Ball Hog’s NBA Weekly Report S05E24: “Όμορφες Ιστορίες και Απίθανες Επιδόσεις”

Posted on Jan 11 2019 - 9:39am by Nicolas Radicopoulos
Categorized as
1181
Tagged as
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Η σεζόν που αναμενόταν να είναι ο εύκολος περίπατος των Warriors προς το three-peat, είναι μία ορθάνοιχτη προς τον τελικό νικητή μάχη, με τη Λίγκα να μας δίνει καθημερινά μικρότερες και μεγαλύτερες ιστορίες για να ενθουσιαστούμε, σπουδαίες εμφανίσεις και διαρκείς καταρρίψεις ρεκόρ για να μείνουμε με το στόμα ορθάνοιχτο, με κάθε ξενύχτι να κρύβει μία μικρότερη ή μεγαλύτερη έκπληξη. Όλα τα παραπάνω των ημερών που προηγήθηκαν, σε ένα ακόμα Ball Hog’s -kind of- Weekly Report.

Η Υποδειγματική Διαχείριση Ενός Small Market Franchise

Φτάνουμε στα μέσα της σεζόν και στην κορυφή της πιο ανταγωνιστικής Δύσης των τελευταίων ετών βρίσκουμε μία ομάδα που πέρσι ήταν εκτός Playoffs, έχοντας κάνει το μεγαλύτερο άλμα σε σχέση με την περσινή σεζόν. Και αυτό όντας χτυπημένη από μία σειρά σοβαρών τραυματισμών παιχτών, που την έχουν αναγκάσει να παίζει για κοντά έναν μήνα χωρίς τα 3/5 της βασικής της πεντάδας. Και χωρίς να έχουν αγωνιστεί για αυτούς δευτερόλεπτο ούτε ο star free agent που υπέγραψαν το καλοκαίρι, Isaiah Thomas, ούτε το pick πρώτου γύρου που draftαραν, ο Michael Porter. Αντ’ αυτού, βασιζόμενοι στα γερά (όπως αποδεικνύονται) θεμέλια που με κόπο έβαλαν τόσα χρόνια, βλέπουν επιτέλους τον καρπό της όλης προσπάθειάς τους να ανθίζει, αποτελώντας πρότυπο για το πως μπορεί να χτιστεί μία ανταγωνιστική ομάδα σε μία μικρή αγορά που δύσκολα προσελκύει top tier free agents.

Οι Nuggets, λοιπόν, πρέπει να αποτελούν την καλύτερη ομάδα της Λίγκας στο Draft, αλλά και στην ωρίμανση των νεαρών παιχτών που από εκεί επιλέγουν.

Το γεγονός πως έχουν έναν υποψήφιο NBA MVP, τον Jokic, που τον επέλεξαν στο #41 (το 2014) και έναν υποψήφιο 6th Man of the Year, τον Monte Morris, στο #51 (2017), λέει από μόνο του πολλά. Μα από το draft έχει στηθεί και ο υπόλοιπος κορμός της ομάδας: Jamal Murray (#7, 2016), Garry Harris (#19, 2014), Juan Hernangomez (#15, 2016), Malik Beasley (#19, 2016). Mόνη αστοχία, ενδεχομένως, η επιλογή του Mudiay στο #7 το 2015.

Και όλο αυτό, ενώ στα trades είναι μάλλον τόσο κακοί όσο καλοί είναι στο draft. Έδωσαν pick πρώτου γύρου μαζί με τον Nurkic για τον Plumlee, έδωσαν το #13 του draft του 2017, που έγινε Donovan Mitchell, στους Jazz για τον Trey Lyles και το #24 του ίδιου draft, στο οποίο επέλεξαν τον Tyler Lydon. Μα ακόμα και τα trades για οικονομικούς λόγους που έκαναν το καλοκαίρι του 2018 (απομακρύνσεις Arthur, Farried, Chandler), κάθε άλλο παρά μαεστρικά να μπορούν να χαρακτηριστούν (σε αντίθεση με τα αντίστοιχα των Nets για παράδειγμα). Με μεγαλύτερο λάθος όλων, η ανταλλαγή του #27 του 2013 για ένα pick δεύτερου γύρου και μετρητά. Το #27 του συγκεκριμένου draft ήταν ο Rudy Gobert. Mόνη επιτυχία σε αυτόν τον τομέα η αλλαγή του #11 του 2014, που έγινε Doug McDermott από τους Bulls, ανταλλάχθηκε για τα picks που έγιναν Harris και Nurkic.

Και εδώ είναι που πρέπει να δοθούν πρόσθετα εύσημα στον προπονητή της ομάδας, Mike Malone, που ένα τόσο νεανικό σύνολο δεν καταφέρνει να το εξελίξει χρόνο με τον χρόνο μόνο αγωνιστικά, έχοντας αναπτύξει από τους rookies του έναν All Star και δύο εν δυνάμει τέτοιους, μα κυρίως να το δυναμώσει στο ψυχολογικό κομμάτι. Μία ομάδα αποτελούμενοι από τόσους νεαρούς κατάφερε να ανταπεξέλθει δύο διαδοχικών αποκλεισμών από τα Playoffs: Ένατοι τη σεζόν 2017-18, όπου αποκλείστηκαν από τα Playoffs στο τελευταίο παιχνίδι κόντρα στους Wolves, που πήραν την όγδοη θέση αντ’ αυτών, παρότι οι Nuggets τέλειωσαν τη σεζόν με 46-36 και επίσης ένατοι  τη σεζόν 2016-17, όπου με ρεκόρ 40-42 έμειναν εκτός Playoffs για μία νίκη πίσω από τους Blazers. Έτσι, σε καταστάσεις που άλλες ομάδες δεν θα έδειχναν υπομονή και θα επέλεγαν βιαστικά να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό, και που άλλοι παίχτες ενδεχομένως να είχαν “σπάσει” ή αρχίσει να αμφισβητούν τους εαυτούς τους και τις δυνατότητές τους, οι Nuggets για τέταρτη σερί χρονιά με τον Malone στον πάγκο τους εμφανίζονται και πάλι βελτιωμένοι.

Είναι πλέον μία ομάδα που παίζει πολύ δυνατά στην άμυνα, έναν τομέα που έχει σαφέστατα βελτιώσει, τόσο στην επιθετικότητα που μαρκάρουν την μπάλα, όσο και στο πως καλύπτουν το pick’n roll, έχοντας πλέον ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα και στις δύο πλευρές του παρκέ και όντας έκτοι σε Offensive και 10οι σε Defensive Rating.

Και όλα αυτά, με κινητήριο μοχλό την πιο αντιτουριστική φιγούρα που έχουμε δει εδώ και πάρα πολύ καιρό στα παρκέ του NBA. Χωρίς τα μούσκουλα του Giannis, χωρίς την “ισοπεδοτικότητα1)Nα μου συμπαθάτε τον όρο.” των Embiid ή Davis, χωρίς το σουτ του Harden, ο Jokic κουβαλάει όλη αυτή την μπασκετική μαγεία που βόρεια των συνόρων μας η μπασκετομάνα πρώην Γιουγκοσλαβία διαρκώς γεννούσε. Η σύγκριση που έκανε ο Kevin O’Connor μεταξύ αυτού και των μαεστρικών solo του David Gilmour είναι από τις πιο εύστοχες περιγραφές που μπορούσαν να γίνουν για την μπασκετική απόλαυση που προσφέρει ο Jokic.

Καναπεδάκια

1/ Mε τον NBA να βγάζει τα δεύτερα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για το All Star και άπαντες να κράζουν την όλη διαδικασία, μία πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση έκανε στον λογαριασμό του στο twitter ο Andy Bailey o oποίος παρουσίασε τους πίνακες με τους παίχτες που θα έπρεπε να πάνε ως το All Star της Charlotte, αν οι All Stars επιλέγονταν βάσει των πλέον ευρέως αποδεκτών analytics δεικτών. Συγκεκριμένα, υπολογίζοντας τους μέσους όρους των Real +/-, Real +/- Wins, Player Impact +/-, Player Impact +/- Wins Added, Box +/-, Total Points Added, Win Shares ανά 48 λεπτά και Win Shares, η λίστα των All Stars για κάθε περιφέρεια θα έπρεπε να είναι η κάτωθι:

2/ Ξημερώματα Πέμπτης είχαμε το ντεμπούτο του Ryan Saunders στον πάγκο των Wolves απέναντι στους ιδιαίτερα φορμαρισμένους Thunder στην έδρα των τελευταίων.

Και, πιστέψτε μας, το ντεμπούτο του ήταν εντυπωσιακό!

Ο Wiggins έπαιξε όπως θα έπρεπε να παίζει συνήθως και όχι κατά εξαίρεση, τελειώνοντας το ματς με 40 πόντους, 10 rebounds, τέσσερις assists και από ένα κλέψιμο και block.

Συμμετείχε δε και στην φάση του τραυματισμού του Noel, όταν άθελά του τον χτύπησε στον αέρα με τον αγκώνα, με αποτέλεσμα ο center των Thunder να πέσει πολύ άσχημα στο παρκέ, χτυπώντας το κεφάλι του. Ευτυχώς δεν έπαθε κάτι παραπάνω από διάσειση.

Κάτι που την ώρα του αγώνα δεν ήταν, ωστόσο, γνωστό, με αποτέλεσμα να προκληθεί ένταση μεταξύ του Wiggins και του Schroeder.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόσωπο του αγώνα ήταν ο νεαρός2)Κατά πέντε ολόκληρα χρόνια μικρότερός μου ο μπαγάσας… Ryan Saunders.

Την συγκεκριμένη νίκη και όσα ακολούθησαν στα αποδυτήρια των Wolves, ο Towns την αφιέρωσε στον προ τριετίας εκλιπόντα πατέρα του νυν προπονητή του, Flip Saunders.

Εμμέσως το ίδιο έκαναν και οι ίδιοι οι Wolves, τονίζοντας μία δευτερεύουσα, αλλά ιδιαίτερα συγκινητική κοινή των δύο λεπτομέρεια:

Εύλογα τα σχετικά συγχαρήκια του πνευματικού παιδιού του Flip, του Kevin Garnett.

3/ Δεύτερη σερί νίκη για τα πιτσιρίκια των Lakers, αυτή τη φορά κόντρα στους Pistons, με το ενδιαφέρον της αναμέτρησης να μπορεί να εστιαστεί στη θέση του Power Forward. Και δεν είναι μόνο το ρεκόρ ως τώρα καριέρας του Kyle Kuzma, που σημείωσε 41 πόντους με 5/10 τρίποντα, αγωνιζόμενος μόνο στα τρία πρώτα 12λεπτα και γινόμενος έτσι ο πέμπτος παίχτης της φετινής σεζόν που καταφέρνει κάτι τέτοιο μετά τους Curry, Klay, LeBron και Harden.

Δεν είναι καν το γεγονός πως αυτό το πέτυχε δίνοντας απολύτως καμία assist (χασταγκ MambaApproves).

Είναι ότι οι Pistons κατάφεραν να δεχθούν από τον Kuzma και τον Michael Beasley, που αντικατέστησε τον πρώτο για κάθε δευτερόλεπτο που αυτός ήταν εκτός παρκέ, 60 πόντους με 25/37 σουτ και 4/6 βολές, όσο και ότι ο δικός τους pf, o εξαιρετικός φέτος Blake Griffin κατάφερε να τελειώσει τον αγώνα με μηδέν (ναι, μηδέν) rebound για πρώτη φορά στην καριέρα του, την στιγμή μάλιστα που αγωνίστηκε για 37 λεπτά.

4/ Mε τον Elfrid Payton να έχει επιστρέψει από την αρχή της χρονιάς και τον Mirotic να επιστρέφει στον αγώνα ενάντια στους Cavaliers, οι Pelicans τρέχουν ένα σερί 5-2 νικών στους τελευταίους αγώνας. Και έστω και αν οι δύο εξ αυτών είναι απέναντι στους Cavaliers, στους οποίους έβαλαν 133 και 140 στις δύο συναντήσεις τους, σε αυτά τα παιχνίδια σκοράρουν κατά μέσο όρο 126,2 πόντους. Έχουν δε ήδη τρία παιχνίδια με 140 ή παραπάνω πόντους, όταν μέχρι φέτος δεν είχαν κανένα τέτοιο σαν franchise στην ιστορία τους.

Επιπρόσθετα, το γεγονός πως τρία παιχνίδια με πάνω από 140 πόντους έχουν και οι Bucks, α) επιβεβαιώνει την τελευταία παράγραφό μας με Τις Ιστορίες της Σεζόν που είχαμε γράψει για την Popaganda, όπου σας προτρέπαμε να ετοιμαστείτε για περισσότερα παιχνίδια κοντά στους 140 πόντους, αντί για κοντά στους 90, αλλά και β) είναι η πρώτη φορά από το μακρινό 1990-91, όπου δύο ομάδες έχουν στην ίδια σεζόν πάνω από τρία παιχνίδια με 140 ή παραπάνω. Τότε, βέβαια, ήταν έξι οι ομάδες που το πέτυχαν, αλλά και πάλι.

5/ Αρκετά μας έχει απασχολήσει τελευταία η υπόθεση του Patrick McCaw. Τόσο το γεγονός πως αρνήθηκε να είναι μέλος αυτών των Warriors, αλλά και το περίεργο συμβόλαιο που υπέγραψε με τους Cavaliers, με αυτούς να τον αποδεσμεύουν μόλις λίγες μέρες αργότερα ήταν άξια αναφοράς και αξιοπερίεργα. Τόσο αξιοπερίεργα που οι Warriors ζήτησαν κατά τον Marc Stein των New York Times, από τη Λίγκα να διερευνήσει το συγκεκριμένο συμβόλαιο, αν και κατά πόσο ήταν εικονικό, αποκλειστικά, δηλαδή, για να βγει ο παίχτης από το καθεστώς της Restricted Free Agency που ήταν με τους Warriors.

Σε κάθε περίπτωση, απαλλαγμένος από αυτή τη ρήτρα, ο παίχτης πλέον θα αγωνίζεται με τους Toronto Raptors, με τους οποίους συμφώνησε για το υπόλοιπο της σεζόν για το minimum.

6/ Οι Celtics έχουν τέσσερις νίκες ως τώρα στο 2019, όλες με διψήφια διαφορά πόντων, οι τρεις μάλιστα με 20+, με τελευταίο θύμα, εξαιρετικά εμφατικά μάλιστα, οι πάρα πολύ καλοί φέτος Pacers. Mε αυτά και με εκείνα, λοιπόν, έχουν καταφέρει και έχουν το δεύτερο καλύτερο Net Rating της Λίγκας, με +7,2, πίσω αποκλειστικά σχετικά από το +9,2 των Bucks, όντας πλέον top-10 τόσο σε Offensive (ένατοι), όσο και σε Defensive (τέταρτοι) Rating. Το ταλέντο είναι δεδομένο πως υπάρχει, πλέον φαίνεται πως ο Stevens καταφέρνει να βρίσκει και την απαραίτητη χημεία, και οι Celtics αρχίζουν να δείχνουν την ομάδα που όλοι φανταζόμασταν από την περσινή offseason.

“Στις Τέσσερις Γωνίες”
Η Γωνία του MVP

Ο Harden εξακολουθεί να παίζει σε ένα απίστευτο επίπεδο, που ελάχιστες φορές έχει ξαναϋπάρξει στο NBA. Αυτή την στιγμή τρέχει ένα σερί 14 παιχνιδιών που σκοράρει τουλάχιστον μια 30άρα, όντας στη δεύτερη σχετική θέση με τον McGrady, υπολειπόμενος μόλις δύο τέτοια παιχνίδια από την πρώτη θέση του Kobe.

Παίχτης Αρχή Σερί Τέλος Σερί Παιχνίδια
Kobe Bryant 29/01/03 28/02/03 16
Tracy McGrady 05/03/03 01/04/03 14
James Harden 13/12/18        ; 14
Moses Malone 26/01/82 23/02/82 13
Kevin Durant 07/01/14 29/01/14 12
Michael Jordan 13/02/87 04/03/87 11
World B. Free 02/01/80 23/01/80 11
Shaquille O’Neal 28/03/01 17/04/01 11

Σε αυτά τα 14 παιχνίδια με πάνω από 30, τα εφτά είναι πάνω από 40 και το ένα πάνω από 50! Και η 40άρα απέναντι στους Bucks ήταν η 12η του για τη σεζόν, αριθμός διπλάσιος από τον αντίστοιχο του επόμενου παίχτη, του Anthony Davis που έχει ρίξει ως τώρα έξι, ισοφαρίζοντας παράλληλα, από τα μέσα της σεζόν, το προηγούμενο ατομικό του ρεκόρ με τέτοιες για μία σεζόν.

Έχει δε usage rate ως τώρα στη σεζόν, 38,7%, ίσο με το δεύτερο μεγαλύτερο που έχει καταγραφεί από το 1977-78 που υπάρχουν τα σχετικά στοιχεία, αυτό του Kobe Bryant της σεζόν 2005-06, υπολειπόμενο αποκλειστικά από το προπέρσινο διαστημικό του Westbrook (41,5%).

Η γωνιά του επόμενου MVP

Οι Bucks και ο Giannis βρήκαν τον τρόπο να σταματήσουν τον Harden!!

Και αν το παραπάνω videάκι είναι περισσότερο χιουμοριστικό, οι Bucks, η τέταρτη καλύτερη άμυνα της Λίγκας, όντως μας παρουσίασε μία άμυνα που μόνο στα podcasts ακούγαμε ως τώρα ότι έπρεπε να δοκιμαστεί. Συγκεκριμένα, ιδίως με τον εκπληκτικό και στις δύο πλευρές του παρκέ Brogdon, οι Bucks μάρκαραν προκλητικά τα αριστερά του Harden, με τον αμυντικό τους να είναι μόνιμα κολλημένος στον αριστερό του ώμο και μπούτι και δίνοντάς του αποκλειστικά τον δεξί διάδρομο, με βοήθειες σε αυτόν να έρχονται κυρίως από τον Ilyasova. Ακόμα και έτσι ο Harden έφτασε σε μία ακόμα 40αρα, αλλά σε ένα ματς κόντρα στην ομάδα με τη μεγαλύτερη -μετά τους Nuggets- βελτίωση από πέρσι, όπου από την 8η θέση της Ανατολής στα μισά του δρόμου βρίσκεται στην κορυφή της περιφέρειας, θα χρειαζόταν πάνω από 50 για να τους κερδίσει. Μα ακόμα και έτσι, τον ανάγκασαν σε εννέα λάθη, έναντι μόλις έξι assists, τρεις ολόκληρες κάτω από τον μέσο όρο του, και παράλληλα τον ανάγκασαν να καλύπτει περισσότερα μέτρα στο παρκέ, πηγαίνοντας τακτικότερα σε drives αντί να κινείται έξω από το τρίποντο, να έχει περισσότερες επαφές, και συνεπώς μεγαλύτερο disconfort, καταστάσεις, δηλαδή, που του ρίχνουν το efficiency.

Κάπως έτσι ο Giannis, σε ένα ματς που δεν είχε ούτε ένα κάρφωμα έγραψε ένα ακόμα 20+ σε πόντους και rebounds και κέρδισε την μάχη με τον έτερο διεκδικητή του επάθλου του καλύτερου της σεζόν.

Η Γωνιά της Αγνής Σλοβένικης Καύλας

Αμφίβολος για το παιχνίδι κόντρα στους Suns τα ξημερώματα της Πέμπτης ήταν ο Doncic, λόγω ενοχλήσεων στη μέση του.

Αν τελικά έπαιξε; Έπαιξε.

Αν έπαιξε καλά; Τέλειωσε τον αγώνα με 30 πόντους (με τέσσερα τρίποντα), έξι rebounds και πέντε assists.

Με αυτήν του την επίδοση έκανε το έβδομο παιχνίδι του στη σεζόν με τουλάχιστον 20 πόντους και από πέντε rebounds και assists.

Όλη η υπόλοιπη draft class του έχει ως τώρα πέντε.

Αθροιστικά.

Δήλωσε δε, μετά το παιχνίδι πως του αρέσει πολύ να παίζει εναντίον του προπονητή του στην Εθνική Σλοβενία και προπονητή των Phoenix Suns, Igor Kokoskov, “επειδή ξέρω όλα του τα συστήματα“.

Η γωνία της αστείας άμυνας της εβδομάδας

Πάλι Doncic.

Δεν σκόραρε απλά στον Oubre.

Τον αγνόησε επιδεικτικά.

Τόσο αυτόν, όσο και τα καραγκιοζιλίκια του, που περισσότερο θύμιζαν μεθυσμένο θείο σε γάμο ξαδέρφης που σηκώνεται για ζεϊμπέκικο, παρά επαγγελματία αθλητή του NBA που ετοιμάζεται να παίξει lockdown άμυνα.

Κατηγορία “Συστατικά”

1/ O Klay Thompson κόντρα στους Knicks έβαλε 43 πόντους στους “πιστώντας3)Πόσο λατρεμένη, ξεχασμένη λέξη! Την είχε για καραμέλα ο γυμναστής μας στο Γυμνάσιο -προφανώς την προηγούμενη χιλιετία…” την μπάλα στο παρκέ μόλις τέσσερις φορές!

2/ Ο Russel Westbrook ανήκει πλέον σε μία εκλεκτή elit -κλειστό club, με αυτόν, τον Wilt Chamberlain και τον Oscar Robertson, ως οι μοναδικοί παίχτες με πάνω από 20 παινχίδια με τουλάχιστον 20 πόντους, 15 rebounds και 10 assists.

3/ Το κάναμε και ξεχωριστό post στη σελίδα μας, αλλά ας το βάλουμε και εδώ.
Ο Jokic είχε δύο triple doubles τις μέρες που μεσολάβησαν από το προηγούμενο Weekly, κάνοντας το 20ο και 21ο πρώτο του, πιάνοντας τον Kareem στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας. Πρώτος ο Chamberlain, πολύ πολύ μακριά, με 78.

4/ O Malcolm Brogdon, κοντά μέσα Γενάρη, και έχει αστοχήσει σε μόλις μία βολή ως τώρα στη σεζόν, έχοντας 77/78 (98,7%) και όντας σε τροχιά να σπάσει το σχετικό ρεκόρ του FT% της Λίγκας, το οποίο έχει από τη σεζόν 2008-09 ο Jose Calderon με 151/154 και 98,1%.

5/ Διάλειμμα για εκτός ΝΒΑ στατιστικό, με σαφή παρότρυνση προς τους συντελεστές της στήλης των Fantastic Beasts να ξανασκεφτούν τον τίτλο μιας συγκεκριμένης παραγράφου:

6/ Τρομακτικά νούμερα τελευταία από τον Derrick White στα τελευταία του έξι παιχνίδια (ως 10.01) να έχει: 16,5 πόντους, με ποσοστά 71/58/87 σε σουτ/τρίποντα/βολές αντίστοιχα, 2,7 assists, 4,2 rebounds και 1,8 κλέψιμο σε 30,3 λεπτά ανά αγώνα. Κερασάκι στην τούρτα, το career high του με 23 πόντους κόντρα στους Thunder.

7/ Kαι με τον White σαν εισαγωγή, ας κάνουμε ένα ειδικό session για τα “συστατικά” του αγώνα Spurs – Thunder, που τελείωσε στην δεύτερη παράταση μεν, με πάνω από 300 πόντους σύνολο δε, 154-147 για τους Spurs.

Στον συγκεκριμένο αγώνα είχαμε, λοιπόν:

  • Οι 154 πόντοι των Spurs ήταν οι έκτοι περισσότεροι σε αγώνα στην ιστορία τους και οι περισσότεροι που πετυχαίνουν από το 1990.
  • Τους Spurs να ξεκινάνε με 14/14 τρίποντα και να τελειώνουν με 16/19, με το 82,4% τους να αποτελεί την καλύτερη επίδοση για ομάδα που σούταρε πάνω από 10 τρίποντα από το μακρινό 1984-85.
  • Τους Spurs να τελειώνουν με 38 assists, τις τρίτες περισσότερες φέτος πίσω από τους Wizards (40) και τους Warriors και Sixers (39)
  • Tον Ferguson να “γράφει” 7/10 τρίποντα, ρεκόρ καριέρας
  • Τον LaMarcus να τελειώνει τον αγώνα με 56 πόντους, με 20/33 και 16/16 βολές, την καλύτερη σχετική επίδοση της καριέρας του. Αυτή η επίδοση δε, είναι η τρίτη καλύτερη στην ιστορία των Spurs, πίσω από τους 71 του David Robinson το 1994 και τους 63 του George Gervin του 1978.
  • Τον Westbrook να τελειώνει τον αγώνα με 24 πόντους, 13 rebounds και 24 assists, γινόμενος ο πρώτος παίχτης αυτής της χιλιετίας που τελειώνει αγώνα με 20+ σε πόντους και assists και ισοφαρίζοντας τον υψηλότερο αριθμό assists σε triple double στην ιστοριά. Τελευταίος παίχτης με triple double και 24 assists, ο Rondo με 10/10/24 τον Οκτώβρη του 2010. Πρώτος, ο Isiah Thomas με 25/10/24 τον Φλεβάρη του 1985.
  • Toν Popovich να ξεπερνά τον Jerry Sloan στην τρίτη θέση της λίστας με τους προπονητές με τις περισσότερες νίκες στην Ιστορία του NBA, πετυχαίνοντας την 1.222η νίκη του, υπολειπόμενος πλέον μόνο των Don Nelson (1.335) και Lenny Wilkens (1.332). Και χρειάζεται αυτή και δύο ακόμα γεμάτες σεζόν, με 45 νίκες στην καθεμία, για να καταφέρει να φτάσει την κορυφή. Για να δούμε αν θα το κυνηγήσει.

Κλείνοντας, να πούμε πως από τις 07 Δεκεμβρίου οι Spurs τρέχουν ένα σερί 14-4, παίζοντας με ρυθμό ομάδας 68+ νικών, και όντας αυτό το διάστημα η καλύτερη επίθεση και τέταρτη καλύτερη άμυνα της Λίγκας. In Gregg we trust, people.

Σφηνάκια

1/ Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα, έχθρα, παρελθοντικές πίκρες και εμπάθειες.

2/ Ό,τι λέει το τουί. O Casper το φαντασματάκι ταπώνει τον Klay και αυτός ζητάει φάουλ!

3/ Ο μπαγάσας ο Embiid είναι ένας ωραίος τύπος.

4/ Σε αντίθεση με τον κυριούλη που ήπιε λίιιιιγο παραπάνω και πήγε να πάρει, μετά από το κασάκι με τις μπύρες, και ένα rebound!
(όλα τα λεφτά η φάτσα του Murray!)

5/ O οποίος Jamal Murray, αφού τον γλέντησε ο Harden στο προηγούμενο παιχνίδι (και weekly μας), είχε το δικό του revenge show απέναντι στους ψηλούς των Hear με 1 και 2 εντυπωσιακότατα καρφώματα!

6/ Επιστροφή στους Celtics για τον R.J. Hunter, τον παίχτη που οι “Κέλτες” είχαν επιλέξει στο #28 του draft του 2015, αυτή τη φορά, ωστόσο, ως two-way contract.

7/ Απίθανη επιστροφή των Jazz κόντρα στους Magic, τους οποίους κέρδισαν με 60-30 στο δεύτερο ημίχρονο, και τον Mitchell να κάνει ιδιαίτερα ενδιαφέροντα πραγματάκια για να συμβεί αυτό:

8/ Ρε τον γιο του καλύτερου Ευρωπαίου center όλων των εποχών…

9/ Όπως ακριβώς τα λέει ο φίλος ο Γρηγόρης:

10/ Air Lillard

11/ Ας κλείσουμε, όμως, όπως ξεκινήσαμε, με την σέρβικη ηδονή:

A)

B)

Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε
#AskTheHog

“Είναι ο Doncic καλύτερος από τον Simmons ήδη από τώρα, γιατί μας έχετε πρήξει κάπου με τον Doncic, ενώ νομίζω πως ο Simmons είναι σαφώς καλύτερος και του αναλογεί μεγαλύτερος χώρος στα Weekly σας;” Αυτή ήταν, παραφρασμένη, η ερώτηση του Θανάση στη σελίδα του Γουρουνιού στο facebook.

Ας απαντήσουμε. Η αλήθεια είναι πως με τον Simmons έχουμε ασχοληθεί αρκετά τελευταία με εκτενέστατη αναφορά στο Weekly s05e20, όπου αποτέλεσε το κύριο θέμα του άρθρου, αλλά και στα ακόλουθα, s05e21 και s05e22. Όπου στο πρώτο εξ αυτών αναλύαμε το πρόβλημα που έχει δημιουργήσει ο ίδιος στον εαυτό του, με την αδυναμία του να σουτάρει οριακά αξιοπρεπώς έξω από το ζωγραφιστό, ενώ στα άλλα δύο, τον εκθειάσαμε για την άμεση αντίδραση και το εντυπωσιακό της φάσης κόντρα στους Clippers, τονίζοντας δε σε αμφότερα πως είναι τεράστιο πρόβλημα του οργανισμού των Sixers, να έχουν ένα τέτοιο διαμάντι στα χέρια τους και δεν μπορούν να το αξιοποιήσουν, είτε στήνοντας το ρόστερ γύρω του με τρόπο που να μεγιστοποιούνται τα τρέχοντα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του, είτε μην μπορώντας να βελτιώσουν ως τώρα τις εμφανείς αγωνιστικές του αδυναμίες. Υπογραμμίσαμε μάλιστα, πως από μόνο του το γεγονός πως ακούγονται φήμες για ενδεχόμενη ανταλλαγή του, αποτελούν τεράστια αποτυχία του οργανισμού των Sixers.

Με τον Doncic ασχολούμαστε σε κάθε Weekly, απλά και μόνο επειδή τον γουστάρουμε απεριόριστα.

Απευθείας σύγκριση των δύο δεν ξέρω αν έχει νόημα να κάνουμε με σκάρτη μιαμισή σεζόν στη Λίγκα για τον έναν και μισή για τον άλλον, ωστόσο, στην παρούσα -σαφέστατα προβληματική- δομή του roster των Sixers, είναι δεδομένο από όλον τον μπασκετικό κόσμο πως αν για κάποιον ακατανόητο λόγο οι Dallas τρελαίνονταν και πρότειναν ένα προς ένα trade τον Doncic για τον Simmons, οι Sixers θα το αποδέχονταν με κλειστά μάτια και σε χρόνο dt. Το αντίθετο μάλλον δεν θα συνέβαινε επ’ ουδενί4)Bill Simmons’ Trade Value index agrees with that..

Αυτό δεν αποδεικνύει πως ο Doncic είναι καλύτερος παίχτης από τον Simmons. Αλλά δείχνει πως είναι καλύτερο άμεσο fit στα rosters και των δύο ομάδων και πως ο Σλοβένος  έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν απόλυτα στο σύγχρονο NBA.

Τέλος, σε ποιον αρέσει περισσότερο ποιος αθλητής, είναι ακριβώς το ίδιο με κάθε μορφή τέχνης και κανείς δεν μπορεί να υποδείξει στον οποιονδήποτε ποιον θα προτιμά, είτε αφορά σε ζωγράφο, είτε σε ποιητή, είτε σε τραγουδιστή, είτε σε αθλητή μπάσκετ.

Με τις ερωτήσεις που χρειάζονται μεγαλύτερη ανάλυση να δουλεύονται από το Hog-ο-Επιτελείο5)Λουκά, τέλειωνε!το Μπασκετικό Γουρούνι περιμένουμε και τις επόμενες ερωτήσεις σας, τις οποίες μπορείτε να στείλετε μέσω των comments στα Weekly, στο mail μας, theballhogsite@gmail.com και με μήνυμα, είτε στη σελίδα μας στο facebook, The Ball Hog, είτε στον λογαριασμό μας στο twitter, @TheBallHogNet, ώστε να αρχίσουμε από το επόμενο Weekly Report την απάντηση αυτών.

The following two tabs change content below.
My Twitter profile

Nicolas Radicopoulos

Επαγγελματίας auditor, εδώ βρέθηκε ως editor. Μέγας μάγιστρος του excel και neat freak, Νομίζει λόγω δουλειάς πως η δημιουργική γραφή δεν του ταιριάζει αλλά κάνει λάθος. Τον συναρπάζει το γρήγορο, αλλά ομαδικό, μπάσκετ, το παιχνίδι του Magic, κάθε point-forward, προεξάρχοντος του μερακλή Boris Diaw, οι αριθμοί του παιχνιδιού, είτε αυτοί αφορούν τα in game stats, είτε τα οικονομικά πίσω από αυτό (και μεταξύ μας ίσως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να σου απαντήσει από μνήμης στην ερώτηση "Πόσα παίρνει ο Wayne Selden;", εφόσον δηλαδή η ερώτηση δεν είναι "Ποιος είναι ο Wayne Selden;"), αλλά περισσότερο από όλα το τσίπουρο (με γλυκάνισο!) παρέα με τους υπόλοιπους συντελεστές του Ball Hog στα χωριουδάκια του Πηλίου. Σταμάτησε να αρθρογραφεί στο Hog τον Ιούνη του 2019.

 

References
↑1 Nα μου συμπαθάτε τον όρο.
↑2 Κατά πέντε ολόκληρα χρόνια μικρότερός μου ο μπαγάσας…
↑3 Πόσο λατρεμένη, ξεχασμένη λέξη! Την είχε για καραμέλα ο γυμναστής μας στο Γυμνάσιο -προφανώς την προηγούμενη χιλιετία…
↑4 Bill Simmons’ Trade Value index agrees with that.
↑5 Λουκά, τέλειωνε!

1 Comment so far. Feel free to join this conversation.

  1. Tu ? January 11, 2019 at 17:24 -

    Copy – Paste ενός σχόλιου σε ένα τραγούδι και απάντηση του τραγουδιστή :
    rafaela
    Πριν από 4 χρόνια
    I mean why don’t you try and create something new just copy this fantastic The Knife single???????????????????

    Dan Sartain
    Πριν από 4 χρόνια
    Sorry. Next time I’ll try to do more of what you want me to do and less of what I want to do.