σας σάς παίζουν full court press σε όποιον ταλαίπωρο έχει ανατεθεί η οργάνωση -κατ’ ευφημισμό- του παιχνιδιού σας, με τα ακόλουθα (καταστροφικά) αποτελέσματα:

The Suns now have three more losses by 20+ points (7) than they have wins by any margin (4).
— No other NBA team has more losses by 20+ points than wins.

— Ben Golliver (@BenGolliver) December 2, 2018

6/ Αν και για εμένα, ακόμα πιο σοβαρό πρόβλημα και από την τρύπα στον άσσο των Suns είναι η μη εξέλιξη του παιχνιδιού του Booker. Δύο σεζόν τώρα και δεν έχει προσθέσει τίποτα στο παιχνίδι του, δεν έχει εξελίξει κάτι από την -πλούσια- επιθετική παλέτα του σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο, ενώ έχω την αίσθηση πως είναι και κάπως out of (NBA) shape φέτος. Με το 5ετές συμβόλαιό του έναντι $158 εκατ. να έχει υπογραφεί από το καλοκαίρι (και αμέσως μετά να τραυματίζεται στο χέρι κάνοντας ποδήλατο χωρίς χέρια κατά τις φήμες), φαίνεται πως θα πρέπει να αλλάξει κάμποσα πραγματάκια, αγωνιστικά, αλλά κυρίως εξωαγωνιστικά, ο νεαρός star. Ειδικά αν θέλει να προσελκύσει και άλλους superstars για τη “δημιουργία μιας superteam στο Phoenix”, όπως πρόσφατα δήλωσε. Διαφορετικά, αν ο ίδιος δεν “lead by example”, ο εποικισμός του πλανήτη Άρη θα φαντάζει πιθανότερος από ό,τι οι συγκεκριμένες προσδοκίες του.

7/ Τρία τρίποντα στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια για τον Michael Kidd-Gilchrist και στα γραφεία του Hog τσιμπιόμαστε για να δούμε αν είμαστε σε όνειρο ή αν όντως αυτό συμβαίνει! Συγκεκριμένα, ο MGK είχε 1/1 απέναντι στους Bucks, δεν σούταρε πίσω από τα 7,25 κόντρα στους Hawks, άλλο 1/1 κόντρα στους Jazz, με αποτέλεσμα να γλυκαθεί και να σουτάρει τρία απέναντι στους Pelicans, ευστοχώντας σε ένα εξ αυτών. Για να καταλάβετε το μέγεθος της είδησης, φέτος έχει 3/5 στους τελευταίους τέσσερις αγώνες και 5/13 στη σεζόν, όταν αθροιστικά στις προηγούμενες έξι σεζόν του στη Λίγκα είχε 7/36!

8/ Μιλώντας για τρίποντα και για κακό ποσοστό από αυτά για big wings, πρόσφατα είχαμε την τρίτη επέτειο από το τελευταίο εύστοχο τρίποντο του Ben Simmons.
Πόσο πίσω είναι αυτό;
Τόσο:

View this post on Instagram

A post shared by The Ringer (@ringer)

9/ Όσοι από εσάς έχετε μία καθημερινότητα βουτηγμένοι στην corporatίλα, με κουστούμια, γραβάτες και κενές περιεχομένου ευφάνταστες λεξούλες να χτυπιούνται σε reports όπως εγώ, θα έχετε ακούσει πάμπολλες φορές και για τη σημαντικότητα της “Εταιρικής Κουλτούρας”, των “Corporate Ethics”, και λοιπών -ανεφάρμοστων στην πράξη- ευφυολογημάτων. Το πως αυτά εφαρμόζονται και τι σημαίνει στην πράξη “zero tolerance policy” έδειξαν οι Raptors (και σε πλήρη αντίθεση με τους Mavericks, που ένα χρόνο τώρα εξετάζουν τα χρόνια θέματα σεξουαλικών παρενοχλήσεων στα γραφεία τους…). Συγκεκριμένα, με το που δημιουργήθηκε θέμα ενδοοικογενειακής βίας από τον guard τους Kay Felder, αυτόματα αυτός αποδεσμεύτηκε από την ομάδα. Επικροτούμε.

This is a strong statement from the Raptors organization. They've positioned themselves as zero-tolerance for this kind of behavior and moved immediately to release Felder following arrest for domestic assault.

— Blake Murphy (@BlakeMurphyODC) December 3, 2018

10/ Στην καθιερωμένη αστεία άμυνα του Weekly, αυτή τη φορά έχουμε τον John Wall. Τι κάνει; Τίποτα απολύτως! Επιδεικτικά και προκλητικά, απολύτως τίποτα!

John Wall? Hello? pic.twitter.com/hVinKQEKig

— John Schuhmann (@johnschuhmann) December 4, 2018

11/ Κλείνοντας, ο μπαγάσας ο Jokic έχει στο αίμα του όλη την γιουγκοσλάβικη μπασκετική καύλα και μας το θυμίζει διαρκώς.

Nikola Jokic is an artist: https://t.co/kF50IhqnRQ pic.twitter.com/MeNz3SelmR

— Deadspin (@Deadspin) December 4, 2018

Ξαναενώστε τους Γιούγκους ακόμα και αποκλειστικά για μπασκετικούς λόγους γαμώτο!

PGs: Dragic, Teodocic, Micic, Nedovic

SGs: Bogdanovic, Doncic, Hezonja, Musa

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Nicolas Radicopoulos

Επαγγελματίας auditor, εδώ βρέθηκε ως editor. Μέγας μάγιστρος του excel και neat freak, Νομίζει λόγω δουλειάς πως η δημιουργική γραφή δεν του ταιριάζει αλλά κάνει λάθος. Τον συναρπάζει το γρήγορο, αλλά ομαδικό, μπάσκετ, το παιχνίδι του Magic, κάθε point-forward, προεξάρχοντος του μερακλή Boris Diaw, οι αριθμοί του παιχνιδιού, είτε αυτοί αφορούν τα in game stats, είτε τα οικονομικά πίσω από αυτό (και μεταξύ μας ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να σου απαντήσει από μνήμης στην ερώτηση "Πόσα παίρνει ο Wayne Selden;", εφόσον δηλαδή η ερώτηση δεν είναι "Ποιος είναι ο Wayne Selden;"), αλλά περισσότερο από όλα το τσίπουρο (με γλυκάνισο!) παρέα με τους υπόλοιπους συντελεστές του Ball Hog στα χωριουδάκια του Πηλίου. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)

• Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
• Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
• BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
• Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
• Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019